Vrede waar verkoopt men dat ? In New York ? Of in Bagdad ?

In Brussel of in Parijs ? Maak dat maar de ganzen wijs.

Mocht dat kunnen, het grootkapitaal had het reeds te koop aangeboden. Uiteraard belast met een btw-heffing van minstens 21 procent, een solidariteitsbijdrage ”voor het goede doel”, een milieutaks en een euroheffing. Vrede is immers een luxeartikel. Met evenveel garantie als een derdehands koffiemolen. Want met vrede zijn de rijken niet gediend. Daar valt immers geen poen mee te scheppen. Met de nobelprijs voor de Vrede wel. Die kunt ge bijvoorbeeld krijgen door af te zien van een presidentschap. Maar ’t is Al Goed. Ik zal erover zwijgen.

Mensen die van vrede hun levensdoel maken vrezen terecht voor hun leven.

Denk maar aan Mohandas ( Mahatma ) Gandhi, Salvador Allende, Monseigneur Oscar Romero, Benazir Bhutto, John Lennon, Martin Luther King….

Vrede begint bij Rechtvaardigheid, bij Verdraagzaamheid. En waar vind je die dingen ? In gerechtshoven ? Religieuze instellingen ? Geheime genootschappen ? De overheid ?

Wie daar nog in gelooft is onwetend. Naïef. Kinds. M.a.w. een goed burger.

”Op jezelf komt het aan !” klinkt het in bepaalde kringen. En dat is juist. Beginnen hogervermelde zaken niet bij jezelf ?

En wie het nog niet begrepen heeft, die leert het wel bij zijn laatste oordeel. Want het is over de eindstreep dat de prijzen uitgedeeld worden. Niet ervoor. Maar daar is de koers wel gedaan.

Er is geen weg naar vrede. Vrede ís de weg ( E.R.Zydervelt )