Dit is een versje of gedichtje over een heel eigenwijs bloempje....maar je kunt i.p.v. bloempje ook lezen ; mensje.
Wij mensenkinderen kunnen ook zo eigenwijs zijn en het altijd beter weten en goede raad van anderen in de wind slaan.
Het is geschreven door mezelf in de zomer van 1995.

Daar komt-ie dan:

Er was een blauw bloempje, die deed eigenwijs.
Hij liep uit het grasveld en ging ver op reis.
Hij wou niet meer blijven al op deze plek.
De bloemen, zij zeiden: jij bent stapelgek!!

Hij schudde zijn blaadjes en ging toch op stap.
Zijn wortels in klompjes, van klip-klap-klip-klap.
Met 'n knapzak vol eten ging 't lopen niet vlug...
Hij werd ook gevolgd door een héél dikke mug.

De zon ging snel onder en 't bloempje werd moe.
Hij schrok van 't loeien van 'n héél grote koe.
De koe zei: wat doe jij hier toch in mijn wei?
Het bloempje zei: ik wil graag wonen op de hei.

De hei is véél verder, sprak de zwarte koe.
Er is hier geen hei en je bent reuze moe.
Vraag aan de mug, hoe je verder gaan moet.
Dié weet, waar de hei is, dat weet hij héél goed.

De mug bracht het bloempje aan de rand van een bos.
Het bloempje ging liggen in een bedje van mos.
Zijn oogjes vielen dicht, 't was ook al nacht.
En op een eikentak hield de mug trouw de wacht.

De volgende morgen was hij ineens klaarwakker.
Waar is de mug, dacht hij....waar is mijn makker.
Hij keek goed in 't rond, maar zag geen eikenboom.
En plotseling wist hij: 't is allemaal een droom.

Hij was weer in 't grasveld en niet op de hei.
Rondom hem heen waren bloemen...hij was blij.
Geen knapzak te dragen op zijn bloemenrug.
Tóch dacht hij met heimwee aan de héél dikke mug.
                   -------------

Je kunt dit voorlezen aan kinderen van 8 jaar tot ver over de 80 jaar. Succes verzekerd.))
En als je kunt zingen.......wat let je....zing je eigen melodie op dit lieve versje.