De parcours kan je bekijken aan de deur van het OC.

De start is aan het OC. De eerste km was uitkijken voor gladde plaatsen  op het wegdek.

We kregen enkele mooie vergezichten.







Mooie haan

De kleinste afstand mooest deze wegel niet nemen , zij gingen rechtdoor.

Dit was een modderpad

Een beetje uitkijken waar men stapte.





Terug op de verharde ondergrond. Deze heeft zeker gene kou.

en die was reddeloos





Aangekomen aan de Galgebossen. De Galgebossen zijn een bos op de grens tussen Poperinge, Elverdinge en Vlamertinge. Het is een recreatiegebied en heeft een oppervlakte van 111 hectare. Het wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos en is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-habitatrichtlijngebied 'West-Vlaams Heuvelland'. Het natuurgebied is een overblijfsel van een veel uitgestrekter bos dat van de 9e tot de 11e eeuw vrijwel geheel ontgonnen is. Tot in de 18e eeuw fungeerde het bos ook als galgenveld. Tijdens de Eerste Wereldoorlog bleven de bossen, in tegenstelling tot andere bosgebieden, gespaard omdat ze een rustgebied vormden voor Britse soldaten. Er was een barak waar Anglicaanse erediensten werden gehouden, en er was een bioscoopzaaltje. Een nabijgelegen hoeve, de tegenwoordige Hospitaalhoeve, deed dienst als hospitaal. De Plank Road leidde naar het centrum van Vlamertinge en hierlangs trokken de soldaten naar het front. Aan de rand van het bos ligt het Hagle Dump Cemetery.

Ook hier was het nu en dan wat ploeteren








Aangenaam wandelen, weinig mensen tegen gekomen.







Hier waren aan de uitgang van dit natuurgebied.

verder gingen we over verharde paden en wegen.

Het Hagle Dump Cemetery. Hagle Dump Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Elverdinge, een deelgemeente van Ieper. Ze ligt 3,250 km ten zuidwesten van het dorpscentrum. De begraafplaats werd ontworpen door Reginald Blomfield met medewerking van Arthur Hutton en wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Het terrein heeft een rechthoekige vorm met een afgeschuinde hoek en is omgeven door een bakstenen muur. De oppervlakte bedraagt 1.800 m². Het Cross of Sacrifice staat vooraan, vlak bij de toegang. Er worden 439 slachtoffers herdacht. Elverdinge lag de hele oorlog achter de Britse linies. De begraafplaats werd aangelegd in april 1918 in de nabijheid van een opslagplaats dat Hagle Dump werd genoemd. Er werden slachtoffers begraven die gevallen waren tijdens het Duitse lenteoffensief. De begraafplaats werd tot oktober 1918 door gevechtseenheden en door Field ambulances (medische posten) gebruikt. De graven van 26 Amerikanen en 2 Fransen, omgekomen tussen juli en september 1918 werden later overgebracht naar andere begraafplaatsen. Na de wapenstilstand werden graven afkomstig uit het omliggende slagveld en de Ypres salient toegevoegd. Ook graven afkomstig van het ontruimde Brielen Military Cemetery werden naar hier overgebracht. Ze bevatte slachtoffers die gevallen waren tussen april 1915 en september 1917, daarbij waren 31 Fransen die toen naar elders overgebracht werden. Er rusten nu 397 Britten (waaronder 117 niet geïdentificeerde), 26 Australiërs (waaronder 16 niet geïdentificeerde), 14 Canadezen (waaronder 7 niet geïdentificeerde) en 2 geïdentificeerde Duitsers. De begraafplaats werd in 2009 als monument beschermd.





Rond de middag waren er al enkele wolken komen binnen drijven en de zon verdween langzamerhand.

Vanaf hier moesten we nog een modderpad doorstaan.



Terug aangekomen in Elverdinge

Een beeldje rond de Sint Pieter en Paulus kerk

Aan het einde van deze tocht passeerden we nog aan het kasteel van Elverdinge. Het kasteel van Elverdinge is gelegen aan de Vlamertingsestraat in Elverdinge. Het kasteel werd gebouwd in rococo-stijl. Het eerste kasteel in Elverdinge werd gebouwd rond de 12de eeuw. Het behoorde oorspronkelijk toe aan de bastaards van de graven van Vlaanderen. Adrianus Vander Borcht kreeg de heerlijkheid in 1629. Hij liet een kasteel in Vlaamse renaissancestijl bouwen. Het werd omringd door water. Dit kasteel stond op de plaats waar nu het oude klooster staat. Tijdens de Eerste Wereldoorlog brandde het kasteel uit, maar in 1925 begon de heropbouw van beide kastelen (naar het ontwerp van Jules Coomans). Het "nieuwe" kasteel was herbouwd vanaf de bestaande muren. De enige opmerkelijke verandering is de afwezigheid van een torelleke en een gesimplificeerd dak. Het "oude " kasteel was herbouwd in lokale gele bakstenen met een Franse Mansardedak, in de Lodewijk XV-stijl. Tijdens de Tweede Wereldoorlog namen Duitse stafofficieren hun intrek in het kasteel, zodat het na 1945 nog eens opgeknapt moest worden. Het kasteel is nog steeds eigendom van de nakomelingen van de familie de Laubespin: Graaf Eric du Cauzé de Nazelle en zijn echtgenote Isabelle de Rochechouart de Mortemart.Een goede en rustige tocht.