|
te gast bij Wim Helsen ~ Frank Deboosere
met een gedicht van Martinus Nijhoff
De wolken
Ik droeg nog kleine kleren, en ik lag
Lang-uit met moeder in de warme hei,
De wolken schoven boven ons voorbij
En moeder vroeg wat 'k in de wolken zag.
En ik riep: Scandinavië, en: eenden,
Daar gaat een dame, schapen met een herder -
De wond'ren werden woord en dreven verder,
Maar 'k zag dat moeder met een glimlach weende.
Toen kwam de tijd dat 'k niet naar boven keek,
Ofschoon de hemel vol van wolken hing,
Ik greep niet naar de vlucht van 't vreemde ding
Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek.
- Nu ligt mijn jongen naast mij in de heide
En wijst me wat hij in de wolken ziet,
Nu schrei ik zelf, en zie in het verschiet
De verre wolken waarom moeder schreide -
Deboosere in gesprek met Helsen:
de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje,
https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/5/winteruur-s5a42/
12min27
Wolken kijken was op zee heel gewoon. En navenant de breedtegraad varieert het nogal,
van indrukwekkende wolkenpartijen tot een enkel wit scheetje dat daar hangt als versiering.
We hebben een paar mooie foto’s van wolken, maar dat is voor later.
Martinus Nijhoff is al vaker meegebracht naar de studio en dit vindt ik een heel sprekend gedicht, alleen,
Deboosere declameert het kapot volgens mij. Het had iets soberder gemogen.
Op lijn 5 staat 'En ik riep:'.
Ja, het jongetje in het gedicht roept, maar dat wil niet zeggen dat degene die het gedicht brengt moet roepen.
Zelf roepen overschreeuwt de melancholie van de verzen die volgen.
Men kan ook gewoon aangeven dat het jongetje riep.
En de opeenvolging van Scandinavië, eenden, een dame, schapen met een herder is ook te energiek.
Ik vind het een prachtig gedicht, jammer van de voordracht.
Over Frank Deboosere : https://nl.wikipedia.org/wiki/Frank_Deboosere ,
Over Martinus Nijhoff : https://nl.wikipedia.org/wiki/Martinus_Nijhoff ,
Foto’s wolken : https://nl.wikipedia.org/wiki/Mammatus, https://nl.wikipedia.org/wiki/Cirrus_(wolken) ,
|
