|
Euthanasie
Is de bevordering van een pijnloze gemakkelijke dood. Zo staat het in de Winkler Prins.
Het woordenboek van Coenen-Endepols zegt het nog een tikkeltje galanter : Het is een schone, zachte dood. Het is de kunst om de overgang naar het Hiernamaals zo gemakkelijk mogelijk te maken.
In sommige landen is euthanasie echter “Streng verboten“. Zoals in de meeste staten van noord-amerika bijvoorbeeld.
Zo was daar enkele jaren geleden de zaak van ene mevrouw Terri Schiavo. Ze was een uit Philadelphia afkomstige huismoeder van 42 jaar en lag reeds gedurende 15 jaar in de koma. In een ziekenhuis van Florida.
Haar echtgenoot wou haar laten overgaan en vroeg daarvoor toestemming aan de rechtbank. Na de nodige procedures doorlopen te hebben mocht hij zijn echtgenote dan toch laten gaan, maar niét door middel van euthanasie. Neen. Zoiets konden de wereldkampioenen van de Rechten van de Mens uiteraard niet toelaten. Hij kreeg wél toestemming om met het kunstmatig toedienen van voeding te stoppen.
En zo geschiedde.
Na dertien dagen zonder enige voeding van welke aard ook, waren haar organen – vanwege een gebrek aan water – door uitdroging beetje na beetje gestopt met funktioneren en is ze gestorven.
Ik schrijf brieven – meestal voor Amnesty International. Ik schrijf ook nog voor andere organisaties die opkomen voor de rechten van diegenen die ze broodnodig hebben maar ze niet kunnen krijgen. Maar het gebeurt dat ik al eens uit eigen beweging een brief schrijf. En die stuur ik dan naar het opperhoofd van zo’n land waar ze als kermisattraktie weerloze vrouwen stenigen en kinderen ophangen.
En die brieven schrijf ik in het nederlands. Om de eenvoudige reden dat men engelstalige brieven eens rap diagonaal doorneemt, maar dat een in de nederlandse taal opgestelde brief door de lokale veiligheidsdiensten vertaald wordt …. Woord na woord …. en zo worden mijn geschriften er aandachtig gelezen.
In de zaak Terri Schiavo schreef ik destijds – anno 2005 – een brief naar George Bush, toenmalig president van de VSA en Vrijmetselaar.
En ik schreef …. ….
Beste George,
Met deze veroorloof ik mij jou een brief te schrijven.
Ik besef dat ook deze, samen met de andere brieven dewelke ik jou onder gesloten omslag toestuurde, onbeantwoord in mijn dossier bij de CIA zal belanden. Ik weet dat zulks niet uit onbeleefdheid is. Jij hebt het immers veel te druk met het verdedigen van de Mensenrechten. Onze vrienden van de CIA trouwens ook.
Eigenlijk een hele geruststelling te weten dat jullie bestaan. In feite toch fijn dat jullie er zijn ! Zoals in ’44. Hadden jullie nòg iets langer gewacht, dan hadden we hier in Vlaanderen allemaal russisch gesproken. En in Wallonië ook. Dan hadden we tenminste geen taalstrijd gehad. Maar russisch is zo’n moeilijke taal, man. Dan maar liever amerikaans. Een hete aardappel in onze mond en we spreken jouw taal als een echte, shits & fucks incluis. Want wij zijn fier dat we deze woorden regelmatig kunnen gebruiken. Niet iedereen kan dat. Zoals Terri Schiavo bijvoorbeeld. Men heeft haar dan ook maar laten kreperen. Geen eten, geen drinken, geen medikatie. Niets. Veroordeeld om een gruwelijke dood te sterven. Zoals in Buchenwald. En in Dachau. In Treblinka. Bergen-Belsen. Wél de laatste heilige olie. Van een bekend merk waarschijnlijk. Het krijgen van deze zegen zal wel een mensenrecht zijn zeker.
Als bij ons een dier aan het kreveren is, dan krijgt het een spuitje, George. Wij doen het inslapen. Zonder olie.
Wat zijn wij een volk van barbaren zeg ! Ramuntxo
 Ow shit ! Ik was jou glad vergeten Ramuntxo.
|
