Ooit redde Sinterklaas in de spaanse stad Toledo drie kinderen van een gewisse dood. Zo spreekt de legende. Sindsdien wordt hij erkend als veruit de grootste kindervriend op aarde. Ontelbare kinderen kijken in spanning uit naar ‘zijn’ dag : 6 december, en velen onder hen plaatsen de vooravond hun schoentje bij de schouw en leggen daar meestal hetzij een wortel of een raap in. En als ze de dag daarop enthousiast uit hun bedje springen is de groente verdwenen en ligt er speelgoed. Voor kinderen waarschijnlijk de mooiste dag van het jaar. Voor die ouder(s) die zich dat kunnen veroorloven dan toch. Mij was het als kind ontgaan dat we die dag steeds groentesoep aten.

Maar helaas. Ook hier zetten politiek-korrekte individuen een domper op het gebeuren. Kinderhaters willen Zwarte Piet weg uit het scenario. Ze beweren dat die naar slavernij verwijst. Helaas weten die zielepoten niet – of dat zeggen ze althans – dat de knecht van Sinterklaas een blanke is, zoals het oude liedje zegt : “zo zwart als roet” van door de schouwen te kruipen. Maar voor hen zijn kinderen blijkbaar niet belangrijk. Als zij hun politieke waanzin maar krijgen. Kinderen tellen niet mee. Die zijn volgens hen rechteloos.

Voor mij staat een chokolade Zwarte Piet naar mij te glimlachen. Hij weet immers beter. Op 6 december zal ik hem als ontbijt stukje na stukje met eerbied opeten, samen met een tas warme gespierde (zwarte) koffie, en zal ik alle kinderen op aarde een vrolijke Sinterklaasdag wensen.

En die klootzakken ? Die wens ik naar de Hel.

Mogen de duivels zich met hen vermaken. 

Ramuntxo