Het is een feit, ik verwaarloos mijn "blog". Mea Culpa, heb ondertussen ook een site of FACE BOOK en ook dat is een blok aan mijn been. Geef nu toe...wat is het nut van vrienden toevoegen die je van haar of pluim kent??? Misschien ligt het aan mij en kan ik "het" allemaal niet goed volgen. Het zal met de leeftijd te maken hebben. Heb leren autorijden op mijn 39ste, het van moetens en nu of nooit. Resultaat, heb nooit echt graag gereden. Het was een noodzaak toen en het kwam goed uit om overal te geraken. Vooral op de buiten (waar ik toen woonde) kon je niet zonder. Maar NU in de stad is het van minder belang. Zo was het ook met de komst van de computer, je moest mee met de tijd. Dus op mijn 69ste eraan begonnen, het was weer noodzakelijk wou je niet achter geraken (zoals zoveel van mijn kennissen). Het is zonder meer fantastisch interessant en je kan het niet meer missen, maar...of ik ooit een fanaat zal worden? Zolang die auto maar reed en de PC werkt zonder al te veel problemen, dan is het best OK.
OPERA:
Het seizoens is bijna afgelopen. Nog één te gaan nl "Peter Grimes" van B. Britten. Als afsluiter kijgen we altijd een hedendaags werk, hopelijk wordt het iets moois. De "Don Carlos" van Verdi was wel een prestatie van orkest, zangers en vooral het koor hadt een voorname rol. Naar mijn bescheiden mening was de regie rommelig, de decors en kledij ééntonig, de droom van de hofdame hilarisch nl een fuif in de 60tiger jaren. Wat dan ook boegeroep uitlokte, ook de happening met TV-schermen in de gangen en bezoek van de Kardinaal(inquisiteur) in de foyer, met de bedoeling de lange duur van de opera wat korter te doen lijken, ging de mist in. Daarentegen was de "Onegin" van P. Tsjaikovski naar Poesjkin héél mooi, alhoewel de twee geliefden niet tesamen komen, door de weigering van Tatjana om haar echtgenoot te verlaten. Wat ik vooral onthouden heb uit de inleiding die we vooraf krijgen, was "HET GELUK KAN OOK LIGGEN IN GEWENNING" Het is een zekere troost die men krijgt in een relatie als de passie en de grote liefde overgaan in "gewenning". Er was ook nog "Giasone" van Fr. Cavalli in een niet onaardige regie van een jonge Frans-Iraanse mevrouw Mariame Clement en prachtig gezongen hoofdrol door de Franse contratenor Christophe Dumaux. Alhoewel het niet direct mijn geliefde muziek is, heb ik me geen minuut verveeld en zowaar genoten van deze oude Barokopera in een modern kleedje.
De voorstelling van het nieuwe seizoen hebben we ook al gekregen Het thema "Mijn Orient" gaat ons meevoeren naar Oosterse sferen waar we volop ook hier van kunnen proeven. Op de avond zelf kregen we al een voorproefje, een klassiek Oosters ensemble moest onze goesting aanwakkeren om ons abonnement te hernieuwen, wel het miste zijn doel (bij mij ten minste) maar de klap op de vuurpijl kwam nog door een speech (van een nieuwe Belg) waarin hij stelde dat hij vooral en ik citeer "onze uitkeringen" kende. Wel, ik moest toch even slikken bij dit citaat. Maar ja, de Opera is ook weer iets dat ik niet meer kan missen. Al is hij bijna 50% duurder en zijn de zitjes boven echt niet om te relaxen, maar vergen een grote uithouding en zijn de stukken dat soms ook. Maar de "BAR" die we kregen (daarboven) maakt het weer goed.
VADER EN ZOON
Onlangs was er in Café Baba een jazzavond met oa vader en zoon Willy en André Donni. Ik weet dat de vader het (na geruuime tijd non-actief) wou doen om zijn zoon te steunen. Het resultaat was ontroerend mooi, Willy kan het nog, die NUAGES mocht er zijn, prachtig. Het resultaat staat op de website van café Baba, kijken dus.
Een ander vader-zoonpaar zag ik optreden in zaal ROMA, Jan en Jelle Decleir, met als gasten Roland en R. V.H.Groenewoud, kon niet slecht zijn. Maar wel echt luid in onze oren klonk de nieuwe groep van Jelle, de gierende gitaren leken wel op hardrock. Maar het optreden met vader Jan waar zij de Sinatra song brachten van "I love you" ging recht in je hart. Ook Roland en Raymond waren hun eigenste zelf (dus goed).
