Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
Gelukkig geloofden de elf inmiddels dat de Heer werkelijk opgestaan en aan Simon verschenen was. Je zou zeggen dat het voor de leerlingen dan geen onverwachte gebeurtenis meer kon zijn toen de Heer ineens persoonlijk in hun midden stond en tegen hen begon te spreken. Zij reageerden echter vol angst. Bijzonder is dat de Heer hun geen verwijten maakte vanwege hun ongeloof. Toen de Heer hun zijn handen en voeten had laten zien en zichzelf liet betasten, konden ze van blijdschap nog steeds niet geloven dat Hij het werkelijk was. Dus eerst angst, daarna blijdschap en verbazing, maar nog geen geloof. Ten slotte at Hij voor hun ogen een geroosterde vis. Toen geloofden ze dat Hij het zelf was, want een geest kon niet betast worden en eten.
Een aantal vrouwen had zich neergelegd bij de zekerheid dat hun Heer werkelijk dood was. Daarom gingen ze naar het graf met hun specerijen. Niet om het lichaam te conserveren, maar uit eerbetoon. Wat een schok zal het voor deze vrouwen geweest zijn te zien dat het graf open was. Grafschennis is iets van alle tijden. Grafrovers hebben doorgaans voor van alles interesse, maar niet voor het lichaam van de overledene. Tot verbijstering van de vrouwen bleek het lichaam van hun dierbare verdwenen. Geweldig dat God gezorgd had voor twee engelen die konden uitleggen wat er was gebeurd. De Levende moest niet tussen de doden gezocht worden. Hij was opgewekt, zoals Hij zelf had gezegd: op de derde dag zou het gebeuren .Wat fantastisch dat het precies zo gegaan was als de Heer gezegd had! Ineens herinnerden de vrouwen zich zijn woorden. Heel begrijpelijk dat ze dit geweldige nieuws nu meteen wilden gaan vertellen aan de elf leerlingen.
Het zal een enorme domper voor deze vrouwen zijn geweest dat de leerlingen hun woorden als kletspraat beschouwden. Vreemd eigenlijk, want de Heer had ook hun tot drie keer toe verteld dat Hij op de derde dag zou opstaan. Toch was daar een Petrus die de moeite nam te gaan kijken. Ook hij moest vaststellen dat het graf leeg was.
Intussen koos de Heer ervoor te verschijnen aan de Emmaüsgangers. Ook zij hadden al iets meegekregen van een leeg graf en van een opstanding, maar, zo vertelden zij aan de hun onbekende Vreemdeling, niemand had Hem nog gezien! De Heer legde echter vanuit de Schriften uit wat er over Hem geschreven stond. Hijzelf opende hun ogen en zij herkenden Hem. Indrukwekkend!
Na Goede Vrijdag is het niet meteen Pasen. De Heer Jezus is op vrijdag gestorven, en op zondag opgestaan. Naar Joodse maatstaven gemeten is Hij drie dagen in het graf geweest. Mensen hebben zich er dus van kunnen overtuigen dat de Heer Jezus echt dood was. Josef van Arimatea was zo iemand. Hij was een leerling van Jezus geworden en wilde zorg aan Jezus' lichaam besteden. Hij heeft Hem eervol begraven in zijn eigen graf. Of Josef met de opstanding rekende, blijkt hier niet. Wie daar op hun manier wel degelijk mee rekenden, waren de hogepriesters en de farizeeën. Zij lieten het graf bewaken, zodat de overledene in het graf bleef. Maar zo zou het niet gaan. Drie dagen in het graf was genoeg. Daar kon geen wachtpost iets aan veranderen.
Deze psalm is een psalm van David. Hij heeft de psalm gemaakt in een tijd van zware beproevingen en nood. Waarschijnlijk toen hij moest vluchten voor koning Saul. Ongetwijfeld heeft hij deze psalm opgeschreven onder de leiding van de heilige Geest. Veel dingen die hier genoemd worden, zijn niet rechtstreeks van toepassing op David zelf. Het blijkt duidelijk dat we in deze psalm een profetische beschrijving vinden van het lijden van de Heer Jezus aan het kruis. Verschillende teksten uit deze psalm worden in het Nieuwe Testament aangehaald. Ze werden vervuld tijdens het lijden van de Heer Jezus aan het kruis. De woorden waarmee de psalm begint: 'Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?' zijn door de Heer Jezus uitgesproken toen Hij in de drie uren van duisternis door God verlaten was. In de psalm wordt deze vraag van de Heer Jezus niet beantwoord, maar tijdens zijn kruislijden gaf God Hem ook geen antwoord. Waarom moest de Heer Jezus, de man die het lijden kende, zo lijden op het kruis? Zijn lichamelijk lijden moet al enorm zijn geweest. De woorden uit de psalm laten daar iets van zien: 'Als water ben Ik uitgegoten' en 'mijn gebeente valt uiteen' en 'mijn hart is als was, het smelt in mijn lijf'. Maar dat Hij door God verlaten werd, in de drie uren van duisternis, was nog erger voor Hem. Aan het kruis is de Heer Jezus voor ons één gemaakt met de zonde en heeft Hij onze zonden in zijn lichaam gedragen. Hij kreeg de straf die wij verdiend hadden. God kan de zonde niet verdragen. Daarom moest God Hem op het kruis alleen laten. Hij is nu niet meer alleen. Vandaag wil Hij bij zijn broeders en zusters zijn om samen met hen God te eren: 'Ik zal U loven in de kring van mijn volk.
1 Voor de koorleider. Op de wijs van De hinde van de dageraad. Een psalm van David.
Het is de ultieme troost als iemand van onze dierbaren is gestorven: hij is bij Jezus. Dat is de toekomst van iedere wedergeboren christen, of het nu langs de moeilijke weg van de dood is of straks misschien langs de bijzondere weg van de wegvoering. 'Bij Jezus zijn' is waar het om gaat: het is onze bestemming, omdat we bij Hem worden wat we uiteindelijk altijd bedoeld waren te zijn. Hij is onze bestemming, Hij is onze vrede, Hij is ons doel. Dat is een bijzondere troost in de tijd die we nog doorbrengen in de onvolmaaktheid. Het is ook een bemoediging om aan Hem vast te houden. Laten we elkaar zo troosten en bemoedigen.
13 Broeders en zusters, wij willen u niet in het ongewisse laten over de doden, zodat u niet hoeft te treuren, zoals zij die geen hoop hebben. 14 Want als wij geloven dat Jezus is gestorven en is opgestaan, moeten wij ook geloven dat God door Jezus de doden naar zich toe zal leiden, samen met Jezus zelf. 15 Wij zeggen u met een woord van de Heer: wij, die in leven blijven tot de komst van de Heer, zullen de doden in geen geval voorgaan. 16 Wanneer het signaal gegeven wordt, de aartsengel zijn stem verheft en de bazuin van God weerklinkt, zal de Heer zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan, 17 en daarna zullen wij, die nog in leven zijn, samen met hen op de wolken worden weggevoerd en gaan we in de lucht de Heer tegemoet. Dan zullen we altijd bij hem zijn. 18 Troost elkaar met deze woorden.
Er is een verhaal van een oude grootvaderklok die al drie generaties lang in dezelfde hoek van een kamer had gestaan en trouw dag na dag de minuten en uren weggetikt had. In de klok was een zwaar gewicht dat elke avond moest worden opgetrokken om de klok aan de gang te houden.
Op zekere dag werd de klok verkocht en de nieuwe eigenaar zag het zware gewicht. 'Dat is te erg,' zei hij, 'dat die oude klok zo'n zware last moet dragen.' Hij nam het gewicht van de ketting en ogenblikkelijk hield de klok op met tikken. 'Waarom deed u dat?' vroeg de klok. 'Ik wilde je last verlichten,' zei de man.
'Hang het er alstublieft weer in,' zei de klok, 'dat houdt me aan de gang!'
De meeste mensen hebben graag een gemakkelijk leventje. Ze denken dat ze, als ze geen lasten hebben, plezierig kunnen leven. Ze beseffen niet dat God ons vaak geestelijk 'aan de gang houdt' door de gewichten die ons naar beneden lijken te trekken. Beproevingen kunnen onze voeten geestelijk activeren. Onze lasten brengen ons niet alleen zegen in dít leven, maar 'de lichte last der verdrukking van een ogenblik bewerkt voor ons een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid'(2 Kor. 4:17).
17 De geringe last die we tijdelijk te dragen hebben, brengt ons een eeuwige luister, die alles omvat en alles overtreft.
Johannes, de auteur van dit evangelie, is bescheiden en wil niet op de voorgrond treden. Hij noemt zijn naam niet, maar omschrijft zichzelf als 'de andere leerling'. Op die heerlijke opstandingsmorgen komt hij als eerste bij het graf. Als hij uiteindelijk naar binnen gaat, ziet hij dat het graf leeg is en dat de windsels netjes zijn neergelegd. Hij gelooft: Jezus Christus is opgestaan; het graf is niet stiekem leeggeroofd, maar Hij zelf is in al zijn macht en glorie uit de doden verrezen.
Johannes ziet dat Christus' opstanding een feit is, en gelooft. Als ooggetuige van Christus' begrafenis en opstanding heeft hij dit ook voor ons opgeschreven. Hij weet dat hij de waarheid spreekt en wil dat ook de lezer gelooft (Johannes 19:35). Jezus' woord is waar: 'Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft' (Johannes 11:25).
35 Hiervan getuigt iemand die het zelf heeft gezien, en zijn getuigenis is betrouwbaar. Hij weet dat hij de waarheid spreekt en wil dat ook u gelooft. Johannes 19:35
25 Maar Jezus zei: Ik ben de opstanding en het leven. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft Johannes 11:25
Abraham zou het als zeevaarder goed hebben gedaan. Hij vertrok naar een onbekend land en wist niet welke weg hij moest nemen. Maar God liet hem de weg zien. Midden op zee zijn helemaal geen wegen te zien. Toch kan een zeevaarder er zeker van zijn dat hij goed zit. Dag aan dag tekent hij de route die hij volgt in op zijn zeekaart. En op het moment dat er land in zicht wordt geroepen, weet hij welk land dat is. Eeuwenlang hebben zeevaarders een sextant gebruikt. Elke dag de zon even schieten en s nachts ook de Poolster of het Zuiderkruis. Deze hemelse bakens zijn betrouwbaar. Ook vogels maken daar al heel lang gebruik van. Tegenwoordig wordt veel gebruik gemaakt van satellietnavigatie. Met een GPS-ontvanger hoef je niet eens de zon of de sterren te kunnen zien. Maar dat is wel varen op geloof, op de signalen van elders. Merkwaardig dat dit in het dagelijks leven zoveel moeilijker lijkt: vertrouwen op wat de Hemel ons vertelt. Gewoon afgaan op wat God ons meedeelt. Er is reden genoeg voor. Wie anders dan de Schepper weet hoe wij in elkaar zitten? Vanuit de hemel ziet Hij het pad dat wij nog niet hebben bewandeld. En Hij geeft ons de kracht om op dat pad tot het eind te lopen - tot we bij Hem zijn!
Een poosje geleden was er op de tv eens een documentaire over een joodse man die een ernstige ziekte had opgelopen. Hij kwam in het ziekenhuis terecht en onderging allerlei onderzoeken. Nadat ze daar van alles hadden geprobeerd met allerlei therapieën en medicijnen, kwamen ze uiteindelijk tot de conclusie dat er maar weinig meer aan te doen was. Toen las hij in het oude joodse boek Spreuken van Salomo de volgende spreuk: Een vrolijk hart bevordert de genezing. Dat sprak hem aan. Hij praatte er met de verplegers over en vroeg of hij misschien een videorecorder mocht hebben op de ziekenzaal met een paar komische films om zichzelf wat op te vrolijken. Dat werd toegestaan. Maar dat duurde niet lang. Want hij moest zo vreselijk lachen, dat de anderen op het zaaltje er door werden aangestoken. Voor degenen die net een operatie achter de rug hadden, was dat nogal pijnlijk en niet zo bevorderlijk voor de genezing. Dus werd hij met zijn lachfilmpjes naar een apart zaaltje gereden. Ik ben vergeten hoe lang de kuur duurde, maar volgens de documentaire had het effect. Hij begon te genezen en het duurde niet lang of hij mocht naar huis. Hij had zich beter gelachen!
Ja, een vrolijk hart bevordert de genezing zei Salomo. Ik denk dat daar veel waars in zit. Want het tegenovergestelde is ook waar. We weten allemaal dat je ziek kunt worden van verdriet. En van neerslachtigheid. En dat je van haat en nijd een maagzweer kunt krijgen. Of een hartinfarct. Dus waarom zou vrolijkheid niet een positieve uitwerking kunnen hebben op je gezondheid. In de oude brieven van de eerste christenen kom je dat ook tegen. Verblijd je te allen tijde! schreef er één. Een vrolijk gebod om zo te zeggen. Het zou een vraag kunnen zijn bij een quiz: wat is het vrolijkste gebod uit de bijbel? Antwoord: Verblijd je te allen tijde! Wel makkelijk gezegd! Je moet maar in de problemen zitten. Of onrechtvaardig behandeld worden. Of met ziekte hebben te kampen. Dan is er niet zoveel om je over te verblijden! Nee, dat is ook zo, zeiden de eerste christenen. Maar je moet je ook niet verblijden over de omstandigheden! Want als daar je geluk van af moet hangen dan is het niet best. En ze wisten waar ze het over hadden. Want in die tijd hadden ze de wind niet mee. Nee, ze zeiden er iets bij: Verblijdt u in de Heer te allen tijde. En daar bedoelden ze dan mee dat je je blijdschap moet zoeken in datgene wat Jezus voor je wil betekenen. Daar kun je altijd blij mee zijn.
Ja, een mooi zoethoudertje! denk je misschien. Altijd blij met een dooie mus! Maar wanneer je een beetje thuis bent in de geschiedenis, dan weet je wel dat velen van hen in die tijd voor de leeuwen gegooid werden in de Romeinse arenas. Of ze werden langs de hoofdweg in Rome bij honderden gekruisigd omdat ze het alsmaar over Jezus hadden. Als zúlke mensen zeggen dat je je te allen tijde kunt verblijden, dan is dat geen goedkoop geklets. Hetzelfde lezen we van degenen die in de middeleeuwen door corrupte kerkelijke machthebbers tot de brandstapel werden veroordeeld omdat ze durfden te zeggen dat hun machtswellust niets meer met Jezus te maken had. Volgens betrouwbare overleveringen stonden sommigen te zingen terwijl ze in vlammen opgingen. Nee, deze mensen hadden een blijdschap die onafhankelijk was van de omstandigheden.
Maar wat kunnen we daar vandaag aan de dag nog mee? Want je kunt toch ook wel gelukkig en blij zijn zónder God en Jezus, of niet? Hoeveel mensen zijn er niet die helemaal niets geloven maar die toch gelukkig zijn en een fijn leven hebben!
Jawel. Natuurlijk kun je gelukkig wezen zonder gelovig te zijn. Maar waar ben je dan gelukkig mee? Met dingen waar je nooit zeker van kan zijn. Zolang de omstandigheden een beetje mee zitten, ben je gelukkig. Maar wat gebeurt er wanneer de omstandigheden gaan veranderen en alles mis gaat? Waar haal je dan je geluk en je blijdschap vandaan?
Weet je, wanneer je je geluk alleen maar vindt in dingen die je zo maar weer kwijt kunt raken, dan maak je je ècht blij met een dooie mus en een zoethoudertje. In Kudelstaart, een klein plaatsje vlak bij Aalsmeer, woonde een aantal jaren geleden een bekend cabaretier. Hij had een mooi huis met veel antiek, en daar was hij erg gelukkig mee. Totdat inbrekers er lucht van kregen. Toen hij een keer een tijdje van huis was, haalden ze zijn woning leeg. Daarna kon hij nooit meer rustig van huis als er wat waardevols aan de kant hing. Dan moest hij het veilig laten opbergen. Zo was de aardigheid er gauw af. En zo is het met alles waar je gelukkig mee kan zijn. Op een gegeven moment is de aardigheid eraf. Och, zo is het leven, zeg je misschien. Je moet het treffen, dan heb je geluk. En tref je het niet, nou dan heb je pech gehad. Maar dat was met het geluk van die eerste christenen niet zo. Dat hoefde je niet te treffen, dat was er voor iedereen. En niet voor een tijdje, maar blijvend. En niet alleen maar als ze de wind mee hadden, maar ook als alles tegenzat. En dat geluk is er nog steeds. Daarvoor moet je, net als die eerste christenen, Jezus leren kennen. Te weten dat er Iemand is die je volkomen begrijpt, Iemand tegen wie je alles kunt zeggen en die de verantwoording van je over neemt voor het verleden en voor de brokken die je misschien hebt gemaakt, kijk, daar kun je blij mee zijn zonder bang te zijn dat het maar voor even is. Als je Jezus leert kennen, dan vind je Iemand die dag en nacht voor je open staat, bij wie je je hart uit kunt storten en die je troosten kan. Iemand die je helpt de goede keuzes te maken en een eind maakt aan je onvermogen om nee te zeggen als dat nodig is. Iemand die het voor je opneemt als je onrechtvaardig behandeld wordt of aan de kant wordt geschoven.
Gelukkig is het nog steeds mogelijk om Jezus te leren kennen. Je moet Hem uitnodigen om in je leven te komen. Als dat je aanspreekt, dan kun je dat gewoon tegen Hem zeggen. Je zult merken dat Hij er is als je het eerlijk meent. Ja, wanneer je Degene leert kennen die je leven zinvol maakt en je rust geeft in je hart, dan heb je het echte geluk gevonden. Natuurlijk wordt er aan dat geluk vaak gerukt en getrokken. Maar te weten dat je leven in goede handen is, en dat je met je zorgen bij Hem terecht kunt, geeft vrede en een diepe blijdschap. Dan kun je alles wat tegen zit op een goede manier verwerken. Want een vrolijk hart bevordert de genezing! Nog steeds!
Uit de Bijbel: 'Wees niet bang, ik ben bij je. Kijk niet angstig rond, ik ben je God. Ik maak je sterk, ik help je, ik ondersteun je, ik ben je behoud. ' (Jesaja 41:10)
'Ja, het is God die mij behoudt, ik ben vol vertrouwen, angst heb ik niet. De Heer geeft mij sterkte en kracht, hij is mijn behoud. (Jesaja 12:2)
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
06-04-2010 om 18:11
geschreven door 
als God
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.