ze is er niet goed van mijn kleine poppemie,ze treurt om haar konijntje,mama zegt dat ze niet goed geslapen heeft nogal onder de indruk zo te horen,op school heeft de juf zoals belooft een kaarsje doen branden en daar waren de traantjes weer,maar de juf zegt dat het goed is zo om het te verwerken, maar ik vind het toch zielig dat z'on kleine meid al verdriet moet hebben waar ze niks zelf aan kan doen, en ikzelf mijn hart breekt als ik hoor hoe verdrietig ze is nu al maar ja de dood staat bij het leven zowel van mens of dier en we moeten proberen het een pslaats te geven ook al is dat moeilijk!
Reacties op bericht (2)
14-11-2006
..
ja dat is de leeftijd dat je een beetje begint te beseffen dat er een mens of dier kan doodgaan. Ik was vier toen mijn grootmoeder stierf en ik herinner me dat ook nog heel goed. Het is op die leeftijd ook heel moeilijk te begrijpen, enkele jaartjes verder kan je het beter uitleggen. Maar ja, hoe erg het ook is, ze zal nog veel te verwerken krijgen in het leven en dit is spijtig genoeg het begin....kon die onbezorgde babytijd toch maar een beetje langer duren hé?
Groetjes en een kusje voor je kleindochter.
14-11-2006 om 20:11
geschreven door bojako
Kinderverdriet.
Kinderverdriet doet steeds veel meer pijn aan ons hart, dan welk ander verdriet. Kinderen zouden niet mogen ziek zijn, zouden geen honger en armoe mogen lijden, en zouden geen verdriet mogen hebben, maar ja, zoals jezelf zegt, zo zit het leven nou eenmaal in elkaar. Eén troost, ze komt er overheen, kinderen hebben een wonderwel vermogen om verder te gaan in het leven. Binnen enkele dagen lacht ze alweer, zeker weten. Groetjes van
14-11-2006 om 16:10
geschreven door huismusje/troubadoerke
