Dit zijn woorden van De bond zonder naam . Misschien is het de moeite waard wat dieper op deze problematiek in te gaan. Laten we het niet hebben over de algemeen aanvaarde lawaaihinder van het verkeer, de bouwwerken, de muziekfestivals, kermissen en andere eenmalige festiviteiten maar laten we vooral ingaan op de hinder die veroorzaakt wordt door individuen die al dan niet bewust zich het recht toe-eigenen hun medeburgers te hinderen met volledig nutteloze lawaaihinder zoals schetterende muziek uit radios terwijl ze de auto kuisen op de straat of zelf aan het werk zijn in of rond hun huis of op een of andere bouwwerf, dikwijls tijdens activiteiten waarbij ze zelf van die muziek niets kunnen horen.
Het lijkt erop dat deze mensen schrik hebben van de stilte. Misschien hebben ze angst dat de stilte hen zal dwingen na te denken over de vele problemen waar ze al mee zitten. Het lawaai beheerst hun leven al grotendeels. Ratelende drilboren, knetterende motoren, oorverdovende machines, de verkeersdrukte, en thuisgekomen zijn er misschien de huilende kinderen en de luidruchtige televisie met zijn vele gewelddadige feuilletons. Muziek is voor hen een vluchtweg, een reactie tegen, en als ze hard genoeg staat, tegen al dat andere lawaai. De muziek wordt stilaan hun tiran. Deze tiran vraagt steeds meer decibels en gewillig draaien ze de volumeknop wat hoger. Ten slotte sleuren ze hun tiran overal met zich mee, het wordt hun enige vriend, de stilte wordt hun vijand en dus ook de mensen die van stilte houden en zeker zij die voor hun rechten durven op te komen. Ze merken zelf niet meer dat ze al maar agressiever worden. De muziek is hun drug en ze hebben er alles voor over. Deze drug tiranniseert hen en zo terroriseren zij op hun beurt hun medeburgers die nog van de stilte houden. Tirannen zijn niet alleen mensen, het kunnen ook gewoontes zijn, die stilaan uitgroeien tot obsessies...ze kunnen ten slotte niet meer zonder...het is een stuk van hun leven geworden. De hardrock of andere banale zgn. muziek kleeft als het ware aan hun lijf. Ze sleuren ze overal mee, ja zelfs op bus en trein zetten sommigen het geluid nog hard genoeg op de koptelefoon om hun buren nog te storen.
Het zou nochtans een goede oplossing zijn die koptelefoonmuziek, voor hardnekkig verslaafde hardrockers verplicht te maken zodat de rest van de wereld een heel klein beetje meer tot rust zou kunnen komen. Muziek is de mooiste kunstvorm die de mens beoefenen kan op voorwaarde dat ze de mensen rustiger of vrolijker of socialer maakt, maar wanneer ze als afval te pas of te onpas overal ongelimiteerd wordt uitgestrooid op alle plaatsen en uren is ze een gruwel gelijk. Dit onrecht mag men deze kunstvorm zeker niet aandoen
Het lijkt of de wereld niet meer van de stilte houdt. De natuur heeft zijn eigen geluiden. Er is het geluid van de wind, de ritselende bladeren, de ruisende golven van de zee, de striemende regen, de donder en op sommige plaatsen het roffelende geluid van vulkaanuitbarstingen en aardbevingen. Er zijn de vele geluiden van dieren en insecten en tenslotte ook die van de mensen. We zouden ze oergeluiden kunnen noemen in zoverre ze eigen zijn aan de aarde en de daarop levende natuur. En eigenlijk zijn het geluiden die behoren bij het leven. Alleen de mens is in staat hieraan onnatuurlijke geluiden toe te voegen. Het zijn die geluiden die meestal storend zijn voor zeer vele mensen. Natuurlijk hebben we met zijn allen(?) wel gekozen voor vele van die storende geluiden, zoals daar zijn autoverkeer en andere collectief gebruikte vervoermiddelen en apparaten (grasmaaiers o.a.). Maar is het niet zo, dat heel wat van die tuigen wel wat geluidlozer zouden mogen zijn. Ook worden ze zeer dikwijls te onpas en op de verkeerde momenten gebruikt (in de nacht). Ik denk dat de geluidsoverlast oorzaak is van heel wat stress met als gevolg het overdreven gebruik van kalmerende middelen en slaappillen. En specifiek op België toegepast waarom zijn wij de koplopers in Europa voor het gebruik van die middelen? Hoeveel mensen worden niet gestoord door de één of andere geluidsoverlast (verkeer, muziek, bouwwerklawaai, straatlawaai, blaffende honden enz). Waarom mogen er nog steeds overdreven lawaaierige brommers door de straten scheuren en ontelbare mensen in hun slaap verstoren? Waarom worden er zoveel hinderlijke festiviteiten toegelaten op uren dat iedereen eigenlijk in bed hoeft te liggen? Waarom moeten er zoveel mensen altijd maar weer opnieuw tolerant zijn ten opzichte van zo weinig anderen, die er financieel beter van worden? Meer en meer mensen hebben een grote nood aan stilte en zoeken die ook op in de mate van het mogelijke (tijd, financiële situatie, lichamelijke toestand). Maar eigenlijk zijn er geen plaatsen meer in Vlaanderen, en weldra op de hele wereld, waar alleen de oergeluiden van de natuur tot ons doordringen. Ik denk dat er weldra op basis van alles is te koop voor geld kunstmatige omgevingen zullen ontwikkeld worden waar alleen die oergeluiden zullen toegelaten zijn. Andere geluiden zullen met kunstmatige middelen geweerd worden. Een nieuwe tak voor de industrie misschien? Op zee is er zeker nog wat plaats om zulke kunstmatige eilanden aan te leggen. Spijtig toch dat we in het verleden niet wat slimmer zijn geweest en ons met zijn allen hebben laten bedriegen door de opdringerige naar geld en macht snakkende industrie en bijhorende reclamewereld, die teert op de zwakheden van de mens! Wat zou de wereld er dan heel wat schoner en vooral leefbaarder hebben uit gezien. Dikken bult Eigen schuld!
U moet tolerant zijn meneer of mevrouw! En de andere moeten dat ook zijn natuurlijk. Dat is hetgeen men meestal te horen krijgt als men bij de officiële instanties klaagt van overlast. Maar meneer en mevrouw leggen hun medemens nooit een strohalm in de weg, want zij hebben nog zoiets wat burgerzin noemt. Zij zorgen er voor hun medemens nooit te hinderen als het enigszins kan. Jazeker, zij doen ook het gras af, en sommigen onder hen hebben ook een hond die wel eens blaft! En zij gebruiken ook wel eens een drilboor of een ander lawaaierig tuig. Zij feesten ook wel eens graag.. Maar er is één belangrijk verschil met sommige anderen; zij doen dat met begrip voor de rust en welzijn van hun buren. Gras maaien op Zondag of in de late avonduren, luide muziek, achterlaten van blaffende honden in de tuin of de garage terwijl zijzelf weg zijn, gaten boren op eender welk uur, luidruchtig nachtfuiven en drinkgelag, dat nooit Zij zijn zindelijk in en rond het huis, dus geen rommel of stinkende afval in de tuin. Zij werpen niets op de straat weg, geen papiertje, geen blikje, zelf geen kauwgom. Zij roken niet op plaatsen waar dat niet mag of gewenst is. Zij ruimen het afval van hun hond zogoed mogelijk op als het toch gebeurt. Zij parkeren enkel op plaatsen waar dat toegestaan is en houden zich aan de toegelaten snelheden. Zij zijn steeds hoffelijk, ook in het verkeer. Zij doen dit uit respect voor hun medemens en de natuur. Terecht verwachten zij hetzelfde van de anderen, met de gepaste tolerantie! Ja we leven meer en meer in een wereld van ieder voor zich . En alhoewel ik dit spijtig vind toch kan ik er vrede mee nemen op voorwaarde dat dit niet ten koste van de medemensen gaat. Als ieder mens zijn medemens belangrijker vindt dan zichzelf, en er naar handelt ook, dan pas leven we in een ethisch tolerante wereld. Als iedere handeling die men stelt vooraf zou gaan aan de vraag kan dit zonder noemenswaardige hinder voor de anderen of voor de natuur? .Dan zou er veel opgelost zijn. Tolerant zijn voor iemands mening is een goede zaak. Uw mening op een agressieve manier opdringen is niet goed te praten, en mag en moet zelfs sterk aangeklaagd worden. Tolerantie is hier niet op zijn plaats. In sommige gevallen kan reclame BV. erg agressief overkomen, zoals dat het geval is voor tabak, alcohol, seks en andere zwakheden van de mens. Niet alle mensen zijn er psychisch tegen opgewassen, zoals kinderen en sommige labiele mensen. Men hoeft geen godsdienst aan te hangen om dit te begrijpen. Zuiver humaan inzicht is hiervoor voldoende. Ik geloof dat ieder rechtgeaarde volwassene hier een voorbeeldfunctie te vervullen heeft.
Als men gedurende lange tijd tussen mensen moet leven die met ethiek en burgerzin een loopje nemen bestaat het gevaar dat sommige labiele mensen het zelf ook niet meer al te nauw gaat nemen. De groep onethische en absoluut ontolerante mensen kan er alleen maar groter door worden. Daarom alleen al is het nodig zelf te blijven vechten voor meer burgerzin en ethisch gedrag, en vooral niet al te gauw het bijltje er bij neer te leggen en vrede te nemen met de bestaande uit de hand gelopen situaties Dus blijven eisen van de mensen en desnoods van de overheid om als het moet met harde hand tussen beiden te komen. Voor het bewerkstelligen van een leefbare en ethische samenleving is er geen prijs te hoog;
Mensen wier gedragingen een ethisch positief karakter hebben zijn gelukkiger en meer tevreden dan mensen die gedragsnormen negeren( Dalai Lama)
Vannacht heb ik weer eens wakker gelegen. Het waren niet de vogels die de vroege morgen begroeten, en wie juist luistert, er de blijdschap voor de nieuwe dag in herkent. Nee, deze keer was het in de nacht (gewoonlijk weekend).De hondenbaasjes gaan uit. De hond wordt op het terras, het binnenkoertje, of in de tuin gezet, en de opgetutte baasjes gaan op stap. Natuurlijk komen ze liever thuis in een proper huis. Braaf zijn hé, lieve hond, en weg zijn ze. Ja hoor, het hondje is braaf, in het begin althans, maar langzaam maar zeker baant de eenzaamheid zich een weg in het hondengemoed. Het concert begint, eerst zachtjes kwijlend, maar als dat niet helpt...dan blaffen we maar. Onze baasjes zullen ons nu wel horen!
Maar de baasjes horen niets...het zijn de buren en omwonenden, die het gelag betalen.. Op menige slaapkamer komt na een half uurtje woelen de wrevel naar boven. Nondedju, het is weer van dat, die hond begint weer en na een tijdje, verdomme k wring zijn nek om. Van de baas bedoelen ze dan (hopelijk), niet die van den hond. Den hond weet niet beter. Baasjes van blaffende honden hebben niet het verstand, noch de nodige burgerzin, om hun hond dat blaffen af te leren.
Eindelijk komen ze thuis en s anderdaags vertellen ze fier, aan meestal andere hondenbezitters, hoe hun hond vrolijk blaft als ze thuis komen, want hij hoort al van ver dat ze terug zijn. Natuurlijk haasten we ons dan om hem binnen te pakken, want anders worden de buren wakker hé! Is dat dan toch nog burgerzin, of puur eigenbelang? Als de moegetergde buren dan na een tijdje vaststellen dat het hondenconcert al een tijdje is stilgevallen, kunnen ze zich eindelijk op hun goede zijde draaien en hopen maar dat het zandmanneke hen alsnog inslaap wiegt. De vogeltjes beginnen weldra aan hun morgenlied! Zeg daar nu wat van, wat zullen ze u verbaasd aankijken. Weer één, die geen dieren verdraagt!
We hadden het daar over deze morgen tijdens het ontbijt, en ik vind het de moeite om daar wat dieper op in te gaan al was het maar om mezelf te verplichten het onderscheid tussen deze twee begrippen wat dieper tot mezelf te laten doordringen. Ik geloof dat in de tegenwoordige tijd het begrip MOOI de bovenhand heeft op het begrip GOED. Wat niet mooi is, is niet goed. Mooi is synoniem voor Goed geworden. Alles wordt dan ook MOOI verpakt, MOOI verwoord en MOOI aangekleed, want dan is het ook GOED en daarmee is de kous af. Mensen zoeken naar het mooie, zelden naar het goede. Het mooie stelt dikwijls teleur, het goede nooit! Het mooie bedriegt en liegt zeer vaak het goede is eerlijk en waar. En iedereen weet dat, maar toch laten ze zich door het MOOIE al te vaak bedriegen. Meer moet er over deze twee begrippen niet worden gezegd als in uw binnenste het GOEDE maar een trapje hoger komt te staan. Wicha
In het programma op vrt één genaamd "de bedenkers"werd de eerste prijs van 25000 euro toegekend aan de sliplift ( apparaat dat toelaat aan mensen met een moeilijke rug hun slip of broek aan te trekken zonder zich te moeten bukken. Momenteel kan men in iedere CM zorgwinkel dit getuig in de vitrines bewonderen. Prijs 25 euro. In de zomer van 2006 heb ik echter dit probleem al opgelost voor mijn eigen vrouw. met enkele simpele benodigdheden, die men trouwens in ieder huisgezin terug kan vinden: nl 2 wasknijpers, een stukje touw, en 2 kleine nagels of grote duimspijkers. Zie de bijgevoegde fotos voor de montage en het gebruik ervan. Dit apparaatje kost niets ,is klein , kan dus overal meegenomen worden en is veel handiger dan zijn nieuwe grote broertje van " de bedenkers" éen groot nadeel = het is te simpel om commercieel te zijn! Mensen met een moeilijke rug probeer het eens ,wedden dat ge het niet meer kunt missen! met de groeten van Wicha
Een dode mens is als een lege doos, de inhoud is verdwenen. Alleen de verpakking is er nog even, tot alles vergaan is in stof en as. Nabestaanden treuren om de inhoud, niet zo zeer om de overgebleven wegkwijnende verpakking. Iedereen van ons maakt dat wel eens mee tijdens zijn leven. Eigenaardig toch dan, dat er zoveel aandacht gaat naat die verpakking terwijl men leeft en zo weinig naar de inhoud! Bij alles wat we doen is voor de verpakking bedoeld. Natuurlijk kan de inhoud niet zonder de verpakking, maar hij vraagt geen luxe omhulsel, zoals men dat maar al te dikwijls ziet. Soms is de inspanning die er voor de verpakking gedaan wordt zo groot, dat deze zelf er tegen protesteert, en allerlei hulpmiddeltjes nodig heeft om zichzelf in stand te houden. Ons lichaam vraagt een goede en gezonde voeding en een gezond leefmilieu en verder een veilig onderkomen en een menselijke behandeling.
De wereld tracht ons te verleiden met allerlei onnodige en nutteloze spullen die ons lichaam belagen en bijgevolg ook onze spirituele inhoud. Een gezonde geest in een gezond lichaam, waar hebben we dat nog gehoord. Waarom slaan we die goede raad zo dikwijls in de wind?
De jacht naar materiele middelen en overdreven welstand (?) maakt ons leefmilieu kapot en bedreigt onze gezondheid. We moeten niet tegen de vooruitgang zijn maar alleen selectiever in het geen we echte vooruitgang noemen. Echte vooruitgang is vooruitgang voor iedereen in de wereld en ook zoveel mogelijk tegelijk voor iedereen. Echte vooruitgang mag het milieu niet overbelasten, nergens ter wereld. Echte vooruitgang houdt meer rekening met de inhoud van de mens dan met zijn verpakking.
Als de inhoud ziek is wordt ongetwijfeld ook de verpakking ziek, omgekeerd is dat niet persé het geval. We zijn met zijn allen zeker dat de zichtbare en tastbare verpakking eens zal vervallen tot stof, maar die ongrijpbare spirituele inhoud verlaat zijn verpakking en zien we niet sterven. De inhoud sterft niet, hij leeft voort! Wees dus vooral bezorgd voor de inhoud!
Beste bloggers, Ik heb me laten verleiden om ook eens een blog aan te maken, dus hebben we ons opgezadeld met een nieuw computerprobleem dat we zullen trachten te ontcijferen. De eerste dagen wordt het dus uitpluizen hoe het werkt en dan proberen er ietsvan te maken. Ik hoop hier interessante dingen te ontmoeten waarvoor ik al de moedige bloggers nu al dank. Wicha
