Vanaf nu......
Ik speel door golven van de wind gedragen met het kind dat zonder vragen in de moederschoot verbleef de woorden in m'n gedachten schreef stel nooit de vergeten vragen
ik dwaal door sterrenstralen fel verlicht langs de randen van het vergezicht dat het panorama weerkaatst waarin de mens en dier geplaatst tot het oneindig ochtendlicht
Ik rijd op wezens die nog niet gekend op de vleugels van de hemel rent naar de lichte vleugen van herinnering verlaten niet maar overging naar een liefde ongekend
ik zweef langs dalen van overmoed langs ravijnen waarvan ik vermoed dat daar diep in gedachten verzonken ooit mijn eerst woorden klonken waarmee ik het leven heb begroet
maar ik zweef nu stil gedragen door vlinders die zonder klagen me brengen naar een kant van het mooie niemandsland. waar ik vanaf nu nooit meer hoef te vragen "mag ik"
liefs Hein
|