Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
Vandaag reed ik naar het Heuvelland waar ik in Westouter het Stiltepad ging wandelen.
Westouter is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en sinds 1 januari 1977 een deelgemeente van de gemeente Heuvelland. Westouter is gelegen in de Westhoek, tegen de Franse grens. Westouter werd voor het eerst vermeld in 1089 als Wistaltare (Altaar naar het westen gericht). Op het grondgebied van Westouter werden voorwerpen uit het neolithicum aangetroffen. In 1069 werd Westouter een zelfstandige parochie, waarvan het patronaatsrecht toekwam aan het kapittel van Terwaan. Op het grondgebied lagen drie heerlijkheden, waarvan de heerlijkheid Westouter onder de Kasselrij Belle viel. In 1678 werd dit gebied onderdeel van Frankrijk en in 1781 kwam het weer bij de Oostenrijkse Nederlanden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog bleef het dorp in geallieerde handen, maar het werd wel verwoest door beschietingen, waarna herbouw volgde. Op 6 september 1944 werd het dorp bevrijd van de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Poolse bevrijders werden geëerd met de bouw van een kapel op het dorpsplein, gewijd aan de Zwarte Madonna van Częstochowa.
Het Stiltepad is geen gewoon wandelpad. Het nodigt je uit om stil te worden, te luisteren naar je ademhaling, het ruisen van de bomen, het fluiten van de vogels, het kabbelen van een beekje … Neem de tijd om even stil te staan, je ogen te sluiten en te luisteren ... naar jezelf en naar de omgeving. Merk je ook dat stilte leeft! Hangmatten, ligzetels en zitbanken – op enkele heel bijzondere plekken- prikkelen je zintuigen.Het Heuvelland is een prachtig gebied om te wandelen. Neem het van mij aan, het Stiltepad vertrekkend in de dorpskern van Westouter moet niet onder doen voor de andere wandelingen in de buurt. Flirtend tegen de Franse grens nodigt het wandelpad je uit om stil te worden en te luisteren naar je ademhaling , het ruisen van de bomen , het fluiten van de vogels en het kabbelen van een beekje. Het Stiltepad zo’n 13 km lang maakt hoofdzakelijk gebruik van het wandelnetwerk Heuvelland. Op zich hoef je maar de knooppunten te volgen met uitzondering van een stukje Douvevallei . Je komt van de ene verrassing in de andere te vallen. Vooral in het voorjaar kleurt het traject met bosanemoon, gele dotterbloem , blauwe wilde hyacint en gele primula waanzinnig mooi. Plankenpaden of vlonders zorgen dan eerder voor het avontuurlijke aspect en een best pittig traject. De beboste heuvels van de Zwarte Berg , de Rode Berg, de Baneberg en de Vidaigneberg zijn immers nooit veraf. Maar het feit dat je 5 natuurgebieden afwisselt met unieke vergezichten maken het Stiltepad zo bijzonder. De 5 natuurgebieden die je doorkruist zijn niet van de minste. In het natuurgebied Broekelzen tref je afwisselend bronbossen en graslanden. Het kronkelende Broekelzenbeekje is er je metgezel. Wat verder kom je in de Douvevallei. Hier moet je heel goed uitkijken voor de knooppunten, niet altijd correct. Er kwam wat zoekwerk bij de pas. Een gebied dat zich kenmerkt door holle wegen, knotbomenrijen, houtkanten en hagen. Ze ademen zowaar een sfeer van lang vervlogen tijden uit. Hier hoor je echt de stilte om je heen. Eenmaal de flanken van de Baneberg achter de kiezen duik je regelrecht het Hellegat op de Rodeberg in. De zeer steile flanken zorgen voor een adembenemend zicht en behoren tot de mooiste landschappen van het Heuvelland. Afsluiten doe je met de Sulferberg en de Goeberg. Net een tweeling opnieuw omringd door kletsnatte graslanden en bosjes. Je waant je in de poëziewereld. Maar de echte poëzie vind je ook onderweg. Hangmatten, ligzetels en zitbanken – op enkele heel bijzondere plekken – prikkelen al je zintuigen. Ze nodigen je uit om volop te genieten van het mooie panoramische zicht op de heuvelrij. En er staan ook haiku’s van dichter en streekkenner Geert de Kockere. Hier kan je dus rustig en ontspannend een dag lang volop al wandelend genieten. Tip : plof zeker eens neer in een van de stiltegebieden langs de weg . Hoor , zie en geniet rondom je.
Geniet even mee van enkele sfeer foto's
Dit zijn de knooppunten die je moet volgen voor deze heel mooie wandeling. Hier voor ons zie je het eerste paaltje met een knooppunt.
vanaf hier bijna 100% natuur.
Vele mooie vergezichten
Prachtig wandelen in het Heuvelland
Zicht op de Catsberg(antenne) Regelmatig wat knuppelpaden. Dit is hier knooppunt 8 en volg hier nr 14.
Ook regelmatig wat hobbelige paden.
Op en neer
Als je dit domein verlaat staan er geen paaltjes meer, je moet naar links gaan en volgen tot het 2°paaltje met de juiste nr(37) erop.
Je komt nu en dan enkele hangmatten tegen om eventueel wat uit te rusten en te genieten van de stilte of een mooi uitzicht. Mooie tekst. prachtig zicht op Loker
Een soort van amphitheater
Bloemen zijn bijna allemaal uitgebloeid.
Zicht op de Sulferberg
De laatste knuppelpaden van deze wandeling.
Nog een klimmetje en daarna vlak richting eindpunt.
Hier zijn we dan terug van deze heerlijke wandeling.
Vandaag voor het eerst een wandeling gemaakt,een samenwerking tussen de wandelclub Drevestappers uit Zonnebeke en de Wandelfederatie. Men kon inschrijven via strikte corona maatregelen(afstand houden aan de inschrijvingstafel en handen ontsmetten). Er waren geen rustposten voorzien zoals vroeger het geval was, maar op de parcours kon men iets drinken in een kroeg.
De start was vanuit het mooie Kasteelpark in Zonnebeke en de wandelaars konden kiezen uit 3 afstanden; 6km-13km en 23km.Wij gingen voor de grootste afstand. Het parcours liep richting Passendale waar we een café tegenkwamen aan de kaasmakerij. Vandaar eventjes het grondgebied van Moorslede betreden omdan zo terug te wandelen naar Zonnebeke. Er was veel verharde wegen deze keer, op het einde van de wandeling kregen we nog een deel van het Kasteelpark. Geniet even mee van wat sfeer foto's.
Zonnebeke is een Belgische gemeente in het zuidwesten van de provincie West-Vlaanderen, de streek die gekend is als de Westhoek. De gemeente omvat 5 deelgemeenten: Beselare, Geluveld, Passendale, Zandvoorde en Zonnebeke en telt ruim 12.500 inwoners. De plaatselijke bevolking spreekt van 'Zunnebeke'. De naam Zonnebeke komt van Sinnebeche. De eerste vermelding van Sinnebeche dateert van rond 1072. Dit staat in een oorkonde van de bisschop Drogo uit Terwaan. Hierin vraagt hij aan Fulpoldus, kastelein van Ieper, om in het reeds bestaande parochiekerkje een kapittel van drie kanunniken te vormen en te onderhouden. Hierdoor ontstond een klooster dat later zou uitgroeien tot de invloedrijke en machtige augustijnenabdij Zonnebeke. Iets verderop vestigde zich een benedictijnse vrouwengemeenschap, de Nonnenbosabdij. De godsdiensttroebelen dreven haar eind 16e eeuw tot een verhuis naar Ieper. De mannenabdij bleef zo'n goede 700 jaar het centrum van cultureel, bestuurlijk werk en economie van het dorpje, tot de Franse Republiek in 1797 alle kerkelijke goederen in beslag nam en verkocht. De paters werden daarna verbannen. Rond Zonnebeke hadden tijdens de Eerste Wereldoorlog heel wat gevechten plaats. In de deelgemeente Passendale bevindt zich het Tyne Cot Cemetery, de grootste Britse militaire begraafplaats ter wereld. In 2017 werd de Zonnebeke Church Dugout voor korte tijd voor het publiek opengesteld, een ondergrondse schuilplaats voor Britse soldaten onder de toenmalige kerk van Zonnebeke. Na de Eerste Wereldoorlog kwamen de gevluchte inwoners terug. De gemeente begon aan heropbouw. Architect Huib Hoste had er een groot aandeel in. Hij ontwierp namelijk de plannen van de Onze-Lieve-Vrouwekerk, maar ook de toenmalige gemeenteschool, de pastorij en een huizenrij in de Roeselarestraat. Architect Antoon Dujardijn uit Brugge tekende het gemeentehuis dat een heleboel vernieuwingen heeft meegemaakt. Hieraan gebeurden nog aanpassingen in 1975 en 1994 en kwam een nieuwe inkom met onthaal in 2011.
Prachtige vijver in het park.
Heerlijk rondje wandelen door het mooie park. Het historische kasteeldomein van Zonnebeke huisvest het Museum Passchendaele 1917, de gemeentelijke bibliotheek ‘De Letterschuur, de Koklikoo en de Toeristische Dienst van Zonnebeke. Dit is het ideale vertrekpunt voor een ontdekkingstocht doorheen Zonnebeke. Ook vertrekken er verschillende wandel- en fietsroutes langs autoluwe paden. Op minder dan drie kilometer liggen ondermeer het bekende Polygoonbos en Tyne Cot Cemetery, de grootste begraafplaats van de Commonwealth ter wereld. Naast de balie van het museum vind je in het bezoekerssalon alle nodige informatie, ook voor wie gewoon wil wandelen, fietsen of een plekje zoekt om lekker te eten. In het kasteeldomein kom je ook helemaal tot rust: een boek lezen op een bank in het park, hand in hand flaneren langs de vijver of even de tijd nemen om stil te staan bij de geschiedenis van WOI in de ‘Poppy gardens’, thematische tuinen die gewijd zijn aan de verscheidene naties die meestreden in de Slag bij Passendale. De Pou Maumahara, in 2019 geopend, herinnert aan de Maori inzet en slachtoffers tijdens WOI. Aan de rand van het park bevindt zich de Kerktoren van Zonnebeke die een prachtig uitzicht biedt over de ganse regio. De tentoonstelling “Getekend Landschap” vertelt je meer over het altijd veranderende landschap.
Een mooi gebaar van deze inwoner om even door zijn tuin te wandelen.
Regelmatig wat afwisseling tijdens de wandeling.
Tyne Cot Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog gelegen in het Belgische dorp Passendale. De begraafplaats ligt 2,1 km ten zuidwesten van het dorpscentrum en 1,7 km ten noorden van Zonnebeke. Er liggen meer gesneuvelden begraven dan op elke andere Britse militaire begraafplaats op het Europese vasteland. Het terrein heeft een oppervlakte van 34.941 m² en de Commonwealth War Graves Commission zorgt voor het onderhoud. De begraafplaats werd ontworpen door Herbert Baker in samenwerking met John Truelove. Een muur van zwarte vuurstenen keien, afgedekt met witte natuursteen, omgeeft hem. Het toegangsgebouw is eveneens uit zwarte vuursteen opgebouwd. Achteraan bevindt zich de halfcirkelvormige Tyne Cot Memorial met de namen van 33.783 vermiste Britse soldaten en, in een afzonderlijke apsis, nog eens 1.176 vermiste Nieuw-Zeelanders. Aan elk uiteinde van de Memorialmuur staat een paviljoen. Centraal op het terrein bevindt zich het Cross of Sacrifice, gebouwd boven op een bunker die vóór de verovering als Duitse commandopost dienstdeed. De Stone of Remembrance staat achteraan, tussen de Memorial to the missing en het Cross of Sacrifice. Twee bunkers bevinden zich aan de voorzijde van de begraafplaats, twee andere bevinden zich achteraan, onder de paviljoenen langs weerszijden van de Memorialmuur. In het toegangsgebouw bevindt zich het kastje waarin het register met de namen en de locatie van de graven. Er is ook een Visitors book waarin men een boodschap kan schrijven. Aan de buitenzijde van de ingang hangen drie gedenkplaten in het Nederlands, Frans en Engels. Ze vermelden deze tekst: "Deze grond werd voor eeuwig door de Belgische bevolking aan de geallieerde troepen geschonken, uit dankbaarheid voor hun inzet". Deze begraafplaats is een Open Cemetery, d.w.z. dat er nog stoffelijke resten uit de omringende slagvelden bijgezet kunnen worden. Op 6 november 2018 werden nog drie ongeïdentificeerde doden begraven, twee Australiërs en een Brit. Er liggen 11.957 doden begraven, waarvan 8.369 niet meer geïdentificeerd konden worden.
Enkele mooie vergezichten
Hier wandelen we door het nieuw aangelegd stuk van het park.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
