Even

Tussen twee buien door

De buitenlucht gaan snuiven

Het is nu echt niet guur

Ik zie wit en zwarte wolken

Over elkaar schuiven

Wat me opvalt

De kauwen zijn van de schoorsteen verdwenen

Ze zitten nu  tussen de lege takken van de bomen

In vergadering

Besprekend welke schouw

Ze de volgende keer zouden nemen

Een zwarte mereldame op het gras

Zoekend naar een regenworm

Op dit vroege uur

Het ruikt nog niet naar lente

Verre van

Toch voelde ik

De veranderende natuur.

.

Nodig zijn

Waar was je toen ik je zo nodig had

je was bij mij

En toch mijlen hier vandaan

Elke keer als ik je nodig had

Dreef je weg op een wolk van pijn

Ik kon dat zo moeilijk aan

Enkel de hoop

Dat het morgen beter zou zijn

Is wat ons laat leven

Na elke bittere slapeloze nacht

Weet ik dat je er morgen nog zal zijn

Je lacht me dan zo vriendelijk toe

En zegt :

" Hou moed nu moe..."

"Ik weet dat je me broodnodig hebt

Ik wil er zijn voor jou elke dag van mijn bestaan

Al weten wij beiden maar al te goed

Dat ook het leven op houd

Zonder onze wil

Je zal dan weten

Dat er vrienden zijn die om je geven

Dus nooit de moed om verder te leven

Opgeven"J.d.Z.

.

.

Een wonder

dat woord dat liefde noemt

Wij kunnen niet zonder

Toch word het steeds te weinig vernoemt

Af en toe eens zeggen

Ik zie je graag

Zo maar zonder wedervraag

Het zijn maar enkele woordjes

Om in je mond te leggen

Ze maken een wereld van verschil

Je kan die woorden zeggen tegen wie je wil

Je kind ,je man je moeder je vader

Zelfs tegen vrienden

Kan je het zeggen

Want ook hen heb je een beetje lief.

Het donker

Van de ochtend duurt zo lang

Zonder licht zie je geen hand voor je ogen

Je eet traag je ontbijt

Je hebt alle tijd

Je zoekt naar figuurtjes in het behang

En verlangt naar mooie regenbogen

Je leest de krant

En je horoscoop

God wat heb ik het land

Aan al die donkere dagen

Het ochtendlicht begint te gloren

Langzaam wordt er een nieuwe grijze dag geboren.

Vriendschap

Is geen plicht maar het verlicht

Als het je eens wat tegen zit

Een lief woord

Is  een zonnestraal

Die je ontvangt

Als je al te lang

Door de duisternis dwaalt.

Heel even de stilte

Van de nacht om me heen

De stille rust die hij me geeft

Is als een dag die nu te ruste gaat

Al mijn emoties al mijn onrust

Is verdwenen

Nu ik rustig slapen ga

Ik heb gedaan wat ik vandaag

Moest doen

En deed het zonder weerga

Wie bij nacht zich gerust te slapen legt

Weet zeker

Dat er weer een andere morgen

Zal ontwaken

Nachtgroetjes.

Dit waren nog eens winters !   de foto's dateren van onder de mobilitatie ,  soldaten die bij mijn grootouders gestationeerd waren.


deze foto's zijn van in mijn jeugd 1950

Vroeger in mijn jeugd waren De winters nog echte winters ,veel sneeuw en ijs en dat weken lang, wanneer we dan naar school moesten hadden we rubberen laarsjes aan   en mochten we pantoffels meenemen om in de klas aan te doen. Die werden dan ‘s avonds rond de kachel gezet en waren dan ‘s morgens lekker warm. M’n grootvader bracht ons dan ’s middags het eten naar school, en dat vond ik zo fijn . ma had voor ons een heel rantsoen voorzien en er was altijd wat extra’s bij (chocolade,koek,snoepje).Ik vond het geweldig als we aan school mochten blijven eten. Dat was ook alleen maar in de winter als er sneeuw lag   Van de zusters in de school mochten we dan allen samen zitten om te eten  ,dat was in die tijd noch niet evident. Normaal gingen we iedere middag naar huis. Als het dan zo fel vroor dan was de beemd één grote schaatsbaan . Dan mochten we donderdagnamiddag   want dan was het vrijaf, met m’n onkel mee naar de beemd gaan glijden, toen heette dat sleuren(dialekt)  en de hele buurt groot en klein was er,en pret dat we hadden!, Als we dan half bevroren terug thuis kwamen had ma warme chocomelk en boterhammen met kaas klaar staan. De winters waren lang en koud  maar het had zijn charmes.’s Avonds  lekker warm rond de Leuvense stoof.  Mijn onkel kon dan geheimzinnige verhaaltjes vertellen , we hingen aan zijn lippen, maar als het dan  bedtijd was durfde er bijna niemand slapen gaan . Dan trad ma kordaat op , nog een kruisje en naar boven . In bed kropen we dan maar dicht tegen elkaar  het hoofd onder de dekens  ,zo hadden we een veilig gevoel.

feest van Driekoningen

Eeuwenlang hoorde het Het Driekoningenfeest, dat op 6 januari gevierd wordt tot de meestpopulaire feesten in Belgie.Van oorsprong is het een christelijk feest. De Drie Koningen zijn immers de Wijzen uit het Oosten, die volgens de bijbel het kindje Jezus in de kerststal kwamen opzoeken. Het kindeke Jezus zagen zij als een nieuwe koning, die zij eer wilden bewijzen. De drie wijzen moesten een heel eind reizen. In het kleine kerststalletje, dat in geen enkel katholiek interieur ontbrak, werd dat gesymboliseerd door de koningen, inclusief kameel, steeds dichter bij het gebouwtje te zetten. Op 6 januari arriveerden zij. Het was de afronding van het kerstfeest. Een paar dagen later werd de kerststal opgeruimd en op zolder neergezet.

Het is bijna niet te geloven, maar deze prachtige

Arondskelk bloeit nog steeds in mijn tuintje

Ik heb ze al dikwijls willen afplukken ,maar ik zou het erg vinden als ze in huis al na enkele dagen verwelkt zou zijn

ze heeft al zo lang stand gehouden  buiten in de regen en kou , en nu heeft ze de storm overleeft

Al zijn haar bladeren geknakt door de wind.  Ik laat haar nog maar even buiten staan . ,en geniet er zo van.

Winterwind,

Rukte en rammelde

Dakpannen weg

Al wat niet goed vast zat

Werd meegedreven

Met de zwiepende regen

Bomen braken onder de druk

De kracht van winterwind

Legde hen neer

In één enkele ruk

Er was ontij in het land

Winterwind

Was heer en meester

Mensen vol onrust en angst

Schuwden die dwingeland .

.

.

                          Een nieuw jaar ontvouwt zich geleidelijk, zoals de bloembladen van een knop de  
                                                        schoonheid binnenin nog verborgen houden.

Lieve Blog vrienden ,ik wens jullie allen  fijne eindejaarsfeesten

Een heel Gelukkig Nieuwjaar , veel liefde  vriendschap en vooral

Een goede gezondheid.