Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
Niet keizer Augustus of Herodus, de koning van Judea, noch Quirinius de stadhouder over Syrië, maar alleen de God van Abraham, Isaak en Jakob heeft de regie van het wereldgebeuren in zijn hand. God volvoert al zijn plannen. De machthebbers mogen allemaal geniale plannen bedenken om hun eigen macht zeker te stellen of uit te breiden, maar die in de hemel troont, lacht. De machtigen organiseren een wereldwijde volkstelling omdat God wil dat Maria in Bethlehem zal bevallen. Het bestuur van het gigantische Romeinse rijk is maandenlang, zo niet jarenlang, in rep en roer vanwege deze inschrijving. En dat alleen omdat God wil dat zijn Zoon geboren zal worden in de stad van David. Lucas schildert ons hoe God via het wereldgebeuren zijn doel bereikt. Het is uiterst komisch te zien hoe de machtigen en de groten der aarde alles doen om hun onderdanen te registreren. Zij onderwerpen hen, maken hen schatplichtig om gezag en macht over hen uit te oefenen en trachten daarbij hun persoonlijke belangen en positie te versterken. Zij hebben er geen idee van dat ze hiermee ongewild Gods doel dienen en daarmee uiteindelijk hun eigen graf graven. Jawel, koning Salomo zei het al: 'De mens stippelt zijn weg uit, maar de Heer bepaalt de richting die hij gaat.' Het maakt niet uit of je Augustus, Herodes, Quirinius, Jozef of Maria heet. God heeft de regie in handen van het politieke reilen en zeilen van regering en onderdanen, en blijft hen tegelijkertijd verantwoordelijk houden voor hun daden. Het is God die lang tevoren aankondigt wat nog gebeuren moet. Die uit het oosten een adelaar roept, uit een ver land een man die zijn plannen uitvoert, en redding brengt in Sion (Jesaja 46 vanaf vers 10). En dat begint in Bethlehem!
Een aantal medewerkers van een statistisch bureau zit de week voor Kerst samen te eten in een restaurant. Eén van hen houdt een toespraak om terug te kijken op het afgelopen jaar en hij doet dat op een originele manier. Het is bijna Kerst en hij vraagt zich hardop af hoe het kerstverhaal in de nationale statistieken opgenomen zou kunnen zijn. De wijzen uit het Oosten zouden misschien in de Statistiek Inkomend toerisme geteld zijn. Het kindje Jezus zou in de Bevolkingsstatistiek voorkomen. Zelfs aan het begin van de jaartelling maakt hij onderdeel uit van een volkstelling (van keizer Augustus) en van het geslachtsregister dat door Joden wordt bijgehouden. De spreker gaat verder. Hij noemt de os en de ezel en vraagt aan de aanwezigen in welke statistiek deze dieren geteld zouden kunnen zijn. Het antwoord van een van de tafelgenoten is, tot hilariteit van de aanwezigen: 'Statistiek van de Slachtingen'. Met Kerst voor de deur is dat niet zo'n vreemd antwoord... Wij kennen het Kerstverhaal zoals het in de Bijbel staat. De os en de ezel komen er niet in voor. Het is dus ook niet waarschijnlijk dat zij in de Statistiek van de Slachtingen zouden terechtkomen. Voor de fijnproevers onder ons. De os en de ezel worden genoemd in het boek Jesaja dat circa 800 jaar voor de geboorte van Christus is geschreven. De tekst is: 'Een rund herkent zijn meester, een ezel kent zijn voederbak, maar Israël mist elk inzicht, mijn volk leeft in onwetendheid' (1:3). Die voederbak komt ook voor in Lucas 2 en vormt de verbinding tussen de ezel en de geboorte van Christus.
Wij kennen ook het Paasverhaal zoals het in de Bijbel staat. Daaruit blijkt dat de enige uit het Kerstverhaal die wél in de Statistiek van de Slachtingen zou kunnen voorkomen, het kindje Jezus is. Het is een schokkende, maar Bijbelse gedachte. In het boek Jesaja wordt voorzegt dat Christus als een lam geslacht zou worden voor de zonden van zijn volk. Letterlijk staat er: 'Om onze zonden werd Hij doorboord, om onze wandaden gebroken' (53:5).
De Bijbel beschrijft uitgebreid het lijden van de Heer Jezus. Er zijn vier evangeliën geschreven waarbij van verschillende kanten wordt beschreven hoe de Heer op het kruis is gestorven. Filmmakers hebben geprobeerd dit lijden op film vast te leggen. Wie de film The Passion of the Christ heeft gezien, heeft een beeld van wat er op het kruis is gebeurd. Ik geloof in de Heer Jezus en ik weet dat Hij voor mijn overtredingen heeft geleden en is gestorven. Ik geloof ook dat Hij is opgestaan uit de dood.
Op aarde zijn er allerlei statistieken en er zijn ook bevolkingsregisters. De Bijbel spreekt over een bevolkingsregister in de hemel (het boek van het leven van het Lam). Mensen die in dat register staan, hebben de Heer Jezus aangenomen als hun Heer en behoren tot die hemelse bevolking. Zoals wij ons kunnen afvragen hoe het Kerstverhaal in de statistieken terecht zou komen, zo kunnen wij ook stilstaan bij de vraag hoe wij in die hemelse statistiek terecht kunnen komen. Ik ben ingeschreven in het boek van het leven van het Lam. En jij? Het register is nog geopend.
Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik (en heel wat Joden in Jezus' tijd) zou verwacht hebben dat de Koning van het universum geboren zou zijn in een paleis - een plaats die overeenkomt met zijn stand. Hij zou geslapen hebben tussen wiegenlakentjes van extra fijn Egyptisch katoen, en zijn hoofd zou gerust hebben op een donzen kussentje met zijden sloop. De mobile boven zijn wieg zou beslist vervaardigd zijn van fonkelende edelstenen: witte diamanten, rode robijnen, blauwe saffieren en groen emerald. En alle hooggeëerde mensen in de samenleving zouden een bezoekje brengen aan deze prachtig versierde kinderkamer om Hem te aanbidden.
Maar zo heeft God het niet gedaan Jezus werd geboren in een vieze, stinkende, afkeer wekkende schuur. Hij werd niet tussen schone lakentjes gelegd maar in een kribbe - een voerbak vol snot en kwijl van dieren en hun half opgegeten etensresten. Hij werd niet verwelkomd in de wereld door grote leiders, door regeerders, overheidsbeambten en andere leden van de club van Lexusrijders. Hij werd begroet door een groep onaanzienlijke herders. Ja, maanden later kwamen er drie koningen of wijze mannen uit het oosten. Maar niemand had er ook maar een idee van wie zij waren.
Ziet u het plaatje? Jezus kwam niet naar de aarde om zich te vereenzelvigen met de rijken, de succesvollen en de invloedrijken. Hij kwam in de wereld als een pauper. Hij kwam de wereld niet binnen in het comfortabele huis van zijn ouders, en zelfs niet in de veiligheid van een ziekenhuis. Hij kwam terecht op de aller nederigste plaats, in de allereenvoudigste omstandigheden. God verborg het mysterie van het koninkrijk in de levens van de meest behoeftigen.
We zijn geschapen om de heerlijkheid van God boven alle dingen te kennen en te koesteren. Als we die schat inruilen voor beelden, wordt alles op zijn kop gezet. De zon van Gods heerlijkheid is geschapen om te schijnen als het middelpunt in het zonnestelsel van onze ziel. En als dat het geval is, worden alle planeten van ons leven in de juiste baan gehouden. Maar als de zon verplaatst wordt, vliegt alles uit elkaar. De genezing van de ziel begint, als de eer van God wordt teruggebracht naar zijn schitterende centrale plaats.
Uit: Jezus zien en ervaren ...en intens van Hem genieten, John Piper
Op een mooie zomerdag was ik met mijn dochter op bezoek in een soort pretpark. Toen we in de rij stonden voor een van de attracties, hoorde ik een man vragen: 'Weet iemand waar deze rij naartoe gaat?' De man naast hem zei: 'Ik heb geen flauw idee.' Ik grinnikte om hun kennelijke onwetendheid, maar toen realiseerde ik me dat ik zelf ook niet wist waar de rij voor was.
Het maakte me trouwens niets uit. Het was een 'vader-en-dochterdag' en we hadden het samen gezellig. Het was niet belangrijk waar we naartoe gingen, het ging er om dat we samen uit waren.
Ik moest denken aan wat we noemen 'wandelen met de Here'. Zijn we zo in beslag genomen door wat we meemaken in het leven dat we vergeten om blij te zijn dat we elke dag met Hem samen zijn?
Henoch, een gelovige uit het Oude Testament, 'wandelde met God, driehonderd jaar' (Gen. 5:22). En toen wandelde hij weg van de aarde in Gods tegenwoordigheid zonder de dood te zien (Hebr. 11:5).
We weten niet hoe onze levensweg zal zijn, maar we kunnen genieten van de reis als we met de Here wandelen: 'Ik wandel in het licht met Jezus...'
Als je kinderen krijgt, kom je heel je leven niet meer los van het feit dat je vader of moeder bent geworden. Ook al zijn ze misschien zelf al op middelbare leeftijd: ze blijven je kinderen. Natuurlijk vinden we het fijn dat onze kinderen een goede baan krijgen. Maar als die goede baan of positie ertoe leidt dat dat kind zich af gaat zetten tegen het milieu waar het uit komt, en maar heel weinig meer thuiskomt of zich misschien zelfs voor ons schaamt, dan doet dat ons verschrikkelijk pijn. Het geeft het gevoel dat je alles hebt gedaan wat je kon, het kind heeft ervan geprofiteerd en wil nu liever niet teveel meer met je te maken hebben.
God is onze Vader, en net als aardse vaders blijft Hij dat voor eeuwig. Hij zorgt voor ons en heeft alles voor ons overgehad, zelfs zijn Zoon. Hij heeft Zich er niet voor geschaamd ons zijn kinderen te noemen. Het past ons niet te denken dat wij onze talenten zelf verdiend hebben en het wel zonder Hem af kunnen. Wat Hij zo graag wil, is dat we eens glimlachen van dankbaarheid in de wetenschap dat wij de beste Vader hebben die er is. Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen ... ook onze talenten.
Schenk Hem vandaag eens zo'n dankbare glimlach, dat is Hij toch wel waard?
De materialist zegt: 'Maak u geen zorgen over uw ziel. U hébt geen ziel.' De vrijdenker voegt er aan toe: 'Met de dood is alles voorbij.' De mens die vanuit zijn gevoel redeneert, zegt: 'God is veel te goed om iemand naar de hel te sturen.' De religieuze mens zegt: 'U hebt geen moord begaan, u hebt niet gestolen, u hebt uw best gedaan. God zal het wel goed maken met u.'
Maar wat zegt God? De mens heeft een ziel die verloren kan gaan. Dat is wat de Bijbel noemt: 'Zijn ziel verliezen' of: 'Zijn ziel erbij inboeten' of: 'Schade lijden aan zijn ziel.' Alle rijkdom van deze wereld moet de mens bij zijn dood achterlaten, maar zijn ziel, zijn geest, blijft eeuwig bestaan. Die ziel moet in de eeuwigheid voor God verschijnen, om uit zijn mond het eindoordeel te horen. God wil u graag redden. Uw ziel is Hem alles waard: daarom gaf Hij zijn eigen Zoon
Als een duif een eigenaar heeft en hij wordt ergens losgelaten, zal hij altijd rechtstreeks terugvliegen naar zijn eigen huis. Bij de doop van de Heer Jezus, toen de hemel openging, vloog de Duif (de heilige Geest) naar zijn huis (de Heer Jezus). En ook nu nog komt de heilige Geest wonen in ieder mens die Hij herkent als zijn thuis. (Zie Handelingen 5:32; 1 Korintiërs 6:19,20.)
Een arme vrouw moest hard werken om de kost te verdienen. Toch was zij een blijmoedig christen. Op een dag zei een vriendin die alles van de sombere kant bekeek, tegen haar: 'O, Nancy, het is mooi voor jou dat je zo gelukkig bent. Maar je moet ook nuchter zijn en eens denken aan de toekomst. Denk je eens in dat je ziek wordt en niet meer kunt werken. Of veronderstel dat de baas waar je nu werkt gaat verhuizen en je geen werk meer hebt. En neem eens aan dat er niemand meer is die nog werk voor je heeft. Stel je eens voor dat...' 'Stop', riep Nancy, 'ik veronderstel nooit dingen die in de toekomst zouden kunnen gebeuren. De Heer is mijn Herder en ik weet dat mij niets zal ontbreken. Weet je, al die veronderstellingen van jou maken je eigen leven somber. Je kunt beter stoppen met je zorgen te maken over dingen die kunnen gebeuren. Je moet leren helemaal op de Heer te vertrouwen.' Iemand heeft het zo gezegd: 'Ik maak me geen zorgen voor de dag van morgen, de Heiland zal ook morgen voor me zorgen. Wat ik vandaag van de Heer verwacht, is zijn genade en zijn kracht.'
Deze psalm begint met een klacht, maar eindigt met bemoedigende woorden en zelfs aanbidding. Ertussenin spreekt de psalmdichter eerlijk naar God uit wat er in hem leeft. De hoogmoedige houding van de goddeloze mensen rondom hem stuit hem tegen de borst, en hun voorspoed doet hem pijn: ze bekommeren zich totaal niet om Degene aan Wie ze alles te danken hebben, en toch gaat het hun zo enorm voor de wind. God bestaat voor hen niet, en hun vooruitgang hebben ze uitsluitend aan hun eigen kunnen te danken. Nog erger is dat ze hun laagste instincten zonder remming botvieren: ze hebben het voorzien op de zwakke en keren zich tegen degene die er al ellendig aan toe is.Toch ziet God dat alles. Hij merkt het onrecht op en vergeet het niet. Dat is ook in 2010 zo. Soms lijkt God ver weg en verbergt Hij Zich voor ons. Maar de zwakke mag zich op Hem verlaten, en ervan overtuigd zijn dat Christus Koning is voor eeuwig. Ooit zal alle hoogmoed verstommen, als zijn koningschap zichtbaar wordt. Christus zal regeren totdat alle vijanden van God aan Hem onderworpen zijn. Wij zien dat nu nog niet, maar geloven dat wat God beloofd heeft werkelijkheid zal worden.
God laat soms moeilijke dingen in ons leven toe. Dingen die we niet begrijpen. Maar we mogen ermee naar God gaan. Hij begrijpt ons. Hij wacht altijd op ons, in voorspoed en tegenspoed. Hij wil ons vertroosten als wij het moeilijk hebben. Zo komen we dichter bij Hem dan voorheen. De 'zwakke' weet dat hij God nodig heeft. De Heer bemoedigt de zwakke in zijn hart en geeft hem een vrede die meer waard is dan alles wat de wereld biedt. Wanneer wij denken dat wij sterk zijn, wanneer het ons voor de wind gaat, zijn we geneigd op onze eigen krachten te vertrouwen. Dat is niet goed. Het is veel beter om in het bewustzijn van eigen zwakheid naar God te gaan. Dan kan Hij zijn kracht aan ons laten zien. Dezelfde kracht die de Heer Jezus uit de doden opwekte, is er ook voor ons, als wij ons voor God openstellen.
Eeuwen geleden leefde in Griekenland koning Archias. Hij was een heel egoïstisch man, die alleen voor zijn eigen plezier leefde en weinig of niets gaf om de noden van zijn volk. Velen haatten hem en ten slotte werd er een complot gesmeed om hem te doden. Archias wist niets van dat complot, maar hij had een vriend in Athene. Die hoorde ervan en besloot hem te waarschuwen. Hij schreef de koning een brief waarin hij hem waarschuwde voor het gevaar. Ook gaf hij hem advies hoe hij aan het gevaar kon ontsnappen. De brief liet hij haastig wegbrengen door een boodschapper. Archias was juist bezig een groot feest te vieren toen de boodschapper kwam. Omdat hij helemaal van Athene was gekomen met een belangrijke brief, mocht hij meteen bij de koning komen. Hij zei: 'Majesteit, de man die u deze brief stuurt, vraagt u dringend hem direct te lezen, want het gaat om heel ernstige dingen.' Maar de koning was niet in de stemming om de brief te lezen. Niet vermoedend wat erin stond, legde hij de brief lachend weg en zei: 'Ernstige dingen? Morgen! Toen ging hij door met feestvieren
Helaas voor Archias kwam er voor hem geen morgen meer. Het plezier eindigde plotseling en droevig. Midden in het lawaai van het feest werd er een aanslag op de koning gepleegd en werd hij gedood.
Misschien leef je ook een leven van pret en plezier? Je geniet van het leven en leeft toe naar de feestjes na je werk? Maar om je ziel bekommer je je niet en je denkt net als koning Archias: 'Ernstige dingen? Morgen!' Maar stop! Misschien is er voor jou geen morgen. Vandaag kan je laatste dag op aarde zijn. Wat gebeurt er als God dan tegen je zou zeggen, net als eens tegen een rijke man: 'Dwaas, in deze nacht zal je ziel van je worden afgeëist!' Je houdt niet van ernstige dingen? Zonder twijfel zal satan proberen je deze waarschuwing te laten vergeten. Maar God stuurt je deze boodschap van liefde en een middel om aan het oordeel te ontkomen. Dat middel is de Heer Jezus, die stierf op het kruis. God biedt je vergeving aan door het geloof in de Heer Jezus. Neem deze waarschuwing serieus en zeg niet als Archias: 'Ernstige dingen? Morgen!'
Mijn grootvader was een ouderwetse boer met een gemengd bedrijf. Je weet wel, een ren vol kippen, een kot vol varkens, een stal met koeien en daarnaast wat landbouwgrond. Van alles genoeg, maar toch net niet zoveel dat hij het niet kon bijbenen. Toen ik hem eens vroeg waarom hij twee paarden had, legde hij mij uit dat hij zoveel land had, dat het te veel was voor één paard. Ik keek hem aan met vragende ogen, een kind van acht was ik. Hij legde uit dat hij niet één paard al het werk wilde laten doen. Soms gebruikte hij ze om de beurt, soms samen voor één werktuig zodat ze de last konden delen. Ik keek nog eens naar de dieren en bedacht dat ze het goed hadden bij mijn opa.
Later kwam de intensieve veeteelt. Het vee kwam in kale doorloopstallen te staan, paarden werden vervangen door tractoren die harder konden werken en dieper konden ploegen. Als men opa vroeg hoe hij al deze dingen vond, dan zei hij dat de tijd verder ging en hij uit de tijd was. Totdat hij een keer zag dat er koeien met zwerende hoeven stonden in een kale stal waar niets aan werd gedaan. Toen werd het hem te veel en kwam hij tot de uitspraak dat de mens de schepping niet waard is We kunnen niet terug naar de jaren vijftig, maar wat we wel kunnen doen, is zorgen dat we weer een gezonde kijk krijgen op dat wat ons is gegeven. Want hoewel we denken dat alles ons toebehoort, gaat het wel om de schepping van God. Een schepping die nu zucht onder de gevolgen van alles wat er verkeerd is gegaan, maar die in de toekomst nieuw zal zijn. Ik las in Habakuk dat ik, ook al is er geen bloeiende vijgenboom, geen druif aan de wijnstok en wordt er geen olijf meer geplukt of geven de akkers geen voedsel, staat er geen schaap meer in de kooi en geen koe meer in de stal, mag juichen in God, want Hij is onze bevrijder. Ik vond het wel erg grote woorden. Stel je voor dat je stallen leeg zijn en alles doods is? Ben je je dan bewust van de God die jouw persoonlijke Bevrijder wil zijn? Want alleen dan zul je iemand zijn die de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zal zien. De grondslag voor de toekomstige bevrijding van de aarde werd gelegd in het offer van de Zoon van God. Ik besef nu weer hoe veelomvattend dit offer was voor de hele schepping.
Het zijn beide woorden met een diepere betekenis dan alleen maar vrede. Het zijn beide ook religieus en politiek geladen woorden. Shalom is vrede voor Jeruzalem, een vrede die politiek van betekenis is voor Israël. Salaam is verbonden met de Dar el Salaam, de vestiging van een islamitisch rijk. Vrede onder de voorwaarden van een religie of een sterk ideologische politieke overtuiging. Ik ga voor de vrede, dat is duidelijk. Wie niet? Alle Israëliërs, alle moslims gaan voor vrede, hún vrede. Ik ga voor de vrede van God in mijn hart. Heel persoonlijk. Een vrede die gelooft, geneest, vergeeft, tegemoetkomt en geen politieke of religieuze belangen heeft te verdedigen. De vrede van God die alle verstand te boven gaat. Niet de vrede van een oorlogsgod, maar van de Vredevorst!
Stilstaan roept bij ons associaties op met: in de file staan (en je ergeren); stagnatie in de vooruitgang; 'stilstaan is achteruitgaan'.
Ik vermoed dat dit mede komt door de cultuur waarvan we deel uitmaken. Onze omgeving houdt ons vrijwel permanent voor dat we slechts dan meetellen als we steeds verder omhoogkomen op de maatschappelijke ladder, als we steeds meer macht, invloed en status verwerven, als we steeds verder en langer op vakantie kunnen gaan, als we over een steeds grotere financiële reserve beschikken, als we... als we...
Steeds hoger, steeds verder, steeds sneller. Dat roept de omgeving mij en u toe!
En de prijs? Herkent u het volgende?
- Ik ben zo moe.
- Ik voel me zo leeg.
Ik herken het wel!
Is er een mogelijkheid om aan deze wurggreep te ontsnappen?
Ook op het 'christelijk erf' kunnen we het zo druk hebben. Wat dat betreft hebben we een 'druk geloof'. We moeten van onszelf (of van anderen) hieraan deelnemen, dat doen, daar belangstelling voor hebben.
Bij ons thuis hangt op een prikbord de volgende uitspraak: 'De grootste troef van de duivel is een volle agenda.' Als ik dat lees, zeg ik tegen mezelf: 'Pas op dat er tijd overblijft voor het onderhouden van je relatie met de Heer!' Dat gaat niet vanzelf. Daarin moet je investeren.
Hoe dat gaat? Sta stil en let op Gods wonderen! Wie even nadenkt, kan zich tal van wonderen van God voor de geest halen, zowel in zijn omgeving als in zijn eigen leven. Denk daar in alle rust en stilte over na en dank onze machtige God en Vader voor de wonderen die Hij heeft verricht!
Het hart, het innerlijk van een mens, is te vergelijken met een glas helder water, met op de bodem een laagje zand. Het blijft helder, wanneer dat water niet of bijna niet beweegt. Maar het water vermengt zich met het zand, wanneer er flink aan het glas wordt geschud. Het gevolg is een glas vol modderige brij. Wij hebben nauwelijks in de gaten wat er leeft op de bodem van ons hart, wanneer ons leven rustig voortkabbelt en er zich geen al te grote problemen voordoen. Zolang niemand ons besteelt, over ons roddelt of ons iets in de weg legt, lijkt alles mooi en helder. Maar het leven van een mens kabbelt zelden jarenlang rustig voort. Soms wordt er flink aan ons leven geschud; we raken werkeloos, worden ziek, of mensen strijken ons tegen de haren in. Vaak blijkt er dan op de bodem van ons hart zelfzucht, hoogmoed en afgunst te leven. In alle hevigheid komen deze dingen dan soms naar boven. Paulus noemt zulke uitingen in Galaten 6 'de werken van het vlees'. Zoals we onze vrienden pas echt leren kennen wanneer er problemen zijn, zo leren we ook onszelf beter kennen wanneer er problemen zijn - wanneer we door omstandigheden door elkaar worden geschud. Onze kwetsbaarheid en zwakheid, maar ook onze zondigheid, is dan pijnlijk voelbaar.
Het zijn omstandigheden waarin we onszelf tegenkomen, maar ook zijn het omstandigheden waarin we genoodzaakt worden om op God te vertrouwen. We leren niet alleen onszelf beter kennen, maar ook God. Wij blijken dan klein en zwak te zijn, maar God groot en machtig. De dichter van Psalm 119 had door de verdrukking heen God lief gekregen. 'Het is mij goed, dat ik verdrukt ben geweest, opdat ik uw inzettingen zou leren. De wet van uw mond is mij beter dan duizend stukken goud en zilver.'
Echte aanbidding is 'aanbidding in Geest en in waarheid'. Het is van binnen op je knieën gaan en de waarheid van je leven tegenover God uitspreken. Het gaat God niet om een bepaalde plek buiten, het gaat Hem om een bepaalde houding van binnen. Waarheid van binnen, een eerlijk en open hart.
Ware liefde is gericht op een ander. Ze brengt een diep verlangen om die persoon gelukkig te maken, zijn behoeften en verlangens te vervullen en zijn belangen te behartigen. Ware liefde kan het best omschreven worden als onzelfzuchtig in alle aspecten, zelfs wanneer de relatie een persoonlijke opoffering vergt.
Zij verblijdt zich niet over de ongerechtigheid, maar verblijdt zich met de waarheid; alles verdraagt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verduurt zij. De liefde vergaat nooit.
Deze woorden sprak een kennis van ons uit toen we (zij, mijn vrouw en ik) tijdens onze korte vakantie op Terschelling over de Boschplaat liepen.
Lopen over de Boschplaat vraagt om wat aanpassingen: er is een geen goed voetpad; je loopt over een smal, hobbelig paadje. Maar het is wel een heel mooie omgeving: prachtige, ongerepte natuur.
Op een gegeven moment werd het pad vrij smal en op een 'splitsing' liepen mijn vrouw en ik over het linker pad door. Onze kennis koos ervoor haar weg via het rechter paadje te vervolgen. Ze ging ervan uit dat beide paden op een gegeven moment weer bij elkaar zouden komen.
Nadat we een poosje gescheiden hadden opgetrokken, verliet ze toch haar 'eigen' pad maar weer, en voegde zich dwars door de vrij hoge begroeiing weer bij ons.
En wat schetst onze verbazing? Ongeveer vijftig meter verderop kwamen de beide paden toch weer bij elkaar. Wij konden dat vanaf 'ons niveau' niet zien. Van bovenaf zou dat natuurlijk wel zichtbaar zijn geweest. Dat bracht haar tot de hierboven geciteerde uitspraak Een paar passen na deze woorden stonden we weer stil. Onbedoeld had zij een belangrijke geestelijke les gegeven.
Het kan zo zijn dat de wegen van mensen, groepen of gemeenschappen uit elkaar gaan lopen. Blijft de scheiding in stand of komt er een moment dat de wegen weer bij elkaar komen? Vaak weten wij dat niet. Wij zien de uitkomst niet. Onze horizon is daarvoor uiterst beperkt.
Onze Vader, die in de hemel is, 'ziet alles van bovenaf'. Hij ziet het moment wel waarop wegen (soms) weer bij elkaar komen. Voor zijn kinderen geldt, dat het Vaderhuis in ieder geval de plaats is waar een einde aan de scheiding komt.
Veelal vraagt Hij niet meer van ons dan dat wij aan zijn hand blijven doorlopen. Aan de hand van Hem die 'alles van bovenaf ziet'.
Wat zijn wij, vergeleken met onze voorouders uit de zeventiende eeuw, rijk geworden. Wij bezitten niet alleen veel van wat zij vurig verlangden maar niet konden krijgen, maar hebben zoveel meer aan gemakken en voorrechten die zij helemaal niet kenden. Je zou eigenlijk mogen veronderstellen, dat wij gelukkiger, tevredener en rustiger zouden zijn. Maar dat blijkt helemaal niet het geval te zijn. Op ons is het gezegde van toepassing: 'Het bezit van een zaak is het einde van het vermaak.' De vervulling van een wens laat nieuwe verlangens geboren worden en nooit is ons begeren verzadigd. Er is geen tijd geweest waarin zoveel mensen door een onrustig leven een hartinfarct kregen als in onze tijd. Dat is op zichzelf weer een bron van onrust en een reden om rusteloos uit te zien naar een oplossing van dat probleem. Zou de oorzaak van dit alles niet zijn dat een mens niet rustig en tevreden kan worden door allerlei dingen die wel aangenaam zijn, maar geen bevrediging geven voor de diepste behoeften van zijn ziel? Ieder mens wil leven! Als aan de voorwaarden om te leven niet is voldaan, zal het dagelijks brood onze eerste zorg zijn. Is dat geen probleem meer, dan willen we graag gemakkelijker leven, vervolgens aangenamer, daarna luxueuzer en ten slotte is geen wens meer te groot. Maar bij dit alles blijft ons hart onbevredigd. Als alle wensen vervuld zijn, blijven we nog dezelfde mensen met een verlangen naar liefde, naar rust voor het geweten, en naar een doel dat echt bevredigt. Er ontbreekt je iets als je God niet kent. Er is in je leven iets dat niet overeenstemt met je bestemming. Je bent namelijk gescheiden van God en mist de gemeenschap met Hem. Je verlangt naar gerechtigheid en liefde. Je bestemming op aarde is de dood, terwijl je geschapen bent om te leven. Hoe kun je dan geluk vinden in uiterlijke lapmiddelen? Augustinus zei: 'Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in God.' God gaf zijn Zoon voor mensen die Hem nodig hebben. Wie in Hem gelooft, vindt rust, vindt vrede met God, ontvangt reiniging van zonden en eeuwig leven. Keer terug tot God, de bron van het leven. Dan vind je echte rust!
Het laatste gedeelte van Psalm 106 geeft een opsomming van de zonden van Israël toen zij in het beloofde land waren. Het is een treurig relaas over zondige relaties met de oorspronkelijke bewoners van het land, van afgodendienst, van mensenoffers en van bloedschuld. De Here moest hen daarom met zijn straffen tegenkomen en hen ten slotte laten wegvoeren naar Babel. Was dat het einde van het volk van God? Nee, we lezen: 'Maar als Hij hun benauwdheid zag, dan dacht Hij aan zijn verbond en was hen goedertieren(barmhartig).' Dan waren hun onderdrukkers hen genadig. Toch was dat niet de uiteindelijke redding waar heel Israël op wachtte. Wanneer zal Israël verlost worden van zijn vijanden en het Duizendjarige Vrederijk binnengaan? Als het volk schuld zal erkennen met de woorden van vers 6 uit deze Psalm: 'Wij hebben gezondigd, evenzeer als onze vaderen, verkeerd gedaan, goddeloos gehandeld.' En vers 47: 'Verlos ons, Here, onze God, verzamel ons uit de volken, opdat wij uw heilige naam loven, ons beroemen in uw lof.' De hele schepping wacht hierop. Omdat Israël tijdelijk door God op non-actief is gezet, is het evangelie voor alle mensen. Als God in de toekomst zijn volk weer zal accepteren, zal dit voor de wereld zijn alsof doden weer levend worden. Er zal een geweldige lofzang losbarsten van Israël en alle volken: 'Looft de Here, want Hij is goed, want zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid.' Wat zegt deze toekomstverwachting je? Ben je evenals Israël van God afgedwaald en kies je je eigen weg? Weet dan dat die uitloopt op je eeuwige ondergang. Erken voor God je zonden, alles wat er in je leven mis is en Hij zal je horen. In Christus Jezus neemt Hij je aan en vergeeft Hij al je zonden. Hij gaf zijn eigen Zoon over in de dood op het kruis, om je alles te kunnen vergeven en je tot zijn geliefd kind te maken. Neem nu de beslissing van je leven. Bekeer je en geloof: Jezus stierf voor mij. Nu en eeuwig zul je dan zeggen: Geloofd zij de Here. Amen, Halleluja!
Het is zondagmorgen, half vijf. Ik word wakker van een koorzang van vogels en in de vijver achter het huis kwaakt de enige kikker die er in zit. De week die achter ons ligt, is erg druk geweest en ik zou het heerlijk gevonden hebben nog een uurtje of drie te kunnen slapen, maar het geluid van buiten dringt zo door dat dat niet meer lukt. 'Het heeft geen zin om je te ergeren,' zegt men dan, en dus doe ik een poging om rustig te blijven en te luisteren naar de geluiden van buiten. Als je dan met aandacht luistert, ga je weer heel anders denken. In dit hele koor van vogelgeluiden is er niet één afzonderlijk te onderscheiden en toch zijn ze allemaal één voor één gemaakt. Ze zijn eigenlijk stuk voor stuk allemaal kunstwerkjes. Het is vaak onvoorstelbaar dat uit zo'n klein lijfje zoveel geluid kan komen. Mijn gedachten worden erbij bepaald dat er zoveel liederen zijn die spreken van de schoonheid van de schepping en dat ook wij mensen eigenlijk kunstwerken zijn. Opeens wordt het prachtige gezang verstoord door onrust en door elkaar lopende geluiden. Ik probeer te ontdekken waardoor dat komt, maar het trekt me niet zo aan het bed uit te gaan en te gaan kijken. Later op de morgen, bij het ontbijt, ontdek ik dat er een vlaamse gaai in de tuin zit, die probeert de nesten die er nog zijn leeg te roven. En met een zucht moet ik erkennen dat deze vogels allemaal wel kunstwerken zijn, maar dat je wel kunt zien dat over al deze kunstwerkjes een vloek ligt. Ach, en dan hoeven we echt niet alleen bij de vogels te blijven. Want de hele schepping zucht immers naar vrede. Het lijkt eigenlijk het meest op een prachtig schilderij. De hand van de Meester is nog wel zichtbaar, zijn handtekening staat nog net leesbaar onderaan in de hoek, maar er ligt een dikke grauwsluier overheen. Zo mooi als het eens was en bedoeld is, is het niet meer
Ook u en ik zijn een deel van dat schilderij. En je verbaast je er soms over wat mensen doen om die grauwsluiers weg te halen. Ze gaan in de weer om zichzelf beter zichtbaar te maken met emmers vol dure middelen die van alles beloven en veel geld kosten. Zo nu en dan lijkt een middel te helpen, een vooraanstaande positie, een belangrijke titel, rijkdom, een opvallende bezigheid. Maar na een tijdje moet je toch constateren dat het niet voldoende is geweest en je weer net zo grauw dreigt te worden als de andere dingen om je heen. En ook al is je lichaam een kunstwerk, laten we eerlijk zijn, kwaaltjes hebben we allemaal, en niet alleen aan de buitenkant. Ons denken is soms vergiftigd door afgunst, haat of bitterheid. Ons handelen is ook lang niet wat het moet zijn. Kortom, ons schilderij heeft eigenlijk zijn waarde verloren. Maar in de hoek staat nog wel de handtekening van de Meester, misschien wel niet al te goed meer zichtbaar, maar het blijft een Meesterwerk. Het is dus belangrijk om een goede restaurateur te vinden, die alles weer schoonmaakt en het schilderij op zijn volle waarde terugbrengt. En ik heb er een gevonden. Het is de Zoon van de Meester. Hij zag ons staan op dat schilderij. Maar Hij kende de stijl van zijn Vader, haalde ons naar voren en ontdekte nog vaag de handtekening in de hoek. Nee, Hij gebruikte geen schoonmaakmiddelen zoals wij die kennen. Hij gebruikte zijn eigen bloed om het schilderij te reinigen en bracht daarna een nieuwe laag aan. Die laag haalde Hij uit een heel grote bus, waarop het woordje 'Vergeven' stond. En opeens kwamen we voor de dag, onze kleuren kwamen veel beter uit en de contouren werden beter zichtbaar. Maar we ontdekten ook dat ieder die schoongemaakt was, persoonlijk een handtekening had ontvangen. Zijn we dan nu waar we wezen moeten? Nee, dat moge duidelijk zijn. We staan nog op de zolder van de wereld, waar het stoffig is en we elke dag weer even afgestoft moeten worden. Maar er komt een dag dat we op reis gaan en worden opgehangen op een plek waar geen stof en vuil is, waar de vloek is verdwenen. Tot dan is het nodig op de zolder van de wereld te wachten. Nee, geen doelloos wachten. Het is de bedoeling dat de handtekening zichtbaar blijft onder de laag van vergeving die is aangebracht. Zo kunnen we laten zien Wie wij toebehoren. Het verdient misschien nog niet altijd de schoonheidsprijs, de zolder is immers stoffig. Maar als we zijn schoongemaakt met het juiste middel en de handtekening zichtbaar is, zijn we een Meesterwerk dat ooit een plek krijgt bij de Meester Zelf
Houdt u van vervolgverhalen? Laten we zeggen dat u een artikel leest in een tijdschrift. U komt aan het gedeelte waar de held in het water springt om zijn verdrinkende geliefde te redden. Dan wordt u in spanning gelaten door de woorden: 'Wordt vervolgd!' Op de grafsteen van een man die in Christus ontslapen was, stonden de woorden: 'Wordt Boven vervolgd.' Ja, dit leven is alleen maar het eerste hoofdstuk van het boek des levens. Of dat hoofdstuk lang of kort is, het is niet het eind, maar het wordt vervolgd. Voor de gelovige zal het vervolgd worden in de hemel bij de Heer. Er is geen onderbreking tussen de hoofdstukken - u hoeft niet te wachten tot de volgende maand om de volgende episode te horen. Hoofdstuk twee volgt zonder onderbreking op hoofdstuk één. Het wordt dadelijk vervolgd, want 'als wij ons verblijf in het lichaam verlaten, nemen wij onze intrek bij de Heer' (2 Kor. 5:8).
Hoe zal het volgende hoofdstuk voor u zijn? Het zal vroeg of laat geschreven worden, hetzij in de hemel, hetzij in de hel. Uw geschiedenis 'zal worden vervolgd', maar waar?
Genade en zegen zijn twee begrippen die heel nauw verbonden zijn met het kennen van de Here God. Genade houdt in dat God ons iets schenkt dat wij helemaal niet verdienen, waar wij geen aanspraak op kunnen maken en dat wij uit onszelf nooit zouden kunnen verkrijgen. Zegen is dat wat goed voor ons is. In het begin schiep God alle dingen, uiteindelijk ook de mens. En God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed (Gen. 1:31). Alles wat God ooit gemaakt heeft, draagt het stempel van zijn goedheid. Maar kort na de schepping moeten wij al vaststellen dat de mens het goede van God verdorven heeft en weggevlucht is voor God. De mens is bang geworden voor God. Nog steeds zien wij om ons heen hoe de mensen proberen in dit leven geluk te vinden. Zolang een mens echter ver van God blijft, is hij verstoken van het goede. Gelukkig mogen wij opmerken dat God nog steeds zijn goedheid blijft bewijzen aan alle mensen, zowel goeden als slechten. Maar het ware geluk zullen wij slechts ontdekken, wanneer wij in geloof terugkeren tot de God die ons geschapen heeft, en erkennen dat Hij de bron is van alle goede gaven (Jak. 1:17). Want de echte zegen van God is Hem te leren kennen in de persoon van Jezus Christus. In Christus zijn wij gezegend met alle geestelijke zegeningen die God heeft. Buiten Hem is geestelijk niets goeds te vinden; in Hem vinden wij alle goede dingen. Hoe kunnen wij daaraan deel krijgen? Niet door eigen inspanning of verdienste, maar door de rijke genade van God. Hij heeft er Zelf voor gezorgd dat deze rijkdom aan zegeningen het deel worden van allen die door het geloof hun toevlucht nemen tot Jezus Christus en in Hem geloven.
Kort geleden lazen we deze psalm aan tafel. Het hierboven weergegeven vers sprak mij aan. Ongetwijfeld hebt u het wel eens gezien: een kind dat vol vertrouwen 'wegkruipt' bij zijn vader of moeder en kort daarna in de armen van een van zijn ouders in slaap valt. Het is een heel bekend beeld. Ik vind dit zelf een van de meest vertederende beelden. Het maakt het hart van kinderen, maar ook van volwassenen week. De psalmist heeft dit beeld voor ogen als hij denkt aan zijn relatie met God. In zijn omstandigheden kruipt hij als hij ware weg in de armen van God. Hij weet geen beter plekje om te schuilen. Ik hoop dat u en ik deze rustgevende plek vaak zullen zoeken en weten te vinden.
'Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven' (Mattheüs 11:28).
Onlangs hoorde ik van een begrafenis. De overledene had een soort dubbelleven geleid. Op zijn werk was hij een brave ambtenaar die te midden van de andere ambtenaren misschien wel een beetje uit de toon viel, maar toch nog redelijk op al die ambtenaren leek. In zijn vrije tijd was hij een hartstochtelijk supporter van een gerenommeerde voetbalvereniging met een beruchte supportersschare. Op de begrafenis waren beide groepen, de ambtenaren en de supporters, aanwezig. Vertegenwoordigers van beide groepen mochten het woord voeren. De ambtenaar sprak over de vijftien jaar dat zij collega's waren geweest en haalde herinneringen op aan hun samenwerking. De supporter haalde ook herinneringen op, zoals dat zij onlangs nog samen in Antwerpen waren gearresteerd bij relletjes rond een voetbalwedstrijd.
De grafkist was geschilderd in de kleuren van de voetbalvereniging. Over de kist lag een clubvlag. Op een bepaald moment werd aan alle aanwezigen gevraagd om op te staan om samen het clublied van de vereniging te zingen. Op de kist lag een ticket voor de eerstkomende wedstrijd, dat door de plaatselijke politici als risicowedstrijd werd aangeduid. Was dit omdat hij het ticket niet meer nodig had? Was het omdat men in een voetbalhemel geloofde?
Wat voor soort ticket neemt u mee als u komt te overlijden? Hebt u een ticket voor de hemel? Bestaat er wel zoiets als een ticket voor de hemel? Het antwoord op de laatste vraag is: 'Ja en nee'. Het antwoord is 'ja', want de hemel gaat voor een mens open omdat Iemand de toegangsprijs heeft betaald. Die toegangsprijs voor de hemel is onmetelijk hoog: het bloed van de Zoon van God. De Bijbel laat zien dat een mens alleen in de hemel kan komen door het bloed van de Heer Jezus. Hij stierf op het kruis van Golgotha. Wie in Hem gelooft, heeft eeuwig leven.
Een mens kan uit zichzelf niet in de hemel komen. Sommige mensen denken dat zij door goede werken te doen in de hemel kunnen komen. Zo'n mens lijkt op iemand die meent zonder een kaartje het stadion binnen te kunnen gaan, omdat je in de week ervoor een keer een balletje hebt getrapt. Geen suppoost die daarin trapt Bestaat er wel zoiets als een ticket voor de hemel? Het antwoord is ook 'nee'. Er is geen briefje dat wij bij ons sterven kunnen meenemen. Wij zijn ook geen supporters die naar een wedstrijd komen kijken.
Wie gelooft in de Heer Jezus, wordt een volgeling van Hem, een christen. Een christen is geen supporter die wekelijks een voorstelling in een kerk meemaakt, een soort godsdienstig vermaak, en daarna een week lang zijn eigen leven leidt. De hemel is ook geen plaats waar mensen eeuwig vermaakt worden. Een christen is actief bezig in de dienst van de Heer Jezus. Een christen luistert naar wat de Heer Jezus zegt en gehoorzaamt Hem.
Een christen is in dat opzicht beter te vergelijken met een beroepssporter dan met een supporter. De beroepsvoetballer is de hele week bezig met voetbal. Zo is het met een christen ook. Hij is de hele week bezig met zijn passie: het dienen van de Heer Jezus. En als een christen komt te overlijden, gaat hij of zij door met zijn passie: het dienen van de Heer Jezus..
Een aantal jaren geleden ging er een film in premiëre onder de titel 'Highlander'. Het verhaal is gebouwd rondom het verhaal van de zogenaamde onsterfelijken. Mensen die niet kunnen sterven. Ze kunnen alleen gedood worden als ze worden onthoofd. Vanzelfsprekend zijn er goeden en slechten. De grootste slechterik probeert zijn soortgenoten allemaal om te brengen, om zo als enig overgebleven onsterfelijke uiteindelijk de macht over de wereld in handen te krijgen. Vanzelfsprekend is er ook een held. De film neemt ons mee in die strijd tussen goed en kwaad. Interessant is daarbij dat die strijd zich afspeelt vanaf de Middeleeuwen tot in de twintigste eeuw en dat je zo eigenlijk heel de geschiedenis van Europa de revue kunt laten passeren. Want in alle belangrijke gebeurtenissen kun je je hoofdpersonen weer laten optreden. Op de een of andere manier is dat thema van onsterfelijkheid succesvol gebleken. Tot mijn verbazing zag ik dat het niet bij die ene bioscoopfilm is gebleven; er is zelfs een tv-serie van gemaakt. Naar een aflevering heb ik gekeken. Het overtrof mijn ergste verwachtingen. Het verhaaltje stelde niet veel voor. In feite waren er maar vier spelers die meededen, plus een tiental figuranten. Het kwam allemaal neer op de vraag wie nu in staat was wie te onthoofden. Tenslotte was dat de enige manier om een tegenstander uit te schakelen. Dus werden op de meest vreemde momenten in het verhaal ineens ouderwetse zwaarden onder mantels vandaan gehaald. Want de onsterfelijken mogen dan in alles met hun tijd meegaan - ze rijden in een auto en gaan naar de disco - maar als de onderlinge vetes moeten worden uitgevochten, lijkt de tijd te hebben stilgestaan en moet men elkaar als de drie musketiers te lijf. Ik heb me afgevraagd wat mensen ertoe brengt naar zoiets te kijken. Eigenlijk kan ik maar één goede reden bedenken: We willen allemaal onsterfelijk zijn, we zijn allemaal bang voor de dood en daar speelt dit verhaal een beetje op in. Het zijn de belevenissen van mensen die hebben wat wij allemaal zouden willen hebben, onsterfelijkheid, maar hun levens blijken toch niet zo prettig te zijn. Dat troost ons dan weer. Onsterfelijk zijn is blijkbaar ook niet allesNu is er ook nog een andere vorm van onsterfelijkheid. Daar hebt u vast wel van gehoord. Die onsterfelijkheid heeft te maken met het in de herinnering van de mensen voortleven. Van de Beatles wordt bijvoorbeeld gezegd dat ze onsterfelijk zijn. Hun muziek wordt nog steeds veel gedraaid. Ook kunstenaars als Michelanchelo zijn onsterfelijk. En sommige schrijvers ook. Hun boeken worden door de eeuwen heen gelezen en gewaardeerd.
Soms kom je mensen tegen die op die manier onsterfelijk lijken te zijn. Mensen die door hun leven, hun werk en door hun invloed echte lichtende voorbeelden voor anderen zijn. Bijna iedereen kan er wel een paar opnoemen. Alleen weet je nooit helemaal zeker of je het bij het rechte eind hebt. Zo heeft president John F. Kennedy heel lang gegolden als een van die mensen die aanspraak konden maken op onsterfelijkheid. Totdat we erachter kwamen dat hij eigenlijk een heel ordinaire rokkenjager is geweest. En laten we ook niet vergeten hoe bepaalde wereldleiders door hun eigen propaganda-apparaat bijna als super-mensen zijn neergezet. We hoeven alleen maar aan Stalin of Mao te denken.
Hoeveel mensen hebben niet geloofd dat het werkelijk heel bijzondere en nobele mensen waren. Maar ze zijn onherroepelijk van hun voetstuk gevallen. Het bleken bijzondere mensen te zijn, maar dan niet omdat ze zo edel en grootmoedig waren, maar omdat ze zo wreed en karakterloos waren. In zekere zin zijn ze inderdaad onsterfelijk, niemand zal ze de komende tientallen jaren vergeten. Maar de herinnering zal beslist niet positief zijn. Mensen vallen altijd verschrikkelijk tegen. Onsterfelijk zijn we geen van allen.
Gelukkig is er wel Iemand die werkelijk onsterfelijkheid bezit. En die nooit zal tegenvallen. God, inderdaad, over Hem heb ik het. Hij bezit alleen de onsterfelijkheid. Waar mensen altijd op de een of andere manier tegenvallen, is dat bij Hem nooit het geval. Zijn tederheid en liefde zijn niet gespeeld. Zijn innerlijke kracht en gerechtigheid zijn helemaal in harmonie met de rest van zijn wezen. Jezus, heeft zijn leven op het spel gezet om ook aan mij een nieuw, eeuwig, leven te kunnen geven. Dat is nog eens wat anders dan altijd maar te blijven voortsukkelen met die verkeerde karaktertrekken van me. Highlander, 't mocht wat. Dat verhaal verbleekt toch totaal bij dat van ieder willekeurig kind van God?
Je hoort het nog wel eens: 'Zo ben ik' of: 'Zo ben ik nu eenmaal.' Daarmee voert men in de regel een algemeen excuus aan voor zijn/haar optreden of spreken. Meestal schuilt achter deze woorden zoiets als: 'Je moet me maar nemen zoals ik ben!' Of dit terecht is, daar wil ik het nu niet over hebben. Volgens mij valt er wel iets op af te dingen.
De hierboven genoemde drie woorden komen ook voor in Psalm 131 (Willibrordvertaling). Psalm 131 heeft drie verzen. De eerste twee luiden:
Heer, ik draag mijn hart niet hoog,
mijn ogen steken niet van trots;
ik ben niet uit op grootse daden
die mijn kracht te boven gaan.
Verstild ben ik en gerust;
geborgen als een kind bij zijn moeder,
zo ben ik, als een kind.
Deze verzen heb ik voor in mijn agenda geschreven. Waarom? Omdat ik niet altijd zo ben.
Ik ben niet altijd zo 'gerust'. Als ik onrustig word of ben, dan lees ik graag deze verzen. Ik vertrouw me dan toe aan Degene die mij rust kan en wil geven.
God heeft zijn engelen opdracht gegeven voor ons te zorgen en ons te beschermen.
Zie je het grote contrast tussen ons kleine kwetsbare mensjes en de kracht van engelen?
Er zit iets teders in het feit dat zij ons op hun handen zullen dragen. Als wij buiten Gods wegen om God op de proef stellen en kijken of Hij wel te vertrouwen is, dan is dat fout. Jezus weigert dat, wanneer de satan Hem uitdaagt van de tempel te springen. God had Hem niet de opdracht gegeven om te springen. Bovendien, Jezus weet dat God te vertrouwen is. Hij hoeft Gods betrouwbaarheid niet te bewijzen. Hij twijfelt niet aan Gods almacht. Als Hij het niet doet, waarom zou jij het dan wel doen?
halloooooooooooooooooooooooooooooo, Met deze mail willen we jullie uitnodigen op de eerste activiteit van het nieuwe schooljaar. Op Zaterdag 16 oktober organiseren we in de school met de bijbel de Ark en Mijn Oogappel een Wandel-eet-geniet en zing mee activiteit ja, jullie horen goed, voor elk wat wils. De wandeling is geschikt voor groot en klein en is zo'n 7 à 8 km lang. Tussendoor krijg je een drankje en een versnapering. Start om 15uur stipt ( kostprijs : 2 euro pp) Na de wandeling kunnen jullie aanschuiven aan het frietkot voor frietjes met frikandel of bickyburger aan zeer democratische prijzen. om 20u start het optreden van de YOUNG CONTINENTELS. ( volwassenen : 6 euro, kinderen tot 12 jaar : 3 euro) in bijlage vinden jullie nog wat extra info. Inschrijven is belangrijk, maar betalen gebeurt de dag zelf. Met de opbrengst van deze activiteit steunen we de school en kopen we allerhande materiaal voor de kinderen! vriendelijke groeten de vriendenkring
(65:2)U komt de lof toe Volgens de Septuaginta en de Pesjitta. MT: Voor u is stilte een lofzang.
God die woont op de Sion,
u zult ontvangen wat u is beloofd.
3 U die ons bidden hoort
tot u komt de sterveling.
4 Worden onze zonden mij te zwaar,
u neemt weg wat wij misdeden.
5 Gelukkig wie door u gekozen is en u mag naderen,
hij mag wonen in uw voorhoven.
Wij genieten het goede van uw huis,
het heilige van uw tempel.
6 Ontzagwekkend is uw antwoord,
u doet recht en redt ons, God,
op u hopen de einden der aarde,
de verten van de zee.
7 U hebt met kracht de bergen vastgezet,
u bent omgord met macht,
8 u brengt tot bedaren het geraas van de zeeën,
het gebulder van de golven,
het tumult van de volken.
9 Vrees voor uw tekenen vervult de bewoners der verten,
u brengt gejuich van het oosten tot het westen.
10 U zorgt voor het land en bevloeit het,
u maakt het vruchtbaar,
vol water staat de rivier van God.
U bewerkt het land voor het koren, zo bewerkt u het:
11 u doordrenkt de voren en effent de kluiten,
doorweekt ze met regen en zegent het jonge groen.
12 U kroont het jaar met uw goede gaven,
waar uw voeten gaan, druipt het van overvloed,
13 de velden in de steppe druipen,
de heuvels omgorden zich met gejubel,
14 de weiden kleden zich met kudden,
de dalen tooien zich met graan.
Zij zingen en juichen elkaar toe.
Tot U komt al wat leeft.
Tot U komt al wat leeft.
Mensen kunnen wel eens trots zijn op de dingen die ze in hun leven bereikt hebben. Een directeur kan trots zijn op de positie die hij heeft verworven. De therapeute kan trots zijn omdat haar patiëntje nu al zo goed kan lopen. De hardloper vindt het geweldig dat hij nationaal kampioen is geworden. De schrijfster is trots omdat haar boek een bestseller is geworden.
Maar het hoogst bereikbare is toch wat anders. Daar kun je niet naar toeklimmen. Het ligt veel hoger dan de top van de Mount Everes, de hoogste berg op aarde. Het hoogst bereikbare is een plek bij God. Niet door eigen inspanning, maar door genade Nee, het hoogst bereikbare in het leven is geen berg, een goede baan of succes. Zelfs niet het lopen op de maan of een andere planeet. Het hoogste wat een mens bereiken kan is God Zelf. God, de Schepper van hemel en aarde. Er is een tijd geweest dat Hij voor iedereen onbereikbaar was. De mensen waren zondig, ofwel: 'ongerechtigheden hadden de overhand over hen'. Door de zonde is contact met God, die heilig is, onmogelijk.
Wij mogen dankbaar zijn dat God Zelf hier iets aan gedaan heeft: Hij heeft onze overtredingen verzoend. Nu kunnen mensen die dat willen tot Hem naderen, en zelfs bij Hem wonen. Als je bij Hem woont, ben je ver gekomen!
Het lijkt in deze Psalm alsof al het goede dat God aan mensen kan geven, losbarst en het onmogelijke mogelijk wordt. God doet grote dingen, Hij brengt gejuich, zijn beek is vol water (als Hij ons iets geeft, is dat overvloedig), de heuvels en de dalen juichen en jubelen. Het kan gewoon niet op; nauwelijks voor te stellen, maar dat kan alleen onze God doen. Niemand anders! Wie gelooft in Jezus, heeft vrije toegang tot de eeuwige God.
Mensen kunnen wel eens trots zijn op de dingen die ze in hun leven bereikt hebben. Een directeur kan trots zijn op de positie die hij heeft verworven. De therapeute kan trots zijn omdat haar patiëntje nu al zo goed kan lopen. De hardloper vindt het geweldig dat hij nationaal kampioen is geworden. De schrijfster is trots omdat haar boek een bestseller is geworden.
Maar het hoogst bereikbare is toch wat anders. Daar kun je niet naar toeklimmen. Het ligt veel hoger dan de top van de Mount Everes, de hoogste berg op aarde. Het hoogst bereikbare is een plek bij God. Niet door eigen inspanning, maar door genade Nee, het hoogst bereikbare in het leven is geen berg, een goede baan of succes. Zelfs niet het lopen op de maan of een andere planeet. Het hoogste wat een mens bereiken kan is God Zelf. God, de Schepper van hemel en aarde. Er is een tijd geweest dat Hij voor iedereen onbereikbaar was. De mensen waren zondig, ofwel: 'ongerechtigheden hadden de overhand over hen'. Door de zonde is contact met God, die heilig is, onmogelijk.
Wij mogen dankbaar zijn dat God Zelf hier iets aan gedaan heeft: Hij heeft onze overtredingen verzoend. Nu kunnen mensen die dat willen tot Hem naderen, en zelfs bij Hem wonen. Als je bij Hem woont, ben je ver gekomen!
Het lijkt in deze Psalm alsof al het goede dat God aan mensen kan geven, losbarst en het onmogelijke mogelijk wordt. God doet grote dingen, Hij brengt gejuich, zijn beek is vol water (als Hij ons iets geeft, is dat overvloedig), de heuvels en de dalen juichen en jubelen. Het kan gewoon niet op; nauwelijks voor te stellen, maar dat kan alleen onze God doen. Niemand anders! Wie gelooft in Jezus, heeft vrije toegang tot de eeuwige God.
Echte aanbidding is 'aanbidding in Geest en in waarheid'. Het is van binnen op je knieën gaan en de waarheid van je leven tegenover God uitspreken. Het gaat God niet om een bepaalde plek buiten, het gaat Hem om een bepaalde houding van binnen. Waarheid van binnen, een eerlijk en open hart.
Alle werkelijkheid buiten God om is bekrompen, vergeleken bij de oneindige werkelijkheid die God is. Wat God geschapen heeft, is als een stuk speelgoed vergeleken bij de complexiteit en de diepte van wie God is. Terwijl het heelal eindig is, is God zelf oneindig. Volledige kennis van het oneindige is oneindig. Daarom betekent Jezus' kennis van God dat Hij oneindige kennis heeft. Alle wetenschap van het geschapen heelal is slechts oppervlakkig gekrabbel vergeleken bij de volledige kennis die Christus heeft van het geschapen heelal. En zelfs deze kennis van het geschapene is slechts een dauwdruppel vergeleken bij de oceaan van kennis die Jezus heeft van het wezen van God zelf.
Laten we ons neerbuigen en Jezus Christus aanbidden. Laten we, zelfs als we onder de indruk zijn van de geleerdheid van mensen en prestaties van de wetenschap, toch bedenken dat alleen Jezus onze hoogste bewondering waard is. Hij kan ons de Vader tonen. Hij kan ons wijsheid geven. Hij weet hoe Hij alle dingen kan doen meewerken ten goede. Geen van zijn beoordelingen van wat dan ook is ooit onjuist. Hij leert ons Gods weg met onfeilbare waarheid. Vertrouw Hem. Bewonder Hem.
Deze week stonden er onder meer enkele hoofdstukken uit het boek Genesis op mijn Bijbelleesrooster. Zo kwam ik ook bij Genesis 19:27-29: ''s Morgens vroeg ging Abraham naar de plaats waar hij bij de Heer had gestaan. Toen hij uitkeek over Sodom en Gomorra en over de hele vallei, zag hij dikke rookwolken van het land opstijgen als uit een smeltoven. Toen God de steden wegvaagde waar Lot had gewoond, liet Hij Lot aan de ondergang ontkomen. Zo hield God, toen Hij de steden in de vallei verwoestte, rekening met Abraham.'
Ik heb geprobeerd me voor te stellen wat Abraham gedacht moet hebben toen hij 's morgens die rookpluim zag hangen boven de plek waar de steden Sodom en Gomorra hadden gelegen. Ik denk dat hij diep verdrietig was. 'Hoe is het afgelopen met mijn neef Lot, zijn vrouw en zijn dochters? Leven ze nog, of zijn ze met de inwoners van de stad omgekomen?' Ik kan me zo voorstellen dat die prangende vraag zijn ziel gekweld zal hebben. Hij had gepleit voor het handjevol rechtvaardigen in deze stad. Hij had tegen de Heer gezegd: 'Ik hoop dat U niet kwaad wordt, Heer, wanneer ik het nog één keer waag iets te zeggen: stel dat het er maar tien zijn.' God had beloofd dat Hij de stad niet zou verwoesten ter wille van de tien. Omdat er kennelijk geen tien rechtvaardigen gevonden werden, verwoestte God deze steden. Toen Hij dat deed, dacht Hij aan de voorbede van Abraham en spaarde Hij Lot.
Het heeft mij bepaald bij de kracht van het gebed. Bidden doe je nooit tevergeefs. Misschien lijkt het daar soms wel op. Die gedachte zou Abraham ook gehad kunnen hebben toen hij de rookpluim boven Sodom en Gomorra zag hangen. 'Tevergeefs. De Heer heeft mijn gebed niet verhoord. De stad is verwoest. Lot en de zijnen zijn omgekomen.'
Wij mogen nu beter weten. Wij mogen weten dat God wel geluisterd heeft naar het gebed van Abraham, en het leven van Lot heeft gespaard omdat Abraham voor hem gebeden had.
Ik moet hierbij denken aan de woorden uit 1 Samuël 12:23 uit de NBG-vertaling: 'Wat mij betreft, het zij verre van mij, dat ik tegen de Heer zou zondigen door op te houden voor u te bidden.'
Ik kan mij geen indringender oproep voorstellen om veel voor elkaar te bidden. Bidden voor elkaar, misschien vanaf een ziekbed. Bidden voor elkaar vanuit de stilte van een woonkamer. Maar ook het gemeenschappelijk gebed is daar een heel goede gelegenheid voor. Bidden helpt, en bovendien versterkt het de onderlinge band.
1 Voor de koorleider. Op de wijs van De Gatitische. Van de Korachieten, een psalm.
2 Hoe lieflijk is uw woning,
HEER van de hemelse machten.
3 Van verlangen smacht mijn ziel
naar de voorhoven van de HEER.
Mijn hart en mijn lijf roepen
om de levende God.
4 Zelfs de mus vindt een huis
en de zwaluw een nest
waarin ze haar jongen neerlegt,
bij uw altaren, HEER van de hemelse machten,
mijn koning en mijn God.
5 Gelukkig wie wonen in uw huis,
gedurig mogen zij u loven. sela
6 Gelukkig wie bij u hun toevlucht zoeken,
met in hun hart de wegen naar u.
7 Trekken zij door een dal van dorheid,
het verandert voor hen in een oase;
rijke zegen daalt als regen neer.
8 Steeds krachtiger gaan zij voort
om in Sion voor God te verschijnen.
9 HEER, God van de hemelse machten, hoor mijn gebed,
luister naar mij, God van Jakob. sela
10 God, ons schild, zie naar ons om,
sla goedgunstig het oog op uw gezalfde.
11 Beter één dag in uw voorhoven
dan duizend dagen daarbuiten,
beter op de drempel van Gods huis
dan wonen in de tenten der goddelozen.
12 Want God, de HEER, is een zon en een schild.
Genade en glorie schenkt de HEER,
zijn weldaden weigert hij niet
aan wie onbevangen op weg gaan.
13 HEER van de hemelse machten,
gelukkig de mens die op u vertrouwt.
Gelukkig wie wonen in uw huis.
Veel mensen zijn gehecht aan hun huis, de gezelligheid, de warmte, het comfort. Of men verlangt naar een beter huis, een grotere tuin, meer ruimte en nog meer comfort. In de eerste plaats biedt een huis je bescherming tegen kou of warmte, tegen regen of sneeuw, maar ook tegen pottenkijkers. Wij hebben onze eigen plek nodig, privacy noemen we dat. Ook ons hart kan verlangen naar rust, vrede, genot, naar bescherming en privacy. De psalmdichter drukt dat wat sterker en directer uit: hij smacht naar de voorhoven van de Heer. Het gaat hem dan niet om de tuin zelf, of hoe het er daar precies uitziet. Nee, met alles wat hij in zich heeft, roept hij om bij de levende God te zijn. Wat wij hier op aarde ook mogen bezitten, hoe goed we het ook kunnen hebben, er is maar één plaats die alles overtreft: bij God zelf zijn. Wij mogen bij God wonen en bij Hem een schuilplaats vinden. Als Hij de vogels al beschermt, zal Hij ons zeker niet minder beschermen. Wij mogen vertrouwen op de Heer van de hemel en de aarde, de Schepper die alles in zijn hand houdt. Dat brengt geluk, hoe de omstandigheden ook mogen zijn. Zijn nabijheid werkt voortdurende lof in onze harten. Het versterkt degene die Hem met heel zijn hart zoekt. Wat een geweldige troost. 'Ja, maar hoe doe je dat dan, vooral als het je niet mee zit? Ik ervaar die zegen nauwelijks in mijn leven. Ik ben maar aan het ploeteren.' Dat staat er direct achter: richt je tot God en ga met Hem praten, ga in gebed. Wij mogen het van Hem verwachten, vragen of Hij naar ons omziet. En dat doet Hij. De wereld mag er dan soms nog zo aantrekkelijk uitzien, of we moeten door een dal gaan, bij God wonen is het allerbeste, zelfs al is het maar één dag. Hij geeft wat wij echt nodig hebben: genade en glorie. Als we maar op Hem vertrouwen en ons leven en ons doen en laten met Hem delen. Laten we dat doen: Hem in ons leven de eerste plaats geven; dat betekent zegen.
Een derdewereldland had van de Verenigde Staten een communicatiesatellietschotel gekregen voor het internationale telefoonverkeer. De schotel, die werd aangedreven door elektromotoren, was voortdurend in beweging terwijl hij de satelliet in de ruimte volgde. Op een avond haalde een ambtenaar, in de overtuiging dat de motoren langer mee zouden gaan als ze niet constant in gebruik waren, de stekker uit de satellietschotel. Toen hij hem de volgende morgen weer aansloot en de schotel in de lucht op zoek ging naar het signaal van de satelliet, brandden de motoren door. De schotel was niet ontworpen om af en toe contact te hebben, maar om ononderbroken contact te hebben.
Wij ook. Wij zijn niet geschapen om Gods stem alleen in tijden van nood en op crisismomenten te horen, maar om een ononderbroken relatie met Hem te hebben.
'Jezus groeide verder op en zijn wijsheid nam nog toe. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God en de mensen' (Lucas 2:52).
Dit vers geeft opvallend veel inzicht in Christus gedurende de jaren waarin Hij opgroeide van jongen tot man.
Jezus groeide verder op. Dit zinnetje is duidelijk: Christus groeide lichamelijk (en verstandelijk) op en kreeg de kracht en de gestalte van een man. Wat natuurlijk minder duidelijk is, is hoe Hij eruit ging zien toen Hij opgroeide. Gods Woord laat ons onze markeerstift maar één keer gebruiken als we ons proberen voor te stellen hoe Christus eruitzag.
Jesaja 53:2 voorzegt over de Messias: 'Onopvallend was zijn uiterlijk, hij miste iedere schoonheid, zijn aanblik kon ons niet bekoren.' Ik kan me gewoon niet voorstellen dat Christus niet mooi was, maar ik geloof ook dat schoonheid te vinden is in het oog van de toeschouwer. We kennen allemaal wel mensen die mooi zijn maar die nooit op de cover van een magazine zullen verschijnen. Lees in Jesaja 53:2 echter niet meer dan er staat. De intentie van de oorspronkelijke bewoordingen is dat Hij geen luisterrijke, goddelijke verschijning was die mensen daarmee naar zich toe trok. De beschrijving betekent niet per se dat Christus onaantrekkelijk was maar dat Hij er waarschijnlijk gewoon net als ieder ander uitzag. Zijn wijsheid nam toe. Het Griekse woord voor 'wijsheid' is sophia. De definitie van dit woord heeft twee onderdelen: (1) Sophia staat voor vaardigheid in de dingen van het leven, praktische wijsheid en wijs beleid, die getoond worden door het bedenken van de beste plannen en het uitkiezen van de beste middelen, met inbegrip van gezond verstand en juist inzicht. (2) Met betrekking tot goddelijke dingen betekent sophia wijsheid, kennis, inzicht, verstand. Dus als je een impressie wilt geven van Christus in zijn aardse vorm, beschouw Hem dan als zowel volkomen praktisch als diep geestelijk. In feite is Christus gekomen om ons te laten zien dat het diep geestelijke heel erg praktisch is.
Laten we vermijden ons een beeld van Christus te vormen dat zo diep is dat je moet gaan graven om Hem te vinden of zo geestelijk dat zijn hoofd zich in de wolken bevindt. Hij kwam om de hemel naar de aarde te brengen. Vertaald naar onze tijd zou Hij een man zijn die een gewijde preek kon houden en vervolgens onderweg van de kerk naar huis een lekke band kon verwisselen.
Geen wonder dat Christus zo'n ongewone leraar werd! Gelovige mensen smachten naar wijsheid die zowel diep geestelijk als enorm praktisch is. En Christus was in zijn aardse leven de belichaming van elk aspect hiervan. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God. Ik vind het heerlijk om de relatie van Christus met zijn hemelse Vader te beschrijven.
Laten we eens kijken naar de betekenis van het woord 'gunst'. Het Griekse woord is charis, dat in de NBG-vertaling van het Nieuwe Testament vaak vertaald wordt met 'genade' en in de NBV met 'goedgunstigheid'. Charis staat voor genade die 'vreugde, plezier, dankbaarheid, gunst en aanvaarding bewerkstelligt'. Dat Jezus steeds meer bij God in de gunst kwam, laat vooral zien dat hun relatie hun beiden steeds meer vreugde bood. De relatie tussen God de Vader en God de Zoon is, zonder twijfel, absoluut uniek. Jezus is inderdaad de Ene, de Eengeborene van de Vader. En de relatie die Zij beiden hadden toen Christus op aarde was, is ongeëvenaard. Hij kwam steeds meer in de gunst bij de mensen. Als we proberen ons een beeld te vormen van Christus' gestalte en persoonlijkheid, is deze beschrijving zeer belangrijk. In Jesaja 53:3 staat dat Hij werd veracht en door mensen gemeden. Maar bedenk wel dat Hij pas veracht en gemeden werd toen Hij een complete bedreiging voor de gevestigde orde begon te vormen. Eigenlijk was zijn populariteit juist de drijvende kracht achter zijn tegenstanders' zucht naar zijn bloed.
In Lucas 2:52 noemt God Christus' gunst bij de mensen, maar door de evangeliën heen laat Hij die ook zien. Vissers verlaten niet hun netten om iemand zonder enige persoonlijkheid te volgen. De mensen respecteerden Hem niet alleen, ze hielden ook van Hem. Het woord 'gunst' is onomstotelijk verbonden met het woord 'gunsteling' oftewel 'lieveling'. Ik denk niet dat we de tekst te ruim interpreteren als we zeggen dat Christus de lieveling was van velen die Hem kendenDenk eens aan de verschillende kenmerken van mensen die bij jou in de gunst zouden kunnen komen. Tenzij die kenmerken strijdig zijn met godvruchtigheid, zal Christus ze zeer waarschijnlijk allemaal gehad hebben. Ik kan zonder aarzeling een paar van mijn lievelingskenmerken van mensen noemen: godvruchtig, warm, voorkomend, graag enigszins extravert, beschikkend over kennis op een bepaald gebied zodat ik iets van hen kan leren, betrouwbaar en grappig! Hoewel Gods Woord ons zegt dat we geen voortrekkerij mogen tonen, hebben we allemaal wel favoriete kenmerken die we leuk vinden aan mensen. Je kunt gerust aannemen dat Christus veel van die aspecten bezat die jij het meest waardeert.
Ik wil gewoon graag dat je steeds in gedachten houdt dat Hij echt was. Zijn sandalen flapperden als Hij over de weg liep. Zijn haar zat door de war als Hij wakker werd. Hij moest de broodkruimels uit zijn baard vegen als Hij had gegeten. Zijn armspieren spanden zich als Hij zijn kleine broertjes en zusjes optilde. Hij had haar op zijn armen en warme handen. Hij was de Zoon van God en de Mensenzoon. Doorgrond het ondoorgrondelijke
Jaren geleden was er in de Nederlandse bioscopen de film te zien 'De hemel komt later wel'. Deze titel is het motto van veel mensen. Niet alleen van ongelovigen, zij denken niet zo vaak aan de hemel. Maar ook van gelovigen. De hemel wordt wat weggedrukt uit ons denken, omdat we ook het sterven wat wegdrukken. Dat was vroeger wel anders. Toen gebeurde het sterven te midden van familie, van de buurt en van het dorp. En van daaruit werd toch met vertrouwen gezien naar wat er na het sterven kwam. Men wist van de hemel. De periode na de Tweede Wereldoorlog heeft daar verandering in gebracht. Er heeft een totale cultuuromslag plaatsgevonden in het christelijke Westen. De welvaart deed zijn intrede, de auto, de televisie, en, niet te vergeten, de computer. In één mensenleeftijd is alles radicaal veranderd. Het leven van alledag werd erg belangrijk. Er werd geprobeerd zo veel mogelijk uit dit leven te halen, alsof er geen vervolg op kwam. Een vervolg dat oneindig veel langer zal zijn dan het leven op deze aarde.
Sommige mensen vragen zich af: kun je wel veel van de hemel weten? Ja! Het is de plaats waar God woont, de hemel is zijn troon. Hij is omringd door ontelbaar veel engelen die klaarstaan om zijn bevelen uit te voeren. En de Heer Jezus is na zijn opstanding teruggekeerd naar de hemel en wacht daar op het moment dat Hij zal terugkeren om te oordelen. Zij die in Hem geloven, zullen met verheerlijkte lichamen eeuwig bij Hem zijn. Zij die niet geloven, zullen veroordeeld worden. Inderdaad, de hemel komt later wel! Maar zijn we erop voorbereid? Wat moet u doen om in de hemel te komen? Geloof in de Heer Jezus en u zult gered worden van het eeuwig oordeel. De Heer Jezus belooft u eeuwig met Hem in de hemel te zijn. Waarom is de hemel zo fantastisch? Omdat er geen dood, geen rouw, geen jammerklacht en geen pijn meer zal zijn! Omdat het een plaats is van eeuwig licht, eeuwige blijdschap, eeuwige hereniging met onze geliefde medegelovigen. We zullen delen in de luister van onze Heiland. Daarin prijzen we ons gelukkig.
Dat is mijn probleem (en misschien ook uw probleem): voor mensen wier zielen overspoeld zijn met pijn, lijkt God niet te reageren. We bidden maar er gebeurt niets.
Hoe vinden we het geloof dat ons het onzichtbare laat zien, ons met heel ons hart doet geloven dat Hij altijd op een fantastische en liefhebbende manier reageert, wanneer het Hem niets lijkt te doen? Dat is de vraag: wat betekent het hoop te vinden in God als we blijven leven in een wereld waar goede dromen verbrijzeld worden en God er niets aan lijkt te doen?
Er is een antwoord, en het wordt telkens herhaald in de Bijbel. Maar het antwoord, het enige antwoord dat de enorme uitdaging aangaat om volledig te vertrouwen op een God die ogenschijnlijk niet reageert, vereist een verandering in de manier waarop we normaal gesproken kijken naar het leven. Het vereist een omwenteling in ons denken over de reden waarom we eigenlijk nog leven, waarom God ons zo lang in leven houdt in deze wereld voordat Hij ons opneemt in de hemel Het probleem dat oprechte christenen met God hebben, komt nogal eens neer op een verkeerd begrip van wat het leven zou moeten bieden. We gaan er, als vanzelfsprekend maar onjuist, van uit dat wij hier zijn om iets te ervaren dat God ons nooit heeft beloofd. Misschien meer dan ooit eerder in de geschiedenis, gaan we ervan uit dat we hier zijn om één fundamentele reden: om het naar onze zin te hebben - als het geen goede omstandigheden zijn, dan op zijn minst goede gevoelens. We verlangen ernaar ons goed te voelen, passie te voelen, romantiek en vrijheid. We willen genieten van fantastische kinderen, iets betekenen in de levens van anderen, betrokken zijn bij goede vrienden, Gods vrede ervaren. Dus vinden we 'Bijbelse' strategieën uit om erop toe te zien dat onze dromen uitkomen. We noemen ze modellen van voortreffelijk ouderschap, methodes voor geestelijk leven en principes van rentmeesterschap - allemaal ontworpen om ons legitiem een goed gevoel te geven. Wat is daar verkeerd aan?
Maar als we de diepste motieven achter deze daden aan het licht brengen, ontdekken we een vastberadenheid om nú te voelen wat niemand zal voelen totdat we in de hemel zijn. We verlangen naar onweerstaanbaar geluk dat alle pijn verdrijft. De manier waarop we dat verlangen proberen te stillen, hangt af van onze normen en waarden. Als we de Playboyfilosofie aanhangen, doen we alles wat onmiddellijk plezier geeft. We kopen mooie kleding, gaan naar belangrijke feesten, en maken zo nu en dan een cruise. Soms veranderen we van partner of gaan we vreemd.
Als we christen zijn, geven we een paradoxale draai aan de wet van uitgestelde bevrediging. We geven onmiddellijke pleziertjes op om later een dieper plezier te ervaren, maar we verwachten dat plezier spoedig te ervaren, zeker voordat we sterven. We vinden dat we het recht hebben te beslissen over de duur van het uitstel. Zolang dat uitstel niet te lang duurt, leven we volgens de regels. Als we vandaag niet volledig gelukkig kunnen zijn, dan zijn we dat zeker morgen. En als de dingen niet gaan zoals we wensen, willen we het gevoel hebben dat dat wel zo is. We staan erop dat we vanbinnen vrede voelen en zelfrespect, en dat we ons aardig goed voelen, sterker nog, dat we met volle teugen van het leven genieten.. Soms is het enige verschil tussen christenen en niet-christenen de manier waarop we goede gevoelens naar boven halen. Het najagen van het ware geluk blijft het hoofddoel. Het blijft de drijfveer voor onze keuzes, en niet een welkom, maar sporadisch bijproduct van een hoger doel: God te prijzen omdat dat ons diepste en meest hartstochtelijke verlangen is.
Zolang een gelukkig leven ons doel is, waarin de zielsvreugde de pijn overtreft, blijft God slechts een middel tot een doel, een gebruiksvoorwerp, nooit iemand die het recht heeft op antwoord, nooit een geliefd persoon van wie we genieten. Aanbidding wordt functioneel, een onderdeel van een slimme strategie om te krijgen wat we willen in plaats van een diepe toewijding aan iemand die meer waard is dan wij.
En als Hij faalt - als degene van wie we verwachten dat Hij ons een goed leven geeft, zijn werk niet goed doet - voelen we ons verraden, in de steek gelaten, gedesillusioneerd. Hij zorgt er niet voor dat de treurige gebeurtenis wordt teruggedraaid en vult ons ook niet met vrede en blijdschap. We kunnen misschien geestelijke hoogstandjes uitvoeren om Hem tot een reactie over te halen, maar Hij blijft op een afstand. Onze zielen blijven onbevredigd.
bijbel studie's
Zaterdag begint het nieuwe lezingenseizoen in Menen, met als thema "Daniël,
lessen uit het leven van een oudtestamentisch profeet".
Jos Vanlede uit
Nieuwpoort geeft de eerste lezing, over Daniël 1. Titel: "Wees rein". Aanvang:
19:30 u
Ik voel me vaak onzeker en twijfel dan aan mezelf. Zou ik het wel goed doen, of wat zal een ander ervan vinden? Gelukkig begin ik daar steeds meer los van te komen, omdat ik weet dat ik er mag zijn, ik ben Gods kind. Hij heeft mij gemaakt zoals ik ben en dat is het belangrijkste. Ik mag op Hem vertrouwen. Hij is mijn Vader en ik ben zijn kind. Hij houdt van mij met al mijn rare, gekke, lieve en mooie trekjes
Deze psalm sluit de Psalmen schitterend af. Allerlei instrumenten worden ingezet om God te prijzen. Om zijn daden en om zijn grootheid te bezingen. God houdt van mensen in wie Hij zijn eigen adem heeft geblazen, mensen die deze adem gebruiken om Hem te prijzen. Hondervijftig psalmen lang hebben we kunnen lezen over moeiten, gebeden, uitreddingen en lofzangen, maar aan het eind van de Psalmen vallen alle moeiten weg en blijft er alleen lofprijzing over: 'Alles wat adem heeft, loof de HEER. Die laatste regel is nog geen volledige werkelijkheid. Heel veel mensen gebruiken hun adem nog voor allerlei verkeerde woorden en daden. Er worden wapens gemaakt, volken haten elkaar, oorlogen zijn op allerlei plaatsen in de wereld aan de gang, al wordt er in het nieuws meestal over gezwegen.
Toch zijn er op deze zondag grotere en kleinere groepen mensen die God willen prijzen en in gedachten vooruitlopen op de vrede die er straks op aarde zal zijn. Die vrede komt er niet door onze inspanningen, maar door Jezus Christus, de Koning van alle koningen. De mensenzoon zal komen, omstraald door luister en in gezelschap van alle engelen. Daarom vieren wij de maaltijd van de Heer totdat Hij zo terugkomt. Wij kijken terug naar Hem en herinneren elkaar aan wie Hij is en wat Hij deed, doet en zal doen. Jezus Christus en de Vader worden vandaag op oneindig veel plekken in de wereld geprezen. Loof God!'
Vandaag beginnen we weer vooraan in het boek van de Psalmen. Deze eerste psalm snijdt meteen een onderwerp van levensbelang aan: welke weg bewandelen wij in ons leven? Er worden ons twee mogelijkheden voorgesteld. De ene weg is de weg van de wettelozen, van hen die God niet willen dienen. Het is een weg die we vaker tegenkomen in de Psalmen. Een weg die er in eerste instantie aantrekkelijk uitziet. Maar op de lange termijn is het een doodlopende weg. Hij eindigt ver weg van God. Van degenen die daarop wandelen, wordt net zo veel teruggevonden als kaf dat in de wind verwaaitDe andere weg is de weg van God. Om daarop te komen, is allereerst een keuze nodig. We moeten ervoor kiezen om ons leven toe te vertrouwen aan God. We moeten pleiten op het sterven en opstaan van de Heer Jezus, die ons bevrijdt van onze zonden. Hiermee staan we aan het begin van onze weg met God. Maar daarmee zijn we er nog niet. Uit het eerste vers blijkt, dat ook dan er nog steeds de verleiding is om de weg van God te verlaten en een graantje mee te pikken van die andere weg. Deze verleiding overwinnen we niet door er maar zo hard mogelijk tegen te vechten. Het krachtige hulpmiddel om ons in het goede spoor te houden, staat in vers 2: ons leven lang intensief bezig zijn met het Woord van God. Niet zo af en toe eens een stukje lezen, maar 'dag en nacht' het Woord op ons in laten werken. Een actief omgaan met de Bijbel houdt ons op de juiste weg. We staan dan stevig als een boom en kunnen vrucht dragen voor God. Zelfs in tijden van moeite en zorgen blijven we door dat Woord fris en veerkrachtig. Als we zo geworteld zijn in de Bijbel, geeft de dagtekst ons de fantastische belofte dat God zelf onze weg beschermt. Daarmee kunnen we veilig op pad. Een goede reis!.
Een van de geniepigste aspecten van zonde is dat ze de neiging heeft een mooi masker op te zetten. De kerkvader Augustinus schreef al in zijn boek 'Belijdenissen': 'De luiheid noemt zich vaak rust, maar welke rust is de echte rust? Dat is toch de rust in de Heer? De overdaad laat zich graag verzadiging of overvloed noemen, maar de volheid en de onuitputtelijke rijkdom aan onvergankelijk genoegen bent U. De verkwisting wil graag in de schaduw staan van de vrijgevigheid, maar de vrijgevigste schenker van alles wat goed is, bent U.' Je zou nog vele andere voorbeelden hieraan toe kunnen voegen: roddelen laat zich graag het bespreken van mensen noemen, kwaad spreken over mensen laat zich graag een rechtvaardig oordeel noemen, seksuele zonde laat zich graag natuurlijke noodzakelijkheid noemen, en jaloezie laat zich graag een verlangen naar gerechtigheid noemen. Laat u echter niet voor de gek houden, maar laat u leiden door de Geest die toont wat waarheid is en hoe u werkelijk God kunt dienen
Dat je bestaat is geen toeval. Je bent geen ongelukje of vergissing. Het was God zelf, die je vormde in de buik van je moeder en jou uitkoos, lang voor de grondlegging van de wereld. Volgens Psalm 139 ontsnappen wij geen moment aan zijn aandacht en is Hij met al onze wegen bekend.
Toch kunnen we ons soms zo hopeloos in de steek gelaten voelen. Misschien is het de eenzaamheid die in je nek hijgt, het verdriet dat je overmant of de angst die de lucht uit je longen perst. Juist dan mag je ervan overtuigd zijn dat God een plan met je leven heeft en je niet in de steek zal laten. Hij weet wat je kwelt en Hij zal je verlossen.
Dezelfde Heer die ons uitkoos vóór de grondlegging van de wereld, is met onze wanhoop bekend. Lees Jesaja 53 maar eens. Volgens het hoofdstuk was Jezus een man die iedere schoonheid miste, die veracht en gemeden werd; een man die het lijden kende en met ziekte vertrouwd was. In het Nieuwe Testament lezen we dat Hij tijdens zijn leven op aarde onder tranen en met luide stem gesmeekt heeft tot Hem die Hem kon redden van de dood. Ook lezen we dat Jezus' ziel zeer bedroefd was, tot stervens toeAls het leven te zwaar lijkt te worden, denk dan aan de woorden van David: 'Ik loof U voor het ontzaglijke wonder van mijn bestaan, wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt. Doorgrond mij, God, en ken mijn hart, peil mij en weet wat mij kwelt...' Hij kent onze gevoelens, hopeloosheid en pijn.
Wees je ervan bewust dat je niet op je eigen gevoelens of ervaring hoeft te vertrouwen, maar alleen op de God die doden opwekt. Zijn hand ligt op je, Hij omsluit je van achter en van voren. Hij heeft je lief met een onvoorstelbare liefde, voor eeuwig. Hij is niet ver weg, maar woont in je hart en staat altijd gereed om je te troosten. Wend je vandaag tot Hem.
Laten we afsluiten met Filippenzen 4:5-7:
'De Heer is nabij. Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank Hem in al uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.'
Ik wou dat de hemel een gsm had, dan kon ik je stem nog eens horen. Ik heb aan jou gedacht vandaag, niks nieuws. ik dacht aan jou gisteren en gebruik vaak je naam. Het enige dat ik bezit zijn onze herinneringen en de foto's. God heeft je in zijn armen, maar ik draag je in mijn hart!
Is het u wel opgevallen hoe dun de kalender alweer wordt? Elk blaadje dat u afscheurt betekent dat er weer een dag voorbij is die nooit weer terugkeert. Is het weleens tot u doorgedrongen dat zo'n simpele kalender u op deze manier een heel belangrijke waarheid predikt? Elk afgescheurd blaadje wil zeggen dat uw leven met één dag verkort is. Uw onsterfelijke ziel is weer één dag dichter bij de oneindige eeuwigheid gekomen. En waar zult u de eeuwigheid doorbrengen?
'Eens moeten mensen sterven en daarna volgt het oordeel. Net zo zeker is het dat Christus, die eenmaal is geofferd om de zonden van velen te dragen, voor een tweede maal zal verschijnen om te redden wie Hem verwachten' (Hebreeën 9:27,28).
Bij welke groep mensen hoort u? Bij hen aan wie het beschikt is eenmaal te sterven en daarna het oordeel, of bij hen die de Heer Jezus verwachten tot behoudenis? Er is geen tussengroep. Het is óf het eeuwige leven óf het eeuwig oordeel!
Bij dit seizoen heb ik altijd gemengde gevoelens. Zo mooi, al die kleuren van de bomen. Ik vind het prachtig om te zien en het is elke dag anders.
Toch is het een beetje een treurig seizoen, het verval van de zomer eigenlijk.
Voorlopig geen zicht op nieuwe blaadjes en zonnige terrasjes. Dat wordt dus binnenzitten of warm gekleed naar buiten.
Afgelopen weekend reden we door de polders en er waren enkele bomen die nog wel blaadjes hadden. 't Was net alsof ze er nog niet aan toe leken te zijn om die laatste bruine, eigenlijk al dode, blaadjes te laten gaan. Nog even wachten... mag het nog even wachten?
Je weet hoe het verder gaat. Ze zullen afvallen. Storm en regen zullen het afmaken. De winter is in aantocht en in die tijd lijkt alles stil te staanHeb je dat ook weleens, dat je iets moeilijk los kunt laten? Want je weet wat je hebt en je weet niet wat ervoor terug zal komen. Zelfs die laatste bruine blaadjes, de restjes van wat er was, lijken nog de moeite waard om vast te houden.
God wil ons soms iets nieuws geven en dat kan pas wanneer we loslaten wat we in onze handen hebben.
Zoiets als de graankorrel die de grond in moet om te sterven. Vervolgens brengt hij meervoudig vrucht voort.
Of zoals de ranken aan de wijnstok, die gesnoeid worden opdat er meer vrucht zal zijn. Of die worden weggehaald omdat ze geen vrucht droegen.
Allebei pijnlijke processen die in eerste instantie helemaal niet leuk zijn, maar als doel hebben om verbetering te brengen. Het getuigt van nieuwe dingen, hoop en zekerheid dat er iets goeds uit voort zal komen. Het is als de hoop die in ons leeft.
Als zoon van een rijke zakenman en erfgenaam van de Borden Milk Company, had William Borden genoegen kunnen nemen met een financieel onafhankelijk, gemakkelijk leven. In plaats daarvan koos hij ervoor zijn leven en zijn geld in Christus en zijn koninkrijk te steken.
Toen William in 1904 de middelbare school had afgerond, zond zijn vader hem op een cruise rond de wereld. Omdat zijn hart brak bij het zien van de geestelijke nood van de mensen die hij ontmoette, wijdde William zijn leven aan het dienen van Jezus Christus als zendeling.
Hij besteedde zijn jaren op Yale om het Woord van God onder de knie te krijgen en de mensen in zijn omgeving te bereiken met het evangelie van Christus. Ten slotte kwam het moment dat hij naar het zendingsveld zou gaan. Op weg naar China voer hij eerst naar Egypte, waar hij hersenvliesontsteking kreeg en nog geen maand later stierf. Net zoals met Maria van Betanië, zouden sommigen van William Borden zeggen: 'Wat een verspilling.' Maar het feit dat William zijn leven opofferde, heeft een enorme oogst van rechtvaardigheid voortgebracht. Geïnspireerd door zijn oprechte toewijding aan Christus, zijn talloze jongemannen opgestaan om zijn plaats op de zendingsvelden van de wereld in te nemen.
Williams toewijding aan de Heer heeft geresulteerd in een levensstijl van offervaardig geven. Bij de opening van zijn testament werd ontdekt dat hij zijn hele fortuin van meer dan een miljoen dollar had bestemd voor de zaak van Christus, naast de duizenden dollars die hij al tijdens zijn korte leven had weggegeven.
Na zijn dood werden de volgende drie zinnen gevonden in het schutblad van Williams Bijbel: No reserves. No retreats. No regrets. (Geen voorbehoud. Geen terugtrekken. Geen spijt.)
Iemand heeft eens berekend hoe een leven van 70 jaar ongeveer wordt doorgebracht.
Hier volgt de schatting:
Slapen 23 jaar
Werken 16 jaar
Tv-kijken 8 jaar
Eten 6 jaar
Reizen 6 jaar
Ontspanning 4,5 jaar
Ziekte 4 jaar
Kleden 2 jaar
Godsdienst 0,5 jaar
----------
Totaal 70,0 jaar
Ontnuchterend hè, om zo voor ons te zien dat we het grootste gedeelte van ons leven slapend doorbrengen. En wij maar denken dat wij zo belangrijk zijn!
Laten we het gebed van Mozes uit Psalm 90:12 maar tot het onze maken: 'Leer ons zó onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen.'
Er zijn mensen die zeggen: 'Ik geloof in God, Hij is heel belangrijk voor mij. En ik geloof in Jezus; ik ben zo dankbaar voor wat Hij voor mij gedaan heeft!' Als je dan vraagt of ze wel eens de Bijbel lezen, dan komt er een weifelend antwoord: 'In de kerk. Soms lees ik een psalm, als ik het moeilijk heb.'
Stel, iemand zegt tegen je: 'Ik vind jou heel belangrijk in mijn leven. Ja, ik houd zelfs van jou! Maar ik ben verder niet echt in je geïnteresseerd. Ik hoef niet per se te weten wie je precies bent en wat je me allemaal wilt vertellen. Als je me een brief schrijft, dan zal ik die waarschijnlijk niet lezen. O, wil je me dan iets belangrijks vertellen? Ja, eh, daar heb ik gewoon geen tijd voor.' Zou zo'n persoon tot je persoonlijke vrienden behoren? Is het een goede bekende met wie je twee keer per jaar afspreekt? Of blijft het een vage kennis?
Misschien vind je het een beetje pijnlijk, maar dat is exact wat wij doen als wij niet geïnteresseerd zijn in wat God ons wil vertellen door zijn Woord.
God maakt geen onderscheid des persoons. Als jij een kind van God bent geworden, dan ben je dat. Daar verandert niets aan. Maar kun je je voorstellen dat God aan sommige kinderen meer van Zichzelf toevertrouwt dan aan andere? Niet omdat Hij Zichzelf niet aan al zijn kinderen wil laten zien. Nee, Hij houdt van elk kind en wil erg graag een diepe persoonlijke relatie met elk kind opbouwen. Maar niet ieder kind wil Hém echt leren kennen en daar moeite voor doen. Wat mist zo'n kind veel!
Bij dit seizoen heb ik altijd gemengde gevoelens. Zo mooi, al die kleuren van de bomen. Ik vind het prachtig om te zien en het is elke dag anders.
Toch is het een beetje een treurig seizoen, het verval van de zomer eigenlijk.
Voorlopig geen zicht op nieuwe blaadjes en zonnige terrasjes. Dat wordt dus binnenzitten of warm gekleed naar buiten.
Afgelopen weekend reden we door de polders en er waren enkele bomen die nog wel blaadjes hadden. 't Was net alsof ze er nog niet aan toe leken te zijn om die laatste bruine, eigenlijk al dode, blaadjes te laten gaan. Nog even wachten... mag het nog even wachten?
Je weet hoe het verder gaat. Ze zullen afvallen. Storm en regen zullen het afmaken. De winter is in aantocht en in die tijd lijkt alles stil te staan.
Heb je dat ook weleens, dat je iets moeilijk los kunt laten? Want je weet wat je hebt en je weet niet wat ervoor terug zal komen. Zelfs die laatste bruine blaadjes, de restjes van wat er was, lijken nog de moeite waard om vast te houden.
God wil ons soms iets nieuws geven en dat kan pas wanneer we loslaten wat we in onze handen hebben.
Zoiets als de graankorrel die de grond in moet om te sterven. Vervolgens brengt hij meervoudig vrucht voort.
Of zoals de ranken aan de wijnstok, die gesnoeid worden opdat er meer vrucht zal zijn. Of die worden weggehaald omdat ze geen vrucht droegen.
Allebei pijnlijke processen die in eerste instantie helemaal niet leuk zijn, maar als doel hebben om verbetering te brengen. Het getuigt van nieuwe dingen, hoop en zekerheid dat er iets goeds uit voort zal komen. Het is als de hoop die in ons leeft.
- Wie God is, wie Jezus is en de heilige Geest. (Lucas 24:25-27,44-45; Johannes 14:7,23-26)
- Wie je zelf bent. En wie je bent dankzij Jezus. (Romeinen 7:14-25; Galaten 2:19-20; Johannes 1:12)
- Wie je vertrouwen kunt en waarom. Dat helpt je Gods Woord serieus te nemen. (Numeri 23:19)
- De waarheid die boven alles uitstijgt. Wie is de Waarheid? (Johannes 17:17; 8:31-32; Romeinen 1:16-17)
- Hoe je wijs kunt worden. Deze wijsheid heb je nodig. Hierdoor groei je in ontzag
voor God. (Spreuken 9:10; 2 Timoteüs 3:14-17)
- Dat je dingen mag toetsen die op je af komen. Wat is waar, wat niet? (Filippenzen 1:9-11; Handelingen 17:11; 1 Korintiërs 10:23e.v.)
- Hoe je met wijsheid antwoord kunt geven op vragen van anderen. (Kolossenzen 4:2-6)
- Dat je met God mag praten, en hoe! Al de verschillende gebeden die beschreven
staan, zijn als voorbeeld gegeven. (Matteüs 6:9-13; Romeinen 8:26-27; Efeziërs 6:18)
- De vele beloften die God geeft. (Jozua 23:14; Psalm 119:50; 2 Korintiërs 1:19-22; Hebreeën 11:13-16)
- Dat je God mag aanbidden op die manier waar Hij blij mee is. (Johannes 4:23-24)
- Hoe je kunt groeien in je geloof. Je leven gaat vrucht dragen door en voor God.
(Johannes 15:5; Filippenzen 3:10-14; 2 Petrus 3:13-18)
- Hoe je meer en meer op Hem kunt gaan lijken. (Romeinen 8:29; 12:2; Kolossenzen 3:5-17)
- Vreugde in mooie en moeilijke omstandigheden, vrede in de storm. (Romeinen 12:12; 15:13; Filippenzen 4:4-7; Johannes 14:27)
- Hoe je stand kunt houden in een geestelijke strijd. Je leert je 'zwaard' te gebruiken en om te gaan met situaties waarin je op je christen-zijn aangesproken wordt. (Efeziërs 6:10-18)
- Hoe je kunt omgaan met tegenwerking en situaties waarin mensen je om je geloof het leven moeilijk maken. (Matteüs 10:16-42)
- Hoe je stevig op je benen kunt blijven staan. En hoe je, als je staat, waakzaam kunt blijven zodat je toch niet onderuitgeschoffeld zult worden door Gods tegenstander. (1 Korintiërs 10:12-13)
- Hoe je sterk kunt staan in stormachtige tijden. Je vertrouwen op en in God zal daardoor groeien. (2 Kronieken 16:9a; Psalm 9:10-11; Romeinen 5:3-5; 8:31-39)
- Hoe je de tijden kunt leren herkennen - ook met het oog op de toekomst. (Daniël 2:20-22; Handelingen 17:24-26; Matteüs 24; Efeziërs 1:7-10; 1 Tessalonicenzen 5:1-11; 2 Timoteüs 3; Openbaring 14:12-13; 17:9)
Er zijn nog veel meer redenen om de Bijbel te lezen. Hoeveel redenen er ook zijn, uiteindelijk gaat het erom wat jijzelf doet. Dat kan niemand voor jou bepalen.
God heeft in het hart van elk mens het verlangen naar Hemzelf gelegd (Handelingen 17:27; Psalm 19:1-5; Romeinen 1:20-21). Maar het is aan iedereen persoonlijk om daarop in te gaan en God te zoeken.
Vaak heb ik me vaak afgevraagd waar mijn leven nu eigenlijk voor dient en wat er van deze wereld terecht zal komen. Soms vroeg ik me deze dingen af wanneer alles me voor de wind ging en ik heerlijk op mijn lauweren lag te rusten. Dan droomde ik mooie dromen. Verontrustender was het als deze vragen op mij af kwamen wanneer ik me overweldigd voelde door pijn en verdriet. Door angst en onzekerheid of door somberheid over wat ik allemaal om me heen zag gebeuren. Juist op zulke momenten had ik behoefte aan antwoorden, aan Gods perspectief. Ik heb geleerd de antwoorden in de Bijbel te zoeken. Dat alleen geeft rust.
Ik vind het wel heel bizar dat ik voor alles tijd heb, behalve als ik stille tijd wil houden. Dat ik met gemak een soapserie kan bekijken of een domme film. Maar een halfuur met God, dat vind ik dan knap als mij dat is 'gelukt'. Ik vind dat beschamend ten opzichte van mijn Schepper en ik doe mijn best... maar val zo vaak weer terug! Het is een wonder dat Hij mij wil als zijn kind!
Beseffen dat Jezus opgestaan is; dat de dood overwonnen is... ook voor mij! Dit besef geeft me steeds weer kracht. Soms zijn er lastige momenten waarbij het verleden opspeelt en dan kijk ik naar het kruis dat in mijn kamer hangt. Dankzij Jezus' opstanding is er nieuw leven voor mij, hou ik mezelf dan voor. En dat besef maakt dat ik gemakkelijker oude moeiten los kan laten, omdat ik me wil uitstrekken naar het nieuwe dat God voor mij bedoeld heeft. Overwinning in plaats van verdriet!
Daar zat hij dan. Op zijn troon. Te midden van alle luxe en comfort die hij zich maar wensen kon. Macht genoeg. Aandacht genoeg. Afleiding genoeg. En toch zei hij: 'Breng haar hier!' Uit verveling? Had hij op het verkeerde moment op het verkeerde balkon gestaan? Alle andere koningen hadden toch de strijd opgezocht? Waarom stond hij dan op zijn balkon? Was hij maar met zijn leger meegegaan. Maar ja, dat is achteraf praten...
Werd koning David het slachtoffer van zijn succes? Kon David op een gegeven moment niet goed met de zegeningen omgaan die hij van God ontvangen had?
Het leek alsof hij Gods genade en God zelf uit het oog verloor. Hij liet zich gaan. David liet zich als het ware meeslepen door een steeds groter wordende, naar beneden denderende sneeuwbal van oorzaak en gevolg: succes - luiheid, verveling en gemakzucht- egoïsme - onbeheerste wellust - ik wíl het, ik móét het hebben - zonde.
Welke zonde? Wil je het echt weten? Nou vooruit, hou je vast: overspel; manipulatie en bedrog; moord met voorbedachten rade; een medeplichtige betrekken bij moord; extra soldaten in gevaar brengen die sneuvelen; verdoezelen van zonde en doorleven alsof er niets aan de hand is; God en het volk te kijk zetten bij omringende vijanden. En de consequenties? Een gebroken, beschaamd, verdrietig en in rouw gedompeld hart. Dubbele rouw voor de vrouw met wie hij overspel pleegt. Hun zoontje sterft.
Een verloren veldslag en verlies van mensenlevens. Grote ellende, moord en doodslag in zijn familie. En God wordt door zijn vijanden belasterd. Kunnen we dan nu vol afschuw met onze vinger naar David wijzen?
O ja? Ben jij een stuk beter? Vooruit, misschien heb je geen soldaten laten sneuvelen. Niemand vermoord. Geen feitelijk overspel gepleegd. Maar maakt dat jou zonder zonde? Maakt dat jou een stuk beter? Wat zegt Jezus in de Bergrede ook alweer over seksuele fantasieën en overspel? En over een ander in woede uitschelden en moord? (Matteüs 5). Wat zegt Jezus ook alweer tegen Farizeeën die denken dat ze beter zijn dan de op heterdaad betrapte prostituee in Johannes 8:7? 'Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen.' Zet dus je 'ik ben heiliger dan hij'-gedachte maar snel aan de kant, want we kunnen heel wat van David leren.
Wat maakte koning David dan toch zo bijzonder? Zijn knappe uiterlijk? Zijn militaire strategieën of zijn rijkdom? In de Bijbel staat veel over David geschreven, en ook hijzelf heeft menig pagina gevuld. Kennelijk is er iets bijzonders aan hem.
Was David dus volmaakt? Nee. Was hij het schoolvoorbeeld van vroomheid? Niet bepaald. Als je bang bent voor 'erge' zonden, blijf dan vooral bij hem uit de buurt. (Ook al bestaat er onderscheid tussen zonden, toch blijft een beetje meer of minder fout nog steeds fout. Of je de wet een beetje of enorm breekt, je breekt hem. Dus, zelfingenomenheid en verwaandheid: opgepast!) David had het nodige op zijn kerfstok.
En toch... David krijgt het grootste compliment dat je als mens ooit kunt krijgen. De Almachtige God noemt David 'een man naar mijn hart', omdat hij met hart en ziel aan God is toegewijd. David dient God, ook in de praktijk van zijn dagelijks leven, in de keuzes die hij maakt. Nee, hij is niet volmaakt, hij laat steken vallen. Maar God ziet zijn toegewijde hart. Hij ziet Davids oprechte liefde voor Hem.
De prijs van het leven is te hoog, in eeuwigheid niet op te brengen.
De prijs van het leven is te hoog, in eeuwigheid niet op te brengen.
Er valt met geld heel wat te bereiken. Grote huizen en grote weelde (vers 17), voorspoed (vers 19), vermogen (vers 7,11). Maar inzicht niet. Leven allerminst. De onbelangrijke dingen van het leven zijn te koop, desnoods voor een appel en een ei. Aan de belangrijkste dingen van ons bestaan hangen dure prijskaartjes. Je wordt makkelijk misleid door de schone schijn, en dan denk je dat het hele leven binnen je bereik ligt. Niks ervan! De psalmdichter weet wel beter. Wat God vraagt voor een leven, is niet te betalen. En de wisselkoersen van Er is een boel verwarring in deze wereld over wat een mens hééft en wat hij ís. De meeste mensen houden zich vooral met de eerste vraag bezig, en krijgen geen vat op hun eigen identiteit, op wat ze in diepste wezen zijn. Daardoor blijft hun denken, zelfs heel hun leven, beperkt tot de buitenkant. Je kunt arm zijn, of je kunt rijk zijn, maar het gaat er toch werkelijk om (niet wat je bent, maar) wie je bent.
Pas aan het einde van de Bijbel worden de vragen definitief verhelderd en opgelost. Het Nieuwe Testament vertelt ons dat de Zoon van God gekomen is om zijn leven te geven als een losprijs voor velen. Dat is de prijs van ons leven. Zo hoog schat God de waarde van mensenlevens in. Het mooiste, liefste en rijkste wat Hij had, zijn eniggeboren Zoon, gaf Hij om ons te kunnen bezitten. Dat is zoals Hij al zijn schepselen het liefst wil zien: als zijn geliefde kinderen!
'Geen mens kan een ander vrijkopen (...) de prijs van het leven is te hoog, in eeuwigheid niet op te brengen' (vers 8). Maar aan het einde van de Bijbel wordt de Heer Jezus het nieuwe lied toegezongen: 'U verdient het (...) want U bent geslacht en met uw bloed hebt U voor God en mensen gekocht uit alle landen en volken, van elke stam en taal' (Openbaring 5:9).
Als ik toevallig voor je deur sta te huilen, Zou je mij troosten? Als ik je bel en vroeg om mij op te halen omdat er iets gebeurd is, Zou je dan komen? Als ik op een dag aan het eind ben gekomen van mijn leven; Wil je dan deel uitmaken van die laatste dag? Als ik een schouder nodig heb om op uit te huilen, Zou je me dan de jouwe geven? Dit is een test om te zien wie je echte Vrienden zijn of als je gewoon met iemand wilt praten zij er voor je zijn. Weet je wat de relatie is tussen je twee ogen? Ze knipperen samen, ze bewegen samen Ze huilen samen, ze zien dingen samen, en ze slapen samen, Maar ze zien elkaar nooit; .. dat is wat vriendschap is. Uw streven is uw motivatie, uw motivatie is uw geloof, Het geloof is uw vrede, uw vrede is uw doelgroep, uw doelstelling is de hemel.
In Cambodja hebben veel boeddhisten een rode vlag in de nok van hun huis hangen, als bescherming tegen het kwade.
In China hebben de mensen tekens boven de deur om de boze geesten buiten te sluiten.
In Liberia hebben veel christenen een afbeelding van Jezus (op een schilderij, op de kalender of op de klok) aan de muur hangen, en in Ethiopië geloven christenen dat een orthodox kruis ervoor zorgt dat het huis gezegend is.
Tijdens de uittocht uit Egypte gaf God de Israëllieten de opdracht bloed aan de deurposten te smeren, zodat ze beschermd waren tegen de rondtrekkende engel des doods.
In Johannes 14 zegt Jezus tegen Zijn discipelen: als iemand Mij liefheeft en Mijn geboden onderhoudt, zal Mijn Vader hem liefhebben en zullen Wij komen en woning bij hem maken.
Hier hebben we gelijk het geheim te pakken: geen kruis, afbeelding of een ander symbool geeft aan dat Jezus woning bij jou wil maken, maar alleen het feit dat je Hem liefhebt en Zijn geboden bewaart!
Hoe zat het dan bij de uittocht uit Egypte met het bloed aan de deurposten, dat was toch ook een symbool?
Inderdaad, maar alleen om aan te geven dat ze God vertrouwden en Zijn geboden naleefden.
In Psalm 121:8 staat: 'De Heer houdt de wacht over je gaan en je komen van nu tot in eeuwigheid.' Of dat nu gaat om je komen in deze wereld als baby en je uitgaan van deze wereld, of om je dagelijkse gang tussen huis en werk. Hij houdt de wacht over je, Hij wil je ziel bewaren in alle gevaren op reis.
Soms helpen de gevaren daar zelfs bij. God kan ook daaruit namelijk iets goeds laten voortkomen, zoals Paulus zegt in Romeinen 8:28: 'En wij weten dat voor wie God liefhebben (...) alles bijdraagt aan het goede.' Dat betekent trouwens niet dat God het kwade goed vindt! God brengt nieuw leven, zelfs (of misschien juist) door ellende en dood heen.
En uiteindelijk - of je reis kort of lang is, of hij voor jouw gevoel ingekort wordt of niet - zul je veilig bij God aankomen. Dan mag je voor eeuwig bij Hem blijven en je beloning in ontvangst nemen: 'Gelukkig is de mens die in de beproeving staande blijft. Want wie de proef doorstaat, ontvangt als lauwerkrans het leven, zoals God heeft beloofd aan iedereen die Hem liefheeft' (Jakobus 1:12).
Ook al is het bovenstaande allemaal waar, toch komt een levensstorm met windkracht 16 altijd ongelegen en veroorzaakt hij veel pijn en verdriet. Soms lijken al je zekerheden weg te vallen, vliegen de nare woorden je om de oren. Dan kun je zo overweldigd worden dat je het allemaal even niet meer ziet zitten. Dan kun je boos en bitter worden. Dat kan trouwens ook gebeuren als er een herfststorm met windkracht 7 over je heen jaagt.
Het is juist in de storm belangrijk dat je Jezus persóónlijk hebt leren kennen en dat je zijn genade in jouw leven aangenomen hebt en steeds weer aanneemt. Dat je geloof als een anker vastligt in de 'vaste grond', in Jezus. Want juist in de storm heb je God zo nodig. Je mag weten:
Als de heilige Geest je overtuigt van wie Jezus is en wie Hij wil zijn voor jou - wat gebeurt er dan? Dan vervolg je je weg met blijdschap! Want alles is anders geworden. Je bent overgegaan van de dood in het leven - en in jou is de liefde van God uitgestort. En dat niet alleen: de vrede van God, de rust, de blijdschap, de hoop... alles is nieuw. Je bent zélf nieuw geworden, zegt God: een nieuwe schepping, al het oude is voorbijgegaan, zie het nieuwe is gekomen. Als je daar niet blij van wordt! Als u al lang een kind van God bent, herinnert u zich deze eerste blijdschap, deze eerste liefde nog? En als u nog geen kind van God bent, verlangt u ernaar dat uw leven ook vernieuwd wordt?
34 De eunuch vroeg aan Filippus: Kunt u me zeggen over wie de profeet het heeft? Over zichzelf of over een ander? 35 Daarop begon Filippus met hem te spreken over het evangelie van Jezus, waarbij hij deze schrifttekst als uitgangspunt nam. 36 Onderweg kwamen ze bij een plaats waar water was, en de eunuch zei: Kijk, water! Waarom zou ik niet gedoopt kunnen worden?
(8:36) Andere handschriften hebben een extra vers: [37] Filippus zei tegen hem: Indien u gelooft met heel uw hart, is het toegestaan. Hij antwoordde: Ik geloof dat Jezus Christus de Zoon van God is.
37 38 Hij liet de wagen stilhouden en beiden liepen het water in, zowel Filippus als de eunuch, waarna Filippus hem doopte. 39 Toen ze uit het water kwamen, greep de Geest van de Heer Filippus en nam hem mee, en de eunuch zag hem niet meer, maar vervolgde zijn weg vol vreugde. 40 Filippus kwam terecht in Azotus; van daar reisde hij verder en verkondigde in alle steden het evangelie, tot hij in Caesarea aankwam.
We weten steeds meer. Dat staat wel vast. Alleen al Wikipedia verschaft ons inzicht in alles. We halen her en der onze kennis vandaan. We selecteren bewust of onbewust dat wat we willen weten. Soms beseffen we dat het een selectie is en soms ook niet. We missen een oudere wijze raadgever, een goeroe, een meester. Die zijn ook niet meer 'in'. De Beatles gingen ooit nog naar India om een goeroe te bezoeken, maar onze meester is Google. We buigen voor Google en Wikipedia, we buigen voor onze eigen verzamelkunst. We zijn daar ook heel arrogant over, want we voelen ons sterk door allerlei meningen op forums en weblogs. Wat weten we nog zeker? Jezus leeft en zijn woord is waarheid. Daar houd ik het altijd toch maar bij.
Kort geleden reed ik op de snelweg. Op een gegeven moment werd ik ingehaald door een witte vrachtwagen. Op zich niet zo bijzonder. Toch begon ik ineens hardop te lachen. De achterkant van de auto was zo vuil geworden, dat je eerder het idee had dat het een zwarte auto was dan een witte. In het vuil waren met een vinger de woorden geschreven: 'Ook leverbaar in zwart.' Dat vond ik humor.
Even later zag ik hierin een geestelijke les. Door het geloof in het verlossingswerk van de Heer voor mij en zijn opstanding ben ik 'witter dan sneeuw geworden'. Dat is mijn nieuwe kleur. Maar ik ben ook in zwart leverbaar. Dat doet zich voor als ik mijn leven niet richt op de Heer. Als ik Hem niet volg, maar mijn eigen weg ga. Dan raakt mijn 'witte kleur' bezoedeld door zondig gedrag. Dan word ik als het ware zwart in plaats van wit. Dat gebeurt niet alleen door 'grote' zonden: 'Laat geen vuile taal over uw lippen komen, maar alleen goede en waar nodig opbouwende woorden, die goed doen aan wie ze hoort. Maak Gods heilige Geest niet bedroefd, want Hij is het stempel waarmee u gemerkt bent voor de dag van de verlossing. Laat alle wrok en drift en boosheid varen, alle geschreeuw en gevloek en alle kwaadaardigheid' (Efeziërs 4:29-31).
Laten we heldere lichten zijn in deze zwarte, duistere wereld.
Hoe leidt God ons leven? Veel mensen zijn ernstig op zoek naar de leiding van God en gedragen zich daarbij als zeurende kleuters. Niet rot bedoeld, hoor... geestelijke 'leiders' houden ons dikwijls klein. Mag ik even naar de wc? Mag ik naar Rotterdam, wilt u dat ik ga studeren, ik voel dat ik naar Afrika, Suriname, Brazilië moet. Alaska? Daar voel ik niet zo veel voor. Erg koud ook. Wij moeten God dienen met ons hart, onze ziel én ons verstand. Met andere woorden: met ons Zijn, met ons Gevoel, met onze Ratio. Soms ben je oud en wijs genoeg om zélf te beslissen wat je moet, wil en mag doen. We hoeven niet in de kleuterklas te blijven zitten. Ach, Paulus wist het ook al: jullie hadden leraars moeten zijn, maar je gedraagt je als huilende baby's, die melk willen.
GODS LIJDING
Nee, dit is geen taalfout. Lijden is ook een onderdeel van leiden. Hoe zien we niet (altijd), maar het vervult, hoe dan ook, een functie. Anders was het er niet geweest. God, de Almachtige, die álles voorziet en ín alles voorziet, was nog zekerder dan Paulus, dat al het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die straks geopenbaard zal worden. Wij houden meer van glossy magazines over leiderschap dan over lijderschap. In de Middeleeuwen en de vroege kerk was dat anders. Mensen moesten zelfs gewaarschuwd worden het martelaarschap niet te zoeken. Dat wij de antwoorden op de vraag over lijden niet weten, ligt niet aan de God van de Bijbel, maar aan de tijdgeest. Welke geest zou dat toch zijn?
Veel mensen denken dat ze uitverkoren zijn om naar de hemel te gaan; maar dat naar de hemel gaan is een extra bonus, het is niet het doel van de uitverkiezing. Het doel is dit: 'hen die Hij tevoren heeft gekend, heeft Hij ook tevoren bestemd om aan het beeld van zijn Zoon gelijkvormig te zijn' (Romeinen 8:29).
Gelukkig geloofden de elf inmiddels dat de Heer werkelijk opgestaan en aan Simon verschenen was. Je zou zeggen dat het voor de leerlingen dan geen onverwachte gebeurtenis meer kon zijn toen de Heer ineens persoonlijk in hun midden stond en tegen hen begon te spreken. Zij reageerden echter vol angst. Bijzonder is dat de Heer hun geen verwijten maakte vanwege hun ongeloof. Toen de Heer hun zijn handen en voeten had laten zien en zichzelf liet betasten, konden ze van blijdschap nog steeds niet geloven dat Hij het werkelijk was. Dus eerst angst, daarna blijdschap en verbazing, maar nog geen geloof. Ten slotte at Hij voor hun ogen een geroosterde vis. Toen geloofden ze dat Hij het zelf was, want een geest kon niet betast worden en eten.
Een aantal vrouwen had zich neergelegd bij de zekerheid dat hun Heer werkelijk dood was. Daarom gingen ze naar het graf met hun specerijen. Niet om het lichaam te conserveren, maar uit eerbetoon. Wat een schok zal het voor deze vrouwen geweest zijn te zien dat het graf open was. Grafschennis is iets van alle tijden. Grafrovers hebben doorgaans voor van alles interesse, maar niet voor het lichaam van de overledene. Tot verbijstering van de vrouwen bleek het lichaam van hun dierbare verdwenen. Geweldig dat God gezorgd had voor twee engelen die konden uitleggen wat er was gebeurd. De Levende moest niet tussen de doden gezocht worden. Hij was opgewekt, zoals Hij zelf had gezegd: op de derde dag zou het gebeuren .Wat fantastisch dat het precies zo gegaan was als de Heer gezegd had! Ineens herinnerden de vrouwen zich zijn woorden. Heel begrijpelijk dat ze dit geweldige nieuws nu meteen wilden gaan vertellen aan de elf leerlingen.
Het zal een enorme domper voor deze vrouwen zijn geweest dat de leerlingen hun woorden als kletspraat beschouwden. Vreemd eigenlijk, want de Heer had ook hun tot drie keer toe verteld dat Hij op de derde dag zou opstaan. Toch was daar een Petrus die de moeite nam te gaan kijken. Ook hij moest vaststellen dat het graf leeg was.
Intussen koos de Heer ervoor te verschijnen aan de Emmaüsgangers. Ook zij hadden al iets meegekregen van een leeg graf en van een opstanding, maar, zo vertelden zij aan de hun onbekende Vreemdeling, niemand had Hem nog gezien! De Heer legde echter vanuit de Schriften uit wat er over Hem geschreven stond. Hijzelf opende hun ogen en zij herkenden Hem. Indrukwekkend!
Na Goede Vrijdag is het niet meteen Pasen. De Heer Jezus is op vrijdag gestorven, en op zondag opgestaan. Naar Joodse maatstaven gemeten is Hij drie dagen in het graf geweest. Mensen hebben zich er dus van kunnen overtuigen dat de Heer Jezus echt dood was. Josef van Arimatea was zo iemand. Hij was een leerling van Jezus geworden en wilde zorg aan Jezus' lichaam besteden. Hij heeft Hem eervol begraven in zijn eigen graf. Of Josef met de opstanding rekende, blijkt hier niet. Wie daar op hun manier wel degelijk mee rekenden, waren de hogepriesters en de farizeeën. Zij lieten het graf bewaken, zodat de overledene in het graf bleef. Maar zo zou het niet gaan. Drie dagen in het graf was genoeg. Daar kon geen wachtpost iets aan veranderen.
Deze psalm is een psalm van David. Hij heeft de psalm gemaakt in een tijd van zware beproevingen en nood. Waarschijnlijk toen hij moest vluchten voor koning Saul. Ongetwijfeld heeft hij deze psalm opgeschreven onder de leiding van de heilige Geest. Veel dingen die hier genoemd worden, zijn niet rechtstreeks van toepassing op David zelf. Het blijkt duidelijk dat we in deze psalm een profetische beschrijving vinden van het lijden van de Heer Jezus aan het kruis. Verschillende teksten uit deze psalm worden in het Nieuwe Testament aangehaald. Ze werden vervuld tijdens het lijden van de Heer Jezus aan het kruis. De woorden waarmee de psalm begint: 'Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?' zijn door de Heer Jezus uitgesproken toen Hij in de drie uren van duisternis door God verlaten was. In de psalm wordt deze vraag van de Heer Jezus niet beantwoord, maar tijdens zijn kruislijden gaf God Hem ook geen antwoord. Waarom moest de Heer Jezus, de man die het lijden kende, zo lijden op het kruis? Zijn lichamelijk lijden moet al enorm zijn geweest. De woorden uit de psalm laten daar iets van zien: 'Als water ben Ik uitgegoten' en 'mijn gebeente valt uiteen' en 'mijn hart is als was, het smelt in mijn lijf'. Maar dat Hij door God verlaten werd, in de drie uren van duisternis, was nog erger voor Hem. Aan het kruis is de Heer Jezus voor ons één gemaakt met de zonde en heeft Hij onze zonden in zijn lichaam gedragen. Hij kreeg de straf die wij verdiend hadden. God kan de zonde niet verdragen. Daarom moest God Hem op het kruis alleen laten. Hij is nu niet meer alleen. Vandaag wil Hij bij zijn broeders en zusters zijn om samen met hen God te eren: 'Ik zal U loven in de kring van mijn volk.
1 Voor de koorleider. Op de wijs van De hinde van de dageraad. Een psalm van David.
Het is de ultieme troost als iemand van onze dierbaren is gestorven: hij is bij Jezus. Dat is de toekomst van iedere wedergeboren christen, of het nu langs de moeilijke weg van de dood is of straks misschien langs de bijzondere weg van de wegvoering. 'Bij Jezus zijn' is waar het om gaat: het is onze bestemming, omdat we bij Hem worden wat we uiteindelijk altijd bedoeld waren te zijn. Hij is onze bestemming, Hij is onze vrede, Hij is ons doel. Dat is een bijzondere troost in de tijd die we nog doorbrengen in de onvolmaaktheid. Het is ook een bemoediging om aan Hem vast te houden. Laten we elkaar zo troosten en bemoedigen.
13 Broeders en zusters, wij willen u niet in het ongewisse laten over de doden, zodat u niet hoeft te treuren, zoals zij die geen hoop hebben. 14 Want als wij geloven dat Jezus is gestorven en is opgestaan, moeten wij ook geloven dat God door Jezus de doden naar zich toe zal leiden, samen met Jezus zelf. 15 Wij zeggen u met een woord van de Heer: wij, die in leven blijven tot de komst van de Heer, zullen de doden in geen geval voorgaan. 16 Wanneer het signaal gegeven wordt, de aartsengel zijn stem verheft en de bazuin van God weerklinkt, zal de Heer zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan, 17 en daarna zullen wij, die nog in leven zijn, samen met hen op de wolken worden weggevoerd en gaan we in de lucht de Heer tegemoet. Dan zullen we altijd bij hem zijn. 18 Troost elkaar met deze woorden.
Er is een verhaal van een oude grootvaderklok die al drie generaties lang in dezelfde hoek van een kamer had gestaan en trouw dag na dag de minuten en uren weggetikt had. In de klok was een zwaar gewicht dat elke avond moest worden opgetrokken om de klok aan de gang te houden.
Op zekere dag werd de klok verkocht en de nieuwe eigenaar zag het zware gewicht. 'Dat is te erg,' zei hij, 'dat die oude klok zo'n zware last moet dragen.' Hij nam het gewicht van de ketting en ogenblikkelijk hield de klok op met tikken. 'Waarom deed u dat?' vroeg de klok. 'Ik wilde je last verlichten,' zei de man.
'Hang het er alstublieft weer in,' zei de klok, 'dat houdt me aan de gang!'
De meeste mensen hebben graag een gemakkelijk leventje. Ze denken dat ze, als ze geen lasten hebben, plezierig kunnen leven. Ze beseffen niet dat God ons vaak geestelijk 'aan de gang houdt' door de gewichten die ons naar beneden lijken te trekken. Beproevingen kunnen onze voeten geestelijk activeren. Onze lasten brengen ons niet alleen zegen in dít leven, maar 'de lichte last der verdrukking van een ogenblik bewerkt voor ons een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid'(2 Kor. 4:17).
17 De geringe last die we tijdelijk te dragen hebben, brengt ons een eeuwige luister, die alles omvat en alles overtreft.
Johannes, de auteur van dit evangelie, is bescheiden en wil niet op de voorgrond treden. Hij noemt zijn naam niet, maar omschrijft zichzelf als 'de andere leerling'. Op die heerlijke opstandingsmorgen komt hij als eerste bij het graf. Als hij uiteindelijk naar binnen gaat, ziet hij dat het graf leeg is en dat de windsels netjes zijn neergelegd. Hij gelooft: Jezus Christus is opgestaan; het graf is niet stiekem leeggeroofd, maar Hij zelf is in al zijn macht en glorie uit de doden verrezen.
Johannes ziet dat Christus' opstanding een feit is, en gelooft. Als ooggetuige van Christus' begrafenis en opstanding heeft hij dit ook voor ons opgeschreven. Hij weet dat hij de waarheid spreekt en wil dat ook de lezer gelooft (Johannes 19:35). Jezus' woord is waar: 'Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft' (Johannes 11:25).
35 Hiervan getuigt iemand die het zelf heeft gezien, en zijn getuigenis is betrouwbaar. Hij weet dat hij de waarheid spreekt en wil dat ook u gelooft. Johannes 19:35
25 Maar Jezus zei: Ik ben de opstanding en het leven. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft Johannes 11:25
Abraham zou het als zeevaarder goed hebben gedaan. Hij vertrok naar een onbekend land en wist niet welke weg hij moest nemen. Maar God liet hem de weg zien. Midden op zee zijn helemaal geen wegen te zien. Toch kan een zeevaarder er zeker van zijn dat hij goed zit. Dag aan dag tekent hij de route die hij volgt in op zijn zeekaart. En op het moment dat er land in zicht wordt geroepen, weet hij welk land dat is. Eeuwenlang hebben zeevaarders een sextant gebruikt. Elke dag de zon even schieten en s nachts ook de Poolster of het Zuiderkruis. Deze hemelse bakens zijn betrouwbaar. Ook vogels maken daar al heel lang gebruik van. Tegenwoordig wordt veel gebruik gemaakt van satellietnavigatie. Met een GPS-ontvanger hoef je niet eens de zon of de sterren te kunnen zien. Maar dat is wel varen op geloof, op de signalen van elders. Merkwaardig dat dit in het dagelijks leven zoveel moeilijker lijkt: vertrouwen op wat de Hemel ons vertelt. Gewoon afgaan op wat God ons meedeelt. Er is reden genoeg voor. Wie anders dan de Schepper weet hoe wij in elkaar zitten? Vanuit de hemel ziet Hij het pad dat wij nog niet hebben bewandeld. En Hij geeft ons de kracht om op dat pad tot het eind te lopen - tot we bij Hem zijn!
Een poosje geleden was er op de tv eens een documentaire over een joodse man die een ernstige ziekte had opgelopen. Hij kwam in het ziekenhuis terecht en onderging allerlei onderzoeken. Nadat ze daar van alles hadden geprobeerd met allerlei therapieën en medicijnen, kwamen ze uiteindelijk tot de conclusie dat er maar weinig meer aan te doen was. Toen las hij in het oude joodse boek Spreuken van Salomo de volgende spreuk: Een vrolijk hart bevordert de genezing. Dat sprak hem aan. Hij praatte er met de verplegers over en vroeg of hij misschien een videorecorder mocht hebben op de ziekenzaal met een paar komische films om zichzelf wat op te vrolijken. Dat werd toegestaan. Maar dat duurde niet lang. Want hij moest zo vreselijk lachen, dat de anderen op het zaaltje er door werden aangestoken. Voor degenen die net een operatie achter de rug hadden, was dat nogal pijnlijk en niet zo bevorderlijk voor de genezing. Dus werd hij met zijn lachfilmpjes naar een apart zaaltje gereden. Ik ben vergeten hoe lang de kuur duurde, maar volgens de documentaire had het effect. Hij begon te genezen en het duurde niet lang of hij mocht naar huis. Hij had zich beter gelachen!
Ja, een vrolijk hart bevordert de genezing zei Salomo. Ik denk dat daar veel waars in zit. Want het tegenovergestelde is ook waar. We weten allemaal dat je ziek kunt worden van verdriet. En van neerslachtigheid. En dat je van haat en nijd een maagzweer kunt krijgen. Of een hartinfarct. Dus waarom zou vrolijkheid niet een positieve uitwerking kunnen hebben op je gezondheid. In de oude brieven van de eerste christenen kom je dat ook tegen. Verblijd je te allen tijde! schreef er één. Een vrolijk gebod om zo te zeggen. Het zou een vraag kunnen zijn bij een quiz: wat is het vrolijkste gebod uit de bijbel? Antwoord: Verblijd je te allen tijde! Wel makkelijk gezegd! Je moet maar in de problemen zitten. Of onrechtvaardig behandeld worden. Of met ziekte hebben te kampen. Dan is er niet zoveel om je over te verblijden! Nee, dat is ook zo, zeiden de eerste christenen. Maar je moet je ook niet verblijden over de omstandigheden! Want als daar je geluk van af moet hangen dan is het niet best. En ze wisten waar ze het over hadden. Want in die tijd hadden ze de wind niet mee. Nee, ze zeiden er iets bij: Verblijdt u in de Heer te allen tijde. En daar bedoelden ze dan mee dat je je blijdschap moet zoeken in datgene wat Jezus voor je wil betekenen. Daar kun je altijd blij mee zijn.
Ja, een mooi zoethoudertje! denk je misschien. Altijd blij met een dooie mus! Maar wanneer je een beetje thuis bent in de geschiedenis, dan weet je wel dat velen van hen in die tijd voor de leeuwen gegooid werden in de Romeinse arenas. Of ze werden langs de hoofdweg in Rome bij honderden gekruisigd omdat ze het alsmaar over Jezus hadden. Als zúlke mensen zeggen dat je je te allen tijde kunt verblijden, dan is dat geen goedkoop geklets. Hetzelfde lezen we van degenen die in de middeleeuwen door corrupte kerkelijke machthebbers tot de brandstapel werden veroordeeld omdat ze durfden te zeggen dat hun machtswellust niets meer met Jezus te maken had. Volgens betrouwbare overleveringen stonden sommigen te zingen terwijl ze in vlammen opgingen. Nee, deze mensen hadden een blijdschap die onafhankelijk was van de omstandigheden.
Maar wat kunnen we daar vandaag aan de dag nog mee? Want je kunt toch ook wel gelukkig en blij zijn zónder God en Jezus, of niet? Hoeveel mensen zijn er niet die helemaal niets geloven maar die toch gelukkig zijn en een fijn leven hebben!
Jawel. Natuurlijk kun je gelukkig wezen zonder gelovig te zijn. Maar waar ben je dan gelukkig mee? Met dingen waar je nooit zeker van kan zijn. Zolang de omstandigheden een beetje mee zitten, ben je gelukkig. Maar wat gebeurt er wanneer de omstandigheden gaan veranderen en alles mis gaat? Waar haal je dan je geluk en je blijdschap vandaan?
Weet je, wanneer je je geluk alleen maar vindt in dingen die je zo maar weer kwijt kunt raken, dan maak je je ècht blij met een dooie mus en een zoethoudertje. In Kudelstaart, een klein plaatsje vlak bij Aalsmeer, woonde een aantal jaren geleden een bekend cabaretier. Hij had een mooi huis met veel antiek, en daar was hij erg gelukkig mee. Totdat inbrekers er lucht van kregen. Toen hij een keer een tijdje van huis was, haalden ze zijn woning leeg. Daarna kon hij nooit meer rustig van huis als er wat waardevols aan de kant hing. Dan moest hij het veilig laten opbergen. Zo was de aardigheid er gauw af. En zo is het met alles waar je gelukkig mee kan zijn. Op een gegeven moment is de aardigheid eraf. Och, zo is het leven, zeg je misschien. Je moet het treffen, dan heb je geluk. En tref je het niet, nou dan heb je pech gehad. Maar dat was met het geluk van die eerste christenen niet zo. Dat hoefde je niet te treffen, dat was er voor iedereen. En niet voor een tijdje, maar blijvend. En niet alleen maar als ze de wind mee hadden, maar ook als alles tegenzat. En dat geluk is er nog steeds. Daarvoor moet je, net als die eerste christenen, Jezus leren kennen. Te weten dat er Iemand is die je volkomen begrijpt, Iemand tegen wie je alles kunt zeggen en die de verantwoording van je over neemt voor het verleden en voor de brokken die je misschien hebt gemaakt, kijk, daar kun je blij mee zijn zonder bang te zijn dat het maar voor even is. Als je Jezus leert kennen, dan vind je Iemand die dag en nacht voor je open staat, bij wie je je hart uit kunt storten en die je troosten kan. Iemand die je helpt de goede keuzes te maken en een eind maakt aan je onvermogen om nee te zeggen als dat nodig is. Iemand die het voor je opneemt als je onrechtvaardig behandeld wordt of aan de kant wordt geschoven.
Gelukkig is het nog steeds mogelijk om Jezus te leren kennen. Je moet Hem uitnodigen om in je leven te komen. Als dat je aanspreekt, dan kun je dat gewoon tegen Hem zeggen. Je zult merken dat Hij er is als je het eerlijk meent. Ja, wanneer je Degene leert kennen die je leven zinvol maakt en je rust geeft in je hart, dan heb je het echte geluk gevonden. Natuurlijk wordt er aan dat geluk vaak gerukt en getrokken. Maar te weten dat je leven in goede handen is, en dat je met je zorgen bij Hem terecht kunt, geeft vrede en een diepe blijdschap. Dan kun je alles wat tegen zit op een goede manier verwerken. Want een vrolijk hart bevordert de genezing! Nog steeds!
Uit de Bijbel: 'Wees niet bang, ik ben bij je. Kijk niet angstig rond, ik ben je God. Ik maak je sterk, ik help je, ik ondersteun je, ik ben je behoud. ' (Jesaja 41:10)
'Ja, het is God die mij behoudt, ik ben vol vertrouwen, angst heb ik niet. De Heer geeft mij sterkte en kracht, hij is mijn behoud. (Jesaja 12:2)
Meer dan enige andere vrucht in ons leven komt nederigheid tot stand door dienstbaarheid (...) er is niets wat de onmatige verlangens van het vlees zo tuchtigt als dienstbaarheid. Er is niets wat de verlangens van het vlees zo verandert als het dienen in het verborgene. Het vlees begint al te mekkeren als het moet dienen, maar het komt in opstand tegen het dienen in het verborgene. Het stelt alles in het werk om eer en waardering te krijgen.
Uit: Het feest van de navolging, groeien in spiritualiteit, Richard Foster
Gebed staat voor de allerveiligste plek waar we ons hart kunnen uitstorten, zonder ons te hoeven inhouden - zoals we zouden willen doen bij een goede vriend of vriendin die ons aanvaardt zoals we zijn, met al onze gebreken.
Gebed is een kwestie van komen zoals je bent. Het is God die ons verwelkomt in zijn hart. Gebed is een relatie met Degene die ons heeft uitgeroepen tot zijn geliefde kinderen en die dicht bij ons wil zijn.
Vandaag zij we getuige van een vertrouwelijk gesprek tussen de Vader en de Zoon. Tot nu toe had Jezus met zijn leerlingen over zijn Vader gesproken. Maar nu spreekt Hij met zijn Vader over zijn leerlingen. In dit gesprek gaat het om de relatie tussen God en zijn Zoon en de mensen die aan de Zoon gegeven zijn. In een relatie gaat het om belangstelling voor de ander. Je wilt de ander beter leren kennen. De Zoon en de Vader kunnen we alleen leren kennen door het cadeau van eeuwig leven. Jezus wil dat leven geven aan iedereen die in Hem gelooft. Jezus toonde de grootheid van zijn Vader door diens reddingsplan van liefde uit te voeren. En dat deed Hij perfect. De Vader kon die daad van liefde alleen maar beantwoorden door Hem op te wekken uit de doden en te verheffen tot zijn majesteit. Zijn grootheid mogen we steeds meer leren bewonderen.
1 Zo sprak hij. Daarna sloeg Jezus zijn ogen op naar de hemel en zei: Vader, nu is de tijd gekomen, toon nu de grootheid van uw Zoon, dan zal de Zoon uw grootheid tonen. 2 Hij heeft van u macht over alle mensen ontvangen, de macht om iedereen die u hem gegeven hebt het eeuwige leven te schenken. 3 Het eeuwige leven, dat is dat zij u kennen, de enige ware God, en hem die u gezonden hebt, Jezus Christus. 4 Ik heb op aarde uw grootheid getoond door het werk te volbrengen dat u mij opgedragen hebt. 5 Vader, verhef mij nu tot uw majesteit, tot de grootheid die ik bij u had voordat de wereld bestond.
6 Ik heb aan de mensen die u mij uit de wereld gegeven hebt uw naam bekendgemaakt. Zij waren van u, maar u hebt hen aan mij gegeven. Ze hebben uw woord bewaard, 7 en nu begrijpen ze dat alles wat u mij hebt gegeven, van u komt. 8 Ik heb de woorden die ik van u ontvangen heb aan hen doorgegeven, zij hebben ze aanvaard en nu weten ze echt dat ik van u gekomen ben, en ze geloven dat u mij hebt gezonden.
9 Ik bid voor hen. Ik bid niet voor de wereld, maar voor de mensen die u mij hebt gegeven, omdat zij van u zijn 10 alles wat van mij is, is van u, en alles wat van u is, is van mij en omdat in hen mijn grootheid zichtbaar geworden is.
Dagelijks reizen vele mensen met de trein. Op de stations rennen ze door elkaar, de één naar links, de ander naar rechts. Er wordt met koffers gesleept en iedereen heeft haast, want niemand wil de trein missen.
En dan gebeurt het: je komt hijgend aan op het juiste perron en je ziet de trein nét vertrekken. Gemist! Erg vervelend - je was namelijk maar tien seconden te laat. Maar je kijkt op het bord en je ziet dat de volgende trein al over dertien minuten komt. Gelukkig, je hebt een herkansing.
Ook al gelooft niet iedereen dit, toch is ieder mens op reis - naar de eeuwigheid. Een verkeerde keus of te lang gewacht zal je lot tot in eeuwigheid beslissen. Geen herkansing!
Maar als u nu Gods boodschap van liefde en verlossing aanneemt, zorgt Hij dat u op de juiste tijd en plaats aankomt: daar waar Hij zelf woont.
De jaarwisseling heeft voor mij iets bijzonders. Het roept voor mij een sfeer op van afsluiten wat achter mij ligt en spanning voor een nieuwe start. Terugkijken en vooruitkijken.
En dan dat unieke: die aparte Nieuwjaarsdag. Ik weet wel dat alle dagen gelijk zijn, maar toch heeft Nieuwjaarsdag voor mij een bijzonder karakter. Een nieuwe dag aan het begin van een nieuw jaar. In vergelijking daarmee zijn de andere dagen van het jaar maar 'gewone' dagen.
De tekst uit Klaagliederen plaatst deze gedachte toch wel tegen een andere achtergrond. Eigenlijk is elke dag een Nieuwjaarsdag: elke dag is de eerste dag van de periode die komen gaat. En elke dag is er de barmhartigheid van de Heer; zijn barmhartigheden houden niet op. Barmhartigheid. Wat een mooi woord is dat. Er zit 'erbarmen' in, gekoppeld aan het 'hart'. Van Dale zegt erover: 'barmhartigheid: gezindheid van medelijden, mededogen te hebben'. Vervolgens vindt u er een opsomming van de zeven werken van barmhartigheid, gebaseerd op Matteüs 25:35-40: de hongerigen spijzigen, de dorstigen te drinken geven, de naakten kleden, de vreemdelingen herbergen, de gevangenen bezoeken, de zieken bezoeken en de doden begraven.
De Heer wil u voeden, u te drinken geven, u kleden, herbergen en bezoeken. En dat elke dag opnieuw.
Groot is uw trouw, o Heer,
iedere morgen aan mij weer betoond.
Al wat ik nodig had,
hebt Gij gegeven.
Ik wens u toe dat elke dag een Nieuwjaarsdag zal zijn, tot de 'nieuwe dag' aanbreekt!
'Mag ik uw aandacht alstublieft?' Met enige stemverheffing begint de voorzitter een rumoerige vergadering. Zo ongeveer begint de psalm van vandaag. De schrijvers, de zonen van Korach, willen graag de aandacht van de lezer, ongeacht afkomst of sociale status. Alle bewoners van de wereld doen er goed aan aandachtig te luisteren.
Deze psalm lijkt wel speciaal geschreven voor ons in het rijke Nederland. Mensen die maar al te vaak vertrouwen op hun vermogen en er soms ook nog prat op gaan. Mensen die een vermogen achterlaten als ze sterven. Het laatste hemd heeft geen zakken, is een oud gezegde. Rijkdom geeft ons misschien een gevoel van zekerheid, maar het is even betrouwbaar als het ijs van een dichtgevroren vijver. Rijkdom geeft houvast zolang als het duurt, maar zeker niet voor eeuwig. God stelt ons in staat om welvaart te verwerven. Voorspoed hebben we niet op eigen kracht verworven. De mens zonder God leert door zijn rijkdom geen Godsvertrouwen, maar beroemt zich op zijn eigen capaciteiten, en op de welvaart die hij daardoor bereikt heeft.
Een mens die op zichzelf vertrouwt, hoe rijk ook, ontkomt niet aan het oordeel van God. Ook kan hij met zijn goederen niemand vrijkopen. Uiteindelijk is de mens die niet op God vertrouwt gelijk te stellen met een stuk vee, met een schaap in het dodenrijk dat geweid wordt door de dood.
Gelukkig maar dat de psalm hier niet ophoudt. Er is hoop, ook voor Nederland. Wat God vraagt voor een leven is niet te betalen. Daarom kan alleen God zelf iemand vrijkopen uit de macht van de dood. Dat doet Hij door zijn Zoon Jezus Christus. Iemand die dit echt weet, hoeft niet meer bang te zijn. God zal hem niet alleen verlossen van de dood, maar hem ook opnemen in heerlijkheid.
Een kind van God hoeft niet jaloers te kijken naar zijn rijke buurman die zich gelukkig prijst. Uiterlijke pracht is gezichtsbedrog. Iemand zonder inzicht zal het licht nooit meer zien. Maar mensen met inzicht mogen zich baden in het licht van de eeuwige zon, Gods Zoon Jezus Christus.
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
goede kerst
halloooooooooooooooooooooooooooooo, Met deze mail willen we jullie uitnodigen op de eerste activiteit van het nieuwe schooljaar. Op Zaterdag 16 oktober organiseren we in de school met de bijbel de Ark en Mijn Oogappel een Wandel-eet-geniet en zing mee activiteit ja, jullie horen goed, voor elk wat wils. De wandeling is geschikt voor groot en klein en is zo'n 7 à 8 km lang. Tussendoor krijg je een drankje en een versnapering. Start om 15uur stipt ( kostprijs : 2 euro pp) Na de wandeling kunnen jullie aanschuiven aan het frietkot voor frietjes met frikandel of bickyburger aan zeer democratische prijzen. om 20u start het optreden van de YOUNG CONTINENTELS. ( volwassenen : 6 euro, kinderen tot 12 jaar : 3 euro) in bijlage vinden jullie nog wat extra info. Inschrijven is belangrijk, maar betalen gebeurt de dag zelf. Met de opbrengst van deze activiteit steunen we de school en kopen we allerhande materiaal voor de kinderen! vriendelijke groeten de vriendenkring
Zaterdag begint het nieuwe lezingenseizoen in Menen, met als thema "Daniël,
lessen uit het leven van een oudtestamentisch profeet".
Jos Vanlede uit
Nieuwpoort geeft de eerste lezing, over Daniël 1. Titel: "Wees rein". Aanvang:
19:30 u
06-04-2010 om 18:11
geschreven door 
als God
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.