Jezus werd ontroerd in de geest.

Als het ons lukt om ons een beetje in te denken hoe de Heer Jezus Zich voelt, dan begrijpen we zijn ontroering. Hij houdt van zijn vrienden. Straks gaat Hij zijn leven geven voor hen. En ondertussen lijken ze nog steeds de meest eenvoudige lessen van discipelschap niet te begrijpen. Het allerergste is misschien nog wel dat één van hen Hem zal overleveren. Maar ook al is Hij ontroerd, toch heeft Hij de omstandigheden in de hand. Hij geeft Judas de opdracht: wat je doet, doe dat snel. Judas gaat 'terstond' naar buiten, staat er. En het was nacht.

21 Nadat hij dit gezegd had werd Jezus diepbedroefd, en hij verklaarde: ‘Waarachtig, ik verzeker jullie: een van jullie zal mij verraden.’ 22 De leerlingen keken elkaar aan en vroegen zich af wie hij bedoelde. 23 Een van hen, de leerling van wie Jezus veel hield, lag naast hem aan tafel aan, 24 en Simon Petrus beduidde hem dat hij moest vragen wie Jezus bedoelde. 25 Hij boog zich dicht naar Jezus toe en vroeg: ‘Wie, Heer?’ 26 ‘Degene aan wie ik het stuk brood geef dat ik nu in de schaal doop,’ zei Jezus. Hij doopte een stuk brood in de schaal en gaf het aan Judas, de zoon van Simon Iskariot. 27 Op dat moment nam de duivel bezit van Judas. Jezus zei: ‘Doe maar meteen wat je van plan bent.’ 28 Niemand aan tafel begreep waarom hij dit zei; 29 omdat Judas de kas beheerde, dachten sommigen dat Jezus bedoelde dat hij inkopen voor het feest moest doen, of dat hij iets aan de armen moest geven. 30 Judas nam het brood aan en ging meteen weg. Het was nacht.

Joh:13.21-30

20-03-2008 om 06:14 geschreven door lucky  

Hij wist dat de Vader Hem alles in de handen had gegeven.

Wat een enorme contrasten! Jezus wist dat zijn uur was gekomen, Jezus wist dat Judas Hem zou overleveren, en Hij wist dat de Vader Hem alles in handen had gegeven. Juist nu legt Hij ogenschijnlijk alles af. Wat Hij doen zal, is allesbepalend voor de voortgang van de wereldgeschiedenis, maar hier toont Hij Zich voor zijn discipelen als een knecht. Maar toch ook weer veel meer dan dat. Want tegen Petrus zegt Hij: 'Als Ik je niet was, heb je geen deel met Mij.' Wat de les van de voetwassing ook moge zijn, duidelijk is dat Jezus Zich vernedert, terwijl Hij alles in handen heeft.

1 Het was kort voor het pesachfeest. Jezus wist dat zijn tijd gekomen was en dat hij uit de wereld terug zou keren naar de Vader. Hij had de mensen die hem in de wereld toebehoorden lief, en zijn liefde voor hen zou tot het uiterste gaan. 2 Jezus en zijn leerlingen hielden een maaltijd. De duivel had intussen Judas, de zoon van Simon Iskariot, ertoe aangezet Jezus te verraden. 3 Jezus, die wist dat de Vader hem alle macht had gegeven, dat hij van God was gekomen en weer naar God terug zou gaan, 4 stond tijdens de maaltijd op. Hij legde zijn bovenkleed af, sloeg een linnen doek om 5 en goot water in een waskom. Hij begon de voeten van zijn leerlingen te wassen en droogde ze af met de doek die hij omgeslagen had. 6 Toen hij bij Simon Petrus kwam, zei deze: ‘U wilt toch niet mijn voeten wassen, Heer?’ 7 Jezus antwoordde: ‘Wat ik doe, begrijp je nu nog niet, maar later zul je het wel begrijpen.’ 8 ‘O nee,’ zei Petrus, ‘míjn voeten zult u niet wassen, nooit!’ Maar toen Jezus zei: ‘Als ik ze niet mag wassen, kun je niet bij mij horen,’ 9 antwoordde hij: ‘Heer, dan niet alleen mijn voeten, maar ook mijn handen en mijn hoofd!’ 10 Hierop zei Jezus: ‘Wie gebaad heeft hoeft alleen nog zijn voeten te wassen, hij is al helemaal rein. Jullie zijn dus rein – maar niet allemaal.’ 11 Hij wist namelijk wie hem zou verraden, daarom zei hij dat ze niet allemaal rein waren.

Joh:1-11

19-03-2008 om 07:04 geschreven door lucky  

Laat haar begaan; zij heeft dit bewaard voor de dag van mijn begrafenis.

In het huis van Marta, Maria en Lazarus was het vóór het Pascha al feest. Behalve de opgestane Lazarus was er nog een eregast: de Heer Jezus. Maria had eerder aan zijn voeten gezeten om naar Hem te luisteren. Ze had zich pas nog aan zijn voeten geworpen in haar verdriet - en Hij had haar broer teruggeroepen uit de dood. Nu staat ze aan zijn voeten om Hem te eren met kostbare mirre. De hebberige Judas schatte het op driehonderd daglonen. Zoveel geven om Hem - zij was een aanklacht voor zijn geweten. En ze had uitgerekend mirre meegenomen - heeft zij als een van de weinigen al iets begrepen en geloofd van zijn komende lijden en sterven? Jezus herkent en waardeert het in ieder geval - zoals Hij altijd ziet wat we Hem willen zeggen of geven.

Zes dagen voor Pesach ging Jezus naar Betanië, naar Lazarus die hij uit de dood had opgewekt. 2 Daar hield men ter ere van hem een maaltijd; Marta bediende, en Lazarus was een van de mensen die met hem aanlagen. 3 Maria nam een kruikje kostbare, zuivere nardusolie, zalfde de voeten van Jezus en droogde ze af met haar haar. De geur van de olie trok door het hele huis. 4 Judas Iskariot, een van de leerlingen, degene die hem zou uitleveren, vroeg: 5 ‘Waarom is die olie niet voor driehonderd denarie verkocht om het geld aan de armen te geven?’ 6 Dat zei hij niet omdat hij zich om de armen bekommerde – hij was een dief: hij beheerde de kas en stal eruit. 7 Maar Jezus zei: ‘Laat haar, ze doet dit voor de dag van mijn begrafenis; 8 de armen zijn immers altijd bij jullie, maar ik niet.’

9 Intussen hadden de Joden gehoord dat Jezus daar was en ze gingen in groten getale naar hem toe, niet alleen om hemzelf, maar ook om Lazarus te zien die hij uit de dood had opgewekt. 10 De hogepriesters beraamden intussen een plan om ook Lazarus te doden, 11 omdat hij er de oorzaak van was dat veel Joden bij Jezus kwamen en in hem gingen geloven.

Joh:1-11

18-03-2008 om 06:36 geschreven door lucky  

Wat doen wij? want deze mens doet vele tekenen.

Veel mensen geloofden in Jezus. Ze waren onder de indruk van Hij zei en deed. Niemand bleef er koud onder. Er waren maar twee mogelijkheden: of je hield van Hem, of je moest helemaal niets van Hem hebben. Voor de 'gelovigen' was Hij een enorme troost, steun en toeverlaat. Voor de 'ongelovigen' was Hij soms zelfs een bedreiging. In het bijzonder voor de geestelijke leiders. Zij belegden een vergadering om te overleggen wat zij zouden moeten doen om Hem de mond te snoeren. Wij weten wat ze uiteindelijk hebben gedaan. Ze hebben Hem gedood. In ons belang, zodat wij zouden leven.

45 Veel Joden die naar Maria toe gekomen waren en gezien hadden wat Jezus deed, kwamen tot geloof in hem. 46 Maar enkelen gingen naar de farizeeën om hun te vertellen wat Jezus gedaan had. 47 Daarop riepen de hogepriesters en de farizeeën het Sanhedrin bijeen: ‘Wat moeten we doen? Deze man doet veel wondertekenen, 48 en als we hem zijn gang laten gaan, zal iedereen in hem gaan geloven. Straks grijpen de Romeinen in; dan zullen ze onze tempel en ons volk vernietigen.’ 49 Een van hen, Kajafas, die dat jaar hogepriester was, zei tegen de anderen: ‘Jullie begrijpen het niet! 50 Besef toch dat het in jullie eigen belang is dat één man sterft voor het hele volk, zodat niet het hele volk verloren gaat.’ 51 Dat zei hij niet uit zichzelf: als hogepriester in dat jaar sprak hij de profetie dat Jezus zou sterven voor het volk, 52 en niet alleen voor het volk, maar ook om de verstrooide kinderen van God bijeen te brengen. 53 Vanaf die dag overlegden ze hoe ze hem zouden doden.

54 Jezus trad onder de Joden niet meer in het openbaar op, maar vertrok naar de omgeving van de woestijn, naar de stad Efraïm. Daar bleef hij met zijn leerlingen.

55 Het was kort voor Pesach, het Joodse paasfeest, en veel mensen uit de omgeving gingen al vóór het feest naar Jeruzalem om zich te reinigen. 56 Daar keken ze uit naar Jezus; ze stonden in de tempel en zeiden tegen elkaar: ‘Wat denk je? Zou hij niet meer naar het feest komen?’ 57 De hogepriesters en de farizeeën hadden opdracht gegeven hem aan te geven als men wist waar hij was, zodat ze hem konden arresteren.

Joh:45-57

17-03-2008 om 07:09 geschreven door lucky  

Nog één had hij, een geliefde zoon; hij zond hem.

Een gelijkenis is een spiegel. De ongelovige Joodse leiders, die Hem dat verhaal hoorden vertellen, zagen steeds duidelijker hun eigen spiegelbeeld zichtbaar worden. Tot ze zelfs precies dat probeerden waarvan de gelijkenis zei dat ze het zouden doen: Jezus grijpen en doden, maar dat durfden ze nog niet. Maar er zit ook een prachtige belofte in deze gelijkenis: aan 'anderen' zal de wijngaard worden gegeven. Voor u en mij, voor ons zijn de rijkdommen van God in Christus, als we in de Zoon van God geloven. Wonderlijk is het in onze ogen.

1 Hij begon tegen hen te spreken in gelijkenissen: ‘Een man legde een wijngaard aan en omheinde die. Hij groef een kuil voor de wijnpers en bouwde een uitkijktoren. Hij verpachtte de wijngaard aan wijnbouwers en ging op reis. 2 Na verloop van tijd stuurde hij een knecht naar de wijnbouwers om zijn deel van de opbrengst van hen te ontvangen; 3 maar ze grepen hem vast, mishandelden hem en stuurden hem met lege handen terug. 4 Daarna stuurde hij een andere knecht naar hen toe, die ze in het gezicht sloegen en vernederden. 5 Hij stuurde nog een derde, die ze doodden, en nog vele anderen; sommigen werden door de wijnbouwers mishandeld en anderen werden door hen gedood. 6 Ten slotte was alleen nog zijn geliefde zoon over; die stuurde hij als laatste naar hen toe, met de gedachte: Voor mijn zoon zullen ze wel ontzag hebben. 7 Maar de wijnbouwers zeiden tegen elkaar: “Dat is de erfgenaam. Kom op, laten we hem doden, dan is de erfenis van ons.” 8 Ze grepen hem vast en doodden hem en gooiden zijn lichaam buiten de wijngaard. 9 Wat zal de eigenaar van de wijngaard daarna doen? Hij zal zelf komen om de wijnbouwers om te brengen en hij zal de wijngaard aan anderen geven. 10 Hebt u deze schrifttekst dan niet gelezen:

“De steen die de bouwers afkeurden

is de hoeksteen geworden.

11 Dankzij de Heer is dit gebeurd,

wonderbaarlijk is het om te zien.”’

12 Daarop wilden ze hem gevangennemen, want ze wisten dat hij hen op het oog had bij het vertellen van deze gelijkenis, maar ze waren bang voor de reactie van de menigte. Dus lieten ze hem staan en gingen weg.

Mar:1-12

16-03-2008 om 06:57 geschreven door lucky  

U is de verborgenheid van het koninkrijk van God gegeven.

Jezus vertelde de gelijkenis niet omdat ze zo'n mooie illustratie bij zijn prediking vormde, maar om ervoor te zorgen dat alleen diegenen erdoor geraakt werden die daartoe door God waren bestemd. Gelukkig is een nieuw tijdperk aangebroken, waarin het evangelie voor de hele wereld is. Bij de uitleg van de gelijkenis hebben we mogelijk allerlei categorieën ongelovigen in gedachten. De genoemde oorzaken van onvruchtbaarheid kunnen echter in ieders leven voorkomen. Vooral de typering 'mensen van het ogenblik' doet sterk denken aan onze manier van tijdsbesteding: alles moet zo snel mogelijk, en voor diepgang is eigenlijk geen tijd meer. Goede aarde betekent diepe, zuivere aarde. Alleen daarin kan God vrucht bewerken

10 Toen hij weer alleen was met zijn volgelingen en met de twaalf, stelden ze hem vragen over de gelijkenissen. 11 Hij zei tegen hen: ‘Aan jullie is het geheim van het koninkrijk van God onthuld; maar zij die buiten blijven staan, krijgen alles te horen in gelijkenissen, 12 “opdat ze scherp zien, maar geen inzicht hebben, opdat ze goed horen, maar niets begrijpen, anders zouden ze zich bekeren en vergeving krijgen.”’

13 Hij zei tegen hen: ‘Begrijpen jullie deze gelijkenis niet? Hoe zullen jullie alle andere gelijkenissen dan begrijpen? 14 De zaaier zaait het woord. 15 Sommigen zijn als het zaad dat op de weg valt: het woord wordt wel gezaaid, maar wanneer ze het gehoord hebben, komt meteen Satan om het woord weg te graaien dat in hen gezaaid is. 16 Anderen zijn als het zaad dat op rotsgrond is gezaaid: wanneer zij het woord hebben gehoord, nemen ze het meteen met vreugde in zich op, 17 maar in hen schiet het geen wortel, ze zijn te oppervlakkig, en als ze vanwege het woord worden beproefd of vervolgd, houden ze geen ogenblik stand. 18 Weer anderen zijn als het zaad dat tussen de distels is gezaaid: ze hebben het woord wel gehoord, 19 maar de zorgen om het dagelijks bestaan en de verleiding van de rijkdom en hun verlangens naar allerlei andere dingen komen ertussen en verstikken het woord, zodat het zonder vrucht blijft. 20 Maar er zijn ook mensen die zijn als het zaad dat op goede grond is gezaaid: zij horen het woord en aanvaarden het en dragen vrucht, sommigen dertigvoudig, anderen zestigvoudig en weer anderen honderdvoudig.’

Mar:10-20

14-03-2008 om 09:25 geschreven door lucky  

Overvloeien in kennis en alle inzicht, om te beproeven wat het

We mogen steeds weer proberen te ontdekken waar het op aankomt, wat het beste is. Niet wat ik het beste vind, maar wat de Heer het beste vindt. De beste keuze die een ongelovige kan maken, is te kiezen voor de Heer Jezus en Hem aan te nemen als zijn Heer en Heiland. Een christen wil graag weten wat de Heer van onze keuzes vindt. Elke dag moeten wij nieuwe keuzes maken. Laten wij ons steeds afvragen: 'Heer wat moet ik doen?' 'Wat is naar uw wil?' 'Wat zegt de Bijbel ervan?' Waarom doen we dat? Omdat we op de dag dat Christus terugkomt Hem recht in de ogen willen kijken.

1 Van Paulus en Timoteüs, dienaren van Christus Jezus. Aan alle heiligen in Filippi die één zijn in Christus Jezus, en aan hun opzieners en dienaren. 2 Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus.

3 Ik dank mijn God altijd wanneer ik aan u denk, 4 telkens wanneer ik voor u allen bid. Dat doe ik vol vreugde, 5 omdat u vanaf de eerste dag tot nu toe hebt bijgedragen aan de verspreiding van het evangelie. 6 Ik ben ervan overtuigd dat hij die dit goede werk bij u begonnen is, het ook zal voltooien op de dag van Christus Jezus.

7 Het spreekt vanzelf dat ik zo over u denk, want u allen ligt me na aan het hart. U hebt immers allen deel aan de genade die mij geschonken is, of ik nu gevangenzit of de waarheid van het evangelie verdedig. 8 God kan getuigen dat ik naar u allen verlang met de genegenheid van Christus Jezus. 9 En ik bid dat uw liefde blijft groeien door inzicht en fijnzinnigheid, 10 zodat u kunt onderscheiden waar het op aankomt. Dan zult u op de dag van Christus zuiver en onberispelijk zijn, 11 vol van de vruchten van de gerechtigheid, die u dankt aan Jezus Christus, tot lof en eer van God.

Fil:1-11

13-03-2008 om 07:05 geschreven door lucky  

Hij die het goede zaad zaait, is de Zoon des mensen.

In de wereld leven kinderen van God en mensen die in de macht van de duisternis zijn. Soms is het moeilijk om 'echt' en 'imitatie' van elkaar te onderscheiden. Maar uiteindelijk zal de Heer Jezus het onkruid scheiden van het goede gewas. Tot dat moment groeien gelovigen en ongelovigen naast elkaar op. Wij kunnen vaak moeilijk herkennen of iemand echt bij God hoort. Maar als het goed is, zal het goede zaad uiteindelijk herkenbaar worden en vrucht dragen. Eén ding is zeker: De Heer kent de zijnen. En na de terugkomst van Christus zal er duidelijkheid komen. Dan zullen de rechtvaardigen stralen als de zon in het koninkrijk van hun Vader.

36 Daarop stuurde hij de mensen weg en ging naar huis. Zijn leerlingen kwamen bij hem en vroegen: ‘Wilt u ons de gelijkenis van het onkruid op de akker uitleggen?’ 37 Hij antwoordde hun: ‘Hij die het goede zaad zaait is de Mensenzoon, 38 de akker is de wereld, het goede zaad dat zijn de kinderen van het koninkrijk; het onkruid dat zijn de kinderen van het kwaad, 39 de vijand die het zaait is de duivel, de oogst staat voor de voltooiing van deze wereld en de maaiers zijn de engelen. 40 Zoals het onkruid bijeengebonden wordt en in het vuur verbrand, zo zal het gaan bij de voltooiing van deze wereld: 41 de Mensenzoon zal zijn engelen eropuit sturen, en ze zullen uit zijn koninkrijk allen die anderen ten val hebben gebracht en de wetten hebben verkracht bijeenbrengen 42 en hen in de vuuroven werpen; daar zullen ze jammeren en knarsetanden. 43 Dan zullen de rechtvaardigen in het koninkrijk van hun Vader stralen als de zon. Laat wie oren heeft goed luisteren!

Mat:36-43

11-03-2008 om 07:04 geschreven door lucky  

Aan de vrucht wordt de boom gekend.

De farizeeën waren bomen die slechte vruchten voortbrachten. Zij wezen de mensen, toen die de Heer Jezus een demon zagen uitdrijven, er niet op dat dit slechts in de kracht van de Heilige Geest mogelijk was. In plaats daarvan durfden deze geestelijke (mis)leiders te zeggen dat Jezus de demonen uitdreef door de duivel. Door zo te spreken lasterden zij de Heilige Geest. Let op dat er niet staat dat zij 'de zonde tegen de Heilige Geest' bedreven. Die aanduiding komt niet in de Bijbel voor, want elke zonde is een zonde tegen God, dus ook tegen God de Heilige Geest. Maar wie de werking van de Heilige Geest waarneemt en deze welbewust toeschrijft aan de duivel - en dat kan slechts een ongelovige doen - lastert de Geest, en dat is een onvergefelijke zonde.

22 Toen bracht men een blinde bij hem die bezeten was en niet kon spreken, en hij genas hem, zodat hij weer kon spreken en zien. 23 Alle omstanders stonden versteld en zeiden: ‘Zou hij de Zoon van David zijn?’ 24 Maar de farizeeën die dit hoorden, zeiden tegen elkaar: ‘Hij kan die demonen alleen maar uitdrijven dankzij Beëlzebul, de vorst der demonen.’ 25 Jezus wist wat ze dachten en zei tegen hen: ‘Elk koninkrijk dat innerlijk verdeeld is wordt verwoest, en geen enkele stad of gemeenschap die innerlijk verdeeld is zal standhouden. 26 Als Satan Satan uitdrijft, keert hij zich tegen zichzelf. Hoe kan zijn koninkrijk dan standhouden? 27 En als ik inderdaad door Beëlzebul demonen uitdrijf, door wie drijven uw eigen mensen ze dan uit? Zij zullen dan ook uw rechters zijn! 28 Maar als ik door de Geest van God demonen uitdrijf, dan is het koninkrijk van God bij jullie gekomen. 29 Trouwens, hoe kan iemand het huis van een sterkere binnengaan en zijn inboedel roven, als hij die sterkere niet eerst heeft vastgebonden? Pas dan zal hij zijn huis kunnen leegroven. 30 Wie niet met mij is, is tegen mij, en wie niet met mij samenbrengt, drijft uiteen. 31 Daarom zeg ik u: elke zonde en elke godslastering kan de mensen worden vergeven, maar wie de Geest lastert kan niet worden vergeven. 32 En iedereen die iets ten nadele van de Mensenzoon zegt, zal worden vergeven. Maar wie kwaadspreekt van de heilige Geest zal niet worden vergeven, noch in deze wereld, noch in de komende.

33 Wanneer een boom goed is, dan zijn ook zijn vruchten goed. Is een boom daarentegen slecht, dan zijn ook zijn vruchten slecht. Want aan de vruchten herkent men de boom. 34 Addergebroed! Hoe kunt u iets goeds zeggen terwijl u zelf slecht bent? Waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over. 35 Een goed mens haalt uit zijn schatkamer met goede dingen het goede tevoorschijn, terwijl een slecht mens uit zijn schatkamer met slechte dingen het slechte tevoorschijn haalt. 36 Ik zeg u: van elk nutteloos woord dat mensen spreken, zullen ze op de dag van het oordeel rekenschap moeten afleggen. 37 Want op grond van je woorden zul je worden vrijgesproken, en op grond van je woorden zul je worden veroordeeld.’

Mat:12.22-37

10-03-2008 om 07:10 geschreven door lucky  

Waar heeft Deze die wijsheid en die krachten vandaan?

De Heer verlaat het meer Gennezaret en gaat voor de laatste keer naar de plaats waar Hij was opgegroeid, Nazareth. Zijn stadgenoten waren verbaasd over zijn woorden en wonderen, maar ze konden niet begrijpen, waar een zoon van een timmerman, wiens ouderlijk huis ze goed kenden, al die wijsheid vandaan had. De Bijbel zegt dat het niet alleen onbegrip, maar vooral ongeloof was. Ongelovigen vallen over de Heer Jezus. Het is gemakkelijker Hem af te wijzen, dan te erkennen dat zijn woord waar is. Wie Hem vrijwillig aanneemt, mag merken dat de Heer Jezus in zijn of haar leven wonderen doet.

Toen Jezus deze gelijkenissen had uitgesproken, verliet hij die plaats. 54 Hij kwam aan in zijn vaderstad en gaf de bewoners onderricht in hun synagoge, zodat ze stomverbaasd waren en zeiden: ‘Hoe komt hij aan die wijsheid en hoe kan hij die wonderen doen? 55 Hij is toch de zoon van de timmerman? Maria is toch zijn moeder, en Jakobus en Josef en Simon en Judas, dat zijn toch zijn broers? 56 En wonen zijn zusters niet allemaal bij ons? Waar heeft hij dat alles dan vandaan?’ 57 En ze namen aanstoot aan hem. Maar Jezus zei tegen hen: ‘Nergens wordt een profeet zo miskend als in zijn eigen stad en in zijn eigen familie.’ 58 En hij verrichtte daar niet veel wonderen, vanwege hun ongeloof.

Mat:13.54-58

09-03-2008 om 09:52 geschreven door lucky  

WAT DE WERELD NODIG HEEFT

Een aalmoezenier in de Burgeroorlog in Amerika vroeg aan een gewonde soldaat op het slagveld: 'Wil je dat ik je iets voorlees uit de Bijbel?' De soldaat antwoordde: 'Ik heb zo'n dorst, ik heb liever iets te drinken.' Nadat hij gedronken had, zei hij: 'Kunt u misschien iets onder mijn hoofd leggen?' De voorganger trok zijn overjas uit, rolde hem op en legde hem onder het hoofd van de man. 'Nu wil ik graag iets over me heen hebben', zei de gewonde soldaat, 'want ik ben zo koud.' De voorganger trok zijn jas uit en legde die over de man. Toen zei de soldaat: 'Als er iets in dat Boek staat dat maakt dat een man doet voor een ander wat u voor mij gedaan hebt, dan wil ik graag horen wat erin staat.' Dit is wat de mensen nodig hebben in deze tijd. Christenen die op Christus lijken en die zijn voorbeeld navolgen.

08-03-2008 om 07:58 geschreven door lucky  

DE REKENING

Iedereen die boodschappen doet in de supermarkt, weet dat hij aan het eind bij de kassa moet afrekenen. De maatschappij waarin wij leven, lijkt op een dergelijke supermarkt, waarin alle egoïstische wensen vervuld kunnen worden. De eigenaar van deze winkel heet satan. Er is enorm veel keus, voor elk wat wils. En niets is onmogelijk in deze supermarkt. Er is een afdeling bezit, hebzucht en begeerte. Iets verderop vindt u een afdeling waarzeggerij, horoscoop en spiritisme, waar allerlei bovennatuurlijke producten worden aangeboden. En aan het eind is de kassa. Ruilen is niet toegestaan. Reclamaties worden niet geaccepteerd. De boodschappen vallen duurder uit dan verwacht. De klanten zijn op van de zenuwen en worden geplaagd door zelfbeklag en verwijten. De eigenaar drijft de klanten tot wanhoop, uiteindelijk zelfs de dood in. Er kan er maar Eén helpen: de Zoon van God. Hij is gekomen om de werken van de duivel teniet te doen. Hij kan en wil elke schuld aflossen, want het bloed van Jezus Christus reinigt ons van alle zonde. Wilt u satan de gepeperde rekening van een verknald leven betalen? Of wilt u de Zoon van God in uw leven laten, die u vrijheid, eeuwig leven en vergeving cadeau wil doen? Dat kan geen miskoop zijn!

07-03-2008 om 06:10 geschreven door lucky  

EEN VEILIGE SCHUILPLAATS

Een pas bekeerde Chinees gaf eens een illustratie van de dwaasheid die mensen hebben om alles van zichzelf te verwachten. Hij noemde het 'je willen verschuilen onder je eigen schaduw'. Dat is natuurlijk onmogelijk. Zelfs al zou iemand heel diep bukken en zichzelf vernederen, dan lukt het een mens nog niet om onder zijn eigen schaduw te schuilen: die wordt namelijk ook steeds korter. Pas als iemand zo ver bukt, zichzelf zo ver vernedert, dat hij niets meer van zichzelf denkt of verwacht en zich volkomen toevertrouwt aan Jezus Christus, die ook voor hem op het kruishout alles heeft volbracht, is hij veilig. Niet in zijn eigen schaduw, maar in de schaduw van de Almachtige, zoals Psalm 91 zegt.

06-03-2008 om 10:41 geschreven door lucky  

HOOFDPIJN

Er zijn van die mensen die een formidabel geheugen hebben. Je hoeft ze maar één keer iets te vertellen en ze vergeten het nooit meer. Zo wordt verteld van een man die op drie verschillende wetenschappelijke gebieden is gepromoveerd, dat hij in staat is een gesprek te voeren en tegelijkertijd een boek te lezen. En van Thomas van Aquino wordt verteld dat hij in staat was twee boeken tegelijkertijd te dicteren. Hij had daarvoor de beschikking over twee secretarissen die in twee verschillende kamers zaten. Thomas van Aquino wandelde dan van de ene kamer naar de andere en dicteerde iedere keer een zin, dan weer van het ene boek, dan weer van het andere.

Wanneer u nu mocht denken dat dat simpel een trucje is dat iedereen kan leren, moet u eens proberen de krant te lezen en tegelijkertijd een gesprek aan tafel te voeren. Dat lukt maar een enkeling. De meesten van ons komen in de problemen omdat ze óf de krant lezen en de rest van het gesprek aan tafel niet volgen, óf aan tafel meepraten en niets van de krant meekrijgen. Dat is maar goed ook. Als je alles zou onthouden, zou je altijd hoofdpijn hebben, zei Piet Sterckx al, en hij heeft groot gelijk. Nu hoop ik niet dat u me vraagt wie Piet Sterckx is, want dat weet ik niet. Maar je hoeft helemaal niet wereldberoemd te zijn om toch heel rake dingen te kunnen zeggen. Altijd alles onthouden, dat is bepaald geen pretje. Dat is nog eens wat anders dan een fotografisch geheugen, zoals die wetenschapper het had, over wie ik u in het begin vertelde. Dat is ook heel wat anders dan een geweldig concentratievermogen, zoals Thomas van Aquino dat had, zodat hij twee totaal verschillende boeken tegelijkertijd kon dicteren. Nee, wanneer je altijd alles zou onthouden, dan zou je ook ieder detail van het leven steeds weer met je meedragen. Dan zou je nooit kunnen vergeten wat iemand ooit eens tegen je had gezegd. Dan zou je nooit meer onbevangen tegenover anderen kunnen staan. Eerlijk gezegd lijkt het me een nachtmerrie, wanneer je werkelijk alles altijd zou onthouden. Wat een gigantische hoop nutteloze informatie zou je moeten meedragen. Maar ook, wat een onvoorstelbare hoeveelheid aan bedrog en leugens zou je telkens maar weer te binnen schieten. Terwijl de mensen allemaal al lang weer vergeten zijn hoe ze tegen je deden, kun jij er maar niet overheen stappen, want je bent niet in staat het te vergeten. Toch is er Iemand Die alles onthoudt. Hij heeft heel de wereld gemaakt en alles wat daarmee verband houdt. Ik heb het over God. Maar Hij vergeet helemaal niets. We hebben er eigenlijk nauwelijks een voorstelling van wat dat betekent. Want God ziet niet alleen de dingen die Hij 'persoonlijk' meemaakt, zoals dat bij ons het geval is. Wij zien en beleven eigenlijk alleen maar de dingen die ons persoonlijk overkomen. Maar God overziet het geheel van Zijn schepping.

Wij zien zo nu en dan een kleine selectie uit het wereldgebeuren. Dat wil zeggen, we zien op het journaal het een en ander van de dingen die gebeuren op de wereld. Maar God heeft geen journaal nodig. Hij ziet alles, tot in de kleinste, tot in de verschrikkelijkste details, en Hij onthoudt alles. Het kan niet anders of dat moet Hem veel verdriet doen. Want het is Zijn eigen schepping. Het is de mens, de bekroning van Zijn schepping, die er zo'n puinhoop van heeft gemaakt, dat het onrecht de wereld lijkt te regeren. Want laten we nu niet doen alsof we het allemaal niet weten; voor iedereen die zijn ogen niet in zijn zak heeft, is het duidelijk dat de wereld bepaald niet door recht en gerechtigheid, door liefde en mededogen, door hulpvaardigheid en opofferingsgezindheid wordt geregeerd. Natuurlijk, je vindt wel rechtvaardige, liefdevolle en hulpvaardige mensen. Maar ze vallen op. Het zijn de uitzonderingen. De doorsnee mens is vooral bedacht op zijn eigen belang. Hij is vooral uit op het verbeteren van zijn eigen leefomstandigheden. Wij leven vaak in de eerste plaats voor onszelf.

In feite leven wij helemaal langs de bedoelingen van God. We trekken ons niet veel van Hem aan. En Hij ziet dat iedere keer weer opnieuw en onthoudt het allemaal. Nog eens, dat moet Hem verschrikkelijk veel verdriet doen. Soms probeer ik me te verplaatsen in Zijn gevoelens. Wat zou ik doen wanneer mijn schepping me op een soortgelijke manier in de steek zou laten, me aan de kant zou schuiven, zoals wij mensen dat hebben gedaan met onze Schepper? Ik weet het niet. Maar ik denk niet dat ik mijn leven zou hebben willen geven om die schepping te redden van de ondergang. Ik denk dat ik de hele bende op de schroothoop zou hebben gegooid. Maar God heeft dat niet gedaan. Hij heeft er alles voor overgehad om ons een nieuw leven te kunnen geven.

22-02-2008 om 07:12 geschreven door lucky  

DE WEG VAN GOD IS VOLMAAKT

Een christenzakenman had zware verliezen geleden en daardoor was hij gaan twijfelen aan de goedheid van God. Als God liefde is, waarom liet Hij dan toe dat dit gebeurde? zo vroeg hij zich af. Op een avond zat hij bedroefd en ontmoedigd voor het haardvuur. Zijn zoontje van zes jaar kwam binnen en ging op zijn schoot zitten. Boven de schoorsteenmantel hing een tekst: 'Gods weg is volmaakt.' Het zoontje keek er een tijdje naar en vroeg toen: 'Vader, wat betekent volmaakt?' Nog voordat de vader kon antwoorden, zei hij: 'Betekent het dat God Zich nooit vergist?' Deze gedachte was precies wat de vader op dat ogenblik nodig had. Hij drukte zijn zoontje tegen zich aan en zei: 'Ja, jongen, dat is precies wat deze woorden betekenen: God vergist Zich nooit!'

In Ps. 77 lezen we dat 'de weg van God in de zee is' (vers 20). Dat wil zeggen dat Zijn weg met ons niet altijd te begrijpen is. Wij zien de voetstappen van God niet, omdat het water ze wegspoelt. Toch mogen we weten dat Hij de weg kent en dat Hij ons leidt. In vers 14 lezen we dat 'Zijn weg in heiligheid is'. Dat wil zeggen dat de weg van God met ons volkomen, volmaakt is. Hij vergist Zich niet.

21-02-2008 om 07:32 geschreven door lucky  

Maar u, wie zegt u dat Ik ben?

Lukas 9: 18-27

Wat zijn de doelen die u nastreeft in uw leven? Wanneer hebt u het gevoel dat uw leven een succes is geweest? En als u dat doel uiteindelijk niet bereikt, wat dan? Is dat echt zo belangrijk? Vergelijk het eens met de eeuwigheid. Hoe denkt u die binnen te gaan? Wat hebt u God aan te bieden als u voor Hem verschijnt? Waar het Hem om gaat, is uw volwaardige keuze voor Zijn Zoon, Jezus Christus. Wie Jezus vond, heeft het leven gevonden. Vanuit dat besef mogen we al het andere in ons leven ondernemen

20-02-2008 om 07:13 geschreven door lucky  

Mijn ogen hebben Uw heil gezien.

Wat is de Here ver gegaan in Zijn vernedering. Hij is mens geworden om te kunnen sterven. Toen Hij een week oud was, werd Hij besneden. Jozef offerde voor Hem een paar duiven. In niets was Hij anders dan andere jongetjes. Terwijl Hij God Zelf was. Simeon verwachtte Zijn komst, en wist dat hij het zou meemaken. Zijn geloof is opvallend. Hij had ogenschijnlijk een gewoon baby'tje in zijn armen, maar hij geloofde dat het de Messias was. Wij mogen leven na het verlossingswerk van de Here Jezus, met het complete Woord van God. Laten we een voorbeeld nemen aan het geloof van Simeon.

21 Toen er acht dagen verstreken waren en hij besneden zou worden, kreeg hij de naam Jezus, die de engel had genoemd nog voordat hij in de schoot van zijn moeder was ontvangen.

22 Toen de tijd was aangebroken dat ze zich overeenkomstig de wet van Mozes rein moesten laten verklaren, brachten ze hem naar Jeruzalem om hem aan de Heer aan te bieden, 23 zoals is voorgeschreven in de wet van de Heer: ‘Elke eerstgeboren zoon moet aan de Heer worden toegewijd.’ 24 Ook wilden ze het offer brengen dat de wet van de Heer voorschrijft: een koppel tortelduiven of twee jonge gewone duiven.

25 Er woonde toen in Jeruzalem een zekere Simeon. Hij was een rechtvaardig en vroom man, die uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken, en de heilige Geest rustte op hem. 26 Het was hem door de heilige Geest geopenbaard dat hij niet zou sterven voordat hij de Messias van de Heer zou hebben gezien. 27 Gedreven door de Geest kwam hij naar de tempel, en toen Jezus’ ouders hun kind daar binnenbrachten om met hem te doen wat volgens de wet gebruikelijk is, 28 nam hij het in zijn armen en loofde hij God met de woorden:

29 ‘Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan,

zoals u hebt beloofd.

30 Want met eigen ogen heb ik de redding gezien

31 die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken:

32 een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen

en dat tot eer strekt van Israël, uw volk.

19-02-2008 om 06:35 geschreven door lucky  

Het evangelie van God - aangaande Zijn Zoon - Jezus Christus.

Paulus was geroepen om de goede boodschap te verkondigen. De centrale Persoon in die boodschap was en is nog steeds de Zoon van God, Jezus Christus. Jaren eerder hadden de profeten als spreekbuis van God Zijn komst al voorzegd. En Gods belofte is uitgekomen: Zijn Zoon werd mens, voortgekomen uit Davids geslacht. Hij bewees Gods Zoon te zijn door op te staan uit de doden, nadat Hij God verheerlijkt en redding voor zondaren tot stand gebracht had. Zulke zondaren zijn nu geliefden van God (vs. 7), als ze de goede boodschap van Gods Zoon geloofd en Zijn werk aanvaard hebben.

1 Van Paulus, dienaar van Christus Jezus, geroepen tot apostel en uitgekozen om het evangelie van God te verkondigen, 2 dat al bij monde van zijn profeten in de heilige geschriften is beloofd: 3 het evangelie over zijn Zoon, een mens voortgekomen uit het nageslacht van David, 4 aangewezen als Zoon van God en door de heilige Geest bekleed met macht toen hij, Jezus Christus, onze Heer, opstond uit de dood. 5 Hij heeft mij de genade geschonken apostel te zijn, opdat ik omwille van hem aan alle volken gehoorzaamheid en geloof zou verkondigen – 6 ook aan u, die geroepen bent door Jezus Christus. 7 Aan allen in Rome, geliefden van God, geroepen om zijn heiligen te zijn. Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus.

Rom:1-7

16-02-2008 om 17:44 geschreven door lucky  

De kamer

In de ruimte tussen dromen en waken, bemerkte ik dat ik me in een kamer bevond. Het bezat geen bijzondere kenmerken behalve dat de ene muur bedekt was met kaartenbakken vol met kleine kaartjes. Deze kaartenbakken, die zich uitstrekte van de grond tot aan het plafond, en schijnbaar eindeloos in elke richting , hadden erg uiteenlopende titels.

Terwijl ik op de bewuste muur afliep, was de eerste kaartenbak die mij opviel, een waarop stond "Meisjes die ik aardig vond". Ik opende het en bladerde door de kaartjes. Vlug sloot ik hem weer, geschokt omdat ik me realiseerde dat ik de namen herkende die op elk kaartje.

Deze levenloze kamer met z'n kleine kaartjes was een ruwe catalogus van mijn leven. Hier waren geschreven al mijn gebeurtenissen op elk moment, klein en groot, met een precisie dat m'n geheugen niet kon plaatsen.

Ik ervaarde een gevoel van verbazing en nieuwsgierigheid, maar ook angst, terwijl ik willekeurig kaartenbakken begon te openen en hun inhoud begon te bekijken. Sommige brachten me vreugde en mooie herinneringen, anderen een gevoel van schaamte en spijt zo intens dat ik over m'n schouder keek om te zien of niemand mee keek.

Een kaartenbak "Vrienden" stond naast eentje met de titel "Vrienden die ik heb bedrogen". De
titels liepen uiteen van gaaf tot krankzinnig. "Boeken die ik heb gelezen", "Leugens die ik heb verteld", "Troost die ik heb gegeven", "Moppen waar ik om gelachen heb". Sommigen waren hilarisch in hun precisie: "Dingen die ik naar m'n broers heb geschreeuwd" Andere kon ik niet om lachen: "Dingen die ik In mijn woede heb gedaan", "Dingen die ik tegen m'n ouders gemompeld heb".

Ik bleef maar verbaasd staan van de inhoud. Vaak waren er meer kaartjes dan ik verwacht had. Soms minder dan ik hoopte. Het was overweldigend hoe veel ik had meegemaakt. Zou het mogelijk zijn dat ik in al mijn dagen, genoeg tijd had om deze duizenden of zelfs miljoenen kaartjes te schrijven? Maar elk kaartje bevestigde deze waarheid. Elke was geschreven in mijn eigen handschrift. Elke was getekend met mijn handtekening.

Toen ik de kaartenbak pakte "Muziek waar ik naar geluisterd heb", zag ik dat de kaartjes dicht op elkaar gepakt zaten. Heel compact waren ze bij elkaar gepropt in deze bak, en toch had ik na 2 á 3 meter het einde ervan nog niet gevonden, ik schaamde me, niet zo zeer om de kwaliteit van de muziek, maar de eindeloze tijd die het inhield.

Toen ik bij een kaartenbak kwam "Wellustige gedachten", voelde ik de rillingen over m'n rug lopen. Ik trok de bak 1 cm naar me toe, om de grootte niet te hoeven zien, en trok er een kaart uit. Ik was geschokt door de gedetailleerde inhoud. Ik werd misselijk bij het idee dat zoiets genoteerd was. Een bijna beestachtige woede brak in me los. Ik kon nog maar een ding denken: "Niemand mag deze kaartjes ooit zien! Niemand mag deze kamer ooit zien! Ik moet ze vernietigen!"

In een krankzinnige razernij rukte ik de kaartenbak weg. De grootte maakte me nu niets meer uit. Ik moest hem legen en alle kaartjes verbranden. Maar toen ik de bak pakte en tegen de vloer sloeg, kwam er geen enkel kaartje los. Ik werd wanhopig en trok er een kaartje uit, maar ik bevond het zo sterk als staal toen ik het probeerde te verscheuren. Verslagen en totaal hulpeloos ,schoof ik de bak weer op z'n plaats. Terwijl ik met mijn hoofd tegen de muur leunde , liet ik een diepe zucht van zelfmedelijden.

En toen zag ik het. De titel was "Mensen die ik van het geloof verteld heb". Het handvat was lichter gekleurd dan de rest, nieuwer, bijna ongebruikt. Ik trok aan het handvat en zag een doosje van nauwelijks 6 centimeter lang. Ik kon de kaartjes die het bevatte op 1 hand tellen.
En toen kwamen de tranen. Ik begon te huilen. Met halen zo diep dat mijn maag er pijn van deed en ik door m'n hele lichaam schokte. Ik viel gewoon op m'n knieën en huilde. Ik huilde van schaamte, van de overweldigende schaamte van het alles. De rijen met bakken draaiden in mijn met tranen gevulde ogen. Niemand mag ooit van deze kamer horen. Ik moet hem op slot doen en de sleutel verstoppen.

Maar toen, terwijl ik mijn tranen weg veegde zag ik Hem. Nee, alsjeblieft niet hem. Niet hier.
Wie dan ook behalve Jezus. Ik keek hulpeloos toe terwijl hij elke kaartenbak opende en de inhoud las. Ik kon het niet aan Zijn reactie te moeten zien. En op de momenten waarop ik het even op kon opbrengen om naar Hem op te kijken, zag ik een dieper medelijden dan mijn eigen. Hij leek op intuïtie naar de ergste bakken te gaan. Waarom moest hij ze allemaal lezen? Eindelijk draaide Hij zich om en keek me aan. Hij keek me aan met medelijden in z'n ogen. Maar het was een medelijden dat me niet boos maakte. Ik liet mijn hoofd zakken, bedekte met m'n handen m'n gezicht, en begon weer te huilen. Hij liep naar me toe en sloeg Zijn arm om me hen. Hij had zoveel kunnen zeggen. Maar Hij zweeg. Hij huilde alleen maar met me mee.

Toen liep Hij weg, naar de muur met kaartenbakken. Beginnend aan een kant van de kamer, nam Hij elk kaartje er uit, een voor een, en begon Zijn naam te zetten op elk kaartje. "NEE!" schreeuwde ik terwijl ik op Hem af liep. Alles wat ik kon uitbrengen was "Nee, nee," terwijl ik een kaartje uit Zijn handen griste. Zijn naam hoort niet op die kaartjes te staan. Maar daar stond het, geschreven in rood zo rijk, zo donker, zo levendig. Jezus' naam bedekte de mijne. Het was geschreven met zijn bloed. Rustig pakte Hij het kaartje weer terug. Hij glimlachte bedroefd en begon alle kaartjes te tekenen. Ik denk niet dat ik ooit zal snappen hoe Hij het zo snel heeft gedaan, maar het leek alsof ik Hem het volgende moment de laatste kaartenbak hoorde sluiten, en Hem op me af zag lopen. Hij plaatste Zijn hand op mijn schouder en zei, "Het is volbracht." Ik stond op, en Hij leidde me uit de kamer. Er was geen slot op de deur. Er moesten nog steeds kaartjes geschreven worden.

16-02-2008 om 08:12 geschreven door lucky