Sorry voor gister dat ik er niet kon zijn maar overdag geen tijd omdat het dagje 3 was en s'avonds had ik nood aan wat afleiding buitenshuis en was ik vrij laat thuis en doodmoe, dus direct gaan slapen en na lange tijd toch nog eens kunnen doorslapen. Wat dit niet allemaal doet ook met je innerlijke gesteldheid.... ongelooflijk - zelfs als je slaapt ben je er mee bezig! Dus gister was het dagje 3 ; eigenlijk een dagje weeral vol spanning want : pompje ging afgekoppeld worden maar eerst moest er nog een anderhalf uur durende baxter gegeven worden met een inhoud waarvan het kon dat je raar zou op reageren...... ???? Bang afwachten dus. Om half drie moesten we in t'ziekenhuis zijn - vrij laat dus maar dat had ook zo z'n voordelen dat ik s'morgens al men huishoudelijke taken kon doen. In ziekenhuis aangekomen was het vrij vlug te merken dat het weekend er aan kwam - zo rustig - raar of zelden meegemaakt. Weer direct na aanmelding werden we naar onze kamer verwezen - deze keer terug kamer 14 - daar hebben we al vaak gezeten maar raar of zelden helemaal alleen, wat nu wél het geval was. Enerzijds wel leuk natuurlijk t'gevoel te hebben van een kamer alleen, maar anderzijds had je dan ook geen mens om een babbeltje mee te maken, wat men zoetie maar al te graag doet, dus.....was ik de enigste (buiten de verpleegster) die die taak op zich nam. Ondanks al m'n lectuur die ik mee genomen had heb ik toch de meeste tijd geprobeerd om m'n zoetie zo veel mogelijk te 'animeren' :-) Na het aansluiten van die anderhalf uur durende baxter, werd er nog maar eens de nadruk op gelegd dat, indien hij eenders wat raars zou opmerken hij direct aan t'belletje moest trekken. Op den duur kregen we al schrik en vroegen we ons eigenlijk af 'wat' je nu eigenlijk zou moeten voelen, want.....flink zoals hij altijd is, voelde hij eigenlijk niets. Dus hebben we na een tijdje toch maar eens aan de verpleegster gevraagd 'wat' je nu eigenlijk zou moeten voelen en toen heeft ze ons uitgelegd dat het alleen maar kan voorkomen dat er mensen zijn die allergisch reageren op dat soort van baxter, maar dat het ook zou kunnen dat hij niets zou merken. Dus waren we weeral gerust gesteld En na dat anderhalf uur voelde hij nog steeds niets raars, dus dat was prima zo want dat betekende ook dat bij de volgende drie daagse kuur, deze laatste baxter dan maar een half uurtje zou duren. Nu gister hebben ze die er vrij traag laten in druppelen om eventuele allergische reacties af te wachten maar door t'feit dat hij er geen last van heeft laten ze die baxter volgende keer dus vlugger druppelen. Knap systeem eigenlijk hé! Maar natuurlijk....al bij al....met alle wachttijden er bij gerekend was het toch alweer 5 uur eer we t'ziekenhuis terug mochten verlaten. Maar al die wachttijden nemen we er graag bij, zo lang alles maar positief verloopt is dat het minste wat je kan hebben....geduld. Alles bij mekaar dus hebben we in die drie dagen ongeveer 18 uur ziekenhuis achter ons liggen..... Best niet te veel aan terugdenken en vooruit kijken naar de elf dagen 'rust' die er nu volgen. Wat zeer leuk was gisteravond was dat, toen we thuis kwamen, onze kids gezorgd hadden voor een lekker gezellig croque monsieur avondmaal met alles erop en er aan en gewoon t'gevoel hebben van met je voetjes onder tafel te kunnen schuiven en dan ook nog bediend te worden maakte de start van onze elf dagen-rust-week compleet ! Zalig! En toen men zoetie me voorstelde om toch naar men tante te rijden, waarmeel ik halvelings was afgesproken om samen met haar en haar kids naar de avondmarkt in haar dorp te gaan, kon men geluk niet op en ben ik me snel gaan klaarmaken en heb ik genoten van een winderig maar gezellig avondje braderij. Ik had écht wel nood aan een beetje afleiding en toen ik vernam dat onze dochter met haar vriend wel bij papa gingen blijven om samen naar de voetbal te kijken, ben ik met een gerust hartje kunnen vertrekken. Vandaag, zaterdag, had ik me voorgenomen dat het een 'wasdag' ging worden, zoals de mensen dat vroeger zegden, maar met de moderne technologie van heden ten dage kan je op één voormiddag makkelijk drie machines was wegkrijgen, wat ik hier dan ook makkelijk verwezenlijkt heb. De strijk die is voor morgenvroeg. Na de middag, toen men zoetie ging rusten (want de grootste en tot hiertoe hopelijk énigste nevenwerking die hij heeft is zeer zeer moe), heb ik me met wat lectuur in de tuin in het warme zonnetje gezet en ik moet eerlijk toegeven, hoe ik ook naar vakantie verlang, soms krijg ik dat gevoel zelfs in men tuin....... een mens leert met weinig tevreden te zijn..... Wat niet wegneemt dat ik op z'n zachtst gezegd 'hunker' naar enkele dagen er tussen uit met men zoetie - egoistisch hé pffff Maar ik zal nog wat geduld moeten hebben vrees ik. Hierover had ik vanmorgend, tijdens de wasbeurten en de huishoudelijke taken, een serieus dip moment.... niet leuk! Op zo'n moment begint mijn hersenmolentje te draaien en zie ik alles zeer zwart in.... ik wil zoooooveel ondernemen met men zoetie, zoveel doen (fietsen,wandelen,weekendjes plannen, terrasjes doen, geplande werkzaamheden in huis uitvoeren, etc etc ) en noem maar op en dan heb ik t'gevoel dat ik op één steen blijf staan. Ons leven staat stil! Punt gedaan! Vreselijk. En dat maakt me dan op zo'n momenten heel boos en dan trek ik me terug ergens beneden of in de tuin waar niemand het ziet. Gelukkig duren zulke momenten niet al te lang, want dan zou men er wel op uit komen en ergens wil ik dat niet want ik schaam me er dan over dat ik aan zulke dingen zit te denken, terwijl andere dingen nu momenteel véél belangrijker zijn! Ik weet dat goed genoeg maar ben ook maar een mens, sorry.... Nadien.....als ik dan bv men zoetie zo zie genieten van het lekkere avondmaal dat ik gekookt heb en van de grote ijs die ik iedere avond voor hem klaarmaak zoals in de beste ijssalons, dan geniet ik van hem zo bezig te zien, dankend dat hij Godzijdank niet al te veel last heeft van die vieze chemo, en verdwijnt dat dip(je) alweer ergens ver weg....wachtend tot ik het weer moeilijk krijg, want verdwijnen gaat dat dipje niet. Dat was het alweer over gister en vandaag. Morgen is het zondag en t'zal van het weer afhangen hoe die er gaat uit zien. Dat vertel ik je morgen of overmorgen wel. Voor alle lezertjes hier en blog-vrienden : fijne zondag morgen ! Niesje
|