Nu het toch over bloedworst gaat…

Alle vorige verhalen spelen zich af in het buitenland. Nu gaan we naar België.

Ik werkte toen in een zeer bekende traiteurszaak in Lier. De zaak bestaat nu nog maar onder een heel andere vorm.

Op een zondagnamiddag was er een soort “Vlaamse kermismaaltijd” georganiseerd door één of andere organisatie, welke organisatie, dat ben ik al lang vergeten .

Het was een groot gezelschap, een tachtigtal personen.

Iedereen zit aan tafel, het feest kan beginnen…

Ik had een “pak” margarine ( godbetert, margarine) in een grote braadslede in de oven gezet om ze te laten smelten om er nadien de bloedworsten in te bakken. Dit is in de huis en tuinkeuken niet de gewone manier van doen maar in grootkeuken wordt deze manier van bakken of braden veel toegepast.

En plotseling: alle licht valt uit, ook in de keuken. Zondagnamiddag, dus nergens geen elektricien te vinden, die zitten 's zondagsnamiddags allemaal voor de TV!

Er werkte toen een kelner in de zaak, Frans, hij is later nog technicus bij de VRT geworden, en die gaat op zoek naar de oorzaak van de panne en inderdaad een tiental minuten later :  fiat lux!  Het werd weer licht!

Ondertussen begon in de oven de klomp margarine veel te heet te worden, maar ik had het niet bemerkt omdat het donker was !

Op het ogenblik dat het licht terug aanfloefte, zie ik blauwe rook uit de oven komen. Bij het openen van de oven om te kijken wat er gebeurde vliegt de braadslede met de verbrande margarine erin met een steekvlam in brand!!!

Onmiddellijk volgt er een hevige, smerige zwarte rookontwikkeling. Ik sluit  de oven weer om de zuurstoftoevoer te verminderen maar de boel begon toen nog erger te roken. …Een kelner liep vlug naar zijn auto, die voor de deur stond, en haalt er een blusapparaat uit. Deur van de oven open: weer een vlammenzee en Bob, zo heette de man, spuit het blusapparaat leeg in de brandende braadslede.

De vlammen doven maar er ontstaat nu een witte rook die blijkbaar zwaarder is dan de lucht en die zich verspreidt over de vloer en stilaan hoger en hoger stijgt en een waar mistgordijn vormt in de keuken. Stilaan waadden we door een zee van witgrijze rook en de rook steeg maar en bleef maar stijgen...  Stilaan komen alleen nog onze hoofden boven de rook uit…. Klein Mieke, de afwasvrouw, was al onzichtbaar geworden. …Toen hebben we alle deuren en vensters opengegooid en stilaan zakte de rook weer weg….

De braadslee die ondertussen niet meer brandde, snel naar buiten gekieperd en of er nadien nog bloedworst is opgediend herinner ik mij niet meer!