De andere planeet

Zoals jullie allemaal weten
Zijn er één miljard planeten
Ik heb ze allemaal bezocht
Omdat dat van de Meester mocht

De aarde draait omheen de zon
Men zegt dat al het leven hier begon
Dat is niet waar en ík kan het weten
Er is leven op al die andere planeten

Als ons verblijf hier stopt, begint een nieuwe reis
Niet denken ! Een mens geraakt daaruit niet wijs
Het aardse licht verdwijnt; dat is wat ik weet
Ik “zie dat” want ik kom van een andere planeet

01-04-2010, 18:35 geschreven door jefken03  

HIER EN NU

Hoeveel dagen nog te gaan ?
Een mens denkt daar bijwijlen aan
Hoeveel dagen zijn er al voorbij ?
Die gedachte maakt wel niemand blij

Is het einde wel een nieuw begin ?
Een nieuw begin van God weet wat
En als dat zo is, wat is dan de zin
Van alles wat men hier op aarde had ?

Waarschijnlijk is ons “ zijn “ op aarde
Zo zinloos als iets maar kan zijn
Het “zijn” is schijn en heeft geen waarde
En dus is het leven een fictieve lijn

Maar waar loopt die lijn dan wel naartoe ?
En waar komt die fictieve lijn vandaan ?
Van al dat denken wordt een mens zó moe
Zeker is dat wij allemaal de laan uit gaan

Intussen weet men niet hoeveel dagen nog te gaan
Als men dat weet ,dan sterft men al een beetje
Leef dus van dag tot dag, denk er maar niet aan
Geloof in het hier en nu, want dan leef je

20-03-2010, 16:35 geschreven door jefken03  

Jantje zag eens pruimen hangen
vertaald in komisch Engels








Johny saw es proimen hanging

Johny saw es proimen hanging
Oh ! As chicken eggs so groot
It seemed that Johny would go plucking
While his father 't him forboad.
He thinks: as I will be very clever
Then my father sees it not
On this tree so full of prumkes
He will not have it in the mot.
So Johny clautered in the prumetree
Stack his pockets full of fruit
But he mistrapped on a tackske
And fell down, flack on his snoot.
All the prumes were spice now
And the spice ran out of his brook
It dripped softly in his couses
Johny did not darf to look.
And again he was not lucky
Cause his father came there oan
And he gave him such a ramling
He could fourteen days not goan.
That is how end the silly story
Of little John, the proimenthief
Even, with een lot of goesting
he did it never more upnief

16-03-2010, 16:42 geschreven door jefken03  

DE TOEGANGSCODE

Het stond in de sterren geschreven
Ik stapte nu uit het aardse leven
Op weg naar het rijk van de Heer
Wat wenst een brave mens nog meer ?

Aan de poort van de hemel stond een oude bode
“Ik ben Pieter”;zei hij, “geef mij je toegangscode”
Ik begreep dit niet en wist niet wat ik hoorde
Pieter keek nors omdat mijn gedrag hem stoorde

Ik dacht altijd dat goed gedrag werd beloond
En goed gedrag had ik mijn ganse leven getoond
Maar Pieter zei dat de hemel was geautomatiseerd
God was een machine die op computercodes functioneert

Daar stond ik dan, ontmoedigd en gefrustreerd
Van die toestand had de kerk ons niets geleerd
Ik denk nu dat zelfs de priesters dat niet wisten
En dat ook zij en de kerk zich levenslang vergisten

Dan ben ik op mijn stappen terug gekeerd
Nu had ik voor altijd mijn lesje wel geleerd
Ik leef nu terug op aarde en ben best tevreden
Weg met hel en hemel, ik blijf nog wat beneden

14-03-2010, 20:20 geschreven door jefken03  

ABRAHAM EN SARAH

Met vijftig jaren ziet een man “Abraham”
Een man begrijpt niet hoe dat allemaal kwam
De toekomst bekijkt hij met ogen uit het heden
Waarschijnlijk is de toekomst korter dan het verleden

Een zucht , een kreuntje en een droeve blik
Hij leert de knepen van de niet zo jonge slimmerik
Hij krijgt plots interesse in algemene esthetica
Smeert in het geniep oogzalfjes en cosmetica

Bij de vrouwen ligt het anders, zij zien “Sarah”
Zij begrijpen het wel, maar denken Insh Allah
Zij joggen, diëten en fitnessen als een lieve lust
Zij zijn wat ouder, maar zijn zich daar niet van bewust

Een zucht, een kreuntje en een droeve blik
Ze verstoppen alles via extreme kosmetiek
Sommigen geven toe aan hun eigen fantasie
Gaan bij de dokter voor plastische chirurgie

Abraham en Sarah beseffen maar al te goed
Dat zij comedie spelen, denken dat het moet
In deze maatschappij is er geen plaats voor verval
Uiterlijk vertoon en schijn heersen nu overal

11-03-2010, 11:19 geschreven door jefken03  

DROMEN

Het is goed om eens te dromen
Van de Lente die zal komen
Of van een andere vrome wens
Dan wordt je weer een blije mens

Dromen komen uit ons brein
En ons brein is toch het echte zijn
Dromen reflecteren ons verleden
Morgen dromen wij dus van het heden

Zonder realiteit zijn er geen dromen
Ze moeten dus van ergens komen
Dromen hebben dus een eigen “zijn”
Dus komen dromen uit ons eigen brein

Soms worden dromen echte realiteit
En dan zijn wij die dromen kwijt
Het verband tussen droom en realiteit
Duidt op wederzijdse verbondenheid

Zelfs al komen je dromen niet altijd uit
Toch kom ik tot een vreemd besluit
Zelfs al lijken dromen soms bedrog
Zolang je dromen kan, leef je nog

06-03-2010, 17:04 geschreven door jefken03  

BENGELS VAN TOEN

Weet jij nog hoe het kleuterleven was
Met al die kleine bengels in de klas ?
Toen waren er geen gemengde klassen
De meisjes mochten de jongens niet zien plassen

Wat toen de juffrouw zegde, zou gebeuren
Iedereen in het blauw, geen andere kleuren
Die kleine bengels moesten worden opgevoed
Zij moesten leren wat niet mocht en wat er moet

God was toen de baas, die man wist alles best
“Niet denken jongens !” Zo werden wij verpest
Als wij daaraan twijfelden, kregen wij een lel
En wie niet onderdanig was, ging zeker naar de hel

Vandaag is daarvan haast niets nog gebleven
Nu durven de kleuters de juf een schop te geven
En vele ouders raken helemaal van hun stuk
Als hun kinderen spreken van “shit” en “fuck”

Vroeger was het te weinig en nu is het teveel
Ouders en leraren trekken niet aan hetzelfde zeel
Beiden willen plezier en geld, maar ook kinderen
En het zijn deze laatsten die hen veelal hinderen

Zoals velen heb ik die strenge opvoeding ervaren
Maar al die regeltjes hebben mij niet kunnen bedaren
Na de school maakten de overheden mij steeds banger
Ik nam een roekeloos besluit en werd dan liedjeszanger

01-03-2010, 16:56 geschreven door jefken03  

VAARWEL KINDJE

Misschien is vandaag de allerlaatste dag
Dat dit kleine kereltje nog leven mag
Toch zal ik gans mijn leven denken
Aan wat ik dat ventje nog kon schenken

Waarom werd een kind nu toch geboren
Als het zo jong het leven heeft verloren ?
Is het zo dat God de mensen bemint ?
Is Hij een vijand van het jonge kind ?

Een klein kind sterft toch nooit alleen
Meestal heeft het de ouders om zich heen
Een kind zien sterven is hard, dat weet je
De ouders sterven dan ook een beetje

Maar kleine kinderen sterven niet
Zij zijn weg omdat je ze niet ziet
Maar zij blijven in gedachten voor altijd
Zij leven verder in tijdloze eeuwigheid

28-02-2010, 15:05 geschreven door jefken03  

PETER EN ZIJN VERLEDEN

Zucht ! Vanavond weer gaan eten !
Lachen en grollen, zeker weten
Peter wordt dat toch stilaan moe
Hij is weer aan het gewone toe

Vroeger at hij kip met het nieuwe jaar
Nog nooit gehoord van champagne en caviaar
Vandaag is dàt zelfs niet meer goed genoeg
Ook hij eet die kul waar hij niet om vroeg

De meesten onder ons hebben nooit geweten
Dat men vroeger zelden appelsien kon eten
Vandaag eet men vruchten uit verre landen
Niet met mes en vork, maar met de handen

Met nieuwjaar kreeg men nieuwe wanten
Men wil dat niet meer, men wil diamanten
Velen hebben geen geld, dat hebben ze niet
Dus kopen ze die dure dingen op krediet

En dan de kindjes met de nieuwjaarsbrief
Oppassen, want zij hebben ons toch zo lief
En dan klinkt het van: “Allerliefste peter”
“Hoe meer je ons geeft, hoe beter”

En dan geeft peter geld voor een kusje
Maar de oude man voelt zich wel het knusje
Peter denkt aan vroeger en wordt stil
Het wordt nooit meer zoals hij het wil

En hij zucht en zal dus vanavond gaan eten
Hij zal lachen en grollen, zeker weten
Triestheid wordt met nieuwjaar best vermeden
Verboden te denken aan een blij verleden

24-02-2010, 14:29 geschreven door jefken03  

POEZENVERDRIET

De katten waren beste maatjes
Met helemaal dezelfde smaakjes
En voelde de een zich wat ziekjes
Dan gaf de andere steeds zachte likjes

Al jaren waren zij in hetzelfde huis
Beiden voelden er zich gelukkig thuis
Op een dag kon Poesje niet meer eten
Een insect had haar in haar bek gebeten

Langstaart lag er stilletjes naar te kijken
Wilde van Poesje’s mandje echt niet wijken
De veearts zei dat Poesje toch al oud was
Dat hij de dood in haar koude oogjes las

De volgende dag is Poesje dan gegaan
Langstaart kon dat eigenlijk niet verstaan
Hij kon niet eten en lag stil in zijn mandje
Maar ja, katten hebben een klein verstandje

Poesje werd in de tuin begraven
En wat wij Langstaart ook nog gaven
Hij was veranderd en wachtte langzaam af
Tot ook hij een plaatsje kreeg in Poesje’s graf

24-02-2010, 12:17 geschreven door jefken03  

DE OUDE FIETS

Het kind nam zijn peter bij de hand
En leidde hem naar de fietsenstand
Het kind zweeg en peter zei ook niets
Het kind wees in de richting van een fiets

Peter richtte zijn blik op een roestig ding
De fiets vertelde hoe het hem verging
Niemand was in hem nog geïnteresseerd
De tand des tijds had zijn gestel verteerd

Het kind rammelde eens aan een wiel
Het rammelde tot het uit de kader viel
Toen heeft het kind aan een band gevoeld
Peter begreep wat het kindje had bedoeld

Hand in hand gingen beiden dan terug
Peter legde zijn hand op kindje’s rug
Stilletjes maakte het kind aan peter diets
Pas op jezelf of je wordt een oude fiets

23-02-2010, 14:15 geschreven door jefken03  

De Kleine Engerd

Misschien geef jij daarom geen moer
Maar er zijn ook kinderen in Darfoer
Nieuwjaar is voor hen niet zo bekend
Niet zoals onze kinderen, rot verwend

“Ik wil dit en ik wil dat. En wel direkt !
Oma wordt kregelig als ze dat alemaal merkt
Maar niet alleen de kleintjes zijn zo verwend
Hun ouders hebben nooit wat anders gekend

Nu wordt die kleine kwaad en driftig
Hij kijkt naar oma met oogjes oh! zo giftig
Venijnig stampt hij met de voetjes op de grond
Alsof op de ganse wereld alleen hij bestond

Opa neemt de kleine engerd op zijn knie
Zacht vertelt hij de jongen iets….en zie
Plots wordt de kleine stil, weg zijn de kuren
“Opa, wil jij mijn gameboy naar die kindjes sturen ?”

21-02-2010, 15:50 geschreven door jefken03  

De fanatieke tuinman

Zoals elke week maai ik weer het lange gras
Een werkje waarvan ik nooit begeesterd was
Ik heb geen groententuin : “ach mijn god !”
Ik ken geen verschil tussen wortel en sjalot

Ik maai het gras omdat mijn vrouw dat zegt
Het waarom daarvan heeft zij nooit uitgelegd
Een gazon is onkruid dat steeds weer groeit
Zoals gezegd, maaien heeft mij nooit geboeid

En dan de rozen en die hinderende planten
Die hinderdingen staan ook aan alle kanten
Ik rijd met de machine als een lenige akrobaat
Bloemenschoonheid is iets dat mij helemaal ontgaat

Ik rijd maar naarstig verder, steeds over en weer
Dat stomme maaien ondermijnt mij, meer en meer
Vele jaren geleden dat deze dwaasheid ooit begon
Ik hou niet van gras, eerder nog van groene beton

Na een paar lange uren is het werkje dan geklaard
Zakken vol gras heb ik weeral eens vergaard
Mijn vrouw roept dat ik de kanten nog moet doen
Ik zet mij recht en gehoorzaam als een stomme oen

Je begrijpt dat ik geen fanatieke tuinman ben
Dat ik van al wat groeit de beginselen niet ken
Voor mij is een tuin een plaats rondom het huis
En als ik een tuin heb, dan is dit per groot abuis

De kantjes zijn geknipt en alles is zoals het hoort
Een kort moment heeft de tuin mij ooit bekoord
Mijn vrouw merkte dat ik van de tuin kon genieten
En als beloning mocht ik dan de bloemen gieten

Ik zit in een tuinstoel en val in diepe gedachten
Wat je van een tuinman echt niet zou verwachten
Mijn vrouw loopt rond van bloem naar plant
Zij inspecteert elke door mij geknipte buitenkant

Mijn blik staat op oneindig, mijn verstand op nul
Dat maaien en dat knippen,vind ik flauwe kul
Mijn vrouw loopt glunderend heen en weer en keurt
Het help niets, volgende week is het weer mijn beurt

21-02-2010, 11:52 geschreven door jefken03  

EVOLUTIE VAN DE KLEUTER

Wie weet nog hoe het was?
De jongens in de kleuterklas
De baas was zuster Cornelia
Soms speelde zij harmonika

Toen wisten wij nog helemaal niets
Moeder bracht ons met de fiets
Toen hadden wij nog geen zorgen
Wij leefden vandaag en niet morgen

Nadien kwam dan de grote school
Toen was het dat men ons zieltje stool
Men vertelde ons van God, hemel en hel
En gans ons leven voelden wij ons ietwat onwel

Wij leerden lezen en leerden schrijven
Ook hoe wij onderdanig moesten blijven
Over godsdienst maakte men geen grap
Wie dat wel deed, kreeg een ferme klap

Na de eerste zes jaren van ernstig leren
Begon pas voor goed het indoctrineren
De leraars wisten wat waar was en wat niet
En wij, geloofden nog in de Sint en in de Piet

Na nog eens zes jaren van vrome educatie
Konden wij kiezen voor een specialisatie
De ene werd dokter, de andere advocaat
Maar voor ons geluk heeft dat niet gebaat

De kleine jongens waren nu groot en slim
En zij begonnen aan de maatschappelijke klim
Zij verdienden geld en hadden vrouw en kind
Na vijftig jaren vraag ik nu wat jij daarvan vindt

Velen van de jongens hebben veel te laat begrepen
Dat studeren vol zit met verraderlijke knepen
De meesten onder ons werden oud en kaal of grijs
Wij hebben misschien kennis, maar weinigen werden wijs

20-02-2010, 12:06 geschreven door jefken03  

EEN IJSJE VOOR HET MEISJE

Wanneer ik terugkijk en over mijn leven denk
Aan dingen waaraan ik weinig aandacht schenk
Dan krijg ik soms een vreemd beklemmend gevoel
Dan lijkt het of ik miste menig belangrijk doel

Vroeger moest men studeren en iets verwerven
Wij werkten hard en zouden heel oud sterven
Met inzet en geluk hebben wij iets verworven
Maar vele medestanders zijn al lang gestorven

Altijd onderweg en geen tijd voor de kinderen
Alles week voor wat de doelstelling kon hinderen
De kinderen groeiden op en wij zagen het niet
Kinderen geloven al lang niet meer in Zwarte Piet

En dan komt de ijdele wens om te herbeginnen
Het kan niet meer, dat weten wij diep vanbinnen
Wij proberen een nieuw leven, maar het loopt verkeerd
Hoe kan het anders, te leven hebben wij nooit geleerd

Een kleinkind komt nader en vraagt een ijsje
“Natuurlijk”, zeg ik, het is zo een lief meisje
Dat deed ik nooit met mijn eigen kinderen
Ik was er niet en dat begint mij nu te hinderen

Ik zie het kleine meisje aan het ijsje likken
Ze trippelt weg en laat mij verdomme stikken
Ik ben gekwetst en doe alsof dat niet mocht
Maar ja, de vervreemding heb ik zelf gezocht

Daar is mijn vrouw, het meisje wil bij haar vertoeven
Het meisje vraagt of ze van haar ijsje eens wil proeven
Een beetje sip kijk ik naar dat ijsjesritueel
Na al dat werken, beteken ik voor niemand veel

Ik sta op van mijn stoel en slenter langzaam naar de tuin
Ik denk na over mijn leven;”God, wat bakte ik het bruin !”
Maar ja, men kan niet alles hebben in het leven
Ik had toch nog geld om het meisje een ijsje te geven

Daar komt het meisje weer; ze zal mij nog iets vragen
Ze weet dat ik toegeef; dat ik een weigering niet zou wagen
Met grote ogen vraagt zij:”Opa, waarom kijk jij zo sip”
“Dat moet toch niet, jij bent mijn opa met grote stip !”

Ik ben diep ontroerd en begin bijna te wenen
Maar door mijn leven zijn alle tranen al verdwenen
Ik lach naar het meisje en neem het bij de hand
Ik denk:”Meer dan ik heeft dat kindje gezond verstand.”

En daar sta ik dan met mijn kennis uit de school
Ik wist het allemaal wel, maar raakte op de dool
Het meisje wacht op antwoord; kijkt een beetje bang
Zij heeft mij door en geeft mij een kusje op de wang

Door dat lieve gebaar raak in nog meer in de war
Ik breek bijna, maar verhinder dat en kijk heel star
Stoer blijven en zeker geen gevoelens laten blijken
Het meisje lacht en blijft diep in mijn ogen kijken

Het meisje begrijpt de situatie wonderwel
“Opa, krijg ik een kusje als ik van 1 tot 20 tel ?”
Ik weet niet wat te doen; kijk minzaam op haar neer
Ik buig naar voor, maar mijn rug en hart doen zeer

Het kleine meisje denkt dat ik echt rugpijn voel
Zij plooit haar kleine beentjes en kruipt nu op een stoel
Zij houdt haar koppeke schuin en wijst op haar wang
“Zo opa, geef nu een kusje ! Duurt dat nog lang ?”

Ik ben nu in mijn eigen netten gevangen
Het kleine meisje wacht met groot verlangen
Ik geef het op en moet capituleren dus
Het is vreemd, maar ik geef het meisje een kus

Het meisje springt vlotjes van haar stoel
De kleine meid bereikte toch haar doel
Ze loopt weg en ik hoor een vragend krijsje
“Opa, krijg ik nu van jou nog een ijsje ?”

Ik vertel nu dit gecompliceerd verhaal
Niet voor de inhoud, maar voor de moraal
Hoe sterk en stoer je jezelf ook vindt
Veel sterker nog is de glimlach van een kind.

20-02-2010, 11:01 geschreven door jefken03  

DE OUDE MAN EN DE BOOM

Iedere morgen kijkt hij door het raam
Dan ziet hij die oude boom daar staan
Hij vraagt zich af of die boom hem ziet
Of die boom weet heeft van zijn groot verdriet

Ooit was hij jong en werd hij overal bewonderd
Maar plots is hij dan naar beneden gedonderd
Hij liep rond met een verwaande,arrogante kop
Dacht dat dit volstond voor iemand aan de top

Nu beseft hij dat hij niet beter was dan de anderen
Dat niet zij, maar hij zijn houding moest veranderen
Maar het duurde lang vóór hij dat had begrepen
Hij werd verguisd en zijn strot werd dicht geknepen

Dat allemaal denkt hij als hij die boom bekijkt
De top van de boom die ook naar de hemel reikt
“Ach, ja”, zegt de man,”laat alles maar bezinken”
Hij lacht ,omdat de boom een oogje lijkt te pinken

20-02-2010, 10:30 geschreven door jefken03