In mijn vorig berichtje waarin ik mijzelf de vraag stel of dit een terugkeer is op het seniorenblog, beschreef ik een beetje mijn lichamelijke toestand. Er staat iets heel eigenaardigs in dit berichtje en waarschijnlijk leest iedereen er overheen. Het gaat over de ogen, nl.: het zicht is verbeterd. Er valt meer licht in mijn ogen waardoor het zicht is verbeterd. Er wordt veel geschreven en gediscuteerd over het woord "Verlichting". Wat betekent "verlichting" nu eigenlijk. We staan zo dikwijls niet stil bij bepaalde woordspelingen. Ik heb begrepen dat verlichting optreedt na veel nadenken, na veel mediteren, na het begrijpen waarom zich bepaalde moeilijkheden voordoen. Boedha kreeg "verlichting" nadat hij zeer lange tijd onder een boom had gezeten om na te denken, om te mediteren, zeg maar. Grote spirituele leiders worden "verlichte zielen" genoemd.
De ziel groeit in liefde en wijsheid (eigenlijk opent hij zich meer en meer), terwijl wij door het leven gaan. Nu kan de mens twee kanten opgaan; ofwel verhardt hij zich en bouwt muren rond zijn diepste innerlijk ofwel begint hij steeds meer "in te zien" dat Liefde voor elkaar, voor de medemens, voor het dier en de natuur, het belangrijkste element is. Ooit heb ik geleerd dat wanneer iemand eensklaps een totale verlichting zou krijgen, (en daar nog niet klaar voor is), de persoon zou verbranden door de intensiteit van de energieën die hem zouden doorstromen. Met kleine stapjes, met kleine druppeltjes boeken we voorzichtig vooruitgang of takelen we langzaam af. Aan ons de keus! De laatste maanden begin ik nu soms "het ware gelaat" van personen te zien. De allereerste keer schrok ik geweldig. Ik begreep het ook niet. Waarom kreeg die aardige mevrouw ineens een verschrikkelijk masker en waarom veranderde het gezicht van een aardige man in een schrikwekkend gelaat. Ergens moet die uitdrukking van "zijn ware gelaat"laten zien" vandaan komen. Het moet dus nog gebeurd zijn in het verleden en nog bij mensen gebeuren. Er moeten meer mensen zijn met die ervaring....het is griezelig en tegelijk leerrijk. Spijtig dat het bij mij zo laat in het leven plaatsvindt; dit vermogen had me veel verdriet en ellende kunnen besparen....De naïviteit om iedereen aardig te vinden en van niemand kwaad te denken, de wil "to please" zou met dit vermogen nooit "te" geworden zijn! Maar het zal mijn weg wel zijn, de kosmische voorzienigheid heeft voor ieder van ons zo z´n plan..... Mijn klein zieltje heeft waarschijnlijk toch een klein stapje voorwaarts mogen doen. Door alle strijd en leed is een nieuw talent geboren. Er wordt gezegd dat grote kunstenaars "grote zielen" zijn. Zoals Rembrandt het Licht in zijn schilderwerken kon leggen was uniek; zoals Beethoven het Licht in zijn muziek kon laten klinken was een wonder, zoals Rodin zijn beelden kon belichten, uit een stuk marmer te voorschijn kon toveren, was magnifiek, en zo kun je honderden voorbeelden aanhalen.... Ik bleef hangen met mijn gedachten bij de schilder Ensor. Bekijk zijn schilderijen en je zult zien hoe hij de mensen zag! Je kunt het draaien of keren zoals je wilt: het leven is een wonder; bij iedere kromming op je weg kom je iets nieuws tegen. De levenslessen die je worden voorgeschoteld en die je meestal zelf schept met je minder goede eigenschappen, zijn eigenlijk cadeaux, maar gemakkelijk is het niet om toe te geven dat het gebrek aan liefde voor je medemens doorgaans het conflict veroorzaakt.
Lang, te lang heeft mijn seniorenblog "Marijcke´s Mijmeringen, stilte gekend. Een stilte die voortkwam uit mijn diepere zelf. Ik had geen zin meer om mij op mijn blog te uiten. Het mijmeren over het leven werd me te zwaar. Marijcke´s Mijmeringen werden te zwaarmoedig.
Zolang een blog "leuk" blijft, "oppervlakkig", vindt men het plezierig om te lezen hoe een seniorendame met haar labrador Chiara door Antwerpen dwaalt en af en toe op een rustig plekje in die drukke en bruisende stad, mijmert over wel en wee. Het wee begon echter zwaar door te wegen. Ik zette enkele zieleroerselen op mijn blog. Dat was hier en daar tegen het zere been. Je mag niet te eerlijk zijn, niet te veel zeuren en met een opgewekt masker door de dagen strompelen, terwijl je eigenlijk letterlijk en figuurlijk niet meer op je benen kunt staan...
Als spiritueellevend mens (zo probeer ik toch te leven!), weet je deksels goed dat de mens hier op aarde is om bepaalde levenslessen onder de knie te krijgen. Dat die lessen soms heel zwaar zijn, is een ferme uitdaging die je overmoedig en enthousiast aanvaardt totdat je er midden in zit en van ellende geen kanten meer op kunt. Een prachtige vluchtheuvel is dan "ziekte". Lekker "ziek" worden. Hèhè, eindelijk kijkt er eens iemand naar je. Is er een beetje bezorgdheid om je. De dokter komt, en met een beetje geluk, geeft hij of zij de juiste medicijnen die het lichaam versterken en je doen herstellen. De pijn en de teleurstellingen die zich in je hoofd en hart hebben opgestapeld, ja, die moet je zelf aanpakken. Het loslaten van negatieve ervaringen is een moeilijk en langdurig proces en juist als je denkt dat je brandschoon bent, komt de volgende dreun!
En daar ga je weer. Plat tegen de grond. In de Tarotkaarten is er een kaart die een persoon laat zien die door tien zwaarden aan de grond is genageld.Je zou denken dat de situatie hopeloos is. Dan vraagt
de maker van de Tarotkaarten dat je je zin voor details boven haalt.
Wat zijn de details? De achtergrond van de kaart is donker, zwart, grotendeels, maar als je goed kijkt, zie je dat er een licht ochtendgloren is. Het zwart van de nacht moet wijken voor de opkomende zon, voor het licht.
De hand aan de uitgestrekte arm van de vastgenagelde man heeft ook een boodschap. Zijn vingers geven het symbool van "hoop" aan.
Uit zijn steekwonden vloeit bloed. Hij kan zich laten gaan en zich laten leegbloeden of hij pakt het sprankje hoop op Licht aan. Hij sterft of krabbelt overeind. Als het "goed" is gebeurt beide. Men sterft een beetje en krabbelt dan weer overeind. Het overeind krabbelen is gebeurd. Het lichaam dat er al 75 jaren van trouwe dienst op heeft zitten, is wat gekrompen, is 20 kilo lichter geworden, de ogen zijn verbeterd, de oren verslechterd en de benen draaien elke dag een heleboel kilometers. Hat hart heeft veel leed doorstaan, maar de geest laat zich nog altijd niet verslaan. Ik begrijp nu dat bepaalde zaken gebeuren om het zieleniveau op een hoger niveau te krijgen, mijn zieleniveau, maar ook dat van de mensen rondom mij en daar kan ik nu om glimlachen; het wordt me met de dag duidelijker.....laat ze maar doen die kosmische krachten. We worden er allemaal wijzer van. Aan het einde van het leven komen we allemaal voor de troon van het Almachtige te staan en dan zal ik met het schaamrood op mijn kaken zeggen: "Heer, ik heb te veel liefgehad, te veel vertrouwd op het goede in de mens; ik was te naief en te veel van goede wil." Het woordje "te" is nooit niet goed. Een mens moet de juiste balans vinden. Ik heb ze niet gevonden en ik denk dat ik de balans nooit zal vinden. Mijn sterrenbeeld is Tweelingen, het meest naïeve teken van de dierenriem...het meest speelse; het wordt vergeleken met een vlinder die van bloem tot bloem fladdert om van de zoete nectar te genieten. Bij hevige onweersbuien en kletterende regenvlagen worden bij de vlinder de tere vleugeltjes gekwetst. Het prachtige insect wordt tegen de grond gesmakt. Zwaarden tien.
Van het ras de labrador, (mijn hond Chiara is een labrador), wordt gezegd: deze hond heeft een grote wil "to please". Wel, Chiara en ik, we zijn voor elkaar geschapen. En ook ik heb, juist zoals Chiara de neiging om terug te blaffen wanneer ik me aangevallen voel. Als ik daardoor verkeerd geleefd heb, het zij zo, hier sta ik, ik kon niet anders......met een beetje geluk komen Chiara en ik misschien samen in de hondenhemel terecht.
Ik ben Cauwe Marijcke
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium.
Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.
Ik ben Cauwe Marijcke
