Ach Ramuntxo ! Had ik maar naar jou geluisterd !

Open brief aan de heer Karol Wojtyla, mijn vriend in het verre Rome ( April 2005 )

Beste Karel,

Ik hoor dat je uiteindelijk beslist hebt om naar de hemel te gaan wonen.

Vandaar posthuum dit briefje.

Het is met pijn in het hart dat ik jou enige tijd geleden op de televisie zag.

Het ging echt niet goed met jou.

Waarom zijt ge verdorie toch naar een hospitaal geweest ?

Waarom hebt ge nu toch door aardse geneesheren aan jouw lijf laten prutsen ?

Fout, Karel !  Duizend maal fout !

Je had naar Lourdes moeten gaan, en niet naar een kliniek.

Dan ware je nu genezen geweest.

Het was triestig om jou aan het raam te zien zitten.

De blik op een bepaald moment ten hemel gericht,

     als ware je door een stem van tussen de donkere wolken geroepen.

Ik zag jouw bleke lippen ietwat mompelen.

Het leek me dat je zoiets als  'Fuck you!'  zei.  Kan dat ?

Tja, als hoofd van de grootste multi-national aller tijden zou ik ook niet graag de bons  krijgen.

Zelfs niet voor alle dagen rijst met zilveren lepeltjes.

Maar jouw tijd was gekomen.

Ik wens jou een goede reis, mijn vriend !

En doe ze ginder de groeten !

Vrede waar verkoopt men dat ? In New York ? Of in Bagdad ?

In Brussel of in Parijs ? Maak dat maar de ganzen wijs.

Mocht dat kunnen, het grootkapitaal had het reeds te koop aangeboden. Uiteraard belast met een btw-heffing van minstens 21 procent, een solidariteitsbijdrage ”voor het goede doel”, een milieutaks en een euroheffing. Vrede is immers een luxeartikel. Met evenveel garantie als een derdehands koffiemolen. Want met vrede zijn de rijken niet gediend. Daar valt immers geen poen mee te scheppen. Met de nobelprijs voor de Vrede wel. Die kunt ge bijvoorbeeld krijgen door af te zien van een presidentschap. Maar ’t is Al Goed. Ik zal erover zwijgen.

Mensen die van vrede hun levensdoel maken vrezen terecht voor hun leven.

Denk maar aan Mohandas ( Mahatma ) Gandhi, Salvador Allende, Monseigneur Oscar Romero, Benazir Bhutto, John Lennon, Martin Luther King….

Vrede begint bij Rechtvaardigheid, bij Verdraagzaamheid. En waar vind je die dingen ? In gerechtshoven ? Religieuze instellingen ? Geheime genootschappen ? De overheid ?

Wie daar nog in gelooft is onwetend. Naïef. Kinds. M.a.w. een goed burger.

”Op jezelf komt het aan !” klinkt het in bepaalde kringen. En dat is juist. Beginnen hogervermelde zaken niet bij jezelf ?

En wie het nog niet begrepen heeft, die leert het wel bij zijn laatste oordeel. Want het is over de eindstreep dat de prijzen uitgedeeld worden. Niet ervoor. Maar daar is de koers wel gedaan.

Er is geen weg naar vrede. Vrede ís de weg ( E.R.Zydervelt )

Distels

Een distel is op zichzelf eene schoone plant, sterk en stevig …. en haar bloemen zijn van de schoonste die er zijn. En tòch trekt ge die distel uit …. als ge ze in uwen hof of in uw patattenland vindt. Ge trekt ze uit …. niet omdat ze distel is …. maar omdat zij dààr komt groeien en ù schade berokkent.

Ergens tegen een boschkant is zoo’n veld van distels niet zòò lelijk. Maar ja, ge kunt eenen distel nu eenmaal niet beletten distel te zijn …. het ligt in haaren aard.

Men kan het des distel niet kwalijk nemen dat ze haar wortels zoo diep drijft …. en zòòveel water nodig heeft en daardoor de andere planten belet te groeien …. Men kan het den distel niet kwalijk nemen dat ze stekelig is.

Evenmin echter …. mag den distel het de andere planten kwalijk nemen dat zij op hùn grond in vrede wenschen te gedijen …. en dus van de aanwezigheid van distels verlost wenschen te zijn.

Auteur onbekend – originele tekst