Vrienden waren in het Felixart museum de tentoonstelling gaan bekijken van Michel Seuphor. Omdat de tekeningen van die kunstenaar de vrienden aan mijn manier van werken doen denken, besloten we om samen naar Drogenbos te gaan en de confrontatie aan te gaan.
Michel Seuphor leefde van 1901 tot 1999. Zijn echte naam was Ferdinand Louis Berckelaers, maar al op jonge leeftijd nam hij de alias aan van Seuphor, een anagram van Orpheus. Hij week uit naar Frankrijk en overleefde WOII.
De lijn is het grafisch element waarmee hij experimenteert, ontroert en een nieuwe wereld aanwezig stelt. Wat hij daarmee bereikt doet naar adem happen. Hij tekent, publiceert over de abstracte kunst, schrijft poëzie en toneel. Een artistieke duizendpoot.
De verzameling werken van Michel Seuphor die tentoongesteld worden zijn een verplaatsing waard. Wat me bijzonder aanspreekt is dat ik ‘herken’ waarmee hij bezig is. Ik zou uit mijn voorraad werken dingen kunnen halen die eenzelfde thema als basis hebben. Dat maakt de rondgang in het museum extra boeiend: ik weet waarover die man het heeft. Soms grijpt het me zo aan dat ik bijna zou kunnen huilen van volheid. En wat zet hij het grandioos op papier. Hij daalt af tot de puurheid van de lijn, verstilt tot dat diepe moment waarin al het toevallige verdwenen is. Tevens is zijn lijnenspel (als ik het zo oneerbiedig mag noemen) pure poëzie. Kwetsbaarheid en kracht in één.
Wat ik gezien heb zal me bijblijven: ik heb iets in me mogen opnemen dat me vertrouwd is en tevens uitdaagt om verder te gaan. De wereld van lijnen is een wereld die raakt aan het oneindige.
|