ik weet zus dat je de brief van gisteren niet kan lezen daar je geen p.c. hebt maar de bedoeling was om het eens kwijt te kunnen,de ene dag gaat al wat beter dan de andere,ik krijg wel lieve berichtjes van de vrienden bloggertjes en dat is heel fijn zo weet je dat je er niet alleen bent,er is veel leed en niet bij ons alleen zo als het spreekwoord zegt:ieder huisje heeft zijn kruisje,maar het een al zwaarder dan een ander.
dag zus,ik zit hier op mijn p.c.tje en mijn gedachten dwalen altijd af naar jou,ik kan het niet helpen maar ik moet het even kwijt.Je bent nu 62 jaar en je leven is niet over rozen gegaan,je bent er altijd voor iedereen zoals je in de tijd je twee kleinkinderen in huis hebt genomen omdat de moeder altijd ziek was en voor hen niet meer kon zorgen,de vader, je zoon kon ook de situatie niet aan en is dan maar vertrokken en heeft u de volledige verantwoordelijk laten dragen voor zijn kinderen, komt zelfs niet meer naar huis al vele jaren,het verdriet voor u was enorm maar toch ging je met volle moed verder,nu zou ik graag hebben dat je aan jezelf denkt in deze periode van ziekte,ik wil dat je vecht om uw bestaan,je bent alles wat ik nog heb,we hebben in ons hele leven nog niet eenmaal ruzie gehad,het ene woord niet hoger dan het andere ik zie je graag,en zal nu in de tijd van je zware periode die je wacht altijd aan je zijde staan in al wat je doet je helpen waar kan dus ga de strijd aan je bent niet alleen.LOVE YOU.
In verband met mijn zus ,het is dus slecht nieuws geworden,het is een kwaadaardige tumor in de borst,of het een besparende operatie of volledige amputatie gaat worden kunnen ze maar zien tijdens de operatie,of het nu zus of zo is het is weer maar eens een opdoffer zeker voor mijn zus, maar ook voor mij want ze is de liefste die er is.Na veel jaren van hard werken en veel gedoe in haar gezin,met altijd een dronken man en veel miserie is dat het laatste wat ze nu te verwerken krijgt hoeveel kan een mens aan? Veel zegt men maar een mens is toch maar een mens.Ze heeft nog twee kleinkinderen die bij haar wonen ze zijn wel al 20j en 17j maar ze hebben haar nog nodig hoor,ik zal haar in alles zoveel ik kan steunen want ze is de enige allerliefste zus die ik heb.
Ik zit hier met spanning te wachten,vrijdag een telefoon gehad van mijn zus ze heeft een knobbel ontdekt in de borst,ze had al de onderzoeken ondergaan en nu vandaag verwacht ze de uitslag goed of slecht,hoop op goed nieuws want ik heb maar een zus en wil haar niet kwijt.
Een lelijk meisje zong een treurig wijsje over droefheid in haar hart
Over haar verloren minnaar,die ze vurig lief, had maar die koos voor het hazenpad.
Ach lief kind,stuur heen de smart't is niet het uiterlijk dat telt, welnee!'t is de zuiverheid van het hart, dat telt ruimschoot voor twee! In voor-en ook in tegenspoed zijn er minnaars in overvloed!
Zondag een heel fijne dag gehad,om half zeven opgestaan want om kwart na acht moesten we aan de halte van de bus zijn om naar Berlaar te gaan,we waren goed op tijd en de bus ook, het was ongeveer een groot uur rijden maar de sfeer zat er al goed in hoor van de mede wandelaars,een praatje hier een grapje daar en de tijd was zo om,terplaatse gekomen na een koffie en de inschrijving zijn ventje en ik dan maar aan de trip begonnen want ieder wandelt op zijn eigen tempo en dat is wel fijn,we moesten maar om vier uur terug zijn op de inschrijving, we waren met 77 reigertjes, ja zo noemt onze club na een pintje en zo was het tijd om huiswaarts te gaan,toen we bijna in gent waren ging mijn g.s.m.het was de kleindochter van 5jaar die vroeg waarom ik nu niet thuis was ze stond voor de deur zei ze en kon niet binnen en begon te huilen, ik moest beloven als we in gent waren om haar nog een zoen te komen geven want ze miste ons,dat hebben opa en oma dan ook maar gedaan want zo een lieve meid kan je dat niet weigeren hè!
Als ik hier en daar wat ga lezen bij ons bloggertjes ben ik niet de enige die hier wat loopt te niezen en proesten,de tijd van het jaar zeggen ze maar wel zo geen mooie,al die miserie dat hier te lezen valt,nog goed dat we ons hart hier even kunnen luchten van alles en nog wat en er toch lieve bloggertjes zijn die een riem onder het hart steken met een lief woordje.Normaal gaan we zaterdags bij schoonma maar nu met die verkoudheid is het best thuis te blijven om wat uit te zieken,want morgen is het wandeldag en we gaan met de club op busreis,allé we gaan naar berlaar,dus toch niet zo ver maar ja alles is besproken en betaald dus zou ik er toch graag bij zijn,de buiten lucht zal er misschien goed aan doen want deze week heb ik nog niet veel kunnen doen want ook de hernia speelt me nog parten ik neem de ene pijnstiller na de andere maar het helpt maar half zoveel,de nachten duren lang want ik word telkens wakker van de pijn en dat doet de weerstand geen goed maar alles bij elkaar mag ik niet te veel klagen want er zijn mensen bij wie het veel erger is.
Het nieuws op het blog van lipske is heel droevig,zo staat een mens stil bij het eindig zijn van het leven,en daarom zouden we moeten trachten alles zo goed mogelijk bij leven doen ,al lukt dat niet altijd natuurlijk we maken er het beste van.De zoon is verleden week naar de ct scan van de nek moeten gaan om te kijken of de operatie gelukt was,vandaag was de uitslag en die was niet zoals verhoopt was,hij kan nog altijd geen macht gebruiken met de arm en dat is wel noodzakelijk voor zijn werk ,dus werken zit er nog niet in het kan nog maanden duren zegt de dokter en dan nog is er geen zekerheid dat hij die arm nog voor honderd procent zal kunnen gebruiken,de zoon is er het hart van in nog veel te jong om niet te werken zegt hij en gelijk heeft hij,maar we moeten optimist blijven dat heb ik al ondervonden nu ieder huisje heeft zijn kruisje het een al zwaarder dan het andere.
ik ben daar even bij lipske gaan kijken en het is daar zo stil wat maar normaal is in die toestand,ik zeg een gebedje voor hen in die wel zeer moeilijke tijd.De tijd laat ons niet altijd toe om met elkaar bezig te zijn en toch zouden we tijd moeten maken,want soms is er geen tijd meer om te zeggen wat we wilden,ikzelf heb dat aan de lijve ondervonden en dat blijft knagen voor de rest van het leven ,er zijn ook dingen gebeurd waar ik enorm veel spijt van heb maar, die ik weet niet meer goed te maken zijn ,maar we moeten die trachten een plaats te geven maar hoe ouder men word hoe meer alles weer de kop opsteekt,de ene mens is daar natuurlijk beter tegen gewapend of de andere maar ik met mijn klein hartje zou al het leed uit de wereld willen helpen en dat gaat nu ook weer niet.
Verleden week een drukke week,deze week heb ik het moeten bekopen met een flinke opstoot van mijn hernia,dat is nu tegenwoordig altijd zo,het is nu drie maand geleden dat ik een serie van drie epidurale verdovingen gehad heb voor dat lelijk beest van een hernia en ik ben welgeteld twee en een halve maand goed geweest dus zijn die inspuitingen ook niet het beste als je er zo weinig geniet van hebt,ik zal er geen meer nemen want zo gezond is dat nu ook weer niet,dus maar weer aan de pijnstillers dan.Deze nacht tweemaal wakker geworden van de pijn en eenmaal opgestaan gaat het wat beter,zo kan ik wel de ganse nacht wkker blijven om geen zeer te hebben maar allè er zijn nog ergere dingen als ik zo ga lezen bij mijn blogmaatjes dus niet meer klagen en zagen,ik wens jullie allen een fijn weekend.
Deze week hebben ventje en ik onze handen in elkaar geslagen want het was me het weekje wel hoor!Schoonma woont nog in haar appartement alleen,ondanks de leeftijd van 86 jaar,allé met veel hulp van ons maar dat is met plezier gedaan,nu had ze het in haar bolleke gestoken dat de twee kamers de slaap en logeerkamer een nieuw papiertje nodig hadden alhoewel het er nog mooi was,maar ja wat doe je er aan als ze het vragen?Dus zijn ventje en mezelf in onze sloffen gegaan,maandag papier afsteken,dinsdag ventje gaan verven,woensdag zijn we dan gaan behangen in haar slaapkamer,donderdag alles terug op zijn plaats zetten,bij mij thuis de gordijnen en overgordijnen een was beurt gegeven,vandaag hebben we dan alles terug opgehangen,en zo is de eerste kamer gedaan.Ik ben nu wel blij dat het weekend is want volgende week is de andere kamer aan de beurt en begint alles opnieuw!!!!Volgens de verpleegster heeft ze nog plannen hoor maar ik denk dat het niet meer voor van de jaar zal zijn hoor we zijn ook wel geen 30jaar meer hoor!!!hahaha.
Zaterdag was het een verjaardags feestje van mijn kleindochter 2 ze werd 5jaar! en daar was ze heel fier op,mama en papa hadden haar al bij mij gebracht om 10uur omdat ze het huis nog wat wilden versieren,met ballonnen,vlagjes en slingers,de taart halen en de tafels dekken.De kleine meid was al uitgelaten toen ze bij ons binnen kwam,ze zat bij mij aan tafel terwijl ik voor het eten zorgde en ze kon zich met niets bezig houden en ik vroeg waarom en ze zei dat ze zo zenuwachtig was voor de namiddag want er kwamen school vriendinnetjes,en er was taart en cadautjes zo heeft ze zitten zeuren tot het eindelijk twee uur was en we naar haar huis gingen,eindelijk ging de eerste bel aan de deur ze deed open en zo kwamen een voor een de kinderen en familie binnen,het was na de taart en geschenkjes een dolle pret voor haar want ze was die dag de prinses van ieder die er was,en s'avonds viel ze gelijk een blok in slaap moe maar gelukkig!
Het gaat al wat beter met de zoon,de pijn verminderd maar het gevoel en de kracht in de arm zijn nog niet terug maar zolang hij die halskraag moet dragen kan het ook niet anders je kunt niet bewegen zoals het moet ,we hopen er op dat als hij na 3oktober na de kontrole wat aan kiné mag gaan doen het weer in orde komt nu is het elke dag een stapje vooruit.Donderdag word kleindochter 2 al 5jaar wat gaat de tijd toch snel,zaterdag word er dan voor haar een leuk feestje gepland,ze mag 5 kindjes uit haar klas uitnodigen en dat vind ze natuulijk super, want anders met al de groote mensen is er voor haar niet veel aan ,en zo kan er plezier gemaakt worden tussen de kinderen ook,want in onze kleine familie zijn geen andere kinderen meer zij is de jongste telg uit de familie en ook dat is een beetje speciaal.
zondag weer een mooie wandeling gemaakt,langs de oude leieoevers naar de vlasdorpen,door de vallei van de Mandelbeek, de Beeksmeren en het natuurgebied rond de noorderwaal,dat alles is gelegen rond de stad Deinze,het was zo een 16km.Het weer was goed maar toch zag je sommige bomen al hier en daar wat herfst kleur krijgen,en dat is mooi om zien jammer dat ik daar geen foto's kan van maken daar ik geen digitale camera heb,maar zoiets blijft ook wel in je geheugen hoor!De wandelclubs waren goed vertegenwoodigd,in totaal waren we met 3078 deelnemers en dat is wel veel maar omdat ieder op zijn eigen tempo wandeld heb je toch nog de stilte van de natuur om je heen en dat is wel fijn,na de wandeling een fris drankje,we konden er dan ook fruit kopen recht van de boer,allé van zijn bomen natuurlijk,er was ook aardbeiensiroop voor de boterham te koop dat was nieuw voor mij maar wel heel lekker!!en zo was de dag weer om.
IK zit hier weer nog eens midden in de nacht, ventje is in dromenland maar ik kan de slaap niet vatten er spookt weer van alles door mijn hoofd,ik ben wel een beetje een doemdenker,maar ik heb er soms wel reden toe de laatste maand is er niet veel positief op mijn blog geweest,ik blijf toch met een klein stemmetje in mijn hoofd met allerlei nare dingen en soms komen die wel uit al zit ik er niet op te wachten,want het is genoeg geweest.Met de zoon gaat het niet goed vooruit maar we moeten nog wel wat geduld hebben het is een mooie deugd maar wie er mee zit heeft dat soms niet,hijzelf ziet het niet positeif in en dat heeft dan weer invloed op....je weet wel maar ik hoop dat alles weer goed komt.
zoals gezegd hebben ventje en ik gaan wandelen en het heeft ons deugd gedaan,het was niet zover van gent waar we wonen,maar naar merelbeke zo een 20 minutjes rijden,en ik moet zeggen wat is ons landje toch nog mooi,er zijn daar nog wat bossen en mooie velden het is maar als je zo hier en daar gaat wandelen dat je ziet wat ons landje nog allemaal te bieden heeft,als je zo als wij zowat belgié doorkruist dat je ziet wat het nog te bieden heeft,het weer was ook wat het moest zijn wat zon en goed van temperatuur,er waren zowat een 2000 mensen afgezakt naar de startplaats,natuulijk van verschillende wandelclubs en iedereen was in een goed humeur, er waren mooie stopplaatsen waar je op je gemak je mee genomen sandwichs kon opeten met een drankje erbij en je kon weer tegen de volgende kilometers,wij doen ongeveer van 12 tot 16 kilometer wat ruim genoeg is hoor!er waren ook gratis versnaperingen en dat maakt het eens zo plezant,vanaf nu tracht ik weer elke week te gaan want dat doet ons veel goed.
Het ventje en ik hebben besloten om ons weekelijkse wandeling op zondag te hernemen want de laatste tijd was er nog niet veel van gekomen en daar moet nu maar weer eens verandering in komen,in september zullen we het wel wat druk hebben in de week want schoonma wil dat er bij haar behangen en geverfd word,nog goed dat de school herbegint zodat we niet voor veel oppas moeten zorgen ,zodat we al onze tijd in het klussen kunnen steken,want het zijn wel maar twee kamers maar alles moet op zijn kop staan om het werk deftig te doen,en met twee ogen zal schoonma wel alles in het oog houden zodat alles naar wens verloopt,maar ik weet ook dat de koffie op tijd zal klaarstaan,want haar werkvolk wil ze wel verwennen.
Voor het eerst sinds de operatie van de zoon voelt hij zich wat beter,de nek hernia heeft hem al veel pijn bezorgt,maar zoals met zoveel dingen is geduld een schoone deugd,als moeder heb je pijn als je kinderen pijn hebben,als ze verdrietig zijn is uw verdriet dubbel zo groot enfin zo ervaar ik dat toch,ze zeggen kleine kinderen kleine zorgen,groote kinderen groote zorgen,maar zo lang we er kunnen zijn voor hen is het goed.Ik zelf heb mijn ouders allebei verloren op jonge leeftijd,maar daar ik een heel lieve zus heb kon ik altijd bij haar terecht, ook met mijn pijntjes en verdriet en daarvoor ben ik haar heel dankbaar,en veel respect heb ik voor haar want het leven heeft ook haar veel pijn en verdriet gebracht,maar we zijn er nu voor elkaar en dat is toch belangrijk er zijn voor elkaar waneer het nodig is.
Vandaag mocht de zoon naar huis, de operatie is gedaan en volgens de dokter goed verlopen,natuurlijk vraagt zo een ingreep veel van het menselijk lichaam,geduld veel geduld zegt de arts,hij moet zoveel mogelijk platliggen niets opheffen rusten en alles zijn gang laten gaan,voor een jonge man zoals hij niet gemakkelijk want stil zijn dat is er voor hem normaal niet bij,maar als het lichaam niet mee wil zal hij wel moeten,hij heeft nog veel pijn, en normaal gezien vind ik persoonlijk dat ze de mensen veel te vroeg naar huis laten gaan maar ja het kost teveel aan de gemeenschap en toch de mens kan zich niet verroeren en moet gaan,ik hoop nu dat hij dat uithoud zo zes weken en dat het de moeite loont en hij volledig zal herstellen.
Waarom we zo houden.... van onze kindertijd!
1:Eindeloos te horen krijgen hoe mooi en slim we wel zijn.
2:Zomervakantie'sdie nooit voorbij lijken te gaan.
3:Moeiteloos overal heen kunnen rennen.4:Niet afweten vanhet bestaan van leningen en schulden.
5:Volledig naakt op het strand kunnen rondlopen.
6:Iemand anders die de rekening betaalt,voor alles.
7:Snel tevreden zijn,lachen tot je de hik krijgt.
8:Eelke dag je fantasie gebruiken.
9:Mensen in het gezicht vertellen hoe je over hen denkt.
10:Zakgeld krijgen en af en toe 20frank ondeer je hoofd kussen vinden.
11:Elke dag nieuwe dingen leren.
12:Voortgeduwd worden in een kinderwagen als je te moe bent om te lopen.
13Niet moeten beantwoorden aan de wensen van anderen,behalve je ouders.
14:Het hele jaar door ijsjes eten, het maakt niet uit wat voor weer het is.
15:Te horen krijgen dat je iemands dikste vriendin bent,en het als een compliment beschouwen.
