Is veruit een der moeilijkste onderwerpen om aan te snijden. Immers, iedereen vindt zichzelf eerlijk, welke funktie hij in de maatschappij ook moge hebben. Ik zal uiteraard geen konkrete voorbeelden geven, maar heeft ooit iemand al een ‘eminentie’ horen toegeven dat hij of zij niet eerlijk is ? Alhoewel daar al te vaak ordinair krapuul tussen zit, doende alsof ze van niets weten, zichzelf bijna heilig wanend en zelfvoldaan een aureool op hun kop zettend en zonder blozen de pers tot voor hen lovende kritiek dwingen. 

Koning, keizer, kardinaal, liegen doen ze allemaal. En wat gedacht van de gatlikkers die liegen in hun plaats ? In ruil voor geld en andere al dan niet sexueel getinte voordelen. Die doen of ze fier op de door hen door leugens en korruptie bereikte resultaten zijn, maar niet eens in de ogen van de figuur die recht voor hen in de spiegel verschijnt durven kijken. 

Wat te denken van nachtelijke besprekingen waar, na een kopieus met de duurste wijnen overgoten avondmaal, het personeel om 22 uur het gebouw dient te verlaten, tijdstip waarop de met gemeenschapsgelden betaalde luxe hoeren van vijfduizend euro de nacht hun intrede doen, om tegen 8 uur in de ochtend de eminenties bleek en afgepeigerd in limousines huiswaarts te zien keren en de veiligheidsdiensten zich klaar maken om naar huis te gaan ? 

Wie zei ooit : “Wie niet steelt of erft, blijft arm tot hij sterft.”?

Die sprak tenminste de waarheid. Was zeker en vast geen politieker.

Ramuntxo