Donderdag 26 mei 2022.

49E MARCHE DE LA GILEPPE.

LES GOE-LANDS.

BILSTAIN.

Door de overstromingen van verleden jaar is voor de eerste de wandeling niet in Goe. Maar wel in Bilstain, wat eigenlijk geen nadeel is de wandeling is bijzonder mooi. Geografisch gezien is het grondgebied van Bilstain verdeeld in twee delen die met elkaar verbonden zijn door het Bois de Saint-Jacques. Het hoger gelegen deel, tussen het plateau van het Land van Herve en de Vesdervallei, bestaat uit het dorp, dat sinds 1125 bekend is, en de omliggende gehuchten. In het verleden vormde het dorp samen met het Bois du Ru de Bilstain de heerlijkheid van de abdij van Saint-Jacques. Twee bosgebieden dienen als grens: het Grünhautbos in het noorden, een voormalig eigendom van de hertogen van Limburg, en het Bois de Saint-Jacques in het westen. Het oude stadje, nauw verbonden met de hoofdstad van Limburg, werd tijdens de belegeringen van de vesting meermaals verwoest. Het lage deel van Bilstain strekt zich uit langs de met gras begroeide valleien van de Vesder, als een verlengstuk van Dolhain in het westen. Dit deel wordt vooral gekenmerkt door elementen die herinneren aan de textielindustrie, zoals het voormalige industrieterrein Lavoir – Carbonisage en de spoorweg met het station Dolhain-Gileppe uit 1843. We wandelen het dorp uit door de weilanden al vlug ontdekken we hoe heuvelachtig het hier wel is, na een paar honderd meter komen we aan de Chateau-ferme de Villers uit 1640, de donjon is in kalksteen gebouwd, spijtig dat het gebouw in zo een verschrikkelijke toestand verkeerd. Het erfgoed van Bilstain wordt vooral gekenmerkt door de imposante silhouetten van oude boerderijen in kalksteenpuin, meestal gebouwd in de 18e eeuw en verspreid over de verschillende gehuchten. We wandelen verder en komen aan een prachtige kapel gelegen in het bos. Verder met onze tocht en komen aan de rustpost aan het station Dolhain-Gileppe, na de rust een lus van ongeveer 4km, we wandelen door het dorp, Tegenwoordig is Dolhain het administratieve en politieke centrum van de gemeente. Veel oude huizen uit de 18e en 19e eeuw getuigen nog steeds van de rijkdom van dit industriële verleden. De Place Léon d’Andrimont (ingehuldigd in 2019), omringd door restaurants en cafés en aangekleed met zitbanken en bloemen, is een ruimte voor gezellige ontmoetingen of culinaire genoegens. De Vesder, een woest stromende rivier, komt door het dorp en we zien nog altijd de gevolgen van de overstromingen van verleden jaar, verschillende huizen zijn nog altijd verwoest, en vele huizen moeten nog opnieuw hersteld worden, ook de school van Dolhain ligt er verlaten bij en erg beschadigt, we komen aan de samen vloeiing met de Vesder en wat een schade aan de huizen alles staat leeg en beschadigt, dikke schimmel op de muren. Wat een schande om mensen zo aan hun lot over te laten. Zo komen we terug aan de rustpost, daarna weer verder. We komen zo terug in Bilstain. Het lage deel van Bilstain strekt zich uit langs de met gras begroeide valleien van de Vesder, als een verlengstuk van Dolhain in het westen. Dit deel wordt vooral gekenmerkt door elementen die herinneren aan de textielindustrie. Talrijke getuigen van deze gouden eeuw van de textiel zijn nog steeds te zien in de straten en wijken. Een laatste stuk wandelen we door het bos met wat pittige klimmen. Bilstain was van nature een landbouwdorp, doch door de schapenhouderij ontwikkelde zich ook de lakennijverheid Aanvankelijk was er thuisarbeid van spinners en wevers en mogelijk ook de teelt van distels voor Kaarden van wol, welke werden verhandeld op de markt van Dolhain belangrijke aanvulling op het karige inkomen van de plaatselijke bevolking vormden. Zo komen we terug aan ons vertrek, een mooie wandeling.