Waar was ik gebleven? Ach ja, mijn DADA'S... Het plezante aan een blog is dat "niemand" die leest en je alle frustraties en kritieken kwijt kan. Naar het schijnt werkt het voor gefrustreerde huisvrouwen om via "Face Book" of andere forums onder dekking van hun schuilnaam, wraak te nemen op hun vriend of man, door expliciet hun slippertjes te beschrijven. Dit zou sessies bij een psychiater uitsparen...GOED TOCH? Maar soms gaat dit wel héél ver...als er ook al doodsbedreigingen bijkomen omdat je gezicht teveel te zien is in "De Slimste Mens" bv. Maar op je kop laten zitten op TV, mits spitse HUMOR...kan ook tot omgekeerde effecten leiden, neem bv Bart De Wever.
Het jaareinde bij mijn favoriete theater BOURLA was ook héél speciaal nl het stuk "Titus Andronicus" een komedie van het bloed een samenwerking van Toneelhuis, KVS en Olympique Dramatique die een wel zéér vrije bewerking maakten van het meest beestachtige stuk van Shakespeare. Als jarenlange toneelfans zijn mijn vriendin en ik heel wat gewend en hebben we al véél te zien gekregen. Maar deze keer ging het ver...De Hel die op het einde losbarste, het geweld en de fantasierijke martelingen, zoiets hadden we nog niet gezien. Chapeau voor de acteurs die gestalte moeten geven aan die personages, naakt ingesmeerd met bruine siroop, op een tafel liggend versierd met pluimen en fruit en de foltering met de stokjes zal ik maar niet vertellen....Degenen die nieuwsgierig zijn moeten maar zelf gaan kijken.. Trouwens, het viel op, in het publiek waren veel homo's te bespeuren.
Verder waren er nog de obligate Kerstconcerten...Hier even een pluim voor de Evenementen Kalender van het OCMW, die aan veel van ons de gelegenheid biedt om goedkoop en soms ook gratis op stap te gaan.
Het was ook een goed jaar voor de Vlaamse Filmen met oa. De SM-rechter, De Helaasheid der Dingen, Dossier K, enz. Het was genieten...
Ik ga het JAAR VAN DE ANGST afsluiten met de hoop dat velen van ons ontsnapt zijn aan de soorten GRIEP (varkens/geiten enz) ook aan de crisis.
Waar was ik gebleven...? Ach ja, DE CULTUUR. Mijn dada's: OPERA - THEATER - BALLET - CONCERTEN - FILM enz...;enz.... Het nieuwe operaseizoen heeft mij nog niet echt kunnen bekoren. Héél erg keek ik uit naar "Butterfly", prachtige stemmen, goede vertolkingen, maar....DIE MODERNE DECORS maken de romantiek kapot. De 1ste scene was de boot ZO HOOG dat wij op het 1ste balcon enkel halve lichamen zagen van de zangers...Kan die regisseur OOK EENS NIET VAN BOVEN GAAN KIJKEN ? En dan de eerste huwelijksnacht liggend op een STUK DECOR op de grond, héél ongemakkelijk....Akkoord het mag eens iets anders zijn, moderner, maar het mag geen afbreuk doen aan de romantiek. Gelukkig was dat wel anders bij de opvoering van "Samson en Delhlia" daar waren de decors modern, maar mooi en met een héél GROOT BED op de seine.... Voor onze Nieuwjaar kregen we "Candide" van L. Bernstein. Het reclamefilmpje was veelbelovend en de verwachting weerom hoog. Weer prachtige stemmen, orkest in goede doen, maar weer wat miezerige enscenering, die wat pover uitviel om ons in eindejaarsstemming te brengen. Ook de tekst en inhoud waren niet van die aard, niet bepaald opwekkend....Bernstein moet dit stuk gebruikt hebben om zijn frustraties in kwijt te kunnen als geestesgenoot van Voltaire's bijtend cynisme. Geef mij dan maar "West Side Story".
Geen weer om buiten te komen...de sneeuw van gisteren is vastgevrozen en het is glad. Dus hoge tijd om te bloggen en het jaar 2009 af te sluiten.
Het jaar 2009 dat zo slecht begon...Het jaar waarin ik de kaap van 70 heb overschreden.... Het jaar dat mijn haren (gedeeltelijk) uitvielen van verdriet...Verdriet om een onbeantwoorde LIEFDE en dit is wel één van de ergste zaken om mee te maken in je leven. Het is ook iets waar je jezelf niet kunt tegen wapenen, het gebeurt gewoon. Soms wou ik dat ik geen gevoelens had, maar dat maakt je leven wel héél arm. Leven bestaat uit vreugde en verdriet, uit hemel en hel, maar soms verlang ik enkel naar de hemel zonder de hel...als dat zou kunnen. Het jaar ook dat mijn enigste familielid die ik nog regelmatig zag en de zoon van mijn Peter, mijn neef Wilfried, op zijn 72ste bezweek aan kanker. Hij was zo'n mooie, krachtige man, zo zonde....Wat zal ik je missen, met jou bleef Bornem nog een beetje in mij leven. Het jaar dat ook twee van mijn beste vriendinnen hun gevecht met kanker begonnen, ene met borstkanker en de andere maag/darmkanker. Gelukkig zijn beide genezen verklaard. Het kon nog erger...een andere vriendin heeft Alzheimer. Dit is nog moeilijker te aanvaarden. Maar ook weer het jaar van nieuw leven, bij de dochter van mijn Kalmthoutse vriendin kwam een 2de dochtertje Karolien. Een jaar waarin onze werkgroep CMO (Cultuur en Maatschappelijke Ontwikkeling) MEER inspraak vroeg en MEER wil werken....Hopelijk kan dit in 2010 en gaan we een actief jaar tegemoet.
