Onlangs genoot ik van de gelegenheid van een driedaags bezoek bij de monialen (zusters) in de Priorij O.L.Vr. van Bethanië te Loppem (bij Brugge), onder het motto:thuiskomen bij jezelf en bij elkaar samen met een tiental echtgescheidenen. Het werd een (geluk)zalig, weldoend, bezinnend, verrijkend en hartverwarmend verblijf en kennismaking met.
De onthaalzuster ontving, maakte ons wegwijs en begeleidde ons zeer hartelijk.
De rustige ritmiek tijdens het zingen van de psalmen, gezangen en lofzangen tijdens de lauden, de sext, de noon, de vespers en de completen lieten een intense beleving en verbondenheid toe.
De (gasten)maaltijden waren zeer smakelijk, overvloedig en verrukkelijk, een vijfsterrenhotel waardig.
Wij leerden daar beter en meer luisteren naar elkaar, ons inleven in de problematiek van de ander, elkaar dragen en gedragen weten in verbondenheid.
Tijdens ons weldoend abdijverblijf ervaarden wij ook of wij sterk genoeg waren om doorheen de dag, de stilte en het alleenzijn aan te kunnen en daarenboven discreet genoeg om die van de anderen ten volle te eerbiedigen.
Dat het inlevingsvermogen van de onthaalzuster heel groot was, moge blijken uit het volgende: Een onlangs gescheiden lieve dame onder ons, wat depressief door het onrecht haar aangedaan, door haar man bedrogen en in de steek gelaten en daardoor nu in financiële nood, getuigde openhartig dat zij haar geloof daardoor bijna volledig verloren was. De zuster luisterde er tactvol en ingetogen naar, sloeg haar arm om haar schouder en weende samen met haar (en met ons) om dat onrecht. Zij oordeelde of veroordeelde niet, maar maakte een uur vrijaf om verder in dialoog dat even uit te diepen. Na dat onderling gesprek kwamonze lieve dame als herboren terug en heeft zij samen met ons nog hartelijk kunnen lachen tijdens onze activiteiten en losse babbels. Hartverwarmend was dat!
Anderen getuigden als volgt:
Dit abdijverblijf was als een haven van vrede en geestelijke bron in mijn leven
Hier hoor je je hart weer kloppen,kijk je naar de diepte van je leven. Je ervaart Gods aanwezigheid als Moeder in de gastvrijheid van de zusters, in hun bemoedigend woord en het schouderklopje dat je krijgt.
Lieve mensen, zon verblijf in groep met lotgenoten kan louterend en bevrijdend werken, absoluut een aanrader!
Aan elkander prijsgegeven, vindt gij honderdvoudig leven.
Jezus zegt:Mensen bemint elkaar.
Enkele wetenswaardigheden
Monastiek leven bestond lang voor het christendom: in het hindoeïsme; bij de Perzen, in het jodendom ten tijde van Elia in Qumranruim anderhalve eeuw voor Christus. Monnik of moniale zijn is een levensstijl die het aspect alleen (monos) zijn van de mens uitbouwt, om langs de weg van innerlijk leven, door praktijken als ascese, liturgie, gebed, nachtwake en schriftlezing, tot de bron te komen.
In het christendom was pas echt sprake van monastiek leven vanaf de 4de eeuw in Syrië en Egypte. Aanvankelijk ging het om kluizenaars (woestijnvaderen), maar snel ontstonden communiteiten en gemeenschapsmonniken. Ze leefden samen in een klooster en dienden onder een regel van een abt.
Gemeenschap vormen, samenleven met concrete, zeer verschillende mensen, gericht blijven op hetzelfde doel, elkaar dienen en toch voldoende ruimte laten om een eigen weg te gaan: het is een hele opgave.
Daarom schreef Benedictus voor henleefregels (richtlijnen) voor.
Benedictus (480 tot 547) werd geboren in Nurcia, ten noorden van Rome, Hij studeerde in Rome waar hij een decadente kerk aantrof. Daarom koos hij voor de harde opleiding tot kluizenaar maar later werd hij driemaal abt te Vicovaro, Subiaco en Monte Cassino. Hij was een liefdevolle herder, leraar en vader voor zijn monniken. Op het einde van zijn rijk gevulde leven schreef hij de leefregel voor monniken, die uitmunt in menselijkheid, soepelheid en evenwicht.
Naar zijn leuze Ora et Labora beleven de monialen tijden van gebed en van lectio divina naast handenarbeid en gastvrijheid binnen het kader van het monasteriam. Dit alles gesteund door een intens gemeenschapsleven;
Zo komen ze tot een harmonische eenheid in hun leven, het best uitgedrukt door het woord VREDE van het hart.
De benedictinessen van Bethanië leven volgens de regel van de H. Benedictus: gebedsleven, lectio divina, werk, gemeenschapsleven, openheid en zendingsbereidheid. Onze onthaalzuster bijvoorbeeld deed meer dan 10 jaar apostolaatwerk in de sloppenwijken van Brazilië. De merkwaardige combinatie van kloosterleven en zending naar de priorijen in andere landen gaat in wezen terug op de stichter van de abdij van Zevenkerken. Zevenkerken ligt op een kleine kilometer verwijderd van Bethanië te Loppem. Te voet bezochten wij er de pottenbakkerij en de boekenwinkel.
De naam Bethanië werd aan deze gemeenschap gegeven als een spiegel waarin de zusters lezen hoe Jezus verlangt dat zij/
-biddend luisteren zoals Maria
-dienen zoals Martha
-en getuigen zoals de verrezen Lazarus dat Christus leven is en leven geeft.
Bethanië is een huis van Verrijzenis.
De liefde van de zusters voor Christus, voor elkaar en voor de medemens wordt gekenmerkt door mildheid, goedheid, tederheid, vriendelijkheid, zachtmoedigheid en vreugde.
Enkele teksten ter overweging
1 Geef mij, Heer, een waakzaam hart
Geef mij, Heer een waalzaam hart
dat niet leegloopt
in de drukte van de onmiddellijke dingen
en dat niet wegloopt
voor het gelaat van de mensen.
Help mij, Heer,nu al te denken
aan de mensen
die ik vandaag zal ontmoeten
mensen in vreugde
mensen door het leven gekwetst
vrienden en vervelende klanten.
Plooi mijn gemoed
tot luisteren en geduld.
Breng me woorden bij
van hoop
en verzoening
en laat mij straks niet in de steek.
2. Geef ons, Heer, een goed begin
Maak ons hart vrij
van nutteloze herinnering
en van alle ballast
van vooroordeel en berekening.
Maak ons aandachtig
voor elk goed ding
dat gij onder ons begint.
Geef ons
bij elke kans of karwei
een welgezind gezicht.
3.Bidden doe je met je ogen
Bidden is in jezelf kijken
jezelf voor jezelf openleggen
niets te verbergen hebben.
Bidden is om je heen kijken
in de mens het goede willen zien
over het kwade heen stappen.
4. Een psalm van vertrouwen (psalm 16-antwoordpsalm)
Behoed mij, god, tot U neem ik mijn toevlucht.
Gij zijt mijn Heer, ik erken het,ik vind geen geluk buiten U.
ANGST is de energie die doet samentrekken, afsluiten, naar binnen trekken, wegrennen, verstoppen, hamsteren, schade berokkenen. LIEFDE is de energie die doet uitbreiden, openstellen, naar buiten zenden,onthullen, delen, genezen. ANGST hult onze lichamen in kleding, LIEFDE staat ons toe naakt te zijn. ANGST houdt vast aan en grijpt naar alles wat we bezitten, LIEFDE geeft alles wat we hebben weg. ANGST reserveert, LIEFDE respecteert. ANGST grijpt, LIEFDE laat gaan. ANGST knaagt, LIEFDE sust. ANGST valt aan, LIEFDE verbetert.
De essentie van het leven is altijd bij ons.
Ik laat het verleden los en ik vertrouw op het levensproces. Ik laat mijn grieven los en vergeef iedereen,mijzelf inbegrepen. Ik visualiseer een rivier voor me. Ik neem al mijn oude pijn en wonden, al de ervaringen die nu voorbij zijn, en leg ze in het water. Ik zie hoe ze oplossen en meegevoerd worden door de stroom, totdat ze helemaal verdwenen zijn. Ik ben vrij. Iedereen uit mijn verleden is vrij. Ik ben vrij om verder te gaan. Er wachten mij nieuwe avonturen. Levens komen en gaan, maar ik ben eeuwig. Ik leef en ben vitaal, in welke omstandigheden ik ook verkeer. Liefde omgeeft mij,nu en voor altijd. En zo is het!
Het kost niet zoveel, een hand uit te steken om een ander een beetje behulpzaam te zijn. Een dankbare blik is vaak de beloning, al was de moeite voor u slechts klein.
Het kost niet zoveel, om je hart te openen voor de mens om je heen in z'n vreugd' en verdriet. Wees blij, dat je zo wat kunt doen voor een ander, of is die ander soms je naaste niet?
Het kost maar heel weinig, je arm om een schouder, of alleen maar een zachte druk van een hand. 't Is vaak, voor een ander, of hij even in een klein stukje paradijs is beland.
Het kost maar zo weinig, om een ander te geven iets, wat jezelf toch zo heel graag ontvangt. LIEFDE! Alleen maar door dat weg te schenken, krijg je terug, meer dan je verlangt.
oh die vriendelijke glimlach, dat eventjes groeten, die arm om de schouder, de hulp die je bood. Het kost allemaal bij elkaar toch zo weinig maar in wezen is het ontzaglijk GROOT.
Bron: G. Dokter van Dasselaar
Geef mij de zon, zodat ik kan stralen als ik gelukkig ben. Geef mij de regen zodat ik kan huilen als ik verdrietig ben. Geef mij de wind zodat ik kan tieren als ik kwaad ben, maar geef me vooral je liefde, zodat ik weet dat je van me houdt.