1983-11-29, op anker bij Montoir

Binnen vier dagen varen we weer.
Antwoord op kaart van 13/11/83 en op telefoon van gisteren.
Neig merci voor de postzegels.

        En dan volgt nu een beetje larie, gericht aan mijn moeder.

Waarom, neenee, nu niet over iets anders beginnen en recht in mijn ogen kijken en niet liegen of ge krijgt
een groot zwart kruis op uw voorhoofd: wáárom stuurt ge mij een kaart met een uil op? Hè?
Awel …, ik wacht. Ha, ge zegt al niks meer.
Da’s gelijk dat trouwkostuum van onze pa zeker? Hij moet dat de 7^de aandoen voor de koningin,
hij vindt het nergens en gij weet van niks hè. Verdomme. Hij had het pas 32 jaar en 't is al weg.
Dat is gelijk mijn roze peignoirke. Ik had dat pas 12 jaar en op een dag krijg ik een turkwaas (blèh)
sponzen badjas cadeau: "voor uw verjaardag" – big smile. Ik vond dat verdacht, storm naar boven, roze flanel is weg.
Ik storm naar de kelder, kijk in de vuilbak, géén roze flanel. Daar stond ik dan met dat turkoois geval in mijn handen.
En madame wist toen ook weer van niks. Gij denkt zeker dat trouwkostuums en kamerjassen aan de bomen groeien?
Gij vindt dat dat allemaal niks om het lijf heeft zeker? Maar als gij zo doorgaat, dan hebben we binnenkort
inderdaad niks meer om het lijf. En dat is geen verzinsel, dat is de naakte waarheid. 

Bon, nu over iets anders. WSN komt eind december naar hier en ik heb hem de woorden van onze pa letterlijk herhaald :
als hij nog zo eens een ingeving heeft moet hij eerst langs Zellik passeren om spul op te laden.
Hij heeft dat in zijn oren geknoopt en ik heb het hem in zijn snor geknoopt. 

Mij seat-lamp is kapot, en 't was al geen groot licht. Dat zit hier zo : per cabine hangen twee centrale TL bakken.
Die steek ik in mijn cabine nooit aan, zelfs niets om te kuisen, want we staan al de ganse dag in de TL verlichting
en zelfs met bril zijn mijn ogen 's avonds moe. Verder zijn er 3 spots tegen het schot: 1 bij het bed ( = leeslampje),
1 boven den bureau ( = de bureaulamp) en 1 boven de seat, da's de sfeerlamp. Die staat bij iedereen
op het plafond gericht, constant. De 2 andere kunt ge ook op het plafond richten, of op 't schot.
Dat geeft dan juist genoeg licht om te kaarten of te pokeren maar niet zoveel dat het pijn doet aan de ogen.
Ik zei toch dat het hier een luxeschip is. Enfin, mijn seatlamp is dus geploft.
Awel zie, dat is dus een van de redenen waarom ik graag aan boord van een schip ben.
Geplofte lampjes en verdwenen sponzen zijn zo ongeveer de zwaarste problemen waarmee een mens te kampen krijgt.
Geen vreemde smoelen waar ge plots mee te maken krijgt.
Wel veel vreemde snuiters, maar dat valt nogal mee. Het gaat sneller en is gemakkelijker voor mij om me aan te passen
aan een individu met duidelijke particulariteiten, dan zo'n vaag /flets individu. Misschien daarom dat ik
in een goed schuifke lig, niet enkel op dit schip hoor, bij die folkloristische persoonlijkheden die al 20 jaar en meer
effectieve vaart hebben. (Allez ja, eigen roem en zo…). 

Ik herlees de kaart van ons ma eens: "R van tante G heeft een dochter van de 3^de november".
Zou het niet gemakkelijker geweest zijn als ze een dochter had van een man? Desnoodsvan  haar eigen man.
Want dat "van de 3^de november" gelooft toch geen kat. (Jozef tegen Maria : Marie, doeta fenster dicht, dee doif es da wee)
Bon, van de 3^de november dus. In onze tijd was het van een ooievaar.

Zeg moemakke, gij zijt toch nog niet aan het (eh, hoe zegt men zoiets nu delicaat-gewijs?)
gij zijt toch nog niet aan het vangen zekers: 'van de 3^de november' .
Als het zo zit zal in onze pa moeten vragen dat hij uw brieven eerst controleert voor ge ze verstuurt want
het is echt niet goed voor mijn gemoedsrust, mijn yin en mijn yang als ik dat soort prietpraat blauw op wit zie staan.
En dan nog een kaart met een UIL op? Wie is hier de uil? 

[ik heb weer veel tijd en weinig te melden, dat ik hier zo zit te lullen hè] 

1983-11-30, op anker, Montoir 

Het is mistig, we liggen precies in een wolk en de zee is plat en kalm. Er is niks te zien, niks te beleven.
Echt weer om er de brui aan te geven. Dat was ik van plan, maar wat blijkt? Ik kan mijn brui nergens meer vinden.
't Is hier altijd iets hè. (Wat is een brui eigenlijk?) 

Laatste nieuwe :
- Spreekt gij Engels?
- Zo’n beetje.
- 'I don’t know', wat wil dat zeggen?
- 'Ik weet het niet'.
- Ah, bon vraag ik het wel aan iemand anders.
Onnozel maar goed hé.  

Het postbootje is er. Brief sluiten en wegbrengen.