ik weet zus dat je de brief van gisteren niet kan lezen daar je geen p.c. hebt maar de bedoeling was om het eens kwijt te kunnen,de ene dag gaat al wat beter dan de andere,ik krijg wel lieve berichtjes van de vrienden bloggertjes en dat is heel fijn zo weet je dat je er niet alleen bent,er is veel leed en niet bij ons alleen zo als het spreekwoord zegt:ieder huisje heeft zijn kruisje,maar het een al zwaarder dan een ander.
dag zus,ik zit hier op mijn p.c.tje en mijn gedachten dwalen altijd af naar jou,ik kan het niet helpen maar ik moet het even kwijt.Je bent nu 62 jaar en je leven is niet over rozen gegaan,je bent er altijd voor iedereen zoals je in de tijd je twee kleinkinderen in huis hebt genomen omdat de moeder altijd ziek was en voor hen niet meer kon zorgen,de vader, je zoon kon ook de situatie niet aan en is dan maar vertrokken en heeft u de volledige verantwoordelijk laten dragen voor zijn kinderen, komt zelfs niet meer naar huis al vele jaren,het verdriet voor u was enorm maar toch ging je met volle moed verder,nu zou ik graag hebben dat je aan jezelf denkt in deze periode van ziekte,ik wil dat je vecht om uw bestaan,je bent alles wat ik nog heb,we hebben in ons hele leven nog niet eenmaal ruzie gehad,het ene woord niet hoger dan het andere ik zie je graag,en zal nu in de tijd van je zware periode die je wacht altijd aan je zijde staan in al wat je doet je helpen waar kan dus ga de strijd aan je bent niet alleen.LOVE YOU.