Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
Ik ben een vrouw en woon in Hasselt () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/04/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen wandelen fietsen koken.
Mijn lieve ma en pa
ma1916 +1990 pa1917+1994
Samen met mijn man
Zoeken in blog
Kleinkinderen Rienke en Stiene
Hoe ijverig !
Pasen bij oma.
nog een eitje
Kleinkinderen met pasen
zijn spelletjes aan 't spelen.
dit zijn Rienke en Stiene
twee zusjes
Deze mooie kerstbal kreeg ik van
Ton het eerste kerstcadeau
Semino Rossi.
herinneringen aan zoveel mooie dingen
.
22-03-2011
Wat een prachtige dag vandaag! en morgen eveneens , geniet ervan!
Eindelijk gaat het lente worden , want ik heb vandaag de eerste zwaluwen gezien, het waren er nog maar enkele , maar het is toch al een heerlijk begin. Het was prachtig weer en ik heb een lange wandeling gemaakt samen met mijn hondje. Het was al zo mooi in de natuur, hier en daar begonnen er al bomen hun bloesems tevoorschijn te toveren en de populieren lieten hun katjes op de weggetjes vallen, terwijl ze een zoete geur verspreidde. Ik voelde me zo gelukkig in die mooie natuur. Jammer dat de mens bezig is hem te vernietigen.
Nu het stilaan naar Pasen gaat wil ik toch wat vertellen over hoe het bij ons thuis gevierd werd. Ma had de dag voordien de klokken al een aardig handje geholpen, want ze zouden anders niet weten wat hen overkwam om zo een gezin te bedelen . Immers de klokken moesten heel snel en stil hun tocht afwerken, om geen argwaan te wekken. Als de kleinste in bed waren kon de ei verving starten. In die tijd was alles nog handwerk; we maakten de mooiste paas eitjes uit de omgeving!.Het was een heel oud gebruik; er werden op voorhand allerlei kruiden en bloempjes verzameld, die werden dan in een doekje gedaan rond het ei en mooi ingepakt met een touwtje er rond en zo de kookpot in. Als ze eruit kwamen stonden er allerlei tekeningen en kleuren op,dan nog eens ingesmeerd met wat boter om te glanzen. Er werden ook eitjes gekookt met rode ajuin schillen; die hadden dan ook nog een speciale smaak . Was er dan al iemand die aan de klokken durfde twijfelen , kon ma hen altijd de mond snoeren door te zeggen; dat ze maar eens moesten proberen die eitjes na te maken. Later kwamen er ook nog chocolade eitjes bij. Ik herinner mij een jaar dat er boven op de kast in de huiskamer (toen de goede plaats) zeker 10 mooie grote kuikens stonden. Het waren ballons ; en als we beneden kwamen en de deur ging open begonnen ze door de luchtverplaatsing te dansen op de kast, want ze hadden kartonnen voetjes .Het was een prachtig zicht , al die gele dansende kuikens!.Pa zal zijn adem nogal moeten gebruikt hebben om die allemaal op te blazen. Als de eitjes in de tuin geraapt waren werden ze geteld en verdeeld , zo wisten de klokken dat ze allen gevonden waren. Het gebeurde meer dan eens dat pa in de zomer in de tuin nog een verloren eitje tegen kwam. Later als we met onze eigen kinderen bij oma en opa kwamen was het nog altijd hetzelfde ritueel. De kleinkinderen stonden dan te popelen van ongeduld om in de tuin te mogen. Ma voorzag hen dan nog van een mandje om te rapen. Als t startsein dan gegeven was ,waren ze niet meer te houden. Ma en pa deden dan net zo goed mee als vroeger met hun eigen spruiten, je zag hoe ze ervan genoten . Nu ze er niet meer zijn mis ik die dingen meer dan ooit. Wat hebben we toch mooie herinneringen aan die tijden. We zijn de laatste maal eitjes gaan rapen in1990,we hebben samen met de ganse familie Pasen gevierd en dan is ma ziek geworden, ze wist het toen zelf nog niet dat het haar en ons laatste paasfeest samen zou zijn
Voor morgen een mooie lente dag, ik ga schilderen en ook nog zingen!
de eerste lente dagen zijn in aantocht, dat doet een mens heel herleven, want ik heb vandaag de ruiten gepoetst en morgen komen mijn nieuwe gordijnen en over gordijnen, dan zal het huis er weer fleurig uit zien . De vorige waren hoog bejaard ongeveer 15jaar . Ze hebben hun dienst gedaan.
Morgen is het aswoensdag, nog 40dagen voor pasen en ook het begin van de veertig dagen vasten. Gelovigen van de katholieke kerk gaan ook nog een askruisje halen .
Mn oudste
zus en ik werden in alles gelijk gesteld, we scheelden ook maar 11maanden in
leeftijdwe kregen gewoonlijk dezelfde
kleren en schoenenik wel een maatje
meer We deden ook het huiselijk werk samen,en sliepen op een kamer knusjes bijeen, we vertelden al onze geheimpjes
en ontgoochelingenaan elkaar. Als de
ene verdriet had dan deelde de ander daar ook in mee. Ieder had bij ons thuis
zijn eigen taak; de ene moest helpen met de strijk en de kamers poetsen; dat
was mijn oudste zus :zij stond op orde en netheid! Ze was altijd aant
opruimensoms tot grote ergernis van
mijn pa ,want die kon daarna niets meer terug vinden , waar hij het zelf gelegd
had .Als hij het dan niet vond was het telkens de schuld van mijn zus! Mijn
taak was of wel afwassen of drogen( gebeurde in een beurtrol) ens avonds de
kleinste wassen en in bed stoppen . De derde zus was voor de poets beneden . we
waren als oudste; meisjes en daar draaide t meestal rond. In die tijd hadden
we nog een leuvense stoof, die moest elke dag afgeschuurd worden, want daar
werd nog veel op gekookt, we hadden wel al een gas fornuis,maar daar moest toen ook al zuinig mee om
gegaan worden, want energie was geld!Als er dan aardappelen gekookt werdendurfden die nog al eens spetteren ,en je was even je melk uit het oog verloren, oei.. dan had je eens zoveel werk met schuren . Die stoof heb ik dikwijls
verwenst!! Maar de stoof bracht ook veel
gezelligheid mee, want je kon er s avonds in de winter heerlijk rond
zittenen het was zo lekker warm.We mochten dan ook appelen in de oven leggen
om te bakken , en daar deed ma dan wat bruine suiker overhmmik
krijg nog goesting en een warm gevoel als ik daar terug aan denk.
In de zomer
was er heel wat minder werk, want dan werd alleen het gas fornuis gebruikt,dan
waren er toch andere karweitjes. Na enkele jaren kwam er een kookhaard ,die was
veel mooieren er was ook minder werk
aan. Het heette wel kookhaard, maar je kon er niet echt op koken, alleen wat
water op warm houden en wat gaar stoven, dat was voldoende voor mij, gedaan met schuren!. Telkens er wat nieuws
op de markt kwam, die het leven aangenamer of gemakkelijker maaktenhadden we het thuis. Daar zorgden mn ouders
voor . We waren ook de eerste in het dorp die een automatische wasmachine
hadden;dat draaide bij ons dan ook continu, stel je voor :13kinderen ,ma en pa
,dan nog een ongehuwde onkel , die zijn was ook nog gedaan werd . In de
zomermaandenkwamen ook nog dikwijls
buitenlandse kinderen voor enkele maanden ,zelfs sommige een half jaar , alsof
er nog niet genoeg waren. Eerst waren het Oostenrijkse en latertoen ik al gehuwd was ,waren het
Algerijnse,uit de buitenwijken van
Parijs. Ze werden behandelt alsof het onze eigen broertjes en zusjes waren, er
werd geen onderscheid gemaakt .Washet
Sinterklaas of Pasen;ze deelden in alles mee. Zelfs als ze terug naar huis
gingenwerden ze nog extra voorzien van
kleding en voeding ,want wij hadden het nog altijd beter dan die mensen ;zei
mijn ma . Als ik er nu aan terug denk,dan waren onze ouders fantastische mensen .