Kennismaking met moniaal levenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Lieve mensen

Onlangs genoot ik van de gelegenheid van een driedaags bezoek bij de monialen (zusters) in de Priorij O.L.Vr. van Bethanië te Loppem (bij Brugge), onder het motto:”thuiskomen …bij jezelf …en bij elkaar” samen met een tiental echtgescheidenen. Het werd een (geluk)zalig, weldoend, bezinnend, verrijkend en hartverwarmend verblijf en kennismaking met.

De onthaalzuster ontving, maakte ons wegwijs en begeleidde ons zeer hartelijk.

De rustige ritmiek tijdens het zingen van de psalmen, gezangen en lofzangen tijdens de lauden, de sext, de noon, de vespers en de completen lieten een intense beleving en verbondenheid toe.

De (gasten)maaltijden waren zeer smakelijk, overvloedig en verrukkelijk, een vijfsterrenhotel waardig.

Wij leerden daar beter en meer luisteren naar elkaar, ons inleven in de problematiek van de ander, elkaar dragen en gedragen weten in verbondenheid.

Tijdens ons weldoend abdijverblijf ervaarden wij ook of wij sterk genoeg waren om doorheen de dag, de stilte en het alleenzijn aan te kunnen en daarenboven discreet genoeg om die van de anderen ten volle te eerbiedigen.

Dat het inlevingsvermogen van de onthaalzuster heel groot was, moge blijken uit het volgende: Een onlangs gescheiden lieve dame onder ons, wat depressief door het onrecht haar aangedaan, door haar man bedrogen en in de steek gelaten en daardoor nu in financiële nood, getuigde openhartig dat zij haar geloof daardoor bijna volledig verloren was. De zuster luisterde er tactvol en ingetogen naar, sloeg haar arm om haar schouder en weende samen met haar (en met ons) om dat onrecht. Zij oordeelde of veroordeelde niet, maar maakte een uur vrijaf om verder in dialoog dat even uit te diepen. Na dat onderling gesprek kwam  onze lieve dame als herboren terug en heeft zij samen met ons nog hartelijk kunnen lachen tijdens onze activiteiten en losse babbels. Hartverwarmend was dat!

Anderen getuigden als volgt:

“Dit abdijverblijf was als een haven van vrede en geestelijke bron in mijn leven”

“Hier hoor je je hart weer kloppen,kijk je naar de diepte van je leven. Je ervaart Gods aanwezigheid als ‘Moeder’ in de gastvrijheid van de zusters, in hun bemoedigend woord en het schouderklopje dat je krijgt.”

Lieve mensen, zo’n verblijf in groep met lotgenoten kan louterend en bevrijdend werken, absoluut een aanrader!

Aan elkander prijsgegeven, vindt gij honderdvoudig leven.

Jezus zegt:”Mensen bemint elkaar.”

Enkele wetenswaardigheden

Monastiek leven bestond lang voor het christendom: in het hindoeïsme; bij de Perzen, in het jodendom ten tijde van Elia in Qumran  ruim anderhalve eeuw voor Christus. Monnik of moniale zijn is een levensstijl die het aspect alleen (monos) zijn van de mens uitbouwt, om langs de weg van innerlijk leven, door praktijken als ascese, liturgie, gebed, nachtwake en schriftlezing, tot de bron te komen.

In het christendom was pas echt sprake van monastiek leven vanaf de 4^de eeuw in Syrië en Egypte. Aanvankelijk ging het om kluizenaars (woestijnvaderen), maar snel ontstonden communiteiten en gemeenschapsmonniken. Ze leefden samen in een klooster en dienden onder een regel van een abt.

Gemeenschap vormen, samenleven met concrete, zeer verschillende mensen, gericht blijven op hetzelfde doel, elkaar dienen en toch voldoende ruimte laten om een eigen weg te gaan: het is een hele opgave.

Daarom schreef Benedictus voor hen  leefregels (richtlijnen) voor.

Benedictus (480 tot 547) werd geboren in Nurcia, ten noorden van Rome, Hij studeerde in Rome waar hij een decadente kerk aantrof. Daarom koos hij voor de harde opleiding tot kluizenaar maar later werd hij driemaal abt te Vicovaro, Subiaco en Monte Cassino. Hij was een liefdevolle herder, leraar en vader voor zijn monniken. Op het einde van zijn rijk gevulde leven schreef hij de leefregel voor monniken, die uitmunt in menselijkheid, soepelheid en evenwicht.

Naar zijn leuze Ora et Labora beleven de monialen tijden van gebed en van lectio divina naast handenarbeid en gastvrijheid binnen het kader van het monasteriam. Dit alles gesteund door een intens gemeenschapsleven;

Zo komen ze tot een harmonische eenheid in hun leven, het best uitgedrukt door het woord VREDE van het hart.

De benedictinessen van Bethanië leven volgens de regel van de H. Benedictus: gebedsleven, lectio divina, werk, gemeenschapsleven, openheid en zendingsbereidheid. Onze onthaalzuster bijvoorbeeld deed meer dan 10 jaar apostolaatwerk in de sloppenwijken van Brazilië. De merkwaardige combinatie van kloosterleven en zending naar de priorijen in andere landen gaat in wezen terug op de stichter van de abdij van Zevenkerken. Zevenkerken ligt op een kleine kilometer verwijderd van Bethanië te Loppem. Te voet bezochten wij er de pottenbakkerij en de boekenwinkel.

De naam “Bethanië” werd aan deze gemeenschap gegeven als een spiegel waarin de zusters lezen hoe Jezus verlangt dat zij/

-         biddend luisteren zoals Maria

-         dienen zoals Martha

-         en getuigen zoals de verrezen Lazarus dat Christus leven is en leven geeft.

Bethanië is een huis van Verrijzenis.

De liefde van de zusters voor Christus, voor elkaar en voor de medemens wordt gekenmerkt door mildheid, goedheid, tederheid, vriendelijkheid, zachtmoedigheid en vreugde.

Enkele teksten ter overweging

1 Geef mij, Heer, een waakzaam hart

Geef mij, Heer een waalzaam hart

dat niet leegloopt

in de drukte van de onmiddellijke dingen

en dat niet wegloopt

voor het gelaat van de mensen.

Help mij, Heer,nu al te denken

aan de mensen

die ik vandaag zal ontmoeten

mensen in vreugde

mensen door het leven gekwetst

vrienden en vervelende klanten.

Plooi mijn gemoed

tot luisteren en geduld.

Breng me woorden bij

van hoop

en verzoening

en laat mij straks niet in de steek.

2. Geef ons, Heer, een goed begin

Maak ons hart vrij

van nutteloze herinnering

en van alle ballast

van vooroordeel en berekening.

Maak ons aandachtig

voor elk goed ding

dat gij onder ons begint.

Geef ons

bij elke kans of karwei

een welgezind gezicht.

3.Bidden doe je met je ogen

Bidden is in jezelf kijken

jezelf voor jezelf openleggen

niets te verbergen hebben.

Bidden is om je heen kijken

in de mens het goede willen zien

over het kwade heen stappen.

4. Een psalm van vertrouwen (psalm 16-antwoordpsalm)

Behoed mij, god, tot U neem ik mijn toevlucht.

Gij zijt mijn Heer, ik erken het,ik vind geen geluk buiten U.

De Heer is mijn erfdeel,mijn dronk uit de beker,

hij heeft mijn lot in zijn hand.

Een heerlijk land is mij toegemeten,

mijn erfdeel is al wat ik wens.

Ik dank de Heer die mij altijd geleid heeft,

hij spreekt ook des nachts in mijn hart.

Steeds houd ik mijn ogen gericht op de Heer,

ik val niet, want hij staat naast mij.

Daarom ben ik vrolijk en blij van geest,

daarom kan ik rustig gaan slapen.

Mijn ziel laat Gij niet aan het dodenrijk over,

Gij levert uw dienaar niet uit aan het graf.

Gij zult mij de weg van het leven wijzen

om heel mijn vreugde te vinden bij U,

Bestendig geluk aan uw zijde.

Genegen

Guy De Prez (alias Nobodygdp)