Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
Wij hebben Zijn Ster in het oosten gezien en zijn gekomen om Hem hulde te bewijzen.
Wij hebben Zijn Ster in het oosten gezien en zijn gekomen om Hem hulde te bewijzen.
De blijde boodschap dat de Here Jezus is geboren, wordt door de Here God aan de Wijzen uit het Oosten op een totaal andere wijze bekendgemaakt dan aan de herders. Nu is dat op zich niet vreemd. Als bij ons een kindje wordt geboren, zullen de ouders dat direct vertellen aan de grootouders, wellicht ook aan broers en zussen. Goede vrienden krijgen een brief. Verder wordt de verheugende mededeling gedaan met een geboortekaartje. Hier ligt het toch iets anders. De herders waren Joden. De Messias kwam allereerst voor hen. Daarom ontvingen zij de boodschap direct in voor hen begrijpelijke woorden.
1 Toen Jezus geboren was in Bethlehem in Judea, tijdens de regering van Herodes, kwamen er magiërs uit het Oosten in Jeruzalem aan. 2 Ze vroegen: Waar is de pasgeboren koning van de Joden? Wij hebben namelijk zijn ster zien opgaan en zijn gekomen om hem eer te bewijzen. 3 Koning Herodes schrok hevig toen hij dit hoorde, en heel Jeruzalem met hem. 4 Hij riep alle hogepriesters en schriftgeleerden van het volk samen om aan hen te vragen waar de Messias
geboren zou worden. 5 In Bethlehem in Judea, zeiden ze tegen hem, want zo staat het geschreven bij de profeet: 6 En jij, Bethlehem in het land van Juda, bent zeker niet de minste onder de leiders van Juda, want uit jou komt een leider voort die mijn volk Israël zal hoeden. 7 Daarop riep Herodes in het geheim de magiërs bij zich; hij wilde precies van hen weten wanneer de ster zichtbaar geworden was, 8 en stuurde hen vervolgens naar Bethlehem met de woorden: Stel een nauwkeurig onderzoek in naar het kind. Stuur mij bericht zodra u het gevonden hebt, zodat ook ik erheen kan gaan om het eer te bewijzen. 9 Nadat ze geluisterd hadden naar wat de koning hun opdroeg, gingen ze op weg, en nu ging de ster die ze hadden zien opgaan voor hen uit, totdat hij stil bleef staan boven de plaats waar het kind was. 10 Toen ze dat zagen, werden ze vervuld van diepe vreugde. 11 Ze gingen het huis binnen en vonden het kind met Maria, zijn moeder. Ze wierpen zich neer om het eer te bewijzen. Daarna openden ze hun kistjes met kostbaarheden en boden het kind geschenken aan: goud en wierook en mirre. 12 Nadat ze in een droom waren gewaarschuwd om niet naar Herodes terug te gaan, reisden ze via een andere route terug naar hun land.
Zoals je weet, komen we steeds dichter bij Mijn verjaardag. Elk jaar is er een feestelijke herdenking ter ere van Mij en Ik denk dat dit jaar het feest herhaald zal worden. Gedurende deze tijd gaan veel mensen winkelen voor cadeaus en er zijn veel radio aankondigingen, tv reclames en in elk deel van de wereld praat iedereen over Mijn verjaardag, welke steeds dichter en dichterbij komt.
Het is inderdaad erg fijn te weten dat tenminste eens per jaar, sommige mensen aan Mij denken. Zoals je wel weet, begon de viering van Mijn geboorte vele jaren geleden. In het begin leek het of de mensen dankbaar waren voor hetgeen Ik voor ze heb gedaan, maar in deze tijd, lijkt niemand de betekenis te weten van de herdenking.
Ik herinner Mij dat er verleden jaar een groot feest was ter gelegenheid van Mij. De tafel stond vol met heerlijk eten, gebakjes, fruit, gemixte nootjes en chocola. De kerstversiering was voortreffelijk en er waren heel veel mooie ingepakte cadeaus. Maar, wil je iets weten? Ik was niet uitgenodigd. Ik was de speciale gast en ze zijn vergeten Mij een uitnodiging te sturen.
Het feest was voor Mij, maar toen de geweldige dag aanbrak, werd Ik buitengesloten. Ze sloten de deur voor Mijn gezicht en Ik wilde zo graag bij hen zijn en met hun plaats nemen aan de tafel. Inderdaad, het verbaasde mij niets, want in de laatste jaren sloten velen de deur voor Mij. Sinds Ik niet meer uitgenodigd ben, heb Ik besloten om het feest binnen te gaan zonder een enkel geluid te maken. Ik ging naar binnen en stond stilletjes in een hoek. Ze waren allemaal aan het drinken; er waren zelfs mensen dronken en ze vertelde grappen en moesten om alles lachen. Ze vermaakten zich uitstekend. En tot overmaat van ramp kwam er een hele dikke man binnen gekleed in een rood gewaad met een lange witte baard roepend: Ho-ho-ho! Hij leek dronken. Hij ging op een stoel zitten en alle kinderen renden naar hem toe en riepen: Kerstman, Kerstman alsof het feest ter ere van hem was!
Om middernacht begonnen alle mensen elkaar te omarmen; Ik strekte Mijn armen uit en wachtte tot iemand naar Mij toe kwam om Mij te omarmen en weet je er kwam niemand naar Mij toe om Mij te omarmen. Plotseling gaven ze elkaar allemaal cadeaus. Ze openden de cadeaus één voor één met grote verwachtingen. Toen iedereen hun cadeaus geopend hadden, keek Ik of er misschien ook een cadeau voor Mij bij zat.
Hoe zou jij je voelen als op jouw verjaardag iedereen cadeaus krijgt en jij krijgt helemaal niets? Ik begreep toen dat Ik niet gewenst was en Ik verliet stilletjes het feest. Het wordt elk jaar erger. Mensen herinneren alleen het eten en drinken, de cadeaus, de gebakjes en niemand herinnert zich Mij. Ik zal graag willen dat JIJ Mij deze kerst toelaat in jouw leven. Ik zal graag willen dat je het feit erkent, dat ik meer dan 2.000 jaar geleden naar deze wereld ben gekomen om Mijn leven voor jou te geven aan het kruis. Vandaag de dag zou Ik willen dat jij dit gelooft met heel je hart!
Ik wil graag iets met je delen. Zoals velen Mij niet hebben uitgenodigd op hun feest, zal Ik een eigen feest geven, een grandioos spectaculair feest, wat nog nooit iemand heeft meegemaakt. Ik ben nog steeds bezig met de laatste voorbereidingen. Vandaag verstuur Ik de vele uitnodigingen en daar zit ook een uitnodiging voor jou bij. Graag zou Ik van jou willen weten of je van plan bent om te komen en Ik zal je reservering in orde maken en je naam met gouden letters in Mijn grote gastenboek schrijven. Alleen de mensen die op de gastenlijst vermeld staan, zijn uitgenodigd voor Mijn feest. De mensen die niet antwoorden op Mijn uitnodiging zullen buitengesloten worden.
Ik zal naar jullie allemaal uitzien op Mijn feest dit jaar. Ik zie jullie snel. Ik houd van jou!
Bidden heeft geen zin, zou je kunnen denken als je deze regel uit z'n verband rukt. Maar het is duidelijk dat de Heer Jezus dít er niet mee bedoelt. Maar wat dan wel? Hij wil ons iets leren over onze innerlijke houding bij het bidden. Ons bidden moet geen vertoning voor anderen worden. Vraagje tussendoor: hoe is dat in de praktijk? Ook moeten we niet proberen zo mooi mogelijk te bidden, alsof God dan beter zou luisteren of zo. Maar hoe dan wel? Zo gewoon mogelijk bidden? Dan zijn we toch weer met het bidden zelf bezig. Laten we tot Hem naderen als tot onze Vader die weet wat we nodig hebben. Als kleine, vertrouwende kinderen bij hun papa.
5 En wanneer jullie bidden, doe dan niet als de huichelaars die graag in de synagoge en op elke straathoek staan te bidden, zodat iedereen hen ziet. Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen. 6 Maar als jullie bidden, trek je dan in je huis terug, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is. En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.
7 Bij het bidden moeten jullie niet eindeloos voortprevelen zoals de heidenen, die denken dat ze door hun overvloed aan woorden verhoord zullen worden. 8 Doe hen niet na! Jullie Vader weet immers wat jullie nodig hebben, nog vóór jullie het hem vragen. 9 Bid daarom als volgt:
Onze Vader in de hemel,
laat uw naam geheiligd worden,
10 laat uw koninkrijk komen
en uw wil gedaan worden
op aarde zoals in de hemel.
11 Geef ons vandaag het brood
dat wij nodig hebben.
12 Vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij hebben vergeven
wie ons iets schuldig was.
13 En breng ons niet in beproeving,
maar red ons uit de greep van het kwaad.
Want aan u behoort het koningschap, de macht en de majesteit tot in eeuwigheid. Amen.
14 Want als jullie anderen hun misstappen vergeven, zal jullie hemelse Vader ook jullie vergeven. 15 Maar als je anderen niet vergeeft, zal jullie Vader jullie je misstappen evenmin vergeven.
Heb je wel eens gehoord van de 'Zaligsprekingen'? Je kunt ze vinden in Matth. 5:3-9. Dit zijn ze: 1. Zalig de armen van geest, want van hen is het koninkrijk der hemelen. 2. Zalig zij die treuren, want zij zullen vertroost worden. 3. Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven. 4. Zalig zij die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden. 5. Zalig de barmhartigen, want hun zal barmhartigheid geschieden. 6. Zalig de reinen van hart, want zij zullen God zien. 7. Zalig de vredestichters, want zij zullen zonen van God genoemd worden. Een meisje had op de bijbelclub de 'Zaligsprekingen' geleerd. De leraar vroeg welke van deze eigenschappen zij het liefst zou willen bezitten. Zij antwoordde: 'Zalig zijn de reinen van hart.' 'Waarom wil je zo graag rein van hart zijn?' 'Omdat ik geloof dat als ik rein van hart ben, God me dan zal helpen al die andere eigenschappen ook te bezitten.'
De jonge vader die op het strand wandelde, tilde zijn zoontje op om hem op zijn schouders te zetten. De jongen zat vrolijk rond te kijken, elk beentje stevig vastgehouden door de handen van zijn vader. Hij had een mooi uitzicht dat hij anders nooit gehad had. En hij was veilig voor het blinkende hete zand op het strand, de woelige golven, de scherpe schelpen of glasscherfjes in het zand. Hij kon eindeloos verder gaan zonder moe te worden. Zittend op de brede schouders van zijn vader, hoefde hij niet te hollen om hem bij te houden.
Toen ik naar hen keek, moest ik denken aan Mozes die tegen de Israëlieten zei: 'De Here God droeg u, zoals een man zijn kind draagt' (Deut. 1:31). En God verzekert ons: 'Tot de ouderdom ben Ik dezelfde en tot de grijsheid toe zal Ik u torsen; Ik heb het gedaan en Ik zal dragen, Ik zal torsen en redden' (Jes. 46:4). Opgetild worden en veilig gedragen worden is niet alleen voor kleine jongens op het strand; het geldt ook voor oude mensen met grijze haren. De vader op het strand herinnerde me eraan dat er Eén is die ons optilt en draagt. Het is onze hemelse Vader Zelf.
Wees stil te midden van alle haast. Wees stil te midden van alle onrust. Trek je regelmatig terug om te luisteren. God sprak tot Elia in het fluisteren van de wind. Niet door het natuurgeweld om hem heen. God spreekt ook tot jou niet door de schreeuwerige stemmen om je heen. Probeer tijd in te ruimen om te vasten en te bidden. Om even niet je e-mail te checken. Je post te openen. Je telefoontjes te plegen. Even alleen in de kwetsbare stilte waar je erachter komt dat alleen God jouw onrustige hart weer rustig kan maken!
De Here zal voor u strijden, en gij zult stil zijn. Exodus 14:14 (NBG)
Een bekende voorganger in Amerika zou een dienst leiden in de gevangenis. Een van de gevangenen had de taak op zich genomen een inleidend woord te spreken. Voor de dienst begon, stond hij op en zei tegen zijn medegevangenen: 'Jaren geleden woonden er twee jongens in een stadje in North-Georgia. Zij gingen samen naar school, zij speelden samen en gingen samen naar de zondagsschool. Eén van de jongens ging op een dag niet meer naar de zondagsschool. Hij vond godsdienst allemaal onzin. De andere jongen bleef naar de zondagsschool gaan. De ene jongen nam Christus aan, de andere verwierp Hem. De jongen die Christus afwees, toen hij nog jong was, staat nu voor jullie en hij houdt deze inleiding. De andere jongen, die de keuze maakte vóór Christus, is de eerwaarde spreker van deze avond die ik nu graag het woord geef.' Zo moet ieder mens in zijn leven de keuze maken. Hij kan de Heer Jezus aannemen als zijn Heer en Heiland en hij kan Hem ook afwijzen. De keuze die je maakt, zal gevolgen hebben voor je verdere leven, maar ook voor de eeuwigheid. Waar zul je de eeuwigheid doorbrengen?
Zeggen dat het in deze wereld geestelijk steeds donkerder wordt, is een open deur intrappen. Toch moeten we elkaar daarop blijven wijzen. Wij zijn allen onderhevig aan gewenning, en langzaam maar zeker tast deze gewenning ook ons morele besef aan. Een gloeilamp gaat na verloop van tijd minder licht verspreiden. Maar het gaat zo geleidelijk dat wij het niet eens opmerken, totdat wij de lamp vervangen. Zo vergaat het ons ook in geestelijk opzicht. Wij klagen over de geestelijke duisternis in de wereld, maar wij hebben niet door dat die te wijten is aan het feit dat wij als gelovigen steeds minder licht verspreiden. Laten wij opnieuw doordrongen raken van onze roeping om het licht van de wereld te zijn.
13 Jullie zijn het zout van de aarde. Maar als het zout zijn smaak verliest, hoe kan het dan weer zout gemaakt worden? Het dient nergens meer voor, het wordt weggegooid en vertrapt.
14 Jullie zijn het licht in de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. 15 Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee, men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. 16 Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.
Het is zondagmorgen, half vijf. Ik word wakker van een koorzang van vogels en in de vijver achter het huis kwaakt de enige kikker die er in zit. De week die achter ons ligt, is erg druk geweest en ik zou het heerlijk gevonden hebben nog een uurtje of drie te kunnen slapen, maar het geluid van buiten dringt zo door dat dat niet meer lukt. 'Het heeft geen zin om je te ergeren,' zegt men dan, en dus doe ik een poging om rustig te blijven en te luisteren naar de geluiden van buiten. Als je dan met aandacht luistert, ga je weer heel anders denken. In dit hele koor van vogelgeluiden is er niet één afzonderlijk te onderscheiden en toch zijn ze allemaal één voor één gemaakt. Ze zijn eigenlijk stuk voor stuk allemaal kunstwerkjes. Het is vaak onvoorstelbaar dat uit zo'n klein lijfje zoveel geluid kan komen. Mijn gedachten worden erbij bepaald dat er zoveel liederen zijn die spreken van de schoonheid van de schepping en dat ook wij mensen eigenlijk kunstwerken zijn. Opeens wordt het prachtige gezang verstoord door onrust en door elkaar lopende geluiden. Ik probeer te ontdekken waardoor dat komt, maar het trekt me niet zo aan het bed uit te gaan en te gaan kijken. Later op de morgen, bij het ontbijt, ontdek ik dat er een Vlaamse gaai in de tuin zit, die probeert de nesten die er nog zijn leeg te roven. En met een zucht moet ik erkennen dat deze vogels allemaal wel kunstwerken zijn, maar dat je wel kunt zien dat over al deze kunstwerkjes een vloek ligt. Ach, en dan hoeven we echt niet alleen bij de vogels te blijven. Want de hele schepping zucht immers naar vrede. Het lijkt eigenlijk het meest op een prachtig schilderij. De hand van de Meester is nog wel zichtbaar, zijn handtekening staat nog net leesbaar onderaan in de hoek, maar er ligt een dikke grauwsluier overheen. Zo mooi als het eens was en bedoeld is, is het niet meer. Ook u en ik zijn een deel van dat schilderij. En je verbaast je er soms over wat mensen doen om die grauwsluiers weg te halen. Ze gaan in de weer om zichzelf beter zichtbaar te maken met emmers vol dure middelen die van alles beloven en veel geld kosten. Zo nu en dan lijkt een middel te helpen, een vooraanstaande positie, een belangrijke titel, rijkdom, een opvallende bezigheid. Maar na een tijdje moet je toch constateren dat het niet voldoende is geweest en je weer net zo grauw dreigt te worden als de andere dingen om je heen. En ook al is je lichaam een kunstwerk, laten we eerlijk zijn, kwaaltjes hebben we allemaal, en niet alleen aan de buitenkant. Ons denken is soms vergiftigd door afgunst, haat of bitterheid. Ons handelen is ook lang niet wat het moet zijn. Kortom, ons schilderij heeft eigenlijk zijn waarde verloren. Maar in de hoek staat nog wel de handtekening van de Meester, misschien wel niet al te goed meer zichtbaar, maar het blijft een Meesterwerk. Het is dus belangrijk om een goede restaurateur te vinden, die alles weer schoonmaakt en het schilderij op zijn volle waarde terugbrengt. En ik heb er een gevonden. Het is de Zoon van de Meester. Hij zag ons staan op dat schilderij. Maar Hij kende de stijl van zijn Vader, haalde ons naar voren en ontdekte nog vaag de handtekening in de hoek. Nee, Hij gebruikte geen schoonmaakmiddelen zoals wij die kennen. Hij gebruikte zijn eigen bloed om het schilderij te reinigen en bracht daarna een nieuwe laag aan. Die laag haalde Hij uit een heel grote bus, waarop het woordje 'Vergeven' stond. En opeens kwamen we voor de dag, onze kleuren kwamen veel beter uit en de contouren werden beter zichtbaar. Maar we ontdekten ook dat ieder die schoongemaakt was, persoonlijk een handtekening had ontvangen. Zijn we dan nu waar we wezen moeten? Nee, dat moge duidelijk zijn. We staan nog op de zolder van de wereld, waar het stoffig is en we elke dag weer even afgestoft moeten worden. Maar er komt een dag dat we op reis gaan en worden opgehangen op een plek waar geen stof en vuil is, waar de vloek is verdwenen. Tot dan is het nodig op de zolder van de wereld te wachten. Nee, geen doelloos wachten. Het is de bedoeling dat de handtekening zichtbaar blijft onder de laag van vergeving die is aangebracht. Zo kunnen we laten zien Wie wij toebehoren. Het verdient misschien nog niet altijd de schoonheidsprijs, de zolder is immers stoffig. Maar als we zijn schoongemaakt met het juiste middel en de handtekening zichtbaar is, zijn we een Meesterwerk dat ooit een plek krijgt bij de Meester Zelf.
Mensen kunnen wel eens trots zijn op de dingen die ze in hun leven bereikt hebben. Een directeur kan trots zijn op de positie die hij heeft verworven. De therapeute kan trots zijn omdat haar patiëntje nu al zo goed kan lopen. De hardloper vindt het geweldig dat hij nationaal kampioen is geworden. De schrijfster is trots omdat haar boek een bestseller is geworden.
Maar het hoogst bereikbare is toch wat anders. Daar kun je niet naar opklimmen. Het ligt veel hoger dan de top van de Mount Everest, de hoogste berg op aarde. Het hoogst bereikbare is een plek bij God. Niet door eigen inspanning, maar door genade.
Nee, het hoogst bereikbare in het leven is geen berg, een goede baan of succes. Zelfs niet het lopen op de maan of een andere planeet. Het hoogste wat een mens bereiken kan is God Zelf. God, de Schepper van hemel en aarde. Er is een tijd geweest dat Hij voor iedereen onbereikbaar was. De mensen waren zondig, ofwel: 'ongerechtigheden hadden de overhand over hen'. Door de zonde is contact met God, die heilig is, onmogelijk.
Wij mogen dankbaar zijn dat God Zelf hier iets aan gedaan heeft: Hij heeft onze overtredingen verzoend. Nu kunnen mensen die dat willen tot Hem naderen, en zelfs bij Hem wonen. Als je bij Hem woont, ben je ver gekomen!
Het lijkt in deze Psalm alsof al het goede dat God aan mensen kan geven, losbarst en het onmogelijke mogelijk wordt. God doet grote dingen, Hij brengt gejuich, zijn beek is vol water (als Hij ons iets geeft, is dat overvloedig), de heuvels en de dalen juichen en jubelen. Het kan gewoon niet op; nauwelijks voor te stellen, maar dat kan alleen onze God doen. Niemand anders! Wie gelooft in Jezus, heeft vrije toegang tot de eeuwige God.
U kent ze vast wel, die folders waarin mensen hun klachten beschrijven en vervolgens vertellen hoe goed dit of dat middel hen heeft geholpen tegen de kwaal waaraan ze leden. Dit kunnen de meest uiteenlopende dingen zijn, maar in de winter komt dat toch wel vaak neer op dingen zoals hoest, griep en stramme spieren en gewrichten. Vooral de categorie mensen boven de veertig schijnt voor dat laatste in aanmerking te komen. Het beperkt je in je beweeglijkheid en zorgt er voor dat je ach en wee roepend je weg moet gaan of - in het ergste geval - niet meer 'vooruit' kunt. Ook een kennis van ons kan daardoor regelmatig niet meer op een normale manier zijn gang gaan en hij geeft aan dat er voor hem een prima remedie is. Hij laat het bad vol lopen met warm water, doet er een lekker geurtje in, neemt de krant mee en vertoeft op deze manier een half uurtje lezend in de badkamer. En daarna kan hij echt weer vooruit; er zit weer beweging in. Wat een voorbeeld voor ons als je het hebt over onze omgang met elkaar. Elk mens lijdt aan diverse kwalen: verdriet, eenzaamheid, minderwaardigheidsgevoelens, negatief denken - en het daardoor geïsoleerd raken omdat niemand je aardig vindt. Andere mensen lijden aan super - perfectionisme: ze moeten alles toch vooral goed doen en putten zichzelf volledig uit. Wat kan het heerlijk zijn als er dan iemand is die je verdriet met je wilt delen en je vergezellen, al is het maar een half uurtje. Je hebt het gevoel in een warm bad te zitten. En als je daar uit stapt, zit er weer beweging in. En lijdt u vandaag aan een kwaal die ontstaan is door de zonde en gebrokenheid van de schepping of door uw onmacht, dan mag u zonder meer genieten van het warme bad van vergeving, liefde en troost dat de Here voor u vol heeft laten lopen. U mag zich er helemaal in onderdompelen. Maar wat is het ook heerlijk als je merkt dat een vriend, een kennis, een familielid...of misschien wel een onbekende een warm bad voor je heeft klaargezet. "Elke dag een goede daad" was vroeger een slogan in de padvinderij. De Here gaat veel verder. Hij vraagt van ons elkaar lief te hebben. Voor wie maakt u vandaag een warm bad, misschien alleen maar dat ene telefoontje of bezoekje dat u al zolang hebt uitgesteld? Het kan vandaag voor een ander het verschil maken tussen stilstaan of bewegen!
Hij heeft de gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij geleden heeft..
Hij heeft de gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij geleden heeft..
De mens heeft er altijd naar verlangd vrij te zijn van onderdrukking en lijden. Hoe wonderlijk is het dan te beseffen dat de Enige die nooit onderdanig had hoeven te zijn, omdat Hij de Heer van de hele schepping was, mens geworden is en gehoorzaam geworden is. Jezus Christus wilde een nederige dienstknecht zijn. Hij zei dat Hij ervan genoot onderdanig te zijn en de wil van God te volbrengen. Bovendien was Hij de enige mens die vrij was van ziekte en lijden, omdat Hij vrij was van de zonde. En toch koos Hij ervoor te lijden, omdat Hij wist dat door zijn lijden andere mensen verlost zouden worden van de slavernij van de zonde. Wat een wonderlijke Heer hebben wij!
5 Christus heeft zich de eer hogepriester te worden evenmin zelf verleend, dat deed degene die tegen hem zei: Jij bent mijn zoon, ik heb je vandaag verwekt. 6 Ergens anders zegt hij iets vergelijkbaars: Jij zult voor eeuwig priester zijn, zoals ook Melchisedek dat was. 7 Christus heeft tijdens zijn leven op aarde onder tranen en met luide stem gesmeekt en gebeden tot hem die hem kon redden van de dood, en werd verhoord vanwege zijn diep ontzag voor God. 8 Hoewel hij zijn Zoon was, heeft hij moeten lijden, en zo heeft hij gehoorzaamheid geleerd. 9 En toen hij naar de uiteindelijke volmaaktheid gevoerd was, werd hij voor allen die hem gehoorzamen een bron van eeuwige redding, 10 omdat God hem heeft uitgeroepen tot hogepriester zoals Melchisedekdat was.
In de 12e eeuw leefde er een opmerkelijk figuur: Franciscus van Assisi.
Hoewel opgegroeid als een rijkeluiszoontje, heeft hij bewust en radicaal gekozen om zonder bezittingen te leven. Het staat op een schilderij uit die tijd, Franciscus in z'n twaalfde eeuwse blote achterwerk voor de ogen van zijn vader en de bisschop. Weg met die rijke merkkleding! Niets bezitten, niets hoeven te verdedigen....geen zorgen hebben over je bezit.
Hij koos radicaal om in de voetsporen van Jezus te gaan. Hij zette zich in voor de armen, zieken, dieren, eigenlijk heel Gods schepping.
En voor vrede!
Hij vond dat er verzoend - in plaats van uitgevochten moest worden. Met de kruistochten was hij meegereisd en in het kamp van de zgn. 'christelijke' ridders zaaide hij danig paniek.
Wie was die vreemde vogel uit Assisi, die armoedzaaier?
Hij wilde namelijk in zijn eentje door de vijandige linies, de legers van de moslims, om naar het hoofd van de vijand te gaan. Want hij wilde naar die sultan om het evangelie te vertellen. De mensen verklaarden hem voor gek! Generaals zullen wel de haren uit hun hoofd hebben getrokken: Die zot had nooit in een legerplaats mogen komen. Toch bleef Franciscus koppig volhouden. Die sultan was toch ook een door
God gemaakt mens en had dus het recht het goede nieuws van Jezus te horen. En niemand kon hem van dat idee afhouden. Hij ging!
Bij de sultan aangekomen, vertelde hij het evangelie. De sultan hoorde hem verbaasd en verrast aan. Misschien dacht hij wel: waren al die volgelingen
van Jezus maar zo...!
Franciscus zorgde voor paniek binnen de gevestigde christelijke orde. Hij gooide heilige huisjes en vijandsbeelden omver vanuit de liefde. De liefde van Jezus en de liefde voor zijn medeschepselen.
Zulke paniekzaaiers kunnen we nog steeds hard gebruiken.........
Heden, als u zijn stem hoort, verhardt uw harten niet.
Heden, als u zijn stem hoort, verhardt uw harten niet.
Het luisteren naar de boodschap van het evangelie is geen vrijblijvende zaak. Telkens weer spreekt de Heilige Geest tot het hart van zondaars, opdat zij zich zouden bekeren. Helaas denken veel mensen: daar zal ik morgen wel eens over nadenken. Maar Gods Geest waarschuwt ons niet voor niets dat wij naar zijn stem moeten luisteren nu wij nog kunnen. 'Heden' is de aangename tijd van Gods genade. Maar wie zijn hart verhardt en weigert gehoor te geven aan Gods uitnodiging, zal te laat merken dat het 'heden' van Gods genade eens plaats maakt voor het 'morgen' van de eeuwige spijt. Gehoor geven aan Gods liefdevolle stem verandert je leven.
7 De heilige Geest zegt immers:
Horen jullie vandaag zijn stem,
8 wees dan niet koppig, als tijdens de opstand,
toen jullie mij beproefden in de woestijn,
9 waar jullie voorouders mij op de proef stelden en tartten,
hoewel ze mijn daden hadden gezien, 10 veertig jaar lang.
Daarom werd die generatie door mijn woede getroffen, ik zei:
Voorzover het van u afhangt, houdt vrede met alle mensen.
Voorzover het van u afhangt, houdt vrede met alle mensen.
Uit onszelf zijn wij niet zulke beste mensen. Door geloof in de Heer Jezus en door de genade van God hebben wij vrede met God. De Geest van God woont in ons. Dan kan ook de vrucht van die Geest zichtbaar worden in ons leven. Hoe? Door bijvoorbeeld vredelievend te zijn. Dat geldt niet alleen ten opzichte van medegelovigen, maar ook ten opzichte van onze vijanden. We moeten geen wraakgevoelens koesteren tegen hen die ons ergeren of kwaad doen. Let op het voorbeeld van onze Heiland. Wanneer Hij van mensen te lijden had, dreigde Hij niet. Overwin het kwade door het goede. Dan ben je een vredestichter en zul je een zoon van God genoemd worden.
Laat uw liefde oprecht zijn. Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan. 10 Heb elkaar lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht de ander hoger dan uzelf. 11 Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer. 12 Wees verheugd door de hoop die u hebt, wees standvastig wanneer u tegenspoed ondervindt, en bid onophoudelijk. 13 Bekommer u om de noden van de heiligen en wees gastvrij. 14 Zegen uw vervolgers; zegen hen, vervloek hen niet. 15 Wees blij met wie zich verblijdt, heb verdriet met wie verdriet heeft. 16 Wees eensgezind; wees niet hoogmoedig, maar zet uzelf aan tot bescheidenheid. Ga niet af op uw eigen inzicht. 17 Vergeld geen kwaad met kwaad, maar probeer voor alle mensen het goede te doen. 18 Stel, voor zover het in uw macht ligt, alles in het werk om met alle mensen in vrede te leven. 19 Neem geen wraak, geliefde broeders en zusters, maar laat God uw wreker zijn, want er staat geschreven dat de Heer zegt: Het is aan mij om wraak te nemen, ik zal vergelden. 20 Maar als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Dan stapelt u gloeiende kolen op zijn hoofd. 21 Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.
We moeten nooit vergeten dat de verlossing van elke zondaar een wonder van genade is. De oorsprong van deze geweldige verlossing komt voort uit het hart van God en niet uit het hart van de mens. 'Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad', zegt de apostel Johannes (1 Joh. 4:19).
Nadat hij bijna 70 jaar als christen geleefd en gewerkt had, roept hij nog in dankbare verwondering uit: 'Ziet, welk een liefde de Vader ons gegeven heeft, dat wij kinderen van God genoemd zouden worden' (1 Joh. 3:1). Het gevaar bestaat dat christenen hun blijde verwondering en dankbaarheid verliezen. De schenker van Farao had aan Jozef de verklaring van zijn droom te danken, maar toen hij uit de gevangenis was. 'vergat hij Jozef'.
Koning Ahasveros had aan Mordechai de verijdeling van een moordaanslag op zijn leven te danken. Een lange tijd daarna werd hij in een slapeloze nacht daaraan herinnerd en hij vroeg: 'Welke eer of onderscheiding is aan Mordechai bewezen?' Zowel de schenker als koning Ahasveros hadden het zo druk dat ze hem vergaten aan wie zij zo veel te danken hadden. Laten wij Hem niet vergeten aan Wie wij alles te danken hebben.
Op 11 oktober 1911 stierf in Engeland een zekere Henry Broadhurst, een bekend parlementslid. Deze man heeft nooit vergeten hoe hij in zijn jonge jaren niet in het parlementsgebouw zat als ondersecretaris van binnenlandse zaken, maar erboven, op het dak. Hij was namelijk een eenvoudige metselaar geweest en had als zodanig meegewerkt aan de bouw van het parlementsgebouw. Hij wist te vertellen hoe hij hoog in de klokkentoren had gezeten, in de ijzige kou, met nauwelijks voldoende kleren om zich bij zijn werk tegen de kou te beschermen. In zijn nalatenschap was een oud kabinet waarin hij al de jaren door de troffel en de houten hamer bewaard had die hij in zijn werk als metselaar gebruikt had. Zo werd hij door dit gereedschap dagelijks herinnerd aan wat hij vroeger was. Nu is metselaar op zichzelf een eerzaam beroep.
Iedere christen doet er echter goed aan te bedenken wat hij vroeger was, namelijk 'een kind van de toorn' (Ef. 2:3). Ook mag hij er dagelijks aan denken: 'Door de genade van God ben ik wat ik ben' (1 Kor. 15:10).
Gehoorzamen gaat niet altijd van harte. Zeker niet als je een baas moet dienen die slecht voor je is. Wij die in Christus geloven, hebben vroeger de zonde gediend, die wel loon uitbetaalt, maar vraag niet wat voor loon dat is. Je kunt, als je die baas niet meer wilt dienen, geen eigen baas worden, maar je kunt wel overstappen naar een andere baas: in plaats van wetteloosheid wordt daar gerechtigheid geproduceerd. En het loon is ook veel beter. Je oude baas betaalde wat je verdiende: de dood. Je nieuwe baas biedt veel en veel meer dan je verdient: het eeuwige leven. Dat noemen we ook geen loon meer, maar een genadegave.
15 Betekent dit nu dat we vrijuit mogen zondigen omdat we niet onder de wet staan, maar onder de genade leven? Absoluut niet. 16 Wanneer u zich als slaaf in iemands dienst stelt, weet u toch dat u hem moet gehoorzamen? Wanneer u de zonde dient, leidt dat tot de dood; wanneer u God gehoorzaamt, leidt dat tot vrijspraak. 17 Maar God zij gedankt: u was slaven van de zonde, maar nu gehoorzaamt u van ganser harte de leer waaraan u zich hebt toevertrouwd, 18 en bevrijd van de zonde hebt u zich in dienst gesteld van de gerechtigheid. 19 Ik druk me zo gewoon mogelijk uit, omdat het anders uw begrip te boven gaat. Zoals u zich ooit in dienst stelde van zedeloosheid en onrecht om een wetteloos leven te leiden, zo stelt u zich nu in dienst van de gerechtigheid om heilig te leven. 20 Toen u nog slaven van de zonde was, was u niet gebonden aan de gerechtigheid. 21 Wat hebt u daarmee geoogst? Dingen waarvoor u zich nu schaamt, want ze leiden tot de dood. 22 Maar nu, bevrijd van de zonde en in dienst van God, oogst u toewijding aan hem en zelfs het eeuwige leven. 23 Het loon van de zonde is de dood, maar het geschenk van God is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Heer.
Je vindt het moeilijk om je kwetsbaarheid te accepteren. Kwetsbaar is voor jou een synoniem voor afhankelijk, zwak en waardeloos. Met man en macht probeer je jezelf te laten zien dat je niet kwetsbaar bent, maar onafhankelijk, sterk en waardevol. Als een clown ga je door het leven. Voor de buitenwereld lijk je vrolijk en succesvol. Vanbinnen voel je je echter gebroken en rusteloos. Wat is het mooi als je kunt accepteren dat je als mens kwetsbaar bent. Dat je afhankelijk bent van anderen. Het geeft een diepe innerlijke rust, omdat je werkelijk jezelf mag zijn. Je bént immers een kwetsbaar mens? Je hebt toch uiteindelijk niks in eigen hand? Het vereist moed om te kunnen zeggen dat je je familie en vrienden nodig hebt om te kunnen overleven. Dat je Jezus nodig hebt om je compleet te voelen. Hou altijd voor ogen dat je kwetsbaar, maar bovenal kostbaar bent in de ogen van je hemelse Vader!
Een vriend van me heeft een levensopvatting die samengevat kan worden in één van zijn geliefde gezegden: 'Waar je ook bent, wees er helemaal' - dat wil zeggen, hoe je situatie ook is, doe je uiterste best.
Tijdens zijn collegejaren kreeg mijn vriend in de zomervakantie een baantje bij een vakantiecentrum. Hij dacht dat het heel leuk zou zijn, maar toen hij aankwam, kreeg hij te horen dat het zijn taak was af te wassen. Hij zag maar twee mogelijkheden: 'Weggaan en je happy voelen, of blijven en miserabel zijn.' Maar een vriend moedigde hem aan tot een derde mogelijkheid: 'Blijf en neem een positieve houding aan, dan zul je ook positieve resultaten zien.' Hij besloot te blijven en zijn werk zo goed mogelijk te doen, omdat hij wist dat hij het kon doen 'als voor de Here' (Kol. 3:22,23).
Het resultaat was dat hij, zelfs bij het afwassen, er 'helemaal' was.
We hebben de omstandigheden in ons leven niet altijd voor het kiezen, maar we kunnen er wel 'helemaal' zijn.
Dierkundigen hebben de mens de Latijnse naam homo sapiens meegegeven. De Bijbel vertelt ons dat de mensen inderdaad sapiens, dat is: wijs, zijn en onder alle levende wezens een bijzondere plaats innemen. De mens is immers in staat zijn Schepper te kennen en hij kan nadenken over zichzelf en zijn medeschepsels. Helaas vinden de meeste mensen een relatie met hun Schepper niet belangrijk. Hun 'wijsheid' gebruiken ze om macht uit te oefenen over anderen en zichzelf het beste toe te eigenen. De meeste mensen zijn echter diep in hun hart ontevreden, en zo proberen zij zin te geven aan het heden en nu door zo veel mogelijk leuke dingen te doen. Zoals je op tv van het ene naar het andere kanaal kunt zappen, probeert de mens het ook in het leven van alledag. Alles mag, het moet alleen leuk zijn. En als het niet leuk is, doe je gewoon iets anders. Zo 'zappen' de mensen door het leven. De homo sapiens is een 'homo zappiens' geworden, die voor niets anders leeft dan het plezier van het moment. Wat vindt God daar eigenlijk van? Hij is nog steeds heilig en rechtvaardig, en wil dat we leven volgens zijn plannen. Als we onze geestelijke antenne op Hem richten, houdt het 'zappen' op en worden we werkelijk wijs.
In de tijd toen het bij de spoorwegen nog gebruikelijk was dat niemand het perron op mocht zonder een geldig kaartje, stond een perronchef bij de ingang van het perron en iedereen die naar binnen wilde gaan, moest een geldig kaartje laten zien. Het was druk en sommigen konden hun kaartje niet zo gauw vinden. De mensen mopperden en zeiden lelijke woorden tegen de perronchef. Iemand die er een tijdje naar gekeken had, zei even later, toen het wat rustiger was geworden, tegen de perronchef: 'U bent zo te zien niet erg populair bij de mensen.' De perronchef keek even naar de tweede verdieping van het gebouw, waar het kantoor van de stationschef was, en zei: 'Ik vind het niet belangrijk of ik wel of niet geliefd ben bij de mensen. Als ik maar geliefd ben bij mijn chef, daarboven.'
De apostel Paulus schrijft aan de Galaten: 'Probeer ik bij de mensen in de gunst te komen? Praat ik iedereen naar de mond? Nee, ik probeer Gods wil te doen. Als ik de mensen naar de mond zou praten, zou ik geen dienaar van Christus zijn'
Een christen had de Heer vaak gebeden om geduld. In een gesprek met een vriend klaagde hij erover dat hij had gebeden om geduld en wat hij kreeg waren alleen maar moeilijkheden. Zijn vriend antwoordde hierop: 'Jij hebt gebeden om geduld, misschien stuurt God jou juist al deze moeilijkheden om je geduld te leren.' Misschien heb je ook vaak gebeden om geduld en gaf de Heer je een ongehoorzaam kind om op te voeden, of een veeleisende baas, of een levenspartner met een moeilijke natuur. Misschien is het een antwoord op je gebed. Zo heb je de gelegenheid om geduldig te worden. Neem je situatie uit de hand van God aan. Hij weet beter dan jij wat goed voor je is. Hij verhoort in zijn liefde onze gebeden soms op een heel andere manier dan wij denken. Misschien heb je gebeden om kracht om veel voor de Heer te kunnen doen, maar ontvang je zwakheid om gehoorzaamheid te leren. Misschien heb je gevraagd om gezondheid, om grote dingen te kunnen doen, maar kreeg je allerlei gebreken, zodat de kracht van de Heer in je leven openbaar zou worden.
Genade en zegen zijn twee begrippen die heel nauw verbonden zijn met het kennen van de Here God. Genade houdt in dat God ons iets schenkt dat wij helemaal niet verdienen, waar wij geen aanspraak op kunnen maken en dat wij uit onszelf nooit zouden kunnen verkrijgen. Zegen is dat wat goed voor ons is. In het begin schiep God alle dingen, uiteindelijk ook de mens. En God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed (Gen. 1:31). Alles wat God ooit gemaakt heeft, draagt het stempel van zijn goedheid.
Maar kort na de schepping moeten wij al vaststellen dat de mens het goede van God verdorven heeft en weggevlucht is voor God. De mens is bang geworden voor God. Nog steeds zien wij om ons heen hoe de mensen proberen in dit leven geluk te vinden. Zolang een mens echter ver van God blijft, is hij verstoken van het goede. Gelukkig mogen wij opmerken dat God nog steeds zijn goedheid blijft bewijzen aan alle mensen, zowel goeden als slechten. Maar het ware geluk zullen wij slechts ontdekken, wanneer wij in geloof terugkeren tot de God die ons geschapen heeft, en erkennen dat Hij de bron is van alle goede gaven (Jak. 1:17). Want de echte zegen van God is Hem te leren kennen in de persoon van Jezus Christus. In Christus zijn wij gezegend met alle geestelijke zegeningen die God heeft. Buiten Hem is geestelijk niets goeds te vinden; in Hem vinden wij alle goede dingen. Hoe kunnen wij daaraan deel krijgen? Niet door eigen inspanning of verdienste, maar door de rijke genade van God. Hij heeft er Zelf voor gezorgd dat deze rijkdom aan zegeningen het deel worden van allen die door het geloof hun toevlucht nemen tot Jezus Christus en in Hem geloven.
In al haar schoonheid stond ze op mijn vensterbank. Haar minuscule blaadjes spreidend als een stukje kantwerk. Het babyroosje, een klein koninginnetje, met vlammend rode bloemen. 'Ik heb er ook één,' zei mijn moeder. 'Je moet haar elke dag een scheutje water geven, dan blijft ze bloeien. Maar wel elke dag hoor, anders verdroogt ze. ' Trouw volgde ik haar raad op - een rijke bloei was het resultaat. Totdat er drukke dagen kwamen. Het eerste wat er dan bij inschiet, is het begieten van je planten. Al gauw kwamen er gele blaadjes. Mijn babyroosje was niet meer wat het was. Ze kwijnde weg; langzaam maar zeker. Zo'n kleine gebeurtenis heeft je soms best wel iets te zeggen. Ook mensen hebben het nodig elke dag 'begoten' te worden; elke dag dat scheutje water te ontvangen dat ze nodig hebben om te kunnen bloeien. Gelukkig zijn wij geen plantjes die afhankelijk zijn van de zorg van een ander. Wij zijn in staat zélf Gods Woord ter hand te nemen, te drinken uit die bron van leven. Maar....doen we dat niet, dan zal dat ook aan ons al heel gauw te zien zijn. We zullen verdorren en verdrogen. Mijn moeder zal dat niet overkomen, daarvoor is ze te trouw. Zij weet te goed hoe onontbeerlijk WATER is. Haar babyroosje was daarvan het Levende bewijs.
Door daden kunnen we niet rechtvaardig worden en God behagen. We kunnen alleen rechtvaardig worden door 'geloof'. God wil dat we geloof hebben in Hem en zijn Zoon. Alleen door geloof kunnen we God behagen. Jezus Christus heeft onze zonden gedragen en daarom zijn we nu rechtvaardig, 'zonder fout' voor God. Dat alleen mag de basis zijn van onze relatie met God, niet onze goede daden, niet onze aanwezigheid in de kerkdienst, niet onze hulp aan anderen. Het is genade van God, een cadeau, niet iets wat wij kunnen verdienen. Dank God dat Hij je rechtvaardig heeft gemaakt!
Rechtvaardig voor God door het geloof in Jezus Christus
21 Gods gerechtigheid, waarvan de Wet en de Profeten al getuigen, wordt nu ook buiten de wet zichtbaar: 22 God schenkt vrijspraak aan allen die in Jezus Christus geloven. En er is geen onderscheid. 23 Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God; 24 en iedereen wordt uit genade, die niets kost, door God als een rechtvaardige aangenomen omdat hij ons door Christus Jezus heeft verlost. 25-26 Hij is door God aangewezen om door zijn dood het middel tot verzoening te zijn voor wie gelooft. Hiermee bewijst God dat hij rechtvaardig is, want in zijn verdraagzaamheid gaat hij voorbij aan de zonden die in het verleden zijn begaan. Hij wil ons nu, in deze tijd, zijn gerechtigheid bewijzen: hij laat ons zien dat hij rechtvaardig is door iedereen vrij te spreken die in Jezus gelooft. [2526] 26
27 Kunnen wij ons dan nog ergens op laten voorstaan? Dat is uitgesloten. En door welke wet komt dat? Door de wet die eist dat u hem naleeft? Nee, door de wet die eist dat u gelooft. 28 Ik heb u er immers op gewezen dat een mens wordt vrijgesproken door te geloven, en niet door de wet na te leven. 29 Is God soms alleen de God van de Joden en niet die van de heidenen? Zeker ook die van de heidenen, 30 want er is maar één God, en hij zal zowel besnedenen als onbesnedenen op grond van hun geloof als rechtvaardigen aannemen. 31 Stellen wij door het geloof de wet buiten werking? Integendeel, wij bevestigen de wet juist.
Een bekende spreker hield aan het begin van zijn seminar een biljet van vijftig omhoog.
Hij vroeg aan de tweehonderd deelnemers: "Wie wil dit briefje van vijftig hebben?" Verschillende handen gingen omhoog. Hij zei: "Ik geef het aan een van jullie, maar ik wou eerst even dit doen."
Hij verfrommelde het briefje. Toen vroeg hij: "Wie wil het nog steeds?"
De handen bleven omhoog.
"Oké", antwoordde hij, "en als ik dit doe?" Hij liet het op de grond vallen en ging er met zijn voet op staan draaien. Hij raapte het op; het was nu helemaal verkreukeld en vies.
"Wie wil het nu nog steeds?" De handen gingen weer omhoog.
"Jullie hebben een heel waardevolle les geleerd, vrienden. Ondanks wat ik deed met het geld, wilden jullie het toch hebben omdat het niet in waarde afnam."
In ons leven vallen we vaak en worden we verkreukeld en door het vuil gehaald door de keuzes die we maken en door de omstandigheden. Dan voelen we ons waardeloos. maar wat er ook gebeurd is of zal gebeuren, in Gods ogen verliest u nooit uw waarde. Of u nu vuil bent of schoon, verkreukeld of netjes gevouwen, voor Hem blijft u van onschatbare waarde.
Wees stil te midden van alle haast. Wees stil te midden van alle onrust. Trek je regelmatig terug om te luisteren. God sprak tot Elia in het fluisteren van de wind. Niet door het natuurgeweld om hem heen. God spreekt ook tot jou niet door de schreeuwerige stemmen om je heen. Probeer tijd in te ruimen om te vasten en te bidden. Om even niet je e-mail te checken. Je post te openen. Je telefoontjes te plegen. Even alleen in de kwetsbare stilte waar je erachter komt dat alleen God jouw onrustige hart weer rustig kan maken!
De Here zal voor u strijden, en gij zult stil zijn. Ex odus 14:14 (NBG)
Een tengere zwarte vrouw staat langzaam op. Ze is ergens in de zeventig. Tegenover haar, aan de andere kant van de zaal, staan verschillende blanke veiligheidsagenten. Een van hen, mijnheer Van der Broek, is net berecht en veroordeeld wegens betrokkenheid bij de moord op zowel de zoon als de man van de vrouw enige jaren geleden. Hij was naar het huis van de vrouw gekomen, had haar zoon gegrepen en van vlakbij neergeschoten; vervolgens had hij de jongen in brand gestoken, terwijl hij en zijn collega's vlak in de buurt aan het feesten waren.
Een aantal jaren later waren Van der Broek en zijn makkers teruggekeerd om ook haar man mee te voeren. Maandenlang had ze geen idee waar hij was. Twee jaar na de verdwijning van haar man kwam Van der Broek ook de vrouw zelf halen. Ze kan zich nog precies herinneren hoe ze die avond werd meegenomen naar een plek bij een rivier, waar ze haar man te zien kreeg, die vastgebonden en toegetakeld, maar nog krachtig van geest, op een stapel hout lag. De laatste woorden die ze over zijn lippen hoorde komen terwijl de agenten benzine over zijn lichaam goten en in brand staken, waren: 'Vader, vergeef het hun.' Nu staat de vrouw in de rechtszaal naar de bekentenis van Van der Broek te luisteren. Een lid van de Zuid-Afrikaanse Commissie voor Waarheid en Verzoening vraagt aan haar: 'Wat wilt u? Hoe moet deze man die uw gezin zo wreed verwoest heeft, zijn gerechte straf krijgen?'
'Ik wil drie dingen', zegt de vrouw kalm maar stellig. 'In de eerste plaats wil ik naar de plek gebracht worden waar het lichaam van mijn man verbrand is, zodat ik de as kan verzamelen en zijn resten een fatsoenlijke begrafenis kan geven.'
Ze zwijgt even en zegt: 'Mijn man en zoon waren mijn enige familie. Daarom wil ik ten tweede dat mijnheer Van der Broek mijn zoon wordt. Ik zou graag willen dat hij twee keer per maand naar het getto komt en de dag met mij doorbrengt, zodat ik alle liefde die ik nog in me heb over hem kan uitstorten.'
'En tenslotte', zegt ze, 'wil ik nog een derde ding. Dit is ook de wens van mijn man. Ik wil daarom vragen of iemand zo vriendelijk wil zijn om mij naar de andere kant van de rechtszaal te begeleiden, zodat ik mijnheer Van der Broek in mijn armen kan nemen en omhelzen en hem kan laten weten dat ik hem echt alles vergeef.' Terwijl de rechtbankmedewerkers de oude vrouw naar de andere kant van de rechtszaal brengen, valt Van der Broek flauw, overweldigd door wat hij zojuist heeft gehoord. Op dat moment beginnen de mensen in de rechtszaal - familie, vrienden, buren, die allemaal het slachtoffer zijn van decennia van onderdrukking en onrecht - zachtjes maar vol overtuiging te zingen. 'Genade, zo oneindig groot, dat ik, die 't niet verdien, het leven vond, want ik was dood en blind, maar nu kan 'k zien.'
1 Koning Ahasveros legde zowel het vasteland als de eilanden voor de kust belasting op. 2 Al zijn machtige daden en krijgsverrichtingen zijn opgetekend in de kronieken van de koningen van Medië en Perzië, evenals alle bijzonderheden over de hoge positie die hij Mordechai had gegeven. 3 Mordechai, de Jood, volgde in rang immers onmiddellijk op koning Ahasveros. Hij stond bij de Joden in aanzien en was bij hen allen geliefd, want hij streefde het geluk van zijn volk na en was een pleitbezorger voor het welzijn van allen die tot dit volk behoorden.
1 De dertiende dag van de twaalfde maand, de maand adar, brak aan, de dag waarop het bevel en de wet van de koning zouden worden uitgevoerd, de dag waarop de vijanden van de Joden hen in hun macht hoopten te krijgen. Maar het omgekeerde gebeurde: het waren juist de Joden die hun belagers in hun macht kregen. 2 Die dag sloten de Joden zich in alle steden aaneen, in alle provincies van koning Ahasveros rijk, om hen die op hun ondergang uit waren om te brengen. Niemand hield stand tegen de Joden, want angst voor hen had zich van alle volken meester gemaakt. 3 De hoofden van alle provincies, de satrapen, de gouverneurs en de koninklijke ambtenaren steunden de Joden uit angst voor Mordechai. 4 Mordechai had immers een hoge positie in het paleis en zijn faam verbreidde zich over alle provincies; hij werd hoe langer hoe machtiger. 5 De Joden sloegen met het zwaard op al hun vijanden in en zaaiden dood en verderf, ze deden met hun belagers wat ze wilden. 6 In de burcht van Susa doodden ze niet minder dan vijfhonderd man. 7 Ook doodden ze Parsandata, Dalfon en Aspata, 8 Porata, Adalja en Aridata, 9 Parmasta, Arisai en Aridai en Waizata, 10 de tien zonen van Haman, de zoon van Hammedata, de vijand van de Joden. Maar hun bezittingen raakten ze met geen vinger aan.
11 Toen de koning die dag vernam hoeveel mensen er in de burcht van Susa gedood waren, 12 zei hij tegen koningin Ester: Alleen al in de burcht van Susa hebben de Joden vijfhonderd man gedood, ook de tien zonen van Haman. Hoeveel tegenstanders zullen ze dan wel niet hebben gedood in de andere provincies van het rijk! Wat wilt u verder nog vragen? Het zal u gegeven worden. Wat is uw wens? Hij zal vervuld worden. 13 Ester antwoordde: Als het de koning goeddunkt, laat hij de Joden in Susa dan toestemming geven om ook morgen te handelen volgens de wet die voor vandaag geldt. En laat hij hun toestaan om de lijken van Hamans tien zonen aan een paal te hangen. 14 De koning gaf bevel dat het zo zou gebeuren. Er werd in Susa een wet uitgevaardigd, en ook werden de tien zonen van Haman opgehangen. 15 De Joden in Susa sloten zich dus ook op de veertiende dag van de maand adar aaneen en ze doodden in Susa nog eens driehonderd man. Maar hun bezittingen raakten ze met geen vinger aan.
16-17 Ook de andere Joden, elders in de provincies van het koninkrijk, hadden zich aaneengesloten en hun leven verdedigd. Op de dertiende dag van de maand adar verzekerden zij zich van rust door vijfenzeventigduizend van hun belagers te doden; hun bezittingen echter raakten ze met geen vinger aan. Op de veertiende van die maand hadden ze rust, en ze maakten van die dag een dag van feestmalen en feestvreugde. [1617] 17 18 (De Joden in Susa daarentegen, die zich op zowel de dertiende als de veertiende van die maand aaneengesloten hadden, hadden rust op de vijftiende en maakten van die dag een feestdag.) 19 Zo komt het dat de Joden van het platteland, die in niet-ommuurde steden wonen, de veertiende dag van de maand adar vieren met feestvreugde en feestmalen en elkaar op die dag lekkernijen sturen.
Voorschriften voor het poeriemfeest
20 Mordechai stelde al deze gebeurtenissen op schrift en hij stuurde brieven naar de Joden in alle provincies van koning Ahasveros rijk, of ze nu dichtbij woonden of ver weg. 21 Daarin verplichtte hij hen ertoe om elk jaar opnieuw zowel de veertiende als de vijftiende dag van de maand adar te vieren, 22 omdat dit de dagen waren waarop de Joden rust gekregen hadden en niet meer door hun vijanden werden bedreigd, en omdat dit de maand was waarin droefheid was veranderd in vreugde en waarin rouw was veranderd in feest. Ze moesten er dagen van feestmalen en feestvreugde van maken, dagen waarop ze elkaar lekkernijen stuurden en geschenken gaven aan de armen. 23 De Joden gaven gevolg aan wat Mordechai hun schreef, en maakten zo een vast gebruik van iets waarmee ze zelf al een begin hadden gemaakt.
24 Want zo was het gegaan: Haman, de zoon van Hammedata, een nakomeling van Agag en de vijand van alle Joden, had een plan beraamd om de Joden uit te roeien. Hij had het poer, dat wil zeggen het lot, laten werpen om paniek onder hen te zaaien en hen te kunnen uitroeien. 25 Maar nadat Ester zich tot de koning had gewend, gaf deze niet alleen toestemming om een brief te schrijven, maar besloot hij ook dat het onheil dat Haman met zijn verderfelijke plan tegen de Joden had beraamd, op diens eigen hoofd zou neerkomen. Hij en zijn zonen werden aan de paal gehangen. 26 Het is naar het woord poer dat deze dagen Poeriem worden genoemd.
Daarom vanwege de inhoud van het schrijven van Mordechai, en vanwege alles wat ze hadden meegemaakt en wat hun was overkomen 27 namen de Joden de verplichting op zich om deze beide dagen nooit ongemerkt voorbij te laten gaan, maar ze elk jaar te vieren op de voorgeschreven wijze en op de vastgestelde tijd. Ze wilden dit tot een vast gebruik maken voor zichzelf en voor hun nakomelingen, en voor allen die zich bij hen zouden aansluiten. 28 De herinnering aan deze dagen moest levend gehouden worden: ze moesten worden gevierd door elke generatie en door elke familie, in iedere provincie en in iedere stad. Nooit mocht de viering van deze poeriemdagen bij de Joden in onbruik raken, en ook bij hun nakomelingen mochten ze niet in vergetelheid raken.
29 Koningin Ester, de dochter van Abichaïl, stelde samen met de Jood Mordechai een tweede schrijven op om Poeriem nadrukkelijk verplicht te stellen. 30 Er werden brieven gestuurd naar alle Joden in alle honderdzevenentwintig provincies van Ahasveros koninkrijk, met betuigingen van vriendschap en trouw. 31 Daarin werd de viering van Poeriem op de vastgestelde tijd verplicht gesteld: ze moesten zich houden aan wat de Jood Mordechai hun had opgelegd ook koningin Ester legde hun dit nu op en de verplichtingen nakomen die zij voor zichzelf en voor hun nakomelingen waren aangegaan wat betreft vasten en weeklagen. 32 Esters bevelschrift bevatte bindende voorschriften voor de poeriemdagen, en de inhoud ervan werd te boek gesteld.
1 Zo waren de koning en Haman weer bij koningin Ester te gast. 2 Ook op deze tweede dag zei de koning, terwijl de wijn geschonken werd, tegen Ester: Wat wilt u vragen, koningin Ester? Het zal u gegeven worden. Wat is uw wens? Al was het de helft van mijn rijk, uw wens zal vervuld worden. 3 Koningin Ester antwoordde: Majesteit, als u mij goedgezind bent en als het de koning goeddunkt, schenk mij en ook mijn volk dan het leven; dat is wat ik wil vragen, dat is mijn wens. 4 Want we zijn verkocht, mijn volk en ik, om gedood te worden en volledig te worden uitgeroeid. Als we waren verkocht als slaven en slavinnen, dan zou ik hebben gezwegen, want zon ramp zou de belangen van de koning niet schaden. 5 Wie is die man, waar is die man die zijn zinnen erop heeft gezet om zoiets te doen? vroeg koning Ahasveros aan koningin Ester. 6 En Ester antwoordde: Die meedogenloze vijand, dat is die ellendeling daar, Haman!
Haman kromp ineen van angst voor de koning en de koningin. 7 Woedend stond de koning van tafel op en ging de paleistuin in. Maar Haman bleef, om koningin Ester om zijn leven te smeken, want hij besefte dat hij van de koning niets goeds te verwachten had. 8 Toen de koning uit de paleistuin terugkwam in het vertrek waar de maaltijd werd gehouden, had Haman zich juist laten neervallen op de bank waarop Ester lag. Ook nog de koningin aanranden in mijn aanwezigheid?! riep de koning uit. Nauwelijks had hij deze beschuldiging geuit of men bedekte Hamans gezicht. 9 Charbona, een van de eunuchen die de koning dienden, zei: Staat er bij Hamans eigen huis niet al een paal van vijftig el hoog, die Haman heeft neergezet voor Mordechai, dezelfde Mordechai die de koning ooit zon grote dienst heeft bewezen? Hang hem daaraan, zei de koning. 10 Zo werd Haman aan de paal gehangen die hij had laten klaarzetten voor Mordechai. Toen bedaarde de woede van de koning.
8
1 Diezelfde dag nog schonk koning Ahasveros de bezittingen van Haman, de vijand van de Joden, aan koningin Ester. En Mordechai kreeg vrij toegang tot de koning, want Ester had verteld in welke relatie hij tot haar stond. 2 De koning deed de zegelring af die hij Haman had afgenomen en gaf die aan Mordechai. En Ester gaf Mordechai het beheer over Hamans bezittingen.
Bevelschrift ten gunste van de Joden
3 Opnieuw wendde Ester zich tot de koning. Huilend viel ze aan zijn voeten en smeekte hem het verderfelijke plan te verijdelen dat Haman, de nakomeling van Agag, tegen de Joden had beraamd. 4 De koning stak Ester de gouden scepter toe, waarna ze opstond, voor de koning ging staan 5 en zei: Als het de koning goeddunkt en hij mij goedgezind is, als het de koning juist lijkt en hij op mij gesteld is, laat er dan een schrijven uitgaan dat de brieven herroept die geschreven zijn door Haman, de zoon van Hammedata, de nakomeling van Agag, waarin zijn plan staat om in alle provincies van het rijk de Joden uit te roeien. 6 Want hoe zou ik het onheil dat mijn volk treft kunnen aanzien? Hoe zou ik het uitroeien van mijn familie kunnen aanzien? 7 Koning Ahasveros zei tegen koningin Ester en tegen de Jood Mordechai: Hamans bezittingen heb ik al aan Ester gegeven en hijzelf is aan de paal gehangen omdat hij de Joden om het leven wilde brengen. 8 Stel nu zelf, in naam van de koning, een verordening op schrift die volgens u in het belang van de Joden is, en verzegel die met de Koninklijke zegelring. Want wat geschreven is in naam van de koning en verzegeld met de zegelring van de koning kan niet worden herroepen.
9 Meteen daarna, op de drieëntwintigste dag van de derde maand, de maand siwan, werden de schrijvers van de koning ontboden. Er werd een bevel op schrift gesteld dat precies zo luidde als Mordechai het wilde en dat gericht was aan de Joden, aan de satrapen en de gouverneurs, en aan de hoofden van alle provincies, van India tot Nubië, honderdzevenentwintig provincies. Voor elke provincie was er een bevel in haar eigen schrift en voor elk volk in zijn eigen taal, ook voor de Joden in hun eigen schrift en hun eigen taal. 10 Mordechai liet dit bevel schrijven in naam van koning Ahasveros en verzegelde het met de zegelring van de koning. Door boden die snelle paarden bereden, gefokt in de Koninklijke stoeterij, liet hij brieven verspreiden 11 waarin stond dat de koning de Joden in alle steden het recht gaf om zich aaneen te sluiten en hun leven te verdedigen; iedere groep gewapende van welk volk of uit welke provincie ook die hen en hun vrouwen en kinderen zou willen aanvallen, mochten ze tot de laatste man doden, en hun bezittingen mochten ze buitmaken. 12 In alle provincies van koning Ahasveros zou dit recht gelden voor één bepaalde dag, en wel de dertiende dag van de twaalfde maand, de maand adar. 13 In alle provincies moesten afschriften van de brief worden verspreid; de inhoud ervan moest overal als wet worden uitgevaardigd en aan alle volken bekendgemaakt worden, zodat de Joden zich tegen de genoemde dag gereed konden houden om zich op hun vijanden te wreken. 14 Op bevel van de koning vertrokken de boden op hun snelle, Koninklijke paarden met de grootste spoed. Ook in de burcht van Susa werd de wet uitgevaardigd.
15 Mordechai verliet de koning in een koninklijk gewaad van fijn linnen, blauwpurper en wit van kleur, en hij droeg een grote gouden kroon en een roodpurperen mantel van byssus. De stad Susa juichte en was opgetogen. 16 Voor de Joden brak er een tijd aan van licht en vreugde, blijdschap en eer. 17 In alle provincies en in alle steden heerste onder de Joden vreugde en blijdschap zodra het bevel en de wet van de koning er bekend werden; er werden maaltijden aangericht en er werd feest gevierd. En uit alle volken van het land sloten zich velen bij de Joden aan, want angst voor de Joden had zich van hen meester gemaakt.
1 Die nacht kon de koning niet in slaap komen. Daarom gaf hij bevel de kronieken te brengen, het boek met de gedenkwaardige gebeurtenissen van het rijk. Daaruit liet hij zich voorlezen. 2 Op zeker moment kwam men bij het gedeelte waarin stond dat Mordechai iets had onthuld over Bigtan en Teres, twee eunuchen die de koning als lijfwacht dienden, en wel dat zij een plan hadden beraamd om koning Ahasveros om het leven te brengen. 3 Welk eerbewijs of welke onderscheiding is daarvoor aan Mordechai gegeven? vroeg de koning. Er is hem niets gegeven, antwoordden zijn kamerdienaars. 4 Daarop vroeg de koning: Is er iemand in de hof? Nu was Haman zojuist in de buitenhof van het paleis gekomen om de koning te zeggen dat hij Mordechai aan de paal moest hangen die Haman voor hem had laten klaarzetten. 5 De kamerdienaars antwoordden dus: Ja, Haman staat in de hof te wachten. Laat hem binnen, zei de koning. 6 Toen Haman binnengekomen was, vroeg de koning hem: Wat moet er gedaan worden als de koning iemand eer wil bewijzen? Haman dacht bij zichzelf: Aan wie zou de koning meer eer willen bewijzen dan aan mij? 7 En hij antwoordde de koning: Als de koning iemand eer wil bewijzen ... 8 Er zou een koninklijk gewaad moeten worden gehaald dat de koning zelf heeft gedragen en een paard waarop de koning zelf heeft gereden en dat een koninklijke kroon op het hoofd heeft. 9 Dat gewaad en dat paard moeten worden toevertrouwd aan een van de rijksgroten van de koning, aan iemand die tot de adel behoort. En die moet dan degene aan wie de koning eer wil bewijzen het gewaad omhangen, hem op het paard over het stadsplein laten rijden en, voor hem uit gaand, roepen: Dit valt eenieder ten deel aan wie de koning eer wil bewijzen! 10 Daarop zei de koning tegen Haman: Haal snel het gewaad en het paard waarover u hebt gesproken en handel op de voorgestelde manier met de Jood Mordechai, die dienstdoet in de Koningspoort. Laat niets van wat u hebt voorgesteld achterwege. 11 Haman haalde het gewaad en het paard, hing Mordechai het gewaad om en liet hem over het stadsplein rijden. En terwijl hij voor hem uit ging, riep hij: Dit valt eenieder ten deel aan wie de koning eer wil bewijzen!
12 Mordechai ging hierna terug naar de Koningspoort. Maar Haman haastte zich naar huis, treurend, het hoofd bedekt. 13 Aan zijn vrouw Zeres en aan al zijn vrienden vertelde hij wat hem was overkomen. Zijn raadgevers en zijn vrouw zeiden daarop tegen hem: Als die Mordechai, van wie je nu voor het eerst hebt verloren, tot het Joodse volk behoort, kun je niet tegen hem op; je zult het volledig van hem verliezen.
14 Ze waren nog niet uitgesproken, of daar waren de eunuchen van de koning al, die Haman zo snel mogelijk naar het feestmaal brachten dat Ester had bereid.
1 Toen Mordechai vernam wat er was gebeurd, scheurde hij zijn kleren, hulde zich in een rouwkleed en wierp stof over zijn hoofd. Zo ging hij de stad door, terwijl hij luid en bitter klaagde. 2 Voor de Koningspoort bleef hij staan, want het was niet toegestaan deze in rouwkleding binnen te gaan. 3 In alle provincies heerste onder de Joden diepe rouw zodra het bevel en de wet van de koning er bekend werden: ze vastten, huilden en weeklaagden, en velen hulden zich in een rouwkleed en legden zich neer in het stof.
4 Esters dienaressen en de eunuchen die haar dienden, brachten Ester op de hoogte. De koningin was hevig geschokt en liet Mordechai kleren brengen, opdat hij die zou dragen in plaats van zijn rouwkleed. Maar hij wilde ze niet aannemen.
5 Toen ontbood Ester Hatach, een van de eunuchen die de koning haar als persoonlijke dienaar had gegeven. Ze droeg hem op uit te zoeken wat de reden was van Mordechais gedrag. 6 Dus ging Hatach naar Mordechai, die op het stadsplein voor de Koningspoort stond. 7 Mordechai vertelde hem alles wat hem was overkomen. Ook wist hij hem precies mee te delen hoeveel zilver Haman beloofd had te zullen afdragen aan de Koninklijke schatkist als hij de Joden mocht uitroeien. 8 Bovendien gaf hij hem een afschrift van de wet die in Susa was uitgevaardigd, waarin stond dat ze moesten worden omgebracht. Dat moest Hatach aan Ester laten zien om haar op de hoogte te brengen. En, zei hij, verzoek haar met klem naar de koning te gaan. Ze moet hem om genade smeken en bij hem voor haar volk pleiten. 9 Hatach ging naar Ester terug en bracht haar Mordechais woorden over. 10 Ester droeg Hatach op om Mordechai het volgende te antwoorden: 11 Alle dienaren van de koning en de inwoners van alle provincies van het koninkrijk weten dat er maar één wet geldt voor iedere man of vrouw die zonder ontboden te zijn naar de koning gaat en in de binnenhof komt: die persoon wordt ter dood gebracht. Alleen degene wie de koning zijn gouden scepter toesteekt, brengt het er levend af. Wat mijzelf betreft, ik ben nu al in geen dertig dagen bij de koning ontboden. 12 Esters woorden werden aan Mordechai overgebracht. 13 Toen liet Mordechai het volgende antwoord aan Ester geven: Beeld je maar niet in dat jij, omdat je in het koninklijk paleis woont, als enige van alle Joden zult ontkomen. 14 Als jij nu je mond niet opendoet, nu het moment daar is, komt er van een andere kant wel uitkomst en redding voor de Joden. Maar jij en je vaders familie komen dan om. Wie weet ben je juist koningin geworden met het oog op een tijd als deze. 15 Toen liet Ester het volgende antwoord aan Mordechai geven: 16 Roep alle Joden die in Susa wonen bij elkaar en vast voor mij: eet niet en drink niet, overdag niet en s nachts niet, drie dagen lang. Ook ik zal op die manier vasten met mijn dienaressen. En na die voorbereiding zal ik naar de koning gaan, al is dat tegen de wet. Moet ik omkomen, goed, dan zal ik omkomen. 17 Mordechai ging weg en deed wat Ester hem had opgedragen.
Feestmaal bij Ester
5
1 Toen de derde dag aangebroken was, hulde Ester zich in een koninklijk gewaad en ging naar de binnenhof van het koninklijk paleis. Daar bleef ze staan, tegenover de troonzaal. In de zaal zat de koning op zijn koninklijke troon, tegenover de ingang. 2 Zodra hij koningin Ester in de hof zag staan, voelde hij zo veel genegenheid voor haar dat hij haar de gouden scepter toestak die hij in zijn hand hield. Ester ging naar voren en raakte het uiteinde van de scepter aan. 3 Toen vroeg de koning haar: Wat is er, koningin Ester? Wat is uw wens? Al was het de helft van mijn rijk, het zal u gegeven worden. 4 En Ester antwoordde: Als het de koning goeddunkt, laat hij dan vandaag nog samen met Haman bij mij komen en deelnemen aan de feestelijke maaltijd die ik voor hem heb bereid. 5 Daarop gaf de koning bevel om Haman zo snel mogelijk te halen. We zullen doen, zei hij, wat Ester verzoekt.
Zo kwamen de koning en Haman om deel te nemen aan de maaltijd die Ester had bereid. 6 Toen de wijn geschonken werd, zei de koning tegen Ester: Wat wilt u vragen? Het zal u gegeven worden. Wat is uw wens? Al was het de helft van mijn rijk, uw wens zal vervuld worden. 7 Wat ik wil vragen, wat ik wens ... antwoordde Ester, 8 als de koning mij goedgezind is en als de koning genegen is mij te geven wat ik wil vragen en mijn wens te vervullen, laat de koning dan nogmaals met Haman bij mij komen en deelnemen aan een feestmaal dat ik voor hen zal bereiden. Morgen zal ik op de vraag van de koning antwoord geven.
9 Haman verliet het paleis die dag vrolijk en goedgehumeurd. Maar zodra hij in de Koningspoort Mordechai zag, die niet opstond en niet van ontzag voor hem beefde, werd hij woedend. 10 Hij beheerste zich echter en ging naar huis. Daarop liet hij zijn vrienden bij zich komen en Zeres, zijn vrouw. 11 Hij wees hun op zijn geweldige rijkdom, het grote aantal zonen dat hij had en de eervolle positie die de koning hem had gegeven door hem boven alle rijksgroten en hoge functionarissen te plaatsen. 12 En daar komt nog bij, zei Haman, dat koningin Ester een feestmaal heeft bereid waarvoor ze behalve de koning niemand anders dan mij heeft uitgenodigd. En ook voor morgen ben ik door haar gevraagd, samen met de koning. 13 Maar dit betekent allemaal niets voor mij zolang ik Mordechai, die Jood, in de Koningspoort zie zitten. 14 Zijn vrouw Zeres en al zijn vrienden zeiden toen tegen hem: Laat een paal neerzetten van vijftig el hoog en zeg morgenochtend tegen de koning dat Mordechai daaraan moet worden gehangen. Dan kun je daarna vrolijk met de koning aan tafel gaan. Dat voorstel beviel Haman, en hij liet de paal klaarzetten.
19 Eens, toen er opnieuw jonge meisjes bij elkaar werden gebracht, deed Mordechai dienst in de Koningspoort. 20 Ester had nog steeds niet verteld uit welke familie of welk volk ze stamde, zoals Mordechai haar op het hart had gedrukt; ze gehoorzaamde Mordechai zoals voorheen, toen hij als pleegvader voor haar zorgde. 21 Toen Mordechai dus in de Koningspoort zat, gebeurde het dat twee eunuchen die de koning als lijfwacht dienden, Bigtan en Teres, uit verbittering een plan beraamden om koning Ahasveros om het leven te brengen. 22 Dit voornemen kwam Mordechai ter ore en hij bracht koningin Ester ervan op de hoogte, en Ester vertelde namens Mordechai alles aan de koning. 23 De zaak werd onderzocht en de beschuldiging bleek gegrond. De beide mannen werden aan een paal gehangen. En in aanwezigheid van de koning werd dit alles opgetekend in de kronieken.
Bevelschrift tegen de Joden
3
1 Na verloop van tijd gaf koning Ahasveros een hoge positie aan Haman, de zoon van Hammedata, een nakomeling van Agag: hij plaatste hem boven alle rijksgroten aan zijn hof. 2 Alle hoge functionarissen van de koning die in de Koningspoort waren, vielen telkens voor Haman op de knieën en bogen zich voor hem neer, want zo had de koning het geboden. Alleen Mordechai knielde of boog nooit voor hem. 3 De functionarissen van de koning in de Koningspoort spraken Mordechai daarover aan: Waarom overtreedt u steeds het gebod van de koning? 4 Dit vroegen ze hem elke dag weer, zonder dat hij zich iets van hun woorden aantrok. Toen lichtten ze Haman erover in, om te zien of Mordechai in zijn houding zou kunnen volharden; hij had hun namelijk verteld dat hij een Jood was. 5 Toen Haman te weten kwam dat Mordechai niet voor hem knielde of boog, werd hij woedend, 6 en hij besloot Mordechai uit de weg te ruimen. Maar nadat men hem had verteld uit welk volk Mordechai stamde, was de dood van Mordechai alleen hem niet genoeg: vanaf dat moment zon Haman op middelen om alle Joden in Ahasveros rijk om te brengen, heel Mordechais volk.
7 In de eerste maand van het twaalfde regeringsjaar van koning Ahasveros, de maand nisan, liet Haman in zijn persoonlijke aanwezigheid het poer werpen, dat wil zeggen het lot, over alle dagen en over alle maanden, een voor een, tot en met de twaalfde maand, de maand adar. 8 Daarna zei Haman tegen koning Ahasveros: Er is een bepaald volk dat over alle provincies van uw rijk verspreid leeft en te midden van de andere volken zijn eigen leven leidt. Hun wetten verschillen van die van alle andere volken en aan de wetten van de koning houden ze zich niet. De koning is er niet bij gebaat hen maar rustig hun gang te laten gaan. 9 Als het de koning goeddunkt, laat er dan een bevel op schrift worden gesteld dat ze moeten worden uitgeroeid. Dan zal ik tienduizend talent zilver afdragen aan de ambtenaren die de koninklijke schatkist beheren. 10 De koning deed zijn zegelring af en gaf die aan Haman, de zoon van Hammedata, de nakomeling van Agag, de vijand van de Joden. 11 Over uw zilver kunt u vrij beschikken, zei hij tegen Haman, en ook over dat volk: doe ermee wat u het beste lijkt.
12 Zo werden op de dertiende dag van de eerste maand de schrijvers van de koning ontboden. Er werd een bevel op schrift gesteld dat precies zo luidde als Haman het wilde en dat gericht was aan de satrapen die de koning vertegenwoordigden, aan de gouverneurs van alle provincies en aan de vorsten van alle volken. Voor elke provincie was er een bevel in haar eigen schrift en voor elk volk in zijn eigen taal. Het werd geschreven in naam van koning Ahasveros en met de zegelring van de koning verzegeld. 13 En er werden door boden in alle provincies van het koninkrijk brieven verspreid waarin stond dat op één bepaalde dag, en wel op de dertiende dag van de twaalfde maand, de maand adar, alle Joden moesten worden gedood en volledig uitgeroeid, jong en oud, vrouwen en kinderen inbegrepen, en dat hun bezittingen mochten worden buitgemaakt. 14 In elke provincie moesten afschriften van de brief worden verspreid; de inhoud ervan moest overal als wet worden uitgevaardigd en aan alle volken bekendgemaakt, zodat ze zich tegen de genoemde dag gereed konden houden. 15 Op bevel van de koning vertrokken de boden met spoed. Ook in de burcht van Susa werd de wet uitgevaardigd. En terwijl de koning en Haman rustig zaten te drinken, raakte de stad Susa in rep en roer.
1 Na verloop van tijd, toen de woede van koning Ahasveros bedaard was, gingen zijn gedachten weer uit naar Wasti; hij overdacht wat ze had gedaan en wat er over haar besloten was. 2 Daarom opperden zijn kamerdienaars: Er zouden voor de koning mooie jonge meisjes gezocht moeten worden, meisjes die nog maagd zijn. 3 De koning zou in alle provincies van zijn rijk gevolmachtigden moeten aanstellen met de opdracht op zoek te gaan naar de mooiste meisjes en die bij elkaar te brengen in de burcht van Susa, in het vrouwenverblijf. Daar zouden ze onder toezicht van Hegai moeten worden gesteld, de eunuch die de koning als haremwachter dient, en een schoonheidsbehandeling moeten krijgen. 4 En het meisje dat de koning het meest bevalt, zou dan koningin moeten worden in de plaats van Wasti. Dit voorstel vond instemming bij de koning en hij voerde het uit.
5 Nu woonde er in de burcht van Susa een zekere Mordechai, een Jood. Hij was een zoon van Jaïr, de zoon van Simi, de zoon van Kis, uit de stam Benjamin. 6 Hij was een van de mensen die samen met Jechonja, de koning van Juda, door koning Nebukadnessar van Babylonië als ballingen uit Jeruzalem waren weggevoerd. 7 Deze Mordechai was de pleegvader van Hadassa, ook Ester genoemd, die een nicht van hem was en geen vader of moeder meer had. Na de dood van haar ouders had Mordechai haar als dochter aangenomen. Het meisje was lieftallig en mooi. 8 Toen nu het besluit van de koning in een verordening bekend was gemaakt en er veel meisjes bij elkaar werden gebracht in de burcht van Susa, waar ze onder toezicht van Hegai kwamen te staan, werd ook Ester naar het koninklijk paleis overgebracht en onder toezicht van deze haremwachter gesteld. 9 Het meisje stond hem aan en won zijn genegenheid. Daarom liet hij haar zonder uitstel de schoonheidsbehandeling en het voorgeschreven voedsel geven en stelde hij zeven voortreffelijke dienaressen uit het koninklijk paleis tot haar beschikking. Bovendien bracht hij haar samen met deze dienaressen over naar het mooiste gedeelte van het vrouwenverblijf. 10 Ester had niet verteld uit welk volk of welke familie ze stamde; Mordechai had haar namelijk op het hart gedrukt dit niet bekend te maken. 11 En iedere dag wandelde Mordechai langs de voorhof van het vrouwenverblijf om te weten te komen hoe het met Ester ging en wat er met haar zou gebeuren.
12 Een meisje was aan de beurt om de nacht met koning Ahasveros door te brengen wanneer na twaalf maanden haar schoonheidsbehandeling overeenkomstig de voorschriften voor de vrouwen voltooid was: zes maanden werd ze behandeld met mirreolie, zes maanden met balsem en andere schoonheidsmiddelen. 13 En telkens als er een meisje na deze voorbereiding naar de koning ging, werd haar uit het vrouwenverblijf alles wat ze wenste meegegeven naar het koninklijk paleis. 14 s Avonds ging ze daar naar binnen, s morgens keerde ze terug; ze kwam dan in een ander deel van het vrouwenverblijf, dat onder toezicht stond van Saäsgaz, de eunuch die de koning diende als bewaker van de bijvrouwen. Ze ging niet opnieuw naar de koning, tenzij hij haar begeerde en zij persoonlijk bij hem werd ontboden.
15 Toen het de beurt was van Ester de dochter van Abichaïl, die een oom was van haar pleegvader Mordechai verlangde zij niets anders mee te nemen dan wat haar werd aangeraden door Hegai, de eunuch die de koning als haremwachter diende. En allen die Ester zagen, keken vol bewondering naar haar. 16 Zo werd Ester bij koning Ahasveros gebracht, in het koninklijk paleis, in het zevende jaar van zijn regering, in de tiende maand, de maand tebet. 17 En de koning voelde voor Ester meer liefde dan voor alle andere vrouwen, meer dan alle andere meisjes verwierf zij zijn bewondering en genegenheid. Daarom deed hij haar de koninklijke hoofdband om en maakte haar koningin in de plaats van Wasti. 18 De koning richtte een groot feestmaal aan voor al zijn rijksgroten en hoge functionarissen, het Feestmaal van Ester. Ook kondigde hij voor alle provincies een rustdag
(2:18)een rustdag Ook mogelijk is de vertaling: vrijstelling van belasting, of: amnestie.
af, en met een vrijgevigheid die men van een koning mag verwachten deelde hij geschenken uit.
Een missverkiezing in de bijbel, zo zou je het begin van het boek Ester wel kunnen noemen. De Perzische koning Ahasveros is op zoek naar een nieuwe vrouw en laat zijn personeel de mooiste meisjes selecteren. Ze krijgen eerst een langdurige schoonheidsbehandeling en vervolgens bepaalt de koning welk meisje hem het meeste bevalt. Uiteindelijk valt de schoonheid van Ester hem zo op, dat hij haar tot nieuwe koningin kroont.
De bekroning van een schoonheidverkiezing. Is dat nou het enige wat de bijbel over vrouwen te melden heeft? Als het aan de mannen ligt misschien wel. Want één ding is wel duidelijk: mannen hebben een groot stempel gedrukt op de bijbelse geschiedenis. Dat zie je vaak aan de manier waarop over vrouwen wordt gesproken: ze worden vaak voorgesteld als 'de vrouw van' en niet als onafhankelijk, vrij, mens. Maar toch betekent dat niet dat vrouwen in de bijbel altijd een ondergeschikte en onbelangrijke rol spelen. Juist niet eigenlijk! Als je goed leest, gaan je ogen open. Dan zie je dat het juist vrouwen waren die op alle cruciale momenten in het Oude en Nieuwe Testament opduiken.
Moeders
De vrouwen in de bijbelverhalen zorgen steeds voor nageslacht. 'Ja, hè hè', zul je zeggen. 'Wie anders?' Maar waar het in deze verhalen om gaat, is niet dat ze kinderen op de wereld zetten. De verhalen willen vaak zeggen: God brengt de vastgelopen geschiedenis weer op gang. Een weg die doodlopend lijkt te zijn, wordt via vrouwen weer geopend.
Dat lees je ook in het bijzondere verhaal van Ester. In de loop van het verhaal wordt Ester steeds zekerder van zichzelf en van de rol die ze mag spelen in de geschiedenis. Ze ziet dat de weg van het volk doodloopt, omdat alle Joden in het Perzische Rijk vermoord dreigen te worden. Het lijkt een hopeloze situatie. Maar dan staat Ester op en doet het onmogelijke: de koning aanspreken en vragen om het volk te sparen ... De geschiedenis van God met mensen gaat weer door! En weer dankzij het optreden van een moedige vrouw.
Koningin Wasti verstoten
1
1 Het was in de tijd van Ahasveros,
(1:1)Ahasveros Ahasveros is de Hebreeuwse vorm van de naam van de Perzische koning Xerxes.
de Ahasveros die regeerde over een rijk dat zich uitstrekte van India tot Nubië en dat honderdzevenentwintig provincies telde. 2-3 In het derde jaar van zijn regering, toen hij in de burcht van Susa zetelde, richtte deze koning Ahasveros een feestmaal aan voor al zijn rijksgroten en hoge functionarissen; alle bevelhebbers van het leger van Perzië en Medië, de adel en de hoofden van de provincies waren aanwezig. [23] 3 4 Vele dagen spreidde hij de rijkdom en luister van zijn koningschap tentoon en de pracht en praal van zijn majesteit honderdtachtig dagen lang.
5 Toen deze dagen voorbij waren, richtte de koning een feestmaal aan voor alle bewoners van de burcht van Susa, van hoog tot laag. Dit duurde zeven dagen, en het werd gehouden in de binnenhof van de tuin van het koninklijk paleis. 6 Draperieën van fijn linnen, wit en blauwpurper van kleur, waren aan albasten zuilen bevestigd met roodpurperen koorden van byssus en zilveren ringen; op een mozaïekvloer van porfier, albast, parelmoer en gekleurde stenen stonden rustbanken van goud en zilver. 7 Er werd wijn geschonken in gouden bekers, de ene nog fraaier dan de andere, en er was koninklijke wijn in overvloed, zoals men dat bij een koning mag verwachten. 8 En bij het drinken gold de regel: geen beperkingen;
(1:8)geen beperkingen Ook mogelijk is de vertaling: geen dwang.
de koning had alle hofmeesters opgedragen aan ieders wensen tegemoet te komen. 9 Ook Wasti, de koningin, richtte een feestmaal aan, voor de vrouwen in het paleis van koning Ahasveros.
10 Op de zevende dag, toen de koning door de wijn in een vrolijke stemming was, beval hij Mehuman, Bizzeta, Charbona, Bigta, Abagta, Zetar en Karkas de zeven eunuchen die zijn persoonlijke dienaren waren 11 om koningin Wasti, getooid met de koninklijke hoofdband, bij hem te brengen; hij wilde de rijksgroten van de volken haar schoonheid laten zien, want zij was mooi. 12 Maar toen haar het bevel van de koning door de eunuchen werd overgebracht, weigerde koningin Wasti te komen. Dit ergerde de koning zeer en hij ontstak in woede.
13 Hij wendde zich tot de wijzen, die kennis bezaten van het verleden. De koning was namelijk gewoon zijn zaken voor te leggen aan al zijn wet- en rechtsgeleerden. 14 Zijn meest vertrouwde raadsheren waren Karsena, Setar, Admata, Tarsis, Meres, Marsena en Memuchan, de zeven rijksgroten van Perzië en Medië; zij hadden vrij toegang tot de koning en bekleedden de hoogste posten in het rijk. 15 Wat zegt de wet? vroeg de koning. Wat moet er gebeuren met koningin Wasti, nu ze geen gehoor heeft gegeven aan het koninklijk bevel dat haar door de eunuchen is overgebracht? 16 Daarop verklaarde Memuchan ten overstaan van de koning en de rijksgroten: Niet alleen tegenover de koning heeft koningin Wasti zich misdragen, maar ook tegenover alle rijksgroten en alle volken in de provincies van koning Ahasveros. 17 Immers, wat de koningin heeft gedaan, zal alle vrouwen ter ore komen en hen ertoe aanzetten hun echtgenoten te minachten. Ze zullen zeggen: Koning Ahasveros gaf bevel om koningin Wasti bij hem te brengen, maar ze kwam niet. 18 Nog vandaag zullen de vrouwen van alle rijksgroten van Perzië en Medië, zodra ze hebben gehoord wat de koningin heeft gedaan, zich hierop beroepen tegenover hun echtgenoten, en dat zal leiden tot veel minachting en ergernis. 19 Als het de koning goeddunkt, laat hij dan een koninklijk besluit uitvaardigen dat schriftelijk in de wetten van Perzië en Medië wordt vastgelegd, zodat het niet kan worden herroepen. Hierin moet bepaald worden dat Wasti koning Ahasveros niet meer onder ogen mag komen en dat de koning haar koninklijke waardigheid aan een ander zal geven, die beter is dan zij. 20 Als in het hele rijk en dat is groot! bekend wordt dat de koning een dergelijke verordening heeft uitgevaardigd, dan zullen alle vrouwen, van de hoogste tot de laagste, hun echtgenoten met respect bejegenen.
21 Het voorstel van Memuchan vond instemming bij de koning en de rijksgroten, en de koning volgde het op. 22 Hij stuurde brieven naar alle provincies van zijn rijk, naar elke
provincie in haar eigen schrift en naar elk volk in zijn eigen taal. Daarin stond dat iedere man thuis heer en meester moest zijn, en ook dat hij de taal van zijn eigen volk moest spreken.
Deze tekst gaat over discipelen van de Here Jezus. Wat hadden ze nog weinig geleerd van Hem die had gezegd: 'Ik ben zachtmoedig en nederig van hart.' De Meester had kort tevoren gesproken over Zijn dood. Zij hadden er niets van begrepen. Geen wonder, want ze waren met zichzelf bezig. Ze dachten er niet aan zich op te offeren, ze wilden de meeste zijn. Hun Meester wilde de laatste zijn, en ieder van hen de eerste. Hoe groot is onze Heiland dat Hij voor zulke discipelen als zij waren - en als wij zijn - Zijn leven wilde geven! Mochten wij allen toch meer naar Hem zien en naar Hem luisteren. We zouden meer op Hem gaan lijken!
30 Ze vertrokken uit die streek en reisden door Galilea, maar hij wilde niet dat iemand dat te weten kwam, 31 want hij was bezig zijn leerlingen onderricht te geven. Hij zei tegen hen: De Mensenzoon wordt uitgeleverd aan de mensen. Die zullen hem doden, maar na drie dagen zal hij uit de dood opstaan. 32 Ze begrepen deze uitspraak niet, maar durfden hem geen vragen te stellen.
33 Ze kwamen in Kafarnaüm. Toen ze in huis waren, vroeg hij hun: Waarover waren jullie onderweg aan het redetwisten? 34 Ze zwegen, want ze hadden onderweg met elkaar getwist over de vraag wie van hen de belangrijkste was. 35 Hij ging zitten en riep de twaalf bij zich. Hij zei tegen hen: Wie de belangrijkste wil zijn, moet de minste van allemaal willen zijn en ieders dienaar. 36 Hij pakte een kind op en zette het in hun midden neer; hij sloeg zijn arm eromheen en zei tegen hen: 37 Wie in mijn naam één zon kind bij zich opneemt, neemt mij op; en wie mij opneemt, neemt niet mij op, maar hem die mij gezonden heeft.
Wie zijn leven zal willen behouden, zal het verliezen.
Je kunt je leven behouden of verliezen. De keus is niet moeilijk: iedereen wil toch leven! De Zoon van God, die Zelf het leven is, heeft gezegd dat we ons leven kunnen behouden door het te verliezen. Dat gebeurt als we ons leven niet voor onszelf willen houden, maar ons leven, onszelf, overgeven aan Hem, de Here en Behouder. In Hem is het ware leven, het eeuwig behoud. Hij wilde lijden en sterven om ons de rijkdom van het eeuwige leven te schenken. U wilt toch leven? Kies dan voor Christus! Anders bent u de eeuwige verliezer.
27 Jezus vertrok met zijn leerlingen naar de dorpen in de buurt van Caesarea Filippi. Onderweg vroeg hij aan zijn leerlingen: Wie zeggen de mensen dat ik ben? 28 Ze antwoordden: Johannes de Doper, en anderen zeggen Elia, en weer anderen zeggen dat u een van de profeten bent. 29 Toen vroeg hij hun: En wie ben ik volgens jullie? Petrus antwoordde: U bent de Messias.
30 Hij verbood hun op strenge toon om met iemand hierover te spreken.
31 Hij begon hun te leren dat de Mensenzoon veel zou moeten lijden en door de oudsten van het volk, de hogepriesters en de schriftgeleerden verworpen zou worden, en dat hij gedood zou worden, maar drie dagen later zou opstaan; 32 hij sprak hierover in alle openheid. Toen nam Petrus hem apart en begon hem fel terecht te wijzen. 33 Maar hij draaide zich om, keek zijn leerlingen aan en wees Petrus streng terecht met de woorden: Ga terug, achter mij, Satan! Je denkt niet aan wat God wil, maar alleen aan wat de mensen willen.
34 Hij riep de menigte samen met de leerlingen bij zich en zei: Wie mijn volgeling wil zijn, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en zo achter mij aan komen. 35 Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij en het evangelie, zal het behouden. 36 Wat heeft een mens eraan als hij de hele wereld wint, maar er het leven bij inschiet? 37 Wat zou een mens niet overhebben voor zijn leven? 38 Wie zich tegenover de trouweloze en zondige mensen van deze tijd schaamt voor mij en mijn woorden, zal merken dat de Mensenzoon zich ook voor hem schaamt, wanneer hij komt in het gezelschap van de heilige engelen en bekleed met de stralende luister van zijn Vader.
Genade en zegen zijn twee begrippen die heel nauw verbonden zijn met het kennen van de Here God. Genade houdt in dat God ons iets schenkt dat wij helemaal niet verdienen, waar wij geen aanspraak op kunnen maken en dat wij uit onszelf nooit zouden kunnen verkrijgen. Zegen is dat wat goed voor ons is. In het begin schiep God alle dingen, uiteindelijk ook de mens. En God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed (Gen. 1:31). Alles wat God ooit gemaakt heeft, draagt het stempel van zijn goedheid.
Maar kort na de schepping moeten wij al vaststellen dat de mens het goede van God verdorven heeft en weggevlucht is voor God. De mens is bang geworden voor God. Nog steeds zien wij om ons heen hoe de mensen proberen in dit leven geluk te vinden. Zolang een mens echter ver van God blijft, is hij verstoken van het goede. Gelukkig mogen wij opmerken dat God nog steeds zijn goedheid blijft bewijzen aan alle mensen, zowel goeden als slechten. Maar het ware geluk zullen wij slechts ontdekken, wanneer wij in geloof terugkeren tot de God die ons geschapen heeft, en erkennen dat Hij de bron is van alle goede gaven (Jak. 1:17). Want de echte zegen van God is Hem te leren kennen in de persoon van Jezus Christus. In Christus zijn wij gezegend met alle geestelijke zegeningen die God heeft. Buiten Hem is geestelijk niets goeds te vinden; in Hem vinden wij alle goede dingen. Hoe kunnen wij daaraan deel krijgen? Niet door eigen inspanning of verdienste, maar door de rijke genade van God. Hij heeft er Zelf voor gezorgd dat deze rijkdom aan zegeningen het deel worden van allen die door het geloof hun toevlucht nemen tot Jezus Christus en in Hem geloven.
Ukunt uw ideeën aan anderen aanbieden als kogels of als zaden. U kunt ze afvuren, of zaaien; mensen in het hoofd ermee raken, of ze planten in hun harten.
Ideeën die als kogels worden gebruikt doden de inspiratie en doen de motivatie teniet. Als ze als zaden gebruikt worden, schieten ze wortel, groeien, en worden een realiteit in het leven waarin ze geplant worden.
Het enige risico in de zaadbednadering: als het eenmaal groeit en deel gaat uitmaken van degenen in wie het geplant is, zult u waarschijnlijk geen eer ontvangen van het doen ontstaan van het idee. Maar als u bereid bent het zonder eer te stellen, dan zult u de rijke oogst binnenhalen.
Eeuwen geleden leefde in Griekenland koning Archias. Hij was een heel egoïstisch man, die alleen voor zijn eigen plezier leefde en weinig of niets gaf om de noden van zijn volk. Velen haatten hem en ten slotte werd er een complot gesmeed om hem te doden. Archias wist niets van dat complot, maar hij had een vriend in Athene. Die hoorde ervan en besloot hem te waarschuwen. Hij schreef de koning een brief waarin hij hem waarschuwde voor het gevaar. Ook gaf hij hem advies hoe hij aan het gevaar kon ontsnappen. De brief liet hij haastig wegbrengen door een boodschapper. Archias was juist bezig een groot feest te vieren toen de boodschapper kwam. Omdat hij helemaal van Athene was gekomen met een belangrijke brief, mocht hij meteen bij de koning komen. Hij zei: 'Majesteit, de man die u deze brief stuurt, vraagt u dringend hem direct te lezen, want het gaat om heel ernstige dingen.' Maar de koning was niet in de stemming om de brief te lezen. Niet vermoedend wat erin stond, legde hij de brief lachend weg en zei: 'Ernstige dingen? Morgen! Toen ging hij door met feestvieren.
Helaas voor Archias kwam er voor hem geen morgen meer. Het plezier eindigde plotseling en droevig. Midden in het lawaai van het feest werd er een aanslag op de koning gepleegd en werd hij gedood.
Misschien leef je ook een leven van pret en plezier? Je geniet van het leven en leeft toe naar de feestjes na je werk? Maar om je ziel bekommer je je niet en je denkt net als koning Archias: 'Ernstige dingen? Morgen!' Maar stop! Misschien is er voor jou geen morgen. Vandaag kan je laatste dag op aarde zijn. Wat gebeurt er als God dan tegen je zou zeggen, net als eens tegen een rijke man: 'Dwaas, in deze nacht zal je ziel van je worden afgeëist!' Je houdt niet van ernstige dingen? Zonder twijfel zal satan proberen je deze waarschuwing te laten vergeten. Maar God stuurt je deze boodschap van liefde en een middel om aan het oordeel te ontkomen. Dat middel is de Heer Jezus, die stierf op het kruis. God biedt je vergeving aan door het geloof in de Heer Jezus. Neem deze waarschuwing serieus en zeg niet als Archias: 'Ernstige dingen? Morgen!'
Niet u bent het die spreekt, maar de Geest van uw Vader.
Niet u bent het die spreekt, maar de Geest van uw Vader.
Wat maken wij ons vaak bezorgd over hoe we in bepaalde situaties moeten reageren. Door dat tobben zijn we veel te veel met onszelf bezig en kan onze God en Vader ons niet optimaal gebruiken. Het vraagt zelfopoffering om die bezorgdheid naast ons neer te leggen en kinderlijk op Hem te vertrouwen. Het is geen kleinigheid dat God ons zijn Geest heeft gegeven om ons te leiden. We mogen vertrouwen dat Hij ons woorden en wijsheid zal geven om op het juiste moment te spreken en te getuigen. Ook vandaag.
In mei is de unieke tentoonstelling Bijbel-Expo.be op bezoek in onze streek.Op uitnodiging van de plaatselijke Evangelische Gemeenten is deze eigentijdse expositie te bezichtigen van 9 tot 26 mei 2008 aan de Spinnerijkaai te Kortrijk.U leest dit goed, want deze tentoonstelling is ondergebracht aan boord van twee binnenvaartschepen: De Ark en de Eben-Haëzer.
Bij het samenstellen van de tentoonstelling lag één vraag aan de basis: hoe krijg je jongeren van vandaag, in deze hoogtechnologische samenleving, geïnteresseerd in een oud boek zoals de Bijbel?Het antwoord op deze vraag was even verrassend als eenvoudig: Bijbel-Expo.be!Een multimedia avontuur dat de bezoeker meeneemt doorheen de ontstaansgeschiedenis van het schrift en hem de wonderlijke wereld van de Bijbel op eigentijdse manier laat ontdekken.
De tentoonstelling gaat door in het schip De Ark en bestaat uit verschillende onderdelen.Telkens is er gebruik gemaakt van andere media.
Vooreerst zijn er 17 schitterende panelen verdeeld over 5 secties. Zij vertellen en illustreren de geschiedenis van het schrift. De bezoeker kan op korte tijd heel wat te weten komen over kleitabletten en spijkerschrift, Egyptische hiërogliefen en de ontstaansgeschiedenis van het alfabet. Daarnaast wordt stilgestaan bij een van de belangrijkste oudheidkundige ontdekkingen van de 20e eeuw, de Dode Zee rollen.De laatste sectie schenkt dan weer ruime aandacht aan het ontstaan van de moderne druktechnieken en hun invloed op de verspreiding van de Bijbel en andere boeken.
Naast panelen zijn er ook een aantal interessante objecten tentoongesteld zoals: kleitabletten, de steen van Rachid, een ostracon (een stukje aardewerk dat in de oudheid gebruikt werd als blocnote), een zilveren geluksbrenger enz.Blikvanger is zondermeer een werkende kopie van de Gutenberg drukpers.
Een viertal audiostations bespreken verder een aantal interessante onderwerpen: het verhaal van het Gilgamesch Epos; de avonturen van Cheti op de Schriftgeleerdenschool; het verhaal van Mohammed ed Dhib en zijn vondst te Qumran; en de geschiedenis van twee monniken die leren om manuscripten over te schrijven.
Het laatste onderdeel zijn enkele computerstations.Hier kan de bezoeker zelf op ontdekking gaan in de wereld van de Bijbel.
Wie daarna nog meer wil weten kan een bezoek brengen aan de tweede zaal, die is ondergebracht in het ander binnenvaartschip Eben Haëzer.Onder het drinken van een kop koffie of frisdrank zet de bezoeker zijn multimediareis verder aan de hand van een aantal dynamische presentaties op DVD. Men kan tevens een kijkje nemen op de boekentafel en o.a. kennismaken met de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV).
Een christen zat in de trein naar Chicago met een Bijbel op de ene knie en een spoorboekje op de andere knie. Een medereiziger zag de Bijbel en zei: 'Meneer, uw oude boek heeft zijn tijd gehad.' De christen vroeg: 'Wat bedoelt u?' De man antwoordde: 'Weet u dan niet dat het Oude Testament bestaat uit verhalen en mythen die wij folklore nomen? Het Nieuwe Testament is ook niet betrouwbaar.' De christen antwoordde: 'Meneer, ik heb hier ook een spoorboekje. Ik heb het gecontroleerd. Het geeft precies alle stations aan waar we onderweg gestopt zijn. Daarom geloof ik dat ik deze gids verder kan vertrouwen tot ik aankom in Chicago. Ook dit oude boek, de Bijbel, is door miljoenen mensen beproefd. Het Oude Testament bevat veel profetieën die alle letterlijk zijn vervuld. Waarom zou de rest van dit boek dan ook niet betrouwbaar zijn? Het is de reisgids voor de pelgrimstocht van de mens. Raadpleeg het gerust, zoals ik ook gedaan heb. Dan zult u de hoogste bestemming bereiken, zonder risico te lopen te verdwalen in de ijdele en veranderlijke gedachten van de mensen.'
God wil dat alle mensen gered worden en tot kennis van de waarheid komen. God heeft van Zijn kant alle voorwaarden geschapen om dat waar te maken. God wil elk mens redden, maar elk mens moet zelf ook gered willen worden. De Here Jezus heeft de straf op onze zonden op Zich genomen. Van de mens wordt geloof gevraagd. Geloof dat hij uit zichzelf nooit tot God kan opklimmen, en dat het nodig was dat God in de Persoon van de Here Jezus afdaalde tot de mens. Om als Mens de plaats van mensen in te nemen, en de toorn van God te ondergaan. Hij de straf, wij de vrijheid!
1 Allereerst vraag ik dat er voor alle mensen gebeden wordt, dat er smeekbeden, voorbeden en dankgebeden voor hen worden uitgesproken. 2 Bid voor alle koningen en gezagsdragers, opdat we rustig en ongestoord kunnen leven, in alle vroomheid en waardigheid. 3 Dat is goed en welgevallig in de ogen van God, onze redder, 4 die wil dat alle mensen worden gered en de waarheid leren kennen. 5 Want er is maar één God, en maar één bemiddelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus, 6 die zichzelf gegeven heeft als losgeld voor allen, als het getuigenis voor de vastgestelde tijd. 7 Om dit te verkondigen ben ik als apostel aangesteld. Ik spreek de waarheid, ik lieg niet ik ben aangesteld als leraar voor de heidenen om hun het geloof en de waarheid te onderwijzen.
Op een berg liep een smal en gevaarlijk pad. Dit pad was zo smal dat men elkaar niet kon passeren. Op een dag ontmoetten twee ezels elkaar op dit pad. Ze bekeken elkaar vol wantrouwen en ze gingen met elkaar discussiëren. 'Hoor eens,' zei de eerste ezel, 'ik wil daarheen waar jij juist vandaan kwam. Ga uit de weg en laat mij erdoor.' 'Geen sprake van,' antwoordde de tweede ezel, 'ga uit de weg of ik gooi jou naar beneden.' Geen van beide ezels wilde toegeven. Ze begonnen te vechten, tot ze alle twee van het pad afvielen en in de diepte verdwenen.
Op een andere dag kwamen twee geiten elkaar op dezelfde weg tegen. Ook zij keken elkaar aan en onderzochten de mogelijkheden van het elkaar passeren. Toen gingen ze erbij zitten om over een oplossing van hun probleem na te denken. 'Luister, ik heb een idee,' zei de ene geit tegen de andere. 'Ja, wat dan?' vroeg de tweede geit.
'Laten we eenvoudig omkeren en weer naar huis gaan. Dan hoeven we niet met elkaar te vechten en er beide onder te lijden.' En zo deden de beide geiten. Op een andere dag troffen twee schapen elkaar op dat smalle bergpaadje. Ze groetten elkaar beleefd en gingen erbij zitten om een uitweg te vinden uit deze moeilijke situatie.
'Ik heb het', zei ten slotte het ene schaap. 'En wat doen we?' vroeg het andere schaap. 'Ik ga op het pad liggen. Dan stap jij op mij en gaat over mij heen. Dan sta ik weer op en we kunnen beide onze weg vervolgen.' Hiermee kon het andere schaap instemmen en zo gingen zij veilig op het smalle pad aan elkaar voorbij.
De vraag is nu: Welke van de drie paar dieren waren het slimste?
'De schapen', is ongetwijfeld ons antwoord. En waarom? 'Omdat één van de schapen bereid was over zich heen te laten lopen.' Vaak verliezen wij de zegen die God voor ons bereid heeft, omdat we zo koppig zijn als de ezels. Of we zijn zo onverschillig als de geiten.
De moeilijkheden zouden in rijke zegeningen kunnen worden veranderd als wij maar gewillig waren als de schapen.
Over de gehele wereld eten mensen brood. Brood is een levensbehoefte. Daarom is het zo begrijpelijk dat de Here Jezus Zichzelf 'het brood des levens' noemt. Voedsel dat je niet alleen in leven houdt, maar dat je leven geeft! Al sinds jaren worden ideeën geopperd om eten in een pil-vorm te gebruiken net zoals de ruimtevaarders dat gebruiken. Toch heeft dat idee het niet gehaald, want eten werd daarmee een 'smakeloze' vertoning. Een maaltijd heeft meer in zich dan 'het toedienen van noodzakelijke stoffen'. Eten vraagt tijd en gezelligheid. Eten is fijner als je het samen doet. Eten is gemeenschap hebben. Zo is het ook met de Here Jezus. Je met Hem voeden brengt ongelofelijke vreugde met zich mee. Ook vandaag!
30 Toen vroegen ze: Welk wonderteken kunt u dan verrichten? Als we iets zien zullen we in u geloven. Wat kunt u doen? 31 Onze voorouders hebben immers manna in de woestijn gegeten, zoals geschreven staat: Brood uit de hemel heeft hij hun te eten gegeven. 32 Maar Jezus zei: Waarachtig, ik verzeker u: niet Mozes heeft u het brood uit de hemel gegeven, maar mijn Vader; hij geeft u het ware brood uit de hemel. 33 Het brood van God is het brood dat neerdaalt uit de hemel en dat leven geeft aan de wereld. 34 Geef ons altijd dat brood, Heer! zeiden ze toen. 35 Ik ben het brood dat leven geeft, zei Jezus. Wie bij mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in mij gelooft zal nooit meer dorst hebben. 36 Maar ik heb u al gezegd dat u niet gelooft, ook al hebt u me gezien. 37 Iedereen die de Vader mij geeft zal bij mij komen, en wie bij mij komt zal ik niet wegsturen, 38 want ik ben niet uit de hemel neergedaald om te doen wat ik wil, maar om te doen wat hij wil die mij gezonden heeft. 39 Dit is de wil van hem die mij gezonden heeft: dat ik niemand van wie hij mij gegeven heeft verloren laat gaan, maar dat ik hen allen laat opstaan op de laatste dag. 40 Dit wil mijn Vader: dat iedereen die de Zoon ziet en in hem gelooft, eeuwig leven heeft, en dat ik hen op de laatste dag uit de dood zal opwekken.
Sommigen van u die dit lezen, hebben zich al bekeerd, maar zijn nog niet gedoopt. Anderen zijn als kind al gedoopt, maar hebben zich misschien nog niet bekeerd. Het eerste is niet zoals het hoort te zijn: zulke mensen dienen alsnog Christus te belijden in de doop. Maar het tweede leidt onherroepelijk naar de eeuwige pijn. Deze oproep van bekering en doop gaat niet alleen uit naar 'het huis van Israël' dat Jezus aan het kruis bracht door de handen van de Romeinen, zij geldt allen die 'verre' zijn. Wie komt, ontvangt vergeving van zonden, de gave van de Geest en is behouden van het eeuwig oordeel.
34 David is weliswaar niet naar de hemel opgestegen, maar toch zegt hij: De Heer sprak tot mijn Heer: Neem plaats aan mijn rechterhand, 35 tot ik je vijanden onder je voeten heb gelegd. 36 Laat het hele volk van Israël er daarom zeker van zijn dat Jezus, die u gekruisigd hebt, door God tot Heer en Messias is aangesteld.
37 Toen ze dit hoorden, waren ze diep getroffen en vroegen aan Petrus en de andere apostelen: Wat moeten we doen, broeders? 38 Petrus antwoordde: Keer u af van uw huidige leven en laat u dopen onder aanroeping van Jezus Christus om vergeving te krijgen voor uw zonden. Dan zal de heilige Geest u geschonken worden, 39 want voor u geldt deze belofte, evenals voor uw kinderen en voor allen die ver weg zijn en die de Heer, onze God, tot zich zal roepen. 40 Ook op nog andere wijze legde hij getuigenis af, waarbij hij een dringend beroep op zijn toehoorders deed met de woorden: Laat u redden uit dit verdorven mensengeslacht!
Sterven, dat is het einde van alles. Dood, dan ben je er niet meer. Maar tegenover het sterven plaatst de Here Jezus de opstanding en tegenover de dood plaatst Hij het leven. Hij zegt erbij: 'Ik ben dat.' Wie over de dood héén wil kijken, moet zijn oog richten op Jezus. Allerlei vrienden en buren waren naar Martha en Maria gekomen om hen te troosten. Het zal hun vast wel goed gedaan hebben. Maar als de Here Jezus Zichzelf openbaart, valt dat allemaal weg, zoals de stralende kracht van de opgaande zon de sterren aan de hemel laat verbleken.
17 Toen Jezus daar aankwam, hoorde hij dat Lazarus al vier dagen in het graf lag. 18 Betanië lag dicht bij Jeruzalem, op een afstand van ongeveer vijftien stadie, 19 en er waren dan ook veel Joden naar Marta en Maria gekomen om hen te troosten nu hun broer gestorven was. 20 Toen Marta hoorde dat Jezus onderweg was ging ze hem tegemoet, terwijl Maria thuisbleef. 21 Marta zei tegen Jezus: Als u hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn. 22 Maar zelfs nu weet ik dat God u alles zal geven wat u vraagt. 23 Jezus zei: Je broer zal uit de dood opstaan. 24 Ja, zei Marta, ik weet dat hij bij de opstanding op de laatste dag zal opstaan. 25 Maar Jezus zei: Ik ben de opstanding en het leven. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, 26 en ieder die leeft en in mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat? 27 Ja Heer, zei ze, ik geloof dat u de messias bent, de Zoon van God die naar de wereld zou komen.
28 Na deze woorden ging ze terug, ze nam haar zuster Maria apart en zei: De meester is er, en hij vraagt naar je. 29 Zodra Maria dit hoorde ging ze naar Jezus toe, 30 die nog niet in het dorp was, maar op de plek waar Marta hem tegemoet was gekomen. 31 Toen de Joden die bij haar in huis waren om haar te troosten, Maria zo haastig zagen weggaan, liepen ze achter haar aan, want ze dachten dat ze naar het graf ging om daar te weeklagen.
32 Zodra Maria op de plek kwam waar Jezus was en hem zag, viel ze aan zijn voeten neer. Ze zei: Als u hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn! 33 Jezus zag hoe zij en de Joden die bij haar waren weeklaagden, en dat ergerde hem. Diep bewogen 34 vroeg hij: Waar hebben jullie hem neergelegd? Ze zeiden: Kom maar kijken, Heer. 35 Jezus begon ook te huilen, 36 en de Joden zeiden: Wat heeft hij veel van hem gehouden! 37 Maar er werd ook gezegd: Hij heeft de ogen van een blinde geopend, hij had nu toch ook de dood van Lazarus kunnen voorkomen? 38 Ook dit ergerde Jezus. Hij liep naar het graf, een spelonk met een steen voor de opening. 39 Hij zei: Haal de steen weg. Marta, de zuster van de dode, zei: Maar Heer, de stank! Hij ligt er al vier dagen! 40 Jezus zei tegen haar: Ik heb je toch gezegd dat je Gods grootheid zult zien als je gelooft? 41 Toen haalden ze de steen weg. Daarop keek hij omhoog en zei: Vader, ik dank u dat u mij hebt verhoord. 42 U verhoort mij altijd, dat weet ik, maar ik zeg dit ter wille van al die mensen hier, opdat ze zullen geloven dat u mij gezonden hebt. 43 Daarna riep hij: Lazarus, kom naar buiten! 44 De dode kwam tevoorschijn, zijn handen en voeten in linnen gewikkeld, en zijn gezicht bedekt door een doek. Jezus zei tegen de omstanders: Maak de doeken los, en laat hem gaan.
45 Veel Joden die naar Maria toe gekomen waren en gezien hadden wat Jezus deed, kwamen tot geloof in hem
Jezus antwoordde: Breekt deze tempel af en in drie dagen zal Ik hem doen herrijzen.
Jezus antwoordde: Breekt deze tempel af en in drie dagen zal Ik hem doen herrijzen.
De Joden vroegen de Here Jezus met welke bevoegdheid Hij de kooplieden uit de tempel kon jagen. Het is dit antwoord van de Here dat later door twee valse getuigen voor de hogepriester genoemd zal worden. Dit antwoord heeft niet voor niets zo'n onuitwisbare indruk gemaakt. Hier stond een Mens, die kon zeggen: 'Breng Mij ter dood, en binnen drie dagen sta Ik weer op!' En Hij deed het ook! Zo machtig is onze Here, dat zelfs de dood Hem niet gevangen kon houden. Op dit moment is deze Mens in de hemel bij God om voor ons, die in Hem geloven, te pleiten.
13 Kort voor Pesach, het Joodse paasfeest, reisde Jezus naar Jeruzalem. 14 Daar trof hij op het tempelplein de handelaars in runderen, schapen en duiven aan, en de geldwisselaars die daar altijd zaten. 15 Hij maakte een zweep van touw en joeg ze allemaal de tempel uit, met hun schapen en runderen. Hij smeet het geld van de wisselaars op de grond, gooide hun tafels omver 16 en riep tegen de duivenverkopers: Weg ermee! Jullie maken een markt van het huis van mijn Vader! 17 Zijn leerlingen dachten aan wat er geschreven staat: De hartstocht voor uw huis zal mij verteren. 18 Maar de Joden vroegen: Met welk teken kunt u bewijzen dat u dit mag doen? 19 Jezus antwoordde hun: Breek deze tempel maar af, en ik zal hem in drie dagen weer opbouwen. 20 Zesenveertig jaar heeft de bouw van deze tempel geduurd, zeiden de Joden, en u wilt hem in drie dagen weer opbouwen? 21 Maar hij sprak over de tempel van zijn lichaam. 22 Na zijn opstanding uit de dood herinnerden zijn leerlingen zich dat hij dit gezegd had, en zij geloofden de Schrift en alles wat Jezus gezegd had.
23 Toen Jezus op Pesach in Jeruzalem was, kwamen veel mensen tot geloof in zijn naam, omdat ze de wondertekenen zagen die hij deed. 24 Maar Jezus had geen vertrouwen in hen, omdat hij hen allemaal kende, 25 en niemand hoefde hem iets over de mens te vertellen, want hij wist zelf wat er in een mens omgaat.
Een vraag die ook vandaag door velen gesteld wordt. In de jaren zestig zag je een vlucht in de 'oosterse godsdiensten', daarna kwamen drugs, housepartys enz. Sekten groeiden, bloeiden en vervielen. Velen zijn op zoek naar 'innerlijke' bevrediging. Er moet toch meer zijn in dit leven dan alleen 'opstaan, eten, werken en slapen'? De Here Jezus gaf als antwoord: 'Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij u het vlees van de Zoon des mensen eet en Zijn bloed drinkt, hebt u geen leven in uzelf. Wie Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven.' Hij is het antwoord op de levensvragen van de mensheid, Hij alleen. Met Hem mogen wij ons voeden, dagelijks.
50 Maar dit is het brood dat uit de hemel is neergedaald; wie dit eet sterft niet. 51 Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald; wanneer iemand dit brood eet zal hij eeuwig leven. En het brood dat ik zal geven voor het leven van de wereld, is mijn lichaam.
52 Nu begonnen de Joden heftig met elkaar te discussiëren: Hoe kan die man ons zijn lichaam te eten geven! 53 Daarop zei Jezus: Waarachtig, ik verzeker u: als u het lichaam van de Mensenzoon niet eet en zijn bloed niet drinkt, hebt u geen leven in u. 54 Wie mijn lichaam eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven en hem zal ik op de laatste dag uit de dood opwekken. 55 Mijn lichaam is het ware voedsel en mijn bloed is de ware drank. 56 Wie mijn lichaam eet en mijn bloed drinkt, blijft in mij en ik blijf in hem. 57 De levende Vader heeft mij gezonden, en ik leef door de Vader; zo zal wie mij eet, leven door mij. 58 Dit is het brood dat uit de hemel is neergedaald. Het is niet het brood dat uw voorouders aten; zij zijn gestorven, maar wie dit brood eet zal eeuwig leven. 59 Dit alles zei hij in de synagoge van Kafarnaüm toen hij daar onderricht gaf.
Hebt u dat goed gelezen? Ja hoor, het is geen drukfout! Zo staat het letterlijk in de Bijbel. Om te bewijzen dat Hij sterker is dan de dood, zal God de doden opwekken. Maar Zijn macht reikt verder dan dat: Hij kan ons ook bewaren voor de dood! Uit het Oude Testament kennen we het voorbeeld van Henoch en Elia, die zonder te sterven zomaar opgenomen werden in de hemel. Maar wat Paulus ons hier vertelt, is een nog veel groter bewijs van Gods almacht: wanneer de Here Jezus straks terugkomt om Zijn Gemeente thuis te halen, zullen alle gelovigen die op aarde leven, in een oogwenk veranderd worden en in de hemel opgenomen worden, zonder de dood te smaken. 'Welk een uitzicht, bruidsgemeente!'
50 Wat ik bedoel, broeders en zusters, is dit: wat uit vlees en bloed bestaat kan geen deel hebben aan het koninkrijk van God; het vergankelijke krijgt geen deel aan de onvergankelijkheid. 51 Ik zal u een geheim onthullen: wij zullen niet allemaal eerst sterven toch zullen wij allemaal veranderd worden, 52 in een ondeelbaar ogenblik, in een oogwenk, wanneer de bazuin het einde inluidt. Wanneer de bazuin weerklinkt, zullen de doden worden opgewekt met een onvergankelijk lichaam en zullen ook wij veranderen. 53 Want het vergankelijke lichaam moet worden bekleed met het onvergankelijke, het sterfelijke lichaam met het onsterfelijke. 54 En wanneer dit vergankelijke lichaam is bekleed met het onvergankelijke, dit sterfelijke met het onsterfelijke, zal wat geschreven staat in vervulling gaan: De dood is opgeslokt en overwonnen. 55 Dood, waar is je overwinning? Dood, waar is je angel? 56 De angel van de dood is de zonde, en de zonde ontleent haar macht aan de wet. 57 Maar laten we God danken, die ons door Jezus Christus, onze Heer, de overwinning geeft.
58 Kortom, geliefde broeders en zusters, wees standvastig en onwankelbaar en zet u altijd volledig in voor het werk van de Heer, in het besef dat door de Heer uw inspanningen nooit tevergeefs zijn.
Iemand die bij mij in huis woont, mag verder komen dan de hal of de woonkamer. Hij mag ook in de keuken komen, in de computerkamer, in de slaapkamer of op de zolder. Als de Geest van God in mij woont, mag Hij niet alleen in de kamer komen, zoals een bezoeker, maar mag Hij alles zien en weten wat er in mijn leven gebeurt. We doen alles samen, tv-kijken, internetten, lezen, eten, praten. Ik moet goed naar Hem luisteren, want Hij weet hoe de dingen van God in elkaar zitten. Bovendien valt er in mijn leven nog veel op te knappen. Hij maakt mij attent op gebreken en helpt bij de reparatie. Laten we Hem de ruimte geven.
Als Christus echter in u leeft, bent u door de zonde weliswaar sterfelijk, maar de Geest schenkt u leven, omdat u door God als rechtvaardigen bent aangenomen. 11 Want als de Geest van hem die Jezus uit de dood heeft opgewekt in u woont, zal hij die Christus heeft opgewekt ook u die sterfelijk bent, levend maken door zijn Geest, die in u leeft.
12 Broeders en zusters, we hoeven ons niet langer te laten leiden door onze eigen wil. 13 Als u dat wel doet, zult u zeker sterven. Als u echter uw zondige wil doodt door de Geest, zult u leven. 14 Allen die door de Geest van God worden geleid, zijn kinderen van God. 15 U hebt de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven, u hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te zijn, en om hem te kunnen aanroepen met Abba, Vader. 16 De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn. 17 En nu we zijn kinderen zijn, zijn we ook zijn erfgenamen, erfgenamen van God. Samen met Christus zijn wij erfgenamen: wij moeten delen in zijn lijden om met hem te kunnen delen in Gods luister.
Iemand moet op een moment in de geschiedenis eens hebben bedacht dat we aan één paasdag niet genoeg hebben. Sindsdien hebben we er twee. Maar eigenlijk is dat nòg veel te weinig, want elke eerste dag van de week herinnert ons aan de opstanding van de Here Jezus, tweeënvijftig keer in het jaar. En ook dat is lang niet alles, want er mag in feite geen dag in ons leven voorbijgaan waarin we niet aan de Opgestane Here denken. De Hebreeënbrief eindigt daarmee: dat God de grote Herder van de schapen, Jezus, uit de doden heeft teruggebracht. Ps. 22, de Godverlatenheid, ligt in het verleden. Ps. 24, de komst van de Koning, zal straks worden vervuld.
11 Ik ben de goede herder. Een goede herder geeft zijn leven voor de schapen. 12 Een huurling, iemand die geen herder is, en die niet de eigenaar van de schapen is, laat de schapen in de steek en slaat op de vlucht zodra hij een wolf ziet aankomen. De wolf valt de kudde aan en jaagt de schapen uiteen; 13 de man is een huurling en de schapen kunnen hem niets schelen. 14 Ik ben de goede herder. Ik ken mijn schapen en mijn schapen kennen mij, 15 zoals de Vader mij kent en ik de Vader ken. Ik geef mijn leven voor de schapen. 16 Maar ik heb ook nog andere schapen, die niet uit deze schaapskooi komen. Ook die moet ik hoeden, ook zij zullen naar mijn stem luisteren: dan zal er één kudde zijn, met één herder. 17 De Vader heeft mij lief omdat ik mijn leven geef, om het ook weer terug te nemen. 18 Niemand neemt mijn leven, ik geef het zelf. Ik ben vrij om het te geven en om het weer terug te nemen dat is de opdracht die ik van mijn Vader heb gekregen.
Christus als Eersteling, vervolgens die van Christus zijn bij Zijn komst.
Christus als Eersteling, vervolgens die van Christus zijn bij Zijn komst.
TWEEDE PAASDAG
leven hier en nu. Wij die in Hem geloven, zijn immers met Hem opgestaan tot een nieuw leven. Hij was de Eerste die dood èn graf achter Zich liet, maar wij zijn mèt Hem gestorven en opgestaan. Hij is ons leven geworden en wij leven nu door het geloof in de Zoon van God, die ons heeft liefgehad en Zichzelf voor ons heeft overgegeven. Maar Christus' opstanding is ook de garantie van onze eigen lichamelijke opstanding uit de doden. Hij stond op als Eersteling, als eerste Vrucht van een grote oogst die nog moet worden binnengehaald.
1 Broeders en zusters, ik herinner u aan het evangelie dat ik u verkondigd heb, dat u ook hebt aangenomen, dat uw fundament is 2 en uw redding, als u tenminste vasthoudt aan de boodschap die ik u verkondigd heb. Anders bent u tevergeefs tot geloof gekomen. 3 Het belangrijkste dat ik u heb doorgegeven, heb ik op mijn beurt ook weer ontvangen: dat Christus voor onze zonden is gestorven, zoals in de Schriften staat, 4 dat hij is begraven en op de derde dag is opgewekt, zoals in de Schriften staat, 5 en dat hij is verschenen aan Kefas en vervolgens aan de twaalf leerlingen. 6 Daarna is hij verschenen aan meer dan vijfhonderd broeders en zusters tegelijk, van wie er enkelen gestorven zijn, maar de meesten nu nog leven. 7 Vervolgens is hij aan Jakobus verschenen en daarna aan alle apostelen. 8 Pas op het laatst is hij ook aan mij verschenen, aan het misbaksel dat ik was. 9 Want ik ben de minste van de apostelen, ik ben de naam apostel niet waard omdat ik Gods gemeente heb vervolgd. 10 Alleen dankzij zijn genade ben ik wat ik ben. En zijn genade is bij mij niet zonder uitwerking gebleven. Integendeel, ik heb harder gezwoegd dan alle andere apostelen, niet op eigen kracht maar dankzij Gods genade. 11 Hoe dan ook, of zij het nu zijn of ik, wij verkondigen allemaal dezelfde boodschap, en door die boodschap bent u tot geloof gekomen.
12 Maar wanneer nu over Christus wordt verkondigd dat hij uit de dood is opgewekt, hoe kunnen sommigen van u dan zeggen dat de doden niet zullen opstaan? 13 Als de doden niet opstaan, is ook Christus niet opgewekt; 14 en als Christus niet is opgewekt, is onze verkondiging zonder inhoud en uw geloof zinloos. 15 Dan blijkt dat wij als getuigen van God over hem hebben gelogen, omdat we verklaard hebben dat hij Christus heeft opgewekt want als er geen doden worden opgewekt, dan kan hij dat niet hebben gedaan. 16 Wanneer de doden niet worden opgewekt, is ook Christus niet opgewekt. 17 Maar als Christus niet is opgewekt, is uw geloof nutteloos, bent u nog een gevangene van uw zonden 18 en worden de doden die Christus toebehoren niet gered. 19 Als wij alleen voor dit leven op Christus hopen, zijn wij de beklagenswaardigste mensen die er zijn.
20 Maar Christus is werkelijk uit de dood opgewekt, als de eerste van de gestorvenen. 21 Zoals de dood er is gekomen door een mens, zo is ook de opstanding uit de dood er gekomen door een mens. 22 Zoals wij door Adam allen sterven, zo zullen wij door Christus allen levend worden gemaakt. 23 Maar ieder op de voor hem bepaalde tijd: Christus als eerste en daarna, wanneer hij komt, zij die hem toebehoren. 24 En dan komt het einde en draagt hij het koningschap over aan God, de Vader, nadat hij alle heerschappij en elke macht en kracht vernietigd heeft. 25 Want hij moet koning zijn totdat God alle vijanden aan zijn voeten heeft gelegd. 26 De laatste vijand die vernietigd wordt is de dood, 27 want er staat: Hij heeft alles aan zijn voeten gelegd. Wanneer er alles staat, is dat natuurlijk uitgezonderd degene die alles aan hem onderwerpt. 28 En op het moment dat alles aan hem onderworpen is, zal de Zoon zichzelf onderwerpen aan hem die alles aan hem onderworpen heeft, opdat God over alles en allen zal regeren.
29 Wat denken zij die zich voor de doden laten dopen te bereiken? Als de doden toch niet worden opgewekt, waarom zouden zij zich dan voor hen laten dopen? 30 En waarom zouden wij ons voortdurend aan gevaren blootstellen? 31 Elke dag sterf ik opnieuw, broeders en zusters, zo waar als ik dankzij Christus Jezus, onze Heer, trots op u kan zijn. 32 In Efeze heb ik op leven en dood gevochten; wat zou ik daarmee hebben bereikt als ik geen hoop had? Wanneer de doden toch niet worden opgewekt, kunnen we maar beter zeggen: Laten we eten en drinken, want morgen sterven we. 33 Maar vergis u niet: slecht gezelschap bederft goede zeden. 34 Kom tot bezinning, zoals het u betaamt, en zondig niet langer. Sommigen van u hebben geen enkele kennis van God. U moest u schamen.
35 Nu zou iemand kunnen vragen: Maar hoe worden de doden opgewekt? Hoe zou hun lichaam eruit moeten zien? 36 Dwaas die u bent! Als u iets zaait, moet dat eerst sterven voordat het tot leven kan komen. 37 En wat u zaait heeft nog niet de vorm die het later krijgt; het is nog maar een naakte korrel, een graankorrel misschien of iets anders. 38 God geeft daaraan de vorm die hij heeft vastgesteld, en hij geeft elke zaadkorrel zijn eigen vorm. 39 Elk aards lichaam is anders; het lichaam van een mens is enig in zijn soort, dat van een dier eveneens, dat van een vogel ook, en ook dat van een vis. 40 Er zijn lichamen aan de hemel en lichamen op aarde, maar de schittering van een hemellichaam is anders dan die van een aards lichaam. 41 De zon heeft een andere schittering dan de maan, de maan weer een andere dan de sterren, en de sterren onderling verschillen ook in schittering. 42 Zo zal het ook zijn wanneer de doden opstaan. Wat in vergankelijke vorm wordt gezaaid, wordt in onvergankelijke vorm opgewekt, 43 wat onaanzienlijk en zwak is wanneer het wordt gezaaid, wordt met schittering en kracht opgewekt. 44 Er wordt een aards lichaam gezaaid, maar een geestelijk lichaam opgewekt. Wanneer er een aards lichaam is, is er ook een geestelijk lichaam. 45 Zo staat er ook geschreven: De eerste mens, Adam, werd een levend, aards wezen. Maar de laatste Adam werd een levendmakende geest. 46 Niet het geestelijke is er als eerste, maar het aardse; pas daarna komt het geestelijke. 47 De eerste mens kwam uit de aarde voort en was stoffelijk, de tweede mens is hemels. 48 Ieder stoffelijk mens is als de eerste mens, ieder hemels mens is als de tweede. 49 Zoals we nu de gestalte van de stoffelijke mens hebben, zo zullen we straks de gestalte van de hemelse mens hebben.
50 Wat ik bedoel, broeders en zusters, is dit: wat uit vlees en bloed bestaat kan geen deel hebben aan het koninkrijk van God; het vergankelijke krijgt geen deel aan de onvergankelijkheid. 51 Ik zal u een geheim onthullen: wij zullen niet allemaal eerst sterven toch zullen wij allemaal veranderd worden, 52 in een ondeelbaar ogenblik, in een oogwenk, wanneer de bazuin het einde inluidt. Wanneer de bazuin weerklinkt, zullen de doden worden opgewekt met een onvergankelijk lichaam en zullen ook wij veranderen. 53 Want het vergankelijke lichaam moet worden bekleed met het onvergankelijke, het sterfelijke lichaam met het onsterfelijke. 54 En wanneer dit vergankelijke lichaam is bekleed met het onvergankelijke, dit sterfelijke met het onsterfelijke, zal wat geschreven staat in vervulling gaan: De dood is opgeslokt en overwonnen. 55 Dood, waar is je overwinning? Dood, waar is je angel? 56 De angel van de dood is de zonde, en de zonde ontleent haar macht aan de wet. 57 Maar laten we God danken, die ons door Jezus Christus, onze Heer, de overwinning geeft.
58 Kortom, geliefde broeders en zusters, wees standvastig en onwankelbaar en zet u altijd volledig in voor het werk van de Heer, in het besef dat door de Heer uw inspanningen nooit tevergeefs zijn
Het is ongelooflijk dat mensen met zo'n vraag tot de Here kunnen komen: 'Wiens vrouw zal ze in de opstanding zijn?' Maar Zijn antwoord is des te indrukwekkender. Wie zou ooit op het idee zijn gekomen om uit Ex. 3 te bewijzen dat God de God van de opstanding is? Welnu, als dat zo is, dan hebben we te doen met Hem die almachtig is - beseffen we dat? De Sadduceeën hadden daar geen benul van: zij zagen alles in het licht van deze wereld, van de tegenwoordige tijd en haar bestaansorde. Hebben wij het ook nodig om door de Here tot de orde te worden geroepen? Beseffen wij de kracht van God en het gezag van de Schrift?
18 Er kwamen enkele sadduceeën naar hem toe; volgens de sadduceeën is er geen opstanding uit de dood. Ze vroegen hem: 19 Meester, Mozes heeft ons het volgende voorgeschreven: Als iemand sterft en een vrouw achterlaat, maar geen kinderen, moet zijn broer die vrouw bij zich nemen en nakomelingen verwekken voor zijn broer. 20 Er waren eens zeven broers. De eerste nam een vrouw en stierf zonder nakomelingen; 21 de tweede nam haar tot vrouw, maar stierf ook zonder nakomelingen; en met de derde ging het net zo. 22 Geen van de zeven kreeg nakomelingen. Het laatst van allen stierf de vrouw. 23 Wiens vrouw zal ze dan zijn bij de opstanding, wanneer ze opstaan uit de dood? Alle zeven zijn ze immers met haar getrouwd geweest. 24 Jezus antwoordde: Dwaalt u niet? U kent blijkbaar de Schriften niet en evenmin de macht van God. 25 Want wanneer de mensen uit de dood opstaan, trouwen ze niet en worden ze niet uitgehuwelijkt, maar zijn ze als engelen in de hemel. 26 Wat betreft de opwekking van de doden, hebt u in het boek van Mozes in het gedeelte over de doornstruik niet gelezen dat God tegen hem zei: Ik ben de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jacob? 27 Hij is geen God van doden, maar van levenden; u dwaalt vreselijk!
28 Een van de schriftgeleerden die naar hen geluisterd had terwijl ze discussieerden, en gemerkt had dat hij hun correct had geantwoord, kwam dichterbij en vroeg: Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod? 29 Jezus antwoordde: Het voornaamste is: Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; 30 heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht. 31 Het op een na belangrijkste is dit: Heb uw naaste lief als uzelf. Er zijn geen geboden belangrijker dan deze. 32 De Schriftgeleerden zei tegen hem: Inderdaad, meester, wat u zegt is waar: hij alleen is God en er is geen andere god dan hij, 33 en hem liefhebben met heel ons hart en met heel ons inzicht en met heel onze kracht, en onze naaste liefhebben als onszelf betekent veel meer dan alle brandoffers en andere offers. 34 Jezus vond dat hij verstandig had geantwoord en zei tegen hem: U bent niet ver van het koninkrijk van God. En niemand durfde hem nog een vraag te stellen.
De Heer is waarlijk opgestaan! Dat opent heel nieuwe perspectieven. Christus' opstanding maakt alles zo anders. Op de nacht van Golgotha volgde de blijde morgen van Zijn verrijzenis, een morgen zonder wolken. De discipelen zochten de Levende nog bij de doden, maar Hij was niet meer in het graf. De dood kon Hem niet vasthouden. Hij was immers de grote Overwinnaar over dood en graf. De discipelen die Hem waren gevolgd tijdens Zijn leven op aarde, moesten dat leren geloven. Zij kenden de Schrift nog niet, dat Hij uit de doden moest opstaan.
1 Vroeg op de eerste dag van de week, toen het nog donker was, kwam Maria uit Magdala bij het graf. Ze zag dat de steen van de opening van het graf was weggehaald. 2 Ze liep snel terug naar Simon Petrus en de andere leerling, van wie Jezus veel hield, en zei: Ze hebben de Heer uit het graf weggehaald en we weten niet waar ze hem nu neergelegd hebben. 3 Petrus en de andere leerling gingen op weg naar het graf. 4 Ze liepen beiden snel, maar de andere leerling rende vooruit, sneller dan Petrus, en kwam als eerste bij het graf. 5 Hij boog zich voorover en zag de linnen doeken liggen, maar hij ging niet naar binnen. 6 Even later kwam Simon Petrus en hij ging het graf wel in. Ook hij zag de linnen doeken, 7 en hij zag dat de doek die Jezus gezicht bedekt had niet bij de andere doeken lag, maar apart opgerold op een andere plek. 8 Toen ging ook de andere leerling, die het eerst bij het graf gekomen was, het graf in. Hij zag het en geloofde. 9 Want ze hadden uit de Schrift nog niet begrepen dat hij uit de dood moest opstaan. 10 De leerlingen gingen terug naar huis.
11 Maria stond nog bij het graf en huilde. Huilend boog ze zich naar het graf, 12 en daar zag ze twee engelen in witte kleren zitten, een bij het hoofdeind en een bij het voeteneind van de plek waar het lichaam van Jezus had gelegen. 13 Waarom huil je? vroegen ze haar. Ze zei: Ze hebben mijn Heer weggehaald en ik weet niet waar ze hem hebben neergelegd. 14 Na deze woorden keek ze om en zag ze Jezus staan, maar ze wist niet dat het Jezus was. 15 Waarom huil je? vroeg Jezus. Wie zoek je? Maria dacht dat het de tuinman was en zei: Als u hem hebt weggehaald, vertel me dan waar u hem hebt neergelegd, dan kan ik hem meenemen. 16 Jezus zei tegen haar: Maria! Ze draaide zich om en zei: Rabboeni! (Dat betekent meester.) 17 Houd me niet vast, zei Jezus. Ik ben nog niet opgestegen naar de Vader. Ga naar mijn broeders en zusters en zeg tegen hen dat ik opstijg naar mijn Vader, die ook jullie Vader is, naar mijn God, die ook jullie God is. 18 Maria uit Magdala ging naar de leerlingen en zei tegen hen: Ik heb de Heer gezien! En ze vertelde alles wat hij tegen haar gezegd had.
Verschijningen
19 Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar; ze hadden de deuren afgesloten, omdat ze bang waren voor de Joden. Jezus kwam in hun midden staan en zei: Ik wens jullie vrede! 20 Na deze woorden toonde hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren blij omdat ze de Heer zagen. 21 Nog eens zei Jezus: Ik wens jullie vrede! Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend ik jullie uit. 22 Na deze woorden blies hij over hen heen en zei: Ontvang de heilige Geest. 23 Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven; vergeven jullie ze niet, dan zijn ze niet vergeven.
24 Een van de twaalf, Tomas (dat betekent tweeling), was er niet bij toen Jezus kwam. 25 Toen de andere leerlingen hem vertelden: Wij hebben de Heer gezien! zei hij: Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven. 26 Een week later waren de leerlingen weer bij elkaar en Tomas was er nu ook bij. Terwijl de deuren gesloten waren, kwam Jezus in hun midden staan. Ik wens jullie vrede! zei hij, 27 en daarna richtte hij zich tot Tomas: Leg je vingers hier en kijk naar mijn handen, en leg je hand in mijn zij. Wees niet langer ongelovig, maar geloof. 28 Tomas antwoordde: Mijn Heer, mijn God! 29 Jezus zei tegen hem: Omdat je me gezien hebt, geloof je. Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.
30 Jezus heeft nog veel meer wondertekenen voor zijn leerlingen gedaan, die niet in dit boek staan, 31 maar deze zijn opgeschreven opdat u gelooft dat Jezus de Messias is, de Zoon van God, en opdat u door te geloven leeft door zijn naam.
Vandaag is het 'stille zaterdag', zoals we dat wel noemen. Geen officiële feestdag, en we zouden er eerlijk gezegd ook niet zo goed raad mee weten. Op vrijdag is de Heiland gestorven en in het graf gelegd. Op zondag, de eerste dag van de week, is Hij weer uit de dood opgestaan. De dag daartussenin was de sabbat, en díe hele dag bracht Hij door in het graf. De Bijbel zegt ons niets rechtstreeks over die korte periode. Maar als Hij tegen die ene moordenaar, hangend aan het kruis naast Hem, kon zeggen: 'Heden zult u met Mij in het Paradijs zijn' - dan betekent dat toch dat Hij daar óók zou zijn in de tegenwoordigheid van God. 'U bent bij Mij' - dat hield niet op toen Hij stierf. En we mogen zeggen: het houdt ook niet op voor christenen, als zij sterven.
Met de komst van Christus is in zekere zin de 'eindtijd' aangebroken. Het oordeel staat voor de deur. Het is alleen Gods lankmoedigheid dat de dag van de genade nog voortduurt. God wil niet dat sommigen verloren gaan, maar dat allen tot bekering komen. Als de dag van het oordeel aanbreekt, is het te laat voor hen die onverzoend met God hun weg gaan. De straf staat vast en niemand kan eraan ontkomen. Niemand? Ja, gelukkig wel diegenen die schuilen achter het bloed van Christus en die weten dat Hij voor hen heeft betaald op het kruis van Golgotha. Zijn dood (dat is de 'doop' van vs. 50) schonk ons het leven.
Ik ben gekomen om op aarde een vuur te ontsteken, en wat zou ik graag willen dat het al brandde! 50 Ik moet een doop ondergaan, en ik word hevig gekweld zolang die niet volbracht is. 51 Denken jullie dat ik gekomen ben om vrede te brengen op aarde? Geenszins, zeg ik jullie, ik kom verdeeldheid brengen. 52 Vanaf heden zullen vijf in één huis verdeeld zijn: drie tegen twee en twee tegen drie. 53 De vader zal tegenover zijn zoon staan en de zoon tegenover zijn vader, de moeder tegenover haar dochter en de dochter tegenover haar moeder, de schoonmoeder tegenover haar schoondochter en de schoondochter tegenover haar schoonmoeder.
54 Tegen de menigte zei hij: Wanneer jullie een wolk zien opkomen in het westen, zeggen jullie meteen dat er regen op komst is, en dat is ook zo. 55 En wanneer jullie merken dat de wind uit het zuiden komt, zeggen jullie dat er hitte op komst is, en dat is ook zo. 56 Huichelaars! De aanblik van de aarde en de hemel kunnen jullie duiden, hoe kan het dan dat jullie deze tijd niet kunnen duiden? 57 Waarom bepalen jullie niet uit jezelf wat juist is? 58 Als je met je tegenstander op weg bent naar een hoge autoriteit, doe dan moeite om nog onderweg tot een vergelijk met hem te komen, anders sleept hij je voor de rechter, en de rechter zal je uitleveren aan de gerechtsdienaar, en die zal je in de gevangenis gooien. 59 Ik zeg je, dan kom je niet vrij voor je ook de laatste cent betaald hebt.
Een korte beschrijving van Jezus lijden. Wat Hij voor ons heeft gedaan. Vrijwillig. Wetend wat Hem te wachten stond.
Het bloed zweten
Het begon na het laatste avondmaal. Jezus ging met zijn discipelen naar de Olijfberg en bad daar de hele nacht. Tijdens het bidden bereidde Hij Zich voor op de gebeurtenissen van de volgende dag. Hij wist wat Hem wachtte en daardoor stond Hij onder grote psychische druk. Hij zweette bloed.
Dit is een bekend medisch verschijnsel en heet hematidrosis. Het komt soms voor, wanneer mensen onder zeer grote psychische spanning en extreme stress staan. Door de ernstige stress komen chemische deeltjes vrij, die de haarvaten in de zweetklieren afbreken. Hierdoor vinden daar kleine bloedingen plaats en komt het zweet er samen met het bloed vermengd uit. Er is sprake van een klein bloedverlies.
Hematidrosis heeft nog een ander effect op het lichaam. Het maakt de huid heel erg teer en gevoelig. De geseling van Jezus door de Romeinse soldaten was daarom nog eens extra pijnlijk.
Laat ons oog daarbij alleen gericht zijn op Jezus, de leidsman en voleinder des geloofs, die, om de vreugde, welke voor Hem lag, het kruis op Zich genomen heeft, de schande niet achtende, en gezeten is ter rechterzijde van de troon Gods. (Hebreeën 2:12)
De geseling
De Romeinse geselingen stonden bekend om hun ontzettende wreedheid. Normaal bestonden deze uit negenendertig zweepslagen, maar vaak waren dat er meer. Dat hing ook af van de stemming van de soldaat die geselde.
De zweep die door de soldaat gebruikt werd bestond meestal uit gevlochten leren riemen, waarin ijzeren balletjes gevlochten waren. Wanneer de zweep de huid raakte, veroorzaakten de balletjes diepe blauwe plekken of kneuzingen.
De daaropvolgende slagen deden die blauwe plekken openbarsten. Aan de zweep zaten ook nog scherpe botsplinters, die diep in het vlees sneden. De rug werd zo aan flarden geslagen, dat de ruggengraat soms zelfs zichtbaar werd door de vreselijk diepe sneden. De geseling kon het hele gebied bestrijken van de schouders, over de rug, naar de billen en de achterkant van de bovenbenen.
Terwijl het geselen doorging verscheurden de slagen de onderliggende skeletspieren en lieten flarden bloedend vlees achter. De aderen werden blootgelegd, en zelfs spieren, pezen en ingewanden werden zichtbaar. Velen stierven door zo'n afranseling. Het slachtoffer leed in ieder geval ontzettend veel pijn en raakte in een hypovolemische shock. Dat betekent dat iemand aan de gevolgen van ernstig bloedverlies lijdt. Dit veroorzaakt vier dingen:
Ten eerste slaat het hart op hol om het bloed rond te pompen dat er niet is.
Ten tweede daalt de bloeddruk, wat flauwvallen of ineenstorten veroorzaakt.
Ten derde stoppen de nieren met de productie van urine om de overgebleven hoeveelheid bloed op peil te houden.
Ten vierde krijg je hevige dorst omdat het lichaam kermt om vocht vanwege al het verloren bloed.
Jezus was in zo'n hypovolemische shock toen Hij wankelde op weg naar Golgota en uiteindelijk in elkaar zakte en aan het kruis zei Hij: Ik heb dorst. Door de vreselijke gevolgen van de geseling is het zeker dat Jezus al in een zeer ernstige toestand verkeerde, voordat Hij gekruisigd werd.
Maar om onze overtredingen werd hij doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op hem, en door zijn striemen is ons genezing geworden.(Jesaja 53:5 )
De kruisiging
Jezus werd neergelegd. Zijn armen werden gespreid en aan het dwarshout vastgespijkerd. Het dwarshout was in dat stadium nog gescheiden van de staande balk, die permanent in de grond stond.
De Romeinen gebruikten nagels van dertien tot zeventien centimeter lang, met een scherpe punt. Ze werden door de polsen heen gedreven, een aantal centimeter onder de handpalm, zodat de hand goed bleef vastzitten. Wanneer de spijkers door de handpalmen zouden geslagen worden, zou de huid door het gewicht gaan scheuren en zou Jezus van het kruis zijn afgevallen.
De spijker ging door dat deel van de pols waar de mediane zenuwbaan loopt. Dat is de grootste zenuw die naar de hand loopt. Deze werd verbrijzeld door de spijker die er in geslagen werd.
De pijn die dit veroorzaakte is verschrikkelijk. Wanneer wij onze elleboog stoten en ons 'telefoonbotje' wordt geraakt is dat heel pijnlijk. Dat is een andere zenuw, de ultra-zenuw. Stel je voor dat je een tang neemt en die zenuw kapotknijpt. Dat effect is vergelijkbaar met wat Jezus voelde. De pijn was absoluut ondraaglijk. Er was eigenlijk geen woord in de taal om die pijn te beschrijven. Er is in die tijd een woord voor bedacht om de folterende pijn van de kruisiging te omschrijven. In het Engels kennen we het nog: excruciating.
Jezus werd na dit vastnagelen opgehesen en daarna kwam het dwarshout op zijn plaats aan de verticale paal. Daarna werden spijkers door de voeten van Jezus geslagen. Ook hier zijn de zenuwen in zijn voeten kapotgedrukt, wat een soortgelijke pijn heeft veroorzaakt.
Door het hangen aan het kruis zijn de armen van Jezus onmiddelijl uitgerekt en waarschijnlijk zo'n vijftien centimeter langer geworden. Tevens zijn beide schouders uit de kom geschoten.
Want God heeft zoveel liefde voor de wereld, dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven; zodat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. (Johannes 3:16 )
Zijn dood
Wanneer iemand in zo'n verticale positie hangt is de kruisiging in wezen een folterend trage dood door verstikking. De belasting van de spieren en het middenrif brengen de borst in de ademstand. Daardoor moest Jezus, om te kunnen ademen, zich met zijn voeten omhoog drukken. De spanning op de spieren van het bovenlichaam wordt daardoor een ogenblik minder. Maar door het opdrukken scheurt de spijker door de voet, om uiteindelijk vast te blijven zitten tegen de voetwortelbeentjes.
Nadat Jezus erin geslaagd was om uit te ademen, kon Hij zich weer ontspannen en een keer inademen. Opnieuw moest Hij zich opdrukken om uit te ademen, terwijl zijn bebloede rug langs het ruwe hout van het kruis schraapte. Dit ging door, meer dan drie uur lang, tot Hij volkomen uitgeput raakte en zich niet meer kon opdrukken om adem te halen.
Toen zijn ademhaling vertraagde, raakte Hij in een toestand die respiratoire zuurvergiftiging wordt genoemd. Het kooldioxide in het bloed wordt opgelost in koolzuur, waardoor de zuurgraad van het bloed stijgt. Dit leidt uiteindelijk tot een onregelmatige hartslag. Toen het hart van Jezus onregelmatig ging kloppen, wist Hij dat Hij op het punt stond om te sterven. Hij kon nog uitbrengen: 'Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest'. Vervolgens stierf Hij aan een hartstilstand.
Dit heeft Hij gedaan, dit is Zijn liefde. Hij stierf voor ons, zodat wij zouden leven.
En voor allen is Hij gestorven, opdat zij, die leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem, die voor hen gestorven is en opgewekt. (2 Corinthe 5:15)
en stelt uw leden niet langer als wapenen der ongerechtigheid ten dienste van de zonde, maar stelt u ten dienste van God, als mensen, die dood zijn geweest, maar thans leven, en stelt uw leden als wapenen der gerechtigheid ten dienste van God. (Romeinen 6:13)
Het is eigenlijk merkwaardig dat wij over Goede Vrijdag spreken, hoewel deze dag toch speciaal in het teken staat van het lijden en sterven van Christus. Inderdaad, het evangelie van het kruis van Christus is Goed Nieuws voor ieder die gelooft. Maar realiseren wij ons wel wat Christus moest doormaken om deze Blijde Boodschap, die gebaseerd is op Zijn verzoenend sterven, mogelijk te maken? Hoewel Hij de beloofde Koning der Joden was, werd Hij als een misdadiger gespijkerd aan het kruishout. Dat had Jesaja trouwens al geprofeteerd: Hij is onder de misdadigers gerekend.
1 Toen liet Pilatus Jezus geselen. 2 De soldaten vlochten een kroon van doorntakken, zetten die op zijn hoofd en deden hem een purperen mantel aan. 3 Ze liepen naar hem toe en zeiden: Leve de koning van de Joden!, en ze sloegen hem in het gezicht. 4 Pilatus liep weer naar buiten en zei: Ik zal hem hier buiten aan u tonen om u duidelijk te maken dat ik geen enkel bewijs van zijn schuld heb gevonden. 5 Daarop kwam Jezus naar buiten, met de doornenkroon op en de purperen mantel aan. Hier is hij, de mens, zei Pilatus. 6 Maar toen de hogepriesters en de gerechtsdienaars hem zagen begonnen ze te schreeuwen: Kruisig hem, kruisig hem! Toen zei Pilatus: Neem hem dan maar mee en kruisig hem zelf, want ik zie niet waaraan hij schuldig is. 7 De Joden zeiden: Wij hebben een wet die zegt dat hij moet sterven, omdat hij zich de Zoon van God heeft genoemd. 8 Toen Pilatus dat hoorde werd hij erg bang. 9 Hij ging het pretorium weer in en vroeg aan Jezus: Waar komt u vandaan? Maar Jezus gaf geen antwoord. 10 Waarom zegt u niets tegen mij? vroeg Pilatus. Weet u dan niet dat ik de macht heb om u vrij te laten of u te kruisigen? 11 Jezus antwoordde: De enige macht die u over mij hebt, is u van boven gegeven. Daarom draagt degene die mij aan u uitgeleverd heeft de meeste schuld. 12 Vanaf dat moment wilde Pilatus hem vrijlaten. Maar de Joden riepen: Als u die man vrijlaat bent u geen vriend van de keizer, want iedereen die zichzelf tot koning uitroept pleegt verzet tegen de keizer. 13 Pilatus hoorde dat, liet Jezus naar buiten brengen en nam plaats op de rechterstoel op het zogeheten Mozaïekterras, in het Hebreeuws Gabbata. 14 Het was rond het middaguur op de voorbereidingsdag van Pesach. Pilatus zei tegen de Joden: Hier is hij, uw koning. 15 Meteen schreeuwden ze: Weg met hem, weg met hem, aan het kruis met hem! Pilatus vroeg: Moet ik uw koning kruisigen? Maar de hogepriesters antwoordden: Wij hebben geen andere koning dan de keizer! 16 Toen droeg Pilatus hem aan hen over om hem te laten kruisigen.
Jezus gekruisigd en begraven
Zij voerden Jezus weg; 17 hij droeg zelf het kruis naar de zogeheten Schedelplaats, in het Hebreeuws Golgota. 18 Daar kruisigden ze hem, met twee anderen, aan weerskanten één, en Jezus in het midden. 19 Pilatus had een inscriptie laten maken die op het kruis bevestigd werd. Er stond op Jezus uit Nazareth, koning van de Joden. 20 Het stond er in het Hebreeuws, het Latijn en het Grieks, en omdat de plek waar Jezus gekruisigd werd dicht bij de stad lag, werd deze inscriptie door veel Joden gelezen. 21 De hogepriesters van de Joden zeiden tegen Pilatus: U moet niet koning van de Joden schrijven, maar Deze man heeft beweerd: Ik ben de koning van de Joden. 22 Wat ik geschreven heb, dat heb ik geschreven, was het antwoord van Pilatus.
23 Nadat ze Jezus gekruisigd hadden, verdeelden de soldaten zijn kleren in vieren, voor iedere soldaat een deel. Maar zijn onderkleed was in één stuk geweven, van boven tot beneden. 24 Ze zeiden tegen elkaar: Laten we het niet scheuren, maar laten we loten wie het hebben mag. Zo ging in vervulling wat de Schrift zegt: Ze verdeelden mijn kleren onder elkaar en wierpen het lot om mijn gewaad. Dat is wat de soldaten deden.
25 Bij het kruis van Jezus stonden zijn moeder met haar zuster, Maria, de vrouw van Klopas, en Maria uit Magdala. 26 Toen Jezus zijn moeder zag staan, en bij haar de leerling van wie hij veel hield, zei hij tegen zijn moeder: Dat is uw zoon, 27 en daarna tegen de leerling: Dat is je moeder. Vanaf dat moment nam die leerling haar bij zich in huis.
28 Toen wist Jezus dat alles was volbracht, en om de Schrift geheel in vervulling te laten gaan zei hij: Ik heb dorst. 29 Er stond daar een vat zure wijn; ze staken er een majoraantak met een spons in en brachten die naar zijn mond. 30 Nadat Jezus ervan gedronken had zei hij: Het is volbracht. Hij boog zijn hoofd en gaf de geest.
31 Het was voorbereidingsdag, en de Joden wilden voorkomen dat de lichamen op sabbat, en nog wel een bijzondere sabbat, aan het kruis zouden blijven hangen. Daarom vroegen ze Pilatus of de benen van de gekruisigden gebroken mochten worden en of ze de lichamen mochten meenemen. 32 Toen braken de soldaten de benen van de eerste die tegelijk met Jezus gekruisigd was, en ook die van de ander. 33 Vervolgens kwamen ze bij Jezus, maar ze zagen dat hij al gestorven was. Daarom braken ze zijn benen niet. 34 Maar een van de soldaten stak een lans in zijn zij en meteen vloeide er bloed en water uit. 35 Hiervan getuigt iemand die het zelf heeft gezien, en zijn getuigenis is betrouwbaar. Hij weet dat hij de waarheid spreekt en wil dat ook u gelooft. 36 Zo ging de Schrift in vervulling: Geen van zijn beenderen zal verbrijzeld worden. 37 Een andere schrifttekst zegt: Zij zullen hun blik richten op hem die ze hebben doorstoken.
38 Na deze gebeurtenissen vroeg Josef uit Arimatea die uit vrees voor de Joden in het geheim een leerling van Jezus was aan Pilatus of hij het lichaam van Jezus mocht meenemen. Pilatus gaf toestemming en Josef nam het lichaam mee. 39 Nikodemus, die destijds s nachts naar Jezus toe gegaan was, kwam ook; hij had een mengsel van mirre en aloë bij zich, wel honderd litra. 40 Ze wikkelden Jezus lichaam met de balsem in linnen, zoals gebruikelijk is bij een Joodse begrafenis. 41 Dicht bij de plaats waar Jezus gekruisigd was lag een olijfgaard, en daar was een nieuw graf, waarin nog nooit iemand begraven was. 42 Omdat het voor de Joden voorbereidingsdag was en dat graf dichtbij was, legden ze Jezus daarin.
Als het ons lukt om ons een beetje in te denken hoe de Heer Jezus Zich voelt, dan begrijpen we zijn ontroering. Hij houdt van zijn vrienden. Straks gaat Hij zijn leven geven voor hen. En ondertussen lijken ze nog steeds de meest eenvoudige lessen van discipelschap niet te begrijpen. Het allerergste is misschien nog wel dat één van hen Hem zal overleveren. Maar ook al is Hij ontroerd, toch heeft Hij de omstandigheden in de hand. Hij geeft Judas de opdracht: wat je doet, doe dat snel. Judas gaat 'terstond' naar buiten, staat er. En het was nacht.
21 Nadat hij dit gezegd had werd Jezus diepbedroefd, en hij verklaarde: Waarachtig, ik verzeker jullie: een van jullie zal mij verraden. 22 De leerlingen keken elkaar aan en vroegen zich af wie hij bedoelde. 23 Een van hen, de leerling van wie Jezus veel hield, lag naast hem aan tafel aan, 24 en Simon Petrus beduidde hem dat hij moest vragen wie Jezus bedoelde. 25 Hij boog zich dicht naar Jezus toe en vroeg: Wie, Heer? 26 Degene aan wie ik het stuk brood geef dat ik nu in de schaal doop, zei Jezus. Hij doopte een stuk brood in de schaal en gaf het aan Judas, de zoon van Simon Iskariot. 27 Op dat moment nam de duivel bezit van Judas. Jezus zei: Doe maar meteen wat je van plan bent. 28 Niemand aan tafel begreep waarom hij dit zei; 29 omdat Judas de kas beheerde, dachten sommigen dat Jezus bedoelde dat hij inkopen voor het feest moest doen, of dat hij iets aan de armen moest geven. 30 Judas nam het brood aan en ging meteen weg. Het was nacht.
Hij wist dat de Vader Hem alles in de handen had gegeven.
Hij wist dat de Vader Hem alles in de handen had gegeven.
Wat een enorme contrasten! Jezus wist dat zijn uur was gekomen, Jezus wist dat Judas Hem zou overleveren, en Hij wist dat de Vader Hem alles in handen had gegeven. Juist nu legt Hij ogenschijnlijk alles af. Wat Hij doen zal, is allesbepalend voor de voortgang van de wereldgeschiedenis, maar hier toont Hij Zich voor zijn discipelen als een knecht. Maar toch ook weer veel meer dan dat. Want tegen Petrus zegt Hij: 'Als Ik je niet was, heb je geen deel met Mij.' Wat de les van de voetwassing ook moge zijn, duidelijk is dat Jezus Zich vernedert, terwijl Hij alles in handen heeft.
1 Het was kort voor het pesachfeest. Jezus wist dat zijn tijd gekomen was en dat hij uit de wereld terug zou keren naar de Vader. Hij had de mensen die hem in de wereld toebehoorden lief, en zijn liefde voor hen zou tot het uiterste gaan. 2 Jezus en zijn leerlingen hielden een maaltijd. De duivel had intussen Judas, de zoon van Simon Iskariot, ertoe aangezet Jezus te verraden. 3 Jezus, die wist dat de Vader hem alle macht had gegeven, dat hij van God was gekomen en weer naar God terug zou gaan, 4 stond tijdens de maaltijd op. Hij legde zijn bovenkleed af, sloeg een linnen doek om 5 en goot water in een waskom. Hij begon de voeten van zijn leerlingen te wassen en droogde ze af met de doek die hij omgeslagen had. 6 Toen hij bij Simon Petrus kwam, zei deze: U wilt toch niet mijn voeten wassen, Heer? 7 Jezus antwoordde: Wat ik doe, begrijp je nu nog niet, maar later zul je het wel begrijpen. 8 O nee, zei Petrus, míjn voeten zult u niet wassen, nooit! Maar toen Jezus zei: Als ik ze niet mag wassen, kun je niet bij mij horen, 9 antwoordde hij: Heer, dan niet alleen mijn voeten, maar ook mijn handen en mijn hoofd! 10 Hierop zei Jezus: Wie gebaad heeft hoeft alleen nog zijn voeten te wassen, hij is al helemaal rein. Jullie zijn dus rein maar niet allemaal. 11 Hij wist namelijk wie hem zou verraden, daarom zei hij dat ze niet allemaal rein waren.
Laat haar begaan; zij heeft dit bewaard voor de dag van mijn begrafenis.
Laat haar begaan; zij heeft dit bewaard voor de dag van mijn begrafenis.
In het huis van Marta, Maria en Lazarus was het vóór het Pascha al feest. Behalve de opgestane Lazarus was er nog een eregast: de Heer Jezus. Maria had eerder aan zijn voeten gezeten om naar Hem te luisteren. Ze had zich pas nog aan zijn voeten geworpen in haar verdriet - en Hij had haar broer teruggeroepen uit de dood. Nu staat ze aan zijn voeten om Hem te eren met kostbare mirre. De hebberige Judas schatte het op driehonderd daglonen. Zoveel geven om Hem - zij was een aanklacht voor zijn geweten. En ze had uitgerekend mirre meegenomen - heeft zij als een van de weinigen al iets begrepen en geloofd van zijn komende lijden en sterven? Jezus herkent en waardeert het in ieder geval - zoals Hij altijd ziet wat we Hem willen zeggen of geven.
Zes dagen voor Pesach ging Jezus naar Betanië, naar Lazarus die hij uit de dood had opgewekt. 2 Daar hield men ter ere van hem een maaltijd; Marta bediende, en Lazarus was een van de mensen die met hem aanlagen. 3 Maria nam een kruikje kostbare, zuivere nardusolie, zalfde de voeten van Jezus en droogde ze af met haar haar. De geur van de olie trok door het hele huis. 4 Judas Iskariot, een van de leerlingen, degene die hem zou uitleveren, vroeg: 5 Waarom is die olie niet voor driehonderd denarie verkocht om het geld aan de armen te geven? 6 Dat zei hij niet omdat hij zich om de armen bekommerde hij was een dief: hij beheerde de kas en stal eruit. 7 Maar Jezus zei: Laat haar, ze doet dit voor de dag van mijn begrafenis; 8 de armen zijn immers altijd bij jullie, maar ik niet.
9 Intussen hadden de Joden gehoord dat Jezus daar was en ze gingen in groten getale naar hem toe, niet alleen om hemzelf, maar ook om Lazarus te zien die hij uit de dood had opgewekt. 10 De hogepriesters beraamden intussen een plan om ook Lazarus te doden, 11 omdat hij er de oorzaak van was dat veel Joden bij Jezus kwamen en in hem gingen geloven.
Veel mensen geloofden in Jezus. Ze waren onder de indruk van Hij zei en deed. Niemand bleef er koud onder. Er waren maar twee mogelijkheden: of je hield van Hem, of je moest helemaal niets van Hem hebben. Voor de 'gelovigen' was Hij een enorme troost, steun en toeverlaat. Voor de 'ongelovigen' was Hij soms zelfs een bedreiging. In het bijzonder voor de geestelijke leiders. Zij belegden een vergadering om te overleggen wat zij zouden moeten doen om Hem de mond te snoeren. Wij weten wat ze uiteindelijk hebben gedaan. Ze hebben Hem gedood. In ons belang, zodat wij zouden leven.
45 Veel Joden die naar Maria toe gekomen waren en gezien hadden wat Jezus deed, kwamen tot geloof in hem. 46 Maar enkelen gingen naar de farizeeën om hun te vertellen wat Jezus gedaan had. 47 Daarop riepen de hogepriesters en de farizeeën het Sanhedrin bijeen: Wat moeten we doen? Deze man doet veel wondertekenen, 48 en als we hem zijn gang laten gaan, zal iedereen in hem gaan geloven. Straks grijpen de Romeinen in; dan zullen ze onze tempel en ons volk vernietigen. 49 Een van hen, Kajafas, die dat jaar hogepriester was, zei tegen de anderen: Jullie begrijpen het niet! 50 Besef toch dat het in jullie eigen belang is dat één man sterft voor het hele volk, zodat niet het hele volk verloren gaat. 51 Dat zei hij niet uit zichzelf: als hogepriester in dat jaar sprak hij de profetie dat Jezus zou sterven voor het volk, 52 en niet alleen voor het volk, maar ook om de verstrooide kinderen van God bijeen te brengen. 53 Vanaf die dag overlegden ze hoe ze hem zouden doden.
54 Jezus trad onder de Joden niet meer in het openbaar op, maar vertrok naar de omgeving van de woestijn, naar de stad Efraïm. Daar bleef hij met zijn leerlingen.
55 Het was kort voor Pesach, het Joodse paasfeest, en veel mensen uit de omgeving gingen al vóór het feest naar Jeruzalem om zich te reinigen. 56 Daar keken ze uit naar Jezus; ze stonden in de tempel en zeiden tegen elkaar: Wat denk je? Zou hij niet meer naar het feest komen? 57 De hogepriesters en de farizeeën hadden opdracht gegeven hem aan te geven als men wist waar hij was, zodat ze hem konden arresteren.
Een gelijkenis is een spiegel. De ongelovige Joodse leiders, die Hem dat verhaal hoorden vertellen, zagen steeds duidelijker hun eigen spiegelbeeld zichtbaar worden. Tot ze zelfs precies dat probeerden waarvan de gelijkenis zei dat ze het zouden doen: Jezus grijpen en doden, maar dat durfden ze nog niet. Maar er zit ook een prachtige belofte in deze gelijkenis: aan 'anderen' zal de wijngaard worden gegeven. Voor u en mij, voor ons zijn de rijkdommen van God in Christus, als we in de Zoon van God geloven. Wonderlijk is het in onze ogen.
1 Hij begon tegen hen te spreken in gelijkenissen: Een man legde een wijngaard aan en omheinde die. Hij groef een kuil voor de wijnpers en bouwde een uitkijktoren. Hij verpachtte de wijngaard aan wijnbouwers en ging op reis. 2 Na verloop van tijd stuurde hij een knecht naar de wijnbouwers om zijn deel van de opbrengst van hen te ontvangen; 3 maar ze grepen hem vast, mishandelden hem en stuurden hem met lege handen terug. 4 Daarna stuurde hij een andere knecht naar hen toe, die ze in het gezicht sloegen en vernederden. 5 Hij stuurde nog een derde, die ze doodden, en nog vele anderen; sommigen werden door de wijnbouwers mishandeld en anderen werden door hen gedood. 6 Ten slotte was alleen nog zijn geliefde zoon over; die stuurde hij als laatste naar hen toe, met de gedachte: Voor mijn zoon zullen ze wel ontzag hebben. 7 Maar de wijnbouwers zeiden tegen elkaar: Dat is de erfgenaam. Kom op, laten we hem doden, dan is de erfenis van ons. 8 Ze grepen hem vast en doodden hem en gooiden zijn lichaam buiten de wijngaard. 9 Wat zal de eigenaar van de wijngaard daarna doen? Hij zal zelf komen om de wijnbouwers om te brengen en hij zal de wijngaard aan anderen geven. 10 Hebt u deze schrifttekst dan niet gelezen:
De steen die de bouwers afkeurden
is de hoeksteen geworden.
11 Dankzij de Heer is dit gebeurd,
wonderbaarlijk is het om te zien.
12 Daarop wilden ze hem gevangennemen, want ze wisten dat hij hen op het oog had bij het vertellen van deze gelijkenis, maar ze waren bang voor de reactie van de menigte. Dus lieten ze hem staan en gingen weg.
U is de verborgenheid van het koninkrijk van God gegeven.
U is de verborgenheid van het koninkrijk van God gegeven.
Jezus vertelde de gelijkenis niet omdat ze zo'n mooie illustratie bij zijn prediking vormde, maar om ervoor te zorgen dat alleen diegenen erdoor geraakt werden die daartoe door God waren bestemd. Gelukkig is een nieuw tijdperk aangebroken, waarin het evangelie voor de hele wereld is. Bij de uitleg van de gelijkenis hebben we mogelijk allerlei categorieën ongelovigen in gedachten. De genoemde oorzaken van onvruchtbaarheid kunnen echter in ieders leven voorkomen. Vooral de typering 'mensen van het ogenblik' doet sterk denken aan onze manier van tijdsbesteding: alles moet zo snel mogelijk, en voor diepgang is eigenlijk geen tijd meer. Goede aarde betekent diepe, zuivere aarde. Alleen daarin kan God vrucht bewerken
10 Toen hij weer alleen was met zijn volgelingen en met de twaalf, stelden ze hem vragen over de gelijkenissen. 11 Hij zei tegen hen: Aan jullie is het geheim van het koninkrijk van God onthuld; maar zij die buiten blijven staan, krijgen alles te horen in gelijkenissen, 12 opdat ze scherp zien, maar geen inzicht hebben, opdat ze goed horen, maar niets begrijpen, anders zouden ze zich bekeren en vergeving krijgen.
13 Hij zei tegen hen: Begrijpen jullie deze gelijkenis niet? Hoe zullen jullie alle andere gelijkenissen dan begrijpen? 14 De zaaier zaait het woord. 15 Sommigen zijn als het zaad dat op de weg valt: het woord wordt wel gezaaid, maar wanneer ze het gehoord hebben, komt meteen Satan om het woord weg te graaien dat in hen gezaaid is. 16 Anderen zijn als het zaad dat op rotsgrond is gezaaid: wanneer zij het woord hebben gehoord, nemen ze het meteen met vreugde in zich op, 17 maar in hen schiet het geen wortel, ze zijn te oppervlakkig, en als ze vanwege het woord worden beproefd of vervolgd, houden ze geen ogenblik stand. 18 Weer anderen zijn als het zaad dat tussen de distels is gezaaid: ze hebben het woord wel gehoord, 19 maar de zorgen om het dagelijks bestaan en de verleiding van de rijkdom en hun verlangens naar allerlei andere dingen komen ertussen en verstikken het woord, zodat het zonder vrucht blijft. 20 Maar er zijn ook mensen die zijn als het zaad dat op goede grond is gezaaid: zij horen het woord en aanvaarden het en dragen vrucht, sommigen dertigvoudig, anderen zestigvoudig en weer anderen honderdvoudig.
Overvloeien in kennis en alle inzicht, om te beproeven wat het
Overvloeien in kennis en alle inzicht, om te beproeven wat het
We mogen steeds weer proberen te ontdekken waar het op aankomt, wat het beste is. Niet wat ik het beste vind, maar wat de Heer het beste vindt. De beste keuze die een ongelovige kan maken, is te kiezen voor de Heer Jezus en Hem aan te nemen als zijn Heer en Heiland. Een christen wil graag weten wat de Heer van onze keuzes vindt. Elke dag moeten wij nieuwe keuzes maken. Laten wij ons steeds afvragen: 'Heer wat moet ik doen?' 'Wat is naar uw wil?' 'Wat zegt de Bijbel ervan?' Waarom doen we dat? Omdat we op de dag dat Christus terugkomt Hem recht in de ogen willen kijken.
1Van Paulus en Timoteüs, dienaren van Christus Jezus. Aan alle heiligen in Filippi die één zijn in Christus Jezus, en aan hun opzieners en dienaren. 2Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus.
3Ik dank mijn God altijd wanneer ik aan u denk, 4telkens wanneer ik voor u allen bid. Dat doe ik vol vreugde, 5omdat u vanaf de eerste dag tot nu toe hebt bijgedragen aan de verspreiding van het evangelie. 6Ik ben ervan overtuigd dat hij die dit goede werk bij u begonnen is, het ook zal voltooien op de dag van Christus Jezus.
7Het spreekt vanzelf dat ik zo over u denk, want u allen ligt me na aan het hart. U hebt immers allen deel aan de genade die mij geschonken is, of ik nu gevangenzit of de waarheid van het evangelie verdedig. 8God kan getuigen dat ik naar u allen verlang met de genegenheid van Christus Jezus. 9En ik bid dat uw liefde blijft groeien door inzicht en fijnzinnigheid, 10zodat u kunt onderscheiden waar het op aankomt. Dan zult u op de dag van Christus zuiver en onberispelijk zijn, 11vol van de vruchten van de gerechtigheid, die u dankt aan Jezus Christus, tot lof en eer van God.
Alles tot eer van God doen, is een hoge norm. Wij doen meestal de dingen die we prettig vinden of waarbij we zelf belang hebben. Christenen moeten zich telkens weer afvragen: is wat ik doe tot eer van God? In het te lezen stukje speelt niet alleen je eigen geweten een rol. Je moet je bij wat je doet ook afvragen of dat in het belang van anderen is. Die anderen zijn niet alleen onze geloofsgenoten, maar ook de ongelovigen. Paulus noemt nog een argument: opdat zij behouden worden. Hij stelt zichzelf tot voorbeeld. Niet omdat hij het zelf goed doet, maar omdat hij Christus navolgt. Ook wij mogen navolgers van Christus zijn.
1 Broeders en zusters, ik wil graag dat u weet dat onze voorouders allemaal door de wolk werden beschermd en allemaal door de zee trokken, 2 dat ze zich allemaal in de naam van Mozes lieten dopen in de wolk en in de zee. 3 En ze aten allemaal hetzelfde geestelijke voedsel 4 en dronken allemaal dezelfde geestelijke drank. Ze dronken uit de geestelijke rots die hen volgde en die rots was Christus. 5 Toch wees God de meesten van hen af, want hij liet hen bezwijken in de woestijn.
6 Dit alles strekt ons tot voorbeeld: wij moeten niet uit zijn op het kwade, zoals zij. 7 Dien geen afgoden, zoals een deel van hen, over wie geschreven staat: Het volk ging zitten om te eten en te drinken en het stond op om te dansen. 8 Laten we geen ontucht plegen, zoals een aantal van hen, want daardoor stierven er op één dag drieëntwintigduizend. 9 En laten we Christus niet tarten, zoals anderen deden, want daardoor werden ze door slangen doodgebeten. 10 En kom niet in opstand, zoals weer anderen deden, want daardoor werden ze door de doodsengel vernietigd. 11 Wat hun overkomen is, moet ons tot voorbeeld strekken; het is geschreven om ons, voor wie de tijd ten einde loopt, te waarschuwen. 12 Laat daarom iedereen die denkt dat hij stevig overeind staat oppassen dat hij niet valt. 13 U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan.
14 Om deze reden moet u, geliefde broeders en zusters, u verre houden van afgodendienst. 15 Ik spreek tot verstandige mensen, dus u kunt wat ik nu zeg naar waarde schatten. 16 Maakt de beker waarvoor wij God loven en danken ons niet één met het bloed van Christus? Maakt het brood dat wij breken ons niet één met het lichaam van Christus? 17 Omdat het één brood is zijn wij, hoewel met velen, één lichaam, want wij hebben allen deel aan dat ene brood. 18 Kijkt u eens naar het volk van Israël. Hebben tempeldienaars die van de offers eten niet eveneens deel aan hetgeen geofferd wordt? 19 Wat wil ik met dit alles zeggen? Dat offervlees een bijzondere betekenis heeft? Of dat afgoden echt bestaan? 20 Dat niet, maar wel dat heidenen aan demonen offeren en niet aan God, en ik wil niet dat u één wordt met demonen. 21 U kunt niet drinken uit de beker van de Heer en ook uit die van demonen, u kunt niet deelnemen aan de maaltijd van de Heer en ook aan die van demonen. 22 Of willen we de Heer tergen? Zijn we soms sterker dan hij?
Het juiste gebruik van de vrijheid
23 U zegt: Alles is toegestaan. Zeker, maar niet alles is goed. Alles is toegestaan, maar niet alles is opbouwend. 24 Wees niet op uzelf gericht, maar op de ander. 25 U mag alles eten wat er in de vleeshal wordt verkocht; u hoeft niet omwille van uw geweten na te gaan waar het vandaan komt. 26 Immers: Van de Heer is de aarde en haar rijkdom. 27 Wanneer een ongelovige u uitnodigt om bij hem te komen eten en u neemt zijn uitnodiging aan, kunt u rustig alles eten wat u aangeboden wordt. Het is niet nodig dat u omwille van uw geweten vraagt waar het vandaan komt. 28 Maar wanneer iemand u erop wijst dat u vlees van offerdieren eet, laat het dan omwille van hem staan. Houd rekening met het geweten. 29 Ik bedoel nu niet uw eigen geweten, maar dat van die ander. Mijn vrijheid wordt door zijn geweten toch niet aangetast? 30 Er is toch niemand die kwaad van mij kan spreken om wat ik eet, als ik God maar voor mijn eten dank? 31 Dus of u nu eet of drinkt of iets anders doet, doe alles ter ere van God. 32 Geef geen aanstoot aan de Joden, aan andere volken of aan Gods gemeente. 33 Ikzelf doe dat ook niet. Ik wil iedereen ter wille zijn, in welk opzicht dan ook; ik zoek niet mijn eigen voordeel, maar dat van alle anderen, opdat ze worden gered.
Hij die het goede zaad zaait, is de Zoon des mensen.
Hij die het goede zaad zaait, is de Zoon des mensen.
In de wereld leven kinderen van God en mensen die in de macht van de duisternis zijn. Soms is het moeilijk om 'echt' en 'imitatie' van elkaar te onderscheiden. Maar uiteindelijk zal de Heer Jezus het onkruid scheiden van het goede gewas. Tot dat moment groeien gelovigen en ongelovigen naast elkaar op. Wij kunnen vaak moeilijk herkennen of iemand echt bij God hoort. Maar als het goed is, zal het goede zaad uiteindelijk herkenbaar worden en vrucht dragen. Eén ding is zeker: De Heer kent de zijnen. En na de terugkomst van Christus zal er duidelijkheid komen. Dan zullen de rechtvaardigen stralen als de zon in het koninkrijk van hun Vader.
36 Daarop stuurde hij de mensen weg en ging naar huis. Zijn leerlingen kwamen bij hem en vroegen: Wilt u ons de gelijkenis van het onkruid op de akker uitleggen? 37 Hij antwoordde hun: Hij die het goede zaad zaait is de Mensenzoon, 38 de akker is de wereld, het goede zaad dat zijn de kinderen van het koninkrijk; het onkruid dat zijn de kinderen van het kwaad, 39 de vijand die het zaait is de duivel, de oogst staat voor de voltooiing van deze wereld en de maaiers zijn de engelen. 40 Zoals het onkruid bijeengebonden wordt en in het vuur verbrand, zo zal het gaan bij de voltooiing van deze wereld: 41 de Mensenzoon zal zijn engelen eropuit sturen, en ze zullen uit zijn koninkrijk allen die anderen ten val hebben gebracht en de wetten hebben verkracht bijeenbrengen 42 en hen in de vuuroven werpen; daar zullen ze jammeren en knarsetanden. 43 Dan zullen de rechtvaardigen in het koninkrijk van hun Vader stralen als de zon. Laat wie oren heeft goed luisteren!
De farizeeën waren bomen die slechte vruchten voortbrachten. Zij wezen de mensen, toen die de Heer Jezus een demon zagen uitdrijven, er niet op dat dit slechts in de kracht van de Heilige Geest mogelijk was. In plaats daarvan durfden deze geestelijke (mis)leiders te zeggen dat Jezus de demonen uitdreef door de duivel. Door zo te spreken lasterden zij de Heilige Geest. Let op dat er niet staat dat zij 'de zonde tegen de Heilige Geest' bedreven. Die aanduiding komt niet in de Bijbel voor, want elke zonde is een zonde tegen God, dus ook tegen God de Heilige Geest. Maar wie de werking van de Heilige Geest waarneemt en deze welbewust toeschrijft aan de duivel - en dat kan slechts een ongelovige doen - lastert de Geest, en dat is een onvergefelijke zonde.
22 Toen bracht men een blinde bij hem die bezeten was en niet kon spreken, en hij genas hem, zodat hij weer kon spreken en zien. 23 Alle omstanders stonden versteld en zeiden: Zou hij de Zoon van David zijn? 24 Maar de farizeeën die dit hoorden, zeiden tegen elkaar: Hij kan die demonen alleen maar uitdrijven dankzij Beëlzebul, de vorst der demonen. 25 Jezus wist wat ze dachten en zei tegen hen: Elk koninkrijk dat innerlijk verdeeld is wordt verwoest, en geen enkele stad of gemeenschap die innerlijk verdeeld is zal standhouden. 26 Als Satan Satan uitdrijft, keert hij zich tegen zichzelf. Hoe kan zijn koninkrijk dan standhouden? 27 En als ik inderdaad door Beëlzebul demonen uitdrijf, door wie drijven uw eigen mensen ze dan uit? Zij zullen dan ook uw rechters zijn! 28 Maar als ik door de Geest van God demonen uitdrijf, dan is het koninkrijk van God bij jullie gekomen. 29 Trouwens, hoe kan iemand het huis van een sterkere binnengaan en zijn inboedel roven, als hij die sterkere niet eerst heeft vastgebonden? Pas dan zal hij zijn huis kunnen leegroven. 30 Wie niet met mij is, is tegen mij, en wie niet met mij samenbrengt, drijft uiteen. 31 Daarom zeg ik u: elke zonde en elke godslastering kan de mensen worden vergeven, maar wie de Geest lastert kan niet worden vergeven. 32 En iedereen die iets ten nadele van de Mensenzoon zegt, zal worden vergeven. Maar wie kwaadspreekt van de heilige Geest zal niet worden vergeven, noch in deze wereld, noch in de komende.
33 Wanneer een boom goed is, dan zijn ook zijn vruchten goed. Is een boom daarentegen slecht, dan zijn ook zijn vruchten slecht. Want aan de vruchten herkent men de boom. 34 Addergebroed! Hoe kunt u iets goeds zeggen terwijl u zelf slecht bent? Waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over. 35 Een goed mens haalt uit zijn schatkamer met goede dingen het goede tevoorschijn, terwijl een slecht mens uit zijn schatkamer met slechte dingen het slechte tevoorschijn haalt. 36 Ik zeg u: van elk nutteloos woord dat mensen spreken, zullen ze op de dag van het oordeel rekenschap moeten afleggen. 37 Want op grond van je woorden zul je worden vrijgesproken, en op grond van je woorden zul je worden veroordeeld.
Waar heeft Deze die wijsheid en die krachten vandaan?
Waar heeft Deze die wijsheid en die krachten vandaan?
De Heer verlaat het meer Gennezaret en gaat voor de laatste keer naar de plaats waar Hij was opgegroeid, Nazareth. Zijn stadgenoten waren verbaasd over zijn woorden en wonderen, maar ze konden niet begrijpen, waar een zoon van een timmerman, wiens ouderlijk huis ze goed kenden, al die wijsheid vandaan had. De Bijbel zegt dat het niet alleen onbegrip, maar vooral ongeloof was. Ongelovigen vallen over de Heer Jezus. Het is gemakkelijker Hem af te wijzen, dan te erkennen dat zijn woord waar is. Wie Hem vrijwillig aanneemt, mag merken dat de Heer Jezus in zijn of haar leven wonderen doet.
Toen Jezus deze gelijkenissen had uitgesproken, verliet hij die plaats. 54 Hij kwam aan in zijn vaderstad en gaf de bewoners onderricht in hun synagoge, zodat ze stomverbaasd waren en zeiden: Hoe komt hij aan die wijsheid en hoe kan hij die wonderen doen? 55 Hij is toch de zoon van de timmerman? Maria is toch zijn moeder, en Jakobus en Josef en Simon en Judas, dat zijn toch zijn broers? 56 En wonen zijn zusters niet allemaal bij ons? Waar heeft hij dat alles dan vandaan? 57 En ze namen aanstoot aan hem. Maar Jezus zei tegen hen: Nergens wordt een profeet zo miskend als in zijn eigen stad en in zijn eigen familie. 58 En hij verrichtte daar niet veel wonderen, vanwege hun ongeloof.
Een aalmoezenier in de Burgeroorlog in Amerika vroeg aan een gewonde soldaat op het slagveld: 'Wil je dat ik je iets voorlees uit de Bijbel?' De soldaat antwoordde: 'Ik heb zo'n dorst, ik heb liever iets te drinken.' Nadat hij gedronken had, zei hij: 'Kunt u misschien iets onder mijn hoofd leggen?' De voorganger trok zijn overjas uit, rolde hem op en legde hem onder het hoofd van de man. 'Nu wil ik graag iets over me heen hebben', zei de gewonde soldaat, 'want ik ben zo koud.' De voorganger trok zijn jas uit en legde die over de man. Toen zei de soldaat: 'Als er iets in dat Boek staat dat maakt dat een man doet voor een ander wat u voor mij gedaan hebt, dan wil ik graag horen wat erin staat.' Dit is wat de mensen nodig hebben in deze tijd. Christenen die op Christus lijken en die zijn voorbeeld navolgen.
Iedereen die boodschappen doet in de supermarkt, weet dat hij aan het eind bij de kassa moet afrekenen. De maatschappij waarin wij leven, lijkt op een dergelijke supermarkt, waarin alle egoïstische wensen vervuld kunnen worden. De eigenaar van deze winkel heet satan. Er is enorm veel keus, voor elk wat wils. En niets is onmogelijk in deze supermarkt. Er is een afdeling bezit, hebzucht en begeerte. Iets verderop vindt u een afdeling waarzeggerij, horoscoop en spiritisme, waar allerlei bovennatuurlijke producten worden aangeboden. En aan het eind is de kassa. Ruilen is niet toegestaan. Reclamaties worden niet geaccepteerd. De boodschappen vallen duurder uit dan verwacht. De klanten zijn op van de zenuwen en worden geplaagd door zelfbeklag en verwijten. De eigenaar drijft de klanten tot wanhoop, uiteindelijk zelfs de dood in. Er kan er maar Eén helpen: de Zoon van God. Hij is gekomen om de werken van de duivel teniet te doen. Hij kan en wil elke schuld aflossen, want het bloed van Jezus Christus reinigt ons van alle zonde. Wilt u satan de gepeperde rekening van een verknald leven betalen? Of wilt u de Zoon van God in uw leven laten, die u vrijheid, eeuwig leven en vergeving cadeau wil doen? Dat kan geen miskoop zijn!
Een pas bekeerde Chinees gaf eens een illustratie van de dwaasheid die mensen hebben om alles van zichzelf te verwachten. Hij noemde het 'je willen verschuilen onder je eigen schaduw'. Dat is natuurlijk onmogelijk. Zelfs al zou iemand heel diep bukken en zichzelf vernederen, dan lukt het een mens nog niet om onder zijn eigen schaduw te schuilen: die wordt namelijk ook steeds korter. Pas als iemand zo ver bukt, zichzelf zo ver vernedert, dat hij niets meer van zichzelf denkt of verwacht en zich volkomen toevertrouwt aan Jezus Christus, die ook voor hem op het kruishout alles heeft volbracht, is hij veilig. Niet in zijn eigen schaduw, maar in de schaduw van de Almachtige, zoals Psalm 91 zegt.
Er zijn van die mensen die een formidabel geheugen hebben. Je hoeft ze maar één keer iets te vertellen en ze vergeten het nooit meer. Zo wordt verteld van een man die op drie verschillende wetenschappelijke gebieden is gepromoveerd, dat hij in staat is een gesprek te voeren en tegelijkertijd een boek te lezen. En van Thomas van Aquino wordt verteld dat hij in staat was twee boeken tegelijkertijd te dicteren. Hij had daarvoor de beschikking over twee secretarissen die in twee verschillende kamers zaten. Thomas van Aquino wandelde dan van de ene kamer naar de andere en dicteerde iedere keer een zin, dan weer van het ene boek, dan weer van het andere.
Wanneer u nu mocht denken dat dat simpel een trucje is dat iedereen kan leren, moet u eens proberen de krant te lezen en tegelijkertijd een gesprek aan tafel te voeren. Dat lukt maar een enkeling. De meesten van ons komen in de problemen omdat ze óf de krant lezen en de rest van het gesprek aan tafel niet volgen, óf aan tafel meepraten en niets van de krant meekrijgen. Dat is maar goed ook. Als je alles zou onthouden, zou je altijd hoofdpijn hebben, zei Piet Sterckx al, en hij heeft groot gelijk. Nu hoop ik niet dat u me vraagt wie Piet Sterckx is, want dat weet ik niet. Maar je hoeft helemaal niet wereldberoemd te zijn om toch heel rake dingen te kunnen zeggen. Altijd alles onthouden, dat is bepaald geen pretje. Dat is nog eens wat anders dan een fotografisch geheugen, zoals die wetenschapper het had, over wie ik u in het begin vertelde. Dat is ook heel wat anders dan een geweldig concentratievermogen, zoals Thomas van Aquino dat had, zodat hij twee totaal verschillende boeken tegelijkertijd kon dicteren. Nee, wanneer je altijd alles zou onthouden, dan zou je ook ieder detail van het leven steeds weer met je meedragen. Dan zou je nooit kunnen vergeten wat iemand ooit eens tegen je had gezegd. Dan zou je nooit meer onbevangen tegenover anderen kunnen staan. Eerlijk gezegd lijkt het me een nachtmerrie, wanneer je werkelijk alles altijd zou onthouden. Wat een gigantische hoop nutteloze informatie zou je moeten meedragen. Maar ook, wat een onvoorstelbare hoeveelheid aan bedrog en leugens zou je telkens maar weer te binnen schieten. Terwijl de mensen allemaal al lang weer vergeten zijn hoe ze tegen je deden, kun jij er maar niet overheen stappen, want je bent niet in staat het te vergeten. Toch is er Iemand Die alles onthoudt. Hij heeft heel de wereld gemaakt en alles wat daarmee verband houdt. Ik heb het over God. Maar Hij vergeet helemaal niets. We hebben er eigenlijk nauwelijks een voorstelling van wat dat betekent. Want God ziet niet alleen de dingen die Hij 'persoonlijk' meemaakt, zoals dat bij ons het geval is. Wij zien en beleven eigenlijk alleen maar de dingen die ons persoonlijk overkomen. Maar God overziet het geheel van Zijn schepping.
Wij zien zo nu en dan een kleine selectie uit het wereldgebeuren. Dat wil zeggen, we zien op het journaal het een en ander van de dingen die gebeuren op de wereld. Maar God heeft geen journaal nodig. Hij ziet alles, tot in de kleinste, tot in de verschrikkelijkste details, en Hij onthoudt alles. Het kan niet anders of dat moet Hem veel verdriet doen. Want het is Zijn eigen schepping. Het is de mens, de bekroning van Zijn schepping, die er zo'n puinhoop van heeft gemaakt, dat het onrecht de wereld lijkt te regeren. Want laten we nu niet doen alsof we het allemaal niet weten; voor iedereen die zijn ogen niet in zijn zak heeft, is het duidelijk dat de wereld bepaald niet door recht en gerechtigheid, door liefde en mededogen, door hulpvaardigheid en opofferingsgezindheid wordt geregeerd. Natuurlijk, je vindt wel rechtvaardige, liefdevolle en hulpvaardige mensen. Maar ze vallen op. Het zijn de uitzonderingen. De doorsnee mens is vooral bedacht op zijn eigen belang. Hij is vooral uit op het verbeteren van zijn eigen leefomstandigheden. Wij leven vaak in de eerste plaats voor onszelf.
In feite leven wij helemaal langs de bedoelingen van God. We trekken ons niet veel van Hem aan. En Hij ziet dat iedere keer weer opnieuw en onthoudt het allemaal. Nog eens, dat moet Hem verschrikkelijk veel verdriet doen. Soms probeer ik me te verplaatsen in Zijn gevoelens. Wat zou ik doen wanneer mijn schepping me op een soortgelijke manier in de steek zou laten, me aan de kant zou schuiven, zoals wij mensen dat hebben gedaan met onze Schepper? Ik weet het niet. Maar ik denk niet dat ik mijn leven zou hebben willen geven om die schepping te redden van de ondergang. Ik denk dat ik de hele bende op de schroothoop zou hebben gegooid. Maar God heeft dat niet gedaan. Hij heeft er alles voor overgehad om ons een nieuw leven te kunnen geven.
Een christenzakenman had zware verliezen geleden en daardoor was hij gaan twijfelen aan de goedheid van God. Als God liefde is, waarom liet Hij dan toe dat dit gebeurde? zo vroeg hij zich af. Op een avond zat hij bedroefd en ontmoedigd voor het haardvuur. Zijn zoontje van zes jaar kwam binnen en ging op zijn schoot zitten. Boven de schoorsteenmantel hing een tekst: 'Gods weg is volmaakt.' Het zoontje keek er een tijdje naar en vroeg toen: 'Vader, wat betekent volmaakt?' Nog voordat de vader kon antwoorden, zei hij: 'Betekent het dat God Zich nooit vergist?' Deze gedachte was precies wat de vader op dat ogenblik nodig had. Hij drukte zijn zoontje tegen zich aan en zei: 'Ja, jongen, dat is precies wat deze woorden betekenen: God vergist Zich nooit!'
In Ps. 77 lezen we dat 'de weg van God in de zee is' (vers 20). Dat wil zeggen dat Zijn weg met ons niet altijd te begrijpen is. Wij zien de voetstappen van God niet, omdat het water ze wegspoelt. Toch mogen we weten dat Hij de weg kent en dat Hij ons leidt. In vers 14 lezen we dat 'Zijn weg in heiligheid is'. Dat wil zeggen dat de weg van God met ons volkomen, volmaakt is. Hij vergist Zich niet.
Wat zijn de doelen die u nastreeft in uw leven? Wanneer hebt u het gevoel dat uw leven een succes is geweest? En als u dat doel uiteindelijk niet bereikt, wat dan? Is dat echt zo belangrijk? Vergelijk het eens met de eeuwigheid. Hoe denkt u die binnen te gaan? Wat hebt u God aan te bieden als u voor Hem verschijnt? Waar het Hem om gaat, is uw volwaardige keuze voor Zijn Zoon, Jezus Christus. Wie Jezus vond, heeft het leven gevonden. Vanuit dat besef mogen we al het andere in ons leven ondernemen
Wat is de Here ver gegaan in Zijn vernedering. Hij is mens geworden om te kunnen sterven. Toen Hij een week oud was, werd Hij besneden. Jozef offerde voor Hem een paar duiven. In niets was Hij anders dan andere jongetjes. Terwijl Hij God Zelf was. Simeon verwachtte Zijn komst, en wist dat hij het zou meemaken. Zijn geloof is opvallend. Hij had ogenschijnlijk een gewoon baby'tje in zijn armen, maar hij geloofde dat het de Messias was. Wij mogen leven na het verlossingswerk van de Here Jezus, met het complete Woord van God. Laten we een voorbeeld nemen aan het geloof van Simeon.
21 Toen er acht dagen verstreken waren en hij besneden zou worden, kreeg hij de naam Jezus, die de engel had genoemd nog voordat hij in de schoot van zijn moeder was ontvangen.
22 Toen de tijd was aangebroken dat ze zich overeenkomstig de wet van Mozes rein moesten laten verklaren, brachten ze hem naar Jeruzalem om hem aan de Heer aan te bieden, 23 zoals is voorgeschreven in de wet van de Heer: Elke eerstgeboren zoon moet aan de Heer worden toegewijd. 24 Ook wilden ze het offer brengen dat de wet van de Heer voorschrijft: een koppel tortelduiven of twee jonge gewone duiven.
25 Er woonde toen in Jeruzalem een zekere Simeon. Hij was een rechtvaardig en vroom man, die uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken, en de heilige Geest rustte op hem. 26 Het was hem door de heilige Geest geopenbaard dat hij niet zou sterven voordat hij de Messias van de Heer zou hebben gezien. 27 Gedreven door de Geest kwam hij naar de tempel, en toen Jezus ouders hun kind daar binnenbrachten om met hem te doen wat volgens de wet gebruikelijk is, 28 nam hij het in zijn armen en loofde hij God met de woorden:
29 Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan,
zoals u hebt beloofd.
30 Want met eigen ogen heb ik de redding gezien
31 die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken:
32 een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen
Het evangelie van God - aangaande Zijn Zoon - Jezus Christus.
Het evangelie van God - aangaande Zijn Zoon - Jezus Christus.
Paulus was geroepen om de goede boodschap te verkondigen. De centrale Persoon in die boodschap was en is nog steeds de Zoon van God, Jezus Christus. Jaren eerder hadden de profeten als spreekbuis van God Zijn komst al voorzegd. En Gods belofte is uitgekomen: Zijn Zoon werd mens, voortgekomen uit Davids geslacht. Hij bewees Gods Zoon te zijn door op te staan uit de doden, nadat Hij God verheerlijkt en redding voor zondaren tot stand gebracht had. Zulke zondaren zijn nu geliefden van God (vs. 7), als ze de goede boodschap van Gods Zoon geloofd en Zijn werk aanvaard hebben.
1 Van Paulus, dienaar van Christus Jezus, geroepen tot apostel en uitgekozen om het evangelie van God te verkondigen, 2 dat al bij monde van zijn profeten in de heilige geschriften is beloofd: 3 het evangelie over zijn Zoon, een mens voortgekomen uit het nageslacht van David, 4 aangewezen als Zoon van God en door de heilige Geest bekleed met macht toen hij, Jezus Christus, onze Heer, opstond uit de dood. 5 Hij heeft mij de genade geschonken apostel te zijn, opdat ik omwille van hem aan alle volken gehoorzaamheid en geloof zou verkondigen 6 ook aan u, die geroepen bent door Jezus Christus. 7 Aan allen in Rome, geliefden van God, geroepen om zijn heiligen te zijn. Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus.
In de ruimte tussen dromen en waken, bemerkte ik dat ik me in een kamer bevond. Het bezat geen bijzondere kenmerken behalve dat de ene muur bedekt was met kaartenbakken vol met kleine kaartjes. Deze kaartenbakken, die zich uitstrekte van de grond tot aan het plafond, en schijnbaar eindeloos in elke richting , hadden erg uiteenlopende titels.
Terwijl ik op de bewuste muur afliep, was de eerste kaartenbak die mij opviel, een waarop stond "Meisjes die ik aardig vond". Ik opende het en bladerde door de kaartjes. Vlug sloot ik hem weer, geschokt omdat ik me realiseerde dat ik de namen herkende die op elk kaartje.
Deze levenloze kamer met z'n kleine kaartjes was een ruwe catalogus van mijn leven. Hier waren geschreven al mijn gebeurtenissen op elk moment, klein en groot, met een precisie dat m'n geheugen niet kon plaatsen.
Ik ervaarde een gevoel van verbazing en nieuwsgierigheid, maar ook angst, terwijl ik willekeurig kaartenbakken begon te openen en hun inhoud begon te bekijken. Sommige brachten me vreugde en mooie herinneringen, anderen een gevoel van schaamte en spijt zo intens dat ik over m'n schouder keek om te zien of niemand mee keek.
Een kaartenbak "Vrienden" stond naast eentje met de titel "Vrienden die ik heb bedrogen". De titels liepen uiteen van gaaf tot krankzinnig. "Boeken die ik heb gelezen", "Leugens die ik heb verteld", "Troost die ik heb gegeven", "Moppen waar ik om gelachen heb". Sommigen waren hilarisch in hun precisie: "Dingen die ik naar m'n broers heb geschreeuwd" Andere kon ik niet om lachen: "Dingen die ik In mijn woede heb gedaan", "Dingen die ik tegen m'n ouders gemompeld heb".
Ik bleef maar verbaasd staan van de inhoud. Vaak waren er meer kaartjes dan ik verwacht had. Soms minder dan ik hoopte. Het was overweldigend hoe veel ik had meegemaakt. Zou het mogelijk zijn dat ik in al mijn dagen, genoeg tijd had om deze duizenden of zelfs miljoenen kaartjes te schrijven? Maar elk kaartje bevestigde deze waarheid. Elke was geschreven in mijn eigen handschrift. Elke was getekend met mijn handtekening.
Toen ik de kaartenbak pakte "Muziek waar ik naar geluisterd heb", zag ik dat de kaartjes dicht op elkaar gepakt zaten. Heel compact waren ze bij elkaar gepropt in deze bak, en toch had ik na 2 á 3 meter het einde ervan nog niet gevonden, ik schaamde me, niet zo zeer om de kwaliteit van de muziek, maar de eindeloze tijd die het inhield.
Toen ik bij een kaartenbak kwam "Wellustige gedachten", voelde ik de rillingen over m'n rug lopen. Ik trok de bak 1 cm naar me toe, om de grootte niet te hoeven zien, en trok er een kaart uit. Ik was geschokt door de gedetailleerde inhoud. Ik werd misselijk bij het idee dat zoiets genoteerd was. Een bijna beestachtige woede brak in me los. Ik kon nog maar een ding denken: "Niemand mag deze kaartjes ooit zien! Niemand mag deze kamer ooit zien! Ik moet ze vernietigen!"
In een krankzinnige razernij rukte ik de kaartenbak weg. De grootte maakte me nu niets meer uit. Ik moest hem legen en alle kaartjes verbranden. Maar toen ik de bak pakte en tegen de vloer sloeg, kwam er geen enkel kaartje los. Ik werd wanhopig en trok er een kaartje uit, maar ik bevond het zo sterk als staal toen ik het probeerde te verscheuren. Verslagen en totaal hulpeloos ,schoof ik de bak weer op z'n plaats. Terwijl ik met mijn hoofd tegen de muur leunde , liet ik een diepe zucht van zelfmedelijden.
En toen zag ik het. De titel was "Mensen die ik van het geloof verteld heb". Het handvat was lichter gekleurd dan de rest, nieuwer, bijna ongebruikt. Ik trok aan het handvat en zag een doosje van nauwelijks 6 centimeter lang. Ik kon de kaartjes die het bevatte op 1 hand tellen. En toen kwamen de tranen. Ik begon te huilen. Met halen zo diep dat mijn maag er pijn van deed en ik door m'n hele lichaam schokte. Ik viel gewoon op m'n knieën en huilde. Ik huilde van schaamte, van de overweldigende schaamte van het alles. De rijen met bakken draaiden in mijn met tranen gevulde ogen. Niemand mag ooit van deze kamer horen. Ik moet hem op slot doen en de sleutel verstoppen.
Maar toen, terwijl ik mijn tranen weg veegde zag ik Hem. Nee, alsjeblieft niet hem. Niet hier. Wie dan ook behalve Jezus. Ik keek hulpeloos toe terwijl hij elke kaartenbak opende en de inhoud las. Ik kon het niet aan Zijn reactie te moeten zien. En op de momenten waarop ik het even op kon opbrengen om naar Hem op te kijken, zag ik een dieper medelijden dan mijn eigen. Hij leek op intuïtie naar de ergste bakken te gaan. Waarom moest hij ze allemaal lezen? Eindelijk draaide Hij zich om en keek me aan. Hij keek me aan met medelijden in z'n ogen. Maar het was een medelijden dat me niet boos maakte. Ik liet mijn hoofd zakken, bedekte met m'n handen m'n gezicht, en begon weer te huilen. Hij liep naar me toe en sloeg Zijn arm om me hen. Hij had zoveel kunnen zeggen. Maar Hij zweeg. Hij huilde alleen maar met me mee.
Toen liep Hij weg, naar de muur met kaartenbakken. Beginnend aan een kant van de kamer, nam Hij elk kaartje er uit, een voor een, en begon Zijn naam te zetten op elk kaartje. "NEE!" schreeuwde ik terwijl ik op Hem af liep. Alles wat ik kon uitbrengen was "Nee, nee," terwijl ik een kaartje uit Zijn handen griste. Zijn naam hoort niet op die kaartjes te staan. Maar daar stond het, geschreven in rood zo rijk, zo donker, zo levendig. Jezus' naam bedekte de mijne. Het was geschreven met zijn bloed. Rustig pakte Hij het kaartje weer terug. Hij glimlachte bedroefd en begon alle kaartjes te tekenen. Ik denk niet dat ik ooit zal snappen hoe Hij het zo snel heeft gedaan, maar het leek alsof ik Hem het volgende moment de laatste kaartenbak hoorde sluiten, en Hem op me af zag lopen. Hij plaatste Zijn hand op mijn schouder en zei, "Het is volbracht." Ik stond op, en Hij leidde me uit de kamer. Er was geen slot op de deur. Er moesten nog steeds kaartjes geschreven worden.
Voordat de bevrijding van de aarde begint, zijn er eerst drie lofzeggingen. De Here Jezus neemt het boek met de oordelen aan. Hij mág het openen. Hij is de Zoon des Mensen, Hij is het geslachte Lam. Hij ging de dood in om ons te bevrijden. Destijds werd Hij verworpen, maar nú zal Hij komen als de Koning der koningen. Er is een nieuw lied in de hemel en elk schepsel stemt in met de lofprijzing aan Hem, want Hij is het waard! Laten we net als de oudsten voor Hem neervallen en Hem aanbidden: de machtige Bevrijder.
Op hetzelfde moment wierpen de vier wezens en de vierentwintig oudsten zich voor het lam neer. Ieder van hen had een lier en een gouden schaal vol wierook; dat zijn de gebeden van de heiligen. 9 En ze zetten een nieuw lied in:
U verdient het om de boekrol te ontvangen en zijn zegels te verbreken. Want u bent geslacht en met uw bloed hebt u voor God mensen gekocht
(5:9)mensen gekocht Andere handschriften lezen: ons gekocht.
uit alle landen en volken, van elke stam en taal. 10 U hebt voor onze God uit hen een koninkrijk gevormd en hen tot priesters gemaakt. Zij zullen als koningen heersen op aarde.
11 Daarna hoorde ik het geluid van een groot aantal engelen rondom de troon, de wezens en de oudsten; het waren er oneindig veel, tienduizend maal tienduizenden, duizend maal duizenden. 12 Met luide stem riepen ze: Het lam dat geslacht is, komt alle macht, rijkdom en wijsheid toe, en alle kracht, eer, lof en dank. 13 Elk schepsel in de hemel, op aarde, onder de aarde en in de zee, alles en iedereen hoorde ik zeggen: Aan hem die op de troon zit en aan het lam komen de dank, de eer, de lof en de macht toe, tot in eeuwigheid. 14 De vier wezens antwoordden: Amen, en de oudsten wierpen zich in aanbidding neer.
want een ander fundament - namelijk Jezus Christus, kan niemand leggen.
want een ander fundament - namelijk Jezus Christus, kan niemand leggen.
Je kunt in een huis van alles verbouwen, vervangen, vernieuwen, verbeteren. Maar het fundament zomaar weghalen, dat gaat niet: dan zou alles instorten. Zo is het ook met het christelijke geloof: de basis is Jezus Christus, niets of niemand anders. Maar de vraag is hoe het dan verder gaat. Als christenen zijn wij allemaal voortdurend aan het 'bouwen'. Alles wat we doen of laten voegt iets toe aan de eeuwigheid. 'Al wat gedaan wordt uit liefde voor Jezus, dat houdt zijn waarde en zal blijven bestaan': dat is goud, zilver, kostbare stenen. Maar er kan ook heel wat waardeloos materiaal zijn: hout, hooi, stoppelen - dingen die voor God geen waarde hebben. In de eeuwigheid zal de waarde van ons aardse leven blijken.
10 Overeenkomstig de taak die God mij uit genade heeft opgelegd, heb ik als een kundig bouwmeester het fundament gelegd, en anderen bouwen daarop voort. Laat ieder erop letten hoe hij bouwt, 11 want niemand kan een ander fundament leggen dan er al ligt Jezus Christus zelf. 12 Of er op dat fundament nu verder wordt gebouwd met goud, zilver en edelstenen of met hout, hooi en stro, 13 van ieders werk zal duidelijk worden wat het waard is. Op de dag van het oordeel zal dat blijken, want dan zal het door vuur aan het licht worden gebracht. Het vuur zal laten zien wat ieders werk waard is. 14 Wanneer iemands bouwwerk blijft staan, zal hij worden beloond. 15 Wanneer het verbrandt, zal hij daarvoor de prijs betalen; hijzelf zal echter worden gered, maar door het vuur heen.
16 Weet u niet dat u een tempel van God bent en dat de Geest van God in uw midden woont? 17 Indien iemand Gods tempel vernietigt, zal God hem vernietigen, want Gods tempel is heilig en die tempel bent u zelf. 18 Laat niemand zichzelf bedriegen. Wanneer iemand van u denkt dat hij in deze wereld wijs is, moet hij eerst dwaas worden; pas dan kan hij wijs worden. 19 Wat namelijk in deze wereld wijsheid is, is dwaasheid bij God, want er staat geschreven: Hij vangt de wijzen in hun eigen sluwheid. 20 En er staat ook geschreven: De Heer kent de gedachten van de wijzen; hij weet dat ze niet meer dan lucht zijn. 21 Niemand van u moet zich daarom laten voorstaan op een ander mens, want álles is van u; 22 of het nu Paulus, Apollos of Kefas is, wereld, leven of dood, heden of toekomst álles is van u. 23 Maar u bent van Christus en Christus is van God.
Zolang een boodschap wordt aangepast aan de mensen, is iedereen het er nog wel redelijk mee eens. Als je alleen praat over aardig zijn tegen elkaar en dergelijke, dan is er nauwelijks tegenstand. Maar wanneer het èchte evangelie wordt gebracht, is het ineens een stuk moeilijker. Want de wereld hoort niet graag over zonde of oordeel, en zelfs niet over genade en vergeving. Wel, laat het dan maar tegenspraak oproepen. Het èchte evangelie van de Here Jezus Christus is de enige weg tot behoud. En dat moet rondverteld worden!
11 Na drie maanden vertrokken we met een schip dat op het eiland had overwinterd. Het was een schip uit Alexandrië met de Dioscuren als boegbeeld. 12 We deden de haven van Syracuse aan, waar we drie dagen bleven liggen. 13 Daarna lichtten we de ankers weer en kwamen we aan in Regium. De volgende dag stak er een zuidenwind op, zodat we binnen twee dagen Puteoli bereikten. 14 Daar troffen we leerlingen aan, die ons uitnodigden om een week bij hen te blijven. Vervolgens gingen we op weg naar Rome. 15 De leerlingen, die van onze komst hadden gehoord, kwamen ons vanuit Rome tegemoet tot Forum Appii en Tres Tabernae, en toen Paulus hen zag dankte hij God en vatte moed. 16 Bij onze aankomst in Rome kreeg Paulus toestemming om een eigen woning te betrekken, met een soldaat als bewaker.
17 Na drie dagen riep hij de Joodse leiders bij zich. Toen ze bijeengekomen waren, zei hij tegen hen: Broeders, ofschoon ik ons volk niets heb misdaan en de gebruiken van onze voorouders niet heb geschonden, ben ik door de Joden in Jeruzalem gevangengenomen en uitgeleverd aan de Romeinen, 18 die me na verhoor wilden vrijlaten omdat er geen enkele grond was om mij ter dood te veroordelen. 19 De Joden tekenden daar echter bezwaar tegen aan, zodat ik me gedwongen zag me op de keizer te beroepen, overigens zonder mijn volk van iets te willen beschuldigen. 20 Dat is de reden waarom ik u verzocht heb hier met mij te komen spreken, want het is juist omwille van de hoop die Israël koestert dat ik deze boeien draag. 21 Ze zeiden tegen hem: We hebben uit Judea geen brief over u ontvangen, en ook heeft niemand van onze broeders ons bezocht om iets slechts over u te berichten of kwaad van u te spreken. 22 Wel zouden we graag van u horen wat uw denkbeelden zijn, want het is ons bekend dat de groep waartoe u behoort overal op verzet stuit.
We hoeven niet allemaal te verwachten dat er op een dag een verblindend licht aan de hemel staat. Sommigen van ons komen misschien inderdaad 'spectaculair' tot bekering. Voor de meesten zal het geleidelijk gaan, zoals bij Timotheüs. Maar hoe we ook bij de Here zijn gekomen, voor iedereen die Hem aanneemt als Redder voor de zonden komt er dat moment dat Hij ons persoonlijk voor de aandacht komt. Dat we diep onder de indruk komen van Zijn liefde, Zijn grootheid. Dat Hij tegen ons zegt: Ik ben Jezus. Dan zijn wij sprakeloos.
12 Zo was ik eens, met een volmacht van de hogepriesters en in hun opdracht, op weg naar Damascus, 13 toen ik midden op de dag zag hoe een licht uit de hemel, feller dan de zon, mij en mijn reisgenoten omstraalde. 14 We vielen allen op de grond en ik hoorde een stem in het Hebreeuws tegen me zeggen: Saul, Saul, waarom vervolg je mij? Je kwelt jezelf door je zinloze halsstarrigheid! 15 Ik vroeg: Wie bent u, Heer? De Heer antwoordde: Ik ben Jezus, die jij vervolgt. 16 Maar kom nu overeind, sta op, want ik ben aan je verschenen om je aan te stellen als mijn dienaar, opdat je bekend zult maken dat je mij hebt gezien en zult getuigen van alles wat ik je nog zal laten zien. 17 Ik zal je daarbij beschermen tegen je eigen volk en tegen de heidenen, naar wie ik je uitzend 18 om hun de ogen te openen, zodat ze zich van de duisternis naar het licht keren, en van de macht van Satan naar God. Door het geloof in mij zullen ze vergeving krijgen voor hun zonden, en samen met allen die mij toebehoren zullen ze deel krijgen aan mijn koninkrijk.
19 Ik heb dan ook gedaan wat me door deze hemelse verschijning werd opgedragen, koning Agrippa, 20 en heb eerst aan de inwoners van Damascus en Jeruzalem, en aan allen die in Judea wonen, en later ook aan de heidenen verkondigd dat ze tot inkeer moesten komen en God moesten eren, en zich dienden te gedragen zoals dat bij hun nieuwe leven paste. 21 Dat is de reden waarom de Joden me gegrepen hebben toen ik me in de tempel bevond en geprobeerd hebben me te vermoorden. 22 Omdat God mij echter tot op de dag van vandaag bijstaat, blijf ik mijn getuigenis zonder onderscheid aan iedereen bekendmaken, en daarbij zeg ik niets anders dan wat volgens de profeten en Mozes moest gebeuren, 23 namelijk dat de Messias zou lijden en sterven en dat hij als eerste van de doden zou opstaan om aan zijn eigen volk en aan de heidenen het licht te verkondigen.
Christus is gestorven voor onze zonden, naar de Schriften.
Christus is gestorven voor onze zonden, naar de Schriften.
Nog steeds zijn er veel mensen die denken dat de Here Jezus Zijn radicale ideeën moest bekopen met Zijn leven. Bekeken van de kant van de mens is daar wat voor te zeggen. Maar het sterven van Jezus Christus was niet alleen het resultaat van de haat en de verwerping van de mensen, het was ook - en bovenal - de Weg die God voorzien had om de mensen met Zichzelf te verzoenen: Zijn Zoon moest op het kruis sterven, beladen met de zonden van allen die in Hem zouden geloven. Het sterven van de Here Jezus was geen 'mislukt experiment': Zijn dood was eeuwen van tevoren in de Schriften voorzegd; het was een bewuste daad van God om Zijn liefde jegens ons te bewijzen en een weg te ontsluiten tot vergeving van onze zonden.
1 Broeders en zusters, ik herinner u aan het evangelie dat ik u verkondigd heb, dat u ook hebt aangenomen, dat uw fundament is 2 en uw redding, als u tenminste vasthoudt aan de boodschap die ik u verkondigd heb. Anders bent u tevergeefs tot geloof gekomen. 3 Het belangrijkste dat ik u heb doorgegeven, heb ik op mijn beurt ook weer ontvangen: dat Christus voor onze zonden is gestorven, zoals in de Schriften staat, 4 dat hij is begraven en op de derde dag is opgewekt, zoals in de Schriften staat, 5 en dat hij is verschenen aan Kefas en vervolgens aan de twaalf leerlingen. 6 Daarna is hij verschenen aan meer dan vijfhonderd broeders en zusters
tegelijk, van wie er enkelen gestorven zijn, maar de meesten nu nog leven. 7 Vervolgens is hij aan Jakobus verschenen en daarna aan alle apostelen. 8 Pas op het laatst is hij ook aan mij verschenen, aan het misbaksel dat ik was. 9 Want ik ben de minste van de apostelen, ik ben de naam apostel niet waard omdat ik Gods gemeente heb vervolgd. 10 Alleen dankzij zijn genade ben ik wat ik ben. En zijn genade is bij mij niet zonder uitwerking gebleven. Integendeel, ik heb harder gezwoegd dan alle andere apostelen, niet op eigen kracht maar dankzij Gods genade. 11 Hoe dan ook, of zij het nu zijn of ik, wij verkondigen allemaal dezelfde boodschap, en door die boodschap bent u tot geloof gekomen
Iedereen hunkert naar liefde. Maar vergeet niet dat liefhebben een werkwoord is en niet een emotie zonder meer. Het is een opdracht om uit te voeren desnoods zonder dat er sprake is van wederzijdse gevoelens. Het is zaliger te geven dan te ontvangen. Eerst liefde géven, dat staat voorop. En dat niet alleen aan hen van wie we hopen liefde terug te ontvangen, maar óók aan hen van wie we die verwachting niet hebben. Immers, slechte mensen hebben ook alleen maar lief degenen die hen liefhebben. Om de wet der liefde te vervullen, hebben we Goddelijke liefde nodig. De liefde van God wordt door de Heilige Geest in je hart uitgestort, wanneer je Christus toelaat in je hart.
8 Wees elkaar niets schuldig, behalve liefde, want wie de ander liefheeft, heeft de gehele wet vervuld. 9 Want: Pleeg geen overspel, pleeg geen moord, steel niet, zet uw zinnen niet op wat van een ander is deze en alle andere geboden worden samengevat in deze ene uitspraak: Heb uw naaste lief als uzelf. 10 De liefde berokkent uw naaste geen kwaad, dus de wet vindt zijn vervulling in de liefde.
11 U kent de huidige tijd: het moment is gekomen waarop u uit de slaap moet ontwaken, want de redding is ons meer nabij dan toen we tot geloof kwamen. 12 De nacht loopt ten einde, de dag nadert al. Laten we ons daarom ontdoen van de praktijken van de duisternis en ons omgorden met de wapens van het licht. 13 Laten we daarom zo eerzaam leven als past bij de dag en ons onthouden van bras- en slemppartijen, ontucht en losbandigheid, tweespalt en jaloezie. 14 Omkleed u met de Heer Jezus Christus en geef niet toe aan uw eigen wil, die begeerten in u opwekt.
Hudson Taylor, de man die een groot zendingswerk in China op gang heeft gebracht, heeft eens gezegd: 'Mijn ervaring was, dat hoe meer ik weggaf, des te meer mijn ziel vol geluk en zegen stroomde.' Wie rijk wil worden, moet geven. Die rijkdom is niet te meten in geld(dat zou maar tijdelijk zijn), maar in hemelse vreugde die tot in eeuwigheid blijft. Niet alleen de gever is vol blijdschap, ook de ontvanger. Hij prijst en dankt God ervoor. En hoe groot is toch de gave van God waarvoor gever en ontvanger Hem tot in alle eeuwigheid zullen danken!
6 Bedenk dit: wie karig zaait, zal karig oogsten; wie overvloedig zaait, zal overvloedig oogsten. 7 Laat ieder zo veel geven als hij zelf besloten heeft, zonder tegenzin of dwang, want God heeft lief wie blijmoedig geeft. 8 God heeft de macht u te overstelpen met al zijn gaven, zodat u altijd en in alle opzichten voldoende voor uzelf hebt en ook nog ruimschoots kunt bijdragen aan allerlei goed werk. 9 Zo staat er geschreven: Gul deelt hij uit aan de armen, zijn rechtvaardigheid houdt stand, voor altijd. 10 God, die zaad geeft om te zaaien en brood om te eten, zal ook u zaad geven en het laten ontkiemen, zodat uw vrijgevigheid een rijke oogst opbrengt. 11 U bent in ieder opzicht rijk geworden om in alles vrijgevig te kunnen zijn, en uw vrijgevigheid leidt door onze bemiddeling tot dankzegging aan God. 12 Uw bijdrage aan de collecte heft immers niet alleen het gebrek van de heiligen in Jeruzalem op, maar leidt er bovendien toe dat ze God uitbundig danken. 13 Ze prijzen God omdat u er blijk van geeft gehoorzaam te zijn aan het evangelie van Christus, wat u bewijst door de ruimhartigheid waarmee u met hen en alle anderen wilt delen. 14 In hun gebed voor u spreken ze hun verlangen naar u uit, omdat ze zien hoe overstelpend goed God voor
Op 3 februari 1998 werd Karla Tucker terecht gesteld in Texas, U.S.A. Ze had in 1983 twee mensen met een pikhouweel op een gruwelijke wijze vermoord. Daarvoor kreeg ze de doodstraf. In de veertien jaren dat ze in de dodencel doorbracht is er veel veranderd in haar leven. Ze ging zelfs de Bijbel lezen. Ze begon iets te ontdekken van de reddende liefde van God. Er was ook voor haar vergeving van zonden. Ze begreep dat ze niet alleen mensen onzegbaar leed had aangedaan, maar dat ze ook tegen God gezondigd had. Ze nam het aanbod van vergeving en eeuwige redding aan. Zij beleefde de innerlijke vernieuwing door het geloof in Jezus Christus. Weken voor haar executie kwam er een actie op gang om deze te voorkomen. Zelf vroeg ze om gratie, omdat ze een heel ander mens geworden was en geen bedreiging meer vormde voor de samenleving. Mensenrechtenorganisaties en vele christenen vroegen om clementie. De paus vroeg om omzetting van de doodstraf in gevangenisstraf. Anderen kwamen hiertegen in het geweer, o.a de vader van één van de slachtoffers. De gouverneur van Texas, de zoon van de Republikeinse ex - president Bush, wees alle gratieverzoeken af en zo kwam dan voor deze vrouw het einde van haar aardse leven. De terechtstelling van Karla Tucker roept nogal wat vragen op. Was dit echt nodig?Ja, zeggen de voorstanders, verdiend is verdiend en recht is recht. Nee, zeggen anderen, ze kwam zeker in aanmerking voor gratie, want ze had haar schuld erkend en zou voortaan heel anders zijn gaan leven. Voor God zijn alle mensen schuldig omdat ze Zijn geboden overtreden hebben. Wat mensen niet kunnen, kan God wel! Hij laat genade en recht samengaan. We lezen in de Bijbel: "God heeft ons Zijn grote liefde getoond, door Christus te sturen en Hem voor ons te laten sterven toen wij nog schuldig waren. Wij zijn dus voor God rechtvaardig geworden doordat Christus Zijn leven voor ons gegeven heeft. Hoeveel te meer zal Hij er dan voor zorgen dat Gods vreselijke oordeel aan ons voorbij gaat! Vroeger waren wij vijanden van God. Maar doordat Gods Zoon Zijn leven voor ons gegeven heeft, is de vijandschap voorbij. We zijn nu Gods vrienden. En omdat Jezus weer leeft zijn we voor altijd veilig. "Blijft u uw zondeschuld voor God ontkennen? Dan kan Hij niets voor u doen. Wanneer u doet als Karla Tucker, dan zal God u rechtvaardigen door uw geloof in Christus' verzoenend sterven voor uw zonden.
De oude man keerde zich naar mij en vroeg: "Hoeveel vrienden heeft u?" Ik antwoorde: "Hoezo? Ik schat zon 30 40..." Ik noemde er een paar op. Langzaam stond hij op schudde meewarig zijn hoofd. U bent een gelukkig mens dat u zoveel vrienden heeft." zei hij.
Maar denk eens goed na over wat je nu zegt, want er is zoveel dat u nog niet weet. Een vriend is niet zomaar iemand die u vriendelijk groet ......
Een vriend is een zachte schouder waar je zacht op kunt huilen, een put waar je al je zorgen in kunt gooien. Iemand de je weer op kan beuren. Een vriend is iemand die je omhoog kan trekken vanuit je wanhoop, vanuit het duister. Daar waar al je andere zogenaamde vrienden je achter hebben gelaten. Een ware vriend is je bondgenoot die niet van je zal wijken, die je niet kunt kopen. Een stem die je naam in leven houd als anderen die allang zijn vergeten. Maar boven alles heeft een vriend een groot hart, is een rots waar je altijd op kunt bouwen. Uit het hart van een vriend komt de grootste liefde aller tijden voort.
Dus denk nog maar eens goed over mijn woorden na, want elk woord wat ik zei is waar. En geef me dan nog eens een antwoord, mn kind: Hoeveel vrienden heb jij?"
En daar stond hij dan en keek me aan, wachtend op mijn antwoord. En zachtjes zei ik: Als ik geluk heb dan maar een, jij!"
Wat moet de vrouw hier zich hopeloos hebben gevoeld. Ze was al weduwe. Nu heeft ze ook nog haar enige zoon verloren. Er is niemand meer om voor haar te zorgen. Ze heeft geen toekomst meer. Verblind door tranen loopt ze achter de baar aan. Gelukkig ontmoet ze de Here Jezus, die bewogen is met haar nood. Hij roept de troosteloosheid een halt toe en geeft haar nieuw perspectief. God kent ook ons verdriet, onze zorgen, onze nood. En in de Here Jezus steekt Hij de reddende en de helpende hand naar ons uit. Hij geeft ons nieuwe hoop en een nieuwe toekomst: moed voor nu en perspectief voor de eeuwigheid.
11 Niet lang daarna ging Jezus naar een stad die Naïn heet, en zijn leerlingen en een grote menigte gingen met hem mee. 12 Toen hij de poort van de stad naderde, werd er net een dode naar buiten gedragen, de enige zoon van een weduwe. Een groot aantal mensen vergezelde haar. 13 Toen de Heer haar zag, werd hij door medelijden bewogen en zei tegen haar: Weeklaag niet meer. 14 Hij kwam dichterbij, raakte de lijkbaar aan de dragers bleven stilstaan en zei: Jongeman, ik zeg je: sta op! 15 De dode richtte zich op en begon te spreken, en Jezus gaf hem terug aan zijn moeder. 16 Allen werden vervuld van ontzag en loofden God met de woorden: Een groot profeet is onder ons opgestaan, en: God heeft zich om zijn volk bekommerd! 17 Het nieuws over hem verspreidde zich in heel Judea en in de wijde omtrek
Dag in dag uit heeft God Zijn armen uitgestrekt naar Israël. Hij wilde hen graag zegenen. Hij kon dat helaas niet omdat zij hun eigen opvattingen hadden over godsdienst en daaraan invulling gaven op hun eigen wijze. Toen stelde God hen voorlopig terzijde en nodigde door de evangelieverkondiging allen, buiten het jodendom, uit zich te bekeren en het heil in de Here Jezus aan te nemen, alhoewel zij God niet zochten (zoals de Joden wel deden, maar die deden het zonder verstand). Wanneer u het evangelie gehoor hebt gegeven, bent u zeer benijdenswaardig. Laat het van u afstralen!
Toch hebben slechts weinigen aan het evangelie gehoor gegeven, want Jesaja vraagt: Heer, heeft iemand geloofd wat wij hebben gezegd? 17 Dus door te luisteren komt men tot geloof, en wat men hoort is de verkondiging van Christus. 18 Maar dan is mijn vraag: hebben ze de boodschap soms niet gehoord? Natuurlijk wel, want er staat: Hun roep klinkt over heel de aarde, hun woorden tot de uiteinden van de wereld. 19 Maar dan vraag ik weer: heeft Israël de boodschap niet begrepen? Welnu, Mozes zegt al: Ik zal jullie afgunstig maken op een volk dat geen volk is, ik daag jullie uit met een volk zonder verstand. 20 En bij Jesaja staat zelfs: Ik heb me laten vinden door wie mij niet zochten, ik heb me bekendgemaakt aan wie niet naar mij hebben gevraagd. 21 Maar bij Jesaja staat over Israël: Heel de dag heb ik mijn handen uitgestrekt naar mijn ongehoorzaam en opstandig volk.
Voor de mensen is Paulus een vervloekte, of een god. Wat hij werkelijk is, is blijkbaar onbegrijpelijk: een zondaar die een kind van God is geworden en die door Gods genade onder Gods bescherming staat. De wereld kan daar niet bij. Horen wij niet hetzelfde? Je bent of hypocriet: iemand die op zondag op de voorste bank van de kerk zit en op maandag z'n buurman besteelt; of je bent een heilig boontje die zich beter voelt dan ieder ander. Terwijl een christen geen van beide is, maar iets totaal anders: een verloste zondaar. Onbegrijpelijk!
Pas toen we veilig en wel aan land waren gekomen, hoorden we dat het eiland Malta heette. 2 De plaatselijke bevolking gedroeg zich buitengewoon vriendelijk: ze verwelkomden ons en staken een vuur aan omdat het was gaan regenen en het koud was. 3 Paulus sprokkelde een grote bos dor hout en legde die op het vuur, maar door de hitte kwam er een gifslang uit kruipen die zich in zijn hand vastbeet. 4 Toen de Maltezers het beest aan zijn hand zagen hangen, zeiden ze tegen elkaar: Die man is vast een moordenaar. Hij is aan de zee ontsnapt, maar Dikè wil niet dat hij blijft leven. 5 Paulus schudde de slang echter van zich af in het vuur en bleef volstrekt ongedeerd. 6 De Maltezers verwachtten dat zijn hand zou opzwellen of dat hij plotseling dood zou neervallen. Maar toen ze na geruime tijd zagen dat hem nog steeds vertrek van alles wat we nodig hadden.niets mankeerde, veranderden ze van mening en zeiden dat hij een god was.
7 Niet ver daarvandaan lag een landgoed, dat het eigendom was van de gouverneur van het eiland, een zekere Publius. Hij liet ons bij zich komen en onthaalde ons drie dagen lang bijzonder gastvrij. 8 Het geval wilde dat de vader van Publius ernstig ziek op bed lag, gekweld door koorts en buikloop. Paulus ging naar hem toe, legde hem onder gebed de handen op en genas hem. 9 Daarna kwamen ook de andere zieken op het eiland naar hem toe en kregen hun gezondheid terug. 10 Ze overlaadden ons met eerbewijzen en voorzagen ons bij onsvertrek van alles wat we nodig hadden
Vrijdagavond 8 en 22 februari om 20 u. komt wetenschapper dr. Jos Philippaerts aantonen dat het scheppingsverhaal uit de bijbel niet in tegenspraak is met de effectieve wetenschap. Kom je wapenen tegen de leugens van de zogenaamde wetenschap.
Inkom gratis. Waarderingsgift voor Creabel is altijd welkom.
Cabaretier Jo Derijck
Zaterdagavond 16 februari om 20 u. is christen cabaretier Jo Derijck te gast in Yump.
Jo heeft in Nederland een juryprijs gewonnen.
In het voorprogramma is er kleinkunst door Dempsey en Tim.
Indien iemand echter de Geest van Christus niet heeft, die behoort Hem niet toe.
Indien iemand echter de Geest van Christus niet heeft, die behoort Hem niet toe.
Iemand kan gedoopt zijn, trouw naar de kerk gaan, elke dag in de Bijbel lezen, een belangrijke taak in de Gemeente hebben en toch verloren zijn. Was Judas, die Jezus Christus heeft verraden, ook niet zo iemand?! Judas had de uiterlijke kenmerken van een discipel. Maar hij had de Here Jezus niet lief. Hij behoorde Christus niet toe! Iemand kan zijn uiterste best doen om God te dienen, maar zonder de Heilige Geest is dat onmogelijk! Alleen zij die de Here Jezus hebben aangenomen als hun persoonlijke Heiland, hebben de Heilige Geest ontvangen. Pas dan hebben kerkgang en goede werken zin.
Dus wie in Christus Jezus zijn,
(8:1)worden niet meer veroordeeld Andere handschriften lezen: worden niet meer veroordeeld en laten hun leven niet langer beheersen door hun eigen wil, maar door de Geest.
2 De wet van de Geest die in Christus Jezus leven brengt, heeft u bevrijd van de wet van de zonde en de dood. 3 Waartoe de wet niet in staat was, machteloos als hij was door de menselijke natuur, dat heeft God tot stand gebracht. Vanwege de zonde heeft hij zijn eigen Zoon als mens in dit zondige bestaan gestuurd; zo heeft hij in dit bestaan met de zonde afgerekend, 4 opdat in ons wordt volbracht wat de wet van ons eist. Ons leven wordt immers niet langer beheerst door onze eigen natuur, maar door de Geest. 5 Wie zich door zijn eigen natuur laat leiden is gericht op wat hij zelf wil, maar wie zich laat leiden door de Geest is gericht op wat de Geest wil. 6 Wat onze eigen natuur wil brengt de dood, maar wat de Geest wil brengt leven en vrede. 7 Onze eigen wil staat vijandig tegenover God, want hij onderwerpt zich niet aan zijn wet en is daar ook niet toe in staat. 8 Wie zich door zijn eigen wil laat leiden, kan God niet behagen.
De Geest Zelf pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen.
De Geest Zelf pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen.
Te midden van een zuchtende schepping leven en werken wij, voelen dikwijls onze eigen zwakheid en zuchten met de schepping mee. In onze kleinheid voelen we onze afhankelijkheid van God, die we tot uitdrukking brengen in ons gebed. Maar wat we moeten bidden is ons niet altijd duidelijk. Er is nog Iemand die meezucht: de Heilige Geest! Hij weet wel wat er gebeden moet worden. Hij kent ons door en door. Hij woont immers in ons en weet wat wij nodig hebben. En de Geest van God is in staat om te bidden in overeenstemming met de wil van God. De Heilige Geest behartigt de belangen van God en die van ons.
26 De Geest helpt ons in onze zwakheid; wij weten immers niet wat we in ons gebed tegen God moeten zeggen, maar de Geest zelf pleit voor ons met woordloze zuchten. 27 God, die ons doorgrondt, weet wat de Geest wil zeggen. Hij weet dat de Geest volgens zijn wil pleit voor allen die hem toebehoren. 28 En wij weten dat voor wie God liefhebben, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede. 29 Wie hij al van tevoren heeft uitgekozen, heeft hij er ook van tevoren toe bestemd om het evenbeeld te worden van zijn Zoon, die de eerstgeborene moest zijn van talloze broeders en zusters. 30 Wie hij hiertoe heeft bestemd, heeft hij ook geroepen; en wie hij heeft geroepen, heeft hij ook vrijgesproken; en wie hij heeft vrijgesproken, heeft hij nu al laten delen in zijn luister.
Het was wel even wennen nu Jezus niet meer zichtbaar bij hen was. Gelukkig had Hij hen leren bidden. Dat deden ze en bleven ze doen in de bovenzaal te Jeruzalem. Al biddend ontdekten ze wat er moest gebeuren. De Geest bepaalde Petrus bij een Bijbelpassage. Er moest een plaatsvervanger voor Judas komen. Ze waren zo wijs de keus aan God over te laten. Sinds de Heilige Geest werd uitgestort, lezen we nergens meer iets over het aanwijzen door middel van het lot, maar wel over het gebed waarin we God om wijsheid mogen vragen. Laten we daarin volharden.
12 Daarop keerden de apostelen van de Olijfberg terug naar Jeruzalem. Deze berg ligt vlak bij de stad, op een sabbatsreis afstand. 13 Toen ze in de stad waren aangekomen, gingen ze naar het bovenvertrek waar ze verblijf hielden: Petrus en Johannes, Jakobus en Andreas, Filippus en Tomas, Bartolomeüs en Matteüs, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Simon de IJveraar en Judas, de zoon van Jakobus. 14 Vurig en eensgezind wijdden ze zich aan het gebed, samen met de vrouwen en met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broers.
15 In die dagen stond Petrus op te midden van de leerlingen er was een groep van ongeveer honderdtwintig mensen bijeen en zei: 16 Broeders en zusters, het Schriftwoord waarin de heilige Geest bij monde van David heeft gesproken over Judas, de gids van hen die Jezus gevangen hebben genomen, moest in vervulling gaan. 17 Judas was een van ons en had deel aan onze dienende taak. 18 Van de beloning voor zijn schanddaad kocht hij een stuk grond, maar bij een val werd zijn buik opengereten, zodat zijn ingewanden naar buiten kwamen. 19 Alle inwoners van Jeruzalem hebben van deze gebeurtenis gehoord, en daarom noemen ze dat stuk grond in hun eigen taal Akeldama, wat bloedgrond betekent. 20 In het boek van de Psalmen staat namelijk geschreven: Laat zijn woonplaats een woestenij worden en laat niemand daar meer verblijven. En ook: Laat een ander zijn taak overnemen. 21 Daarom moet een van de mannen die steeds bij ons waren toen de Heer Jezus onder ons verkeerde, 22 vanaf de doop door Johannes tot de dag waarop hij in de hemel werd opgenomen, samen met ons getuigen van zijn opstanding.
23 Ze stelden twee kandidaten voor: Josef Barsabbas, die de bijnaam Justus had, en Matthias. 24 Daarna baden ze als volgt: U, Heer, doorgrondt ieders gedachten. Wijs van deze beide mannen degene aan die u gekozen hebt 25 om als apostel zijn dienende taak te verrichten en de plaats in te nemen van Judas, die zijn ondergang tegemoet is gegaan. 26 Ze lieten hen loten en het lot viel op Mattias. Hij werd aan de elf apostelen toegevoegd.
Dit is Mijn gebod, dat u elkaar liefhebt, gelijk Ik u heb liefgehad.
Dit is Mijn gebod, dat u elkaar liefhebt, gelijk Ik u heb liefgehad.
De liefde is uit God. Hij is liefde. De Here Jezus is volmaakt in de liefde van God gebleven. Hij gebiedt ons elkaar lief te hebben zoals Hij ons heeft liefgehad. Onmogelijk, zegt u? Nee, toch niet. Hij geeft ons Zijn Geest, waardoor de liefde van God in onze harten is uitgestort. We mogen de Vader bidden in Jezus' naam of de vrucht van de Geest, liefde, in ons leven zichtbaar wordt. De liefde verandert alles; zij doorbreekt de dikste muren van haat en jaloezie. De liefde wordt zichtbaar in een leven van zelfverloochening en dienst. De Here Jezus noemt ons Zijn vrienden als we doen wat Hij zegt.
9 Ik heb jullie liefgehad, zoals de Vader mij heeft liefgehad. Blijf in mijn liefde: 10 je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf. 11 Dit zeg ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn. 12 Mijn gebod is dat jullie elkaar liefhebben zoals ik jullie heb liefgehad. 13 Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden. 14 Jullie zijn mijn vrienden wanneer je doet wat ik zeg. 15 Ik noem jullie geen slaven meer, want een
slaaf weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem ik jullie, omdat ik alles wat ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb. 16 Jullie hebben niet mij uitgekozen, maar ik jullie, en ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht. Wat je de Vader in mijn naam vraagt, zal hij je geven. 17 Dit draag ik jullie op: heb elkaar lief.
Het afscheid van de Here is aanstaande. Hij gaat heen om voor de discipelen plaats te bereiden. Maar de relatie met Hem zal blijven door het gebed. We mogen in Zijn naam bidden met vertrouwen, in geloof. Bidden in de naam van de Here Jezus is meer dan een formule die te pas en te onpas gebruikt wordt. Hij verwacht dat we bidden zoals Hij het zou doen. Anders is het niet in Zijn naam. Het doel van deze gebeden zal moeten zijn: opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt wordt. Als we dicht bij Hem leven en Zijn gezindheid in ons hart woont, zal dat vanzelfsprekend zijn. Dan zullen we ervaren: bidt en u zal gegeven worden.
Daarop zei Filippus: Laat ons de Vader zien, Heer, meer verlangen we niet. 9 Jezus zei: Ik ben nu al zo lang bij jullie, en nog ken je me niet, Filippus? Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Waarom vraag je dan om de Vader te mogen zien? 10 Geloof je niet dat ik in de Vader ben en dat de Vader in mij is? Ik spreek niet namens mezelf als ik tegen jullie spreek, maar de Vader die in mij blijft, doet zijn werk door mij. 11 Geloof me: ik ben in de Vader en de Vader is in mij. Als je mij niet gelooft, geloof het dan om wat hij doet. 12 Waarachtig, ik verzeker jullie: wie op mij vertrouwt zal hetzelfde doen als ik, en zelfs meer dan dat, ik ga immers naar de Vader. 13 En wat jullie dan in mijn naam vragen, dat zal ik doen, zodat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt. 14 Wanneer je iets in mijn naam vraagt, zal ik het doen.
De waarachtige aanbidders zullen de Vader aanbidden in geest en in waarheid.
De waarachtige aanbidders zullen de Vader aanbidden in geest en in waarheid.
De Here Jezus spreekt de Samaritaanse vrouw heel persoonlijk aan op haar zondige leven. Zij tracht nog te vluchten in een theologische discussie. In plaats van te erkennen dat de Here gelijk heeft en dat zij inderdaad een zondares is, stelt zij de vraag naar welke 'kerk' zij zou moeten gaan. Ook tegenwoordig wordt vaak op dezelfde manier op het evangelie gereageerd. Het antwoord van de Here Jezus maakt duidelijk dat die vraag verkeerd is. Aanbidding is niet aan een bepaald godsdienstig genootschap of bepaalde rituele handelingen gebonden. Het gaat er in de eerste plaats om dat wij de Here God met ons hele hart liefhebben en oprecht willen dienen. Alleen dan kunnen wij ware aanbidders zijn.
13 Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen, zei Jezus, 14 maar wie het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft. 15 Geef mij dat water, heer, zei de vrouw, dan zal ik geen dorst meer hebben en hoef ik ook niet meer hierheen te komen om water te putten. 16 Toen zei Jezus tegen haar: Ga uw man eens roepen en kom dan weer terug. 17 Ik heb geen man, zei de vrouw. U hebt gelijk als u zegt dat u geen man hebt, zei Jezus, 18 u hebt vijf mannen gehad, en degene die u nu hebt is uw man niet. Wat u zegt is waar. 19 Daarop zei de vrouw: Nu begrijp ik, heer, dat u een profeet bent! 20 Onze voorouders vereerden God op deze berg, en bij u zegt men dat in Jeruzalem de plek is waar God vereerd moet worden. 21 Geloof me, zei Jezus, er komt een tijd dat jullie noch op deze berg, noch in Jeruzalem de Vader zullen aanbidden. 22 Jullie weten niet wat je vereert, maar wij weten dat wel; de redding komt immers van de Joden. 23 Maar er komt een tijd, en die tijd is nu gekomen, dat wie de Vader echt aanbidt, hem aanbidt in geest en in waarheid. De Vader zoekt mensen die hem zo aanbidden, 24 want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in geest en in waarheid. 25 De vrouw zei: Ik weet wel dat de Messias zal komen (dat betekent gezalfde), wanneer hij komt zal hij ons alles vertellen. 26 Jezus zei tegen haar: Dat ben ik, degene die met u spreekt.
Blijf bij ons, want het is tegen de avond en de dag is reeds gedaald.
Blijf bij ons, want het is tegen de avond en de dag is reeds gedaald.
Dat mag ook onze wens zijn nu de nacht die over de wereld gaat komen, zijn schaduwen vooruitwerpt. Ondanks de eeuwenlange verkondiging van het evangelie wordt het in de wereld alleen maar donkerder. Steeds duidelijker blijkt dat men ons als vreemde elementen beschouwt. Wat is het dan fijn te weten dat de Here Jezus bij ons wil blijven. Ook met ons wil Hij meelopen, onderweg tot ons spreken en voor ons de Schriften openen. Wordt ook ons hart daar warm van? Hij wil ons graag zegenen, Zich aan ons bekendmaken en gemeenschap met ons oefenen. Dan voelen we ons gesterkt om ons licht in deze donkere wereld te laten schijnen, en bidden we dat daaruit nog velen tot Zijn wonderbaar licht worden getrokken.
28 Ze naderden het dorp waarheen ze op weg waren. Jezus deed alsof hij verder wilde reizen. 29 Maar ze drongen er sterk bij hem op aan om dat niet te doen en zeiden: Blijf bij ons, want het is bijna avond en de dag loopt ten einde. Hij ging mee het dorp in en bleef bij hen. 30 Toen hij met hen aan tafel aanlag, nam hij het brood, sprak het zegengebed uit, brak het en gaf het hun. 31 Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze hem. Maar hij werd onttrokken aan hun blik. 32 Daarop zeiden ze tegen elkaar: Brandde ons hart niet toen hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons ontsloot? 33 Ze stonden op en gingen meteen terug naar Jeruzalem, waar ze de elf en de anderen aantroffen, 34 die tegen hen zeiden: De Heer is werkelijk uit de dood opgewekt en hij is aan Simon verschenen! 35 De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe hij zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood.
De hemel en de aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen geenszins voorbijgaan.
De hemel en de aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen geenszins voorbijgaan.
De Here Jezus besluit Zijn toekomstrede met een gelijkenis en een waarschuwing. De gelijkenis laat zien dat we moeten letten op de tekenen der tijden. Als we zien wat er in de wereld om ons heen gebeurt, kan Zijn komst niet meer ver weg zijn. De waarschuwing die hieraan gekoppeld wordt, houdt in dat wij moeten waken en bidden. Waken wil zeggen: de ogen open houden en uitzien naar Zijn komst. Dat zal ons leven reinigen van zondige dingen (zie 1 Joh. 3:3: 3 Jezus zei: Waarachtig, ik verzeker u: alleen wie opnieuw wordt geboren, kan het koninkrijk van God zien. )Bidden is je gevoel van machteloosheid aan God vertellen en Hem vragen dat Hij je bewaart voor de gevaren die in vs. 34 worden genoemd.
29 Hij vertelde hun ook een gelijkenis: Kijk naar de vijgenboom en al de andere bomen. 30 Als je ziet dat ze uitlopen, weet je dat de zomer in aantocht is. 31 Zo moeten jullie ook weten, wanneer je die dingen ziet gebeuren, dat het koninkrijk van God nabij is. 32 Ik verzeker jullie: deze generatie zal zeker niet verdwenen zijn wanneer dit alles gebeurt. 33 Hemel en aarde zullen verdwijnen, maar mijn woorden zullen nooit verdwijnen. 34 Pas op dat jullie hart niet afgestompt raakt door de roes en de dronkenschap en de zorgen van het dagelijks leven, zodat die dag jullie overvalt, 35 onvoorspelbaar als een val die dichtklapt. Want plotseling zal hij komen over allen die waar ook op aarde wonen. 36 Wees waakzaam en bid onophoudelijk om te ontkomen aan de dingen die gebeuren gaan en om voor de Mensenzoon te kunnen verschijnen.
37 Overdag gaf hij onderricht in de tempel, maar s avonds vertrok hij om de nacht door te brengen op de Olijfberg. (Lucas:21.29-37
1 Juich niet over de dag van morgen,
je weet niet wat hij brengen zal.
2 Laat een ander je prijzen, doe het niet zelf,
laat het over aan een vreemde, zie er zelf van af.
3 Een steen is zwaar, het zand is een last,
zwaarder dan beide drukt de ergernis over een dwaas.
4 Woede is wreed, razernij is als een stortvloed,
maar wie is tegen jaloezie bestand?
5 Beter dat je openlijk terechtgewezen wordt
dan dat je uit liefde wordt gespaard.
6 Het verwijt van een vriend is oprecht,
de kus van een vijand al te hartelijk.
7 Wie genoeg te eten heeft, veracht de zoetste honing,
voor wie honger heeft, is al het bittere zoet.
8 Een man die wegvlucht van zijn huis
is als een vogel die zijn nest ontvlucht.
9 De geur van balsem en wierook maakt gelukkig,
maar zoeter voor het hart is ware vriendschap.
10 Houd een vriend in ere, ook die van je vader,
ga niet naar je broer als je problemen hebt;
een vriend in de buurt is beter dan een broer ver weg.
11 Mijn zoon, wees wijs, dan geef je mij vreugde,
en heb ik een weerwoord voor wie mij beschimpt.
12 Wie verstandig is, ziet het gevaar en hoedt zich ervoor,
wie onverstandig is, gaat eraan voorbij en wordt gestraft.
Altijd bidden en niet verslappen, dat vraagt volharding. Vandaar het voorbeeld van een weduwe. Ze kan immers niet anders. Niemand is er die voor haar opkomt. Vooral in dien tijd was een weduwe volledig afhankelijk van de goede wil van haar medemensen. Ze gaat door totdat de rechter haar recht verschaft. Bidden totdat het antwoord komt, laat zien dat het ons ernst is. Waarom beleven we zo weinig gebedsverhoringen? Misschien wel omdat we 's middags vergeten zijn wat we 's ochtends gebeden hebben. Here, leer ons bidden!
1 Hij vertelde hun een gelijkenis over de noodzaak om altijd te bidden en niet op te geven: 2 Er was eens een rechter in een stad die geen ontzag had voor God en zich niets aan de mensen gelegen liet liggen. 3 Er woonde ook een weduwe in die stad, die steeds weer naar hem toe ging met het verzoek: Doe mij recht in het geschil met mijn tegenstander. 4 Maar lange tijd wilde hij dat niet doen. Ten slotte zei hij bij zichzelf: Ook al heb ik geen ontzag voor God en laat ik mij niets aan de mensen gelegen liggen, 5 toch zal ik die weduwe recht verschaffen omdat ze me last bezorgt. Anders blijft ze eindeloos bij me komen en vliegt ze me nog aan. 6 Toen zei de Heer: Luister naar wat deze rechter zegt, al minacht hij ook het recht. 7 Zal God dan niet zeker recht verschaffen aan zijn uitverkorenen die dag en nacht tot hem roepen? Of laat hij hen wachten? 8 Ik zeg jullie dat hij hun spoedig recht zal verschaffen. Maar als de Mensenzoon komt, zal hij dan geloof vinden op aarde?
Wie in Mij gelooft, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.
Wie in Mij gelooft, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.
Veel gelovigen menen dat 'in Christus geloven' een garantie is voor zegen. Als je gelooft, zul je gezegend worden. Dat is natuurlijk ook zo. Maar de Here Jezus zegt hier juist het omgekeerde. De 'stromen van levend water' zullen niet 'in je binnenste vloeien', maar 'uit je binnenste vloeien'. Het is goed om daar vandaag eens bij stil te staan. Wij, u en ik, mogen iets betekenen voor de mensen om ons heen. We confronteren hen met 'stromen van levend water'. Dat is het gevolg van het feit dat we geloven en de Heilige Geest in ons is komen wonen. God is bezig ons te veranderen naar het beeld van Zijn Zoon, en dat moet de wereld zien.
37 Op de laatste dag, het hoogtepunt van het feest, stond Jezus in de tempel, en hij riep: Laat wie dorst heeft bij mij komen en drinken! 38 Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in mij gelooft, zo zegt de Schrift. 39 Hiermee doelde hij op de Geest die zij die in hem geloofden zouden ontvangen; de Geest was er namelijk nog niet, want Jezus was nog niet tot Gods majesteit verheven.
40 Toen de mensen in de menigte dit hoorden zeiden ze: Dit moet wel de profeet zijn. 41 Anderen beweerden: Het is de Messias, maar er werd ook gezegd: De Messias komt toch niet uit Galilea? 42 De Schrift zegt toch dat de Messias uit het nageslacht van David komt en uit Bethlehem, waar David woonde? 43 Zo ontstond er verdeeldheid in de menigte, 44 en sommigen wilden hem grijpen, maar niemand deed hem iets.
Of zijn we meestal slechts op het moment zelf aangesproken en gebeurt er verder niets mee ?
Ik heb de indruk (alleszins bij mijzelf) dat met de meeste preken die ik hoor het volgende gebeurt:
'Het zaad dat tussen de distels terechtkwam, is iemand die de boodschap hoort, maar zo in beslag genomen wordt door de zorgen van het dagelijks leven en de valse schittering van de rijkdom, dat de boodschap verstikt wordt en geen vrucht draagt.' (Matth.13:22)
Vaak ben ik aangesproken door een boodschap, maar wat is hier 1 dag later nog van over ?
Ik zou kort na het horen van een boodschap of een Bijbelstudie, een moment van stilte moeten hebben om hierover na te denken, en zo de Geest de gelegenheid te geven mij ergens over aan te spreken.
Misschien moet ik bepaalde concrete stappen nemen, iets veranderen in mijn leven, ........
Heel heel vroeger, toen ik nog student was, zat ik enkele jaren op een Bijbelstudiegroep. Naar aanleiding van elke Bijbelstudie kregen wij de opdracht om na te denken over onszelf en een puike toepassing te maken.
Puike toepassing = een bepaalde Aktie, voornemen met de volgende 3 kenmerken: Praktisch, Uitvoerbaar, Controleerbaar.
Enkele voorbeelden van toepassingen:
-Iedere dag wil ik 1/2 u. Bijbellezen: dit is praktisch, uitvoerbaar en controleerbaar
-Ik wil meer Bijbellezen: dit is te vaag en moeilijk controleerbaar
God heeft ons Zijn Woord gegeven om ons bij te schaven, te veranderen naar het beeld van Jezus Christus (Rom.8:29).
'Elk van God ingegeven Schriftwoord is ook nuttig om te onderrichten, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de gerechtigheid, opdat de mens Gods volkomen zij, tot alle goed werk volkomen toegerust' (2 Tim.3:16).
Om terug te komen op mijn vraag: zijn preken en Bijbelstudies wel nuttig ?
Ja, mits we het gezaaide Woord toepassen in ons leven en het niet laten wegroven door de vijand !
De God der heerlijkheid doet de donder weerklinken.
De God der heerlijkheid doet de donder weerklinken.
Misschien vindt u dit helemaal geen tekst voor de dag des Heren. Wie kiest er nu een tekst over de donder? Die is gekozen om die prachtige uitdrukking die in precies dezelfde woorden slechts twee keer voorkomt in de Heilige Schrift: 'de God der heerlijkheid'. De andere plaats is Hand. 7:2: 'De God der heerlijkheid is verschenen aan onze vader Abraham.' In onze Psalm zien we de grootheid en heerlijkheid van God in de natuur. Zevenmaal wordt 'de stem des Heren' genoemd in verband met Zijn Woord vol kracht waarmee Hij de hele schepping beheerst. Bewonderend zeggen we: Hoe groot bent U!
1 Een psalm van David.
Erken de HEER, o goden,
erken de HEER, zijn macht en majesteit,
2 erken de HEER, de majesteit van zijn naam,
buig u voor de HEER in zijn heilige glorie.
3 De stem van de HEER boven de wateren,
de God vol majesteit doet de donder rollen,
de HEER boven de wijde wateren,
4 de stem van de HEER vol kracht,
de stem van de HEER vol glorie.
5 De stem van de HEER splijt ceders,
de HEER splijt de ceders van de Libanon.
6 Opspringen doet hij de Libanon als een kalf
en de Sirjon als het jong van een wilde stier.
7 De stem van de HEER ontbrandt in vurige vlammen,
8 de stem van de HEER brengt de woestijn tot beven,
1 Verder zei hij ook nog: Ik verzeker jullie: sommigen die hier aanwezig zijn zullen niet sterven voordat ze de komst van het koninkrijk van God in al zijn kracht hebben meegemaakt.
2 Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee een hoge berg op, waar ze helemaal alleen waren. Voor hun ogen veranderde hij van gedaante, 3 zijn kleren gingen helder wit glanzen, zo wit als geen enkele wolwasser op aarde voor elkaar zou kunnen krijgen. 4 Toen verscheen Elia aan hen, samen met Mozes, en ze spraken met Jezus. 5 Petrus nam het woord en zei tegen Jezus: Rabbi, het is goed dat wij hier zijn; laten we drie tenten opslaan, een voor u, een voor Mozes en een voor Elia. 6 Hij wist niet goed wat hij moest zeggen, want ze waren door schrik overweldigd. 7 Toen viel de schaduw van een wolk over hen, en uit de wolk klonk een stem: Dit is mijn geliefde Zoon, luister naar hem! 8 Ze keken om zich heen en zagen opeens niemand meer, behalve Jezus, die nog bij hen stond.
9 Toen ze de berg afdaalden, zei hij tegen hen dat ze aan niemand mochten vertellen wat ze hadden gezien voordat de Mensenzoon uit de dood zou zijn opgestaan. 10 Ze namen zijn woorden ter harte, maar vroegen zich onder elkaar wel af wat hij bedoelde met deze opstanding uit de dood. 11 Ze vroegen hem: Waarom zeggen de schriftgeleerden dat Elia eerst moet komen? 12 Hij antwoordde: Elia komt inderdaad eerst en herstelt alles, maar over de Mensenzoon staat toch geschreven dat hij veel moet lijden en met verachting behandeld zal worden? 13 Ik zeg jullie: Elia is al gekomen, en ze hebben met hem gedaan wat ze wilden, zoals over hem geschreven staat.
Marcus 9.1.13
Zij waren in gesprek met Jezus.
Er was iets heel bijzonders aan de hand op die berg. Daar was de Here Jezus met drie discipelen aan wie Mozes en Elia verschenen. Wat een verandering vond er toen plaats bij de Here: Zijn kleding werd zo schitterend wit als geen mens kan maken. Het was goed daar te mogen zijn. Het staat er van die twee oudtestamentische gelovigen zo heel gewoon: zij waren in gesprek met Jezus. Met die buitengewone, verheerlijkte, Goddelijke Persoon mogen ook wij spreken. Hij wil naar ons horen, en wij worden opgeroepen naar Hem te horen. Mogen wij gezegende gesprekken met de Here hebben!
Hef daarom uw slappe handen op, strek uw knikkende knieën, 13 en kies rechte paden, zodat een voet die gekneusd is niet verder ontwricht raakt, maar juist geneest.
14 Streef ernaar in vrede te leven met allen en leid een heilig leven; wie dat niet doet zal de Heer niet zien. 15 Zorg ervoor dat niemand zich de genade van God laat ontgaan, dat er geen giftige kiem opschiet die onrust veroorzaakt en met zijn bitterheid velen besmet, 16 en dat niemand overspel pleegt of het heilige zozeer minacht als Esau, die voor één enkel bord eten zijn eerstgeboorterecht verkocht. 17 U weet immers dat hij daarna, toen hij alsnog de zegen wilde verkrijgen, afgewezen werd; hij kreeg geen kans meer om het goed te maken, ook al smeekte hij er in tranen om.
Heft dan de slappe handen op.
Kent u dat gevoel van 'slappe handen en knikkende knieën'? Wie eigenlijk niet? In Hebreeën 11 lezen we over geloofshelden als Noach, Abraham en Mozes. Ten onrechte zou de indruk kunnen ontstaan dat dit mannen waren die nooit last hadden van 'slappe handen en knikkende knieën'. Maar wie de geschiedenis van deze helden leest in het Oude Testament, weet dat niets menselijks hun vreemd was. Omstandigheden kunnen soms uitermate verontrustend zijn. Maar wie beseft dat God alles in Zijn sterke handen heeft en op Hem vertrouwt, kan ondanks 'slappe handen' met goede moed verdergaan.
Indien ik slechts Zijn klederen kan aanraken, zal ik behouden zijn.
Toen Jezus weer met de boot was overgestoken, verzamelde er zich een grote menigte bij hem, en hij bleef aan het meer. 22 Een van de leiders van de synagoge, die Jaïrus heette, kwam naar hem toe, en toen hij Jezus zag viel hij aan zijn voeten neer. 23 Hij smeekte hem dringend: Mijn dochter ligt op sterven; kom haar de handen opleggen om haar te redden en te zorgen dat ze in leven blijft. 24 Hij ging met hem mee. Een grote menigte volgde hem en verdrong zich om hem heen. 25 Onder hen was ook een vrouw die al twaalf jaar aan bloedverlies leed. 26 Ze had veel ellende doorgemaakt door de behandeling van allerlei artsen, aan wie ze haar hele vermogen had uitgegeven zonder dat ze ergens baat bij had gehad; integendeel, ze was alleen maar achteruitgegaan. 27 Ze had gehoord over Jezus, en ze begaf zich tussen de menigte en raakte zijn bovenkleed van achteren aan, 28 want ze dacht: Als ik alleen zijn kleren maar kan aanraken, zal ik al gered worden. 29 En meteen hield het bloed op te vloeien en merkte ze aan haar lichaam dat ze van de kwaal genezen was. 30 Op hetzelfde ogenblik werd Jezus zich ervan bewust dat er kracht uit hem was weggestroomd. Midden in de menigte draaide hij zich om en vroeg: Wie heeft mijn kleren aangeraakt? 31 Zijn leerlingen zeiden tegen hem: U ziet dat de menigte zich om u verdringt en dan vraagt u: Wie heeft mij aangeraakt? 32 Maar hij keek om zich heen om te zien wie het gedaan had. 33 De vrouw, die bang was geworden en stond te trillen omdat ze wist wat er met haar was gebeurd, kwam naar hem toe en viel voor hem neer en vertelde hem de hele waarheid. 34 Toen zei hij tegen haar: Uw geloof heeft u gered; ga in vrede en wees genezen van uw kwaal.
Marcus 5 21-34
Indien ik slechts Zijn klederen kan aanraken, zal ik behouden zijn.
Er zijn naast het christelijk geloof vele godsdiensten in deze wereld. In al die godsdiensten gaat het erom dat je als mens goed moet leven en zelf moet opklimmen naar het hoogste niveau: god, Allah, nirwana. In het gedeelte van vandaag zien we dat dit niet werkt, en dat het er slechts toe leidt dat je 'geen baat vindt, maar veeleer achteruit gaat'. Het christendom daarentegen is het geloof waarin we het niet zelf voor elkaar kunnen krijgen. Onze redding is niet allereerst van ons afhankelijk. Bovendien is het christelijk geloof niet afstandelijk. Het gaat om het persoonlijke contact met de Here Jezus, de Enige die ons omhoog kan trekken tot God. Als wij naar Jezus Christus gaan en ons door Hem laten aanraken, is er redding bij Hem.
Als Jezus het bovenstaande zegt, lachen de mensen Hem uit. Zij weten dat het meisje gestorven is. Toch hebben ze het mis. Ze weten niet dat voor God de dood is als een slaap, waaruit Hij iemand wakker kan maken. Jezus laat dat zien door haar bij de hand te pakken, waarop zij 'ontwaakt'. Voor ieder die gelooft, zit daar een bemoediging in. Voor hem of haar is het sterven een ontslapen geworden, waarop weer een ontwaken zal volgen. De Here zal ons opwekken tot het eeuwige leven. Deze geschiedenis laat ook zien dat Jezus Zelf God is, die doden tot leven wekt.
We hebben al gelezen van Gods grote daden, en hoe Hij (en dat zien we achteraf) alles in zijn hand had. De Here is elke situatie, hoe moeilijk ook, meester.
De Israëlieten waren in heel moeilijke omstandigheden terechtgekomen. De Egyptenaren waren de baas over hen en dwongen hen als slaven te werken. Van de macht van God was niets te merken... totdat Hij aan het werk ging. De trotse Farao leed de ene nederlaag na de andere. Uiteindelijk mochten de Israëlieten het goud en zilver van de Egyptenaren opeisen. Dat kwam later goed van pas bij de bouw van de tabernakel!
Als het volk eindelijk vrij is, wil God als een zorgzame Vader voor hen zijn. Een wolk zorgt ervoor dat ze niet te veel last van de zon hebben. Een vuur in de wolk zorgt voor licht als de nacht donker is. Ze houden van vlees, en ze krijgen het. Ze hebben brood nodig, en het komt er elke dag, wel veertig jaar lang. In de woestijn betekende water hetzelfde als leven. En dat water, dat leven, kregen ze op een heel bijzondere manier: God liet water uit een rots tevoorschijn komen. Geestelijk gezien wijst de rots die water voortbracht naar Christus. Door Hem wil God ons zegenen. Om er zeker van te zijn dat wij kunnen leven, heeft God zijn grootste schat geopend. Hij heeft ons zijn eigen Zoon, de Heer Jezus, gegeven. Als God ons iets geeft, gaat dat niet met de bekende 'Hollandse zuinigheid'. Niet een klein beetje zegen geeft Hij ons, niet precies genoeg, maar een rivier vol! Hij geeft ons het leven, overvloedig. God heeft zijn hart geopend en wil ieder die in Christus gelooft eeuwig leven geven.
Opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Tot tweemaal toe gebruikt de Heer Jezus deze woorden, in vers 15 en vers 16. Daarmee krijgen ze een bijzondere nadruk. Toen het volk Israël in de woestijn had gezondigd tegen de Here God, moest Mozes een koperen slang op een paal omhoog steken. Want God had 'vurige' slangen onder het volk gezonden, die de mensen met hun dodelijke beet bedreigden. Maar ieder die gebeten was en naar de koperen slang keek, bleef in leven. Zo is ook de Heer Jezus een middel tot leven en heil. Iedere zondaar die in Hem gelooft, heeft eeuwig leven. Daarom liet de Heer Jezus Zich aan een kruispaal slaan.
Deze Psalm lijkt helemaal niet gericht te zijn aan het adres van een gelovige. Toch kan een kind van God van deze Psalm heel wat leren. Gods vijanden, de hoogmoedigen, wordt de les gelezen en Gods volk wordt een hart onder de riem gestoken. Deze Psalm geeft ook zicht op het Messiaanse vrederijk, waarin de Heer Jezus het koningschap zal aanvaarden en rechtvaardig zal oordelen (vers 2). Jezus Christus zal Gods wil vervullen. Dan zullen de brutalen niet meer de halve wereld hebben, maar ontvangen de zachtmoedigen haar helemaal. Jezus Christus zal verhogen wie zich voor Hem hebben gebogen. Ook zal Hij vernederen wie zichzelf in hoogmoed op de troon van het leven hebben gezet.
De principes van het vrederijk, het koninkrijk van God zoals dat straks in zichtbare vorm gestalte zal krijgen, mogen ook nu al vorm krijgen in ons leven. Zelfs als Gods vijanden de overhand lijken te hebben, mogen we God loven,. zijn wonderen in de schepping zien en in ons leven laten zien dat Hij bij ons is (vers 1). In onze tijd overkomt ons soms het gevoel dat de aarde op haar grondvesten staat te schudden en de wereld op instorten staat. Maar God heeft de aarde geschapen en houdt die in zijn Scheppershand. De wanorde die door de zonde van de mens wordt veroorzaakt, brengt God niet in de war. Dat is een zeker rustpunt voor ons.
Zo mogen we in verwondering en verwachting van zijn koninkrijk leven, in afhankelijkheid van onze machtige God. Afhankelijkheid lijkt zwakheid, maar is in werkelijkheid Gods kracht die in ons werkt. 'Heft uw hoorn niet op naar de hoge.' Laten we onszelf niet verheffen en denken dat we het in eigen kracht kunnen rooien. God is de hoorn van ons heil (Ps. 18:3). Hij zal de hoornen van de rechtvaardigen verhogen (vers 11). Het is beter zich te vernederen onder Gods hand en door Hem verhoogd te worden, dan in hoogmoed zichzelf te verheffen en ten val te komen.
Het opgaande scherpgepunte blad heeft geleid tot de weinig vleiende volksnaam 'vrouwentong'! U kent waarschijnlijk die plant wel, vooral in België staan er veel voor de ramen: de sansevieria. Ze is een eenvoudig te verzorgen plant en geniet een grote populariteit. Waarom 'vrouwentong'? Heeft iemand weleens onderzoek gedaan naar eventuele verschillen tussen een mannentong en een vrouwentong? Het is mij niet bekend hoe oud deze kamerplant is, maar Jakobus waarschuwde al 1950 jaar geleden over de gevaren van de tong. En wie kent niet uit eigen ervaring de ravage die één enkele opmerking kan aanrichten? De planten zijn gemakkelijk te vermeerderen. Ook dat is herkenbaar. Onze kinderen vertonen immers dezelfde kenmerken als wijzelf. Voor de sansevieria hoef je geen boek te raadplegen, die groeit vanzelf. Maar wat onze tong betreft?!
De jonge vader die op het strand wandelde, tilde zijn zoontje op om hem op zijn schouders te zetten. De jongen zat vrolijk rond te kijken, elk beentje stevig vastgehouden door de handen van zijn vader. Hij had een mooi uitzicht dat hij anders nooit gehad had. En hij was veilig voor het blinkende hete zand op het strand, de woelige golven, de scherpe schelpen of glasscherfjes in het zand. Hij kon eindeloos verder gaan zonder moe te worden. Zittend op de brede schouders van zijn vader, hoefde hij niet te hollen om hem bij te houden.
Toen ik naar hen keek, moest ik denken aan Mozes die tegen de Israëlieten zei: 'De Here God droeg u, zoals een man zijn kind draagt' (Deut. 1:31). En God verzekert ons: 'Tot de ouderdom ben Ik dezelfde en tot de grijsheid toe zal Ik u torsen; Ik heb het gedaan en Ik zal dragen, Ik zal torsen en redden' (Jes. 46:4). Opgetild worden en veilig gedragen worden is niet alleen voor kleine jongens op het strand; het geldt ook voor oude mensen met grijze haren. De vader op het strand herinnerde me eraan dat er Eén is die ons optilt en draagt. Het is onze hemelse Vader Zelf.
Ichthus en gemeente Het Levende Water organizeren samen een conferentie van ma 28 t/m 31 januari in het gebouw van gemeente Het Levende Water, Sint Denijsetraat 208 A, Kortrijk
Graham Powell heeft een bediening als evangelist en onderwijzer - hij rust gelovigen toe zichzelf vrij te zetten van eigen gebondenheden.
Graham heeft grote autoriteit om in de gaven van de Heilige Geest te dienen.
Ruim een jaar geleden verscheen zijn bekende boek "Christian set yourself free" in het Nederlands "Christen wees vrij".
ma 28 t/m do 31 januari telkens om 19 u.: conferentie "Christen wees vrij": onderwijs en bediening
di 29 januari om 13.30 u.: aparte samenkomst met gemeenteleid(st)ers - en allen die in een bediening staan
Alle samenkomsten zijn in de St. Denijsestraat 208 A - Kortrijk- vrije toegang, collecte, geen kinderopvang.
Mensen die hoog op de maatschappelijke ladder staan, hebben niet altijd gelegenheid om zich om anderen te bekommeren. Positie schept verplichtingen, of je dat nu wilt of niet. Of zoals Wim Kan het zei: Als je linkse jongens met veel geld laat omgaan, worden ze rechts. Daarom waarderen wij het echt, als rijken hun leven inzetten voor armen, als mensen die het goed hebben, zorgen voor hen die het minder hebben, als mensen echt belangeloos handelen. Wij christenen horen daarin uit te blinken. Lijken wij op Christus?
David bezingt in deze Psalm de grootheid van de Here God. Hij beschrijft Hem in zijn zegetocht voor zijn volk uit.
Bij God is er geen sprake van afstand tot het volk. Ondanks zijn grootheid, of juist in zijn grootheid, houdt Hij Zich dagelijks met hen bezig. Dat is indrukwekkend. Wij mogen dat ook voor onszelf als een bemoediging opvatten. Want God is Dezelfde. Als we bedreigd worden door vijanden, als we het gevoel hebben er alleen voor te staan, als de dood dichtbij komt, Hij draagt ons. Hij weet wat we meemaken. Sterker nog: Hij gaat voor ons uit! Iedere dag draagt Hij ons. Dat wil niet zeggen dat wij altijd juichend door het leven gaan. Wij kunnen ons soms behoorlijk uitgeput en ellendig voelen, zoals David eerder al heeft gezegd. Maar juist dan, als we die nood aan de Here God voorleggen, mogen we leren op Hem te vertrouwen. Hij is ons heil. Het Nieuwe Testament werpt daar nog meer licht op. Hij die rijk was, is ter wille van ons arm geworden. In zijn grootheid heeft Hij ons liefgehad en Zichzelf voor ons overgegeven. Omdat wij geneigd zijn vooruit te denken en ons zorgen te maken, staat het hier heel precies: Hij draagt ons dag aan dag.
Zullen we dit gedeelte maar overslaan? Niet oordelen. Ons geen mening vormen over het doen en laten van onze medebroeder of -zuster. Ieder ander eerlijk de kans geven zelf naar de Heer te luisteren. Wat hier staat, is heel duidelijk. En heel moeilijk. Hier staat - hier niet alleen, trouwens - dat we niet mogen oordelen. Doe eerst de balk uit je eigen oog weg. Niet de splinter, maar de balk. Weten we wel zo zeker dat de ander gecorrigeerd moet worden? Weten we wel zeker dat wij daar de aangewezen persoon voor zijn? En zelfs als we elkaar behulpzaam zijn in het verwijderen van splinters, dan nog: oordeel niet.
... totdat je weet dat je iets beters kunt krijgen. Zo luidde een reclamespot. Een draaitafel voor langspeelplaten was mooi. Twintig jaar geleden. Nu willen we meer. Een cd-speler bijvoorbeeld. Geen gekraak meer, geen ruis, geen plaat die blijft 'hangen'.
Wat zou het fijn zijn als wij christenen zo dachten over onze omgang met God. Meer bidden. Vaker en beter lezen in de Bijbel. Niet meer 'even gauw', maar alle tijd voor de Heer. Ons leven zou er anders uit gaan zien. Andere mensen zouden meer aan ons zien. En jaloers worden op de vrede, rust en liefde die ons leven dan vult. En misschien ook het Grote Aanbod van God aannemen.
Want wat is beter dan gratis en voor niets vergeving van je zonden te krijgen, met als bonus een eeuwig leven, en daarbovenop als extra prijs de status van kind en erfgenaam van de Eigenaar van de hele wereld en het hele heelal? Het aanbod geldt nog steeds. Wie laat dat nou lopen? Veel mensen zijn tevreden met wat ze hebben. En laten we hen lopen als ze iets beters kunnen krijgen?
Als we deze Psalm eens rustig doorlezen en op ons in laten werken, denken we onwillekeurig al snel aan de Heer Jezus. Het is soms net of Hij aan het woord is. Dat werpt een heel bijzonder licht op dit gebed. David heeft geen gemakkelijk leven gehad. Thuis was hij het achtergestelde zoontje, later werd hij opgejaagd en met de dood bedreigd door niemand minder dan de koning. Jaren heeft hij als een verschoppeling rondgezworven. Goede vrienden verlieten hem. Ook een paar van zijn eigen zoons hebben zich tegen hem gekeerd. Niemand begreep wat er in hem omging. Zelfs zijn eigen vrouw verachtte hem om zijn enthousiasme voor de Here God.
Het is indrukwekkend deze Psalm in gedachten uit de mond van de Heer Jezus te horen. De Heer heeft alles meegemaakt wat ons ook maar zou kunnen treffen. Daar heeft Hij bewust voor gekozen. We lezen dat in de Hebreeënbrief. Dat is bemoedigend, want Hij kan volkomen met ons meelijden. Hij begrijpt iedere klacht, ieder gebed. Maar er is méér. Veel van de teksten in deze Psalm zijn zo duidelijk ook op de Heer Jezus van toepassing, dat wij ons kunnen proberen te verplaatsen in wat Hij heeft doorgemaakt. We mogen Hem bewonderen om Wie Hij was in het lijden. Wij mensen hadden Gods eer geroofd. God kon niet meer ongeremd zijn liefde tonen. De zonde maakte dat onmogelijk. De Heer Jezus heeft God die mogelijkheid weer teruggegeven. Er moest oordeel over de zonde plaatsvinden, zonder dat de hele mensheid voor eeuwig verloren zou gaan. 'Wat Ik niet geroofd heb, moet Ik toch teruggeven,' horen we nu uit de mond van onze Heer. En dan: 'mijn schuldige daden'. Hij was absoluut zondeloos, maar wat heeft Hij zich één gemaakt met ons. Alsof Hij de dader was. Zo liet Hij Zich straffen. Hij werd voor ons tot zonde gemaakt.
Een bekende voorganger in Amerika zou een dienst leiden in de gevangenis. Een van de gevangenen had de taak op zich genomen een inleidend woord te spreken. Voor de dienst begon, stond hij op en zei tegen zijn medegevangenen: 'Jaren geleden woonden er twee jongens in een stadje in North-Georgia. Zij gingen samen naar school, zij speelden samen en gingen samen naar de zondagsschool. Eén van de jongens ging op een dag niet meer naar de zondagsschool. Hij vond godsdienst allemaal onzin. De andere jongen bleef naar de zondagsschool gaan. De ene jongen nam Christus aan, de andere verwierp Hem. De jongen die Christus afwees, toen hij nog jong was, staat nu voor jullie en hij houdt deze inleiding. De andere jongen, die de keuze maakte vóór Christus, is de eerwaarde spreker van deze avond die ik nu graag het woord geef.' Zo moet ieder mens in zijn leven de keuze maken. Hij kan de Heer Jezus aannemen als zijn Heer en Heiland en hij kan Hem ook afwijzen. De keuze die je maakt, zal gevolgen hebben voor je verdere leven, maar ook voor de eeuwigheid. Waar zul je de eeuwigheid doorbrengen?
Het is goed om God vandaag te prijzen met liederen en dankbare gebeden. David roept de mensen daartoe op aan het eind van deze Psalm. Een lied dat u wellicht ook kent, zegt: 'Een heerlijk morgenlicht breekt aan, de Zoon van God is opgestaan.' Wie kunnen God prijzen? De gelovigen, mensen die nieuw leven van God ontvangen hebben; die geloven in de lichamelijke opstanding van Christus. Bij hen is het licht in het hart, het stralende en hartverwarmende licht van een nieuw leven. God gaf zijn Zoon voor ons, om ons voor eeuwig te verlossen en vrij te maken. Geweldig! Alle aardse beslommeringen worden zo nietig als je het vergelijkt met de herstelde relatie met God de Vader.
Wij mogen weten dat de Here God onze lofzangen maar ook onze smeekbeden hoort. Wij zullen niet altijd ontvangen wat wij van Hem vragen, maar Hij wil ons wel zijn vrede geven. Daarvoor is het nodig zijn Woord te lezen, te kennen, te geloven en te gehoorzamen. Wij mogen ons in God verheugen, hoe de omstandigheden ook mogen zijn. De Heer Jezus heeft dit leven met God voor ons mogelijk gemaakt. Dank U wel, Heer Jezus. U bent groot voor mij omdat U gehoorzaam bent geweest tot de dood en de weg van lijden en sterven bent gegaan tot eer van uw Vader en tot redding van ons. De Heer is niet in de dood gebleven, maar opgestaan en verheerlijkt. Hij zit nu aan Gods rechterhand, waar Hij voor ons bidt. In Hem mogen we ook deze week ons fundament vinden. Een heerlijk morgenlicht is in ons leven aangebroken, bruisend van eeuwig leven. Wat een uitgangspunt! Wat een voorrecht om dat te mogen ervaren. Wij mogen de week die voor ons ligt heel bewust met God leven. Laten we ons hart helemaal openzetten voor het licht van God, zodat zijn licht alle schuilhoeken van ons hart kan bereiken en reinigen. En laat ons gebed zijn dat door ons heen ook deze week een heerlijk morgenlicht mag stralen, tot eer van God. Misschien kunnen we zo tot zegen zijn voor de mensen rondom ons.
Mensen kunnen wel eens trots zijn op de dingen die ze in hun leven bereikt hebben. Een directeur kan trots zijn op de positie die hij heeft verworven. De therapeute kan trots zijn omdat haar patiëntje nu al zo goed kan lopen. De hardloper vindt het geweldig dat hij nationaal kampioen is geworden. De schrijfster is trots omdat haar boek een bestseller is geworden.
Maar het hoogst bereikbare is toch wat anders. Daar kun je niet naar toeklimmen. Het ligt veel hoger dan de top van de Mount Everest, de hoogste berg op aarde. Het hoogst bereikbare is een plek bij God. Niet door eigen inspanning, maar door genade. Nee, het hoogst bereikbare in het leven is geen berg, een goede baan of succes. Zelfs niet het lopen op de maan of een andere planeet. Het hoogste wat een mens bereiken kan is God Zelf. God, de Schepper van hemel en aarde. Er is een tijd geweest dat Hij voor iedereen onbereikbaar was. De mensen waren zondig, ofwel: 'ongerechtigheden hadden de overhand over hen'. Door de zonde is contact met God, die heilig is, onmogelijk.
Wij mogen dankbaar zijn dat God Zelf hier iets aan gedaan heeft: Hij heeft onze overtredingen verzoend. Nu kunnen mensen die dat willen tot Hem naderen, en zelfs bij Hem wonen. Als je bij Hem woont, ben je ver gekomen!
Het lijkt in deze Psalm alsof al het goede dat God aan mensen kan geven, losbarst en het onmogelijke mogelijk wordt. God doet grote dingen, Hij brengt gejuich, zijn beek is vol water (als Hij ons iets geeft, is dat overvloedig), de heuvels en de dalen juichen en jubelen. Het kan gewoon niet op; nauwelijks voor te stellen, maar dat kan alleen onze God doen. Niemand anders! Wie gelooft in Jezus, heeft vrije toegang tot de eeuwige God.
Een voorganger zocht regelmatig een man op die bijna blind was. Hij vertelt hierover: 'Als ik met hem bad, wilde hij altijd mijn hand vasthouden, want, zoals hij zei, lichamelijk contact betekende veel voor hem, het gaf hem geestelijke inspiratie en een bijzondere troost. Nadat hij door een operatie weer kon zien en ik weer bij hem kwam en met hem wilde bidden, dacht ik dat hij het niet meer nodig zou vinden dat ik tijdens het bidden zijn hand vasthield. Maar het bleek dat hij graag wilde doorgaan met deze gewoonte, want ook nu hij weer kon zien, betekende dit heel veel voor hem. Lichamelijk contact kan heel waardevol zijn.' We lezen in de Evangeliën vaak dat de Heer Jezus mensen aanraakte, of dat de mensen Hem aanraakten. Bijvoorbeeld in Matth. 8:3 lezen we dat de Heer Jezus een melaatse aanraakte en hem genas. In Mark.10:13 lezen we dat ouders hun kinderen bij Jezus brachten, opdat Hij hen zou aanraken. In Matth.14:36 lezen we dat de mensen de zoom van zijn kleed of Hem Zelf wilden aanraken om genezen te worden.
Ik zat alleen op de bank in de huiskamer en ik had medelijden met mijzelf. Er was niemand om me eraan te herinneren mijn zegeningen te tellen of me erop te wijzen hoe gelukkig ik ben. De regen tikte zachtjes tegen het raam en bracht herinneringen mee aan de afgelopen maanden. Ik huilde.
In de achter me liggende anderhalf jaar waren mijn vader, grootmoeder en grootvader overleden. Met Gods hulp had ik die verdrietige dingen enigszins verwerkt, maar allerlei andere problemen bezorgden me stress. Ik moest naar het ziekenhuis voor een galblaasoperatie. Mijn man had een ongeluk met de auto. Gelukkig werd hij niet gewond, maar de auto was total loss. Het weekend daarop kwam er water stromen uit onze wasmachine, waardoor de keuken blank stond. En in diezelfde tijd ging onze hond, een oude Labrador retriever, dood. Door al die dingen was ik moedeloos geworden. Waarom liet God al die problemen toe? Als Hij mij liefhad, waarom kwamen dan al die moeilijkheden op mijn weg? Ik werd er depressief van. Ik hoorde een autoportier dichtslaan en keek uit het voorraam. De straat was leeg, maar ik zag de lucht geschilderd met een caleidoscoop van kleuren. Een prachtige regenboog strekte zich eindeloos uit langs de hemel. De essentie van de morgenregen kreeg een nieuwe betekenis. Ik voelde me nederig bij dit herinneringsteken dat God nooit meer de aarde door water zal verdelgen. De regenboog herinnerde me aan Jezus Christus, Gods Zoon. Zijn goedheid, licht en liefde dringen als zonnestralen door de mist van ons leven. God geeft ons zijn kostbaarste belofte: de verzekering dat ieder die in de Heer Jezus gelooft, gered zal worden. God droogde de aarde na de vloed, Hij maakte een pad door de zee voor Mozes. Hij bracht de wateren tot kalmte voor zijn discipelen. En God belooft me nooit te zullen verlaten of te begeven, hoe de omstandigheden ook zijn. Als de problemen op me af komen, vergeet ik soms dat God mij liefheeft en ik vergeet wat een grote prijs Christus betaalde voor zijn liefde. In deze moeilijke tijd herinnerde God mij eraan dat Hij trouw is.
Genade en zegen zijn twee begrippen die heel nauw verbonden zijn met het kennen van de Here God. Genade houdt in dat God ons iets schenkt dat wij helemaal niet verdienen, waar wij geen aanspraak op kunnen maken en dat wij uit onszelf nooit zouden kunnen verkrijgen. Zegen is dat wat goed voor ons is. In het begin schiep God alle dingen, uiteindelijk ook de mens. En God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed (Gen. 1:31). Alles wat God ooit gemaakt heeft, draagt het stempel van zijn goedheid.
Maar kort na de schepping moeten wij al vaststellen dat de mens het goede van God verdorven heeft en weggevlucht is voor God. De mens is bang geworden voor God. Nog steeds zien wij om ons heen hoe de mensen proberen in dit leven geluk te vinden. Zolang een mens echter ver van God blijft, is hij verstoken van het goede. Gelukkig mogen wij opmerken dat God nog steeds zijn goedheid blijft bewijzen aan alle mensen, zowel goeden als slechten. Maar het ware geluk zullen wij slechts ontdekken, wanneer wij in geloof terugkeren tot de God die ons geschapen heeft, en erkennen dat Hij de bron is van alle goede gaven (Jak. 1:17). Want de echte zegen van God is Hem te leren kennen in de persoon van Jezus Christus. In Christus zijn wij gezegend met alle geestelijke zegeningen die God heeft. Buiten Hem is geestelijk niets goeds te vinden; in Hem vinden wij alle goede dingen. Hoe kunnen wij daaraan deel krijgen? Niet door eigen inspanning of verdienste, maar door de rijke genade van God. Hij heeft er Zelf voor gezorgd dat deze rijkdom aan zegeningen het deel worden van allen die door het geloof hun toevlucht nemen tot Jezus Christus en in Hem geloven.
In een kudde schapen zijn sterke en zwakke dieren; oude schapen en lammeren. Hoe moeten ze geleid worden? De herder past zich aan bij de zwakke schapen. Die hebben de meeste zorg nodig. Zo is het ook in de Gemeente van God. Allen zijn schapen van de goede Herder. Hij zorgt voor hen en leidt ze in goede weiden. Hij deelt deze zorg met de aardse herders die Hij in de Gemeente gegeven heeft. Iedere christen die zijn Heer en Herder wil dienen, kan van Hem leren. Hij is nederig en zachtmoedig en heeft veel geduld. Bent u christen en wilt u in de Gemeente van God dienen? De grote Herder wil u zeker helpen om anderen tot zegen te zijn. U kunt dienen met de gaven die Hij u door zijn Geest gegeven heeft. Veel hangt af van de manier waarop u die gaven uitoefent. Van de grote Herder lezen we in Jesaja 40: 'Hij zal als een herder zijn kudde weiden; in zijn arm de lammeren vergaderen en ze in zijn schoot dragen; de zogenden zal Hij zachtkens leiden.' Paulus spoort de gelovigen aan om de kleinmoedigen te vertroosten, de zwakken te ondersteunen en lankmoedig te zijn jegens allen
Een bergbeklimmer en zijn gids waren bezig een hoge berg te beklimmen. Plotseling kwam er een onweer opzetten. De lucht werd donker, de wind begon te waaien. De toerist wilde snel naar beneden gaan, maar de gids hield hem tegen en zei: 'Nee, we gaan niet naar beneden, we gaan juist naar boven.' De man was verstandig, hij luisterde naar de gids en ging met hem zo snel mogelijk naar boven. Na een poosje waren ze op een hoogte waar de zon scheen en waar het windstil was. Zij waren volkomen veilig, terwijl het beneden hen noodweer was.
Ook wij zijn onderweg en wij hebben, net als de bergbeklimmer, een Gids. Een betrouwbare Gids. En die Gids moeten we volgen. Ook voor ons kunnen de omstandigheden opeens veranderen. Het leven kan soms heel moeilijk worden. Geliefden kunnen weggenomen worden. We kunnen veel verdriet hebben, we kunnen ons eenzaam voelen. Satan kan proberen ons aan het twijfelen te brengen. Dan is het nodig te luisteren naar de aanwijzingen van onze Gids. Ook Hij wil dat we in onze moeilijkheden naar boven gaan, niet naar beneden. We moeten op Hem zien en de omstandigheden in Zijn hand leggen en op Hem vertrouwen. Dan worden we als het ware boven die moeilijkheden en problemen uitgetild.
Ik was een opstandige tiener. Ik gebruikte drugs en alcohol en was onverschillig. In die tijd nam mijn broer Ton de Heer Jezus aan als zijn persoonlijke Redder en hij begon met mij te praten over Jezus Christus. Ik dacht dat het een godsdienstige bevlieging van Ton was en dat hij over enkele dagen wel weer normaal zou zijn. De maanden gingen voorbij en ik zag hoe zijn toewijding tot de Heer Jezus zich verdiepte. Ton bleef met mij over Jezus praten en voor mij bidden. Een paar dagen na Kerstmis werkte Ton bij een supermarkt. Twee mannen die bij de kassa stonden, bedreigden de caissières en dwongen met een revolver mijn broer om de safe te openen. Toen namen ze hem mee achter in de winkel en schoten hem neer. De kogel drong door in zijn ruggengraat; hij was verlamd vanaf zijn middel. Twee weken lang waren mijn moeder en ik dag en nacht in het ziekenhuis. Eindelijk begon ik aan God te denken. Ik dacht na over alles wat Ton me verteld had over de Heer Jezus. Ik dacht aan alle zonden die ik gedaan had en voelde een diep berouw. Op Nieuwjaarsdag kwam er in de gebedsruimte van het ziekenhuis een aantal christelijke vrienden van mijn moeder samen om te bidden. Die avond bad ik: 'God, ik weet dat ik veel verkeerde dingen gedaan heb. Ik heb berouw over mijn zonden en ik wil de Heer Jezus aannemen als mijn Redder.' Ik vertelde Ton van mijn beslissing en zei toen ik naast zijn bed zat: 'Ton, wat er met jou gebeurd is, heeft God willen gebruiken om tot mijn hart te spreken. Ik heb de Heer Jezus aangenomen en ik wil van nu aan voor Hem leven.' Ton kon niet meer spreken, maar aan zijn glimlach zag ik hoe blij hij was met mijn beslissing. Een paar dagen later overleed hij. Een half jaar na Tons heengaan werkte ik bij dezelfde supermarkt waar Ton neergeschoten was. Op een dag sprak ik met een van de jongens die daar werkten over de Heer Jezus. Hij zei: 'Je broer vertelde me altijd hetzelfde over Jezus.' Ik vroeg: 'Wat was jouw reactie op wat hij zei?'De jongen antwoordde: 'Ik zei hem dat hij dat tegen jou moest zeggen. Ik zei hem dat zijn eigen broer Christus meer nodig had dan ieder ander die ik kende.' Geïnteresseerd vroeg ik: 'En wat zei Ton toen?' De jongen antwoordde: 'Je broer zei dat hij zijn leven wilde geven als jij de Heer Jezus wilde aannemen.' Tons liefde en zorg voor mij was precies dat wat mij tot Christus leidde. Hij hield zoveel van me dat hij bereid was om te sterven zodat ik echt leven in Christus zou vinden. Tons opofferende liefde is altijd een blijvende herinnering geweest aan een nog grotere liefde en opoffering. Jezus heeft ons lief en Hij bewees het door voor ons allen te sterven. Mijn grootste vreugde is anderen te vertellen van zijn liefde voor hen.
Alles wat de Here gesproken heeft, zullen wij doen.
Alles wat de Here gesproken heeft, zullen wij doen.
Als je met zo'n voornemen aan het nieuwe jaar begint, is het niet best! Dat zal alleen maar misgaan, net zoals bij het volk Israël. Zij waren nog maar nauwelijks uitgesproken of er verscheen een donkere wolk. En de berg waar God was, werd een gevaarlijke berg: niet aanraken! Het leven werd er niet eenvoudiger op, want het was of de Here zei: 'Dus jullie kunnen dat allemaal? Let dan goed op mijn geboden: hier zijn ze!'
Direct nadat in Exodus die geboden en voorschriften gegeven waren, werd het eerste gebod al massaal overtreden. De Israëlieten maakten een gouden kalf.
Na deze grote zonde werd het heel spannend voor het volk. Hun redding was gelegen in God en een goede advocaat, Mozes, die bij God pleitte. Door hem wilde God nog met het volk verder gaan. Niet op grond van hun prestaties, omdat ze zulke goede dingen gedaan hadden. De enige basis was genade. Dankzij Mozes, hun voorspraak, bleef God bij hen.
Wij, christenen, nemen ons misschien met de beste bedoelingen voor om de Heer te dienen, zoals Hij het wil. Het zal ons niet lukken door goed ons best te doen. Onze God wil graag gediend worden, maar alleen als wij rekenen op en met de genade van onze Heer Jezus. Hij heeft onze zonden op het kruis gedragen. Hij heeft het mogelijk gemaakt dat God bij ons kan zijn. En, nog mooier, dat God in ons wil wonen! God wil ons leven leiden en ons de weg wijzen. Lees de laatste verzen van het boek Exodus maar.
Het is geweldig fijn om elke dag met God te leven. Al zullen we in dit kalenderjaar mogelijk moeilijke en verdrietige dingen meemaken, zijn liefde en zorg zijn er altijd. Als we dat beseffen, kan dit jaar niet meer stuk.
Niet iedereen zal deze vraag stellen. Laten we er toch maar even samen bij stilstaan. Deze psalm herinnert ons aan een grimmige God, die al onze ongerechtigheden van het voorbije jaar kent. Zelfs die zonden waar niemand anders weet van heeft dan uzelf (en ... God natuurlijk!). Hebben wij mensen wel enig idee van de sterkte van Gods boosheid en zijn verbolgenheid over het kwaad dat wij Hem en anderen aandoen? Wie daarop zicht wil krijgen moet kijken naar de Man die onze zonden droeg en daarom door God werd geslagen. Vreselijk is het te vallen in de handen van de levende God! Jezus Christus weet ervan!
Met de kerstdagen hebt u van Simeon kunnen leren hoe eenvoudig het is om vergeving van zonden te verkrijgen. Als we onze handen nog niet hebben uitgestoken naar Christus en Hem aannamen als onze Redder; hoelang willen wij daarmee dan nog wachten? Hoelang nog schuld ontkennen? Hoelang nog doen alsof er geen vuiltje aan de lucht is? Maar ook: Hoelang nog zullen we leven? Elke dag kan God ons roepen om tot stof terug te keren. Hij spoelt ons weg zoals de slaap wegspoelt bij het wakker worden in de morgenstond; als gras dat 's morgens opschiet en 's avonds is verdord. Hoelang nog?
Voor allen die evenals Simeon Christus als hun Verlosser hebben aangenomen, breekt in vers 14 een betere morgenstond aan. De 'knechten' van de Heer worden met zijn goedgunstigheid verzadigd, opdat ze al hun levensdagen zullen jubelen en zich zullen verheugen. Wat een overweldigend perspectief voor hen die God kennen als hun toevlucht. Het licht en de warmte van zijn liefde kan alle eventuele duisternis en koude van het nieuwe jaar verdrijven.
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
MIEKE
MIEKE MANTEL
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.