Vannacht heb ik weer eens wakker gelegen. Het waren niet de vogels die de vroege morgen begroeten, en wie juist luistert, er de blijdschap voor de nieuwe dag in herkent. Nee, deze keer was het in de nacht (gewoonlijk weekend).De hondenbaasjes gaan uit. De hond wordt op het terras, het binnenkoertje, of in de tuin gezet, en de opgetutte baasjes gaan op stap. Natuurlijk komen ze liever thuis in een proper huis. Braaf zijn hé, lieve hond, en weg zijn ze. Ja hoor, het hondje is braaf, in het begin althans, maar langzaam maar zeker baant de eenzaamheid zich een weg in het hondengemoed. Het concert begint, eerst zachtjes kwijlend, maar als dat niet helpt...dan blaffen we maar. Onze baasjes zullen ons nu wel horen!
Maar de baasjes horen niets...het zijn de buren en omwonenden, die het gelag betalen.. Op menige slaapkamer komt na een half uurtje woelen de wrevel naar boven. Nondedju, het is weer van dat, die hond begint weer en na een tijdje, verdomme k wring zijn nek om. Van de baas bedoelen ze dan (hopelijk), niet die van den hond. Den hond weet niet beter. Baasjes van blaffende honden hebben niet het verstand, noch de nodige burgerzin, om hun hond dat blaffen af te leren.
Eindelijk komen ze thuis en s anderdaags vertellen ze fier, aan meestal andere hondenbezitters, hoe hun hond vrolijk blaft als ze thuis komen, want hij hoort al van ver dat ze terug zijn. Natuurlijk haasten we ons dan om hem binnen te pakken, want anders worden de buren wakker hé! Is dat dan toch nog burgerzin, of puur eigenbelang? Als de moegetergde buren dan na een tijdje vaststellen dat het hondenconcert al een tijdje is stilgevallen, kunnen ze zich eindelijk op hun goede zijde draaien en hopen maar dat het zandmanneke hen alsnog inslaap wiegt. De vogeltjes beginnen weldra aan hun morgenlied! Zeg daar nu wat van, wat zullen ze u verbaasd aankijken. Weer één, die geen dieren verdraagt!
We hadden het daar over deze morgen tijdens het ontbijt, en ik vind het de moeite om daar wat dieper op in te gaan al was het maar om mezelf te verplichten het onderscheid tussen deze twee begrippen wat dieper tot mezelf te laten doordringen. Ik geloof dat in de tegenwoordige tijd het begrip MOOI de bovenhand heeft op het begrip GOED. Wat niet mooi is, is niet goed. Mooi is synoniem voor Goed geworden. Alles wordt dan ook MOOI verpakt, MOOI verwoord en MOOI aangekleed, want dan is het ook GOED en daarmee is de kous af. Mensen zoeken naar het mooie, zelden naar het goede. Het mooie stelt dikwijls teleur, het goede nooit! Het mooie bedriegt en liegt zeer vaak het goede is eerlijk en waar. En iedereen weet dat, maar toch laten ze zich door het MOOIE al te vaak bedriegen. Meer moet er over deze twee begrippen niet worden gezegd als in uw binnenste het GOEDE maar een trapje hoger komt te staan. Wicha
In het programma op vrt één genaamd "de bedenkers"werd de eerste prijs van 25000 euro toegekend aan de sliplift ( apparaat dat toelaat aan mensen met een moeilijke rug hun slip of broek aan te trekken zonder zich te moeten bukken. Momenteel kan men in iedere CM zorgwinkel dit getuig in de vitrines bewonderen. Prijs 25 euro. In de zomer van 2006 heb ik echter dit probleem al opgelost voor mijn eigen vrouw. met enkele simpele benodigdheden, die men trouwens in ieder huisgezin terug kan vinden: nl 2 wasknijpers, een stukje touw, en 2 kleine nagels of grote duimspijkers. Zie de bijgevoegde fotos voor de montage en het gebruik ervan. Dit apparaatje kost niets ,is klein , kan dus overal meegenomen worden en is veel handiger dan zijn nieuwe grote broertje van " de bedenkers" éen groot nadeel = het is te simpel om commercieel te zijn! Mensen met een moeilijke rug probeer het eens ,wedden dat ge het niet meer kunt missen! met de groeten van Wicha
Een dode mens is als een lege doos, de inhoud is verdwenen. Alleen de verpakking is er nog even, tot alles vergaan is in stof en as. Nabestaanden treuren om de inhoud, niet zo zeer om de overgebleven wegkwijnende verpakking. Iedereen van ons maakt dat wel eens mee tijdens zijn leven. Eigenaardig toch dan, dat er zoveel aandacht gaat naat die verpakking terwijl men leeft en zo weinig naar de inhoud! Bij alles wat we doen is voor de verpakking bedoeld. Natuurlijk kan de inhoud niet zonder de verpakking, maar hij vraagt geen luxe omhulsel, zoals men dat maar al te dikwijls ziet. Soms is de inspanning die er voor de verpakking gedaan wordt zo groot, dat deze zelf er tegen protesteert, en allerlei hulpmiddeltjes nodig heeft om zichzelf in stand te houden. Ons lichaam vraagt een goede en gezonde voeding en een gezond leefmilieu en verder een veilig onderkomen en een menselijke behandeling.
De wereld tracht ons te verleiden met allerlei onnodige en nutteloze spullen die ons lichaam belagen en bijgevolg ook onze spirituele inhoud. Een gezonde geest in een gezond lichaam, waar hebben we dat nog gehoord. Waarom slaan we die goede raad zo dikwijls in de wind?
De jacht naar materiele middelen en overdreven welstand (?) maakt ons leefmilieu kapot en bedreigt onze gezondheid. We moeten niet tegen de vooruitgang zijn maar alleen selectiever in het geen we echte vooruitgang noemen. Echte vooruitgang is vooruitgang voor iedereen in de wereld en ook zoveel mogelijk tegelijk voor iedereen. Echte vooruitgang mag het milieu niet overbelasten, nergens ter wereld. Echte vooruitgang houdt meer rekening met de inhoud van de mens dan met zijn verpakking.
Als de inhoud ziek is wordt ongetwijfeld ook de verpakking ziek, omgekeerd is dat niet persé het geval. We zijn met zijn allen zeker dat de zichtbare en tastbare verpakking eens zal vervallen tot stof, maar die ongrijpbare spirituele inhoud verlaat zijn verpakking en zien we niet sterven. De inhoud sterft niet, hij leeft voort! Wees dus vooral bezorgd voor de inhoud!
Beste bloggers, Ik heb me laten verleiden om ook eens een blog aan te maken, dus hebben we ons opgezadeld met een nieuw computerprobleem dat we zullen trachten te ontcijferen. De eerste dagen wordt het dus uitpluizen hoe het werkt en dan proberen er ietsvan te maken. Ik hoop hier interessante dingen te ontmoeten waarvoor ik al de moedige bloggers nu al dank. Wicha
