Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
IK BEN DE ALFA EN DE OMEGA GEBED IS DE SLEUTEL VAN DE OCHTEND
EN DE GRENDEL VAN DE AVOND.
07-03-2008
DE REKENING
DE REKENING
Iedereen die boodschappen doet in de supermarkt, weet dat hij aan het eind bij de kassa moet afrekenen. De maatschappij waarin wij leven, lijkt op een dergelijke supermarkt, waarin alle egoïstische wensen vervuld kunnen worden. De eigenaar van deze winkel heet satan. Er is enorm veel keus, voor elk wat wils. En niets is onmogelijk in deze supermarkt. Er is een afdeling bezit, hebzucht en begeerte. Iets verderop vindt u een afdeling waarzeggerij, horoscoop en spiritisme, waar allerlei bovennatuurlijke producten worden aangeboden. En aan het eind is de kassa. Ruilen is niet toegestaan. Reclamaties worden niet geaccepteerd. De boodschappen vallen duurder uit dan verwacht. De klanten zijn op van de zenuwen en worden geplaagd door zelfbeklag en verwijten. De eigenaar drijft de klanten tot wanhoop, uiteindelijk zelfs de dood in. Er kan er maar Eén helpen: de Zoon van God. Hij is gekomen om de werken van de duivel teniet te doen. Hij kan en wil elke schuld aflossen, want het bloed van Jezus Christus reinigt ons van alle zonde. Wilt u satan de gepeperde rekening van een verknald leven betalen? Of wilt u de Zoon van God in uw leven laten, die u vrijheid, eeuwig leven en vergeving cadeau wil doen? Dat kan geen miskoop zijn!
Een pas bekeerde Chinees gaf eens een illustratie van de dwaasheid die mensen hebben om alles van zichzelf te verwachten. Hij noemde het 'je willen verschuilen onder je eigen schaduw'. Dat is natuurlijk onmogelijk. Zelfs al zou iemand heel diep bukken en zichzelf vernederen, dan lukt het een mens nog niet om onder zijn eigen schaduw te schuilen: die wordt namelijk ook steeds korter. Pas als iemand zo ver bukt, zichzelf zo ver vernedert, dat hij niets meer van zichzelf denkt of verwacht en zich volkomen toevertrouwt aan Jezus Christus, die ook voor hem op het kruishout alles heeft volbracht, is hij veilig. Niet in zijn eigen schaduw, maar in de schaduw van de Almachtige, zoals Psalm 91 zegt.
Er zijn van die mensen die een formidabel geheugen hebben. Je hoeft ze maar één keer iets te vertellen en ze vergeten het nooit meer. Zo wordt verteld van een man die op drie verschillende wetenschappelijke gebieden is gepromoveerd, dat hij in staat is een gesprek te voeren en tegelijkertijd een boek te lezen. En van Thomas van Aquino wordt verteld dat hij in staat was twee boeken tegelijkertijd te dicteren. Hij had daarvoor de beschikking over twee secretarissen die in twee verschillende kamers zaten. Thomas van Aquino wandelde dan van de ene kamer naar de andere en dicteerde iedere keer een zin, dan weer van het ene boek, dan weer van het andere.
Wanneer u nu mocht denken dat dat simpel een trucje is dat iedereen kan leren, moet u eens proberen de krant te lezen en tegelijkertijd een gesprek aan tafel te voeren. Dat lukt maar een enkeling. De meesten van ons komen in de problemen omdat ze óf de krant lezen en de rest van het gesprek aan tafel niet volgen, óf aan tafel meepraten en niets van de krant meekrijgen. Dat is maar goed ook. Als je alles zou onthouden, zou je altijd hoofdpijn hebben, zei Piet Sterckx al, en hij heeft groot gelijk. Nu hoop ik niet dat u me vraagt wie Piet Sterckx is, want dat weet ik niet. Maar je hoeft helemaal niet wereldberoemd te zijn om toch heel rake dingen te kunnen zeggen. Altijd alles onthouden, dat is bepaald geen pretje. Dat is nog eens wat anders dan een fotografisch geheugen, zoals die wetenschapper het had, over wie ik u in het begin vertelde. Dat is ook heel wat anders dan een geweldig concentratievermogen, zoals Thomas van Aquino dat had, zodat hij twee totaal verschillende boeken tegelijkertijd kon dicteren. Nee, wanneer je altijd alles zou onthouden, dan zou je ook ieder detail van het leven steeds weer met je meedragen. Dan zou je nooit kunnen vergeten wat iemand ooit eens tegen je had gezegd. Dan zou je nooit meer onbevangen tegenover anderen kunnen staan. Eerlijk gezegd lijkt het me een nachtmerrie, wanneer je werkelijk alles altijd zou onthouden. Wat een gigantische hoop nutteloze informatie zou je moeten meedragen. Maar ook, wat een onvoorstelbare hoeveelheid aan bedrog en leugens zou je telkens maar weer te binnen schieten. Terwijl de mensen allemaal al lang weer vergeten zijn hoe ze tegen je deden, kun jij er maar niet overheen stappen, want je bent niet in staat het te vergeten. Toch is er Iemand Die alles onthoudt. Hij heeft heel de wereld gemaakt en alles wat daarmee verband houdt. Ik heb het over God. Maar Hij vergeet helemaal niets. We hebben er eigenlijk nauwelijks een voorstelling van wat dat betekent. Want God ziet niet alleen de dingen die Hij 'persoonlijk' meemaakt, zoals dat bij ons het geval is. Wij zien en beleven eigenlijk alleen maar de dingen die ons persoonlijk overkomen. Maar God overziet het geheel van Zijn schepping.
Wij zien zo nu en dan een kleine selectie uit het wereldgebeuren. Dat wil zeggen, we zien op het journaal het een en ander van de dingen die gebeuren op de wereld. Maar God heeft geen journaal nodig. Hij ziet alles, tot in de kleinste, tot in de verschrikkelijkste details, en Hij onthoudt alles. Het kan niet anders of dat moet Hem veel verdriet doen. Want het is Zijn eigen schepping. Het is de mens, de bekroning van Zijn schepping, die er zo'n puinhoop van heeft gemaakt, dat het onrecht de wereld lijkt te regeren. Want laten we nu niet doen alsof we het allemaal niet weten; voor iedereen die zijn ogen niet in zijn zak heeft, is het duidelijk dat de wereld bepaald niet door recht en gerechtigheid, door liefde en mededogen, door hulpvaardigheid en opofferingsgezindheid wordt geregeerd. Natuurlijk, je vindt wel rechtvaardige, liefdevolle en hulpvaardige mensen. Maar ze vallen op. Het zijn de uitzonderingen. De doorsnee mens is vooral bedacht op zijn eigen belang. Hij is vooral uit op het verbeteren van zijn eigen leefomstandigheden. Wij leven vaak in de eerste plaats voor onszelf.
In feite leven wij helemaal langs de bedoelingen van God. We trekken ons niet veel van Hem aan. En Hij ziet dat iedere keer weer opnieuw en onthoudt het allemaal. Nog eens, dat moet Hem verschrikkelijk veel verdriet doen. Soms probeer ik me te verplaatsen in Zijn gevoelens. Wat zou ik doen wanneer mijn schepping me op een soortgelijke manier in de steek zou laten, me aan de kant zou schuiven, zoals wij mensen dat hebben gedaan met onze Schepper? Ik weet het niet. Maar ik denk niet dat ik mijn leven zou hebben willen geven om die schepping te redden van de ondergang. Ik denk dat ik de hele bende op de schroothoop zou hebben gegooid. Maar God heeft dat niet gedaan. Hij heeft er alles voor overgehad om ons een nieuw leven te kunnen geven.
Een christenzakenman had zware verliezen geleden en daardoor was hij gaan twijfelen aan de goedheid van God. Als God liefde is, waarom liet Hij dan toe dat dit gebeurde? zo vroeg hij zich af. Op een avond zat hij bedroefd en ontmoedigd voor het haardvuur. Zijn zoontje van zes jaar kwam binnen en ging op zijn schoot zitten. Boven de schoorsteenmantel hing een tekst: 'Gods weg is volmaakt.' Het zoontje keek er een tijdje naar en vroeg toen: 'Vader, wat betekent volmaakt?' Nog voordat de vader kon antwoorden, zei hij: 'Betekent het dat God Zich nooit vergist?' Deze gedachte was precies wat de vader op dat ogenblik nodig had. Hij drukte zijn zoontje tegen zich aan en zei: 'Ja, jongen, dat is precies wat deze woorden betekenen: God vergist Zich nooit!'
In Ps. 77 lezen we dat 'de weg van God in de zee is' (vers 20). Dat wil zeggen dat Zijn weg met ons niet altijd te begrijpen is. Wij zien de voetstappen van God niet, omdat het water ze wegspoelt. Toch mogen we weten dat Hij de weg kent en dat Hij ons leidt. In vers 14 lezen we dat 'Zijn weg in heiligheid is'. Dat wil zeggen dat de weg van God met ons volkomen, volmaakt is. Hij vergist Zich niet.
Wat zijn de doelen die u nastreeft in uw leven? Wanneer hebt u het gevoel dat uw leven een succes is geweest? En als u dat doel uiteindelijk niet bereikt, wat dan? Is dat echt zo belangrijk? Vergelijk het eens met de eeuwigheid. Hoe denkt u die binnen te gaan? Wat hebt u God aan te bieden als u voor Hem verschijnt? Waar het Hem om gaat, is uw volwaardige keuze voor Zijn Zoon, Jezus Christus. Wie Jezus vond, heeft het leven gevonden. Vanuit dat besef mogen we al het andere in ons leven ondernemen
Wat is de Here ver gegaan in Zijn vernedering. Hij is mens geworden om te kunnen sterven. Toen Hij een week oud was, werd Hij besneden. Jozef offerde voor Hem een paar duiven. In niets was Hij anders dan andere jongetjes. Terwijl Hij God Zelf was. Simeon verwachtte Zijn komst, en wist dat hij het zou meemaken. Zijn geloof is opvallend. Hij had ogenschijnlijk een gewoon baby'tje in zijn armen, maar hij geloofde dat het de Messias was. Wij mogen leven na het verlossingswerk van de Here Jezus, met het complete Woord van God. Laten we een voorbeeld nemen aan het geloof van Simeon.
21 Toen er acht dagen verstreken waren en hij besneden zou worden, kreeg hij de naam Jezus, die de engel had genoemd nog voordat hij in de schoot van zijn moeder was ontvangen.
22 Toen de tijd was aangebroken dat ze zich overeenkomstig de wet van Mozes rein moesten laten verklaren, brachten ze hem naar Jeruzalem om hem aan de Heer aan te bieden, 23 zoals is voorgeschreven in de wet van de Heer: Elke eerstgeboren zoon moet aan de Heer worden toegewijd. 24 Ook wilden ze het offer brengen dat de wet van de Heer voorschrijft: een koppel tortelduiven of twee jonge gewone duiven.
25 Er woonde toen in Jeruzalem een zekere Simeon. Hij was een rechtvaardig en vroom man, die uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken, en de heilige Geest rustte op hem. 26 Het was hem door de heilige Geest geopenbaard dat hij niet zou sterven voordat hij de Messias van de Heer zou hebben gezien. 27 Gedreven door de Geest kwam hij naar de tempel, en toen Jezus ouders hun kind daar binnenbrachten om met hem te doen wat volgens de wet gebruikelijk is, 28 nam hij het in zijn armen en loofde hij God met de woorden:
29 Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan,
zoals u hebt beloofd.
30 Want met eigen ogen heb ik de redding gezien
31 die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken:
32 een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen
Het evangelie van God - aangaande Zijn Zoon - Jezus Christus.
Het evangelie van God - aangaande Zijn Zoon - Jezus Christus.
Paulus was geroepen om de goede boodschap te verkondigen. De centrale Persoon in die boodschap was en is nog steeds de Zoon van God, Jezus Christus. Jaren eerder hadden de profeten als spreekbuis van God Zijn komst al voorzegd. En Gods belofte is uitgekomen: Zijn Zoon werd mens, voortgekomen uit Davids geslacht. Hij bewees Gods Zoon te zijn door op te staan uit de doden, nadat Hij God verheerlijkt en redding voor zondaren tot stand gebracht had. Zulke zondaren zijn nu geliefden van God (vs. 7), als ze de goede boodschap van Gods Zoon geloofd en Zijn werk aanvaard hebben.
1 Van Paulus, dienaar van Christus Jezus, geroepen tot apostel en uitgekozen om het evangelie van God te verkondigen, 2 dat al bij monde van zijn profeten in de heilige geschriften is beloofd: 3 het evangelie over zijn Zoon, een mens voortgekomen uit het nageslacht van David, 4 aangewezen als Zoon van God en door de heilige Geest bekleed met macht toen hij, Jezus Christus, onze Heer, opstond uit de dood. 5 Hij heeft mij de genade geschonken apostel te zijn, opdat ik omwille van hem aan alle volken gehoorzaamheid en geloof zou verkondigen 6 ook aan u, die geroepen bent door Jezus Christus. 7 Aan allen in Rome, geliefden van God, geroepen om zijn heiligen te zijn. Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus.
In de ruimte tussen dromen en waken, bemerkte ik dat ik me in een kamer bevond. Het bezat geen bijzondere kenmerken behalve dat de ene muur bedekt was met kaartenbakken vol met kleine kaartjes. Deze kaartenbakken, die zich uitstrekte van de grond tot aan het plafond, en schijnbaar eindeloos in elke richting , hadden erg uiteenlopende titels.
Terwijl ik op de bewuste muur afliep, was de eerste kaartenbak die mij opviel, een waarop stond "Meisjes die ik aardig vond". Ik opende het en bladerde door de kaartjes. Vlug sloot ik hem weer, geschokt omdat ik me realiseerde dat ik de namen herkende die op elk kaartje.
Deze levenloze kamer met z'n kleine kaartjes was een ruwe catalogus van mijn leven. Hier waren geschreven al mijn gebeurtenissen op elk moment, klein en groot, met een precisie dat m'n geheugen niet kon plaatsen.
Ik ervaarde een gevoel van verbazing en nieuwsgierigheid, maar ook angst, terwijl ik willekeurig kaartenbakken begon te openen en hun inhoud begon te bekijken. Sommige brachten me vreugde en mooie herinneringen, anderen een gevoel van schaamte en spijt zo intens dat ik over m'n schouder keek om te zien of niemand mee keek.
Een kaartenbak "Vrienden" stond naast eentje met de titel "Vrienden die ik heb bedrogen". De titels liepen uiteen van gaaf tot krankzinnig. "Boeken die ik heb gelezen", "Leugens die ik heb verteld", "Troost die ik heb gegeven", "Moppen waar ik om gelachen heb". Sommigen waren hilarisch in hun precisie: "Dingen die ik naar m'n broers heb geschreeuwd" Andere kon ik niet om lachen: "Dingen die ik In mijn woede heb gedaan", "Dingen die ik tegen m'n ouders gemompeld heb".
Ik bleef maar verbaasd staan van de inhoud. Vaak waren er meer kaartjes dan ik verwacht had. Soms minder dan ik hoopte. Het was overweldigend hoe veel ik had meegemaakt. Zou het mogelijk zijn dat ik in al mijn dagen, genoeg tijd had om deze duizenden of zelfs miljoenen kaartjes te schrijven? Maar elk kaartje bevestigde deze waarheid. Elke was geschreven in mijn eigen handschrift. Elke was getekend met mijn handtekening.
Toen ik de kaartenbak pakte "Muziek waar ik naar geluisterd heb", zag ik dat de kaartjes dicht op elkaar gepakt zaten. Heel compact waren ze bij elkaar gepropt in deze bak, en toch had ik na 2 á 3 meter het einde ervan nog niet gevonden, ik schaamde me, niet zo zeer om de kwaliteit van de muziek, maar de eindeloze tijd die het inhield.
Toen ik bij een kaartenbak kwam "Wellustige gedachten", voelde ik de rillingen over m'n rug lopen. Ik trok de bak 1 cm naar me toe, om de grootte niet te hoeven zien, en trok er een kaart uit. Ik was geschokt door de gedetailleerde inhoud. Ik werd misselijk bij het idee dat zoiets genoteerd was. Een bijna beestachtige woede brak in me los. Ik kon nog maar een ding denken: "Niemand mag deze kaartjes ooit zien! Niemand mag deze kamer ooit zien! Ik moet ze vernietigen!"
In een krankzinnige razernij rukte ik de kaartenbak weg. De grootte maakte me nu niets meer uit. Ik moest hem legen en alle kaartjes verbranden. Maar toen ik de bak pakte en tegen de vloer sloeg, kwam er geen enkel kaartje los. Ik werd wanhopig en trok er een kaartje uit, maar ik bevond het zo sterk als staal toen ik het probeerde te verscheuren. Verslagen en totaal hulpeloos ,schoof ik de bak weer op z'n plaats. Terwijl ik met mijn hoofd tegen de muur leunde , liet ik een diepe zucht van zelfmedelijden.
En toen zag ik het. De titel was "Mensen die ik van het geloof verteld heb". Het handvat was lichter gekleurd dan de rest, nieuwer, bijna ongebruikt. Ik trok aan het handvat en zag een doosje van nauwelijks 6 centimeter lang. Ik kon de kaartjes die het bevatte op 1 hand tellen. En toen kwamen de tranen. Ik begon te huilen. Met halen zo diep dat mijn maag er pijn van deed en ik door m'n hele lichaam schokte. Ik viel gewoon op m'n knieën en huilde. Ik huilde van schaamte, van de overweldigende schaamte van het alles. De rijen met bakken draaiden in mijn met tranen gevulde ogen. Niemand mag ooit van deze kamer horen. Ik moet hem op slot doen en de sleutel verstoppen.
Maar toen, terwijl ik mijn tranen weg veegde zag ik Hem. Nee, alsjeblieft niet hem. Niet hier. Wie dan ook behalve Jezus. Ik keek hulpeloos toe terwijl hij elke kaartenbak opende en de inhoud las. Ik kon het niet aan Zijn reactie te moeten zien. En op de momenten waarop ik het even op kon opbrengen om naar Hem op te kijken, zag ik een dieper medelijden dan mijn eigen. Hij leek op intuïtie naar de ergste bakken te gaan. Waarom moest hij ze allemaal lezen? Eindelijk draaide Hij zich om en keek me aan. Hij keek me aan met medelijden in z'n ogen. Maar het was een medelijden dat me niet boos maakte. Ik liet mijn hoofd zakken, bedekte met m'n handen m'n gezicht, en begon weer te huilen. Hij liep naar me toe en sloeg Zijn arm om me hen. Hij had zoveel kunnen zeggen. Maar Hij zweeg. Hij huilde alleen maar met me mee.
Toen liep Hij weg, naar de muur met kaartenbakken. Beginnend aan een kant van de kamer, nam Hij elk kaartje er uit, een voor een, en begon Zijn naam te zetten op elk kaartje. "NEE!" schreeuwde ik terwijl ik op Hem af liep. Alles wat ik kon uitbrengen was "Nee, nee," terwijl ik een kaartje uit Zijn handen griste. Zijn naam hoort niet op die kaartjes te staan. Maar daar stond het, geschreven in rood zo rijk, zo donker, zo levendig. Jezus' naam bedekte de mijne. Het was geschreven met zijn bloed. Rustig pakte Hij het kaartje weer terug. Hij glimlachte bedroefd en begon alle kaartjes te tekenen. Ik denk niet dat ik ooit zal snappen hoe Hij het zo snel heeft gedaan, maar het leek alsof ik Hem het volgende moment de laatste kaartenbak hoorde sluiten, en Hem op me af zag lopen. Hij plaatste Zijn hand op mijn schouder en zei, "Het is volbracht." Ik stond op, en Hij leidde me uit de kamer. Er was geen slot op de deur. Er moesten nog steeds kaartjes geschreven worden.
Voordat de bevrijding van de aarde begint, zijn er eerst drie lofzeggingen. De Here Jezus neemt het boek met de oordelen aan. Hij mág het openen. Hij is de Zoon des Mensen, Hij is het geslachte Lam. Hij ging de dood in om ons te bevrijden. Destijds werd Hij verworpen, maar nú zal Hij komen als de Koning der koningen. Er is een nieuw lied in de hemel en elk schepsel stemt in met de lofprijzing aan Hem, want Hij is het waard! Laten we net als de oudsten voor Hem neervallen en Hem aanbidden: de machtige Bevrijder.
Op hetzelfde moment wierpen de vier wezens en de vierentwintig oudsten zich voor het lam neer. Ieder van hen had een lier en een gouden schaal vol wierook; dat zijn de gebeden van de heiligen. 9 En ze zetten een nieuw lied in:
U verdient het om de boekrol te ontvangen en zijn zegels te verbreken. Want u bent geslacht en met uw bloed hebt u voor God mensen gekocht
(5:9)mensen gekocht Andere handschriften lezen: ons gekocht.
uit alle landen en volken, van elke stam en taal. 10 U hebt voor onze God uit hen een koninkrijk gevormd en hen tot priesters gemaakt. Zij zullen als koningen heersen op aarde.
11 Daarna hoorde ik het geluid van een groot aantal engelen rondom de troon, de wezens en de oudsten; het waren er oneindig veel, tienduizend maal tienduizenden, duizend maal duizenden. 12 Met luide stem riepen ze: Het lam dat geslacht is, komt alle macht, rijkdom en wijsheid toe, en alle kracht, eer, lof en dank. 13 Elk schepsel in de hemel, op aarde, onder de aarde en in de zee, alles en iedereen hoorde ik zeggen: Aan hem die op de troon zit en aan het lam komen de dank, de eer, de lof en de macht toe, tot in eeuwigheid. 14 De vier wezens antwoordden: Amen, en de oudsten wierpen zich in aanbidding neer.
want een ander fundament - namelijk Jezus Christus, kan niemand leggen.
want een ander fundament - namelijk Jezus Christus, kan niemand leggen.
Je kunt in een huis van alles verbouwen, vervangen, vernieuwen, verbeteren. Maar het fundament zomaar weghalen, dat gaat niet: dan zou alles instorten. Zo is het ook met het christelijke geloof: de basis is Jezus Christus, niets of niemand anders. Maar de vraag is hoe het dan verder gaat. Als christenen zijn wij allemaal voortdurend aan het 'bouwen'. Alles wat we doen of laten voegt iets toe aan de eeuwigheid. 'Al wat gedaan wordt uit liefde voor Jezus, dat houdt zijn waarde en zal blijven bestaan': dat is goud, zilver, kostbare stenen. Maar er kan ook heel wat waardeloos materiaal zijn: hout, hooi, stoppelen - dingen die voor God geen waarde hebben. In de eeuwigheid zal de waarde van ons aardse leven blijken.
10 Overeenkomstig de taak die God mij uit genade heeft opgelegd, heb ik als een kundig bouwmeester het fundament gelegd, en anderen bouwen daarop voort. Laat ieder erop letten hoe hij bouwt, 11 want niemand kan een ander fundament leggen dan er al ligt Jezus Christus zelf. 12 Of er op dat fundament nu verder wordt gebouwd met goud, zilver en edelstenen of met hout, hooi en stro, 13 van ieders werk zal duidelijk worden wat het waard is. Op de dag van het oordeel zal dat blijken, want dan zal het door vuur aan het licht worden gebracht. Het vuur zal laten zien wat ieders werk waard is. 14 Wanneer iemands bouwwerk blijft staan, zal hij worden beloond. 15 Wanneer het verbrandt, zal hij daarvoor de prijs betalen; hijzelf zal echter worden gered, maar door het vuur heen.
16 Weet u niet dat u een tempel van God bent en dat de Geest van God in uw midden woont? 17 Indien iemand Gods tempel vernietigt, zal God hem vernietigen, want Gods tempel is heilig en die tempel bent u zelf. 18 Laat niemand zichzelf bedriegen. Wanneer iemand van u denkt dat hij in deze wereld wijs is, moet hij eerst dwaas worden; pas dan kan hij wijs worden. 19 Wat namelijk in deze wereld wijsheid is, is dwaasheid bij God, want er staat geschreven: Hij vangt de wijzen in hun eigen sluwheid. 20 En er staat ook geschreven: De Heer kent de gedachten van de wijzen; hij weet dat ze niet meer dan lucht zijn. 21 Niemand van u moet zich daarom laten voorstaan op een ander mens, want álles is van u; 22 of het nu Paulus, Apollos of Kefas is, wereld, leven of dood, heden of toekomst álles is van u. 23 Maar u bent van Christus en Christus is van God.
Zolang een boodschap wordt aangepast aan de mensen, is iedereen het er nog wel redelijk mee eens. Als je alleen praat over aardig zijn tegen elkaar en dergelijke, dan is er nauwelijks tegenstand. Maar wanneer het èchte evangelie wordt gebracht, is het ineens een stuk moeilijker. Want de wereld hoort niet graag over zonde of oordeel, en zelfs niet over genade en vergeving. Wel, laat het dan maar tegenspraak oproepen. Het èchte evangelie van de Here Jezus Christus is de enige weg tot behoud. En dat moet rondverteld worden!
11 Na drie maanden vertrokken we met een schip dat op het eiland had overwinterd. Het was een schip uit Alexandrië met de Dioscuren als boegbeeld. 12 We deden de haven van Syracuse aan, waar we drie dagen bleven liggen. 13 Daarna lichtten we de ankers weer en kwamen we aan in Regium. De volgende dag stak er een zuidenwind op, zodat we binnen twee dagen Puteoli bereikten. 14 Daar troffen we leerlingen aan, die ons uitnodigden om een week bij hen te blijven. Vervolgens gingen we op weg naar Rome. 15 De leerlingen, die van onze komst hadden gehoord, kwamen ons vanuit Rome tegemoet tot Forum Appii en Tres Tabernae, en toen Paulus hen zag dankte hij God en vatte moed. 16 Bij onze aankomst in Rome kreeg Paulus toestemming om een eigen woning te betrekken, met een soldaat als bewaker.
17 Na drie dagen riep hij de Joodse leiders bij zich. Toen ze bijeengekomen waren, zei hij tegen hen: Broeders, ofschoon ik ons volk niets heb misdaan en de gebruiken van onze voorouders niet heb geschonden, ben ik door de Joden in Jeruzalem gevangengenomen en uitgeleverd aan de Romeinen, 18 die me na verhoor wilden vrijlaten omdat er geen enkele grond was om mij ter dood te veroordelen. 19 De Joden tekenden daar echter bezwaar tegen aan, zodat ik me gedwongen zag me op de keizer te beroepen, overigens zonder mijn volk van iets te willen beschuldigen. 20 Dat is de reden waarom ik u verzocht heb hier met mij te komen spreken, want het is juist omwille van de hoop die Israël koestert dat ik deze boeien draag. 21 Ze zeiden tegen hem: We hebben uit Judea geen brief over u ontvangen, en ook heeft niemand van onze broeders ons bezocht om iets slechts over u te berichten of kwaad van u te spreken. 22 Wel zouden we graag van u horen wat uw denkbeelden zijn, want het is ons bekend dat de groep waartoe u behoort overal op verzet stuit.
We hoeven niet allemaal te verwachten dat er op een dag een verblindend licht aan de hemel staat. Sommigen van ons komen misschien inderdaad 'spectaculair' tot bekering. Voor de meesten zal het geleidelijk gaan, zoals bij Timotheüs. Maar hoe we ook bij de Here zijn gekomen, voor iedereen die Hem aanneemt als Redder voor de zonden komt er dat moment dat Hij ons persoonlijk voor de aandacht komt. Dat we diep onder de indruk komen van Zijn liefde, Zijn grootheid. Dat Hij tegen ons zegt: Ik ben Jezus. Dan zijn wij sprakeloos.
12 Zo was ik eens, met een volmacht van de hogepriesters en in hun opdracht, op weg naar Damascus, 13 toen ik midden op de dag zag hoe een licht uit de hemel, feller dan de zon, mij en mijn reisgenoten omstraalde. 14 We vielen allen op de grond en ik hoorde een stem in het Hebreeuws tegen me zeggen: Saul, Saul, waarom vervolg je mij? Je kwelt jezelf door je zinloze halsstarrigheid! 15 Ik vroeg: Wie bent u, Heer? De Heer antwoordde: Ik ben Jezus, die jij vervolgt. 16 Maar kom nu overeind, sta op, want ik ben aan je verschenen om je aan te stellen als mijn dienaar, opdat je bekend zult maken dat je mij hebt gezien en zult getuigen van alles wat ik je nog zal laten zien. 17 Ik zal je daarbij beschermen tegen je eigen volk en tegen de heidenen, naar wie ik je uitzend 18 om hun de ogen te openen, zodat ze zich van de duisternis naar het licht keren, en van de macht van Satan naar God. Door het geloof in mij zullen ze vergeving krijgen voor hun zonden, en samen met allen die mij toebehoren zullen ze deel krijgen aan mijn koninkrijk.
19 Ik heb dan ook gedaan wat me door deze hemelse verschijning werd opgedragen, koning Agrippa, 20 en heb eerst aan de inwoners van Damascus en Jeruzalem, en aan allen die in Judea wonen, en later ook aan de heidenen verkondigd dat ze tot inkeer moesten komen en God moesten eren, en zich dienden te gedragen zoals dat bij hun nieuwe leven paste. 21 Dat is de reden waarom de Joden me gegrepen hebben toen ik me in de tempel bevond en geprobeerd hebben me te vermoorden. 22 Omdat God mij echter tot op de dag van vandaag bijstaat, blijf ik mijn getuigenis zonder onderscheid aan iedereen bekendmaken, en daarbij zeg ik niets anders dan wat volgens de profeten en Mozes moest gebeuren, 23 namelijk dat de Messias zou lijden en sterven en dat hij als eerste van de doden zou opstaan om aan zijn eigen volk en aan de heidenen het licht te verkondigen.
Christus is gestorven voor onze zonden, naar de Schriften.
Christus is gestorven voor onze zonden, naar de Schriften.
Nog steeds zijn er veel mensen die denken dat de Here Jezus Zijn radicale ideeën moest bekopen met Zijn leven. Bekeken van de kant van de mens is daar wat voor te zeggen. Maar het sterven van Jezus Christus was niet alleen het resultaat van de haat en de verwerping van de mensen, het was ook - en bovenal - de Weg die God voorzien had om de mensen met Zichzelf te verzoenen: Zijn Zoon moest op het kruis sterven, beladen met de zonden van allen die in Hem zouden geloven. Het sterven van de Here Jezus was geen 'mislukt experiment': Zijn dood was eeuwen van tevoren in de Schriften voorzegd; het was een bewuste daad van God om Zijn liefde jegens ons te bewijzen en een weg te ontsluiten tot vergeving van onze zonden.
1 Broeders en zusters, ik herinner u aan het evangelie dat ik u verkondigd heb, dat u ook hebt aangenomen, dat uw fundament is 2 en uw redding, als u tenminste vasthoudt aan de boodschap die ik u verkondigd heb. Anders bent u tevergeefs tot geloof gekomen. 3 Het belangrijkste dat ik u heb doorgegeven, heb ik op mijn beurt ook weer ontvangen: dat Christus voor onze zonden is gestorven, zoals in de Schriften staat, 4 dat hij is begraven en op de derde dag is opgewekt, zoals in de Schriften staat, 5 en dat hij is verschenen aan Kefas en vervolgens aan de twaalf leerlingen. 6 Daarna is hij verschenen aan meer dan vijfhonderd broeders en zusters
tegelijk, van wie er enkelen gestorven zijn, maar de meesten nu nog leven. 7 Vervolgens is hij aan Jakobus verschenen en daarna aan alle apostelen. 8 Pas op het laatst is hij ook aan mij verschenen, aan het misbaksel dat ik was. 9 Want ik ben de minste van de apostelen, ik ben de naam apostel niet waard omdat ik Gods gemeente heb vervolgd. 10 Alleen dankzij zijn genade ben ik wat ik ben. En zijn genade is bij mij niet zonder uitwerking gebleven. Integendeel, ik heb harder gezwoegd dan alle andere apostelen, niet op eigen kracht maar dankzij Gods genade. 11 Hoe dan ook, of zij het nu zijn of ik, wij verkondigen allemaal dezelfde boodschap, en door die boodschap bent u tot geloof gekomen
Iedereen hunkert naar liefde. Maar vergeet niet dat liefhebben een werkwoord is en niet een emotie zonder meer. Het is een opdracht om uit te voeren desnoods zonder dat er sprake is van wederzijdse gevoelens. Het is zaliger te geven dan te ontvangen. Eerst liefde géven, dat staat voorop. En dat niet alleen aan hen van wie we hopen liefde terug te ontvangen, maar óók aan hen van wie we die verwachting niet hebben. Immers, slechte mensen hebben ook alleen maar lief degenen die hen liefhebben. Om de wet der liefde te vervullen, hebben we Goddelijke liefde nodig. De liefde van God wordt door de Heilige Geest in je hart uitgestort, wanneer je Christus toelaat in je hart.
8 Wees elkaar niets schuldig, behalve liefde, want wie de ander liefheeft, heeft de gehele wet vervuld. 9 Want: Pleeg geen overspel, pleeg geen moord, steel niet, zet uw zinnen niet op wat van een ander is deze en alle andere geboden worden samengevat in deze ene uitspraak: Heb uw naaste lief als uzelf. 10 De liefde berokkent uw naaste geen kwaad, dus de wet vindt zijn vervulling in de liefde.
11 U kent de huidige tijd: het moment is gekomen waarop u uit de slaap moet ontwaken, want de redding is ons meer nabij dan toen we tot geloof kwamen. 12 De nacht loopt ten einde, de dag nadert al. Laten we ons daarom ontdoen van de praktijken van de duisternis en ons omgorden met de wapens van het licht. 13 Laten we daarom zo eerzaam leven als past bij de dag en ons onthouden van bras- en slemppartijen, ontucht en losbandigheid, tweespalt en jaloezie. 14 Omkleed u met de Heer Jezus Christus en geef niet toe aan uw eigen wil, die begeerten in u opwekt.
Hudson Taylor, de man die een groot zendingswerk in China op gang heeft gebracht, heeft eens gezegd: 'Mijn ervaring was, dat hoe meer ik weggaf, des te meer mijn ziel vol geluk en zegen stroomde.' Wie rijk wil worden, moet geven. Die rijkdom is niet te meten in geld(dat zou maar tijdelijk zijn), maar in hemelse vreugde die tot in eeuwigheid blijft. Niet alleen de gever is vol blijdschap, ook de ontvanger. Hij prijst en dankt God ervoor. En hoe groot is toch de gave van God waarvoor gever en ontvanger Hem tot in alle eeuwigheid zullen danken!
6 Bedenk dit: wie karig zaait, zal karig oogsten; wie overvloedig zaait, zal overvloedig oogsten. 7 Laat ieder zo veel geven als hij zelf besloten heeft, zonder tegenzin of dwang, want God heeft lief wie blijmoedig geeft. 8 God heeft de macht u te overstelpen met al zijn gaven, zodat u altijd en in alle opzichten voldoende voor uzelf hebt en ook nog ruimschoots kunt bijdragen aan allerlei goed werk. 9 Zo staat er geschreven: Gul deelt hij uit aan de armen, zijn rechtvaardigheid houdt stand, voor altijd. 10 God, die zaad geeft om te zaaien en brood om te eten, zal ook u zaad geven en het laten ontkiemen, zodat uw vrijgevigheid een rijke oogst opbrengt. 11 U bent in ieder opzicht rijk geworden om in alles vrijgevig te kunnen zijn, en uw vrijgevigheid leidt door onze bemiddeling tot dankzegging aan God. 12 Uw bijdrage aan de collecte heft immers niet alleen het gebrek van de heiligen in Jeruzalem op, maar leidt er bovendien toe dat ze God uitbundig danken. 13 Ze prijzen God omdat u er blijk van geeft gehoorzaam te zijn aan het evangelie van Christus, wat u bewijst door de ruimhartigheid waarmee u met hen en alle anderen wilt delen. 14 In hun gebed voor u spreken ze hun verlangen naar u uit, omdat ze zien hoe overstelpend goed God voor
Op 3 februari 1998 werd Karla Tucker terecht gesteld in Texas, U.S.A. Ze had in 1983 twee mensen met een pikhouweel op een gruwelijke wijze vermoord. Daarvoor kreeg ze de doodstraf. In de veertien jaren dat ze in de dodencel doorbracht is er veel veranderd in haar leven. Ze ging zelfs de Bijbel lezen. Ze begon iets te ontdekken van de reddende liefde van God. Er was ook voor haar vergeving van zonden. Ze begreep dat ze niet alleen mensen onzegbaar leed had aangedaan, maar dat ze ook tegen God gezondigd had. Ze nam het aanbod van vergeving en eeuwige redding aan. Zij beleefde de innerlijke vernieuwing door het geloof in Jezus Christus. Weken voor haar executie kwam er een actie op gang om deze te voorkomen. Zelf vroeg ze om gratie, omdat ze een heel ander mens geworden was en geen bedreiging meer vormde voor de samenleving. Mensenrechtenorganisaties en vele christenen vroegen om clementie. De paus vroeg om omzetting van de doodstraf in gevangenisstraf. Anderen kwamen hiertegen in het geweer, o.a de vader van één van de slachtoffers. De gouverneur van Texas, de zoon van de Republikeinse ex - president Bush, wees alle gratieverzoeken af en zo kwam dan voor deze vrouw het einde van haar aardse leven. De terechtstelling van Karla Tucker roept nogal wat vragen op. Was dit echt nodig?Ja, zeggen de voorstanders, verdiend is verdiend en recht is recht. Nee, zeggen anderen, ze kwam zeker in aanmerking voor gratie, want ze had haar schuld erkend en zou voortaan heel anders zijn gaan leven. Voor God zijn alle mensen schuldig omdat ze Zijn geboden overtreden hebben. Wat mensen niet kunnen, kan God wel! Hij laat genade en recht samengaan. We lezen in de Bijbel: "God heeft ons Zijn grote liefde getoond, door Christus te sturen en Hem voor ons te laten sterven toen wij nog schuldig waren. Wij zijn dus voor God rechtvaardig geworden doordat Christus Zijn leven voor ons gegeven heeft. Hoeveel te meer zal Hij er dan voor zorgen dat Gods vreselijke oordeel aan ons voorbij gaat! Vroeger waren wij vijanden van God. Maar doordat Gods Zoon Zijn leven voor ons gegeven heeft, is de vijandschap voorbij. We zijn nu Gods vrienden. En omdat Jezus weer leeft zijn we voor altijd veilig. "Blijft u uw zondeschuld voor God ontkennen? Dan kan Hij niets voor u doen. Wanneer u doet als Karla Tucker, dan zal God u rechtvaardigen door uw geloof in Christus' verzoenend sterven voor uw zonden.
De oude man keerde zich naar mij en vroeg: "Hoeveel vrienden heeft u?" Ik antwoorde: "Hoezo? Ik schat zon 30 40..." Ik noemde er een paar op. Langzaam stond hij op schudde meewarig zijn hoofd. U bent een gelukkig mens dat u zoveel vrienden heeft." zei hij.
Maar denk eens goed na over wat je nu zegt, want er is zoveel dat u nog niet weet. Een vriend is niet zomaar iemand die u vriendelijk groet ......
Een vriend is een zachte schouder waar je zacht op kunt huilen, een put waar je al je zorgen in kunt gooien. Iemand de je weer op kan beuren. Een vriend is iemand die je omhoog kan trekken vanuit je wanhoop, vanuit het duister. Daar waar al je andere zogenaamde vrienden je achter hebben gelaten. Een ware vriend is je bondgenoot die niet van je zal wijken, die je niet kunt kopen. Een stem die je naam in leven houd als anderen die allang zijn vergeten. Maar boven alles heeft een vriend een groot hart, is een rots waar je altijd op kunt bouwen. Uit het hart van een vriend komt de grootste liefde aller tijden voort.
Dus denk nog maar eens goed over mijn woorden na, want elk woord wat ik zei is waar. En geef me dan nog eens een antwoord, mn kind: Hoeveel vrienden heb jij?"
En daar stond hij dan en keek me aan, wachtend op mijn antwoord. En zachtjes zei ik: Als ik geluk heb dan maar een, jij!"
Wat moet de vrouw hier zich hopeloos hebben gevoeld. Ze was al weduwe. Nu heeft ze ook nog haar enige zoon verloren. Er is niemand meer om voor haar te zorgen. Ze heeft geen toekomst meer. Verblind door tranen loopt ze achter de baar aan. Gelukkig ontmoet ze de Here Jezus, die bewogen is met haar nood. Hij roept de troosteloosheid een halt toe en geeft haar nieuw perspectief. God kent ook ons verdriet, onze zorgen, onze nood. En in de Here Jezus steekt Hij de reddende en de helpende hand naar ons uit. Hij geeft ons nieuwe hoop en een nieuwe toekomst: moed voor nu en perspectief voor de eeuwigheid.
11 Niet lang daarna ging Jezus naar een stad die Naïn heet, en zijn leerlingen en een grote menigte gingen met hem mee. 12 Toen hij de poort van de stad naderde, werd er net een dode naar buiten gedragen, de enige zoon van een weduwe. Een groot aantal mensen vergezelde haar. 13 Toen de Heer haar zag, werd hij door medelijden bewogen en zei tegen haar: Weeklaag niet meer. 14 Hij kwam dichterbij, raakte de lijkbaar aan de dragers bleven stilstaan en zei: Jongeman, ik zeg je: sta op! 15 De dode richtte zich op en begon te spreken, en Jezus gaf hem terug aan zijn moeder. 16 Allen werden vervuld van ontzag en loofden God met de woorden: Een groot profeet is onder ons opgestaan, en: God heeft zich om zijn volk bekommerd! 17 Het nieuws over hem verspreidde zich in heel Judea en in de wijde omtrek
Dag in dag uit heeft God Zijn armen uitgestrekt naar Israël. Hij wilde hen graag zegenen. Hij kon dat helaas niet omdat zij hun eigen opvattingen hadden over godsdienst en daaraan invulling gaven op hun eigen wijze. Toen stelde God hen voorlopig terzijde en nodigde door de evangelieverkondiging allen, buiten het jodendom, uit zich te bekeren en het heil in de Here Jezus aan te nemen, alhoewel zij God niet zochten (zoals de Joden wel deden, maar die deden het zonder verstand). Wanneer u het evangelie gehoor hebt gegeven, bent u zeer benijdenswaardig. Laat het van u afstralen!
Toch hebben slechts weinigen aan het evangelie gehoor gegeven, want Jesaja vraagt: Heer, heeft iemand geloofd wat wij hebben gezegd? 17 Dus door te luisteren komt men tot geloof, en wat men hoort is de verkondiging van Christus. 18 Maar dan is mijn vraag: hebben ze de boodschap soms niet gehoord? Natuurlijk wel, want er staat: Hun roep klinkt over heel de aarde, hun woorden tot de uiteinden van de wereld. 19 Maar dan vraag ik weer: heeft Israël de boodschap niet begrepen? Welnu, Mozes zegt al: Ik zal jullie afgunstig maken op een volk dat geen volk is, ik daag jullie uit met een volk zonder verstand. 20 En bij Jesaja staat zelfs: Ik heb me laten vinden door wie mij niet zochten, ik heb me bekendgemaakt aan wie niet naar mij hebben gevraagd. 21 Maar bij Jesaja staat over Israël: Heel de dag heb ik mijn handen uitgestrekt naar mijn ongehoorzaam en opstandig volk.
Voor de mensen is Paulus een vervloekte, of een god. Wat hij werkelijk is, is blijkbaar onbegrijpelijk: een zondaar die een kind van God is geworden en die door Gods genade onder Gods bescherming staat. De wereld kan daar niet bij. Horen wij niet hetzelfde? Je bent of hypocriet: iemand die op zondag op de voorste bank van de kerk zit en op maandag z'n buurman besteelt; of je bent een heilig boontje die zich beter voelt dan ieder ander. Terwijl een christen geen van beide is, maar iets totaal anders: een verloste zondaar. Onbegrijpelijk!
Pas toen we veilig en wel aan land waren gekomen, hoorden we dat het eiland Malta heette. 2 De plaatselijke bevolking gedroeg zich buitengewoon vriendelijk: ze verwelkomden ons en staken een vuur aan omdat het was gaan regenen en het koud was. 3 Paulus sprokkelde een grote bos dor hout en legde die op het vuur, maar door de hitte kwam er een gifslang uit kruipen die zich in zijn hand vastbeet. 4 Toen de Maltezers het beest aan zijn hand zagen hangen, zeiden ze tegen elkaar: Die man is vast een moordenaar. Hij is aan de zee ontsnapt, maar Dikè wil niet dat hij blijft leven. 5 Paulus schudde de slang echter van zich af in het vuur en bleef volstrekt ongedeerd. 6 De Maltezers verwachtten dat zijn hand zou opzwellen of dat hij plotseling dood zou neervallen. Maar toen ze na geruime tijd zagen dat hem nog steeds vertrek van alles wat we nodig hadden.niets mankeerde, veranderden ze van mening en zeiden dat hij een god was.
7 Niet ver daarvandaan lag een landgoed, dat het eigendom was van de gouverneur van het eiland, een zekere Publius. Hij liet ons bij zich komen en onthaalde ons drie dagen lang bijzonder gastvrij. 8 Het geval wilde dat de vader van Publius ernstig ziek op bed lag, gekweld door koorts en buikloop. Paulus ging naar hem toe, legde hem onder gebed de handen op en genas hem. 9 Daarna kwamen ook de andere zieken op het eiland naar hem toe en kregen hun gezondheid terug. 10 Ze overlaadden ons met eerbewijzen en voorzagen ons bij onsvertrek van alles wat we nodig hadden
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.