Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
1 Voor de koorleider. Op de wijs van De Gatitische. Van de Korachieten, een psalm.
2 Hoe lieflijk is uw woning,
HEER van de hemelse machten.
3 Van verlangen smacht mijn ziel
naar de voorhoven van de HEER.
Mijn hart en mijn lijf roepen
om de levende God.
4 Zelfs de mus vindt een huis
en de zwaluw een nest
waarin ze haar jongen neerlegt,
bij uw altaren, HEER van de hemelse machten,
mijn koning en mijn God.
5 Gelukkig wie wonen in uw huis,
gedurig mogen zij u loven. sela
6 Gelukkig wie bij u hun toevlucht zoeken,
met in hun hart de wegen naar u.
7 Trekken zij door een dal van dorheid,
het verandert voor hen in een oase;
rijke zegen daalt als regen neer.
8 Steeds krachtiger gaan zij voort
om in Sion voor God te verschijnen.
9 HEER, God van de hemelse machten, hoor mijn gebed,
luister naar mij, God van Jakob. sela
10 God, ons schild, zie naar ons om,
sla goedgunstig het oog op uw gezalfde.
11 Beter één dag in uw voorhoven
dan duizend dagen daarbuiten,
beter op de drempel van Gods huis
dan wonen in de tenten der goddelozen.
12 Want God, de HEER, is een zon en een schild.
Genade en glorie schenkt de HEER,
zijn weldaden weigert hij niet
aan wie onbevangen op weg gaan.
13 HEER van de hemelse machten,
gelukkig de mens die op u vertrouwt.
Gelukkig wie wonen in uw huis.
Veel mensen zijn gehecht aan hun huis, de gezelligheid, de warmte, het comfort. Of men verlangt naar een beter huis, een grotere tuin, meer ruimte en nog meer comfort. In de eerste plaats biedt een huis je bescherming tegen kou of warmte, tegen regen of sneeuw, maar ook tegen pottenkijkers. Wij hebben onze eigen plek nodig, privacy noemen we dat. Ook ons hart kan verlangen naar rust, vrede, genot, naar bescherming en privacy. De psalmdichter drukt dat wat sterker en directer uit: hij smacht naar de voorhoven van de Heer. Het gaat hem dan niet om de tuin zelf, of hoe het er daar precies uitziet. Nee, met alles wat hij in zich heeft, roept hij om bij de levende God te zijn. Wat wij hier op aarde ook mogen bezitten, hoe goed we het ook kunnen hebben, er is maar één plaats die alles overtreft: bij God zelf zijn. Wij mogen bij God wonen en bij Hem een schuilplaats vinden. Als Hij de vogels al beschermt, zal Hij ons zeker niet minder beschermen. Wij mogen vertrouwen op de Heer van de hemel en de aarde, de Schepper die alles in zijn hand houdt. Dat brengt geluk, hoe de omstandigheden ook mogen zijn. Zijn nabijheid werkt voortdurende lof in onze harten. Het versterkt degene die Hem met heel zijn hart zoekt. Wat een geweldige troost. 'Ja, maar hoe doe je dat dan, vooral als het je niet mee zit? Ik ervaar die zegen nauwelijks in mijn leven. Ik ben maar aan het ploeteren.' Dat staat er direct achter: richt je tot God en ga met Hem praten, ga in gebed. Wij mogen het van Hem verwachten, vragen of Hij naar ons omziet. En dat doet Hij. De wereld mag er dan soms nog zo aantrekkelijk uitzien, of we moeten door een dal gaan, bij God wonen is het allerbeste, zelfs al is het maar één dag. Hij geeft wat wij echt nodig hebben: genade en glorie. Als we maar op Hem vertrouwen en ons leven en ons doen en laten met Hem delen. Laten we dat doen: Hem in ons leven de eerste plaats geven; dat betekent zegen.
Een derdewereldland had van de Verenigde Staten een communicatiesatellietschotel gekregen voor het internationale telefoonverkeer. De schotel, die werd aangedreven door elektromotoren, was voortdurend in beweging terwijl hij de satelliet in de ruimte volgde. Op een avond haalde een ambtenaar, in de overtuiging dat de motoren langer mee zouden gaan als ze niet constant in gebruik waren, de stekker uit de satellietschotel. Toen hij hem de volgende morgen weer aansloot en de schotel in de lucht op zoek ging naar het signaal van de satelliet, brandden de motoren door. De schotel was niet ontworpen om af en toe contact te hebben, maar om ononderbroken contact te hebben.
Wij ook. Wij zijn niet geschapen om Gods stem alleen in tijden van nood en op crisismomenten te horen, maar om een ononderbroken relatie met Hem te hebben.
'Jezus groeide verder op en zijn wijsheid nam nog toe. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God en de mensen' (Lucas 2:52).
Dit vers geeft opvallend veel inzicht in Christus gedurende de jaren waarin Hij opgroeide van jongen tot man.
Jezus groeide verder op. Dit zinnetje is duidelijk: Christus groeide lichamelijk (en verstandelijk) op en kreeg de kracht en de gestalte van een man. Wat natuurlijk minder duidelijk is, is hoe Hij eruit ging zien toen Hij opgroeide. Gods Woord laat ons onze markeerstift maar één keer gebruiken als we ons proberen voor te stellen hoe Christus eruitzag.
Jesaja 53:2 voorzegt over de Messias: 'Onopvallend was zijn uiterlijk, hij miste iedere schoonheid, zijn aanblik kon ons niet bekoren.' Ik kan me gewoon niet voorstellen dat Christus niet mooi was, maar ik geloof ook dat schoonheid te vinden is in het oog van de toeschouwer. We kennen allemaal wel mensen die mooi zijn maar die nooit op de cover van een magazine zullen verschijnen. Lees in Jesaja 53:2 echter niet meer dan er staat. De intentie van de oorspronkelijke bewoordingen is dat Hij geen luisterrijke, goddelijke verschijning was die mensen daarmee naar zich toe trok. De beschrijving betekent niet per se dat Christus onaantrekkelijk was maar dat Hij er waarschijnlijk gewoon net als ieder ander uitzag. Zijn wijsheid nam toe. Het Griekse woord voor 'wijsheid' is sophia. De definitie van dit woord heeft twee onderdelen: (1) Sophia staat voor vaardigheid in de dingen van het leven, praktische wijsheid en wijs beleid, die getoond worden door het bedenken van de beste plannen en het uitkiezen van de beste middelen, met inbegrip van gezond verstand en juist inzicht. (2) Met betrekking tot goddelijke dingen betekent sophia wijsheid, kennis, inzicht, verstand. Dus als je een impressie wilt geven van Christus in zijn aardse vorm, beschouw Hem dan als zowel volkomen praktisch als diep geestelijk. In feite is Christus gekomen om ons te laten zien dat het diep geestelijke heel erg praktisch is.
Laten we vermijden ons een beeld van Christus te vormen dat zo diep is dat je moet gaan graven om Hem te vinden of zo geestelijk dat zijn hoofd zich in de wolken bevindt. Hij kwam om de hemel naar de aarde te brengen. Vertaald naar onze tijd zou Hij een man zijn die een gewijde preek kon houden en vervolgens onderweg van de kerk naar huis een lekke band kon verwisselen.
Geen wonder dat Christus zo'n ongewone leraar werd! Gelovige mensen smachten naar wijsheid die zowel diep geestelijk als enorm praktisch is. En Christus was in zijn aardse leven de belichaming van elk aspect hiervan. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God. Ik vind het heerlijk om de relatie van Christus met zijn hemelse Vader te beschrijven.
Laten we eens kijken naar de betekenis van het woord 'gunst'. Het Griekse woord is charis, dat in de NBG-vertaling van het Nieuwe Testament vaak vertaald wordt met 'genade' en in de NBV met 'goedgunstigheid'. Charis staat voor genade die 'vreugde, plezier, dankbaarheid, gunst en aanvaarding bewerkstelligt'. Dat Jezus steeds meer bij God in de gunst kwam, laat vooral zien dat hun relatie hun beiden steeds meer vreugde bood. De relatie tussen God de Vader en God de Zoon is, zonder twijfel, absoluut uniek. Jezus is inderdaad de Ene, de Eengeborene van de Vader. En de relatie die Zij beiden hadden toen Christus op aarde was, is ongeëvenaard. Hij kwam steeds meer in de gunst bij de mensen. Als we proberen ons een beeld te vormen van Christus' gestalte en persoonlijkheid, is deze beschrijving zeer belangrijk. In Jesaja 53:3 staat dat Hij werd veracht en door mensen gemeden. Maar bedenk wel dat Hij pas veracht en gemeden werd toen Hij een complete bedreiging voor de gevestigde orde begon te vormen. Eigenlijk was zijn populariteit juist de drijvende kracht achter zijn tegenstanders' zucht naar zijn bloed.
In Lucas 2:52 noemt God Christus' gunst bij de mensen, maar door de evangeliën heen laat Hij die ook zien. Vissers verlaten niet hun netten om iemand zonder enige persoonlijkheid te volgen. De mensen respecteerden Hem niet alleen, ze hielden ook van Hem. Het woord 'gunst' is onomstotelijk verbonden met het woord 'gunsteling' oftewel 'lieveling'. Ik denk niet dat we de tekst te ruim interpreteren als we zeggen dat Christus de lieveling was van velen die Hem kendenDenk eens aan de verschillende kenmerken van mensen die bij jou in de gunst zouden kunnen komen. Tenzij die kenmerken strijdig zijn met godvruchtigheid, zal Christus ze zeer waarschijnlijk allemaal gehad hebben. Ik kan zonder aarzeling een paar van mijn lievelingskenmerken van mensen noemen: godvruchtig, warm, voorkomend, graag enigszins extravert, beschikkend over kennis op een bepaald gebied zodat ik iets van hen kan leren, betrouwbaar en grappig! Hoewel Gods Woord ons zegt dat we geen voortrekkerij mogen tonen, hebben we allemaal wel favoriete kenmerken die we leuk vinden aan mensen. Je kunt gerust aannemen dat Christus veel van die aspecten bezat die jij het meest waardeert.
Ik wil gewoon graag dat je steeds in gedachten houdt dat Hij echt was. Zijn sandalen flapperden als Hij over de weg liep. Zijn haar zat door de war als Hij wakker werd. Hij moest de broodkruimels uit zijn baard vegen als Hij had gegeten. Zijn armspieren spanden zich als Hij zijn kleine broertjes en zusjes optilde. Hij had haar op zijn armen en warme handen. Hij was de Zoon van God en de Mensenzoon. Doorgrond het ondoorgrondelijke
Jaren geleden was er in de Nederlandse bioscopen de film te zien 'De hemel komt later wel'. Deze titel is het motto van veel mensen. Niet alleen van ongelovigen, zij denken niet zo vaak aan de hemel. Maar ook van gelovigen. De hemel wordt wat weggedrukt uit ons denken, omdat we ook het sterven wat wegdrukken. Dat was vroeger wel anders. Toen gebeurde het sterven te midden van familie, van de buurt en van het dorp. En van daaruit werd toch met vertrouwen gezien naar wat er na het sterven kwam. Men wist van de hemel. De periode na de Tweede Wereldoorlog heeft daar verandering in gebracht. Er heeft een totale cultuuromslag plaatsgevonden in het christelijke Westen. De welvaart deed zijn intrede, de auto, de televisie, en, niet te vergeten, de computer. In één mensenleeftijd is alles radicaal veranderd. Het leven van alledag werd erg belangrijk. Er werd geprobeerd zo veel mogelijk uit dit leven te halen, alsof er geen vervolg op kwam. Een vervolg dat oneindig veel langer zal zijn dan het leven op deze aarde.
Sommige mensen vragen zich af: kun je wel veel van de hemel weten? Ja! Het is de plaats waar God woont, de hemel is zijn troon. Hij is omringd door ontelbaar veel engelen die klaarstaan om zijn bevelen uit te voeren. En de Heer Jezus is na zijn opstanding teruggekeerd naar de hemel en wacht daar op het moment dat Hij zal terugkeren om te oordelen. Zij die in Hem geloven, zullen met verheerlijkte lichamen eeuwig bij Hem zijn. Zij die niet geloven, zullen veroordeeld worden. Inderdaad, de hemel komt later wel! Maar zijn we erop voorbereid? Wat moet u doen om in de hemel te komen? Geloof in de Heer Jezus en u zult gered worden van het eeuwig oordeel. De Heer Jezus belooft u eeuwig met Hem in de hemel te zijn. Waarom is de hemel zo fantastisch? Omdat er geen dood, geen rouw, geen jammerklacht en geen pijn meer zal zijn! Omdat het een plaats is van eeuwig licht, eeuwige blijdschap, eeuwige hereniging met onze geliefde medegelovigen. We zullen delen in de luister van onze Heiland. Daarin prijzen we ons gelukkig.
Dat is mijn probleem (en misschien ook uw probleem): voor mensen wier zielen overspoeld zijn met pijn, lijkt God niet te reageren. We bidden maar er gebeurt niets.
Hoe vinden we het geloof dat ons het onzichtbare laat zien, ons met heel ons hart doet geloven dat Hij altijd op een fantastische en liefhebbende manier reageert, wanneer het Hem niets lijkt te doen? Dat is de vraag: wat betekent het hoop te vinden in God als we blijven leven in een wereld waar goede dromen verbrijzeld worden en God er niets aan lijkt te doen?
Er is een antwoord, en het wordt telkens herhaald in de Bijbel. Maar het antwoord, het enige antwoord dat de enorme uitdaging aangaat om volledig te vertrouwen op een God die ogenschijnlijk niet reageert, vereist een verandering in de manier waarop we normaal gesproken kijken naar het leven. Het vereist een omwenteling in ons denken over de reden waarom we eigenlijk nog leven, waarom God ons zo lang in leven houdt in deze wereld voordat Hij ons opneemt in de hemel Het probleem dat oprechte christenen met God hebben, komt nogal eens neer op een verkeerd begrip van wat het leven zou moeten bieden. We gaan er, als vanzelfsprekend maar onjuist, van uit dat wij hier zijn om iets te ervaren dat God ons nooit heeft beloofd. Misschien meer dan ooit eerder in de geschiedenis, gaan we ervan uit dat we hier zijn om één fundamentele reden: om het naar onze zin te hebben - als het geen goede omstandigheden zijn, dan op zijn minst goede gevoelens. We verlangen ernaar ons goed te voelen, passie te voelen, romantiek en vrijheid. We willen genieten van fantastische kinderen, iets betekenen in de levens van anderen, betrokken zijn bij goede vrienden, Gods vrede ervaren. Dus vinden we 'Bijbelse' strategieën uit om erop toe te zien dat onze dromen uitkomen. We noemen ze modellen van voortreffelijk ouderschap, methodes voor geestelijk leven en principes van rentmeesterschap - allemaal ontworpen om ons legitiem een goed gevoel te geven. Wat is daar verkeerd aan?
Maar als we de diepste motieven achter deze daden aan het licht brengen, ontdekken we een vastberadenheid om nú te voelen wat niemand zal voelen totdat we in de hemel zijn. We verlangen naar onweerstaanbaar geluk dat alle pijn verdrijft. De manier waarop we dat verlangen proberen te stillen, hangt af van onze normen en waarden. Als we de Playboyfilosofie aanhangen, doen we alles wat onmiddellijk plezier geeft. We kopen mooie kleding, gaan naar belangrijke feesten, en maken zo nu en dan een cruise. Soms veranderen we van partner of gaan we vreemd.
Als we christen zijn, geven we een paradoxale draai aan de wet van uitgestelde bevrediging. We geven onmiddellijke pleziertjes op om later een dieper plezier te ervaren, maar we verwachten dat plezier spoedig te ervaren, zeker voordat we sterven. We vinden dat we het recht hebben te beslissen over de duur van het uitstel. Zolang dat uitstel niet te lang duurt, leven we volgens de regels. Als we vandaag niet volledig gelukkig kunnen zijn, dan zijn we dat zeker morgen. En als de dingen niet gaan zoals we wensen, willen we het gevoel hebben dat dat wel zo is. We staan erop dat we vanbinnen vrede voelen en zelfrespect, en dat we ons aardig goed voelen, sterker nog, dat we met volle teugen van het leven genieten.. Soms is het enige verschil tussen christenen en niet-christenen de manier waarop we goede gevoelens naar boven halen. Het najagen van het ware geluk blijft het hoofddoel. Het blijft de drijfveer voor onze keuzes, en niet een welkom, maar sporadisch bijproduct van een hoger doel: God te prijzen omdat dat ons diepste en meest hartstochtelijke verlangen is.
Zolang een gelukkig leven ons doel is, waarin de zielsvreugde de pijn overtreft, blijft God slechts een middel tot een doel, een gebruiksvoorwerp, nooit iemand die het recht heeft op antwoord, nooit een geliefd persoon van wie we genieten. Aanbidding wordt functioneel, een onderdeel van een slimme strategie om te krijgen wat we willen in plaats van een diepe toewijding aan iemand die meer waard is dan wij.
En als Hij faalt - als degene van wie we verwachten dat Hij ons een goed leven geeft, zijn werk niet goed doet - voelen we ons verraden, in de steek gelaten, gedesillusioneerd. Hij zorgt er niet voor dat de treurige gebeurtenis wordt teruggedraaid en vult ons ook niet met vrede en blijdschap. We kunnen misschien geestelijke hoogstandjes uitvoeren om Hem tot een reactie over te halen, maar Hij blijft op een afstand. Onze zielen blijven onbevredigd.
bijbel studie's
Zaterdag begint het nieuwe lezingenseizoen in Menen, met als thema "Daniël,
lessen uit het leven van een oudtestamentisch profeet".
Jos Vanlede uit
Nieuwpoort geeft de eerste lezing, over Daniël 1. Titel: "Wees rein". Aanvang:
19:30 u
Ik voel me vaak onzeker en twijfel dan aan mezelf. Zou ik het wel goed doen, of wat zal een ander ervan vinden? Gelukkig begin ik daar steeds meer los van te komen, omdat ik weet dat ik er mag zijn, ik ben Gods kind. Hij heeft mij gemaakt zoals ik ben en dat is het belangrijkste. Ik mag op Hem vertrouwen. Hij is mijn Vader en ik ben zijn kind. Hij houdt van mij met al mijn rare, gekke, lieve en mooie trekjes
Deze psalm sluit de Psalmen schitterend af. Allerlei instrumenten worden ingezet om God te prijzen. Om zijn daden en om zijn grootheid te bezingen. God houdt van mensen in wie Hij zijn eigen adem heeft geblazen, mensen die deze adem gebruiken om Hem te prijzen. Hondervijftig psalmen lang hebben we kunnen lezen over moeiten, gebeden, uitreddingen en lofzangen, maar aan het eind van de Psalmen vallen alle moeiten weg en blijft er alleen lofprijzing over: 'Alles wat adem heeft, loof de HEER. Die laatste regel is nog geen volledige werkelijkheid. Heel veel mensen gebruiken hun adem nog voor allerlei verkeerde woorden en daden. Er worden wapens gemaakt, volken haten elkaar, oorlogen zijn op allerlei plaatsen in de wereld aan de gang, al wordt er in het nieuws meestal over gezwegen.
Toch zijn er op deze zondag grotere en kleinere groepen mensen die God willen prijzen en in gedachten vooruitlopen op de vrede die er straks op aarde zal zijn. Die vrede komt er niet door onze inspanningen, maar door Jezus Christus, de Koning van alle koningen. De mensenzoon zal komen, omstraald door luister en in gezelschap van alle engelen. Daarom vieren wij de maaltijd van de Heer totdat Hij zo terugkomt. Wij kijken terug naar Hem en herinneren elkaar aan wie Hij is en wat Hij deed, doet en zal doen. Jezus Christus en de Vader worden vandaag op oneindig veel plekken in de wereld geprezen. Loof God!'
Vandaag beginnen we weer vooraan in het boek van de Psalmen. Deze eerste psalm snijdt meteen een onderwerp van levensbelang aan: welke weg bewandelen wij in ons leven? Er worden ons twee mogelijkheden voorgesteld. De ene weg is de weg van de wettelozen, van hen die God niet willen dienen. Het is een weg die we vaker tegenkomen in de Psalmen. Een weg die er in eerste instantie aantrekkelijk uitziet. Maar op de lange termijn is het een doodlopende weg. Hij eindigt ver weg van God. Van degenen die daarop wandelen, wordt net zo veel teruggevonden als kaf dat in de wind verwaaitDe andere weg is de weg van God. Om daarop te komen, is allereerst een keuze nodig. We moeten ervoor kiezen om ons leven toe te vertrouwen aan God. We moeten pleiten op het sterven en opstaan van de Heer Jezus, die ons bevrijdt van onze zonden. Hiermee staan we aan het begin van onze weg met God. Maar daarmee zijn we er nog niet. Uit het eerste vers blijkt, dat ook dan er nog steeds de verleiding is om de weg van God te verlaten en een graantje mee te pikken van die andere weg. Deze verleiding overwinnen we niet door er maar zo hard mogelijk tegen te vechten. Het krachtige hulpmiddel om ons in het goede spoor te houden, staat in vers 2: ons leven lang intensief bezig zijn met het Woord van God. Niet zo af en toe eens een stukje lezen, maar 'dag en nacht' het Woord op ons in laten werken. Een actief omgaan met de Bijbel houdt ons op de juiste weg. We staan dan stevig als een boom en kunnen vrucht dragen voor God. Zelfs in tijden van moeite en zorgen blijven we door dat Woord fris en veerkrachtig. Als we zo geworteld zijn in de Bijbel, geeft de dagtekst ons de fantastische belofte dat God zelf onze weg beschermt. Daarmee kunnen we veilig op pad. Een goede reis!.
Een van de geniepigste aspecten van zonde is dat ze de neiging heeft een mooi masker op te zetten. De kerkvader Augustinus schreef al in zijn boek 'Belijdenissen': 'De luiheid noemt zich vaak rust, maar welke rust is de echte rust? Dat is toch de rust in de Heer? De overdaad laat zich graag verzadiging of overvloed noemen, maar de volheid en de onuitputtelijke rijkdom aan onvergankelijk genoegen bent U. De verkwisting wil graag in de schaduw staan van de vrijgevigheid, maar de vrijgevigste schenker van alles wat goed is, bent U.' Je zou nog vele andere voorbeelden hieraan toe kunnen voegen: roddelen laat zich graag het bespreken van mensen noemen, kwaad spreken over mensen laat zich graag een rechtvaardig oordeel noemen, seksuele zonde laat zich graag natuurlijke noodzakelijkheid noemen, en jaloezie laat zich graag een verlangen naar gerechtigheid noemen. Laat u echter niet voor de gek houden, maar laat u leiden door de Geest die toont wat waarheid is en hoe u werkelijk God kunt dienen
Dat je bestaat is geen toeval. Je bent geen ongelukje of vergissing. Het was God zelf, die je vormde in de buik van je moeder en jou uitkoos, lang voor de grondlegging van de wereld. Volgens Psalm 139 ontsnappen wij geen moment aan zijn aandacht en is Hij met al onze wegen bekend.
Toch kunnen we ons soms zo hopeloos in de steek gelaten voelen. Misschien is het de eenzaamheid die in je nek hijgt, het verdriet dat je overmant of de angst die de lucht uit je longen perst. Juist dan mag je ervan overtuigd zijn dat God een plan met je leven heeft en je niet in de steek zal laten. Hij weet wat je kwelt en Hij zal je verlossen.
Dezelfde Heer die ons uitkoos vóór de grondlegging van de wereld, is met onze wanhoop bekend. Lees Jesaja 53 maar eens. Volgens het hoofdstuk was Jezus een man die iedere schoonheid miste, die veracht en gemeden werd; een man die het lijden kende en met ziekte vertrouwd was. In het Nieuwe Testament lezen we dat Hij tijdens zijn leven op aarde onder tranen en met luide stem gesmeekt heeft tot Hem die Hem kon redden van de dood. Ook lezen we dat Jezus' ziel zeer bedroefd was, tot stervens toeAls het leven te zwaar lijkt te worden, denk dan aan de woorden van David: 'Ik loof U voor het ontzaglijke wonder van mijn bestaan, wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt. Doorgrond mij, God, en ken mijn hart, peil mij en weet wat mij kwelt...' Hij kent onze gevoelens, hopeloosheid en pijn.
Wees je ervan bewust dat je niet op je eigen gevoelens of ervaring hoeft te vertrouwen, maar alleen op de God die doden opwekt. Zijn hand ligt op je, Hij omsluit je van achter en van voren. Hij heeft je lief met een onvoorstelbare liefde, voor eeuwig. Hij is niet ver weg, maar woont in je hart en staat altijd gereed om je te troosten. Wend je vandaag tot Hem.
Laten we afsluiten met Filippenzen 4:5-7:
'De Heer is nabij. Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank Hem in al uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.'
Ik wou dat de hemel een gsm had, dan kon ik je stem nog eens horen. Ik heb aan jou gedacht vandaag, niks nieuws. ik dacht aan jou gisteren en gebruik vaak je naam. Het enige dat ik bezit zijn onze herinneringen en de foto's. God heeft je in zijn armen, maar ik draag je in mijn hart!
Is het u wel opgevallen hoe dun de kalender alweer wordt? Elk blaadje dat u afscheurt betekent dat er weer een dag voorbij is die nooit weer terugkeert. Is het weleens tot u doorgedrongen dat zo'n simpele kalender u op deze manier een heel belangrijke waarheid predikt? Elk afgescheurd blaadje wil zeggen dat uw leven met één dag verkort is. Uw onsterfelijke ziel is weer één dag dichter bij de oneindige eeuwigheid gekomen. En waar zult u de eeuwigheid doorbrengen?
'Eens moeten mensen sterven en daarna volgt het oordeel. Net zo zeker is het dat Christus, die eenmaal is geofferd om de zonden van velen te dragen, voor een tweede maal zal verschijnen om te redden wie Hem verwachten' (Hebreeën 9:27,28).
Bij welke groep mensen hoort u? Bij hen aan wie het beschikt is eenmaal te sterven en daarna het oordeel, of bij hen die de Heer Jezus verwachten tot behoudenis? Er is geen tussengroep. Het is óf het eeuwige leven óf het eeuwig oordeel!
Bij dit seizoen heb ik altijd gemengde gevoelens. Zo mooi, al die kleuren van de bomen. Ik vind het prachtig om te zien en het is elke dag anders.
Toch is het een beetje een treurig seizoen, het verval van de zomer eigenlijk.
Voorlopig geen zicht op nieuwe blaadjes en zonnige terrasjes. Dat wordt dus binnenzitten of warm gekleed naar buiten.
Afgelopen weekend reden we door de polders en er waren enkele bomen die nog wel blaadjes hadden. 't Was net alsof ze er nog niet aan toe leken te zijn om die laatste bruine, eigenlijk al dode, blaadjes te laten gaan. Nog even wachten... mag het nog even wachten?
Je weet hoe het verder gaat. Ze zullen afvallen. Storm en regen zullen het afmaken. De winter is in aantocht en in die tijd lijkt alles stil te staanHeb je dat ook weleens, dat je iets moeilijk los kunt laten? Want je weet wat je hebt en je weet niet wat ervoor terug zal komen. Zelfs die laatste bruine blaadjes, de restjes van wat er was, lijken nog de moeite waard om vast te houden.
God wil ons soms iets nieuws geven en dat kan pas wanneer we loslaten wat we in onze handen hebben.
Zoiets als de graankorrel die de grond in moet om te sterven. Vervolgens brengt hij meervoudig vrucht voort.
Of zoals de ranken aan de wijnstok, die gesnoeid worden opdat er meer vrucht zal zijn. Of die worden weggehaald omdat ze geen vrucht droegen.
Allebei pijnlijke processen die in eerste instantie helemaal niet leuk zijn, maar als doel hebben om verbetering te brengen. Het getuigt van nieuwe dingen, hoop en zekerheid dat er iets goeds uit voort zal komen. Het is als de hoop die in ons leeft.
Als zoon van een rijke zakenman en erfgenaam van de Borden Milk Company, had William Borden genoegen kunnen nemen met een financieel onafhankelijk, gemakkelijk leven. In plaats daarvan koos hij ervoor zijn leven en zijn geld in Christus en zijn koninkrijk te steken.
Toen William in 1904 de middelbare school had afgerond, zond zijn vader hem op een cruise rond de wereld. Omdat zijn hart brak bij het zien van de geestelijke nood van de mensen die hij ontmoette, wijdde William zijn leven aan het dienen van Jezus Christus als zendeling.
Hij besteedde zijn jaren op Yale om het Woord van God onder de knie te krijgen en de mensen in zijn omgeving te bereiken met het evangelie van Christus. Ten slotte kwam het moment dat hij naar het zendingsveld zou gaan. Op weg naar China voer hij eerst naar Egypte, waar hij hersenvliesontsteking kreeg en nog geen maand later stierf. Net zoals met Maria van Betanië, zouden sommigen van William Borden zeggen: 'Wat een verspilling.' Maar het feit dat William zijn leven opofferde, heeft een enorme oogst van rechtvaardigheid voortgebracht. Geïnspireerd door zijn oprechte toewijding aan Christus, zijn talloze jongemannen opgestaan om zijn plaats op de zendingsvelden van de wereld in te nemen.
Williams toewijding aan de Heer heeft geresulteerd in een levensstijl van offervaardig geven. Bij de opening van zijn testament werd ontdekt dat hij zijn hele fortuin van meer dan een miljoen dollar had bestemd voor de zaak van Christus, naast de duizenden dollars die hij al tijdens zijn korte leven had weggegeven.
Na zijn dood werden de volgende drie zinnen gevonden in het schutblad van Williams Bijbel: No reserves. No retreats. No regrets. (Geen voorbehoud. Geen terugtrekken. Geen spijt.)
Iemand heeft eens berekend hoe een leven van 70 jaar ongeveer wordt doorgebracht.
Hier volgt de schatting:
Slapen 23 jaar
Werken 16 jaar
Tv-kijken 8 jaar
Eten 6 jaar
Reizen 6 jaar
Ontspanning 4,5 jaar
Ziekte 4 jaar
Kleden 2 jaar
Godsdienst 0,5 jaar
----------
Totaal 70,0 jaar
Ontnuchterend hè, om zo voor ons te zien dat we het grootste gedeelte van ons leven slapend doorbrengen. En wij maar denken dat wij zo belangrijk zijn!
Laten we het gebed van Mozes uit Psalm 90:12 maar tot het onze maken: 'Leer ons zó onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen.'
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
Zaterdag begint het nieuwe lezingenseizoen in Menen, met als thema "Daniël,
lessen uit het leven van een oudtestamentisch profeet".
Jos Vanlede uit
Nieuwpoort geeft de eerste lezing, over Daniël 1. Titel: "Wees rein". Aanvang:
19:30 u
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.