Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
Ik ben een vrouw en woon in Hasselt () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/04/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen wandelen fietsen koken.
Een bloem in een wei met spelende kinderen erbij. Het gras oh zo groen. Dat doet me denken aan de tijd van toen. Er waren toen voor mij nog geen zorgen. En was je weer blij met de dag van morgen. Voor mij was er toen geen angst of pijn. Ach kon dat nu ook nog maar zijn. Alles was zo mooi en pril. Precies zoals de mens dat graag wil. Dan wordt ik opeens heel stil. Rust is alles wat ik nu nog alleen maar wil.
De eeuwige dingen dezer aarde zijn onrustig: lente, zomer, herfst en winter, dag en nacht. Hoe graag kwamen de jaargetijden op aarde en hoe rustig wachtte ieder jaargetijde tot het zijn beurt was om te verschijnen! Maar nu zijn de jaargetijden onrustig; als dieren, die onrustig zijn voor een aardbeving, zo is de hele natuur onrustig. Er is geen vertrouwelijkheid meer tussen de jaargetijden. Stukken lente steken in de winter en de winter drijft een stuk koude en ijs in de zomer. De jaargetijden wantrouwen elkaar. Het voorjaar aarzelt om te komen. Hoe lang moest de winter wachten voor hij mocht gaan, maar dan verschijnt het voorjaar plotseling, als iemand die wil doen vergeten dat hij te laat kwam, heviger dan anders en alles in bezit nemend.
In het voorjaar, wanneer de natuur tot leven komt, kan je er niet naast kijken. Prachtige bloesems sieren het straatbeeld. De bijen zwermen van bloem tot bloem om zichzelf en hun kolonie te voorzien van honing. Tegelijk zorgen ze voor de bevruchting van de appelbloesems, en dus voor de appeloogst.
Bij ons was het wel een blauwe crocus en een blauwe hyacint,
wat voor kindjes komen daaruit voort?
'n Gele krokus en een witte hyacint Stonden te vrijen op een plekkie uit de wind Ze waren gelukkig, zo blij als een kind Hij zoende die krokus en zij de hyacint
Hij wilde haar trouwen, die witte hyacint En ging naar d'r vader om de hand van dat kind Pa wilde niet weten, dat zijn kind werd bemind En hij sloeg z'n krokus, z'n bloedeigen kind
En vader zei: Daar kan niks van kommen, weet wat je begint Want de kleur van 'n krokus is heel anders als van 'n hyacint Dat wordt niks als ellende, waar je je ook bevindt Maar alle geliefden slaan die raad in de wind
Ze trouwden heel stiekem en ze kregen 'n kind Dat leek op 'n krokus en op 'n hyacint En alle bollen negeerden de familie hyacint Maar ach, die hadden daar geen oog voor, want je weet: Liefde maakt blind
Toen, toen kwam er een expositie 'Van narcis tot hyacint' Ons echtpaar, dat schreef gelijk in en natuurlijk ook voor hun kind En kijk, dat kreeg nou als beloning 'n krans met 'n lint Vanwege z'n stamboom en z'n originele kind
Ja ons oma had nog een echt gezondheids middel!! Oma leert het kleinkind over haar praktische ervaring...en: "Voor een betere vertering drink ik bier, voor het geval dat ik geen honger heb drink ik witte wijn, bij lage bloeddruk rode wijn, bij hoge bloeddruk cognac, en wanneer ik verkouden ben, neem ik Slivovitz." "En wanneer drinkt u water?" "Zo een zware ziekte had ik nog niet!
Stichting Ambulance Wens Nederland is een groep van 200 medisch geschoolde vrijwilligers die dagelijks gratis laatste wensen vervullen van niet mobiele terminale patiënten met behulp van speciaal daarvoor ontwikkelde ambulances.
Zondag was ik in Banneux, en daar kwam zo een
ambulance aan ,met een zieke vrouw,ik was natuurlijk wat nieuwschierig ,wat dat wou betekenen,een wens ambulance. Die begeleiders
Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
