Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
02-04-2010
Tentoonstellingen
Tentoonstellingen
In het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden is tot en met zondag 4 april 2010 de tentoonstelling 'Het Egypte van Gustave Flaubert' te zien. De tentoonstelling belicht de reis door Egypte die de Franse schrijver Gustave Flaubert maakte in 1849 en 1850, samen met zijn vriend en fotograaf Maxime Du Camp. De tentoonstelling combineert fragmenten uit Flauberts dagboek met de foto's van Du Camp en Egyptische voorwerpen.
In het gebouw van de Alte Postdirektion, ingang Dammtorwall 4 te Hamburg is tot en met zondag 18 april 2010 de tentoonstelling 'Tutanchamun - Sein Grab und die Schätze' te zien. De meeste originele voorwerpen uit het graf van Toetanchamon zijn zo waardevol dat zij Egypte niet langer verlaten. Deze tentoonstelling bestaat daarom louter uit replica's met onder meer het beroemde gouden masker van Toetanchamon. De vakkundig nagemaakte voorwerpen uit de tentoonstelling zijn nog wel van echt te onderscheiden:
In het Allard Pierson Museum te Amsterdam is tot en met zondag 23 mei 2010 de tentoonstelling 'Doden voor de Rechter, Het Egyptisch dodengericht in perspectief' te zien. Voor de oude Egyptenaren was de laatste reis het belangrijkste. In het graf werd alles meegenomen wat nodig was voor het eeuwige leven in het hiernamaals. Mummies, sarcofagen en talloze grafgiften zijn hier de stille getuigen van. Deze laatste reis kon echter niet beginnen zonder eerst verantwoording af te leggen voor het doen en laten tijdens het leven. Van de Egyptenaren is het oudste uitgewerkte ritueel bekend waarin deze verantwoording na de dood centraal staat. De overledene moest zich namelijk rechtvaardigen voor een godenrechtbank. In de tentoonstelling 'Doden voor de Rechter' wordt via een interculturele dialoog de vergelijking gemaakt tussen hedendaagse christelijke en islamitische denkbeelden rondom de dood en die van het Oude Egypte. De bezoeker legt als het ware de weg van de overleden Egyptenaar af en maakt onderweg steeds kennis met parallellen uit deze twee wereldreligies
In het egyptisches Museum aan Regina-Pacis-Weg 7 in Bonn is tot en met zondag 30 mei 2010 de tentoonstelling 'Das geheimnisvolle Grab 63 - Die neueste Entdeckung aus dem Tal der Könige' te zien. Getoond worden de tekeningen van Susan Osgood die zij heeft gemaakt van de voorwerpen die door het team van Otto Schaden in het graf KV 63 zijn aangetroffen:
In het Museum für Völkerkunde aan de Rothenbaumchaussee 64 in Hamburg is vanaf zondag 21 maart tot en met zondag 6 juni 2010 de fototentoonstelling 'A Secret Voyage' te zien. Deze tentoonstelling toont zestig zeer grote foto's (sommigen zelfs 1 bij 3 meter) van uitzonderlijke kwaliteit. De foto's zijn gemaakt door de beroemde Italiaanse fotograaf Sandro Vannini. De thema's van de tenoontstelling zijn liefde, schoonheid, feest in het Oude Egypte, monumenten aan de Nijl, de kosmos, het Dodenrijk en het leven na de dood
"De ontdekking van de mummie van Hatsjepsoet is een van de belangrijkse ontdekkingen in de geschiedenis van Egypte", bevestigde Zahi Hawass, de grote baas van de staatsafdeling voor Egyptische Oudheden. Reeds in maart 2006 had hij verkondigd dat hij de mummie van farao Haptsjepsoet had ontdekt, een vrouw die hijzelf -van elke bescheidenheid verstoken- "de meest fascinerende heerseres" van het Oude Egypte noemde, nog voor Cleopatra en Nefertete.
Vallei der Koningen Een van twee reeds in 1903 gevonden mummies is met grote waarschijnlijkheid die van koningin Hatsjepsoet, liet Hawass vooraf meedelen. De gemummificeerde lijken werden in 1989 in een eenvoudig, herontdekt graf in de Vallei der Koningen nabij Luxor gevonden, dat blijkbaar aan de voedster van de koningin had toebehoord.
Reeds jaren voordien had egyptologe Elizabeth Thomas vermoed, dat het bij een van de mummies om de heerseres uit de 18e dynastie ging, die van 1503 tot 1482 voor Christus regeerde. De positionering van de rechterarm op de borst van de vrouw had op een koninklijke afkomst gewezen.
Te grote borsten Hawass gelooft evenwel dat Thomas met haar hypothese verkeerd zit. De vrouw was veel te kloek en had te grote borsten, schrijft de egyptoloog in een op zijn homepage gepubliceerde tekst.
De koningin zou eerder de oorspronkelijk als voedster geïndentificeerde mummie zijn: "Ik denk dat haar gezicht koninklijke trekken heeft en iedereen die haar ziet, zal dat beamen".
Als indicatie ter staving van zijn theorie wijst Hawass ook op de lengte van de mummie. Zij is met 1,50 meter te klein voor de sarcofaag. De mummie van Hatsjepsoet zou in de sarcofaag van haar voedster kunnen verborgen zijn om haar voor haar stiefzoon en opvolger Thoetmoses III te beschermen, die haar uit de annalen wilde schrappen.
Bouwactiviteiten Hatsjepoet werd ook wegens haar ambitieuze bouwactiviteiten beroemd. In de tempel Deir el-Bahri op de westelijke Nijloever in Thebe liet ze de geschiedenis van haar goddelijke geboorte afbeelden. "Deze tempel is een van de juwelen van de Oud-Egyptische architectuur", zei Hawass. De uit de rotsen oprijzende drie terrassen zijn een passend monument voor een buitengewone heerseres.
Momenteel bevindt het lijk van Hatsjepsoet zich op de derde verdieping van het Egyptisch museum in Kaïro, zei Hawass. De televisiezender Discovery Channel noemde de ontdekking reeds de belangrijkste vondst sinds die van de mummie van farao Toetanchamon in 1922.
Droom van archeologen wordt nachtmerrie voor arme Egyptenaren
Droom van archeologen wordt nachtmerrie voor arme Egyptenaren
De Egyptische stad Luxor ruimt de laatste huizen weg die de voorbije eeuwen bovenop een drieduizend jaar oude sfinxenlaan zijn gebouwd. De verdreven bewoners en ook de Unesco protesteren tegen de 'bulldozerarcheologie'.
Hajj Khodari schudt zijn vuist tegen de sloopmachine die het huis van zijn buurman verpulvert. "Ik vertrek hier niet zonder een eerlijke compensatie", zegt hij. "Als ze mijn huis eerder onder handen willen nemen, sluit ik mezelf erin op".
De buitenmuren van het eenvoudige huis waar Khodari met dertien familieleden woont, zijn beschilderd met taferelen uit zijn pelgrimstocht naar Mekka, vier jaar geleden. Hij zegt dat zijn familie hier al tweehonderd jaar woont, maar van het stadbestuur moet hij opkrassen.
1300 sfinxen
Het huis van Khodari moet verdwijnen om een 2,7 kilometer lange laan vrij te leggen die in de oudheid de tempels van Luxor en Karnak verbond. Waar drieduizend jaar geleden processies aan 1300 stenen sfinxen voorbijvoerden, moeten bussen binnenkort ladingen toeristen kunnen afzetten.
De werkzaamheden begonnen drie jaar geleden. Het leeuwendeel van de 850 huizen die in de weg stonden, is nu verwijderd. Een lege strook van honderd meter breed snijdt nu doorheen de dichtbevolkte armenwijken en de aanpalende velden. Op twee delen van het traject zijn het puin en de dikke lagen aarde al weggehaald, zodat de oude plaveien en tientallen sfinxen zichtbaar zijn. Die delen moeten volgende maand opengaan voor het publiek. Twee nieuwe straten aan weerszijden van de oude laan moeten de toeristen aanvoeren.
De laan werd aangelegd onder farao Amenhotep III (1386-1349 voor Christus) en kreeg haar definitieve uitzicht onder farao Nectanebo I (380-362 voor Christus). In de vijfde eeuw van onze jaartelling deponeerde een overstroming een dikke laag slib over het gebied en raakte de laan in vergetelheid.
"Het was altijd onze droom om deze heilige weg vrij te leggen", zegt Mansour Boraik van de Hoge Raad voor Oudheidkunde in Luxor. "Het is de langste en grootste religieuze laan die ooit werd aangelegd in de antieke wereld".
Bulldozerarcheologie
Bij de opgravingen werden al oude kapellen, een Romeinse wijnkelder en 620 sfinxen blootgelegd. Maar volgens critici worden er ook veel schatten vernield in de haast om snel munt te slaan uit de nieuwe site. "Je kan niet aan archeologie doen met de bulldozer", zegt een buitenlandse archeoloog die zijn naam niet wil vermeld zien. "Er zijn jaren nodig om een site goed op te graven en te documenteren". De Cultuurorganisatie van de VN, de Unesco, die toekijkt op de tempels van Luxor en Karnak die als werelderfgoed zijn erkend, liet al in 2008 horen dat er volgens haar te zware machines werden ingezet en te snel werd gewerkt bij het vrijleggen van de laan.
Er is ook veel kritiek op de onteigeningen. Samir Farrag, de gouverneur van Luxor, zegt dat de mensen die moeten vertrekken de keuze krijgen tussen een nieuw appartement of 75.000 Egyptische pond (10.000 euro). "De nieuwe appartementen liggen op amper tweehonderd meter van de oude woningen".
Maar de gezinnen die IPS contacteerde, zeggen dat ze veel minder kregen aangeboden. Sommigen ontvingen maar 30.000 pond (4000 euro). Andere gezinnen zeggen dat ze appartementen kregen aangeboden die nog helemaal niet klaar waren of die een heel eind in de woestijn lagen.
Experts schatten dat de sfinxenlaan Luxor zeker 37 miljoen euro per jaar kan opleveren aan extra toeristische inkomsten. Voor de compensatie van de arme gezinnen die moeten verhuizen, is nog geen 4 miljoen euro uitgetrokken.
"Ik heb vol spanning uitgekeken naar de resultaten van deze studie", zegt Alain Zivie, professor aan het Franse Centre National de la Recherche Scientifique. "Er komt nu misschien een eind aan de jarenlange speculatie over de kleine farao." Het geheim van zijn afstamming had dan ook al veel eerder opgelost kunnen worden, als Egypte niet zo begaan was geweest met zijn eigenbelang. In 2000 al hadden de Japanse universiteiten van Waseda en Nagoya alles in handen om een gelijkaardige DNA-studie uit te voeren. Ze hadden stukjes haar, nagel en huid verzameld van zes verschillende mummies, waaronder die van Toetanchamon. Tot er plots, zonder enige verklaring, een njet kwam van de Egyptische overheid. De nationale kranten legden het verbod uit als een voorzorgsmaatregel die moest voorkomen dat de koninklijke erfenis in vreemde handen viel.
In 2005 was het opnieuw raak. Toen had de Egyptische Hoge Raad voor Archeologie, onder leiding van Zahi Hawass, een onderzoek op poten gezet met National Geographic. In samenwerking met Siemens zou een ettelijke miljoenen euro"s kostende scanner opgesteld worden in Caïro, om de Egyptische mummies te bestuderen.
Elf mummies passeerden probleemloos de revue. Maar toen het Toetanchamons beurt was, liep het opnieuw fout. Volgens de afspraken met National Geographic werd de scanner verplaatst naar zijn tombe in de Vallei der Koningen in Luxor. Het onderzoek werd gevoerd in aanwezigheid van camera"s en een select kransje internationale journalisten. Onder hen was er geen enkele Egyptische reporter, wat een dag voor de opnames tot een enorme mediarel leidde.
Toen ook Saleh Bedeir, de chef van de wetenschappelijke ploeg, opstapte, was het hek van de dam. Hij verweet de initiatiefnemers amateurisme, wat het sein was voor de Hoge Raad om een veto te stellen. Sindsdien heeft Hawass alles in het werk gesteld om een eigen project in de steigers te zetten. De persconferentie in Caïro vandaag moest de bekroning worden van het werk van de nazaten van de farao"s, ook al was er hulp van Italianen en Duitsers. Maar daar hebben de internationale wetenschappelijke wereld en de perslek dus anders over beslist.
n Zahi Hawass (r.), hoofd van het nieuwe onderzoek.
Egyptologen leggen 3.500 jaar oude granieten deur bloot
Egyptologen leggen 3.500 jaar oude granieten deur bloot
Archeologen hebben in de zuidelijke stad Luxor een 3.500 jaar oude met inscripties getooide roodgranieten deur blootgelegd. Op de massieve deur staan religieuze teksten in hiëroglyfen. Ze sloot indertijd het graf van koninklijk adviseur User en zijn vrouw Toy, aldus Mansoer Boraik, het hoofd van het Egyptisch opgravingsteam.
Niettegenstaande User een belangrijke adviseur was van koningin Hatshepsut, is de deur van zijn graf weggenomen om deel te worden van een muur van de fameuze Karnak-tempel tijdens de Romeinse periode, meer dan 1.000 jaar na zijn dood.
Voor geschiedkundigen gold Hatshepsut als één van de meest succesvolle keizerinnen. Tijdens het leeuwendeel van haar 22-jarig durend bewind kende Egypte vrede. Zo kon ze ook handelsroutes uitbouwen die de schatkist vulden waardoor de bouw mogelijk werd van monumenten en gebouwen die nu stromen toeristen aanlokken. (belga/gb)
De Bijbelse plagen die volgens het Oude Testament Egypte hebben geteisterd, zijn geen verzinsel. Dat beweren wetenschappers. De plagen zouden echter niet door de hand van God, maar door klimaatverandering en een vulkanische uitbarsting tot stand zijn gekomen.
Onderzoekers denken het bewijs te hebben gevonden dat de natuurrampen die in de Bijbel beschreven staan ook echt gebeurd zijn. De tien plagen van Egypte werden volgens de Bijbel op het land losgelaten, omdat de farao de Israëlieten als slaven gebruikte en ze ook na dringende verzoeken van God niet wilde vrijlaten. De plagen zouden in de oude stad Pi-Ramses, aan de Nijldelta hebben plaatsgevonden. Dit was de hoofdstad van Egypte onder farao Ramses II. Hij regeerde van 1297 tot 1213 voor Christus.
Kettingreactie Volgens de onderzoekers zijn de plagen echter niet aan God, maar aan een kettingreactie ten gevolge van klimaatveranderingen toe te schrijven. Zon 3000 jaar geleden werd Pi-Ramses plotseling door alle inwoners verlaten. Dat zou met de plagen te maken kunnen hebben. Klimatologen hebben het gebied bestudeerd en concluderen dat er aan het eind van het bestuur van Ramses II een plotselinge klimaatverandering optrad. Die conclusie is gebaseerd op onderzoek naar stalagmieten. Deze gesteenten in Egyptische grotten bevatten radioactieve elementen waaruit af te leiden valt welk weerpatroon er in Egypte heerste. Enkele millennia geleden veranderde dat patroon drastisch.
Droogte Pi-Ramses zou eerst een vochtig en warm klimaat hebben gehad, maar zon 3000 jaar geleden plotseling met droger weer te maken hebben gekregen. Farao Ramses II regeerde tijdens een heel gunstige periode, legt onderzoeker Augusto Magini uit. Er viel veel regen en zijn land bloeide. Maar deze natte periode duurde maar een paar decennia. ( ) Er kwam een droge periode en die had serieuze consequenties.
Eerste plaag Eén van die consequenties zou het opdrogen van de Nijl zijn geweest. Dit wordt in de Bijbel als de eerste straf van God genoemd. De Nijl zou veranderd zijn in een modderstroom. In de Bijbel wordt zelfs gesproken van rivierwater dat in bloed veranderde. Volgens onderzoekers kan die beschrijving wel eens te maken hebben met giftige algen die door het langzaam stromende water in het Nijlwater terecht kwamen. Zodra deze algen sterven, kleurt het water rood.
Tweede, derde en vierde straf Ook de tweede, derde en vierde plaag zou met de klimaatverandering te maken hebben gehad. Het land werd volgens de Bijbel achtereenvolgens geteisterd door kikkers, luizen en vliegen. Doordat er giftige algen in het Nijlwater zaten, moesten de kikkers het water verlaten. Door de stress van zon verhuizing, veranderden de kikkervisjes razendsnel in volwassen exemplaren. De kikkers stierven al snel op het droge land, waardoor insecten als muggen en vliegen niets meer te vrezen hadden en zich rap vermenigvuldigden.
Vijf en zes Dat leidt vervolgens tot de vijfde en zesde plaag: ziek vee en bulten. De insecten zouden ziektes als malaria hebben meegebracht waardoor epidemieën hoogtij vierden.
Zeven, acht en negen De zevende, achtste en negende plaag (respectievelijk hagel, sprinkhanen en duisternis) worden volgens de wetenschappers verklaard door een natuurramp die een eind verderop gebeurde. Daar barstte de vulkaan Thera uit en werden miljarden tonnen vulkanisch as in de atmosfeer gebracht. Gevolg: het as komt boven Egypte in botsing met onweersbuien en de hagel komt met bakken uit de hemel. Door de as valt er meer regen en is de luchtvochtigheid hoog: een ideaal klimaat voor sprinkhanen. Zij vermenigvuldigen zich snel en teisteren vervolgens Egypte. Ondertussen voorkwam as dat zonlicht het aardoppervlak bereikte en werd het donker.
En tien De laatste plaag: alle eerstgeborenen in Egypte sterven, zou verklaard kunnen worden door een schimmel in het graan. De oudste in het gezin mocht altijd als eerste van het graan eten en zou zo als enige het slachtoffer zijn geworden.
Robert Miller, professor aan de katholieke universiteit van Amerika ziet niets in de verklaringen van de wetenschappers. Ik ben terughoudend in het verzinnen van natuurlijke oorzaken van alle rampen. Volgens hem zorgen de verklaringen ervoor dat de plagen van God hun doel verliezen. Het punt was dat je Egypte niet kon verlaten door natuurrampen, maar wel door de hand van God.
Beschermen tegen Ongewenste intimiteiten op straat
Meer en meer vrouwen in de Arabische wereld dragen een sluier om zich te beschermen tegen ongewenste intimiteiten op straat,
Zo stellen vrouwenorganisaties uit 17 landen. In Caïro hielden ze voor het eerst een twee-daagse conferentie over het probleem. 'Maar uit ons onderzoek blijkt dat dit niet helpt', aldus Nehad Abul Komsan van het Egyptische Centrum voor Vrouwenrechten (ECWR) in een telefonisch interview met 'De Morgen'.
Tot voor een paar jaar waren ongewenste intimiteiten in de Arabische wereld een zaak van hchouma van schaamte, iets waar je beter over zwijgt. En ook de overheid doet en daad in de meeste gevallen af alsof de neus bloedt. "Toen we een paar jaar geleden ons eerste onderzoek publiceerden", zo vertelt Nehad Abul Komsan van het Egyptische Centrum voor Vrouwenrechten, "kregen we erg negatieve reacties van de autoriteiten. We werden voor het slechte imago dat we Egypte gaven gewaarschuwd en de problemen werden weggewuifd.
Uit een onderzoek van ECWR-Centrum voor Vrouwenrechten blijkt dat 83 procent van alle vrouwen last heeft van ongewenste intimiteiten En dat bijna twee derden van de mannen toegeeft er zich aan te bezondigen.
"Een van de conclusies van de duidelijke verschillende studies is dat het niet uitmaakt wat je draagt.
Veel vrouwen reageren op de ongewenste intimiteiten met het dragen van een sluier of een niqab maar dat vermindert hun kansen om seksueel te worden lastiggevallen niet.
Integendeel, uit het onderzoek bleek juist dat gesluierde vrouwen net zo vaak betast en achterna gefloten worden als meisjes in spijkerbroek. Bovendien is de achterliggende gedachte pervers: het probleem wordt op de vrouw verhaald, op het slachtoffer dus, in plaats van op de dader ".
"In Egypte gaat hetde goede kant op", vindt men: "het taboe is doorbroken. Als je bij het googelen op dit thema nu meteen bij Egypte uitkomt, dan is dat niet omdat het hier erger is dan elders, maar omdat wij er niet langer over zwijgen ".
Apophis of Apepi is in de Egyptische mythologie een reusachtige slangendemon.
Apophis of Apepi is in de Egyptische mythologie een reusachtige slangendemon.
Hij is het meest algemeen bekend onder de Griekse naam Apophis. Apophis gold als tegenspeler van de zonnegoden Aton en Ra, en was als zodanig symbool van de donkere machten. Apophis probeerde bij zonsopkomst en zonsondergang de zonnegod op te slokken als die 's nachts door de onderwereld reisde. Als Apophis daar in zou slagen kwam de zon niet meer op en dan zou de wereld levenloos worden. Gelukkig beschermde Seth de zonnegod en verjoeg het monster. Het bloed van de gewonde demon kleurde de hemel rood als bewijs van de overwinning van Aton.
De god is voor het eerst gezien op wanden in het Middenrijk. De god werd als vruchtbaarheidsgodheid aanbeden in tijden van paniek en armoe (als de Nijl niet stroomde). In het Nieuwe Rijk wordt deze godheid het meeste uitgebeeld op wanden bij farao's.
Verschijning Apophis wordt afgebeeld als een grote, kronkelende slang. Het kronkelen zou benadrukken dat de slang zeer groot was. Verschillende soorten slangen hebben model gestaan voor deze god. Altijd is Apophis afgebeeld in een verwarde toestand en vechtend met Ra of een andere god, waarbij hij dan meerdere messen in zijn lijf heeft.
Verering De antigod werd niet vereerd in tempels in een stad, maar werd wel afgebeeld in tempels, waar hij bestreden werd door verschillende goden. De god heeft een eigen boek, het "boek van Apophis", waarin verschillende magische spreuken stonden die Apophis konden vernietigen.
Ook in het Boek der doden staat een spreuk ter bestrijding van deze god. In de late tijd werden spreuken in tempels gebruikt om de wereld (Egypte) te beschermen.
(Novum/AP) - Bij een frontale botsing tussen een touringcar en een minibus op een snelweg in het zuiden van Egypte zijn vrijdag zestien personen om het leven gekomen. Vijf personen raakten gewond. Dat heeft een anonieme bron binnen de regering gezegd.
Volgens een reddingswerker zijn op een na alle inzittenden van de minibus om het leven gekomen. De inzittende die het ongeluk overleefde is er slecht aan toe. Vier inzittenden van de touringcar raakten gewond.
Verkeersongevallen komen veel voor in Egypte door slechte wegen en een gebrekkige naleving van de verkeersregels. Jaarlijks komen ongeveer zesduizend personen om het leven bij verkeersongelukken.
Volgens Farouk Hosny, de Egyptische minister van Cultuur, maken de synagoges net zo goed deel uit van de Egyptische cultuur als moskeeën of koptische kerken. Voor de restauratie van de synagoges is wat hem betreft dan ook geen buitenlands geld nodig.
Hij zei dit twee dagen na de heropening van de historische Ben Maimon-synagoge in Caïro. Deze synagoge, vernoemd naar de beroemde rabbijn en filosoof Mosje Ben Maimonides, is recentelijk al gerestaureerd.
Er wonen momenteel weinig Joden in Egypte. In de jaren veertig woonden er nog ongeveer 80.000. Velen verlieten het land onder meer als gevolg van oorlogen tussen Egypte en Israël.
De twee landen tekenden in 1979 een vredesverdrag. De relatie tussen beide landen is echter nog altijd gespannen. Dit bleek bijvoorbeeld in november nog. Farouk Hosny beschuldigde Joden er toen van te hebben samengezweerd zodat hij niet de nieuwe directeur-generaal van UNESCO werd. De minister pleitte er eerder al eens voor boeken te verbranden die door Israëliërs zijn geschreven. De minister distantieerde zich later wel van deze uitspraak
Egypte heeft internationale voipgesprekken verboden. De reden voor de verbanning is te gek voor woorden. Het overheidsbedrijf Egypt Telecom heeft namelijk te weinig verdiend.
De nationale telecomregulator heeft sinds zaterdag een verbod uitgevaardigd dat internationale voipgesprekken vanaf een mobiele verbinding verbiedt. Dat zegt Vodafone Egypt tegen het persbureau AFP.
Volgens de Egyptische wet moeten alle internationale gesprekken via het overheidsbedrijf Egypt Telecom lopen. Dat heeft vorig jaar echter minder inkomsten gehad dan voorzien. Het is daarom dat de overheid kunstmatig wil ingrijpen door een deel van de concurrentie te verbieden.
Het verbod zou op hetzelfde neerkomen als pakweg het verbieden van internationale e-mails om De Post te redden.
Alleen mobiel Het verbod ligt wel alleen op mobiele voipgesprekken en geldt dus niet voor wie vanaf een vaste internetverbinding belt. Vooral de drie mobiele operatoren Mibinil, Etisalat Egypt en Vodafone Egypt worden getroffen.
Skype, de bekendste voipaanbieder ter wereld, heeft volgens nieuwsdienst Reuters al meer duiding gevraagd rond de verbanning. Het bedrijf biedt zowel op de pc als op mobiele toestellen telefonie aan.
Niet anders dan in Europa De verbanning heeft veel weg van concurrentievervalsing, maar Egypte is niet de enige. Al is het wel uitzonderlijk dat de overheid zelf maatregelen neemt. In verschillende Europese landen is het gewoonweg niet toegelaten om over 3G naar Skypegebruikers te bellen (wel via wifi).
Vele operatoren blokkeren de toepassing gedeeltelijk om te voorkomen dat gebruikers via het mobiel datanetwerk gratis bellen. De verbanning van de Egyptische overheid verschilt dus niet zo van wat operatoren hier al langer doen.
In de Verenigde Arabische Emiraten is sinds januari een rookverbod van kracht. Egypte, Syrië, Jordanië, Bahrein, Qatar en de heilige steden van Saoedi-Arabië, Medina and Mekka, volgen op de voet. Het is de vraag of mensen zich daar echt aan gaan houden.
"Ik ga mijn Cleopatra's nooit opgeven", zegt de Egyptische timmerman Mohamed Helmy. Een pakje Cleopatrasigaretten kost hem amper 35 eurocent. Goedkoper krijg je ze nergens op aarde. Het is niet goed voor te stellen hoe een Arabisch land eruit zou zien zonder de kettingrokende taxichauffeurs, rokerige theehuizen en het borrelen van de alomtegenwoordige waterpijp. In Syrië rookt ongeveer de helft, in Jemen maar liefst driekwart van de mannen.
Verdrag Sinds enige tijd zijn verschillende Arabische regeringen lid van het Verdrag voor Tabakscontrole van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Dat heeft in sommige landen al geresulteerd in een verbod op tabaksreclame, een verbod op de verkoop aan minderjarigen en in waarschuwingstekens op Egyptische en Jordaanse sigarettenpakjes.
Nu gaat het Midden-Oosten over op een rookverbod. Of de Arabieren daar ook echt naar gaan luisteren, is nog maar de vraag. "In Syrië mocht je al niet roken in ziekenhuizen en regeringsgebouwen, maar de wet wordt met voeten getreden", zegt Fouad M. Fouad van het Syrische Centrum voor Tabaksstudies in Damascus. "Restauranthouders zijn sceptisch over de wet. Hun winst komt van de waterpijp."
Sociaal "Het is hier een teken van volwassenheid voor jongens. Zelfs docenten en dokters roken hier. En tegenwoordig ook steeds meer vrouwen. De waterpijp is een sociale gebeurtenis, met lekkere smaakjes. Dat krijg je er bijna niet uit, zeker niet omdat het zo goedkoop is."
Of regeringen dat ook echt willen, is maar de vraag. In veel landen zijn grote sigarettenmerken in staatshanden. Ze verdienen er miljoenen aan, legt timmerman Helmy uit. "En dan gaan ze mij vertellen dat ik niet mag roken. Ik vind het hypocriet." IPS/gb)
Egyptische boeren vluchten nu al voor stijgende zeespiegel
Egyptische boeren vluchten nu al voor stijgende zeespiegel
Boeren in de Nijldelta laten hun akkers in de steek omdat er vanuit de ondergrond steeds meer zout water naar boven komt. De stijgende zeespiegel bedreigt de graanschuur van Egypte en zelfs de miljoenenstad Alexandrië. Op het eerste gezicht lijkt de Nijldelta, een vruchtbaar gebied dat doorsneden wordt door talrijke waterlopen en dat niet veel kleiner is dan België, nog behoorlijk paradijselijk. Hier wordt één derde van de voedselgewassen geteeld die Egypte nodig heeft om zijn meer dan 80 miljoen inwoners te voeden. Vissers in kano's doorkruisen meertjes en moerassen; ze delen hun vangst met ijsvogels en zilverreigers. De vissers klagen dat ze steeds minder vangen omdat het water steeds sterker vervuild wordt door de bedrijven stroomopwaarts . Maar het grote gevaar komt van de andere kant. Het peil van de Middellandse Zee stijgt, en daardoor dringt er steeds meer zout water door in het grondwater in de delta.
Economische ramp Het zeepeil aan de Egyptische kust is de voorbije eeuw al met 20 centimeter gestegen, zegt Mamdouh Hamza, een gerespecteerd waterbouwkundig ingenieur. Hij toont ons zandige lappen grond waar vroeger gewassen werden geteeld. Nu is de bodem daar te zout voor. Ook palmbomen sterven. Op andere plaatsen irrigeren boeren hun akkers en hogen ze hun velden op om het zilte grondwater van hun gewassen weg te houden. Volgens Hamza kan de voortschrijdende verzilting catastrofale gevolgen hebben. "Het wordt een ramp voor de landbouw en voor de economie. Niet alleen de armoede zal toenemen, maar ook de honger."
De voorspellingen over de toekomstige stijging van de zeespiegel lopen uiteen. Maar de wetenschappelijke wereld en de regering in Egypte maken zich wel degelijk zorgen. Minister van Milieu George Maged vreest dat veel steden in het noorden van de delta vanaf 2020 echt zullen beginnen te lijden onder de gevolgen van het hogere zeepeil. Hij schat dat ongeveer 15 procent van de landbouwgrond in het gebied bedreigd wordt door verzilting. Veel experts geloven dat het gemiddelde peil van de zee aan de Egyptische kust tegen het eind van deze eeuw een meter hoger kan liggen. Als dat klopt, moet zelfs de miljoenenstad Alexandrië zich zorgen maken.
Muur Hamza heeft een ambitieus voorstel ingediend om langs de kustlijn een lange muur te bouwen die zou verhinderen dat er nog meer zout water doorsijpelt naar het grondwater in de Nijldelta. Tot hiertoe heeft hij geen gehoor gevonden bij de regering. Wetenschappers die voor de regering werken, argumenten dat er nog genoeg tijd is om af te wegen welke maatregelen er nodig zijn. "We raden meer onderzoek aan, maar we denken dat we ons kunnen aanpassen, want de veranderingen gaan heel traag", zegt professor Ibrahim El Shinnawy.
Ghada Abdel Aal van wanna-b-a-bride.blogspot.com Foto: Ernest Claassen / NOS
Update: zondag 21 mrt 2010, 20:15
Door buitenlandredacteur Ernest Claassen
In Egypte bestaat geen persvrijheid. Maar dankzij internet kunnen kritische journalisten en webloggers toch hun mening geven en schandalen onthullen. Op die manier lukt het soms zelfs om martelende politie-agenten achter de tralies te krijgen. Maar de bloggers lopen grote risico's met hun werk. Afgelopen week waren acht Egyptische internet-activisten op bezoek in Nederland.
Internetberoemdheid Wael Abbas Wael Abbas krijgt 30.000 bezoekers per dag op zijn blog. Hij is een voormalig journalist, maar staat nu op de zwarte lijst. Volgens hem zijn Egyptische bloggers in de eerste plaats activisten. "Sommige bloggers zijn journalisten maar ze hebben altijd een missie. Een blog is iets persoonlijks".
In 2007 werden zelfs twee agenten veroordeeld nadat op zijn site te zien was hoe een arrestant werd mishandeld. Hij krijgt regelmatig dit soort filmpjes en foto's opgestuurd. Zo komt hij aan zijn nieuws. Maar hij checkt niet van tevoren of de beelden authentiek zijn. "Dat moeten de autoriteiten zelf maar doen." Overigens plaatst hij alleen verhalen over corruptie en geweld. Geen roddels of persoonlijke aanvallen.
Kafkaësk Nu dreigt Wael Abbas zelf in de gevangenis terecht te komen. Hij kan zes maanden celstraf krijgen, omdat hij een illegale internetverbinding zou hebben aangelegd. Er volgt een Kafkaësk relaas: "Ik deel mijn internetverbinding met mijn buurman en daarvoor willen ze me veroordelen.
Maar eerder ben ik juist veroordeeld omdat ik diezelfde verbinding met mijn buurman had verbróken." Die buurman is trouwens een politie-agent die hem in elkaar heeft geslagen, met een gebroken tand als gevolg. Op 29 april komt de zaak voor. Nu mag hij nog reizen, al heeft de douane in Egypte zijn laptop in beslag genomen.
Hij is niet de enige blogger die problemen heeft met de Egyptische overheid. Hij zegt dat er al verschillende bloggers vast zitten. Hij kent iemand die een groep op facebook had opgericht. Die werd gemarteld door de politie, omdat ze het wachtwoord wilden hebben. Veel bloggers zitten ook op facebook. De netwerk-site lijkt ook in Egypte het fenomeen 'weblog' te verdringen. Maar Abbas blijft bloggen: "dan krijg je veel meer bezoekers."
Moslim Broederschap Op het Westen gerichte hervormers vormen een kleine minderheid in Egypte. De grootste oppositiebeweging is de fundamentalistische Moslim Broederschap. Ze mogen niet meedoen aan de verkiezingen en hun leden worden routinematig opgepakt en in de gevangenis gegooid. Het ligt voor de hand dat ze hun boodschap ook op weblogs uitdragen. Maar internet blijkt een riskant fenomeen voor de beweging.
Blogger Sherif Abdel Aziz was tot 2004 lid van de Moslim Broederschap. "Ik ging weg omdat kritisch denken niet was toegestaan. Vooral jongeren zijn gaan bloggen. Dankzij internet kunnen we elkaar horen en op elkaar reageren." Door internet lijkt de Moslim Broederschap dus iets aan controle te verliezen over zijn jonge leden. "We zijn het met elkaar eens dat de onderdrukking in Egypte verkeerd is", zegt Sherif Abdel Aziz. "Maar over alle andere onderwerpen, zoals vrouwenrechten en vrijheid van meningsuiting lopen de meningen ver uit elkaar."
Handjes thuis Lang niet alle blogs gaan over politiek. Ghada Abdel Aal van Wanna be a Bride blogt over vrouwenrechten. "We eisen altijd weer meer", zegt ze.
Ines Lotfy van I need to talk: "Bloggers zijn niet alleen politiek. Die maken wel meer lawaai. Andere zaken zijn ook belangrijk. Seksuele intimidatie was in de Egyptische media een groot taboe. Nu wordt er wel over gesproken, dankzij de bloggers die er aandacht aan geven. Het was voor het eerst dat meisjes over hun ervaringen vertelden."
Mohamed Hamdy had ook een keer geblogd over het lastigvallen van meisjes. Toen kreeg hij een paar reacties van jongens die er spijt van hadden. "Ze voelden zich niet op hun gemak, hadden het gevoel dat ze iets verkeerds hadden gedaan. Het waren er niet veel, maar het is een begin."
In 1849 en 1850 reisden de Franse schrijver Gustave Flaubert en zijn vriend, de fotograaf Maxime du Camp deur Egypte van Alexandrië naar Aboe Simboel in het diepe zuiden. In die tijd nog een hachelijke onderneming. In het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden is een kleine maar indrukwekkende expositie ingericht waar Niet alleen wat door het tweetal meegebrachte voorwerpen zijn te zien, maar ook de foto's die Du Camp tijdens de Expeditie maakte.
De expositie is nog tot en met 4 april te zien in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 in Leiden. Geopend di tm zo 10-17.
Foto's maken was bepaald geen sinecure. Kunnen wij nu Zelfs met een klein mobieltje Redelijke foto's maken, maar 160 jaar geleden moesten er Kisten met glasplaten en chemicaliën mee, en dan natuurlijk nog het enorme toestel DAT Moest worden meegezeuld. De techniek van de fotografie bestond amper tien jaar en daardoor zijn de 35 Tentoongestelde meer foto's dan uniek te noemen. Hieronder zie je het fototoestel en een deel van de 'chemische fabriek'.
Zijn de foto's, die gemeten naar de maatstaven van tijd, van zeer hoge kwaliteit. Hieronder zijn er zeven te zien. Onder Iedere foto een passende uitleg, uit Dagboek van Flaubert
De aanblik van de Sfinx Aboe el-Hol (de Vader van de Schrik). Het Zand, de Piramiden, de Sfinx, alles grijs, badend in een grootse roze toon, de hemel is helder blauw, de Adelaars cirkelen langzaam om de toppen van de Piramiden. We maken halt voor de Sfinx, Hij laat zijn ijzingwekkende blik op ons rusten; Maxime ziet wit als een doek. Ik vrees te gaan duizelen en trachtenindustrie mezelf weer meester te worden.
Ipsam Boel (Aboe Simbel). De kolossen. Het effect van de zon, de half onder het zand bedolven termpel. Op de achtergrond, drie kolossen, maar half te Onderscheiden in de schaduw. Toen ik op de grond lag en met mijn ogen knipperde, dacht ik Zelfs Dat de eerste Kolos voldaan zijn oogleden bewoog. Mooie hoofden, afzichtelijke Voeten. De vleermuizen laten HUN korte schrille kreet horen. Op een bepaald ogenblik hoorde je ook het geluid van een ander dier, exclusief het verre kleppen van een klok op het platteland. En onwillekeurig dacht ik aan de Normandische boerderijen in de zomer, Wanneer omstreeks drie uur 's middags iedereen aan het werk is.
Ibrim, paaszondag, Terwijl Max van benedenuit een foto maakte van de Vesting, beklom ik op mijn gemak de flank van de Berg, waarbij ik geregeld mijn Teennagels kwetste aan de losse, naar beneden gerolde stenen. Binnen de muren ligt een hele stad. De huizen zijn allemaal bouwvallig en staan heel dicht bijelkaar, Zelfs tegen elkaar aan. Als je bovenop een muur gaat staan, vormt DAT geheel van vervallen huizen, waarvan Alleen nog de vier muren overeind staan, een dambord. Binnen DAT geheel van ruïnes hangt een koortslucht; je erbij denkt aan vermoeide mensen sterven wegkwijnen van verveling: dit is de middeleeuwse, de mammelukse Oriënt.
Om half elf aangekomen in Kalabsje, op de Linkeroever. Het dorp ligt Tussen het puin van de buitenwerken van de tempel. Eerst een lange geplaveide weg, waarvan de T-vorm naar de Nijl Wijst; een grote pyloon Waarvan het kroonstuk Verwoest is .. Tegenover ons ligt het heiligdom zelf, met vier Zuilen, een deur en nog vier kleinere massieve deuren.
Kertsassi, dinsdag, negen uur 's morgens. Niet ver van de ruïnes van de tempel, midden in een steengroeve, een Egyptische kapel, helemaal voldaan Griekse inscripties Bedekt. In de buurt kom dan, in de woestijn, op weg hiernaartoe, voetafdrukken in het Steen, ook een kindervoetje. Het ging om Ongetwijfeld een bedevaartsoord.
Maxime keert terug naar de boot om wat papieren in orde te maken, we zullen onze tenten in de buurt van de twee kolossen opslaan. Ik stijg te paard en maak in mijn eentje een rit om Medinet heen; ik rijd tot de syrinxen (rotsgraven). Een vos komt te voorschijn uit een grot, Daarbij hoor het geluid van een slang Tussen de stenen; Hij klimt steil naar boven, keert Zich om en kijkt mij aan doodbedaard; ik diep mijn zakkijkertje op en we bestuderen elkaar wederzijds.
De expositie is nog tot en met 4 april te zien in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 in Leiden. Geopend di tm zo 10-17.
Van de vele monumenten die Egypte rijk is vormt de obelisk, naast de Piramiden en de Sfinx een van de meest herkenbare objecten. Dit heeft mede te maken met het feit dat men ze overal ter wereld tegenkomt en er zijn obelisken in. De bouw, het transport en de oprichting van een obelisk roepen ook nu nog veel vragen op . Met de weinige, primitieve middelen die de oude Egyptenaren hadden, zij hebben in het bouwkundig en technologisch opzicht een grote prestatie geleverd.
Een obelisk is een rechtopstaand, naaldvormig monument op een vierkant voetstuk dat uit een blok steen (monoliet), meestal graniet, is gemaakt . Dit was graniet afkomstig uit verschillende steengroeven in de omgeving van Assoean. Naar de punt toe loopt de obelisk geleidelijk spits toe. De punt vertoont gelijkenis met een piramidion, de top van een piramide, en werd vaak verguld om zo de zonnestralen te weerspiegelen. De vier zijden zijn gepolijst en meestal voorzien van hiërogliefen. Doorgaans vermeldt de inscriptie degene die opdracht had gegeven voor de vervaardiging van de obelisk, namelijk de Farao. Daarnaast maken de teksten duidelijk hoe nauw het koningschap verbonden was aan de cultus voor de zonnegod Ra. De obelisken werden ook gebruikt om de verheerlijking van de farao zelf en zijn overwinningen te beschrijven. De meeste obelisken van Ramses II zijn voorzien van teksten die dit tot uitdrukking brengen
Waar de naam obelisk precies vandaan komt, is niet met zekerheid te zeggen.
De obelisk van Ramses II, Place de la Concorde, Parijs
Waarschijnlijk gaat de oorsprong van de obelisk tot voor de 1 terugste dynastie.
Toen al vereerde mannen stenen die qua vorm op een piramide en punt op een obelisk leken. Waarschijnlijk betreffen het ijzermeteorieten, waarvan er een Benben Werd genoemd. De Benben was volgens de overlevering sinds mensenheugenis aanwezig in de heilige stad Heliopolis.
Deze stad was het voornaamste cultuscentrum van de zonnegod Ra en nauw verbonden met de scheppingsmythe. De Benben-steen speelde een rol in de zonnereligie en was als fetisj gerangschikt onder Atoem (ondergaande zon) en Ra-Horachte (Opkomende zon).
De obelisken werden, in navolging van de Benben-steen, als voorwerp van verering voor de zonnegod Ra opgericht. Men vermoedt dat bij de tempel van Ra de eerste obelisk stond. Op deze plaats staat nog altijd een obelisk uit de tijd van Senwosret ik uit de 12de dynastie. Bij onderzoekingen in de omgeving van deze obelisk troffen mannen een deel van een andere obelisk aan waarop de naam van farao Teti uit de 6de Dynastie stond vermeld.
Voorlopig wordt nu aangenomen dat dit de oudste, echte obelisk is. In het Oude Rijk werden obelisken vaak geassocieerd met graftomben. In de 5de Dynastie werden er voorlopers van de latere granieten obelisken aangetroffen bij de ingang van sommige graven. De kleine obelisken waren paarsgewijs opgesteld . In het Nieuwe Rijk werden de obelisken voor tempelpylonen geplaatst, zoals de obelisken van Hatsjepsoet in de tempel van Karnak.
Vele Egyptische obelisken zijn vanaf de Romeinse Tijd naar het buitenland getransporteerd. Ze zijn nu te bewonderen in Londen, Parijs, New York, Istanboel en Rome.
Het Beroemde doodsmasker van Toetanchamon (foto Flickr / jparise)
Egyptologie is ook niet meer wat het geweest is. De tijd dat enthousiaste gravers als Champollion nl Lepsius als Indiana Jonesen het ene na het andere graf lieten openen om zich vervolgens vol te storten op het vertalen van die rare tekentjes is voorbij. Moderne egyptologie bedient zich niet van schepjes en tropenhelmen maar van radio-Microscopen en DNA-kits. En vorige maand bereikte de moleculaire egyptologie een mijlpaal. We weten nu namelijk alles over voorheen raadselachtige Farao Toetanchamon. De uitkomst: de grote koning was een negentienjarige, 1.68 meter lang met een soort Klompvoet sterven stierf aan malaria.
Het onderzoek, gepubliceerd in het Journal of the American Medical Society is uitgevoerd door een team van wetenschappers onder leiding van dr. Zahi Hawass (op zijn website toch afgebeeld met Indiana Jones-hoed). Van september 2007 tot oktober 2009 Zij onderzochten het skelet van Toetanchamon en van 15 andere koninklijke mummies
Van vijf hiervan was al bekend dat ze uit een ander geslacht stammen en deze mummies werden gebruikt als controlegroep voor het onderzoek naar de familierelaties tussen de 11 andere mummies.
Met behulp van een Siemens tomograaf werd een scan gemaakt van Toetanchamon en andere lijken. Ook werd DNA van de mummies afgenomen om de familierelaties bloot te leggen.
Uit de DNA analyseren kwam een bijzonder compacte familieboom. De Overgrootouders van Toetanchamon waren Yuya en Thuya. Hun dochter trouwde met Teye Farao Amenhothep III. Zij kregen een dochter en een zoon genaamd KV55 en KV35YL (dit zijn uiteraard de wetenschappelijke namen die ze toebedeeld werden aan de hand van de locatie van HUN graf). Toetanchamon is de zoon van deze twee mensen: zijn vader en moeder zijn dus ook zijn oom en tante. Lekker incestueus dus.
Uit de Radiologische gegevens bleek dat Toetanchamon nogal wat kwaaltjes gehad: zijn linkervoet vertoont duidelijke vervormingen, overeenkomend met de aandoening Klompvoet. Ook zijn ruggegraat vertoonde vergroeiingen. Uit vergelijkbaar onderzoek van de andere mummies bleek dat er meerdere familieleden met problemen waren: botbreuken, vergroeiigen en botdegeneratie werden gevonden.
Ook xerd gezocht naar verscheidene soorten infectieziekten. In de mummies werden geen sporen van TBC, lepra, van ongedierte gevonden maar er werd wel DNA aangetroffen van de Plasmodium falciparum, ook wel bekend als de malariaparasiet. Malaria-In combinatie met een vervelende beenbreuk-wordt door de onderzoekers als plausibele doodsoorzaak aangewezen.
Al met al laten de wetenschappers zien dat er nog heel wat leven zit in deze eeuwenoude tak van wetenschap. Met gloednieuwe technieken lichten we weer een tipje op van de sluier van de Farao's.
Dat er op gescheiden vrouwen in Egypte en ook in de rest van de Arabische wereld wordt neergekeken, houdt verband met de traditionele patriarchale opvattingen.
Vrouwen zijn er geen onafhankelijk denkende wezens en moeten beschermd worden door hun mannen, vaders, broers van zelfs zonen. Toch is het opmerkelijk dat er nog dermate op vrouwen wordt neergekeken, omdat uit overheidsstatistieken blijkt dat er in elke land om de zesminuten een scheiding wordt uitgesproken. Daarmee is Egypte in de Arabische wereld de koploper. In totaal 40 procent van de huwelijken loopt er op de klippen, en vooral de jongste jaren gaat het steeds harder. Zo waren er in 2008 bijna 10 procent meer scheidingsaanvragen dan een jaar eerder.
Wettelijk kader
In juridisch opzicht echter is er nog werk aan de winkel. Het wettelijke kader voor echtscheidingen wordt bepaald door een wet uit 1929, die in 2000 werd herzien. Aanvankelijk konden vrouwen alleen een scheiding krijgen als ze fysiek of geestelijk werden mishandeld en dat ook konden bewijzen. De tien jaar geleden doorgevoerde wijziging geeft echtgenotes het recht om een ontbinding van het huwelijk te vragen zonder dringende gronden.
Ook kunnen ze nu om khulu vragen. Deze procedure vergemakkelijkt het scheiden substantieel, maar vrouwen verzaken dan wel aan elke financiële compensatie en krijgen geen alimentatie voor zichzelf van hun kinderen.
De Invoering van khulu werd in conservatieve kringen overigens erg negatief onthaald. "Ik verwacht nu dames met snorren en afgebeulde mannen die kinderwagens voortduwen", aldus parlementariër Gamal Zahran, diezelf een drukkingsgroep opstartte om de khulu-mogelijkheid te bannen.
Momenteel wordt een nieuwe wijziging van de wet besproken. Uit onderzoek blijkt immers dat het voor mannen nog steeds veel makkelijker en veel voordeliger is om te scheiden dan voor vrouwenen. Dat verklaart waarom niet minder dan acht op de tien aanvragen door mannen worden ingediend.
De nieuwe wet zou het voor vrouwen mogelijk moeten maken om te scheiden van mannen die al een jaar met de noorderzon zijn verdwenen. De termijn daarvoor is nu vier jaar en bovendien krijgt een terugkerende echtgenoot altijd zijn vrouw terug, zelfs als ze ondertussen met een andere man is gehuwd. Ook dat laatste willen vrouwenorganisaties veranderd zien.
Reis door het Egyptisch dodenrijk De denkbeelden over de dood van de oude Egyptenaren worden geplaatst in het perspectief van latere christelijke en islamitische ideeën.
De bezoeker legt letterlijk de weg van de overleden Egyptenaar af, van godenrechtbank tot de Rietvelden, en wordt onderweg geconfronteerd met parallellen uit deze twee wereldreligies.
CAÏRO - Een team archeologen heeft in de Egyptische stad Luxor twee grote roodgranieten beelden gevonden in het mortuarium van één van Egyptes machtigste farao's, die bijna 3400 jaar geleden aan de macht was . Dat heeft het Egyptische ministerie van cultuur vandaag gezegd.
De archeologen ontdekten een vier meter hoog beeld van Thoth, de god van de wijsheid, en het bovenste deel van een beeld van farao Amenhotep III dat naast een ander godenbeeld stond . Beide beelden lagen begraven in het mortuarium van de farao, gelegen op de westoever van de Nijl in de stad Luxor.
Eind februari werd al het hoofd van een beeld van Amenhotep III gevonden. Het hoofd, ongeveer ter grootte van een volwassen persoon, is de best bewaarde beeltenis van het gezicht van de farao dat ooit gevonden is. Twee beelden van zwart graniet werden in maart vorig jaar ontdekt in de tempel. Amenhotep III was de grootvader van de wereldberoemde farao Toetanchamon.
De tempel van de oude farao is in het verleden grotendeels verwoest, mogelijk door overstromingen. Van de muren is weinig meer over, maar archeologen hebben wel een grote hoeveelheid rijkdommen opgegraven, van kunstvoorwerpen tot standbeelden.
GESCHIEDENIS
29 maart 2010 
In 1849 en 1850 reisden de Franse schrijver Gustave Flaubert en zijn vriend, de fotograaf Maxime du Camp deur Egypte van Alexandrië naar Aboe Simboel in het diepe zuiden. In die tijd nog een hachelijke onderneming.
