Onze Facebook groep

 

Mijn eerste roman
WELKOM, MIJMER JE EVEN MEE?
Inhoud blog
  • De moord op de kasteelheer
  • Konijnenpijp
  • IJSPEGEL
  • Ik ben je vrouw - gedicht - schrijfopdracht van Schrijven-on-line
    Foto
    Foto


    Ik zit graag met mijn neus in de boeken.
    Zoeken met Google


    Rondvraag / Poll
    zal ik in mijn mijmeringen verder gaan met astrologische sprokkels?
    heel graag
    graag
    liever niet
    liever helemaal niet
    neutraal
    bèèèèk
    Bekijk resultaat

    Nieuws GVA
  • Tienduizenden mensen geëvacueerd wegens overstromingen in China
  • Jonge mama lanceert hoofddeksels op kindermaat: “Alleen als een petje echt past, houdt een kind het op”
  • Zowat 1.200 mensen op de vlucht voor bosbrand in Californië
  • “Het is gedaan met biggen!”: K3’tjes nemen na vier maanden afscheid van ‘De 3 biggetjes’
  • Ferrari wint opnieuw 24 Uur van Le Mans, Stoffel Vandoorne beste Belg op de elfde plek met Peugeot TotalEnergies
  • Politiek overschaduwt EK van Frankrijk, Mbappé doet zelfs opvallende oproep: “Ik hoop op 7 juli nog fier te zijn op dit shirt”
  • Derrick Tshimanga verlengt met een jaar bij Beerschot
  • Andy Murray stopt hoogstwaarschijnlijk na Olympische Spelen: “Stoppen op een hoogtepunt zou passend zijn”
  • Campagne voor Franse verkiezingen gaat maandag officieel van start
  • Kookpot op vuur zorgt voor hevige rookontwikkeling: “Het vuur was snel weer uit”
    Foto
    Blog als favoriet !
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    ellianne
    blog.seniorennet.be/elliann
    Een interessant adres?
    Foto
    de tachtigers
    een allegaartje van proza en poëzie
    10-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het meisje met de paarlen oorbel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Omdat mijn hobby nu eenmaal "schrijven" is, plaats ik regelmatig korte verhalen op een site die met schrijven te maken heeft, namelijk "schrijven-on-line".

    Misschien zijn er op seniorennet mensen die op het seniorennet naar leuke of interessante stukjes proza op zoek zijn.... dus heb ik het plan opgevat om regelmatig een kort verhaal te plaatsen in de hoop deze personen enkele minuten leesgenot te verschaffen en wie weet zit er een "van gedachten wisselen" in .

    De korte verhalen zijn gebaseerd op een wekelijkse opdracht. In onderstaand stukje was de opdracht om iets te schrijven over de invloed van geuren op het menselijk gedrag. 

    Sinds enkele weken ben ik een dienstmeisje. Mensen herkennen dienstmeisjes aan de witte kap die hun haar bedekt en hun gezichtjes grotendeels verbergt. Door een ongeval is mijn vader die tegelschilder was, blind geworden. Het besluit om mij van school te halen doet mijn ouders veel verdriet, maar als de honger een metgezel aan tafel wordt, worden de kinderen ingezet als kostwinner. In onze stad Delft woont een beroemde schilder, Johannes Vermeer. Zijn meesterwerken hangen nu in musea al over de wereld en zijn miljoenen waard. In de tijd dat ik in zijn huis de nederigste positie innam, was het moeilijk voor hem om zijn groeiend gezin te onderhouden en om zijn stand op te houden. De welvarende bourgeoisie lieten hun echtgenotes door hem schilderen. Het was iedere keer weer spannend of de opdrachtgever tevreden was over het resultaat en hem de beloofde daalders uitbetaalde. Eén van mijn taken is naar de markt gaan. Om goede waren in te slaan tegen een redelijke prijs. Op mijn eerste koopdag weigerde ik de mij aangeboden producten. Ik rook eraan en constateerde dat de waren niet vers waren. De man was verbaasd over mijn gedrag want de vorige dienstmeid was niet zo kieskeurig geweest. Maar hij waardeerde mijn optreden. Met een knipoog liet hij zijn zoon betere kwaliteit brengen. Een aardige, jongeman met een gulle lach, met vriendelijke ogen, maar met handen die zijn beroep verrieden. Met mijn aangeboren gevoel voor schoonheid kijk ik liever naar de handen van mijn meester wanneer hij met zijn penselen prachtige vrouwen op het doek laat verschijnen. Mijn tweede taak is het atelier schoon houden. De laatste tijd mag ik hem helpen met het mengen van de verven. Ik houd van de geur die in het atelier hangt. Het doet mij de geur van de markt vergeten...

    gebaseerd op het boek en de film “Het meisje met de paarlen oorbel”

    10-04-2015 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    14-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Valentijn
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Valentijn.

    De wekelijkse opdracht luidt om over de liefde na te denken en er een stukje over te schrijven. Op 14 februari is het Valentijnsdag, dus.......

    In de opdracht moet een quote van de fameuze schrijver/filosoof Paulo Coelho verwerkt worden.

    Valentijnsdag is de dag van de verliefden. Door een of andere duistere reden wordt mensen soms een roze bril op de neus gezet, waardoor ze zichzelf verliezen, op wolkjes beginnen te kuieren, elkaar diep in de ogen kijken, handjes beginnen vast houden om uiteindelijk onophoudelijk te gaan strelen en te kussen. Men vertoeft in de zevende hemel. Dit melig gedoe heeft niets te maken met de Liefde die Paulo Coelo ons voorhoudt, dunkt mij.

    Volgens de deskundigen op het internet, is verliefdheid een dartel spel van hormonen en zijn verliefden het slachtoffer van chemische reacties. Nog volgens het internet is Valentijnsdag vooral in het leven geroepen om anoniem de verliefdheid aan de aanbeden persoon kenbaar te maken. Slimme zakenmensen sprongen mee op de kar, want mensen die met de roze bril rondlopen zijn een prachtig doelwit om geld uit de zak te kloppen... Wanneer de fase van het “handje-vast-houden” is overgegaan naar verdere intimiteiten, naar “samen-de-toekomst-tegemoet-gaan”, ja zelfs naar “voor altijd lief-en-leed-samen-delen”, tuimelt de roze bril van de neus en staat het nieuwbakken koppel op een vreemde dag plotseling met de voeten in de barre realiteit. Men valt uit de hemel of zoals Coelho schrijft: men ontdekt dat de hel in de hemel verstopt is geweest. Het dartel spel van de hormonen heeft er voor gezorgd dat er een nageslacht mee aan de ontbijttafel zit. Al hetgeen een mens in huis heeft aan energie, financiën en broedzorg, verdwijnt in de hongerige individuen die hun aanwezigheid permanent uitschreeuwen. Ja, en dan begint het grote spel. Het spel van Liefde met een hoofdletter. Het koppel neemt zijn verantwoordelijkheid op zich en probeert de ander en het kroost gelukkig te maken. Tussen hemel en hel ligt het terrein van de Liefde. Moeilijk maar waardevol. Moeilijk om over te schrijven.

    Bijlagen:
    wishhoroscoop 273.jpg (3.4 MB)   

    14-02-2015 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De creator - nadenkertje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dit stukje proza was een opdracht van "schrijvenonline.org naar aanleiding van het verdwenen vliegtuig.

    Eén van de Créators zat in zijn gemakkelijke leunstoel. Voor Hem stond een welgevulde tafel. Naast Hem zat zijn beeldschone vrouw. De Créator zag er verveeld uit. Ondanks Zijn welstand scheen hij niet gelukkig te zijn. Hij knipte met de vingers en gebood zijn aansnellende bediende om het enorme flatscreen in werking te stellen.                              

    "Laat mij de planeet zien die ik duizenden eonen geleden creëerde. Hoe is de naam ook al weer van dat kleine rondcirkelende bolletje?"                      

    "U noemde het "de blauwe planeet", mijn Meester, ook wel "aarde".

    "Juist. Ik had daar grootse plannen mee. Schiep ik ook niet een zon, een maan en miljoenen sterren en een beeld naar Mijn gelijkenis?"

    "Ja Meester, U gaf hem de naam Adam en U droeg hem op de aarde met al zijn schepselen goed te verzorgen. Omdat hij zich eenzaam voelde creëerde U uit één van zijn ribben een vrouw om lief te hebben."

    "Ik herinner het me", zuchtte de Créator, "Ik heb er zes dagen aan gewerkt en op de zevende dag zag ik dat het goed was en rustte ik uit. Laat mij de stand van zaken eens zien."

    De aarde met al zijn wel en wee verscheen op het flatscreen.

    De creator leefde op bij het zien van de prachtige natuurbeelden, bij de schoonheid van de zeven kunsten, bij het zich bewust worden van het menselijke vernuft. Hij zag ook alle wreedheid, het oorlogsgeweld, de vervuiling van de oceanen en van het luchtruim.            

    "Ik begrijp het niet", zei hij verontwaardigd. "Ik heb de mens het Paradijs gegeven. Er is voedsel en plaats genoeg voor iedereen. Waarom die jalouzie omtrent andermans geloof en cultuur? Waarom moeten ze zo nodig Mijn "blauwe planeet" bezoedelen? Kijk, daar raast weer zo´n vliegend voorwerp door Mijn mooie blauwe lucht."

    Zijn wijsvinger priemde richting het vliegtuig. Een grote steekvlam deed het ontploffen en in zee storten.

    "Sluit het scherm", brulde hij boosaardig. "Ik zal over een aantal eonen nog eens gaan zien. Misschien zijn ze dan iets wijzer geworden."

    De Creator besefte niet dat Hij zelf de aanstichter was van al dat leed. Hij had een beeld geschapen naar Zijn gelijkenis!

    24-07-2014 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    18-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.opnieuw proberen?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Sinds enkele maanden ben ik opnieuw door de schrijfmicrobe gebeten. Ik doe mee aan schrijfwedstrijden en stuur ook gedichten in. Met hier en daar een klein succesje. Het zilveren koord dat we bij onze geboorte meekrijgen en dat weer wordt afgesneden wanneer we sterven was een hele tijd verstopt. De rake meppen van het noodlot hadden me lam geslagen; het zilveren koord afgesnoerd en mijn creativiteit op nul gezet.

    Maar zie, ik wandel weer met mijn trouwe labrador Chiara langs de Schelde die iedere dag haar natte zoen aan Antwerpen geeft. Soms kabbelt het water zachtjes tegen de kade. Op andere dagen beukt het in hoge, woeste golven tegen "de blauwe steen" zoals de kademuur genoemd wordt in de Antwerpse volksmond. Het is de aantrekkingskracht van de Maan, de blanke schijf die ´s nachts over het werelds gebeuren schuift, die voor de wisselende getijden verantwoordelijk is. Dezelfde Maan die volgens de astrologische leer ook voor eb en vloed in ons leven zorgt. Heel stil durf ik te fluisteren dat ik in een ebtijd van mijn leven zit. Het mag ook wel nu het einde meer en meer zichtbaar wordt.

    Chiara en ik, we zijn allebei een jaartje ouder en strammer geworden. De bankjes langs de Schelde worden pleisterplaatsen waar we lekker in de zon kunnen zitten uitrusten na een korte wandeling. Het water van de Schelde stroomt voorbij juist zoals het leven voorbij stroomt. Luxe autocars glijden af en aan en laten drommen toeristen op onze stad los. Ze bewonderen de hond, geven hem koekjes en in een mengelmoes van vreemde talen voeren ze een gesprekje met me. Dan merken ze de spits van de kathedraal op die haar hoge toren trots in het blauw priemt. De oh´s en ah´s beklemtonen hun bewondering en in een lange rij verdwijnen ze in het stadsgewoel.

    Ik kreeg vandaag als dagkaart "De Geliefden". Een hele mooie, liefdevolle kaart die de Liefde symboliseert. Ik kon een fijne, rustige dag verwachten en zo is het ook. Het is warm vandaag. Het is bloedheet. De thermomter in mijn appartementje staat op 30°. Te warm om veel te doen; gewoon dus rusten en lief zijn voor jezelf en je medeschepselen. De rust in je leven, in deze dag dankbaar aanvaarden. 

    Jammer genoeg is er op het nieuws het drama met het neergeschoten vliegtuig. Een klein wrang gevoeletje wurmt zich tussen het behaaglijke. In het leven van heel veel mensen, zeker van heel veel Nederlanders is het nu storm, is het vloed, zijn er de beukende golven, zijn er de tranen. Een tranenvloed.

    Laten we met z´n allen vragen om meer Liefde en Vrede in de wereld. Ik heb het al zo vaak gevraagd en ben zo dikwijls teleurgesteld, net zoals U....Maar laten we het opnieuw vragen en opnieuw proberen.

    Net zoals ik zal proberen dit blog weer aan te pakken.

    18-07-2014 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    19-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijmering over verlichting

      Christ's Entry Into Brussels in 1889

    In mijn vorig berichtje waarin ik mijzelf de vraag stel of dit een terugkeer is op het seniorenblog, beschreef ik een beetje mijn lichamelijke toestand. Er staat iets heel eigenaardigs in dit berichtje en waarschijnlijk leest iedereen er overheen. Het gaat over de ogen, nl.:  het zicht is verbeterd. Er valt meer licht in mijn ogen waardoor het zicht is verbeterd. Er wordt veel geschreven en gediscuteerd over het woord "Verlichting". Wat betekent "verlichting" nu eigenlijk. We staan zo dikwijls niet stil bij bepaalde woordspelingen.
    Ik heb begrepen dat verlichting optreedt na veel nadenken, na veel mediteren, na het begrijpen waarom zich bepaalde moeilijkheden voordoen.
    Boedha kreeg "verlichting" nadat hij zeer lange tijd onder een boom had gezeten om na te denken, om te mediteren, zeg maar. Grote spirituele leiders worden "verlichte zielen" genoemd.

    De ziel groeit in liefde en wijsheid (eigenlijk opent hij zich meer en meer), terwijl wij door het leven gaan. Nu kan de mens twee kanten opgaan; ofwel verhardt hij zich en bouwt muren rond zijn diepste innerlijk ofwel begint hij steeds meer "in te zien" dat Liefde voor elkaar, voor de medemens, voor het dier en de natuur, het belangrijkste element is.
    Ooit heb ik geleerd dat wanneer iemand eensklaps een totale verlichting zou krijgen, (en daar nog niet klaar voor is), de persoon zou verbranden door de intensiteit van de energieën die hem zouden doorstromen. Met kleine stapjes, met kleine druppeltjes boeken we voorzichtig vooruitgang of takelen we langzaam af. Aan ons de keus!
    De laatste maanden begin ik nu soms "het ware gelaat"  van personen te zien. De allereerste keer schrok ik geweldig. Ik begreep het ook niet. Waarom kreeg die aardige mevrouw ineens een verschrikkelijk masker en waarom veranderde het gezicht van een aardige man in een schrikwekkend gelaat.
    Ergens moet die uitdrukking van "zijn ware gelaat"laten zien" vandaan komen. Het moet dus nog gebeurd zijn in het verleden en nog bij mensen gebeuren. Er moeten meer mensen zijn met die ervaring....het is griezelig en tegelijk leerrijk. Spijtig dat het bij mij zo laat in het leven plaatsvindt; dit vermogen had me veel verdriet en ellende kunnen besparen....De naïviteit om iedereen aardig te vinden en van niemand kwaad te denken, de wil "to please" zou met dit vermogen nooit "te" geworden zijn! Maar het zal mijn weg wel zijn, de kosmische voorzienigheid heeft voor ieder van ons zo z´n plan.....
    Mijn klein zieltje heeft waarschijnlijk toch een klein stapje voorwaarts mogen doen. Door alle strijd en leed is een nieuw talent geboren.
    Er wordt gezegd dat grote kunstenaars "grote zielen" zijn. Zoals Rembrandt het Licht in zijn schilderwerken kon leggen was uniek; zoals Beethoven het Licht in zijn muziek kon laten klinken was een wonder, zoals Rodin zijn beelden kon belichten, uit een stuk marmer te voorschijn kon toveren, was magnifiek, en zo kun je honderden voorbeelden aanhalen....
    Ik bleef hangen met mijn gedachten bij de schilder Ensor. Bekijk zijn schilderijen en je zult zien hoe hij de mensen zag!
    Je kunt het draaien of keren zoals je wilt: het leven is een wonder; bij iedere kromming op je weg kom je iets nieuws tegen. De levenslessen die je worden voorgeschoteld en die je meestal zelf schept met je minder goede eigenschappen, zijn eigenlijk cadeaux, maar gemakkelijk is het niet om toe te geven dat het gebrek aan liefde voor je medemens doorgaans het conflict veroorzaakt.

    19-04-2012 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (7 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    15-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wederkeer?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen  

    Lang, te lang heeft mijn seniorenblog  "Marijcke´s Mijmeringen, stilte gekend. Een stilte die voortkwam uit mijn diepere zelf. Ik had geen zin meer om mij op mijn blog te uiten. Het mijmeren over het leven werd me te zwaar. Marijcke´s Mijmeringen werden te zwaarmoedig. 
    Zolang een blog "leuk" blijft, "oppervlakkig", vindt men het plezierig om te lezen hoe een seniorendame met haar labrador Chiara door Antwerpen dwaalt en af en toe op een rustig plekje in die drukke en bruisende stad, mijmert over wel en wee. Het wee begon echter zwaar door te wegen. Ik zette enkele zieleroerselen op mijn blog. Dat was hier en daar tegen het zere been. Je mag niet te eerlijk zijn, niet te veel zeuren en met een opgewekt masker door de dagen strompelen, terwijl je eigenlijk letterlijk en figuurlijk niet meer op je benen kunt staan...
    Als spiritueellevend mens (zo probeer ik toch te leven!), weet je deksels goed dat de mens hier op aarde is om bepaalde levenslessen onder de knie te krijgen. Dat die lessen soms heel zwaar zijn, is een ferme uitdaging die je overmoedig en enthousiast aanvaardt totdat je er midden in zit en van ellende geen kanten meer op kunt. Een prachtige vluchtheuvel is dan "ziekte". Lekker "ziek" worden. Hèhè, eindelijk kijkt er eens iemand naar je. Is er een beetje bezorgdheid om je. De dokter komt, en met een beetje geluk, geeft hij of zij de juiste medicijnen die het lichaam versterken en je doen herstellen. De pijn en de teleurstellingen die zich in je hoofd en hart hebben opgestapeld, ja, die moet je zelf aanpakken. Het loslaten van negatieve ervaringen is een moeilijk en langdurig proces en juist als je denkt dat je brandschoon bent, komt de volgende dreun!
    En daar ga je weer. Plat tegen de grond. In de Tarotkaarten is er een kaart die een persoon laat zien die door tien zwaarden aan de grond is genageld.Je zou denken dat de situatie hopeloos is. Dan vraagt
    de maker van de Tarotkaarten dat je je zin voor details boven haalt. 
    Wat zijn de details? De achtergrond van de kaart is donker, zwart, grotendeels, maar als je goed kijkt, zie je dat er een licht ochtendgloren is. Het zwart van de nacht moet wijken voor de opkomende zon, voor het licht. 
    De hand aan de uitgestrekte arm van de vastgenagelde man heeft ook een boodschap. Zijn vingers geven het symbool van "hoop" aan. 
    Uit zijn steekwonden vloeit bloed. Hij kan zich laten gaan en zich laten leegbloeden of hij pakt het sprankje hoop op Licht aan. Hij sterft of krabbelt overeind. Als het "goed" is gebeurt beide. Men sterft een beetje en krabbelt dan weer overeind. Het overeind krabbelen is gebeurd. Het lichaam dat er al 75 jaren van trouwe dienst op heeft zitten, is wat gekrompen, is 20 kilo lichter geworden, de ogen zijn verbeterd, de oren verslechterd en de benen draaien elke dag een heleboel kilometers. Hat hart heeft veel leed doorstaan, maar de geest laat zich nog altijd niet verslaan. Ik begrijp nu dat bepaalde zaken gebeuren om het zieleniveau op een hoger niveau te krijgen, mijn zieleniveau, maar ook dat van de mensen rondom mij en daar kan ik nu om glimlachen; het wordt me met de dag duidelijker.....laat ze maar doen die kosmische krachten. We worden er allemaal wijzer van. Aan het einde van het leven komen we allemaal voor de troon van het Almachtige te staan en dan zal ik met het schaamrood op mijn kaken zeggen: "Heer, ik heb te veel liefgehad, te veel vertrouwd op het goede in de mens; ik was te naief en te veel van goede wil."
    Het woordje "te" is nooit niet goed. Een mens moet de juiste balans vinden. Ik heb ze niet gevonden en ik denk dat ik de balans nooit zal vinden. Mijn sterrenbeeld is Tweelingen, het meest naïeve teken van de dierenriem...het meest speelse; het wordt vergeleken met een vlinder die van bloem tot bloem fladdert om van de zoete nectar te genieten. Bij hevige onweersbuien en kletterende regenvlagen worden bij de vlinder de tere vleugeltjes gekwetst. Het prachtige insect wordt tegen de grond gesmakt. Zwaarden tien.
     
    Van het ras de labrador, (mijn hond Chiara is een labrador), wordt gezegd: deze hond heeft een grote wil "to please". Wel, Chiara en ik, we zijn voor elkaar geschapen. En ook ik heb, juist zoals Chiara de neiging om terug te blaffen wanneer ik me aangevallen voel.
    Als ik daardoor verkeerd geleefd heb, het zij zo, hier sta ik, ik kon niet anders......met een beetje geluk komen Chiara en ik misschien samen in de hondenhemel terecht.

    15-04-2012 om 00:00 geschreven door Marijcke

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    Tags:
    >> Reageer (1)


    Archief per jaar
  • 2018
  • 2017
  • 2015
  • 2014
  • 2012
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006

    http://www.schrijverspunt.nl/

    Over mijzelf
    Ik ben Cauwe Marijcke
    Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
    Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
    Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium. Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.


    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    ekaya_das
    blog.seniorennet.be/ekaya_d
    Foto


    undefined

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.



    Foto



    Ik hou van de natuur in al zijn facetten.
    Foto

    Dit is dus mijn mobilehome, mijn huisje op wielen, mijn toevluchtsoord!
    Foto

    Heerlijk grasduinen met Klaartje in de buurt van Rocanje.
    Foto

    Mijn zoon en chauffeur Frank!
    Gastenboek
  • de tachtigers
  • Beste blogmaatje
  • Een goeie warme dinsdag
  • Goeiedag Maijcke
  • verjaardag

    Reacties, vragen of commentaar?


    Blog als favoriet !


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    Foto

     

    Op Goede Vrijdag in Frankrijk. Storm aan de kust. Cape Gris Nez.

    Foto

    Dit zijn Jano, mijn jongste kleinzoon en mijn hond Klaartje in het woud van Herenthout!
    Foto

    En dit is Nicky, mijn jongste kleindochter. Ze mag er zijn, hè?
    Foto


    Foto

    forum

    Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum


    Mijn favorieten
  • www.schrijverspunt.nl

  • Willekeurig SeniorenNet Blogs
    leopoldsburg
    blog.seniorennet.be/leopold
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    pipopke
    blog.seniorennet.be/pipopke

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!