Lakebosschentocht:

Na gisteren te hebben gewandeld , besloot ik vandaag naar Ruddervoorde te gaan. Ruddervoorde is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Oostkamp, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. In het zuidwesten van het grondgebied, op de weg naar Torhout, ligt het gehucht Baliebrugge. Verder liggen in Ruddervoorde nog een aantal kleinere gehuchten verspreid, zoals Sijslo, Sint-Hubertus, Leegte, Molenhoek, Legendale en Bergen.

Reeds in de 10de eeuw werd de plaats vermeld. De naam zou een samenstelling zijn van ride (van rijden) en voorde, dus een plaats waar men te paard kon oversteken. De volksetymologie zou dan aansluiting gezocht hebben bij het begrip ridder, lokaal rudder. De naam wordt door sommigen dan verklaard als "Ridderfort", en zou de oorsprong zijn van de Engelstalige plaats- en persoonsnaam "Rutherford". In een akte uit de 11de eeuw werden de rechten over de parochiekerk van Ruddervoorde van het Sint-Donaaskapittel in Brugge bevestigd door Radboud II, bisschop van het Bisdom Doornik. Op bestuurlijk gebied hadden verschillende heerlijkheden de macht. De belangrijkste waren het Hof van Ruddervoorde, Coubrouck, den Houtschen en de heerlijkheid van Gentbrugge. Het Hof van Riddervoorde was een groot deel van de 12de en 13de eeuw in handen van de familie de Riderfort. Willem van Normandië, rond 1128 met Diederik van de Elzas in een machtsstrijd over Vlaanderen verwikkeld, plunderde Ruddervoorde. De omgeving werd tijdens de middeleeuwen ontbost, wat ruimte maakte voor veeteelt. De bossen konden zich niet herstellen en er ontstond een groot ruw veldgebied tussen Torhout en Loppem, een deel van het Bulskampveld. Het westelijke deel was het Wijnendaleveld, toebehorende aan de heerlijkheid Wijnendale. De eigenaar, Adolf, hertog van Kleef, schonk het gebied aan zijn laten, die het tegen vergoeding mochten gebruiken om te gebruiken als vrije weide. Dit werd het Vrijgeweid genoemd. In 1559 werd het bisdom Brugge opgericht, waaronder nu Ruddervoorde viel als onderdeel van het decanaat Torhout. In de 16de eeuw leed de streek onder de Tachtigjarige Oorlog en de Beeldenstorm. Op het eind van de eeuw en het begin van de 17de eeuw kampte het bisdom met een priestertekort en ook Ruddervoorde moest bediend worden door de deken van Torhout. In de Habsburgse periode kwam er een heropleving en Ruddervoorde had vanaf 1621 weer een priester.

In de Oostenrijkse Nederlanden werd halverwege de 18e eeuw ten oosten van het dorp de steenweg Brugge-Kortrijk aangelegd op een oud, rechtgetrokken tracé. Ten zuidoosten van de weg werden op het vroegere veldgebied bomen aangeplant, de Munkebossen, eigendom van Abdij Ten Duinen, en te zien op de Ferrariskaart uit de jaren 1770. De kaart toont ten noordwesten van de dorpskern ook het gehucht Eyseloostraete, of Sijslo, en in het zuiden gehuchtjes als Haeselbeke Straete, De Maerminne en Westcant. Op het eind van het ancien régime werden de heerlijkheden afgeschaft en werd Ruddervoorde een gemeente in het Departement Leie. De kerkelijke bezittingen werd verbeurd verklaard. Zo kocht Bruggeling Bernard Van Severen een stuk van de vroegere abdijgronden en liet er het kasteeltje Raepenburg optrekken. Landheer de Croeser de Berges liet een hofsteden uitbouwen tot het kasteeltje Zorgvliet en de familie Pecsteen liet een woning uitbouwen tot Kasteel Pecsteen. In 1821 werd een watermolen opgetrokken op de Grote Beek, in het zuiden van Ruddervoorde. In 1837 vestigden zich vijf dames in Ruddervoorde en vormden er een klooster en openen er een vrije school. In 1842 werden de laten van het Vrijgewijd gemeenschappelijk eigenaar van het gebied. Na ontginning konden ze de stukken grond verkopen of verhuren. In de periode 1879-1884 werd de kerk aangepast en vergroot. Op het eind van de 19e eeuw werd door Ruddervoorde de tramlijn Brugge-Zwevezele geopend. Op het einde van de Eerste Wereldoorlog werd de kerk door de terugtrekkende Duitsers gedynamiteerd. In het zuiden van Ruddervoorde werd het gehucht Baliebrugge in 1935 een zelfstandige parochie. Rond het Vrijgewijd waren nog steeds blijvende discussies omtrent het eigendomsrecht en pas in 1942 werden de gronden van het Vrijgewijd definitief aan de Belgische staat toegekend en konden ze verder drooggelegd en verkaveld worden. In de jaren 50 werd in de jonge parochie van Baliebrugge een kerk opgetrokken. Bij de gemeentelijke fusies van 1977 werd Ruddervoorde een deel van de fusiegemeente Oostkamp. In de eerste helft van de jaren 80 werd op de westgrens van Ruddervoorde de autosnelweg A17/E403 aangelegd.

De start was vanuit Ridefort en de wandelaars koden uit een aantal afstanden kiezen. Ik koos voor de 18km, die toch 20km waren. 

Langs veldwegen met landelijke vergezichten. Vanaf 10 km door bosdreven naar de rustpost in het koetsenhuis van het Kasteel der Lakebosschen. De grootste afstanden moesten eerst een lus maken van 6.1km en terug naar de zaal en dan de 13km volgen die ietsje langer was. Het was een triestige dag met lange tijd wat nevel. beter dit dan altijd die regen van de laatste dagen.

Op weg naar onze rustpost het Koetshuis in de Lakebossen.

Lakebossen en Munkebossen is een ankerplaats nabij de tot de West-Vlaamse gemeente Oostkamp behorende plaats Ruddervoorde en de tot de gemeente Wingene behorende plaatsen Wingene en Zwevezele in het Landschapspark Bulskampveld. Het betreft een voormalig gebied van woeste gronden, op een rug tussen beken, dat in de 18e eeuw ontgonnen werd en beplant met bos. Het gebied wordt doorkruist door kaarsrechte dreven. In de loop der volgende eeuwen werd een deel van het bos in landbouwgebied omgezet. De Munkebossen zijn Europees beschermd als Natura 2000)gebied. In het gebied zijn diverse kastelen aanwezig, namwelijk Kasteel Lakenbossen, Kasteel Raepenburg, Kasteel Munkengoed en het -voormalige- Kasteel Zorgvliet.

Terug een mooie wandeling gekregen, gelukkig had ik geen regen gekregen tijdens de wandeling. Onderweg naar huis begon het te regenen. Een wandeling met heel veel variatie.