De allereerste, die in mijn album schreef was natuurlijk mijn moeder. Zij gaf mij het leven en ondanks de oorlogsjaren zijn wij er toch nog goed door gekomen, weliswaar zonder mijn vader, die doodgeschoten werd. Van hem heb ik helaas dus geen aandenken in mijn album. Ik was nog een kleuter en je poezie-album kreeg je pas als je 6 jaar was. Toen was hij er al niet meer. Mijn moeder stierf op 56 jarige leeftijd, veel te jong, maar ik weet, dat zij ziet wat ik doe. In mijn ogen is er een leven na de dood. Dat weet ik uit een contact met haar ca 10 jaar geleden. Hier het gedicht van een moeder aan haar kind.

13-07-2007, 13:50 geschreven door Elizabeth

Je schrijft over de dingen, die vandaag de dag je aanspreken, maar wat schetst mijn verbazing én vreugde? Ik heb mijn oude poezie-album weer gevonden. En dan ga je weer even terug in die oude tijd, dat elk vriendinnetje een verhaaltje of gedichtje schreef in dit boekwerkje. Ik heb er ééntje gescand en het is gelukt. Vandaag de dag hoor je dat meisjes een vriendinnenboekje hebben, maar dat is heel wat anders. Vandaar deze oude herinnering, die, denk ik, nog menig senior en ik denk ook jongeren wel aanspreekt.
Ik ben benieuwd naar een eventuele reactie hierop.

13-07-2007, 13:22 geschreven door Elizabeth

Als de rek uit je broek het begeeft
En de broek is van goede kwaliteit
Maar je bent er niet op voorbereid..
Dan sta je ineens in je blootje.
Men schimpt en lacht,
Omdat je rek er uit is.
Ze zien niet die goede broek,
Wel je eenzame naaktheid.
Behulpzame handen
Trekken hem omhoog.
Zij zijn de rek.
Voor het LEVEN.

12-07-2007, 00:00 geschreven door Elizabeth

Oneindig

Onze "rollen"zijn nimmer uitgespeeld...
Geestelijk gaan we altijd verder...
Hoger en hoger...
Oneindigend.

11-07-2007, 00:00 geschreven door Elizabeth

De wereld te kunnen omvatten
Te begrijpen in zijn geheel.

Mensen te ontmoeten
Kleurig in vreemde taal.

Mengelmoes...smeltkroes.
Ieder zijn eigen weg.

Gedreven door iets.
Zoekende naar geluk.

Hebben en weer verliezen.
Volhardend...dan weer gelaten.

Het ego dat doorgaat
Op die kleine aardbol.

11-07-2007, 00:00 geschreven door Elizabeth

Een nieuwe weblog maken is altijd een uitdaging.
Toch is het er van gekomen, omdat ik een start in gedachten had.
Vandaar de titel Onze Gedachtenwereld.
In deze rumoerige wereld hebben we het niet altijd even gemakkelijk. Alle techniek ligt voor het grijpen, maar het geluk moet je zelf zoeken. Maar waar, vraag je jezelf af.
Op zichzelf een hele opgave, maar met een beetje goede wil en oefening kom je er meestal wel. Ook al is het vallen en opstaan. We hebben leren lopen en zo gaat dat met alle dingen, die je in het leven tegenkomt.
Het is nu laat en stop ik er voor vandaag mee, maar een aardig fotootje is ook niet weg. Ook dat is weer een probeersel mijnerzijds.

08-07-2007, 01:51 geschreven door Elizabeth