Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
Ik ben een vrouw en woon in Hasselt () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/04/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen wandelen fietsen koken.
Het was winter en zeer koud , en we hadden zo graag buiten een glijbaan gehad. Maar er was geen regen gevallen maar het vroor wel hard. We hadden achter ons huis als we buiten kwamen wat bergaf. Ze strooide daar ook de as van de stoofpot uit ,in die tijd waren er nog veel sinkels in de assen , daar we nog met vette kolen stookte en die moest vaak met de pook om hoog gehaald worden .Nu en dan kwam er zo een groot exemplaar uit de stoofpot. Die dag wou ma voor de pret zorgen, ze goot grote emmers water uit over de weg en na enkele uren was het een spiegel gladde ijsbaan ,er zouden nu vele ijsschaatssters jaloers op zijn als ze t zagen. De eerste van de zusjes die aan de deur uitkwam gleed snel de berg af. Het was geweldig plezant zelfs de kinderen van de buurt mochten mee doen. Na een half uurtje was de pret voorbij, want mijn zus viel achter over, juist op zo een stukje sinkel dat omhoog stak , en bloeden dat het deed ! ,en natuurlijk weer iedereen in paniek. Ze had een kleine snee achter op haar hoofd maar de glijpret was ineens gedaan. Nadat ma mijn zus verzorgd had werd de glijbaan te niet gedaan , door dat ze er warm water over goot, daarna een nieuw laagje as uit de stoof er over, en zo werd onze glijbaan opnieuw hervormd in een grauwe asseweg.
aan alle blogvrienden een fijn en gezellig weekend.
Geen betere manier om een strenge en koude winter gauw te vergeten dan al een mooi lente boeket in huis te halen. Vandaag was het wel een miezerig nat weer maar het gaat beteren de volgende dagen , als we de weerman mogen geloven.
Ik hoorde deze morgen een vogeltje zingen. Het was nog donker en toch
was er heel even dat gezang alsof de lente in het land was. Dat zijn zo van die kleine dingen die een mens nodig heeft om even te bezinnen.
Er gebeurde nog vele kleine ongelukjes, hoe kan het ook anders in zo een groot gezin.
Ik heb nog een paar tanden verloren tijdens een zangstonde, die ik hield voor m'n broertje in de kinderwagen.Ik stond in groot ornaat op een houten kist te zingen ondertussen goed schommelen met de kinderwagen . plots kipte de kist om en ik met mijn gezicht tegen de grond. Toen was er plots een heel zangkoor want ik bloedde uit mijn mond en iedereen in de omtrek schreeuwde in paniek. Ook de kleine in de kinderwagen , al wist hij niet waarom! niks ergs alleen enkele tanden minder. Die zijn toch nog terug gekomen . Er zijn zowat allerlei voorvalletjes geweest ik herinner mij het beste diegene die met mij iets te maken hadden. Op een dag was ik aan m'n school breiwerk bezig ( in die tijd hadden de breinaalden nog geen bolletjes aan het uiteinde, en dan staken ze er van die kurken stoppen op), natuurlijk is er altijd iemand die zo een kurk kan gebruiken en dan moest je het zonder doen. Dat was niet zo erg zolang er niemand in de buurt kwam want zonder kurken waren die priemen vlijmscherp dat weet ik nu !
Ik had zowat alle steken laten vallen en wou ma haar hulp inroepen maar die was samen met pa de geitenstal aan 't uitmesten. We hadden in die tijd een geit, varkens , konijnen en kippen voor ons eigen gebruik. De geit voorzag ons van verse melk en dat scheelde al heel wat in de portemonnee van ma . Maar om terug te komen op dat broddelwerk want zo heette dat toen. Ik ging de stal binnen en riep met volle stem op ma .Daardoor verschoot pa zich hij draaide zich in een oogwenk om , en ik stond te zwaaien met mijn scherpe priem, natuurlijk in het achterwerk van pa ! Een GIL!! en een patat tegen mijn oren.Toen heb ik voor de eerste keer pa z'n blote bips gezien.want zijn broek ging zo snel omlaag om te kijken hoe groot de schade was.Ma heeft er dan maar wat mercurochroom op gedaan. Ik heb wat op mijn knieën gezeten het was waarschijnlijk niet voor de verwondingen, maar ik had iets bloots gezien en dat mocht toen nog niet. Als ik wat ouder geweest was , moest ik zeker gaan biechten om terug op een goed blaadje te staan bij O.L. Heer en zeker bij pa .
Zo ging het in de vijftiger jaren.
We hadden toch ook veel pret met elkaar en als we het zelf niet meer wisten hielp ma ons ermee, maar dat is voor de volgende keer.
Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
.
.
.
.
