Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
Ik ben een vrouw en woon in Hasselt () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/04/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen wandelen fietsen koken.
Ik ben vandaag naar Banneux geweest. Het was sacramentsdag en op die dag is er een bedevaart van de eucharistische Gebeds groepen uit gans Limburg. we waren met meer dan 20autobussen vertegenwoordigd ,ook vele zieken namen er aan deel. Het was heel ontroerend te zien ,dat er nog zoveel mensen geloven ,ondanks de perikelen die er nu in de kerk heersen . Het was een heel mooie dag en het weer is ons goed gezind geweest .
vervolg jeugdherinneringen Zondag gaat bij ons de Sacraments processie uit ze trekt dan door de straten van ons dorp , ik vertel je hoe het vroeger was toen wij jong waren.
. . .. Zo waren we klaar voor de processie.
Ieder jaar was er de sacramentsprocessie. Iedereen had er zijn plaatsje in: Engeltjes, Jezus, Sint Janneke en alle Gods lieve heiligen. Ze waren allen vertegenwoordigd. Op de zolder in de school van de zusters hingen op lange rijen al de prachtige kleren van engeltjes samen met kroontjes en vleugeltjes. Ze waren vervaardigd uit echte pluimen. Je had ze in alle maten van klein tot groot. Ook al de kleren van Heiligen en hun attributen, onder andere de toren van Sint-Barbara, patroon heilige van de mijnwerkers. De week voor de omgang werd er duchtig geoefend. Je moest leren in de pas te lopen. Het was wel een plezante tijd, want er was dan geen les in school. De jongens waren meestal herdertjes. Ze droegen een witte broek en vestje, meestal een overblijfsel van hun communie. De kleine meisjes die in hetzelfde jaar hun eerste communie gedaan hadden, mochten met hun witte kleedjes aan voor het Allerheiligste gaan en bloemetjes strooien. Ze noemde dat de strooierkes. Bij ons thuis waren ze allen vertegenwoordigd. We waren dan ook met velen. De dag van de processie was het s morgens thuis een drukte van jewelste. Iedereen moest tijdig klaar zijn. Voor die dag moest alles tip top in orde zijn zodat ma fier op haar kroost kon zijn. De dag voordien werden alle turnpantoffels of communieschoentjes opnieuw wit gemaakt. De meisjes en evenzeer de jongens hun haar werd met de krultang bewerkt. Fier dat we waren, maar o zo bang dat ma een oor raakte, want dat gebeurde nogal eens. En na een tijdje rook je verbrand haar en dan dacht je: Nu is het zover.
De krultangen van die tijd werden nog heet gemaakt op gas en waren soms gloeiend heet. Als we dan allen klaar waren, gingen we samen richting school want daar werd de stoet gevormd.
Het was een hele ommegang, het hele dorp deed mee. Overal waar de processie voorbij kwam waren de huizen mooi versierd, ook de kapelletjes waren op hun mooist want daar zorgde de buren voor. Na de processie, als de kleren terug in school ingeleverd waren gingen we gezwind terug naar huis want daar wachtte ons ma met een heerlijke middag want dan kwamen de eerste nieuwe aardappeltjes en worteltjes uit eigen tuin op tafel. Hierbij een
lekkere frikadel en de dag kon niet meer stuk. Wat waren we toen nog tevreden en gelukkig met de kleine dingen...
In een groot gezin was er ook dikwijls wat te vieren. Zo was er bij ons thuis bijna ieder jaar
een communie feest , telkens een eerste(7j) en plechtige communie (12j). Ma maakte het eten (feest) altijd alleen klaar ,want ze kon goed en lekker koken en de hele familie was dan uit genodigd .Alle nonkels,tantes neefjes en nichtjes en dat waren er velen ,want mijn moeder was de tweede van 10kinderen bij haar thuis . Toen mijn grootouders hun gouden bruiloft vierden hadden ze bijna 100kleinkinderen!. Voor het feest werd dan een varken geslacht en enkele kippen voor de soep. Ik vond het communiekorfje altijd het lekkerste, want dat was alleen maar met een feest , en ook de lekkere ijsjes die ma zelf maakte. Als communiekantje vond je de cadeautjes het fijnste , alhoewel het maar kleinigheden waren in vergelijking met nu . Ik kreeg van mijn meter een kerkboekje en Paternoster , en van mijn peter een heiligen beeldje en wijwatervaatje, wat ze nu zelfs niet meer kennen. De andere geschenkjes bestonden hoofd zakelijk uit nuttige dingen zoals een nieuwe boekentas en wat schoolgerief. Nu kunnen mijn kleinkinderen en zelfs mijn eigen kinderen zich dat niet meer voorstellen , Met je plechtige communie op je 12de mocht je dan ook als meisje voor de eerste keer naar de kapper, je werd dan zowat als volwassene aanzien. We waren vroeger ook een beetje eerder volwassen, zeker als je de oudste waard want dan mocht je al veel meemaken op vrij jonge leeftijd. Maar dan was ook een deel van je kindertijd voorbij .
Het was gisteren ST Medardus 8/6/ hopelijk klopt de geschiedenis.
Vandaag is een erg gevaarlijke dag in heiligenland: Sint Medardus wordt vandaag vereerd en het weer van vandaag zal de komende 40 dagen aanhouden. Als het dus regent, zal het dus meer dan een maand regenen. Medardus is misschien wel de belangrijkste weerheilige die er is.
Hij was in de 6de eeuw bisschop van Noyon in Picardië, Frankrijk, en van Doornik. En waarom is Sint Medardus de geschikte heilige om te aanroepen tegen overmatige regen? Daar gaan in zijn geval minstens 3 verschillende legendes aan vooraf: als kind ging hij eens buiten in de gietende regen staan maar er ging een adelaar boven hem hangen, in sommige versies een engel, waardoor hij een afdak had. Zo wordt hij het vaakste afgebeeld. Waar komt dat idee van die 40 dagen hetzelfde weer vandaan? 40 is sowieso een symbolisch getal in de Bijbel: de vastentijd duurt 40 dagen en ook de zondvloed duurde 40 dagen. En dat getal 40 duikt dus ook regelmatig op in legendes rond Medardus. Toen hij later bisschop was, kwam hij uit bij een groep jongeren die het hadden aangedurfd om op zondag een dansfeest te organiseren. Toen hij niet veel gehoor kreeg op zijn vraag om daar onmiddellijk mee op te houden liet hij het 40 dagen lang regenen.
Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
..
.
