Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
IK BEN DE ALFA EN DE OMEGA GEBED IS DE SLEUTEL VAN DE OCHTEND
EN DE GRENDEL VAN DE AVOND.
24-01-2007
Kom en zie.
Kom en zie.
Op de vraag van Natanaël geeft Filippus geen theologisch antwoord. Dat zou waarschijnlijk alleen maar een vruchteloze discussie hebben opgeleverd. Met de eenvoudige woorden 'Kom en zie', nodigt hij Natanaël uit om zelf naar de Heer te gaan. Als Natanaël dan in contact met de Heer komt en met verbazing naar diens woorden luistert, lijkt zijn theologische tegenwerping opeens helemaal vergeten te zijn en zegt hij: 'Rabbi, U bent de Zoon van God.'
Met hoeveel anderen is het ook niet zo gegaan, toen ze zelf de Heer hoorden spreken, bijvoorbeeld doordat iemand hen uit de Bijbel voorlas. In plaats van allerlei discussies over opvattingen en bijzaken mag 'Kom en zie' ook onze eenvoudige boodschap zijn.
De bel gaat en Paul loopt naar de deur: hij vindt het altijd leuk als er bezoek komt. Maar zijn vader is er eerder en doet open. Daar staat de buurman. Paul, die een verstandelijke beperking heeft, blijft half achter zijn vader staan. 'Dag buurman. Joh, wat kijk je zorgelijk. Is er wat aan de hand?' Buurman zucht en trekt zijn mond strak. Terwijl hij voor zich uit staart, zegt hij: 'Het is verschrikkelijk. Wij hebben vandaag te horen gekregen dat mijn vrouw kanker heeft, van een soort die niet te genezen is. De dokters hebben gezegd dat zij nog maar een paar weken te leven heeft.'
Paul heeft even staan luisteren, maar rent dan naar binnen. Vader praat nog een tijdje verder met buurman en probeert hem te bemoedigen. Als zij afscheid hebben genomen, gaat vader Paul zoeken. Hij vraagt zich af hoe hij dit het beste aan zijn zoon kan uitleggen. Eindelijk vindt hij hem op zijn slaapkamer: op zijn knieën voor zijn bed en hard huilend. Als vader dichterbij komt, hoort hij dat zijn zoon tussen zijn snikken door aan het bidden is. 'Alstublieft God, maak buurvrouw weer beter. Ik vind het zo erg voor buurman.' Vader laat zijn zoon rustig uitspreken en gaat ondertussen op het bed zitten.
Hij trekt Paul naar zich toe en slaat zijn armen om hem heen, onderwijl zijn best doend om uit te leggen dat God van alle mensen houdt. En dat iedereen een keer moet sterven. En dat wie gelooft in de Heer Jezus bij God in de hemel mag wonen. Maar Paul vraagt: 'Waarom maakt God buurvrouw niet beter?' Vader kan niet echt een antwoord geven. 'God maakt soms mensen beter en soms ook niet. Wij moeten vertrouwen hebben in God. Hij weet beter dan wij wat goed is. Hij maakt geen fouten. Hij wil altijd met ons meegaan in vreugde en verdriet. Hij laat ons nooit in de steek.'
Maar het onmogelijke gebeurt: de buurvrouw geneest! De dokters staan voor een raadsel. Het gezwel is zonder enige aanleiding zich gaan terugtrekken en gaan verschrompelen. Na enige tijd wordt buurvrouw uit het ziekenhuis ontslagen. Zij is volkomen genezen verklaard.
Waarom God het gebed van Paul heeft willen verhoren en sommige andere gebeden niet, dat weet alleen God. God legt geen rekenschap af. Hij vertelt ons niet waarom Hij dingen wel of niet doet. Hij is Wie Hij is. Dat moet voor ons genoeg zijn.
Over Andreas lezen we niet veel in het Nieuwe Testament. Maar wel dit ene: dat hij anderen bij Jezus brengt. Hier zijn eigen broer Simon Petrus, in hoofdstuk 6 een kleine jongen met vijf broden en twee vissen en in hoofdstuk 12 gaat hij Jezus vertellen over Grieken die Hem wensen te zien.
Wij zijn wellicht ook geen gelovigen die erg in de schijnwerpers staan, maar laat dan toch dit ene ook van ons gezegd mogen worden: dat wij anderen dichtbij Jezus brengen. Want Hem hebben zij nodig!
Doodstil staat hij voor zich uit te staren. Net nog op één poot, nu op twee. Gespannen kijk ik toe hoe hij aan voedsel probeert te komen. Hij... onze reiger! Al een paar dagen staat hij op hetzelfde plekje aan de sloot naast ons huis. En ik was blij. Want een reiger bij de sloot betekent dat er vis of kikkers te vinden zijn, betekent dat het water van die sloot schoon genoeg is om erin te leven. Vooral blij, dat het ook een beetje aan mij ligt dat het water schoon is. Want ik woon op het platteland en ben niet aangesloten op de riolering. Al mijn afwaswater, het douchewater, alle waswater komt rechtstreeks in die sloot. Ieder voorjaar opnieuw wacht ik met spanning of er weer kikkerdril zal zijn en of er weer stekelbaarsjes rondzwemmen. Volg ik de sierlijke bewegingen van de watertorren en de vliegjes er vlak boven. Telkens let ik nauwkeurig op bij het inkopen van afwas- en wasmiddelen. Er mag niets schadelijks in zitten. Als je zo boven op de natuur woont, word je er ook extra met je neus opgedrukt. Lijkt het ook meer zin te hebben om je best te doen voor die natuur. Maar dat is natuurlijk onzin. In de stad is het net zo belangrijk. Of misschien nog wel belangrijker. Daar wonen immers veel meer mensen met veel meer afvalwater. En wie wil er niet eens dromerig uitkijken over een schitterende rivier, terwijl de vissen ringen maken op de oppervlakte... Opeens zie ik hoe de reiger zijn snavel in het water steekt en er met een visje uitkomt. Even doet het me verdriet. Dat is dan één visje minder. Maar zo is de natuur. En dat is goed. Als er tenminste evenwicht is. Voldoende vissen voor voldoende reigers. Even later vliegt hij opeens op. Onze reiger. En opnieuw ben ik onder de indruk van die prachtige, grote vogel. In dat prachtige, weidse landschap. Op deze aarde. Een geschenk van God. 'Maak er wat van', zei God, toen Hij de aarde aan de mensen gaf. Ik doe mijn best, God, ook al is het weinig. Maar... alle beetjes helpen.
Zie, het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt.
Zie, het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt.
Hij, van wie Johannes getuigt dat Hij de Zoon van God is, kwam ... als een lam. Al helemaal aan het begin van zijn optreden wordt daarmee aangeduid hoe Hij het probleem van de zonde in de wereld op zal lossen. Niet door een machtswoord van de Schepper - want dat was Hij - maar door te sterven als een offerlam. Op grond van zijn verzoenend sterven zal de zonde eenmaal totaal uit de kosmos verwijderd worden.
Zover is het nu nog niet. Maar onze zonden wil Hij nu al wegnemen, als we Hem aannemen als het Lam van God, dat voor ons werd geslacht. Hem zij daarvoor de lof tot in alle eeuwigheid!
Maar Hij, de barmhartige, verzoende de ongerechtigheid en verdierf niet.
Maar Hij, de barmhartige, verzoende de ongerechtigheid en verdierf niet.
Onverbeterlijk leek het volk Israël. Pas toen de tuchtigende hand van God over hen kwam, bekeerden ze zich en zochten zij God weer. Meestal duurde het niet lang of het ging weer mis, omdat ze onstandvastig van hart waren. Je zou verwachten dat aan het geduld van God een einde zou komen en dat Hij definitief met hen zou afrekenen, maar dan vergeten we dat Hij 'de Barmhartige' is! Zijn oordelen hebben tot doel het volk terug te brengen in relatie met Hem en niet om te verderven. En daarom verzoende Hij de ongerechtigheid en wendde Hij heel vaak zijn toorn af. Het geheim van die verzoening zou nog eeuwen op zich laten wachten: tot Golgota!
Enkelen, gezonden uit de farizeeën, wilden weten wie Johannes de Doper nu precies was. Johannes had niets te verbergen. Was hij een profeet? 'Nee,' zei hij. Hij wilde niet dat mensen hem hoger zouden inschatten dan hij in werkelijkheid was. Daarom zei hij ook maar meteen met nadruk dat hij niet de Christus was - zelfs niet Elia. Maar wie was hij dan wel? Hij noemde zichzelf een roepende in de woestijn, iemand waar niet naar geluisterd werd. Iemand die van zichzelf getuigde dat hij niet waard was de schoenriem van de Heer Jezus los te maken. Johannes de Doper wilde niet zichzelf presenteren, maar de Christus. Diezelfde houding zouden wij ook moeten hebben.
Johannes, de discipel die dit Evangelie schreef en die enkele jaren intensief met de Heer Jezus is opgetrokken, is vol lof over de Heer Jezus. Hij raakte haast niet over Hem uitgepraat. Hij had Jezus herkend en erkend als de Zoon van God. Johannes had zijn heerlijkheid aanschouwd. En hij voelde zich 'de koning te rijk'. Wij mogen Jezus Christus ook 'zien' door ons geloof en onszelf schatrijk noemen. Wij kunnen er op rekenen dat Hij ons liefheeft en aanvaardt. Het enige wat Hij van ons vraagt, is dat we Hem vertrouwen. Dat wil zeggen: dat we ons aan Hem toevertrouwen.
'Altijd wilde ik al graag een reis naar Amerika maken,' zei een dominee in Engeland in zijn preek. 'Maar ik had er geen geld voor. Dan opeens krijg ik een brief van een oom, die het goed kan betalen. Hij schrijft: Ik heb je reis geregeld. Ga naar Southampton, naar het bijkantoor van de Cunard. Daar ligt alles klaar: je ticket, de reserveringen, en het is allemaal betaald. Dan,' zei de dominee, 'ben iknatuurlijk gelijk al ontzettend blij. Ik wacht daar niet mee tot ik de papieren in mijn handen heb. Het komt niet in mij op om te zeggen: ik moet het eerst zien, en dán geloven. Ik heb het immers zwart-op-wit van mijn oom!'
'Wij hebben van de Heer ook een heleboel zwart op wit,' vervolgde de dominee. 'En wij kunnen echt op Hem aan, die het ons beloofd heeft.'
De Bijbel is vol van heerlijke beloften.
Maar het is net alsof we soms beter geloven wat een oom of tante ons schrijft, dan wat de Heer ons Zelf zo nadrukkelijk heeft beloofd.
In het vandaag te lezen bijbelgedeelte wordt de Zoon van God 'het Woord' genoemd. En er is niets in de schepping - niet één ding! - dat er is, zonder Hem. Alles is door Hem geschapen! Wat een machtig woord - wat een machtige God. We zien die macht ook in de Heer Jezus, wanneer Hij als mens tussen de mensen leeft. Hij sprak een woord en een vijgenboom verdorde. Hij sprak in een storm tegen de wind, en de zee en de wind gingen liggen. Hij riep tegen Lazarus, die reeds was gestorven, 'Kom naar buiten' en Lazarus kwam naar buiten. Als de Heer Jezus iets zegt, dan moeten we stil zijn en goed opletten; dan gaat er wat gebeuren...
De schrijver van de Brief aan de Hebreeën vraagt aan zijn lezers om voor hem te bidden. Waarom? Het antwoord is eenvoudig: omdat bidden helpt! 'Een krachtig gebed van een rechtvaardige vermag veel,' zegt Jakobus in zijn Brief (Jakobus 5:16). Elia bad een gebed dat het niet zou regenen, en het regende drie jaar en zes maanden niet op de aarde. Toen bad hij weer en de hemel gaf regen en de aarde bracht vrucht voort. Misschien denkt u, ja, maar Elia was dan ook een profeet. Gelijk hebt u, maar Elia was tegelijkertijd een gewoon mens, 'een mens van gelijke natuur als wij', schrijft Jakobus. Bidden helpt! Dus doet u het maar vrijmoedig: God wil het namelijk Zelf!
God is eeuwig. Dat betekent dat Hij altijd heeft bestaan en ook altijd zal blijven bestaan. Wij kunnen ons dat niet voorstellen. Wij denken altijd in termen van gisteren en morgen. Bij God is geen tijd. Hij heeft de tijd Zelf geschapen en is daar Zelf geen onderdeel van. God gebruikt de tijd wel voor zijn doel. Alles wat er gebeurt, is na een ogenblik geschiedenis. In die geschiedenis heeft God de leiding. Jezus Christus komt in de 'volheid van de tijd'. Voortdurend spreekt Jezus over zijn 'uur'. Daarmee drukt Hij uit dat Hij het 'uur' bepaalt. Toen zijn uur nog niet gekomen was, konden de mensen niets doen. Maar toen zijn uur gekomen was, werd Hij gevangen genomen en gekruisigd (Joh. 17:1). Dat 'uur' van Christus staat midden in de wereldgeschiedenis. Onze tijdrekening is helemaal gebaseerd op Christus' komst. De geschiedenis is immers in tweeën gedeeld. Wij leven nu in de periode ná Christus. Tevens spreken wij over de periode vóór Christus. Zo staat Christus in het midden van de geschiedenis. Maar dat niet alleen: Hij is ook het doel van de geschiedenis. En telkens als het doel in gevaar komt, grijpt God in.
Tweeduizend jaar geleden is de vrede gaan 'dagen'. Maar pas als Jezus regeert, zal er vrede 'heersen'. Dan komt er vrede op de manier van de Vredevorst. Hij geeft geen enkele ruimte aan haat en ongerechtigheid. De mensen zullen vluchten voor de heerlijkheid van de Vredevorst, die ooit als kind in een kribbe is gelegd.
Wat moeten wij intussen met het woord 'vrede'? Wat moet ons bange hart met onze verliezen, onze angst, onze onzekerheden van elke dag, die zo vaak in schril contrast staan met de belofte van vrede in ons hart? Vol ontzag kijken we naar het kind in de kribbe dat zorgde dat het zwaard van oordeel werd weggenomen. Hij beloofde dat er vrede zou komen in het hart van ieder die in Hem zou geloven.
Te midden van de wrede slavernij en de ellende die dat met zich meebracht, waren er in Amerika slaven die tot geloof kwamen. Als ze 's avonds, moe van het harde werken (en vaak veel slagen met de zweep), in hun slavenverblijven zaten, zongen ze hun liederen: 'Met mijn ziel is het goed, met mijn ziel is het goed.' Ze hadden begrepen wat het was om de vrede in het hart te hebben. Ze hielden zich niet bezig met gevoelens van haat of wraak. Hoe het ook zou gaan, ze wisten dat het goed was met hun ziel.
Daar ligt de basis voor de vrede. De vrede daagt. Temidden van de slavernij van deze aarde kunnen we zingen dat het goed komt met ons - door de komst van Gods Zoon naar deze aarde.
Laten wij dan door Hem voortdurend een lofoffer brengen aan God.
Laten wij dan door Hem voortdurend een lofoffer brengen aan God.
Het is een verlangen van de Heer Jezus dat wij God lofoffers brengen. Niet zo nu en dan: voortdurend!
God zoekt personen die Hem aanbidden in geest en waarheid (Johannes 3:24). In het Oude Testament zien we dat er lofoffers werden gebracht in de tabernakel - Gods woning. Later werden deze offers gebracht in de Tempel - eveneens Gods verblijfplaats. En nu - in deze tijd - mogen deze offers ook gebracht worden in het huis van God: de Gemeente, bestaande uit alle mensen die geloven in de Heer Jezus. Maar niet alleen gezamenlijk mogen we lofoffers offeren, we mogen dat ook doen gewoon op de plaats waar we nu zijn. Aanbid Hem, geef Hem eer!
In deze psalm zien we het grote contrast tussen de ontrouw van mensen en de trouw van God. Telkens opnieuw is Gods volk ontevreden, ondanks de wonderen die de Allerhoogste steeds weer deed ten behoeve van de mopperaars. Ze waagden zelfs te twijfelen aan Gods macht, en zeiden: 'Kan God een dis aanrichten in de woestijn?' God werd boos, omdat zij Hem niet vertrouwden. Maar God liet zijn volk niet in de steek: Hij ging in zijn trouw met hen verder. Hij liet manna tot spijze regenen en ook gaf Hij hun vlees dat massaal bij hen neerviel.
Maar het volk bleef God de schuld geven van hun eigen ontevredenheid, door te doen alsof Hij hen de woestijn had ingeleid om hen daar van honger en dorst te laten sterven.
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.