13 Februari is de verjaardag van Arne, een maand later stapte hij uit het leven. Hij zou nu 42 jaar worden. Maar in mij blijft hij verder leven als de jongeman van toen: pas 25 jaar.
Met hem is het begrip ' de rode draad' verbonden. Hoe vaak heeft men mij niet proberen te troosten met 'de rode draad in zijn leven' wijst toch op een positieve evolutie. Hij vecht zich een weg door het leven.
Het kon mijn zorgen, mijn angsten niet bedaren. Schizofrenie is een diagnose die niet veel goeds voorpelt. Het duurde bijna vier jaren voor ik kon accepteren dat hij inderdaad leed aan schizofrenie. Van uit mijn opleiding (criminologie) wist ik maar al te goed wat die diagnose betekende en dat was weinig opbeurends. Daarbij was de kans op zelfdoding zeer hoog: 95% van de mannelijke schizofrenen met zijn achtergrond stapten uiteindelijk uit het leven.
Natuurlijk kon hij nog tot die 5% behoren die de stap niet zette. Maar welk leven ging hij tegemoet?
Het medeleven van degenen die het hadden over 'de rode draad' verwarmde me wel een moment, deed me even hopen. … het was immers allemaal zo goed begonnen. Een kind dat verwacht werd, een zoon nadat eerst een dochter was gekomen.
Waarschijnlijk omdat zijn verjaardag en zijn sterfdag een maand later, zich in deze periode van het jaar afspelen, houdt die rode draad mijn aandacht gevangen.
Mijn eerste werk is een statement: een wezen omringd door liefde en zorg, gedragen door de oneindige beweging van de kosmos.
|