Lut De Rudder

15-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bewustzijnsmoment III
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Verscheurd bewustzijn











De volgende dag wakker worden en terug het bewustzijn in moeten: mijn zoon is dood. Net of mijn lichaam vergeten was in de slaap dat mijn zoon uit het leven was gevallen. In de morgen opnieuw geconfronteerd word met die onmogelijke realiteit en vallen in de afgrond van pijn. Stilaan installeerde zich het bewustzijn in mijn lichaam dat mijn zoon dood was, alles deed pijn, ik was een dodelijk gewond dier. Het besef drong door dat er afscheid, definitief afscheid diende genomen. Binnenin leek ik één open wonde bijeengehouden door huid. Functioneren deed ik wel, de begrafenis voorbereiden, mensen spreken, in de zon lopen (het waren prachtige voorjaarsdagen). Heel mijn wezen was echter gericht op mijn zoon. Ik gunde hem de rust die hij nu gevonden had, vertelde hem dat hij écht weg mocht gaan, dat degenen die achterbleven elkaar wel zouden helpen om te overleven.

Tevens kwam onmacht opzetten: het leven zelf had me machteloos gemaakt. Een ‘waarom’ stelde zich niet: ik had zeven jaren van voorbereiding gehad, had het voorvoeld, zien aankomen. Ik kon niet anders dan aanvaarden waarheen zijn weg geleid had.

Toch bleef er een kracht aanwezig om woorden te geven aan het afscheid nemen, de pijn van het ondraaglijke te gaan. Met schurend ademhalen sprak ik de woorden terwijl mijn wezen brandde in een genadeloos vuur.


14-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bewustzijnsmoment IV
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Heldere bewustzijn











Soms kwam een enorme rust over mij. Mijn zoon leefde in zijn verte. Ik bleef hier en leerde mij opnieuw tot het leven wenden. Het was net of er twee werelden bestonden: die van de evidentie, waarin een sociaal functioneren gewenst was en dat vaak bevredigde, en die van de ervaring van de zelfdoding van mijn zoon. Net of er zich een surplus in mijn bewustzijn installeerde. Een surplus dat naast de “evidente” realiteit ook een realiteit aanwezig stelde waar het niet evident was dat men ademde, geboortes vierde, oordelen vormde over mensen.

In die andere wereld neemt mijn zoon een centrale plaats in. Stilaan verdwijnen de beelden en herinneringen aan zijn schizofrene periode en wordt hij een aanwezigheid die steeds met me meegaat. Ik kreeg kans te ontdekken hoezeer ik van hem hield en hou. Hij is een gouden zoon geworden, niet meer geschonden door zijn psychiatrische aandoening. Hij is een “voltooide” zoon, intens gelukkig, stralend in zijn bestaanswijze.

Vaak mis ik hem, komt hij mijn dromen binnen, zou ik hem nog eens willen aanraken, maar ik aanvaard dat onze relatie een ziels-relatie geworden is. Hij doorgloeit mij met leven.

 


13-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bewustzijnsmoment V
Klik op de afbeelding om de link te volgen






  Met schaduw van leven





 

Na tien jaren van afscheid nemen en een nieuw ‘houden van’ ingaan, sta ik opnieuw geworteld in het leven. Er zijn dagen dat het moeilijk gaat, vooral bij regenweer, omdat ik gewoon niet van regen hou en dagen dat alles vanzelf gaat, dat ik me intens verbonden voel met mens en wereld. Mijn ervaringen brengen een soort sluier aan, waardoor ik wat op mij afkom filter. Grapjes over zelfdoding vind ik niet leuk, maar ook racistische sneren liggen me niet. Als er op het nieuws zich weer eens een feit voordoet van een ontremde schutter, denk ik aan mijn zoon. Dat lag ook binnen zijn mogelijkheden. Dan treur ik met de ouders van de slachtoffers maar ook met de ouders van de dader, zij voelen zich wellicht mede-schuldig, verliezen ook een kind, is het niet door zelfdoding dan aan het gevangenissysteem.

Zoals bij iedereen is ook mijn leven getekend door de jaren van leven. Dat bepaald mede mijn manier van denken, voelen, mijn omgang met de anderen. Ik weet niet of ik altijd zo zal blijven denken en voelen. Een mens is een kwetsbaar en te kwetsen wezen. Hoelang kan een mens zijn veerkracht mobiliseren tot ook daar de grens bereikt wordt? Even wat tekort aan een of andere stof in de hersenen en je wordt een ander mens.

Maar nu voel ik me dankbaar om de weg die ik mocht gaan. Ik zou nooit voor een dergelijke weg gekozen hebben. Maar vandaag is er zon, belde mijn jongste dochter met een leuk verhaal en komt mijn geliefde naar mij toe met een kop heerlijke koffie. Ik voel me verwend.

 


12-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De vraag van de schaduw
Klik op de afbeelding om de link te volgen



De vraag van de schaduw







De schaduw is een van de Jungiaanse archetypen: beelden die aanwezig zijn in de psyche van elke mens. De schaduw staat symbool voor datgene in onszelf wat we niet willen herkennen omdat het een minder fraaie kant van onszelf betreft, zoals jaloersheid, of voor wat we niet tot ontwikkeling hebben gebracht, bijvoorbeeld muzikaliteit. De schaduw vraagt, onder meer via dromen en vage verlangens, om bewust te mogen worden of tot ontwikkeling te komen. Hij wil opgenomen worden in het bewustzijn van de hele mens.

 

Karel maakte er volgend gedicht bij:
 
Je hebt niet naar me omgekeken
ik volgde je al die tijd op de voet
je bent je gang gegaan
alsof ik niet bestond
alsof ik er niet was aanhankelijk
onlosmakelijk met jou verbonden
 
ik heb je gevolgd op al je wegen
gezien wat jij zag en wat je deed
woordeloze getuige van je leven
je ontmoetingen en je eenzaamheid
je dwaze dazen
je vale falen
 
ik ben je onverwiste weten
je verstild verlangen
je gesmoorde kreten
je ongeboren zonen
je ongeschonden dochters
je opgeborgen dromen
je woorden in de wind
 
waar je ook gaat ik glijd met je mee
kleurloos en zonder klagen
en als je soms omkijkt vragend
zie je me niet je ziet me niet
 
want ik ga schuil achter jou
de keerkant van jouw maan
waar geen licht ooit schijnt
die onder je blik verdwijnt
 
ik verberg me in je ooghoek
vlakbij onvatbaar
onvermoed maar daar
 
zonder jou besta ik niet
ik ben niet zonder jou
al ken jij mijn droeve volgen niet
en ik je niet beroeren kan
slechts toezien en jou volgen
jouw leven schouwen
 
niets blijft me bespaard
ik draag de donkerste last
die je zelf niet onderkent
ik ben je zwijgende gezellin
de doffe geheugenrest
waar de grauwe rauwe sporen zijn
van al wat was.
 
Ik ben je schaduw
ik kijk over je schouder
ik ben je andere ego
ik ben jou
onbelicht.
 
 

 


11-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gracias a la Vida que me ha dado tanto
Klik op de afbeelding om de link te volgen


Gracias a la Vida







110411 Gracias a la vida

 

In september 1973 kwam Pinochet in Chili aan de macht door een staatsgreep, waarbij Allende werd verjaagd. Ouderen zullen zich nog wel de aangrijpende beelden herinneren van president Allende die, omringd door zijn lijfwachten, naar buiten kwam met een wapen in de hand. Later maakte Maurice De Wilde een reportage met beelden van het stadion in Santiago de Chili. Ik zie nog voor mij hoe hij, een man die anders met een bijna snijdende objectiviteit zakelijk bleef, enorm geëmotioneerd een pakje sigaretten werpt naar enkele gevangenen.

Onder Allende verbleven in Chili heel wat politieke vluchtelingen uit de omringende landen, waar een rechtse dictatuur levensbedreigend was voor andersdenkenden. Wie kon, vluchtte tijdens de Chileense staatsgreep naar de buitenlandse ambassades, ook de Belgische ambassade zorgde voor opvang. Enkele weken later kregen deze asielzoekers toestemming om naar België af te reizen.

Als jong gezin woonden we in een groot studentenhuis, mijn eerste man was daar directeur. Op een namiddag kwamen de eerste niet-Chileense vluchtelingen toe. Later kwamen ook Chilenen hun toevlucht zoeken. De meesten waren studenten of pas afgestudeerden. Elke plaats waar een bed kon staan, werd ingenomen, geen kelder bleef ongebruikt. Langzaamaan veroverden ze hun plaats in Leuven en de gemeenschap.

Denkelijk in 1974 zond men een reportage uit over de staatsgreep. Enkele vluchtelingen die nog in ons gebouw verbleven, zaten mee voor de tv. De uitzending werd afgesloten met het lied: Gracia a la Vida que me dado tanto van Violetta Para gezongen door Mercedes Sosa.Even googelen en je kan dit lied beluisteren.

Toen iedereen vertrok bleef een jonge vrouw zitten: tranen stroomden, verdriet overspoelde haar. We bleven een tijdje alleen in de kamer: zij was gegrepen door een verdriet dat vanuit het diepste van haar wezen leek op te wellen. Ik kon alleen maar nabij zijn.

Dat beeld is me bijgebleven: het lied en wat het met die jonge vrouw deed. Later, na mijn eigen ontworteling te zijn gegaan, leerde ik het begrijpen. Ik weet niet hoe het verder gegaan is met die jonge vrouw, ik wens haar toe dat ze ondanks alles, het lied kan meezingen: gracias a la vida.

Rechts volgt de Spaanse tekst van het lied, links is een Nederlandese vertaling, ergens van het net geplukt, maar ik heb de vertaler niet gevonden.

 

Gracias a la vida

 

Gracias a la vida que me ha dado tanto
me dio dos luceros que cuando los abro
perfecto distingo lo negro del blanco
y en el alto cielo su fondo estrellado
y en las multitudes el hombre que yo amo

Gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado el oГ­do que en todo su ancho
graba noche y dГ­a grillos y canarios
martirios, turbinas, ladridos, chubascos
y la voz tan tierna de mi bien amado

Gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado el sonido y el abecedario
con Г©l, las palabras que pienso y declaro
madre, amigo, hermano
y luz alumbrando la ruta del alma del que estoy amando

Gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado la marcha de mis pies cansados
con ellos anduve ciudades y charcos
playas y desiertos, montaГ±as y llanos
y la casa tuya, tu calle y tu patio

Gracias a la vida que me ha dado tanto
me dio el corazГіn que agita su marco
cuando miro el fruto del cerebro humano
cuando miro el bueno tan lejos del malo
cuando miro el fondo de tus ojos claros

Gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado la risa y me ha dado el llanto
asГ­ yo distingo dicha de quebranto
los dos materiales que forman mi canto
y el canto de ustedes que es el mismo canto
y el canto de todos que es mi propio canto

Gracias a la vida, gracias a la vida

 

Dank aan het leven

 

Dank aan het leven dat me zoveel heeft gegeven.
Het gaf me twee ogen, die, als ik ze open,
perfect het zwart van het wit onderscheiden
en in de hoge hemel, de met sterren bezaaide diepte
en in de menigte de man van wie ik houd.

Dank aan het leven dat me zoveel heeft gegeven.
Het heeft me gehoor gegeven dat in zijn volle bereik,
de nacht en de dag, krekels en kanaries 
hamers, turbines, geblaf en regenbuien opvangt,
en de zo tedere stem van mijn geliefde.

Dank aan het leven dat me zoveel heeft gegeven.
Het heeft me geluid en het alfabet gegeven;
daarmee de woorden die ik denk en spreek:
moeder, vriend, broer en licht dat de weg verlicht
naar de ziel van degene die ik liefheb.



Dank aan het leven dat me zoveel heeft gegeven.
Het heeft vaart aan mijn vermoeide voeten gegeven ;
met hen liep ik door steden en plassen,
stranden en woestijnen, bergen en vlakten,
en door jouw huis, jouw straat en jouw tuin.

Dank aan het leven dat me zoveel heeft gegeven.
Het heeft me een hart gegeven dat heftig slaat
als ik de vrucht van het menselijk verstand zie,
als ik het goede zo ver van het kwade zie,
als ik in de diepte van jouw heldere ogen kijk.

Dank aan het leven dat me zoveel heeft gegeven.
Het heeft me de lach en de traan gegeven.
Zo onderscheid ik geluk van verdriet,
de twee elementen die mijn lied vormen,
en jullie lied, dat eenzelfde lied is,
en het lied van allen, dat mijn eigen lied is.

Dank aan het leven.

 

 

 

In 2009 maakte ik het schilderij dat je hierbij kan zien. Gracias a la Vida que me ha dado tanto. Een vorm van testament. Dankbaar om het leven zoals het was. Rechts een groene structuur: het organische, de feitelijkheid, de confrontatie die niet te ontlopen was en is. Links een rode structuur: intensheid van leven, pijn en vreugde, het mentale ingaan op wat zich aanbiedt. De lichtende bol: de ruimte waarin zich het leven voltrekt. En voor die ruimte: een vogel. Hij vliegt weg van het schilderij de eigen verte in. De helderheid van kleuren weerspiegelt mijn diepste vertrouwen: de liefde is sterker dan de dood.

 


10-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Danscentrum Aike Raes
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Ik weet niet of artistieke aanleg iets erfelijks is. Mijn vader schilderde en tekende en werd een plaatselijke beroemdheid. Drie van de vijf kinderen kregen die aanleg mee. Een broer, die vorig jaar overleed, beeldhouwde en tekende, een andere broer specialiseert zich in het maken van prachtige miniaturen voor bijzondere gelegenheden: feestelijkheden zoals geboorte, verjaardagen, Nieuwjaar …

Zelf heb ik vier kinderen, twee biologische en twee adoptiekinderen. Ik zeg altijd: twee kinderen uit mij geboren en twee kinderen tot mij geboren. Aike, de oudste, heeft die artistieke aanleg waarschijnlijk ook geërfd. Zij ging de danswereld binnen. Als zesjarige stond ze eens naar een les klassiek ballet te kijken en zei, haar neusje tegen het raam gedrukt: die gymnastiek wil ik ook doen. Het volgend jaar veroverde ze haar plaats in de balletklas en wou ze “dansjuf” worden. Dat oefende ze uitgebreid thuis. Er hing een schoolbord op kinderhoogte en als er vriendjes of vriendinnetjes kwamen werd er les gegeven. Wie juf was werd niet bediscussieerd. Het dansen werd haar wereld en na de middelbare school trok ze naar Lier voor een opleiding van dans- en danspedagogie. Uiteindelijk vestigde ze zich in Heverlee en op 10 jaar tijd bouwde ze een prachtige dansschool uit. Wie wil kennismaken: http://www.danscentrum.be/.

Deze week heeft de dansschool een optreden in de Leuvense stadsschouwburg. Vroegere jaren draaide ik, samen met Karel, mee om achter de schermen om crew en vrijwilligers van eten en drinken te voorzien. Nu beperkt mijn aanwezigheid zich tot het volgen van elke voorstelling. Genieten van het optreden, de contacten met mensen die ik leerde kennen in de loop van de jaren en vooral genieten van mijn dochter. Ook de andere kinderen komen ten minste één voorstelling zien. En Aike … flitst voorbij ergens een zoen deponerend en daarvoor brengen we alle begrip op.

In dit gelegenheidsgedicht probeer ik een indruk van de dansschool weer te geven ergens opgeraapt in de voorbije jaren:


 Ze rennen binnen

ze rennen binnen
vol giechelverhalen
geheimen
vriendschapscodes
vandaag behoort de wereld hen toe
 
ze gillen hun energie
tegen oude muren
tot de oren pijn doen
morgen veroveren ze hun dromen
 
haar opsteken
maillot aantrekken
demipointes om de voet
nog even een radslag uitproberen
 
de zaal instappen
in rijen staan
pas na pas
armen als langzame vogels de lucht in
begeven ze zich tot discipline
concentratie
innerlijke rust
 
op zoek
naar de volmaakte beweging
vergeten ze hun levensschreeuwen
 
en dansen

09-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Yard
Klik op de afbeelding om de link te volgen

De Diestsestraat in Leuven is me al meer dan 40 jaar vertrouwd. Toen ik naar Leuven kwam heb ik eerst in de Vanden Tymplestraat gewoond, een jaar later ben ik naar de Diestsestraat verhuisd, dicht tegen het station aan. De Diestsestraat heeft er lang verwaarloosd bijgelegen, gans Leuven trouwens. Mooie panden die dringend een opknapbeurt nodig hadden, bewoonde men tot de laatste lik verf verdwenen was. Een kasseistraat waar tweerichtingsverkeer nog toegestaan was. Veel afval van de studenten (maar dat was nogal in gans Leuven zo). Feitelijk gaf de Diestsestraat een afgeleefde indruk, waar het ’s avonds niet zo prettig om wandelen was, de bijna ruïne van de huizen gaf geen veilig gevoel, tenzij men in een lugubere romantische stemming verkeerde. Toch was Leuven in die tijd een “veilige” stad. Buiten wat studentenprotest gebeurde er nauwelijks iets.

De laatste jaren is daar verandering in gekomen. De straat werd opnieuw aangelegd, een groot gedeelte werd autovrij gemaakt. En stilaan renoveerde men pand na pand richting station. Nu nog de Diestsestraat helemaal autovrij maken en we krijgen een stukje Leuven te zien dat, waar de voorgevels bewaard bleven, iets oproept van de vroegere glorie en waar volledig nieuwe winkelpanden en appartementen verschijnen, de verbinding maakt met de hedendaagse architectuur.

Niet alle huizen zijn gesloopt of totaal gerenoveerd. Eén ervan heeft het huisnummer 204. Op de gelijkvloerse verdieping bevindt zich een winkel met kleding, accessoires en juwelen van beginnende ontwerpers. De winkel straalt charme uit: een geverfde plankenvloer, wat belopen, in het midden een tafel met allerlei sieraden en hebbedingetjes, aan de zijkanten links en rechts een rek met kleding en een pashokje. Geen verpletterende moderniteit maar een samenspel van sobere aankleding met een prachtig aanbod. Leuk om zo maar even binnen te lopen.

Boven deze winkel is een kleine kunstgalerij toegankelijk: YARD (Young Artists & Designers). Twee niet te grote ruimtes. Daar krijgen jonge artiesten de gelegenheid om hun werk te tonen. Voor een sfeerbeeld: http://users.skynet.be/lieven.stockx/ . Van 9 april tot 11 juni stelt Lieven Stockx daar ten toon. Natuurlijk ben ik even langs gegaan, want ik ben een nieuwsgierig mens. Ik ben nog opgegroeid in het leren waarderen van de Vlaamse expressionisten, van Picasso, Van Gogh, Chagall … noem maar op. Als je dan geconfronteerd wordt met jonger geweld is het toch wel even aanpassen. Gelukkig dat er jongeren zijn die een eigen visie ontwikkelen, die hedendaagse mogelijkheden gebruiken om uitdrukking te geven aan hun wereld. Het maakt je wakker en nodigt je uit om iets nieuws te appreciëren, de wereld eens op een andere manier te benaderen. Wellicht veranderen zij mij ook een beetje.

 

Of zoals mijn kleinzoon zei: geen erg oma ik zal het je wel leren.


08-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Twee vrouwen in dialoog
Klik op de afbeelding om de link te volgen

In februari 2011 stelden Christel Verstreken en ik tijdens drie weekends tentoon in de Glorieux-zaal van Siddartha, een instelling in Baal die ook zalen verhuurt voor culturele activiteiten. Gesigneerd is een kunstkring in Tremelo waarvan Christel en ik de ‘jongste’ leden zijn. Daarom werden we uitgenodigd om met onze werken naar buiten te treden. Hoewel we elkaar niet kenden, bleek het voor ons beiden en onze partners een ervaring waarop we met plezier terugkijken.

 
Hoe begin je aan zo’n project? De zaal opmeten en ieder de helft van de meters toegooien en heimelijk kijken of je wel de beste plaats hebt gekregen? Ach nee, we spraken af om eens rond de tafel te gaan zitten. En dat gebeurde. Met een glas cava voor de kennismaking. Ludo, de man van Christel had de werken van Christel op een stick en Karel sleurde zijn laptop uit zijn schrijvershoek. Zo konden we onze werken op elkaar afstemmen. Christel koos een werk dat ze graag wou tonen en ja, toevallig had ik wel iets dat er bij zou passen. Dan kreeg ik de gelegenheid om een van mijn werken boven te halen en meteen dook Ludo, die trouwens bijzonder handig is met de pc, op de laptop op zoek naar dat ene schilderij dat over hetzelfde onderwerp ging, of een zelfde kleurencombinatie had... Zo kregen we een hele reeks van werken bijeen. Ondertussen kwamen ook de verhalen over het leven naast het schilderen aan bod. De samenkomst eindigde even tintelend als de cava bij het begin. De tentoonstelling kreeg de titel: Twee vrouwen in dialoog.
We stelden een mapje samen om de bezoekers wat achtergrond en informatie te geven om onze werken te benaderen. Velen hebben daarop positief gereageerd: ze voelen zich niet allemaal een Jan Hoet die uit kleur en grafiek hele verhalen opbouwt. Hieronder volgt de inleidende tekst uit dit mapje.
 
Twee vrouwen in dialoog
Twee vrouwen ontmoeten elkaar voor een gezamenlijke tentoonstelling. Ze kennen elkaar nauwelijks, behoren tot een verschillende generatie, hebben vooral de passie voor tekenen en schilderen gemeen.
Wat hebben ze elkaar te zeggen, hoe kunnen ze samen naar buiten treden? Ze kozen voor een dialoog via hun kunstwerken. Hoe werken ze hun eigen thema’s uit, elk vanuit de eigen ervaring, leefsituatie, denken en voelen? Hoe maken ze op hun karakteristieke wijze gebruik van allerlei technieken? Voor beide vrouwen en hun partners was de ontmoeting een boeiende ervaring. Blijkbaar hadden ze meer gemeen dan ze aanvankelijk dachten, waren de verschillen in hun eigenheid een bron van verwondering en respect. Het menselijke ervaren achter de werken werd gedeeld en meegeleefd. Warmte en vriendschap groeiden. Een weerspiegeling ervan ziet u in deze tentoonstelling. Geniet ervan.
 
De zaal was niet zo groot … het was nogal druk met al die schilderijen. Als je enkele sfeerbeelden wil zien, ga dan naar de fotogalerij van kunstkring Gesigneerd ( www.kunstkringgesigneerd.be ). Maar het was een leuke drukte. De laatste zondag kwam een bezoekster binnengewandeld en aangezien de tentoonstelling pas een kwartier later zou opengaan, had ik alle tijd om haar aan te spreken. Bleek dat een jongerenorkest in Siddartha op repetitieweekend was, zij kookte voor die troep. Ze hadden gevraagd om deze zaal te kunnen huren voor een eerste muzikale try-out, maar dat ging niet omdat kunstkring Gesigneerd de zaal huurde. Ze konden enkel beschikken over een schuurtje, maar dat was niet zo ideaal en trouwens nogal koud denk ik. We stelden voor dat ze met de groep toch naar de tentoonstellingsruimte zouden komen en mits wat herschikken zouden de jongeren hun laatste restje energie van het weekend kwijt kunnen. En dat het een gezellige bende werd zie je op de foto’s. Ze speelden het hart uit hun lijf: er waren naast pa en ma vreemde oren die meeluisterden en dat geeft toch een extra stimulans. In hun verslag zal dan staan: moe maar tevreden ….
 
Mijn werken die op de tentoonstelling te zien waren, zullen stilaan op deze blog verschijnen met beschrijving van hun ontstaan en van wat ze voor mij betekenen
Wat leuk is op zo’n tentoonstelling: er zijn zoveel boeiende mensen die langskomen, een opkikker na een te lange winter, vooral als je er vrienden aan overhoudt.
 
 

07-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik droomde dat je terugkwam
Klik op de afbeelding om de link te volgen

vanuit de verten van je dood

kwam je weer in mijn verlangen liggen

drong mijn dromen binnen

het ontwaken onthulde de grenzen van de realiteit


06-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fouten van een beginneling

Er is wat misgelopen met het inbrengen van de foto’s  hieronder: alleen beeld 3 kan groter gemaakt worden door er op te klikken.  Zelf ben ik niet zo deskundig met een pc, dus heb ik hulp ingeroepen.  Hopelijk kunnen de foto’s spoedig door gewoon aan te klikken uitvergroot worden.  Dan kan je tenminste zien waar al die streepjes met Oost-Indische inkt op papier toe geleid hebben.  Ondertussen kan je alvast dat prachtige gedicht “Todesfuge” van Paul Celan lezen in een vertaling van Ton Naaijkens.  Wellicht het meest aangrijpende gedicht dat ooit geschreven werd.

Enkele dagen later: de meeste foto's kunnen nu open gemaakt worden, bij enkele is er een probleem bijgekomen: ik kan ze zelfs niet meer zichtbaar maken. Ik blijf volhouden en verder zoeken.

05-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fuga van de dood Paul Celan - vertaling: Ton Naaijkens


Zwarte melk der vroegte we drinken haar ’s avonds
we drinken haar ’s middags en ’s morgens we drinken haar ’s nachts
we drinken en drinken
we graven een graf in de luchten daar lig je niet krap
Een man heeft een huis die speelt met de slangen die schrijft
die schrijft als het donkert naar Duitsland je goudgele haar Margarete
hij schrijft het en treedt voor het huis dan flitsen de sterren hij fluit om zijn honden
hij fluit zijn joden te voorschijn laat graven een graf in de aarde
gelast ons kom speel nu ten dans
 
Zwarte melk der vroegte we drinken je ’s nachts
we drinken je ‘s morgens en ’s middags we drinken je ’s avonds
we drinken en drinken
Een man heeft een huis die speelt met de slangen die schrijft
die schrijft als het donkert naar Duitsland je goudgele haar Margarete
Je asgrauwe haar Sullamith we graven een graf in de luchten daar lig je niet krap
 
Hij roept steek dieper de grond in hé jij daar en jij kom zing nu en speel
hij grijpt aan zijn riem naar het ijzer hij zwaait het zijn ogen zijn blauw
steek dieper de spade hé jij daar en jij speel door nu ten dans
 
Zwarte melk der vroegte we drinken je ’s nachts
we drinken je ’s middags en ’s morgens we drinken je ’s avonds
we drinken en drinken
een man heeft een huis je goudgele haar Margarete
je asgrauwe haar Sullamith hij speelt met de slangen
 
Hij roept speel zoeter de dood de dood is een meester uit Duitsland
hij roept strijk zwaarder de snaren dan stijg je als rook in de lucht
dan heb je een graf in de wolken daar lig je niet krap
Zwarte melk der vroegte we drinken je ’s nachts
we drinken je ’s middags de dood is een meester uit Duitsland
we drinken je ’s avonds en ’s morgens we drinken en drinken
de dood is een meester uit Duitsland zijn ogen zijn blauw
hij raakt je met loodzware kogel hij raakt je nu rauw
een man heeft een huis je goudgele haar Margarete
hij hitst al zijn honden tegen ons op hij schenkt ons een graf in de lucht
hij speelt met de slangen al dromend de dood is een meester uit Duitsland
 
je goudgele haar Margarete
je asgrauwe haar Sullamith

04-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fuga van de dood beeld 1
Klik op de afbeelding om de link te volgen
zwarte melk der vroegte we drinken haar ’s avonds

we drinken haar ’s middags en ’s morgens we drinken haar ’s nachts

we drinken en drinken


03-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fuga van de dood beeld 2
Klik op de afbeelding om de link te volgen

we graven een graf in de luchten daar lig je niet krap

02-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fuga van de dood beeld 3
Klik op de afbeelding om de link te volgen

een man heeft een huis die speelt met de slangen 

01-02-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fuga van de dood beeld 4
Klik op de afbeelding om de link te volgen

die schrijft

die schrijft als het donkert naar Duitsland je goudgele haar Margarete


31-01-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fuga van de dood beeld 5
Klik op de afbeelding om de link te volgen
hij schrijft het en treedt voor het huis dan flitsen de sterren 

30-01-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fuga van de dood beeld 6
Klik op de afbeelding om de link te volgen

hij fluit om zijn honden

29-01-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fuga van de dood beeld 7
Klik op de afbeelding om de link te volgen
hij fluit zijn joden te voorschijn 

28-01-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fuga van de dood beeld 8
Klik op de afbeelding om de link te volgen
laat graven een graf in de aarde

27-01-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fuga van de dood beeld 9
Klik op de afbeelding om de link te volgen
gelast ons kom speel nu ten dans



Inhoud blog
  • Voor er woorden komen
  • Voor er woorden komen
  • Voor er woorden komen
  • Voor er woorden komen
  • Voor er woorden komen
  • Voor er woorden komen
  • Voor er woorden komen
  • Voor er woorden komen
  • Voor er woorden komen
  • Voor er woorden komen
  • Voor er woorden komen
  • Voor er woorden komen
  • Gelaagdheid
  • Gelaagdheid
  • Gelaagdheid
  • Gelaagdheid
  • Gelaagdheid
  • Gelaagdheid
  • Gelaagdheid
  • Gelaagdheid
  • Gelaagdheid
  • Gelaagdheid
  • Gelaagdheid
  • Gelaagdheid
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Tegendraadse patronen
  • Reeksen
  • Reeksen
  • Ode aan de vriendschap
  • Ode aan de vriendschap
  • Ode aan de vriendschap
  • Ode aan de vriendschap
  • Ode aan de vriendschap
  • De kersenboom
  • De kersenboom
  • De kersenboom
  • De kersenboom
  • De kersenboom
  • Afscheid
  • Afscheid
  • Afscheid
  • Tussen hemel en aarde
  • Tussen hemel en aarde
  • Tussen hemel en aarde
  • Tussen hemel en aarde
  • Tussen hemel en aarde
  • Tussen hemel en aarde
  • Tussen hemel en aarde
  • Vervreemding
  • Geometrische vormen IV
  • Geometrische vormen III
  • Vervreemding XI
  • Vervreemding X
  • Vervreemding IX
  • Vervreemding VIII
  • Vervreemding VII
  • Vervreemding VI
  • Vervreemding V
  • Vervreemding IV
  • Vervreemding III
  • Vervreemding II
  • Vervreemding I
  • Geometrische vormen II
  • Geometrische vormen I
  • experimenteren VII
  • experimenteren VI
  • experimenteren V
  • experimenteren IV
  • experimenteren III
  • experimenteren II
  • experimenteren I
  • Pandemie I
  • Laat me vergeten VII
  • Laat me vergeten VI
  • Laat me vergeten V
  • Laat me vergeten IV
  • Laat me vergeten III
  • Laat me vergeten II
  • Laat me vergeten I
  • Herinneringen IV
  • Herinneringen III
  • Herinneringen II
  • Herinneringen I
  • Tentoonstelling
  • Tentoonstelling in het atelier
  • Pandemie II
  • Ik zie ik zie wat jij niet ziet VIII
  • Ik zie ik zie wat jij niet ziet VII
  • Ik zie ik zie wat jij niet ziet VI
  • Ik zie ik zie wat jij niet ziet V
  • Ik zie ik zie wat jij niet ziet IV
  • Ik zie ik zie wat jij niet ziet III
  • Ik zie ik zie wat jij niet ziet II
  • Ik zie ik zie wat jij niet ziet I
  • Tussen hemel en aarde XIV
  • Tussen hemel en aarde XIII
  • Tussen hemel en aarde XII
  • Tussen hemel en aarde XI
  • Tussen hemel en aarde X
  • Tussen hemel en aarde IX
  • Tussen hemel en aarde VIII
  • Tussen hemel en aarde VII
  • Tussen hemel en aarde VI
  • Tussen hemel en aarde V
  • Tussen hemel en aarde IV
  • Tussen hemel en aarde III
  • Tussen hemel en aarde II
  • Tussen hemel en aarde I
  • Basisvormen XIII
  • Basisvormen XII
  • Basisvormen XI
  • Basisvormen X
  • Basisvormen X
  • Basisvormen IX
  • Basisvormen VIII
  • Basisvormen VII
  • Basisvormen VI
  • Basisvormen V
  • Basisvormen IV
  • Basisvormen III
  • Basisvormen II
  • Basisvormen I
  • Open de poort VI
  • Open de poort X
  • Open de poort IX
  • Open de poort VIII
  • Open de poort VII
  • Open de poort VI
  • Open de poort V
  • Open de poort IV
  • Open de poort III
  • Open de poort II
  • Open de poort I
  • Ode aan de vriendschap V
  • Ode aan de vriendschap IV
  • Ode aan de vriendschap III
  • Ode aan de vriendschap II
  • Ode aan de vriendschap I
  • Cirkel en vierkant XII
  • Cirkel en vierkant XI
  • Cirkel en vierkant X
  • Cirkel en vierkant IX
  • Cirkel en vierkant VIII
  • Cirkel en vierkant VII
  • Cirkel en vierkant VI
  • Cirkel en vierkant V
  • Cirkel en vierkant IV
  • Cirkel en vierkant III
  • Cirkel en vierkant II
  • Cirkel en vierkant I
  • Verborgen verhaal VI
  • Verborgen verhaal V
  • Verborgen verhaal IV
  • Verborgen verhaal III
  • Verborgen verhaal II
  • Verborgen verhaal I
  • Kleurenspel VII
  • Leren lezen en schrijven op de lagere school
  • Kleurenspel VI
  • Hinkelen
  • De kersenboom
  • Knikkerspel
  • Het oerwoud van het geheugen IV
  • Het oerwoud van het geheugen III
  • Het oerwoud van het geheugen II
  • Het oerwoud van het geheugen I
  • Kunstroute 2019
  • Verschillende werelden oproepen III
  • Verschillende werelden oproepen II
  • Verschillende werelden oproepen I
  • En dan maar kijken
  • Oefenhoekje
  • Hoe lang was het weer geleden?
  • Voorbereiding op de jury
  • Kleurenspel V
  • Kleurenspel IV
  • Kleurenspel III
  • Kleurenspel II
  • Kleurenspel I
  • Ruimte III
  • Ruimte II
  • Ruimte I
  • Met zwarte achtergrond VIII
  • Met zwarte achtergrond VII
  • Met zwarte achtergrond VI
  • Met zwarte achtergrond V
  • Genese van een lijn IV
  • Collage

    Archief per maand
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 10-2020
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 09-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11--0001

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Zoeken in blog




    Categorieën


    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!