Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
Vandaag ging ik een wandeling maken in Kanegem. De wandelclub uit Tielt(Watewystappers) hielden er hun Tielt zomert.
Kanegem is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van stad Tielt. Het dorp ligt in het oosten van de provincie, tegen de grens met Oost-Vlaanderen. Het is een landelijk dorp met ruim 1000 inwoners. Het draagt de bijnaam "Bloemendorp" of ook "Groen Dorp".
Het beloofde een mooie dag te zijn, met ietsje meer wolken dab de dag ervoor. De tocht ging door in de parochiezaal, de wandelaars konden uit verschillende afstanden kiezen. Ik ging voor de langste afstand.
De grote afstanden gingen richting Poeke, waar ze een mooie lus moesten maken en daarna stapten ze richting Aarsele via enkele mooie doorsteekjes om finaal terug aan te komen in Kanegem.
De Sint-Bavokerk is de parochiekerk van Kanegem, in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het is een neobarokke kerk. Deze kerk wordt ook wel De kathedraal van te lande genoemd en is toegewijd aan Bavo. De vorige kerk werd voor het eerst in 966 vermeld en was vanaf 1126 verbonden met de Sint-Baafsabdij te Gent.
versierde gevel
Veel afwisseling tijdens de wandeling Zicht op Kanegem
Artemeermolen
Poeke is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Aalter sinds de fusies van 1977. Het dorp telde in 2006 546 inwoners. Poeke ligt op de grens tussen Zandig en Zandlemig Vlaanderen. Het is gelegen in de driehoek Tielt-Deinze-Aalter. Ten noorden van het dorpscentrum loopt de Poekebeek.Poeke heette in 1139 Poca. Volgens verschillende bronnen betekent poke zoveel als beek, een andere mogelijkheid is dat Poca afgeleid is van het Keltisch, daar betekent het aangenaam, mooi. Het dorp is ontstaan rond het kasteel, dat al in de 12e eeuw bestond. Ook de parochie is in die tijd gesticht door de heren van Poeke. Poeke was tot 1977 een zelfstandige gemeente en werd nadien deel van Aalter. Aangekomen aan de Parochiezaal in Poeke. Na iets te hebben gedronken begon ik hier aan de lus richting het kasteeldomein. De ingang van het domein.
Het kasteel van Poeke is een kasteel bij Poeke, een deelgemeente van Aalter in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Het gebouw is volledig omgeven door water en is zowel voor- als achteraan toegankelijk via een brug. Wanneer de eerste burcht op die plaats gebouwd is kan niemand achterhalen maar zeker is dat Poeke in 1139 reeds werd vermeld. Het gebouw heeft wel een voorname rol gespeeld in het conflict tussen Lodewijk van Male en de Gentenaars in 1382. In datzelfde jaar sneuvelde Eulaard II van Poeke, toen hij aan het hoofd van de grafelijke troepen bij de slag op het Beverhoutsveld de opmars van de Gentse milities trachtte tegen te houden, eerder hadden ze zijn burcht ingenomen. De kasteelheren van Poeke waren trouwe vazallen van de graaf van Vlaanderen. Zo was Anastasia van Oultre, tweede vrouw van Eulaard III van Poeke, hertrouwd met Robert van Vlaanderen, bastaardzoon van Lodewijk van Male. In 2021 werd het kasteel gekocht door Toerisme Vlaanderen
Bij een volgende Gentse opstand in 1452 tegen Filips de Goede, werd de burcht van Poeke ingenomen door de Gentenaars. De Bourgondische Jacques van Lalaing, een vooraanstaand ridder van het Gulden Vlies sneuvelde onder verdedigingsgeschut. Op 5 juli 1452 werd hij teruggenomen door de hertog en de aanwezige 87 Gentenaars werden opgeknoopt en het gebouw verwoest. De wederopbouw liet vermoedelijk meer dan een eeuw op zich laten wachten. Na het overlijden van Jan III van Poeke in 1563, kwam de heerlijkheid in het bezit van de familie de Mastaing, verre verwanten van de heren van Poeke. Jean de Jauche, heer van Mastaing verkocht de heerlijkheid in 1588 aan Philibert Delrye. Zijn zoon Christoffel Delrye verkocht de heerlijkheid in 1597 aan Jean de Preudhomme uit Rijsel.
In de periode 1658-1664 en in 1671 liet Marc-Antoine de Preudhomme dÿHailly werken uitvoeren. Of deze werken echt het uitzicht hebben veranderd kan men niet achterhalen wegens het ontbreken van bronnen en voorstellingen uit vroegere perioden. Later waren er nog ingrijpende werken gedurende de periode 1743-1752 door Charles Florent Idesbald de Preudhomme d'Hailly, burggraaf van Nieuwpoort, Oombergen, Sint-Lievens-Esse en Schoonbergen, baron van Poeke en heer van Neuville, Kanegem en Velaine (1716 - Parijs 1792). De tuin en het imposante park rond het kasteel werden ook aangelegd op initiatief van Charles Florent Idesbald de Preudhomme d'Hailly. In het park was er één centraal punt waarop verschillende dreven uitkwamen. Vanaf dat punt kon men de hele streek overzien. Zo was er een dreef die vanaf dat centrale punt naar het terras van het kasteel liep. Andere dreven gingen in de richting van de kerken van Poeke, Lotenhulle, Ruiselede en zelfs Aalter. De dreven gingen later grotendeels verloren door ontbossing, toen het de familie minder voor de wind ging. In 1872 ten slotte, werd het kasteel verkocht aan Victor Pycke de Peteghem. De laatste grondige verbouwing vond plaats in 1872-1875. Daarna maakte ik een mooi rondje door het park.
Paviljoen in aanbouw
Heel rustig en mooi om er te wandelen.
Nog een blik op het kasteel Aan de uitgang en nu op de terugweg naar de rustpost.
De kerk van Poeke Mooi pleintje Terug aan de rustpost. Na wat te hebben gegeten en iets gedronken, ging ik verder naar de volgende rust in Aarsele.
Zomerbar. Ook hier kregen de wandelaars mooie zichten
mooie zicht op de molen.
Terug veel afwisseling tijdens de wandeling
Mooie knotwilgen
Aangekomen te Aarsele. Na de rust nog een 5tal km te gaan tot Kanegem.
Terug enkele mooie zichten
Iedere wandelaar passeerde langs het standbeeld van Briek Schotte alvorens de startzaal te Albéric (Briek) Schotte, bijnaam IJzeren Briek (Kanegem, 7 september 1919 - Kortrijk, 4 april 2004) was een Belgisch wielrenner en ploegleider. In 1941 werd hij lid van wielerclub KSV DEERLIJK, dat grootheden telde zoals Marcel Kint, André Noyelle, Dirk Baert, Marc Demeyer, Patrick Lefevere, Dirk Demol, Johan Bruyneel, Eric Van Lancker. Hij won in zijn lange carrière tweemaal de Ronde van Vlaanderen (1942 en 1948) waaraan hij twintig maal deelnam, en werd twee keer wereldkampioen (1948 en 1950). Hij nam ook viermaal deel aan de Ronde van Frankrijk (1947 tot 1950) waarin hij in 1948 tweede eindigde achter Gino Bartali. Door zijn hoekige, werkende stijl was Schotte het type-voorbeeld van de Flandrien. Hij werd de Laatste Flandrien genoemd. Een beeld van hem als wroetende renner siert het dorpsplein van Kanegem sinds 1997 (beeld van Jef Claerhout). In Desselgem werd een plein naar hem genoemd. Na zijn actieve carrière als renner was hij nog een 30-tal jaar actief als ploegleider waar hij met zijn renners ook viermaal de Ronde van Vlaanderen won. Briek Schotte zette zich eveneens in voor het vrouwenwielrennen door bij de Flandria-ploeg een afdeling voor vrouwen te maken en te begeleiden begin jaren zestig. Hij regelde onder meer kledij en fietsen. Onder meer Nicole Van Den Broeck, Denise Bral, Rosa Sels, Christiane Goeminne, Marie-Thérèse Naessens en Louiza Smits reden voor de ploeg. Het Flandria-team stopte in 1979 omwille van het faillissement van de hoofdsponsor.[1] Briek Schotte stierf in 2004 op de dag van de Ronde van Vlaanderen en kreeg een begrafenis in stijl - hij werd de kerk binnen- en buitengedragen door acht wielergrootheden uit vier generaties, onder wie vier wereldkampioenen: Rik Van Looy, Benoni Beheyt, Eddy Merckx, Freddy Maertens, Roger De Vlaeminck, Eric Leman, Seán Kelly en Frank Vandenbroucke. Een wielerwedstrijd, de GP Briek Schotte, is naar hem vernoemd, deze wordt gereden in Desselgem, een deelgemeente van Waregem. Zijn graf is terug te vinden op de begraafplaats van Waregem, de stad waar hij ook ereburger van was. Schotte woonde jarenlang in deelgemeente Desselgem. In 2010 was Desselgem "dorp van de Ronde van Vlaanderen".
Het was een hele mooie wandeling ,een dikke proficiat aan de wandelclub uit Tielt.
Na jaarlijkse gewoonte organiseerde de wandelclub uit Wervik hun Barbecuetocht te Kruiseke.
Kruiseke of Kruiseik is typisch landbouwgehucht in de Belgische stad Wervik. De dorpskern - enkele erven, drankgelegenheden, winkels en een huizenrij - ligt een viertal kilometer ten noorden van het centrum van Wervik op 38 meter boven de zeespiegel in een heuvelachtige omgeving, bovenop de glooiing van de Leievallei. De naam Kruiseke zou teruggaan op het feit dat de eerste geloofsverkondigers de ingewortelde boomaanbidding niet konden uitroeien. Aan verschillende bomen werd een kruis aangebracht, waaronder de vermaarde eik tussen Wervik en Geluwe. De grote weg N8 Brussel-Kortrijk-Ieper-Kust passeert nabij de dorpskern. Kruiseke raakte bekend, toen het in het middelpunt van de gevechten van de Eerste Slag om Ieper lag. Het Duitse 16de Beierse reserveinfanterieregiment, waarbij Adolf Hitler diende, deed op 29 oktober 1914 een tweede poging door te breken in Kruiseke nabij Geluveld. Na drie dagen moesten ze de gevechten staken. Op 31 oktober 1914 veroverden ze Geluveld wel maar verloren daarbij meer dan de helft van hun manschappen. De volgende dag namen ze Wijtschate in, maar verloren Geluveld aan de Britten. Op 11 november 1914 vielen de Duitsers opnieuw Ieper aan via de Meenseweg (komende van Menen) ter hoogte van Kruiseke. Ze waren met hun 18.000 manschappen duidelijk in de meerderheid, maar konden de 8.000 Britten die hun de toegang ontzegden niet verslaan.De volgende dag viel de eerste sneeuw wat voor een adempauze zorgde. De manschappen groeven zich in en bereidden zich voor op de komende winter. Nadien schoof het front enkele kilometers verder op, zodat Kruiseke net buiten de frontlinies kwam te liggen, maar nog steeds in de gevarenzone. In 1918, bij het ultieme tegenoffensief, werd minder gevochten om en rond Kruiseke. Toch lag Kruiseke voor 90% in puin, en het was zelfs onmogelijk om de wegen te herkennen.[bron?] Vanaf 1919 werd Kruiseke door de eerste terugkomers weer opgebouwd. Bij de vastlegging van de taalgrens in 1963, werd het Vlaamse gehucht Kruiseke overgeheveld van de gemeente Komen naar de stad Wervik.
De start van de wandeling was vanuit de ontmoetingszaal de Knippelaar en de wandelaars konden uit een aantal afstanden kiezen. De grotere afstanden gingen richting Zandvoorde, waar ze een lus deden richting de Gasthuisbossen. De zon was al vroeg van de partij en het beloofde warm te worden.
Na gisteren te hebben gewandeld in Deurle, ging ik vandaag een wandeling in eigen gemeente doen. De plaatselijke wandelclub (de 12uren van Lauwe) hielden er hun Voettocht te Lauwe. Dus voor mij geen verplaatsing ditmaal.
Lauwe is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Menen. Tot 1977 was Lauwe een afzonderlijke gemeente. De deelgemeente had op 31 december 2006 8.346 inwoners.[2] De leuze van de deelgemeente is: Lauwe Leeft. Lauwe is gelegen aan de rivier de Leie. De plaats is ook bekend om de 21 julifeesten (Nationale feestdag van België) (Summer@Lauwe), inclusief vuurwerk, waar jaarlijks veel volk op afkomt alsook de uitgebreide jaarlijkse kerstmarkt.In 1917 werden voorwerpen van Gallo-Romeinse oorsprong gevonden, zoals een bijl en een slaghamer in silex. De Dronckaertstraat zou betrekking hebben op een heerweg van Roncq naar Kortrijk en verder. De naam Lauwe werd mogelijk in een boek van 804 aangetroffen, maar zeker in 1128 als Lauwa en in 1134 als Lauha. Het zou afkomstig kunnen zijn van aleu (lichtend) of in verband staan met Keltische benamingen voor water zoals lova (waterloop) en lavo (meer). De heilige Aubertus van Kamerijk (Obertus, †668) zou hier zijn gedoopt. Omstreeks 804 zou hier al een gehucht zijn geweest aan een doorwaadbare plaats over de Leie. In 1128 werd gewag gemaakt van de eerste bekende heer van Lauwe, Disderus van Halewijn. Deze was overste van het Sint-Pieterskapittel te Rijsel. Het patronaatsrecht van de kerk behoorde dat kapittel toe. Een romaans kerkgebouw zou omstreeks 1100 zijn gebouwd. Na de Slag bij Westrozebeke (1382) werden de goederen van de heer van Lauwe verbeurd verklaard. De heerlijkheid kwam in handen van de familie van Ghistelle en omstreeks 1430 door huwelijk van de familie van Halewijn. In 1544 kwam hij aan Philip de Croy. De laatste heer was Juliaan Louis Frans Bidé de la Grandville die tijdens de Franse Revolutie gevangen werd genomen en stierf in 1802. Tijdens de 19e eeuw groeide de bevolking, mede door de industrialisatie. Tussen 1838 en 1842 werd een spoorlijn aangelegd. In 1834 werd de Leie gekanaliseerd. Een brug naar Wevelgem kwam 1868-1869 tot stand en deze verving een veerdienst. In 1855 kwamen zusters vanuit Heule en betrokken een klooster. Ze leidden een school. In 1977-1978 werden klooster en school grotendeels gesloopt. Omstreeks 1900 ontwikkelde zich de vlas- en dakpannenindustrie. In 1898 kwam er een jacquardweverij, De Witte-Lietaer genaamd. Oorspronkelijk linnenweverij, werd na 1900 ook katoen verwerkt. Het groeide uit tot een der grootste weverijen van Europa, die vanaf de jaren '50 van de 20e eeuw meubelstoffen en autobekleding ging produceren. In 1910 werd dakpannenfabriek Lauwberg opgericht, die in 1965 werd gesloten.
De wandeling ging door vanuit de gemeenteschool de Wonderwijzer en de deelnemers konden kiezen uit een 6tal afstanden. Er was ook een zoektocht voor de kinderen.
Alle afstanden vertrekken langs de sportvelden van White Star Lauwe om daar de kleine afstanden te verlaten. Deze blijven in de gemeente om via het Kraaiveld en de dorpskern de startzaal terug te bereiken. De grotere afstanden stappen door de natuur en veldwegen naar de buurgemeente Marke, waar we een rustpost voorzien hebben in de rijksschool “Open Groen”. Na de nodige rust maken de 18 en 25km hier een lus door de natuur en rustige wandelwegen. Na de rust stappen ze dan terug samen met de 12km opnieuw door de natuur en langs de Leieboorden naar het eindpunt in de gemeenteschool.
Dit was een hele aangename tocht en heel veel natuur gekregen.
Vandaag kon ik een wandeling maken, ik reed naar Deurle waar de wandelclub uit Deinze er hun Dreventocht hielden.
Deurle maakt deel uit van de gemeente Sint-Martens-Latem en ligt in het Vlaamse deel van België. Deurle is een pittoresk dorpje vlakbij de rand van de Leie en werd in 1977 toegevoegd aan Sint-Martens-Latem. Veel bekende Vlaamse kunstenaars hebben in dit dorp genesteld in de buurt van een bos gewoond. Vandaag is het een van de beste woonwijken rond Gent (Gent), met ook tal van restaurants en bistro's. De naam Deurle is wellicht afkomstig van het Middelnederlands. "Deur" zou een verbastering zijn van "dor" hetgeen afgeleid zou zijn van "doort", of "dolik" hetgeen een soort gras dat tussen het koren opschiet, zou betekenen. "Lo", is dan weer een bosje op een zandrug. Het zou dus een dorp zijn waar dolik groeit in de magere velden, en op een zandrug een bosje staat. Via de afleiding "deurlede" zou het toponiem ook 'doorgang (=deur) van water (=lede)' kunnen betekenen. Het dorp werd voor het eerst genoemd in 1114 als Durle,
Toen ik aankwam was er al behoorlijk wat volk. Ik schreef me in en begon aan de wandeling. Volgens het parcours ging het een mooie wandeling zijn met heel wat natuur. Het weer was prima, dus ideaal voor de wandelaars.
Na de eerste rust ging ik verder met Omer en Nicole de rest van de mooie wandeling.
Omer en Nicole.
Het was een hele mooie tocht en vertoefde in goed gezelschap.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
