België zit naast de greep van de koudegolf in de greep van een proces. Met de indrukwekkende titel : de moord op de kasteelheer. Het lijkt wel een roman. Ik zou nu graag een dochter willen zijn van de beroemde advocaat die de moordenaar verdedigt, want dan zat ik met mijn neus op de feiten en kwam ik alle details te weten zodat mijn roman up-to-date zou zijn. Ik hang nu af van hetgeen de media over onze hoofden strooit en daar heb ik moeite mee. Ik wil niet alle verslaggevers over één kam scheren, maar er zijn individuen bij die zich beter aan het romanschrijven zetten gezien hun fantasie zonder grenzen.
De kasteelheer is vermoord, in de hal van zijn kasteel, onder de grond gestopt, niet ver van zijn grondgebied en uiteindelijk weer opgegraven door de dienaars van de wet.
Het motief? De kasteelheer zou zich niet netjes gedragen hebben tegenover zijn nageslacht. Ik moet er geen tekening bij maken zeker? Ook hier viert de fantasie hoogtij. Een bekommerd familielid besliste de losbandige vader een kopje kleiner te maken. Zelf wilde hij zijn handen niet vuil maken dus zocht en vond hij een huurmoordenaar en wel in ons buurland Nederland.
Het vervelende van de hele zaak is dat de huurmoordenaar ondertussen al voor de hemelse rechtbank is verschenen. Ik hoop voor hem dat het hemels gerecht mild en reachtvaardig is geweest. Dat zullen we nooit weten...
Tijdens de aardse rechtspraak wordt er op aan gedrongen de opdrachtgever vrijspraak
te verlenen.
'Hij handelde onder een onbedwingbare dwang en beschermde aldus zijn kleinkinderen.'
In mijn brein, bekrompen wellicht, woekert een conclict dat mij heet van woede maakt . Waar de koudegolf geen vat op heeft.
Een onbedwingbare dwang om ons hele rechtsstelsel een kopje kleiner te maken viert hoogtij.
Veertien jaar lang begint mijn dag met het uitlaten van mijn labrador, die ik in deze koude ochtend ver van mijn bed zou willen plaatsen. Onwillig en treutelig verruil ik mijn pyjama voor wandelkledij op een koude februari-ochtend. Ik vraag me af wat de buren van mijn outfit zullen denken. Twee dikke lange broeken, drie warme truien, een vest met een idiote puntcapuchon, een totaal uit de mode kniehoge nepbontjas. Dit alles maakt van mij een vreemdsoortige figuur die over de met rijp bedekte grond, op oude afgetrapte sportschoenen van mijn kleinzoon, achter de hond aansukkelt. Een plastieken zakje voor het kakje in aanslag. De wind bijt ongenadig in mijn neus die prompt laat voelen dat ie gesnoten wil worden. Het stuk grond waarop ik loop is het dak van 'de konijnentunnel', zoals de ondergrondse pijp wordt genoemd die Antwerpen-centrum met het buitengebeuren verbindt. Onder mijn voeten raast het verkeer in een smalle tweebaanspijp. 's Morgens verdringen de auto's zich om zich in het stadsgewoel te storten, 's avonds spuwt 'de konijnenpijp' al dat 'gespuis' weer naar buiten.
Het ruikt lekker fris, naar de geur van de Schelde, van de aarde en de bevroren regen. Ik weet : in de tunnel stinkt het van jewelste. Konijnen zouden allang hun pijp breder gemaakt hebben of verhuisd zijn naar rustiger oorden. Maar waar kan een bevolking van meer dan half miljoen mensen naar toe? Bovendien Antwerpenaren zijn trots op hun stad, het historisch erfgoed, Rubens, haven, Grote Markt met Brabo, de legendarische fontein waar iedere toerist op de foto wil. Je krijgt ze met geen stok buiten. Ik heb het geprobeerd maar was na zes maanden heimwee terug. Op Antwerpen-Linkeroever waar rust en stilte heerst tussen de moderne hoge flatgebouwen boven op de tunnel. De kak is gedraaid. Op naar koffie nu.
Raak me niet aan want ik ontdooi van ijspegel tot natte zooi streel niet mijn lenden raak me niet aan het geeft ellende laat mij hangen hier in de kou voor ik smelt tot verlangen naar jou.
Raak me niet aan want ik ontdooi van ijspegel tot natte zooi.
Ik ben Cauwe Marijcke
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium.
Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.
Ik ben Cauwe Marijcke
