Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
IK BEN DE ALFA EN DE OMEGA GEBED IS DE SLEUTEL VAN DE OCHTEND
EN DE GRENDEL VAN DE AVOND.
03-01-2008
IN MOEILIJKE OMSTANDIGHEDEN
IN MOEILIJKE OMSTANDIGHEDEN
Een bergbeklimmer en zijn gids waren bezig een hoge berg te beklimmen. Plotseling kwam er een onweer opzetten. De lucht werd donker, de wind begon te waaien. De toerist wilde snel naar beneden gaan, maar de gids hield hem tegen en zei: 'Nee, we gaan niet naar beneden, we gaan juist naar boven.' De man was verstandig, hij luisterde naar de gids en ging met hem zo snel mogelijk naar boven. Na een poosje waren ze op een hoogte waar de zon scheen en waar het windstil was. Zij waren volkomen veilig, terwijl het beneden hen noodweer was.
Ook wij zijn onderweg en wij hebben, net als de bergbeklimmer, een Gids. Een betrouwbare Gids. En die Gids moeten we volgen. Ook voor ons kunnen de omstandigheden opeens veranderen. Het leven kan soms heel moeilijk worden. Geliefden kunnen weggenomen worden. We kunnen veel verdriet hebben, we kunnen ons eenzaam voelen. Satan kan proberen ons aan het twijfelen te brengen. Dan is het nodig te luisteren naar de aanwijzingen van onze Gids. Ook Hij wil dat we in onze moeilijkheden naar boven gaan, niet naar beneden. We moeten op Hem zien en de omstandigheden in Zijn hand leggen en op Hem vertrouwen. Dan worden we als het ware boven die moeilijkheden en problemen uitgetild.
Ik was een opstandige tiener. Ik gebruikte drugs en alcohol en was onverschillig. In die tijd nam mijn broer Ton de Heer Jezus aan als zijn persoonlijke Redder en hij begon met mij te praten over Jezus Christus. Ik dacht dat het een godsdienstige bevlieging van Ton was en dat hij over enkele dagen wel weer normaal zou zijn. De maanden gingen voorbij en ik zag hoe zijn toewijding tot de Heer Jezus zich verdiepte. Ton bleef met mij over Jezus praten en voor mij bidden. Een paar dagen na Kerstmis werkte Ton bij een supermarkt. Twee mannen die bij de kassa stonden, bedreigden de caissières en dwongen met een revolver mijn broer om de safe te openen. Toen namen ze hem mee achter in de winkel en schoten hem neer. De kogel drong door in zijn ruggengraat; hij was verlamd vanaf zijn middel. Twee weken lang waren mijn moeder en ik dag en nacht in het ziekenhuis. Eindelijk begon ik aan God te denken. Ik dacht na over alles wat Ton me verteld had over de Heer Jezus. Ik dacht aan alle zonden die ik gedaan had en voelde een diep berouw. Op Nieuwjaarsdag kwam er in de gebedsruimte van het ziekenhuis een aantal christelijke vrienden van mijn moeder samen om te bidden. Die avond bad ik: 'God, ik weet dat ik veel verkeerde dingen gedaan heb. Ik heb berouw over mijn zonden en ik wil de Heer Jezus aannemen als mijn Redder.' Ik vertelde Ton van mijn beslissing en zei toen ik naast zijn bed zat: 'Ton, wat er met jou gebeurd is, heeft God willen gebruiken om tot mijn hart te spreken. Ik heb de Heer Jezus aangenomen en ik wil van nu aan voor Hem leven.' Ton kon niet meer spreken, maar aan zijn glimlach zag ik hoe blij hij was met mijn beslissing. Een paar dagen later overleed hij. Een half jaar na Tons heengaan werkte ik bij dezelfde supermarkt waar Ton neergeschoten was. Op een dag sprak ik met een van de jongens die daar werkten over de Heer Jezus. Hij zei: 'Je broer vertelde me altijd hetzelfde over Jezus.' Ik vroeg: 'Wat was jouw reactie op wat hij zei?'De jongen antwoordde: 'Ik zei hem dat hij dat tegen jou moest zeggen. Ik zei hem dat zijn eigen broer Christus meer nodig had dan ieder ander die ik kende.' Geïnteresseerd vroeg ik: 'En wat zei Ton toen?' De jongen antwoordde: 'Je broer zei dat hij zijn leven wilde geven als jij de Heer Jezus wilde aannemen.' Tons liefde en zorg voor mij was precies dat wat mij tot Christus leidde. Hij hield zoveel van me dat hij bereid was om te sterven zodat ik echt leven in Christus zou vinden. Tons opofferende liefde is altijd een blijvende herinnering geweest aan een nog grotere liefde en opoffering. Jezus heeft ons lief en Hij bewees het door voor ons allen te sterven. Mijn grootste vreugde is anderen te vertellen van zijn liefde voor hen.
Alles wat de Here gesproken heeft, zullen wij doen.
Alles wat de Here gesproken heeft, zullen wij doen.
Als je met zo'n voornemen aan het nieuwe jaar begint, is het niet best! Dat zal alleen maar misgaan, net zoals bij het volk Israël. Zij waren nog maar nauwelijks uitgesproken of er verscheen een donkere wolk. En de berg waar God was, werd een gevaarlijke berg: niet aanraken! Het leven werd er niet eenvoudiger op, want het was of de Here zei: 'Dus jullie kunnen dat allemaal? Let dan goed op mijn geboden: hier zijn ze!'
Direct nadat in Exodus die geboden en voorschriften gegeven waren, werd het eerste gebod al massaal overtreden. De Israëlieten maakten een gouden kalf.
Na deze grote zonde werd het heel spannend voor het volk. Hun redding was gelegen in God en een goede advocaat, Mozes, die bij God pleitte. Door hem wilde God nog met het volk verder gaan. Niet op grond van hun prestaties, omdat ze zulke goede dingen gedaan hadden. De enige basis was genade. Dankzij Mozes, hun voorspraak, bleef God bij hen.
Wij, christenen, nemen ons misschien met de beste bedoelingen voor om de Heer te dienen, zoals Hij het wil. Het zal ons niet lukken door goed ons best te doen. Onze God wil graag gediend worden, maar alleen als wij rekenen op en met de genade van onze Heer Jezus. Hij heeft onze zonden op het kruis gedragen. Hij heeft het mogelijk gemaakt dat God bij ons kan zijn. En, nog mooier, dat God in ons wil wonen! God wil ons leven leiden en ons de weg wijzen. Lees de laatste verzen van het boek Exodus maar.
Het is geweldig fijn om elke dag met God te leven. Al zullen we in dit kalenderjaar mogelijk moeilijke en verdrietige dingen meemaken, zijn liefde en zorg zijn er altijd. Als we dat beseffen, kan dit jaar niet meer stuk.
Niet iedereen zal deze vraag stellen. Laten we er toch maar even samen bij stilstaan. Deze psalm herinnert ons aan een grimmige God, die al onze ongerechtigheden van het voorbije jaar kent. Zelfs die zonden waar niemand anders weet van heeft dan uzelf (en ... God natuurlijk!). Hebben wij mensen wel enig idee van de sterkte van Gods boosheid en zijn verbolgenheid over het kwaad dat wij Hem en anderen aandoen? Wie daarop zicht wil krijgen moet kijken naar de Man die onze zonden droeg en daarom door God werd geslagen. Vreselijk is het te vallen in de handen van de levende God! Jezus Christus weet ervan!
Met de kerstdagen hebt u van Simeon kunnen leren hoe eenvoudig het is om vergeving van zonden te verkrijgen. Als we onze handen nog niet hebben uitgestoken naar Christus en Hem aannamen als onze Redder; hoelang willen wij daarmee dan nog wachten? Hoelang nog schuld ontkennen? Hoelang nog doen alsof er geen vuiltje aan de lucht is? Maar ook: Hoelang nog zullen we leven? Elke dag kan God ons roepen om tot stof terug te keren. Hij spoelt ons weg zoals de slaap wegspoelt bij het wakker worden in de morgenstond; als gras dat 's morgens opschiet en 's avonds is verdord. Hoelang nog?
Voor allen die evenals Simeon Christus als hun Verlosser hebben aangenomen, breekt in vers 14 een betere morgenstond aan. De 'knechten' van de Heer worden met zijn goedgunstigheid verzadigd, opdat ze al hun levensdagen zullen jubelen en zich zullen verheugen. Wat een overweldigend perspectief voor hen die God kennen als hun toevlucht. Het licht en de warmte van zijn liefde kan alle eventuele duisternis en koude van het nieuwe jaar verdrijven.
U herinnert zich nog dat Petrus rustig lag te slapen zonder bang te zijn, terwijl hij met twee ketenen aan twee soldaten geboeid was? De dichter van deze psalm heeft wél angst gekend. Vanwege de druk van de omstandigheden heeft hij het uitgeschreeuwd: alle mensen zijn leugenaars. Zo zie je maar dat gelovigen heel verschillend kunnen reageren op de omstandigheden. We kunnen van iedereen wat leren. De gelovige in deze psalm schreeuwt zijn hartenkreet niet alleen naar 'de leugenaars', maar hij richt zich ook doelbewust tot de Heer. Hij maakt Hem bekend met zijn nood en smeekt Hem om uitredding. Hoe loopt dat af?
De dichter begint met de uitroep: 'Ik heb de Heer lief.' Waarom? Omdat Hij naar mij luistert. Maar God luistert niet alleen, Hij redt zijn leven, Hij bewaart hem als hij zwak is. Dat doet God voor ons.
Ondanks al deze ervaringen kan de onrust in zijn (en ons!) hart toch kennelijk telkens weer toeslaan. Dit blijkt uit de woorden: 'Keer weder, mijn ziel, tot uw rust.' Dat herkennen wij toch wel?
Het is heel bemoedigend om ons de ervaringen uit het verleden te herinneren. Want God die zijn hulp in het verleden geboden heeft, zal u zijn hulp in de toekomst echt niet niet onthouden. Hij blijft immers Dezelfde.
De uitreddingen uit het verleden en de zekerheid voor de toekomst vervullen de dichter hier met diepe dankbaarheid. 'Hoe zal ik de Heer vergelden al zijn weldaden tegenover mij,' roept hij daarom uit, terwijl zijn handen zich uitstrekken om de beker van de verlossing op te heffen. Deze beker verwijst naar de bittere beker die Christus dronk, toen Hij voor ons leed en stierf. Maar ook naar de (avondmaal)beker, die wij drinken ter herinnering aan onze Verlosser.
De naam Simeon betekent 'verhoring'. We weten niet precies wat Simeon aan de Heer heeft gevraagd. Wel zeker is, dat de kern van zijn gebed betrekking heeft gehad op 'zijn behoudenis'. Dat wil zeggen: bevrijding van de gevolgen van de zonde, die zijn aards en eeuwig welzijn in de weg staan.
Simeons probleem is ook nu nog herkenbaar. Ieder mens weet dat hij lang niet altijd is zoals hij zijn moet. Dit manco noemt de Bijbel zonde. De erkenning een zondaar te zijn, heeft tot gevolg dat men naar vergeving verlangt. Zo was het bij Simeon gegaan, en ook nu geeft God een niet mis te verstaan antwoord aan ieder die wil horen. Volg het voorbeeld van Simeon maar.
De Geest van God was werkzaam geweest in Simeon. Hij weet het: vandaag gaat het gebeuren. Hij maakt zich klaar, verlaat zijn huis en loopt naar het tempelplein in Jeruzalem. Als Jozef en Maria met hun baby door de poort komen, maakt de Geest van God Simeon duidelijk, dat hij het kindje in zijn armen moet nemen. Hij loopt naar hen toe, aarzelt geen moment, en neemt de kleine jongen van Maria over. Op datzelfde ogenblik staat Simeon met zijn Redder in zijn eigen armen.
Méér dan dit hoeft Simeon niet te doen. Heel eenvoudig: de handen uitstrekken naar de gave van God - Jezus - en het vervolgens in de armen vasthouden. Eenvoudigweg aannemen wat God gegeven heeft. Meer is niet nodig, maar ook niet minder. Christus aannemen, staat garant voor vergeving van zonden, en leven tot in eeuwigheid. Zó, en niet anders, biedt God ons 'zijn behoudenis' aan.
Geen wonder dat Simeon een loflied gaat zingen! Doe het hem na!
Menselijker kan het niet: geen gezeur of geklaag, maar roeien met de riemen die je hebt. Het 'heilige' dat uit Maria geboren werd, wordt zichtbaar en tastbaar in een eenvoudige stal. Gods majesteit, macht en heerlijkheid zijn verborgen in een normaal afhankelijk mensenkind. Zijn Goddelijkheid is niet meer zichtbaar aanwezig, maar is wel onmiskenbaar geworteld in het tot stand komen van de vrucht in Maria's schoot. Het kan dus ook niet Goddelijker. Mens en God in één persoon. Al blijft het onbegrijpelijk, duidelijker kan het niet gezegd worden.
God in de gestalte van een kwetsbare mensenbaby!
Het verstand is niet toereikend om dit mysterie te bevatten. Maar de Geest van God kan u wél van deze waarheid overtuigen. Alle twijfel aan de juistheid van de bijbelse geschiedschrijving lost zich vanzelf op, wanneer de geest van de mens zich open stelt voor de Geest van God. Het evangelie heeft een Goddelijke dimensie. Deze dimensie is voor de menselijke geest ontoegankelijk, tenzij Gods Geest de geest van de mens deze werkelijkheid binnenleidt. Dit gebeurt bij allen die we in Lucas 1 zagen. Voor hen stond het vast dat God kwam om hen te redden. Dat Hij hun inzicht wil geven in de oorzaak van al hun problemen en die radicaal komt oplossen. En hetzelfde doet God bij de herders in het veld van Efratha. De engel verkondigt hun 'grote blijdschap'. Het meest merkwaardige van deze boodschap is dat de Heiland 'hén geboren is', niet gewoon maar een willekeurige geboorte, maar met een heel speciaal doel. De Heiland is voor hen persoonlijk geboren, om - 33 jaar later - in hun plaats te sterven teneinde hen met God te verzoenen.
Deze kreet lazen we in een folder van een wereldwinkel. Wat werd er zoal aangeprezen? Vingerpoppetjes, Baboesjka-sleutelhangers en sambaballen in de vorm van dierenkoppen. Maar ook boeddhabeelden in prijs variërend van 30 tot 650 euro. Het laatste beeld dateert uit de 12e eeuw en wordt aangeprezen als een stukje geluk van meer dan 800 jaar oud. Wat heeft dit alles met het zogenaamde christelijke kerstfeest te maken? Niets! En geven deze dingen, waar veel geld voor betaald moet worden, waarachtig geluk? Nee! Op het kerstfeest denken we aan de geboorte van de Heer Jezus, de Zoon van God. Hij, de door God gezonden Redder van mensen, is in de wereld gekomen om zondaars te zoeken en te redden. Een engel zei bij zijn geboorte: 'Zie, ik verkondig u grote blijdschap, die heel het volk zal ten deel vallen.' Waar bestaat deze redding uit? Bij de aankondiging van de geboorte van de Heer Jezus zei de engel tot Jozef: 'Hij zal zijn volk redden van hun zonden.' Wanneer iemand door het geloof weet dat zijn zonden door Jezus' bloed zijn weggedaan, is dat het grootste geluk in zijn leven. 'Zoek je naar waar geluk, stralend geluk, laat Jezus dan toe in je hart!'
Vandaag nog even terug naar de Psalmen. Israël is nog altijd omringd door de heidenen. Het wachten is nog steeds op het grote 'beven van de aarde' uit Psalm 114, die de definitieve doorbraak zal inluiden naar de volledige vervulling van Gods belofte aan Abraham. Vele malen al had God in hun geschiedenis bewezen aan Israël te denken. Daarom waren ze wat de toekomst betreft ook vol goede moed. Zij hadden de innerlijke overtuiging: Hij zal zegenen. Niet de doden zullen de Heer prijzen, maar wij, wij zullen de Heer prijzen van nu aan tot in eeuwigheid. Wie zijn vertrouwen stelt op wat God gesproken en beloofd heeft, kan God prijzen. God doet altijd wat Hij gezegd heeft.
Hij hééft aan ons gedacht! Hij lag in de kribbe van Bethlehem. Is mens geworden zoals wij. Hij leerde spreken in de taal van de mensen. Hij maakte kennis met het slechtste dat in de mens is. Ze hebben Hem gepest, uitgescholden, gehaat, geslagen, in het gezicht gespuugd, zijn rug gegeseld, op zijn hoofd een kroon van doornen gedrukt en Hem vastgespijkerd aan een kruis. Gehoond en bespot. Hij liet het allemaal over Zich komen, omdat Hij zijn haters liefhad en wilde bevrijden van de boze machten die hen tot deze gruweldaden dreven. Hun schuld wilde Hij betalen, hun zonden dragen. Hij wilde voor hen sterven, opdat zij door het geloof in Hem eeuwig leven zouden ontvangen. Nee, Hij dacht niet, nooit, aan zijn eigen belang. Hij dacht aan zijn vijanden, Hij dacht aan ons! Daarvoor had God maar één reden. Een simpele reden: liefde. Liefde met buitengewone proporties aan lengte, breedte, hoogte en diepte.
Vandaag nog even terug naar de Psalmen. Israël is nog altijd omringd door de heidenen. Het wachten is nog steeds op het grote 'beven van de aarde' uit Psalm 114, die de definitieve doorbraak zal inluiden naar de volledige vervulling van Gods belofte aan Abraham. Vele malen al had God in hun geschiedenis bewezen aan Israël te denken. Daarom waren ze wat de toekomst betreft ook vol goede moed. Zij hadden de innerlijke overtuiging: Hij zal zegenen. Niet de doden zullen de Heer prijzen, maar wij, wij zullen de Heer prijzen van nu aan tot in eeuwigheid. Wie zijn vertrouwen stelt op wat God gesproken en beloofd heeft, kan God prijzen. God doet altijd wat Hij gezegd heeft.
Hij heeft aan ons gedacht! Hij lag in de kribbe van Bethlehem. Is mens geworden zoals wij. Hij leerde spreken in de taal van de mensen. Hij maakte kennis met het slechtste dat in de mens is. Ze hebben Hem gepest, uitgescholden, gehaat, geslagen, in het gezicht gespuugd, zijn rug gegeseld, op zijn hoofd een kroon van doornen gedrukt en Hem vastgespijkerd aan een kruis. Gehoond en bespot. Hij liet het allemaal over Zich komen, omdat Hij zijn haters liefhad en wilde bevrijden van de boze machten die hen tot deze gruweldaden dreven. Hun schuld wilde Hij betalen, hun zonden dragen. Hij wilde voor hen sterven, opdat zij door het geloof in Hem eeuwig leven zouden ontvangen. Nee, Hij dacht niet, nooit, aan zijn eigen belang. Hij dacht aan zijn vijanden, Hij dacht aan ons! Daarvoor had God maar één reden. Een simpele reden: liefde. Liefde met buitengewone proporties aan lengte, breedte, hoogte en diepte.
We waren bijna twee jaar getrouwd en hadden een wolk van een baby van tien maanden, toen mijn man vertelde dat zijn vader ontslag had genomen. De meningsverschillen bij de firma waren zo hoog opgelopen, dat hij plotseling zijn biezen had gepakt. De baas was hem niet achterna gekomen en niemand had ook geprobeerd de relatie te herstellen. Maar hij was al 61 jaar en had geen uitzicht op pensioen. Elke morgen ging hij om zeven uur de deur uit naar het Hollands Spoor, zogenaamd om met de trein naar Rotterdam te gaan en elke avond kwam hij om halfzeven weer keurig op tijd thuis. Zodoende had zijn vrouw niet in de gaten dat er zich een tragedie afspeelde. Mijn schoonvader had zijn hele leven een fietsenzaak gehad, maar had die in de oorlog 'opgegeten': jij een frame en ik een brood. Hij was de uitvinder van het 'houten wiel'. Dat hield in dat er in plaats van een rubberen band een houten band om de velg werd gelegd. Met het einde van de oorlog kwam er ook een einde aan dat 'houten wiel'. Daarna was hij in loondienst gegaan. De laatste jaren bij een groot bedrijf dat handelde in motoren, brommers en fietsen. Het werk had z'n hart, maar de levering van slechte kwaliteit ten koste van verhoging van de kwantiteit niet. 'Toevallig' hoorde mijn man dat in de Zoutmanstraat een fietsenhandelaar zijn zaak wilde verkopen. Dat zou fantastisch zijn, maar... Tienduizend euro voor de overname, dat was niet niks. Precies wat we allemaal hadden: niks! Na een nacht piekeren had ik mijn besluit genomen: ik ging op de bedeltoer. Mijn ouders woonden een verdieping lager en ik vroeg hun om een dagje voor de baby te zorgen, want: pappa had geld nodig en ik kende wel mensen, die - met een beetje geluk - aan pappa wel wat geld zouden willen lenen. Het was in dubbel opzicht voor een goede zaak. Zo pakte ik mijn fiets en toog eropuit. Allervriendelijkst waren de rijke stinkerds, maar 'helaas het geld zat in aandelen en op de beurs was het momenteel, jammer genoeg, ja ontzettend spijtig, niet het geschikte moment om te handelen, dat zou hun nu te veel geld kosten'. Ik kon ze niet van repliek dienen, ik had er geen verstand van. Ze lieten me steeds heel vriendelijk uit met de mededeling dat ze me een andere keer, als het mogelijk was, graag zouden helpen. Aan het einde van de middag plofte ik in een stoel bij mijn ouders en verzuchtte dat gelukkig twee oude tantetjes tweeduizend euro hadden toegezegd, maar dat konden ze in hun zak houden, want ik kwam achtduizend euro te kort! Toen sprak mijn vader, terwijl ik onder het genot van een kopje thee zat bij te komen: 'Ja, nou ben je de hele dag op stap geweest en nou zit je hier uit te puffen, maar waarom heb je het niet eerst aan mij gevraagd?' 'Aan u gevraagd? Hoezo?' zei ik stomverbaasd. 'Hebt u geld?' 'Ja,' zei mijn vader, 'en ik wil aan je schoonvader het restant wel lenen.'
Aan die zin: 'Waarom heb je het niet eerst aan mij gevraagd' heb ik nog vaak terug moeten denken. Ik heb nog zo vaak beslissingen genomen zonder eerst mijn hemelse Vader te raadplegen, terwijl Hij toch had beloofd: 'Ik ben je Raadgever, je Helper, je Herder, je Trooster, je Wijsheid, en Ik geef je Liefde.' En het scheelt zoveel onnodig gezwoeg!
Ik heb net ontbeten en pak mijn Bijbel om een stukje te lezen.
'Denk toch niet altijd aan eten en drinken,' lees ik in Lucas 12, 'Ik wil niet dat jullie je daarover ongerust maken, zoals de andere mensen.Je hemelse Vader weet heel goed wat je nodig hebt. Wees dus in de eerste plaats bezig met het koninkrijk van God, dan zorgt Hij wel dat je die andere dingen ook krijgt.'
Ik heb niets te klagen, mijn maag is vol, maar toch begint de twijfel te knagen.
Gold deze tekst alleen voor de discipelen van de Heer? Want, als dit waar is, waarom sterven er dan christenen van de honger? Het zijn toch niet alleen ongelovigen geweest die tijdens de hongerwinter omkwamen? Hoe moet het voor hen geweest zijn om deze tekst te lezen, terwijl ze wanhopig verlangden naar voedsel? Wereldwijd wordt er zoveel honger geleden. Daar zullen toch ook beslist christenen bij zijn?
Lusteloos blader ik wat terug in mijn Bijbel. Wat zou ik graag een antwoord krijgen op deze vraag. Mijn ogen vallen op een tekst in Matteüs 14. 'Geven jullie hen maar te eten,' zegt de Heer tegen zijn discipelen, als de schare geen voedsel heeft meegenomen. En vervolgens doet Hij een groot wonder met maar heel weinig middelen.
'Is dat uw antwoord, Heer? Verlangt U onze inzet in dit wereldprobleem? Als wij U geven wat we hebben, ook al is dat nog zo weinig, dan wilt U wonderen doen?'
Ik ga weer terug naar Lucas. Ik lees iets over de betrouwbare en verstandige rentmeester die van zijn heer de opdracht krijgt goed voor andere arbeiders te zorgen. En even verder lees ik dat er veel van je zal worden gevraagd, als je veel hebt ontvangen. Hoe meer je is toevertrouwd, des te groter is je verantwoording. Ik begin me te schamen. 'Ik twijfelde aan uw voorzienigheid, Heer, maar U kaatst de bal terug. U rekent er op dat wij onze medemens zo lief hebben dat we hen geen honger kunnen laten lijden.' En ik bid: 'Heer, geef mij alstublieft een hart dat bereid is om te geven, zodat U wonderen kunt verrichten.'
... totdat je weet dat je iets beters kunt krijgen. Zo luidde een reclamespot. Een draaitafel voor langspeelplaten was mooi. Twintig jaar geleden. Nu willen we meer. Een cd-speler bijvoorbeeld. Geen gekraak meer, geen ruis, geen plaat die blijft 'hangen'.
Wat zou het fijn zijn als wij christenen zo dachten over onze omgang met God. Meer bidden. Vaker en beter lezen in de Bijbel. Niet meer 'even gauw', maar alle tijd voor de Heer. Ons leven zou er anders uit gaan zien. Andere mensen zouden meer aan ons zien. En jaloers worden op de vrede, rust en liefde die ons leven dan vult. En misschien ook het Grote Aanbod van God aannemen.
Want wat is beter dan gratis en voor niets vergeving van je zonden te krijgen, met als bonus een eeuwig leven, en daarbovenop als extra prijs de status van kind en erfgenaam van de Eigenaar van de hele wereld en het hele heelal? Het aanbod geldt nog steeds. Wie laat dat nou lopen? Veel mensen zijn tevreden met wat ze hebben. En laten we hen lopen als ze iets beters kunnen krijgen?
Soms treft je een woord, omdat je ineens ziet dat het toch iets anders betekent dan je altijd gedacht had. Dat overkwam mij bij het woord 'uitverkoren'.
Ik dacht bij dat woord aan bevoorrechte mensen in zeer gezegende omstandigheden. En daar heb je het weer! Want ook dat woord 'gezegend' blijkt heel anders te zijn dan ik het zag. Want ik leg het uit volgens mijn menselijke maatstaven en dan denk ik aan: voorspoed, dat het je voor de wind gaat, dat alles je meezit en zo. En dat is eigenlijk helemaal niet zo met mensen die bevoorrecht zijn of gezegend.
Het duidelijkst zien we dat bij Maria, de 'gezegende onder de vrouwen'. Wat was haar weg moeilijk! Ze 'moest' trouwen. Tenminste, zo zal het ongetwijfeld gezien zijn door haar omgeving, het dorp waar ze woonde, en haar verwanten. Jozef werd er nog net door een engel van weerhouden om haar in de steek te laten. En dat voor zo'n rein, zuiver meisje. Die schande had ze niet verdiend, menselijkerwijs gesproken. En denk eens aan de moeizame tocht die Maria als hoogzwangere moest maken en aan de bevalling in een stal. En het lijden en sterven zo te moeten meemaken van je Zoon, je kunt het je niet erger voorstellen!
Weliswaar is er daarna de opstanding van haar Zoon, maar dat werd niet door iedereen voor waarheid aangenomen. En degenen die er wel in geloofden, werden later ook vervolgd. Zo kwamen ook andere zonen van Maria, broers van Jezus, om vanwege de vervolgingen.
En toch wordt Maria uitverkoren en 'gezegend onder de vrouwen' genoemd!
Zo is het ook met Gods gezegende volk. Ik heb wel eens gelezen dat een rabbijn had verzucht of God nu 'even andere volken wilde zegenen', zo moeilijk had hij het soms met Gods weg en de positie van 'uitverkoren zijn'. Uitverkoren is ook een woord dat aangeeft dat iets ergens speciaal voor bestemd is. Ook daarbij had ik eigenlijk toch wat andere beelden. Bijvoorbeeld dat het om iets heel spectaculairs zou gaan.
Maar het woord 'uitverkoren' wil eigenlijk zeggen: helemaal toegesneden op een bepaalde taak. En dat woord (weer zo'n speciaal woord!) 'toegesneden' laat ook zien dat er soms heel wat werk nodig is (het toesnijden, vormen) voor iets echt geschikt is voor een bepaald doel.
Zo heb ik ingezien dat God ook mij heeft 'uitverkoren', bijvoorbeeld voor mijn werk als docent godsdienst. Maar ook het bevriende echtpaar waarvan de man werkloos is, waardoor hij overal hand- en spandiensten kan verrichten voor onze gemeente. Of die weduwe wier huis altijd openstaat voor mensen die even op adem willen komen en hun verhaal kwijt willen.
Want is niet het kleine pietepeuterige schroevendraaiertje soms een uitverkoren werktuig voor een bepaald hardnekkig schroefje dat met groter (indrukwekkender!) gereedschap niet los te krijgen is?
Zo heb ik het woord uitverkoren op een nieuwe manier mogen ontdekken.
Een predikant vroeg in de tijd van het eind van de negentiende eeuw, aan de eigenaar van een stalhouderij om het beste paard dat hij had. Hij wilde een rit maken met zijn vrouw en dus het allerbeste paard huren. Toen de stalhouder het paard inspande voor een rijtuigje, zei hij: 'Dit paard is zo volmaakt als een paard maar kan zijn. Het is vriendelijk, zacht, intelligent, goed geoefend, gehoorzaam, gewillig, luistert direct naar elk bevel, springt niet, hinnikt niet, bijt niet en leeft alleen maar om zijn berijder plezier te doen.' De predikant zei droogjes: 'Denkt u dat ik dat paard bij mijn kerk kan krijgen?' Ja, wat een geweldige kerk zouden we hebben als we al deze goede eigenschappen hadden! Van nature zijn we geneigd ons eigen belang te zoeken, maar hoe meer we groeien in genade, hoe meer we ook zullen denken aan de behoeften van anderen. In ons gemeenteleven moeten we denken aan het welzijn van het geheel.
'Ieder onzer trachte zijn naaste te behagen ten goede, tot opbouwing, want ook Christus heeft Zichzelf niet behaagd' (Rom. 15:2).
Het is zondagmorgen, half vijf. Ik word wakker van een koorzang van vogels en in de vijver achter het huis kwaakt de enige kikker die er in zit. De week die achter ons ligt, is erg druk geweest en ik zou het heerlijk gevonden hebben nog een uurtje of drie te kunnen slapen, maar het geluid van buiten dringt zo door dat dat niet meer lukt. 'Het heeft geen zin om je te ergeren,' zegt men dan, en dus doe ik een poging om rustig te blijven en te luisteren naar de geluiden van buiten. Als je dan met aandacht luistert, ga je weer heel anders denken. In dit hele koor van vogelgeluiden is er niet één afzonderlijk te onderscheiden en toch zijn ze allemaal één voor één gemaakt. Ze zijn eigenlijk stuk voor stuk allemaal kunstwerkjes. Het is vaak onvoorstelbaar dat uit zo'n klein lijfje zoveel geluid kan komen. Mijn gedachten worden erbij bepaald dat er zoveel liederen zijn die spreken van de schoonheid van de schepping en dat ook wij mensen eigenlijk kunstwerken zijn. Opeens wordt het prachtige gezang verstoord door onrust en door elkaar lopende geluiden. Ik probeer te ontdekken waardoor dat komt, maar het trekt me niet zo aan het bed uit te gaan en te gaan kijken. Later op de morgen, bij het ontbijt, ontdek ik dat er een Vlaamse gaai in de tuin zit, die probeert de nesten die er nog zijn leeg te roven. En met een zucht moet ik erkennen dat deze vogels allemaal wel kunstwerken zijn, maar dat je wel kunt zien dat over al deze kunstwerkjes een vloek ligt. Ach, en dan hoeven we echt niet alleen bij de vogels te blijven. Want de hele schepping zucht immers naar vrede. Het lijkt eigenlijk het meest op een prachtig schilderij. De hand van de Meester is nog wel zichtbaar, zijn handtekening staat nog net leesbaar onderaan in de hoek, maar er ligt een dikke grauwsluier overheen. Zo mooi als het eens was en bedoeld is, is het niet meer. Ook u en ik zijn een deel van dat schilderij. En je verbaast je er soms over wat mensen doen om die grauwsluiers weg te halen. Ze gaan in de weer om zichzelf beter zichtbaar te maken met emmers vol dure middelen die van alles beloven en veel geld kosten. Zo nu en dan lijkt een middel te helpen, een vooraanstaande positie, een belangrijke titel, rijkdom, een opvallende bezigheid. Maar na een tijdje moet je toch constateren dat het niet voldoende is geweest en je weer net zo grauw dreigt te worden als de andere dingen om je heen. En ook al is je lichaam een kunstwerk, laten we eerlijk zijn, kwaaltjes hebben we allemaal, en niet alleen aan de buitenkant. Ons denken is soms vergiftigd door afgunst, haat of bitterheid. Ons handelen is ook lang niet wat het moet zijn. Kortom, ons schilderij heeft eigenlijk zijn waarde verloren. Maar in de hoek staat nog wel de handtekening van de Meester, misschien wel niet al te goed meer zichtbaar, maar het blijft een Meesterwerk. Het is dus belangrijk om een goede restaurateur te vinden, die alles weer schoonmaakt en het schilderij op zijn volle waarde terugbrengt. En ik heb er een gevonden. Het is de Zoon van de Meester. Hij zag ons staan op dat schilderij. Maar Hij kende de stijl van zijn Vader, haalde ons naar voren en ontdekte nog vaag de handtekening in de hoek. Nee, Hij gebruikte geen schoonmaakmiddelen zoals wij die kennen. Hij gebruikte zijn eigen bloed om het schilderij te reinigen en bracht daarna een nieuwe laag aan. Die laag haalde Hij uit een heel grote bus, waarop het woordje 'Vergeven' stond. En opeens kwamen we voor de dag, onze kleuren kwamen veel beter uit en de contouren werden beter zichtbaar. Maar we ontdekten ook dat ieder die schoongemaakt was, persoonlijk een handtekening had ontvangen. Zijn we dan nu waar we wezen moeten? Nee, dat moge duidelijk zijn. We staan nog op de zolder van de wereld, waar het stoffig is en we elke dag weer even afgestoft moeten worden. Maar er komt een dag dat we op reis gaan en worden opgehangen op een plek waar geen stof en vuil is, waar de vloek is verdwenen. Tot dan is het nodig op de zolder van de wereld te wachten. Nee, geen doelloos wachten. Het is de bedoeling dat de handtekening zichtbaar blijft onder de laag van vergeving die is aangebracht. Zo kunnen we laten zien Wie wij toebehoren. Het verdient misschien nog niet altijd de schoonheidsprijs, de zolder is immers stoffig. Maar als we zijn schoongemaakt met het juiste middel en de handtekening zichtbaar is, zijn we een Meesterwerk dat ooit een plek krijgt bij de Meester Zelf.
Psalm 85 opent met een prachtig vergezicht, namelijk Israël in het Messiaanse rijk. God zal al zijn beloften aan dit volk waarmaken. Christus zal als de Vredevorst heersen over zijn volk Israël. Het volk zal dan verlost zijn van al zijn vijanden. Land en volk zullen rijke zegeningen ontvangen. De beloften van God aan Abraham, Isaäk en Jacob zullen vervuld worden. Wanneer gaat dit gebeuren? Op de tijd, door God bepaald. Dan zal over Israël de geest van de genade en de gebeden uitgestort worden en zal de Here zijn volk hun ongerechtigheden vergeven. In Christus, de grote Koning van Israël, zullen dan alle volken gezegend worden
De Here God spreekt ook tot ons. Hij spreekt van vrede. Voor mensen vol zonde en ongerechtigheid. Dat is de prachtige boodschap van het evangelie. Gods goedertierenheid en trouw ontmoetten elkaar op het kruis waar Hij zijn Zoon gaf in onze plaats. Door het offer van Christus kon God al onze zonden vergeven en zijn heil bekendmaken aan allen die in Jezus Christus geloven. Willen wij deze boodschap horen? Helaas zijn veel mensen afkerig en luisteren niet naar wat de Here heeft te zeggen. Zalig echter zij die het Woord van God horen en het bewaren en doen wat erin geschreven staat. Wat houdt de vrede met God in? Dat u door het geloof in de Heer Jezus zeker mag weten dat u gereinigd bent van al uw zonden. Dat God u in Christus rechtvaardig verklaart en dat zijn oordeel u niet meer zal treffen, omdat Christus op het kruis voor u de straf heeft gedragen. Vrede met God houdt ook in dat u de toegang hebt tot de almachtige God. Hij wil in Christus uw liefdevolle Vader zijn. Vrede door het bloed van Christus. Als u die vrede kent, bent u voor eeuwig gelukkig en wacht u de heerlijkheid met Christus in het hemels Vaderhuis.
Heb je wel eens gehoord van de 'Zaligsprekingen'? Je kunt ze vinden in Matth. 5:3-9. Dit zijn ze: 1. Zalig de armen van geest, want van hen is het koninkrijk der hemelen. 2. Zalig zij die treuren, want zij zullen vertroost worden. 3. Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven. 4. Zalig zij die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden. 5. Zalig de barmhartigen, want hun zal barmhartigheid geschieden. 6. Zalig de reinen van hart, want zij zullen God zien. 7. Zalig de vredestichters, want zij zullen zonen van God genoemd worden. Een meisje had op de bijbelclub de 'Zaligsprekingen' geleerd. De leraar vroeg welke van deze eigenschappen zij het liefst zou willen bezitten. Zij antwoordde: 'Zalig zijn de reinen van hart.' 'Waarom wil je zo graag rein van hart zijn?' 'Omdat ik geloof dat als ik rein van hart ben, God me dan zal helpen al die andere eigenschappen ook te bezitten.'
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.