'WIJ ZIEN HET NIET VAN BOVENAF'

Deze woorden sprak een kennis van ons uit toen we (zij, mijn vrouw en ik) tijdens onze korte vakantie op Terschelling over de Boschplaat liepen.

Lopen over de Boschplaat vraagt om wat aanpassingen: er is een geen goed voetpad; je loopt over een smal, hobbelig paadje. Maar het is wel een heel mooie omgeving: prachtige, ongerepte natuur.

Op een gegeven moment werd het pad vrij smal en op een 'splitsing' liepen mijn vrouw en ik over het linker pad door. Onze kennis koos ervoor haar weg via het rechter paadje te vervolgen. Ze ging ervan uit dat beide paden op een gegeven moment weer bij elkaar zouden komen.

Nadat we een poosje gescheiden hadden opgetrokken, verliet ze toch haar 'eigen' pad maar weer, en voegde zich dwars door de vrij hoge begroeiing weer bij ons.

En wat schetst onze verbazing? Ongeveer vijftig meter verderop kwamen de beide paden toch weer bij elkaar. Wij konden dat vanaf 'ons niveau' niet zien. Van bovenaf zou dat natuurlijk wel zichtbaar zijn geweest. Dat bracht haar tot de hierboven geciteerde uitspraak Een paar passen na deze woorden stonden we weer stil. Onbedoeld had zij een belangrijke geestelijke les gegeven.

Het kan zo zijn dat de wegen van mensen, groepen of gemeenschappen uit elkaar gaan lopen. Blijft de scheiding in stand of komt er een moment dat de wegen weer bij elkaar komen? Vaak weten wij dat niet. Wij zien de uitkomst niet. Onze horizon is daarvoor uiterst beperkt.

Onze Vader, die in de hemel is, 'ziet alles van bovenaf'. Hij ziet het moment wel waarop wegen (soms) weer bij elkaar komen. Voor zijn kinderen geldt, dat het Vaderhuis in ieder geval de plaats is waar een einde aan de scheiding komt.

Veelal vraagt Hij niet meer van ons dan dat wij aan zijn hand blijven doorlopen. Aan de hand van Hem die 'alles van bovenaf ziet'.

27-10-2010 om 07:57 geschreven door lucky  

ONRUSTIG IS ONS HART

Wat zijn wij, vergeleken met onze voorouders uit de zeventiende eeuw, rijk geworden. Wij bezitten niet alleen veel van wat zij vurig verlangden maar niet konden krijgen, maar hebben zoveel meer aan gemakken en voorrechten die zij helemaal niet kenden. Je zou eigenlijk mogen veronderstellen, dat wij gelukkiger, tevredener en rustiger zouden zijn. Maar dat blijkt helemaal niet het geval te zijn. Op ons is het gezegde van toepassing: 'Het bezit van een zaak is het einde van het vermaak.' De vervulling van een wens laat nieuwe verlangens geboren worden en nooit is ons begeren verzadigd. Er is geen tijd geweest waarin zoveel mensen door een onrustig leven een hartinfarct kregen als in onze tijd. Dat is op zichzelf weer een bron van onrust en een reden om rusteloos uit te zien naar een oplossing van dat probleem. Zou de oorzaak van dit alles niet zijn dat een mens niet rustig en tevreden kan worden door allerlei dingen die wel aangenaam zijn, maar geen bevrediging geven voor de diepste behoeften van zijn ziel? Ieder mens wil leven! Als aan de voorwaarden om te leven niet is voldaan, zal het dagelijks brood onze eerste zorg zijn. Is dat geen probleem meer, dan willen we graag gemakkelijker leven, vervolgens aangenamer, daarna luxueuzer en ten slotte is geen wens meer te groot. Maar bij dit alles blijft ons hart onbevredigd. Als alle wensen vervuld zijn, blijven we nog dezelfde mensen met een verlangen naar liefde, naar rust voor het geweten, en naar een doel dat echt bevredigt. Er ontbreekt je iets als je God niet kent. Er is in je leven iets dat niet overeenstemt met je bestemming. Je bent namelijk gescheiden van God en mist de gemeenschap met Hem. Je verlangt naar gerechtigheid en liefde. Je bestemming op aarde is de dood, terwijl je geschapen bent om te leven. Hoe kun je dan geluk vinden in uiterlijke lapmiddelen? Augustinus zei: 'Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in God.' God gaf zijn Zoon voor mensen die Hem nodig hebben. Wie in Hem gelooft, vindt rust, vindt vrede met God, ontvangt reiniging van zonden en eeuwig leven. Keer terug tot God, de bron van het leven. Dan vind je echte rust!

26-10-2010 om 07:41 geschreven door lucky  

Geloofd zij de Here, de God van Israël.

Het laatste gedeelte van Psalm 106 geeft een opsomming van de zonden van Israël toen zij in het beloofde land waren. Het is een treurig relaas over zondige relaties met de oorspronkelijke bewoners van het land, van afgodendienst, van mensenoffers en van bloedschuld. De Here moest hen daarom met zijn straffen tegenkomen en hen ten slotte laten wegvoeren naar Babel. Was dat het einde van het volk van God? Nee, we lezen: 'Maar als Hij hun benauwdheid zag, dan dacht Hij aan zijn verbond en was hen goedertieren(barmhartig).' Dan waren hun onderdrukkers hen genadig. Toch was dat niet de uiteindelijke redding waar heel Israël op wachtte. Wanneer zal Israël verlost worden van zijn vijanden en het Duizendjarige Vrederijk binnengaan? Als het volk schuld zal erkennen met de woorden van vers 6 uit deze Psalm: 'Wij hebben gezondigd, evenzeer als onze vaderen, verkeerd gedaan, goddeloos gehandeld.' En vers 47: 'Verlos ons, Here, onze God, verzamel ons uit de volken, opdat wij uw heilige naam loven, ons beroemen in uw lof.' De hele schepping wacht hierop. Omdat Israël tijdelijk door God op non-actief is gezet, is het evangelie voor alle mensen. Als God in de toekomst zijn volk weer zal accepteren, zal dit voor de wereld zijn alsof doden weer levend worden. Er zal een geweldige lofzang losbarsten van Israël en alle volken: 'Looft de Here, want Hij is goed, want zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid.' Wat zegt deze toekomstverwachting je? Ben je evenals Israël van God afgedwaald en kies je je eigen weg? Weet dan dat die uitloopt op je eeuwige ondergang. Erken voor God je zonden, alles wat er in je leven mis is en Hij zal je horen. In Christus Jezus neemt Hij je aan en vergeeft Hij al je zonden. Hij gaf zijn eigen Zoon over in de dood op het kruis, om je alles te kunnen vergeven en je tot zijn geliefd kind te maken. Neem nu de beslissing van je leven. Bekeer je en geloof: Jezus stierf voor mij. Nu en eeuwig zul je dan zeggen: Geloofd zij de Here. Amen, Halleluja!

25-10-2010 om 07:26 geschreven door lucky  

DE HANDTEKENING

Het is zondagmorgen, half vijf. Ik word wakker van een koorzang van vogels en in de vijver achter het huis kwaakt de enige kikker die er in zit. De week die achter ons ligt, is erg druk geweest en ik zou het heerlijk gevonden hebben nog een uurtje of drie te kunnen slapen, maar het geluid van buiten dringt zo door dat dat niet meer lukt. 'Het heeft geen zin om je te ergeren,' zegt men dan, en dus doe ik een poging om rustig te blijven en te luisteren naar de geluiden van buiten. Als je dan met aandacht luistert, ga je weer heel anders denken. In dit hele koor van vogelgeluiden is er niet één afzonderlijk te onderscheiden en toch zijn ze allemaal één voor één gemaakt. Ze zijn eigenlijk stuk voor stuk allemaal kunstwerkjes. Het is vaak onvoorstelbaar dat uit zo'n klein lijfje zoveel geluid kan komen. Mijn gedachten worden erbij bepaald dat er zoveel liederen zijn die spreken van de schoonheid van de schepping en dat ook wij mensen eigenlijk kunstwerken zijn. Opeens wordt het prachtige gezang verstoord door onrust en door elkaar lopende geluiden. Ik probeer te ontdekken waardoor dat komt, maar het trekt me niet zo aan het bed uit te gaan en te gaan kijken. Later op de morgen, bij het ontbijt, ontdek ik dat er een vlaamse gaai in de tuin zit, die probeert de nesten die er nog zijn leeg te roven. En met een zucht moet ik erkennen dat deze vogels allemaal wel kunstwerken zijn, maar dat je wel kunt zien dat over al deze kunstwerkjes een vloek ligt. Ach, en dan hoeven we echt niet alleen bij de vogels te blijven. Want de hele schepping zucht immers naar vrede. Het lijkt eigenlijk het meest op een prachtig schilderij. De hand van de Meester is nog wel zichtbaar, zijn handtekening staat nog net leesbaar onderaan in de hoek, maar er ligt een dikke grauwsluier overheen. Zo mooi als het eens was en bedoeld is, is het niet meer

Ook u en ik zijn een deel van dat schilderij. En je verbaast je er soms over wat mensen doen om die grauwsluiers weg te halen. Ze gaan in de weer om zichzelf beter zichtbaar te maken met emmers vol dure middelen die van alles beloven en veel geld kosten. Zo nu en dan lijkt een middel te helpen, een vooraanstaande positie, een belangrijke titel, rijkdom, een opvallende bezigheid. Maar na een tijdje moet je toch constateren dat het niet voldoende is geweest en je weer net zo grauw dreigt te worden als de andere dingen om je heen. En ook al is je lichaam een kunstwerk, laten we eerlijk zijn, kwaaltjes hebben we allemaal, en niet alleen aan de buitenkant. Ons denken is soms vergiftigd door afgunst, haat of bitterheid. Ons handelen is ook lang niet wat het moet zijn. Kortom, ons schilderij heeft eigenlijk zijn waarde verloren. Maar in de hoek staat nog wel de handtekening van de Meester, misschien wel niet al te goed meer zichtbaar, maar het blijft een Meesterwerk. Het is dus belangrijk om een goede restaurateur te vinden, die alles weer schoonmaakt en het schilderij op zijn volle waarde terugbrengt. En ik heb er een gevonden. Het is de Zoon van de Meester. Hij zag ons staan op dat schilderij. Maar Hij kende de stijl van zijn Vader, haalde ons naar voren en ontdekte nog vaag de handtekening in de hoek. Nee, Hij gebruikte geen schoonmaakmiddelen zoals wij die kennen. Hij gebruikte zijn eigen bloed om het schilderij te reinigen en bracht daarna een nieuwe laag aan. Die laag haalde Hij uit een heel grote bus, waarop het woordje 'Vergeven' stond. En opeens kwamen we voor de dag, onze kleuren kwamen veel beter uit en de contouren werden beter zichtbaar. Maar we ontdekten ook dat ieder die schoongemaakt was, persoonlijk een handtekening had ontvangen. Zijn we dan nu waar we wezen moeten? Nee, dat moge duidelijk zijn. We staan nog op de zolder van de wereld, waar het stoffig is en we elke dag weer even afgestoft moeten worden. Maar er komt een dag dat we op reis gaan en worden opgehangen op een plek waar geen stof en vuil is, waar de vloek is verdwenen. Tot dan is het nodig op de zolder van de wereld te wachten. Nee, geen doelloos wachten. Het is de bedoeling dat de handtekening zichtbaar blijft onder de laag van vergeving die is aangebracht. Zo kunnen we laten zien Wie wij toebehoren. Het verdient misschien nog niet altijd de schoonheidsprijs, de zolder is immers stoffig. Maar als we zijn schoongemaakt met het juiste middel en de handtekening zichtbaar is, zijn we een Meesterwerk dat ooit een plek krijgt bij de Meester Zelf

24-10-2010 om 08:32 geschreven door lucky  

WORDT VERVOLGD

Houdt u van vervolgverhalen? Laten we zeggen dat u een artikel leest in een tijdschrift. U komt aan het gedeelte waar de held in het water springt om zijn verdrinkende geliefde te redden. Dan wordt u in spanning gelaten door de woorden: 'Wordt vervolgd!' Op de grafsteen van een man die in Christus ontslapen was, stonden de woorden: 'Wordt Boven vervolgd.' Ja, dit leven is alleen maar het eerste hoofdstuk van het boek des levens. Of dat hoofdstuk lang of kort is, het is niet het eind, maar het wordt vervolgd. Voor de gelovige zal het vervolgd worden in de hemel bij de Heer. Er is geen onderbreking tussen de hoofdstukken - u hoeft niet te wachten tot de volgende maand om de volgende episode te horen. Hoofdstuk twee volgt zonder onderbreking op hoofdstuk één. Het wordt dadelijk vervolgd, want 'als wij ons verblijf in het lichaam verlaten, nemen wij onze intrek bij de Heer' (2 Kor. 5:8).

Hoe zal het volgende hoofdstuk voor u zijn? Het zal vroeg of laat geschreven worden, hetzij in de hemel, hetzij in de hel. Uw geschiedenis 'zal worden vervolgd', maar waar?

23-10-2010 om 07:47 geschreven door lucky  

God zij ons genadig en zegene ons.

Genade en zegen zijn twee begrippen die heel nauw verbonden zijn met het kennen van de Here God. Genade houdt in dat God ons iets schenkt dat wij helemaal niet verdienen, waar wij geen aanspraak op kunnen maken en dat wij uit onszelf nooit zouden kunnen verkrijgen. Zegen is dat wat goed voor ons is. In het begin schiep God alle dingen, uiteindelijk ook de mens. En God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed (Gen. 1:31). Alles wat God ooit gemaakt heeft, draagt het stempel van zijn goedheid. Maar kort na de schepping moeten wij al vaststellen dat de mens het goede van God verdorven heeft en weggevlucht is voor God. De mens is bang geworden voor God. Nog steeds zien wij om ons heen hoe de mensen proberen in dit leven geluk te vinden. Zolang een mens echter ver van God blijft, is hij verstoken van het goede. Gelukkig mogen wij opmerken dat God nog steeds zijn goedheid blijft bewijzen aan alle mensen, zowel goeden als slechten. Maar het ware geluk zullen wij slechts ontdekken, wanneer wij in geloof terugkeren tot de God die ons geschapen heeft, en erkennen dat Hij de bron is van alle goede gaven (Jak. 1:17). Want de echte zegen van God is Hem te leren kennen in de persoon van Jezus Christus. In Christus zijn wij gezegend met alle geestelijke zegeningen die God heeft. Buiten Hem is geestelijk niets goeds te vinden; in Hem vinden wij alle goede dingen. Hoe kunnen wij daaraan deel krijgen? Niet door eigen inspanning of verdienste, maar door de rijke genade van God. Hij heeft er Zelf voor gezorgd dat deze rijkdom aan zegeningen het deel worden van allen die door het geloof hun toevlucht nemen tot Jezus Christus en in Hem geloven.

22-10-2010 om 06:56 geschreven door lucky  

OP SCHOOT

'Verstild ben ik en gerust;

geborgen als een kind bij zijn moeder

zo ben ik, als een kind.'

(Psalm 13:2 Willibrordvertaling)

Kort geleden lazen we deze psalm aan tafel. Het hierboven weergegeven vers sprak mij aan. Ongetwijfeld hebt u het wel eens gezien: een kind dat vol vertrouwen 'wegkruipt' bij zijn vader of moeder en kort daarna in de armen van een van zijn ouders in slaap valt. Het is een heel bekend beeld. Ik vind dit zelf een van de meest vertederende beelden. Het maakt het hart van kinderen, maar ook van volwassenen week. De psalmist heeft dit beeld voor ogen als hij denkt aan zijn relatie met God. In zijn omstandigheden kruipt hij als hij ware weg in de armen van God. Hij weet geen beter plekje om te schuilen. Ik hoop dat u en ik deze rustgevende plek vaak zullen zoeken en weten te vinden.

'Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven' (Mattheüs 11:28).

21-10-2010 om 07:04 geschreven door lucky  

TOEGANGSTICKET VOOR DE HEMEL?

Onlangs hoorde ik van een begrafenis. De overledene had een soort dubbelleven geleid. Op zijn werk was hij een brave ambtenaar die te midden van de andere ambtenaren misschien wel een beetje uit de toon viel, maar toch nog redelijk op al die ambtenaren leek. In zijn vrije tijd was hij een hartstochtelijk supporter van een gerenommeerde voetbalvereniging met een beruchte supportersschare. Op de begrafenis waren beide groepen, de ambtenaren en de supporters, aanwezig. Vertegenwoordigers van beide groepen mochten het woord voeren. De ambtenaar sprak over de vijftien jaar dat zij collega's waren geweest en haalde herinneringen op aan hun samenwerking. De supporter haalde ook herinneringen op, zoals dat zij onlangs nog samen in Antwerpen waren gearresteerd bij relletjes rond een voetbalwedstrijd.

De grafkist was geschilderd in de kleuren van de voetbalvereniging. Over de kist lag een clubvlag. Op een bepaald moment werd aan alle aanwezigen gevraagd om op te staan om samen het clublied van de vereniging te zingen. Op de kist lag een ticket voor de eerstkomende wedstrijd, dat door de plaatselijke politici als risicowedstrijd werd aangeduid. Was dit omdat hij het ticket niet meer nodig had? Was het omdat men in een voetbalhemel geloofde?

Wat voor soort ticket neemt u mee als u komt te overlijden? Hebt u een ticket voor de hemel? Bestaat er wel zoiets als een ticket voor de hemel? Het antwoord op de laatste vraag is: 'Ja en nee'. Het antwoord is 'ja', want de hemel gaat voor een mens open omdat Iemand de toegangsprijs heeft betaald. Die toegangsprijs voor de hemel is onmetelijk hoog: het bloed van de Zoon van God. De Bijbel laat zien dat een mens alleen in de hemel kan komen door het bloed van de Heer Jezus. Hij stierf op het kruis van Golgotha. Wie in Hem gelooft, heeft eeuwig leven.

Een mens kan uit zichzelf niet in de hemel komen. Sommige mensen denken dat zij door goede werken te doen in de hemel kunnen komen. Zo'n mens lijkt op iemand die meent zonder een kaartje het stadion binnen te kunnen gaan, omdat je in de week ervoor een keer een balletje hebt getrapt. Geen suppoost die daarin trapt Bestaat er wel zoiets als een ticket voor de hemel? Het antwoord is ook 'nee'. Er is geen briefje dat wij bij ons sterven kunnen meenemen. Wij zijn ook geen supporters die naar een wedstrijd komen kijken.

Wie gelooft in de Heer Jezus, wordt een volgeling van Hem, een christen. Een christen is geen supporter die wekelijks een voorstelling in een kerk meemaakt, een soort godsdienstig vermaak, en daarna een week lang zijn eigen leven leidt. De hemel is ook geen plaats waar mensen eeuwig vermaakt worden. Een christen is actief bezig in de dienst van de Heer Jezus. Een christen luistert naar wat de Heer Jezus zegt en gehoorzaamt Hem.

Een christen is in dat opzicht beter te vergelijken met een beroepssporter dan met een supporter. De beroepsvoetballer is de hele week bezig met voetbal. Zo is het met een christen ook. Hij is de hele week bezig met zijn passie: het dienen van de Heer Jezus. En als een christen komt te overlijden, gaat hij of zij door met zijn passie: het dienen van de Heer Jezus..

20-10-2010 om 06:39 geschreven door lucky  

HIGHLANDER

Een aantal jaren geleden ging er een film in premiëre onder de titel 'Highlander'. Het verhaal is gebouwd rondom het verhaal van de zogenaamde onsterfelijken. Mensen die niet kunnen sterven. Ze kunnen alleen gedood worden als ze worden onthoofd. Vanzelfsprekend zijn er goeden en slechten. De grootste slechterik probeert zijn soortgenoten allemaal om te brengen, om zo als enig overgebleven onsterfelijke uiteindelijk de macht over de wereld in handen te krijgen. Vanzelfsprekend is er ook een held. De film neemt ons mee in die strijd tussen goed en kwaad. Interessant is daarbij dat die strijd zich afspeelt vanaf de Middeleeuwen tot in de twintigste eeuw en dat je zo eigenlijk heel de geschiedenis van Europa de revue kunt laten passeren. Want in alle belangrijke gebeurtenissen kun je je hoofdpersonen weer laten optreden. Op de een of andere manier is dat thema van onsterfelijkheid succesvol gebleken. Tot mijn verbazing zag ik dat het niet bij die ene bioscoopfilm is gebleven; er is zelfs een tv-serie van gemaakt. Naar een aflevering heb ik gekeken. Het overtrof mijn ergste verwachtingen. Het verhaaltje stelde niet veel voor. In feite waren er maar vier spelers die meededen, plus een tiental figuranten. Het kwam allemaal neer op de vraag wie nu in staat was wie te onthoofden. Tenslotte was dat de enige manier om een tegenstander uit te schakelen. Dus werden op de meest vreemde momenten in het verhaal ineens ouderwetse zwaarden onder mantels vandaan gehaald. Want de onsterfelijken mogen dan in alles met hun tijd meegaan - ze rijden in een auto en gaan naar de disco - maar als de onderlinge vetes moeten worden uitgevochten, lijkt de tijd te hebben stilgestaan en moet men elkaar als de drie musketiers te lijf. Ik heb me afgevraagd wat mensen ertoe brengt naar zoiets te kijken. Eigenlijk kan ik maar één goede reden bedenken: We willen allemaal onsterfelijk zijn, we zijn allemaal bang voor de dood en daar speelt dit verhaal een beetje op in. Het zijn de belevenissen van mensen die hebben wat wij allemaal zouden willen hebben, onsterfelijkheid, maar hun levens blijken toch niet zo prettig te zijn. Dat troost ons dan weer. Onsterfelijk zijn is blijkbaar ook niet allesNu is er ook nog een andere vorm van onsterfelijkheid. Daar hebt u vast wel van gehoord. Die onsterfelijkheid heeft te maken met het in de herinnering van de mensen voortleven. Van de Beatles wordt bijvoorbeeld gezegd dat ze onsterfelijk zijn. Hun muziek wordt nog steeds veel gedraaid. Ook kunstenaars als Michelanchelo zijn onsterfelijk. En sommige schrijvers ook. Hun boeken worden door de eeuwen heen gelezen en gewaardeerd.

Soms kom je mensen tegen die op die manier onsterfelijk lijken te zijn. Mensen die door hun leven, hun werk en door hun invloed echte lichtende voorbeelden voor anderen zijn. Bijna iedereen kan er wel een paar opnoemen. Alleen weet je nooit helemaal zeker of je het bij het rechte eind hebt. Zo heeft president John F. Kennedy heel lang gegolden als een van die mensen die aanspraak konden maken op onsterfelijkheid. Totdat we erachter kwamen dat hij eigenlijk een heel ordinaire rokkenjager is geweest. En laten we ook niet vergeten hoe bepaalde wereldleiders door hun eigen propaganda-apparaat bijna als super-mensen zijn neergezet. We hoeven alleen maar aan Stalin of Mao te denken.

Hoeveel mensen hebben niet geloofd dat het werkelijk heel bijzondere en nobele mensen waren. Maar ze zijn onherroepelijk van hun voetstuk gevallen. Het bleken bijzondere mensen te zijn, maar dan niet omdat ze zo edel en grootmoedig waren, maar omdat ze zo wreed en karakterloos waren. In zekere zin zijn ze inderdaad onsterfelijk, niemand zal ze de komende tientallen jaren vergeten. Maar de herinnering zal beslist niet positief zijn. Mensen vallen altijd verschrikkelijk tegen. Onsterfelijk zijn we geen van allen.

Gelukkig is er wel Iemand die werkelijk onsterfelijkheid bezit. En die nooit zal tegenvallen. God, inderdaad, over Hem heb ik het. Hij bezit alleen de onsterfelijkheid. Waar mensen altijd op de een of andere manier tegenvallen, is dat bij Hem nooit het geval. Zijn tederheid en liefde zijn niet gespeeld. Zijn innerlijke kracht en gerechtigheid zijn helemaal in harmonie met de rest van zijn wezen. Jezus, heeft zijn leven op het spel gezet om ook aan mij een nieuw, eeuwig, leven te kunnen geven. Dat is nog eens wat anders dan altijd maar te blijven voortsukkelen met die verkeerde karaktertrekken van me. Highlander, 't mocht wat. Dat verhaal verbleekt toch totaal bij dat van ieder willekeurig kind van God?

19-10-2010 om 07:05 geschreven door lucky  

'ZO BEN IK'

Je hoort het nog wel eens: 'Zo ben ik' of: 'Zo ben ik nu eenmaal.' Daarmee voert men in de regel een algemeen excuus aan voor zijn/haar optreden of spreken. Meestal schuilt achter deze woorden zoiets als: 'Je moet me maar nemen zoals ik ben!' Of dit terecht is, daar wil ik het nu niet over hebben. Volgens mij valt er wel iets op af te dingen.

De hierboven genoemde drie woorden komen ook voor in Psalm 131 (Willibrordvertaling). Psalm 131 heeft drie verzen. De eerste twee luiden:

Heer, ik draag mijn hart niet hoog,

mijn ogen steken niet van trots;

ik ben niet uit op grootse daden

die mijn kracht te boven gaan.

Verstild ben ik en gerust;

geborgen als een kind bij zijn moeder,

zo ben ik, als een kind.

Deze verzen heb ik voor in mijn agenda geschreven. Waarom? Omdat ik niet altijd zo ben.

Ik ben niet altijd zo 'gerust'. Als ik onrustig word of ben, dan lees ik graag deze verzen. Ik vertrouw me dan toe aan Degene die mij rust kan en wil geven.

Zo is Hij!

18-10-2010 om 06:59 geschreven door lucky  

ENGELEN

God heeft zijn engelen opdracht gegeven voor ons te zorgen en ons te beschermen.

Zie je het grote contrast tussen ons kleine kwetsbare mensjes en de kracht van engelen?

Er zit iets teders in het feit dat zij ons op hun handen zullen dragen. Als wij buiten Gods wegen om God op de proef stellen en kijken of Hij wel te vertrouwen is, dan is dat fout. Jezus weigert dat, wanneer de satan Hem uitdaagt van de tempel te springen. God had Hem niet de opdracht gegeven om te springen. Bovendien, Jezus weet dat God te vertrouwen is. Hij hoeft Gods betrouwbaarheid niet te bewijzen. Hij twijfelt niet aan Gods almacht. Als Hij het niet doet, waarom zou jij het dan wel doen?

Uit: Zo dichtbij, Ankie Renger

17-10-2010 om 08:47 geschreven door lucky  

15-10-2010 om 14:28 geschreven door lucky  

1 Voor de koorleider. Een psalm van David, een lied.

2 U komt de lof toe,

Noot [sluiten]

(65:2) U komt de lof toe – Volgens de Septuaginta en de Pesjitta. MT: ‘Voor u is stilte een lofzang’.

God die woont op de Sion,

u zult ontvangen wat u is beloofd.

3 U die ons bidden hoort –

tot u komt de sterveling.

4 Worden onze zonden mij te zwaar,

u neemt weg wat wij misdeden.

5 Gelukkig wie door u gekozen is en u mag naderen,

hij mag wonen in uw voorhoven.

Wij genieten het goede van uw huis,

het heilige van uw tempel.

6 Ontzagwekkend is uw antwoord,

u doet recht en redt ons, God,

op u hopen de einden der aarde,

de verten van de zee.

7 U hebt met kracht de bergen vastgezet,

u bent omgord met macht,

8 u brengt tot bedaren het geraas van de zeeën,

het gebulder van de golven,

het tumult van de volken.

9 Vrees voor uw tekenen vervult de bewoners der verten,

u brengt gejuich van het oosten tot het westen.

10 U zorgt voor het land en bevloeit het,

u maakt het vruchtbaar,

vol water staat de rivier van God.

U bewerkt het land voor het koren, zo bewerkt u het:

11 u doordrenkt de voren en effent de kluiten,

doorweekt ze met regen en zegent het jonge groen.

12 U kroont het jaar met uw goede gaven,

waar uw voeten gaan, druipt het van overvloed,

13 de velden in de steppe druipen,

de heuvels omgorden zich met gejubel,

14 de weiden kleden zich met kudden,

de dalen tooien zich met graan.

Zij zingen en juichen elkaar toe.

Tot U komt al wat leeft.

Mensen kunnen wel eens trots zijn op de dingen die ze in hun leven bereikt hebben. Een directeur kan trots zijn op de positie die hij heeft verworven. De therapeute kan trots zijn omdat haar patiëntje nu al zo goed kan lopen. De hardloper vindt het geweldig dat hij nationaal kampioen is geworden. De schrijfster is trots omdat haar boek een bestseller is geworden.

Maar het hoogst bereikbare is toch wat anders. Daar kun je niet naar toeklimmen. Het ligt veel hoger dan de top van de Mount Everes, de hoogste berg op aarde. Het hoogst bereikbare is een plek bij God. Niet door eigen inspanning, maar door genade Nee, het hoogst bereikbare in het leven is geen berg, een goede baan of succes. Zelfs niet het lopen op de maan of een andere planeet. Het hoogste wat een mens bereiken kan is God Zelf. God, de Schepper van hemel en aarde. Er is een tijd geweest dat Hij voor iedereen onbereikbaar was. De mensen waren zondig, ofwel: 'ongerechtigheden hadden de overhand over hen'. Door de zonde is contact met God, die heilig is, onmogelijk.

Wij mogen dankbaar zijn dat God Zelf hier iets aan gedaan heeft: Hij heeft onze overtredingen verzoend. Nu kunnen mensen die dat willen tot Hem naderen, en zelfs bij Hem wonen. Als je bij Hem woont, ben je ver gekomen!

Het lijkt in deze Psalm alsof al het goede dat God aan mensen kan geven, losbarst en het onmogelijke mogelijk wordt. God doet grote dingen, Hij brengt gejuich, zijn beek is vol water (als Hij ons iets geeft, is dat overvloedig), de heuvels en de dalen juichen en jubelen. Het kan gewoon niet op; nauwelijks voor te stellen, maar dat kan alleen onze God doen. Niemand anders! Wie gelooft in Jezus, heeft vrije toegang tot de eeuwige God.

15-10-2010 om 06:54 geschreven door lucky  

VAN BINNEN

Echte aanbidding is 'aanbidding in Geest en in waarheid'. Het is van binnen op je knieën gaan en de waarheid van je leven tegenover God uitspreken. Het gaat God niet om een bepaalde plek buiten, het gaat Hem om een bepaalde houding van binnen. Waarheid van binnen, een eerlijk en open hart.

Uit: Nooit meer dorst, Margriet Terlouw-Steenbeek

14-10-2010 om 06:49 geschreven door lucky  

AL BEGRIJPT MIJN ZIEL U NIET

Vader,

Deze woorden houden mij nu intens bezig.

Mijn ziel begrijpt U niet.

Ik wil U volgen.

Ik wil U onvoorwaardelijk vertrouwen.

Ik wil mijn hand in de uwe leggen.

Mijn gebed is: 'Heer, leer mij uw wil te doen.'

En toch...

Toch ben ik zo onrustig en onzeker.

Toch brengen gebeurtenissen mij van slag.

Toch zijn er momenten waarop ik wil vluchten.

Op dergelijke momenten snel ik naar U.

Dan wil ik bij U schuilen.

Dan wil ik uw arm om mij heen geslagen voelen.

Dan wil ik mij nestelen aan uw Vaderhart.

Dat is dan de enige plek waar mijn hart zijn 'thuis' vindt.

Vader, ik geloof dat alles wat mij overkomt

gebeurt binnen de grenzen die U hebt gesteld.

Maar toch...

Ik vind het moeilijk.

Waarom laat U mij dit overkomen?

Waarom laat U mij in deze vorm lijden?

Vader, leer mij - ook nu - uw wil te doen.

Amen.

13-10-2010 om 06:45 geschreven door lucky  

WERKELIJKHEID

Alle werkelijkheid buiten God om is bekrompen, vergeleken bij de oneindige werkelijkheid die God is. Wat God geschapen heeft, is als een stuk speelgoed vergeleken bij de complexiteit en de diepte van wie God is. Terwijl het heelal eindig is, is God zelf oneindig. Volledige kennis van het oneindige is oneindig. Daarom betekent Jezus' kennis van God dat Hij oneindige kennis heeft. Alle wetenschap van het geschapen heelal is slechts oppervlakkig gekrabbel vergeleken bij de volledige kennis die Christus heeft van het geschapen heelal. En zelfs deze kennis van het geschapene is slechts een dauwdruppel vergeleken bij de oceaan van kennis die Jezus heeft van het wezen van God zelf.

Laten we ons neerbuigen en Jezus Christus aanbidden. Laten we, zelfs als we onder de indruk zijn van de geleerdheid van mensen en prestaties van de wetenschap, toch bedenken dat alleen Jezus onze hoogste bewondering waard is. Hij kan ons de Vader tonen. Hij kan ons wijsheid geven. Hij weet hoe Hij alle dingen kan doen meewerken ten goede. Geen van zijn beoordelingen van wat dan ook is ooit onjuist. Hij leert ons Gods weg met onfeilbare waarheid. Vertrouw Hem. Bewonder Hem.

12-10-2010 om 06:50 geschreven door lucky  

GOD HIELD REKENING MET ABRAHAM

Deze week stonden er onder meer enkele hoofdstukken uit het boek Genesis op mijn Bijbelleesrooster. Zo kwam ik ook bij Genesis 19:27-29: ''s Morgens vroeg ging Abraham naar de plaats waar hij bij de Heer had gestaan. Toen hij uitkeek over Sodom en Gomorra en over de hele vallei, zag hij dikke rookwolken van het land opstijgen als uit een smeltoven. Toen God de steden wegvaagde waar Lot had gewoond, liet Hij Lot aan de ondergang ontkomen. Zo hield God, toen Hij de steden in de vallei verwoestte, rekening met Abraham.'

Ik heb geprobeerd me voor te stellen wat Abraham gedacht moet hebben toen hij 's morgens die rookpluim zag hangen boven de plek waar de steden Sodom en Gomorra hadden gelegen. Ik denk dat hij diep verdrietig was. 'Hoe is het afgelopen met mijn neef Lot, zijn vrouw en zijn dochters? Leven ze nog, of zijn ze met de inwoners van de stad omgekomen?' Ik kan me zo voorstellen dat die prangende vraag zijn ziel gekweld zal hebben. Hij had gepleit voor het handjevol rechtvaardigen in deze stad. Hij had tegen de Heer gezegd: 'Ik hoop dat U niet kwaad wordt, Heer, wanneer ik het nog één keer waag iets te zeggen: stel dat het er maar tien zijn.' God had beloofd dat Hij de stad niet zou verwoesten ter wille van de tien. Omdat er kennelijk geen tien rechtvaardigen gevonden werden, verwoestte God deze steden. Toen Hij dat deed, dacht Hij aan de voorbede van Abraham en spaarde Hij Lot.

Het heeft mij bepaald bij de kracht van het gebed. Bidden doe je nooit tevergeefs. Misschien lijkt het daar soms wel op. Die gedachte zou Abraham ook gehad kunnen hebben toen hij de rookpluim boven Sodom en Gomorra zag hangen. 'Tevergeefs. De Heer heeft mijn gebed niet verhoord. De stad is verwoest. Lot en de zijnen zijn omgekomen.'

Wij mogen nu beter weten. Wij mogen weten dat God wel geluisterd heeft naar het gebed van Abraham, en het leven van Lot heeft gespaard omdat Abraham voor hem gebeden had.

Ik moet hierbij denken aan de woorden uit 1 Samuël 12:23 uit de NBG-vertaling: 'Wat mij betreft, het zij verre van mij, dat ik tegen de Heer zou zondigen door op te houden voor u te bidden.'

Ik kan mij geen indringender oproep voorstellen om veel voor elkaar te bidden. Bidden voor elkaar, misschien vanaf een ziekbed. Bidden voor elkaar vanuit de stilte van een woonkamer. Maar ook het gemeenschappelijk gebed is daar een heel goede gelegenheid voor. Bidden helpt, en bovendien versterkt het de onderlinge band.

11-10-2010 om 09:52 geschreven door lucky  

VERBRIJZELD IS ZIJN MACHT!

Eens werd mijn leven beheerst door een valse prins

schoon van uiterlijk

stralend als het licht

maar vol bedrog en duisternis

hij hield mij in zijn greep

en maakte mij blind

blind voor Gods genade

en de liefde die Christus geeft

Toen was daar het moment

Gods Woord bereikte mijn hart

ik werd overrompeld door zijn liefde

maar ook vervuld met smart

Hij was veracht en door mensen verlaten

bespuugd, bespot en geslagen

toch heeft Hij de straf op zich genomen

en heeft Hij ons redding gebracht

Daarom heb ik mijn leven aan Jezus gegeven

en ben ik bevrijd door zijn kracht

de valse prins beheerst niet meer mijn leven

ja, verbrijzeld is zijn macht

10-10-2010 om 08:52 geschreven door lucky  

84

1 Voor de koorleider. Op de wijs van De Gatitische. Van de Korachieten, een psalm.

2 Hoe lieflijk is uw woning,

HEER van de hemelse machten.

3 Van verlangen smacht mijn ziel

naar de voorhoven van de HEER.

Mijn hart en mijn lijf roepen

om de levende God.

4 Zelfs de mus vindt een huis

en de zwaluw een nest

waarin ze haar jongen neerlegt,

bij uw altaren, HEER van de hemelse machten,

mijn koning en mijn God.

5 Gelukkig wie wonen in uw huis,

gedurig mogen zij u loven. sela

6 Gelukkig wie bij u hun toevlucht zoeken,

met in hun hart de wegen naar u.

7 Trekken zij door een dal van dorheid,

het verandert voor hen in een oase;

rijke zegen daalt als regen neer.

8 Steeds krachtiger gaan zij voort

om in Sion voor God te verschijnen.

9 HEER, God van de hemelse machten, hoor mijn gebed,

luister naar mij, God van Jakob. sela

10 God, ons schild, zie naar ons om,

sla goedgunstig het oog op uw gezalfde.

11 Beter één dag in uw voorhoven

dan duizend dagen daarbuiten,

beter op de drempel van Gods huis

dan wonen in de tenten der goddelozen.

12 Want God, de HEER, is een zon en een schild.

Genade en glorie schenkt de HEER,

zijn weldaden weigert hij niet

aan wie onbevangen op weg gaan.

13 HEER van de hemelse machten,

gelukkig de mens die op u vertrouwt.

Gelukkig wie wonen in uw huis.

Veel mensen zijn gehecht aan hun huis, de gezelligheid, de warmte, het comfort. Of men verlangt naar een beter huis, een grotere tuin, meer ruimte en nog meer comfort. In de eerste plaats biedt een huis je bescherming tegen kou of warmte, tegen regen of sneeuw, maar ook tegen pottenkijkers. Wij hebben onze eigen plek nodig, privacy noemen we dat. Ook ons hart kan verlangen naar rust, vrede, genot, naar bescherming en privacy. De psalmdichter drukt dat wat sterker en directer uit: hij smacht naar de voorhoven van de Heer. Het gaat hem dan niet om de tuin zelf, of hoe het er daar precies uitziet. Nee, met alles wat hij in zich heeft, roept hij om bij de levende God te zijn. Wat wij hier op aarde ook mogen bezitten, hoe goed we het ook kunnen hebben, er is maar één plaats die alles overtreft: bij God zelf zijn. Wij mogen bij God wonen en bij Hem een schuilplaats vinden. Als Hij de vogels al beschermt, zal Hij ons zeker niet minder beschermen. Wij mogen vertrouwen op de Heer van de hemel en de aarde, de Schepper die alles in zijn hand houdt. Dat brengt geluk, hoe de omstandigheden ook mogen zijn. Zijn nabijheid werkt voortdurende lof in onze harten. Het versterkt degene die Hem met heel zijn hart zoekt. Wat een geweldige troost. 'Ja, maar hoe doe je dat dan, vooral als het je niet mee zit? Ik ervaar die zegen nauwelijks in mijn leven. Ik ben maar aan het ploeteren.' Dat staat er direct achter: richt je tot God en ga met Hem praten, ga in gebed. Wij mogen het van Hem verwachten, vragen of Hij naar ons omziet. En dat doet Hij. De wereld mag er dan soms nog zo aantrekkelijk uitzien, of we moeten door een dal gaan, bij God wonen is het allerbeste, zelfs al is het maar één dag. Hij geeft wat wij echt nodig hebben: genade en glorie. Als we maar op Hem vertrouwen en ons leven en ons doen en laten met Hem delen. Laten we dat doen: Hem in ons leven de eerste plaats geven; dat betekent zegen.

09-10-2010 om 12:31 geschreven door lucky  

SATELLIETSCHOTEL

Een derdewereldland had van de Verenigde Staten een communicatiesatellietschotel gekregen voor het internationale telefoonverkeer. De schotel, die werd aangedreven door elektromotoren, was voortdurend in beweging terwijl hij de satelliet in de ruimte volgde. Op een avond haalde een ambtenaar, in de overtuiging dat de motoren langer mee zouden gaan als ze niet constant in gebruik waren, de stekker uit de satellietschotel. Toen hij hem de volgende morgen weer aansloot en de schotel in de lucht op zoek ging naar het signaal van de satelliet, brandden de motoren door. De schotel was niet ontworpen om af en toe contact te hebben, maar om ononderbroken contact te hebben.

Wij ook. Wij zijn niet geschapen om Gods stem alleen in tijden van nood en op crisismomenten te horen, maar om een ononderbroken relatie met Hem te hebben.

Uit: Verlangend naar uw Geest, Randy Hurst

08-10-2010 om 16:14 geschreven door lucky