Ooit redde Sinterklaas in de spaanse stad Toledo drie kinderen van een gewisse dood. Zo spreekt de legende. Sindsdien wordt hij erkend als veruit de grootste kindervriend op aarde. Ontelbare kinderen kijken in spanning uit naar ‘zijn’ dag : 6 december, en velen onder hen plaatsen de vooravond hun schoentje bij de schouw en leggen daar meestal hetzij een wortel of een raap in. En als ze de dag daarop enthousiast uit hun bedje springen is de groente verdwenen en ligt er speelgoed. Voor kinderen waarschijnlijk de mooiste dag van het jaar. Voor die ouder(s) die zich dat kunnen veroorloven dan toch. Mij was het als kind ontgaan dat we die dag steeds groentesoep aten.

Maar helaas. Ook hier zetten politiek-korrekte individuen een domper op het gebeuren. Kinderhaters willen Zwarte Piet weg uit het scenario. Ze beweren dat die naar slavernij verwijst. Helaas weten die zielepoten niet – of dat zeggen ze althans – dat de knecht van Sinterklaas een blanke is, zoals het oude liedje zegt : “zo zwart als roet” van door de schouwen te kruipen. Maar voor hen zijn kinderen blijkbaar niet belangrijk. Als zij hun politieke waanzin maar krijgen. Kinderen tellen niet mee. Die zijn volgens hen rechteloos.

Voor mij staat een chokolade Zwarte Piet naar mij te glimlachen. Hij weet immers beter. Op 6 december zal ik hem als ontbijt stukje na stukje met eerbied opeten, samen met een tas warme gespierde (zwarte) koffie, en zal ik alle kinderen op aarde een vrolijke Sinterklaasdag wensen.

En die klootzakken ? Die wens ik naar de Hel.

Mogen de duivels zich met hen vermaken. 

Ramuntxo

Bekrompenheid is heel waarschijnlijk de meest voorkomende tekortkoming van de mens.

Het komt voor in alle lagen van de bevolking en heeft een maatschappelijk totaal onaanvaardbaar karakter.

Het euvel bevindt zich helaas in de genen en is uiterst moeilijk te genezen.

Het is immers aangeboren. De mens kreeg het mee van zijn voorouders wie het reeds sinds vele duizenden jaren geleden door hun hiërarchische meerderen ( lees : sterkeren ) verboden werd om na te denken. Wie dat verbod overtrad werd gestraft of soms gedood. En zo is het nu nog altijd.

In het spaans noemt men dat “estrechez de miras”, heel eenvoudig vertaald als ‘nauwheid van vizier’, anders uitgedrukt : een tunnelvisie.

In onze ‘beschaafde’ wereld uit zich dat in de vorm van : ge moét televisie kijken, ge moét lachen als er op het scherm gelachen wordt, ge moét geloven wat er in de geschreven pers staat en wat de orale nieuwsberichten je wijsmaken, ge moét geloven dat er geen censuur bestaat, ge moét tevreden zijn dat ge vaak onrechtvaardige lasten moét dragen, ge moét aanvaarden als ge bedrogen en bestolen wordt. Dus : ge moét gelukkig zijn.

En zijt ge het daarmee niet eens ? Dan zijt ge politiek niet-korrekt, ge zijt asociaal en een gevaar voor de heersende klasse. En wee jouw job ….

Bekrompenheid is eenvoudigweg beperktheid van geest, geborneerd, een tekort aan verstandelijk vermogen,

weinig of geen kapaciteit tot begrip of gewoonweg kleingeestig, kortzichtig en (klein)zielig zijn.

     Arme mensheid.                                                         Ramuntxo

Men heeft het gevoel uit de maatschappij gesloten te zijn. Men is eenzaam.

Alleen. Bezoekers blijven weg, en op bezoek gevraagd worden is er niet meer bij. De dagen gaan open en dicht zoals de voorbroek van een pater die teveel trappist gedronken heeft. Sociale eenzaamheid kan haalbaar zijn voor diegenen die er de schouders voor kunnen ophalen en stellen dat ze die rotmaatschappij toch niet nodig hebben. Wat trouwens goed mogelijk is.

Anders is het met emotionele eenzaamheid. Dan volstaat het niet te denken dat ge door het negeren ervan er wel door zult geraken. En het is die eenzaamheid die het ergst is. De daardoor getroffen mensen voelen zich door iedereen totaal in de steek gelaten. Ze voelen zich machteloos. Verdrietig. Alleen op de wereld. Soms krijgen die een verlangen om op de ganse wereld wraak te nemen. Mochten ze durven natuurlijk. Ze zonderen zich af en verbreken verbitterd alle kontakt op alle gebieden. Alkohol wacht. De pharmaceutische industrie lacht.

Bedenk eens dat een paar dagen vakantie in een hotelletje de kamer voor die eenzame even veel kost als voor twee personen. Een gezellig etentje in een restaurant …. ? Ja, dat kan …. Aan een klein tafeltje ergens op een plaatsje waar geen ruimte voor twee is …. veelal in een weggestoken hoekje. Een drankgelegenheid ? Ja hoor ! Drink maar. Spuitwater, of koffies tot je maag er pijn van gaat doen. Je bent immers jouw eigen ‘bob’.

Donkere dagen komen eraan. De eindejaarsfeesten ook. Prima periode om er eigenhandig een eind aan te maken, wat in deze kontrijen scheering en inslag is. En niet alleen door volwassenen. Alleen mag dat niet in de pers komen. Vergeet niet dat wij gelukkig moéten zijn. Lees de krant en kruip dan voor je televisietoestel. En zwijg. Wat jij te zeggen hebt interesseert toch niemand. Waarom schrijf ik dit dan eigenlijk ?                                                                                                                                                               Ramuntxo