de tachtigers

Onze Facebook groep

Mijn eerste roman

WELKOM, MIJMER JE EVEN MEE?

Inhoud blog

	De moord op de kasteelheer
	Konijnenpijp
	IJSPEGEL

	Ik ben je vrouw - gedicht - schrijfopdracht van Schrijven-on-line

Ik zit graag met mijn neus in de boeken.

Zoeken met Google

Rondvraag / Poll

zal ik in mijn mijmeringen verder gaan met astrologische sprokkels?

Nieuws GVA

	Met dank aan Major Tom: hoe één liedje (en een reclamevideo van Adidas) de Duitse nationale ploeg weer op de rails hielp
	Vandaag op het EK: vanaf nu twee wedstrijden op hetzelfde moment (en vandaag zelfs niets om 15 uur of 18 uur)
	Onze sterren voor het BK bij de vrouwen: de enige tegenstander van Lotte Kopecky is zichzelf en pech onderweg
	Onze sterren voor het BK bij de mannen: wordt het Merlier versus Philipsen? Of zet Van Aert nog eens de puntjes op de i?
	Max Verstappen luidt noodklok over Red Bull: “We komen nu al weken snelheid tekort”
	Beiaardier Ludo begint weer aan zijn zomerse reeks concerten op het Kiel: “Van Mozart tot Queen”
	“Hier moeten alle kinderen op schoolreis komen”: schrijver Bart Van Loo tipt verborgen ruïne in Vlaanderen
	Stan Devriese (22) vestigt nieuw wereldrecord ‘wheelie in een rolstoel’
	Agnes is super-supporter van Rode Duivels: ”Mijn leeuwke volgt alle matchen sinds 1986”
	Julie Vanloo helpt Washington Mystics aan (stevige) derde zege in de WNBA

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Willekeurig SeniorenNet Blogs

rocky
blog.seniorennet.be/rocky

Een interessant adres?

de tachtigers

een allegaartje van proza en poëzie

25-05-2006

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Mijmeringen over het oudste beroep ter wereld

Ze zat voor het venster in haar opzichtige, lustopwekkende kledij en keek naar de traag voorbij rijdende auto´s, met daarin mannen die, gedwongen door hun sexuele drift en onvervulde verlangens, haar op hun beurt bekeken. Taxerend, brutaal, hongerig.
Ze was eraan gewend. Het deerde haar niet meer. Ze hoopte dat er vlug zo´n getermonteerde man zou binnen komen. Dan kon ze aan het werk. Ze zou haar ogen sluiten en haar benen openen. Ze zou niets voelen, niet in haar hoofd, niet in haar hart, niet in haar onderlichaam. Na afloop zou ze wel het geld voelen en zorgvuldig opbergen. Met dat geld zou ze een gevoel van veiligheid krijgen. De zekerheid dat ze voedsel, kleding en warmte zou hebben. Een zekerheid die ze vroeger als vanzelfsprekendheid had gevonden. Een vlammend houtvuur, een goed gedekte tafel, een warm gezellig, breed bed, met daarin liefhebbende lippen en strelende handen.
Het was haar alles ontglipt.
In de linnenkast, tegen de achterwand verscholen, bewaarde ze de oude krantenknipsels waarmee haar zekerheden waren verdwenen, die haar leven verwoest hadden.
In het begin had ze het niet kunnen geloven dat het haar man was die als opvoeder kleine jongetjes had gemarteld en misbruikt. Ze was in paniek naar haar vriendin gevlucht nadat woedende buren en ouders, stenen, speeksel en scheldwoorden door haar vensters hadden geslingerd. Maar na een paar dagen had ze ook in de ogen van haar vriendin afschuw gevonden. Afschuw die het medelijden met haar en haar gebroken bestaan stilaan oversschaduwde.
Hier, in de buurt waar vrouwen het oudste beroep van de wereld uitoefenden, was ze enigszins veilig. Hier had iedere vrouw haar eigen drama, haar vervlogen geluk.
Automatisch beantwoordden haar vingers de gebarentaal van een geïnteresseerde klant. Ze schoof de gordijnen voor het venster. Het zachte motorgeronk op de achtergrond stoorde haar niet. De buitenwereld lag altijd op de loer. Ze had ermee leren leven.
De klant was mager, proper, goed gekleed, een veertiger. Hij zette zich op de rand van het bed en sloeg zijn ogen naar haar op.
Ze had gedacht dat ze niets meer kon voelen dan de zachte ruwheid van een bankbiljet, de koude gladheid van munten. Ze had zich vergist. Een steekvlam, een diepe emotie doorstak haar. Die ogen kende ze. Vroeger hadden ze het helblauw van een wolkenloze hemel weerspiegeld. Nu waren het grauwe wolkenvelden, zwanger van mist en regen.
Sprakenloos staarden ze elkaar aan.
Dan gleden zijn ogen van haar gezicht zeg, haakten zich vast aan haar lichaam met de opzichtige, ordinaire lingerie om zich tenslotte beschaamd op de grond te richten. De smalle nek diep gebogen.
"Koen?", Haar stem zweefde ijl door het schemerdonker van de kamer.
"Wat kom je doen? Wat zoek je?"
Zijn handen zochten in de binnenzak van zijn regenjas en legde aarzelend, ietwat beverig, een stapeltje bankbiljetten op de tafel naast het bed.
"Verdiend en gespaard terwijl ik vast zat. Ik dacht.....Ik......Het spijt me......Misschien kun je het gebruiken?"
Zacht en aarzelend was zijn eens zo welluidende stem.
Aarzelend waren ook zijn gebaren terwijl hij de deur uitging. En zacht was het geluid waarmee hij de deur achter zich sloot.
Ze schoof haar gordijnen niet meer open. Ze had die dag genoeg verdiend.

Uit mijn onuitgegeven bundel "korte verhalen".

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Archief per jaar

	2018
	2017
	2015
	2014
	2012
	2010
	2009
	2008
	2007
	2006

http://www.schrijverspunt.nl/

Over mijzelf

Ik ben Cauwe Marijcke
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is dichteres, schrijfster, astrologe, medium.
Ik ben geboren op 10/06/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: astrologie beoefenen, met de tarotkaarten bezig zijn, lezen en studeren vooral over de kunst en psychologie, wandelen met de hond, veel in de natuur zijn en natuurlijk....interesse hebben en tijd maken voor mijn 4 kinderen, 4 schoonkinderen en 4 kleinkind.
Ik zou het prettig vinden om met gelijkgestemde zielen in kontakt te komen via dit modern medium. Verder schrijf ik graag, maak ik af en toe een gedichtje en zou dat graag met mijn toekomstige blogvriendinnen en blogvrienden delen.